LIBRI E MUSICA nieuwe boeken en muziek
VERDWENEN MOEDER
©DANIELA CALZOLARI
Het oneindige gemis van een dierbare Na het internationale succes van zijn debuutroman ‘De menselijke maat’ is er nu een tweede, veelbelovende roman van Roberto Camurri. ‘De naam van de moeder’ gaat over een vader en een zoon in het slaperige Fabbrico, die samen in stilte worstelen met het plotselinge vertrek van hun vrouw en moeder. Op ontroerende wijze verwoordt Camurri hoe het is om te leven met een litteken dat nooit meer weg zal gaan. Italië Magazine sprak met de schrijver. T EKS T PA BLO PI C H EL
Wat is de essentie van het boek? “Het vertrek van de moeder laat een litteken achter bij zoon Pietro. Hierdoor voelt het voor hem zijn hele leven alsof hij twee keuzes heeft: worden zoals zijn vader, een man die bij zijn zoon bleef, ook al herinnert die hem aan zijn weggelopen vrouw. De tweede keus is te zijn zoals zijn moeder en elke relatie kapotmaken. Maar diep vanbinnen weet Pietro dat er een derde keus is: zichzelf zijn. Hij zoekt daarnaar, maar heeft niemand die hem daarbij kan helpen.” Waarom besloot je om nog een boek te schrijven over Fabbrico? “Omdat ik trots blijf op mijn geboorteplaats. Iedereen zegt dat Fabbrico zo’n lelijke plek is. En in plaats van dat te ontkennen, heb ik het omarmd. Op zo’n negatieve reputatie kun je ook trots zijn. Tegelijkertijd is het Fabbrico in ‘De naam van de moeder’ niet hetzelfde als dat in mijn vorige boek. Dit is namelijk het Fabbrico waar ik opgroeide, als kind en als tiener.” Maar je refereert wel naar karakters uit het vorige boek? “Precies. Ik ben een fan van verborgen verwijzingen, die je alleen begrijpt als je het vorige boek gelezen hebt. Tegelijkertijd voelde het tijdens het schrijven ook juist om karakters als Anela toe te voegen. Ik deed het instinctief.”
Wat inspireerde je om te schrijven over het verlies van een moeder? “Na de uitgave van mijn eerste boek had ik een interview met een Italiaanse boekblogger. Zij vroeg me waarom alle vrouwelijke karakters in hun stukgelopen relatie bleven: ‘Is dat jouw idee van een vrouw?’ vroeg ze. Dus wilde ik in het volgende boek een vrouwelijk karakter dat niet blijft, maar weggaat. Later kreeg ik het idee van de relatie tussen een zoon en een vader. Maar de enige manier waarop ik kon schrijven over een moeder was door haar weg te sturen. Ik weet namelijk niet hoe het is om een moeder te zijn. En ik wilde haar ook niet met een mannelijke blik beschrijven. Daarom heb ik haar beschreven vanuit de mensen die van haar houden.”
Hoe verklaar je het succes van je boeken in Nederland? “Dat komt door mijn vertaler Manon Smits. Af en toe kijk ik op Instagram of Goodreads en de Nederlandse lezers laten dezelfde reacties achter als de Italiaanse. De vertaling is dus zo goed dat hij niets afdoet aan de Italiaanse versie.”
Zijn de traditionele rollen aan het veranderen in Italië? “Toen mijn grootvader mij met de kinderwagen zag lopen, moest hij bijna huilen. Hij kon dat vroeger niet. Dat is nu anders. Ik werk parttime en breng meer tijd met mijn dochter door dan mijn vrouw. Toch is het in Italië nog gewoon dat de vader verdwijnt, terwijl iedereen schrikt als de moeder dat doet. Dit boek weerspiegelt dat. Vader Ettore groeide op in een generatie waarin het leven al vaststond: je vindt een baan, een vrouw, trouwt en start een familie. Maar de moeder doorbreekt deze norm door hem te verlaten.”
ROBERTO CAMURRI, ‘DE NAAM VAN DE MOEDER’ (‘IL NOME DELLA MADRE’), UITGEVERIJ DE BEZIGE BIJ, € 21,99.
Zal je volgende boek ook over Fabbrico gaan? “Ja, dat zal waarschijnlijk gaan over mijn huidige, complexe relatie met Fabbrico. Het is alsof het nu van iedereen is. Een lezer zei tegen mij: ‘Oh, Fabbrico klinkt zo leuk! Ik wil het zien, ik wil er wonen.’ Ik ben er trots op dat ik Fabbrico kan delen met mijn lezers, maar tegelijkertijd wil ik ook dat het van mij blijft.”
>
ITALIË MAGAZINE
89
