juni 2023 - De Hoogstraatse Maand

Zonder malheuren benaarstigen foorkramers zich op het ogenblik dat deze column verschijnt in het optimmeren van de Heilig Bloedfoor. Een jaarlijks terugkerende vermakelijkheid met zijn klassiekers: de botsautokes, de paardenmolen(s), de rups… Maar zij, zo hoogbejaard als uw dienaar, weten nog dat er ook attracties waren die nooit meer zijn teruggekeerd. Ze appelleerden aan het ranzige randgebeuren en zouden vandaag gelabeld worden als grensoverschrijdende vertoningen waarvan de organisatoren per direct gevankelijk zouden worden afgevoerd.

Een heel eind terug in de tijd. Ons kermisbudget bedroeg toen op de kop af twintig frank. Juist genoeg voor vijf ritten in de botsautokes, een genoegen waarin we onmiddellijk al onze middelen investeerden. Om rit per rit economisch gespreid de ganse namiddag te overleven. De tussentijd gevuld al slenterend langs de eerdergenoemde foute attracties. Te beginnen bij de ‘Lutte met den Beer’, in een tent vlak vóór de eertijdse woning van dr. Versmissen, vandaag café De Rijkswacht. Wie zich geroepen voelde om de beer, weliswaar gemuilkorfd en de klauwen ingepakt, op de rug te krijgen verdiende vijf frank. Dé gelegenheid voor dorpsidioten om gesterkt

door de kermisborrel en opgejut door het publiek zich illusionair en tijdelijk van hun minderwaardigheid bevrijd te voelen.

We sjokken verder noordwaarts. Naar de bokserstent. Vooraan een soort van podium waarop vier struise gasten zich tentoonstelden en de handschoen wierpen naar aspirant-tegenstanders onder het publiek. Om nadien voor de betalende enthousiastelingen binnenin de tent een reeks schijngevechten aan te gaan. Want die handschoenvangers in het publiek waren gewoonweg leden van de firma zelf. Tenzij, wat ooit gebeurde, er een ‘echte’, weliswaar amateurbokser, een handschoen vatte en die flessentrekkers op een flink pak rammel trakteerde. Elk vak zijn beroepsrisico.

Vóór het stadhuis een onwaardig spektakel waarbij aan de voorkant van de tent een kooi werd gesuggereerd waarin zich een wezen bevond dat overeenkomstig de illustrerende plakkaten geplukt was uit de koloniale tijd van Leopold II. Via een luikje in de wand, waaruit een zware ketting hing, werd de deerniswekkende gevoerd met een rauw stuk vlees gespiesd aan een soort stoofhaak. Gevolgd door een monsterlijk oerwoudgeluid.

RAF tekent

Wat er tegen betaling in die tent te aanschouwen viel, daar maken we ons beter geen voorstelling van.

Wie er niet genoeg van had, kon zich verder nog vermaken door het aanschouwen van de volumineuze tweeling Erna en haar zusje waarvan ik de naam vergeten ben. Dit bolle stelletje was in alle horizontale richtingen breder dan in hun hoogte. Een geneugte blijkbaar voor het oog van de geschoolde voyeur. De zusjes vertoonden zich niet buiten. Het volle beloeren werd enkel binnen aangeboden, uiteraard in ruil voor een ticket.

En wie het dan nog niet voor bekeken hield, waren er in een tent twee extreem grote ratten te bewonderen. Naar verluidt in Bastogne gevangen. Om gegadigden te lokken werd aan de buitenkant in de verdoken kooi een bezemsteel gestoken die er half afgekloven terug werd uitgehaald.

Genoemde attracties heb ik nooit van binnenuit weten te ‘appreciëren’. Bij gebrek aan financiële middelen die ik integraal had geïnvesteerd in de botsautokes, weet je nog wel? Allicht maar best zo. (nad)

Samen werken als koppel: altijd een goed idee?

BEDRIJVEN Sommige koppels kiezen ervoor samen een eigen zaak te starten of om hun partner in de zaak op te nemen. Koppels die elk een andere job hebben, spenderen zo’n 38 uur per week op hun eigen werkplek en doe daar nog de verplaatsingen bij. Al die uren brengen samenwerkende koppels noodgedwongen samen bij mekaar door. Is dat een fijn ervaring voor de betrokkenen, of zijn er ook mindere kantjes aan? Kantjes die je minder goed kunt verdragen van je partner omdat ze worden uitvergroot als je zoveel tijd met elkaar doorbrengt in de soms stresserende omstandigheden van de eigen zaak.

In 2021 waren er 40 procent meer scheidingen van koppels ouder dan 65 jaar dan in 2015. Dat blijkt uit cijfers van Belgisch statistiekbureau Statbel. Eén van de aangehaalde redenen is dat eens op pensioen, partners plots heel de dag samen zijn en mekaar letterlijk en figuurlijk voor de voeten lopen met een dagelijkse portie ergernis voor gevolg.

Hoe doe je dat dan wanneer je zowel thuis als in je zaak op mekaars lip zit? Misschien is samen een zaak runnen een goede evenwichtsoefening. Als je van mekaar houdt, lijkt het evident dat je veel tijd met elkaar wil doorbrengen. Maar hoe regel je het werk goed, welke afspraken maak je om een stabiele en gelukkige relatie te blijven houden? Wie zijn ze en hoe doen ze dat? Vragen, veel vragen!

We zochten en vonden in elk van de zes deelgemeenten partners die samen een zaak runnen en deze soms ook samen opgestart hebben. Zouden hun klanten het ooit merken als er op het thuisfront eens een haar in de boter zit? (jaf)

Magda en Toon Frut

bakken friet in hartje Meer

HORECA Magda Leuris en Toon

Herrijgers baten hartje Meer al jaren de gelijknamige frituur “Magda en Toon Frut” uit. De zaak gaat al richting 30 jaar. Iets wat Toon, bij het begin niet had kunnen denken. “Met twee werken heeft zo zijn voordelen,” zegt het koppel. “De personeelskost is een stuk minder. Het gaat allemaal vlotter, je kunt van elkaar overnemen als de ander een keer niet kan. Boekhouden nu wel niet. Dat doet Magda zelf heel strikt. En je kunt de leuke babbels die je hebt met de klanten met elkaar delen. Kortom, samenwerken is win-win.”

Hoe lang de zaak al bestaat? “Eigenlijk 27 jaar. Maar we zitten hier op dit moment toch al 30 jaar.” Want in 1993 begon Toon al met een container onder de naam Toon Frut. En de frietmicrobe blijkt nog ouder: “Ik heb frieten bakken in Frankrijk gezien,” zegt Toon. “Ik dacht dat ga ik ook doen. May van Koobkes heeft mij dat toen in mijn eigen frietkraam geleerd. Dat was in 1983, ik had toen een kraam op het terrein van ’t Fortuin.”

“Samenwerken is win-win, want een plus een is drie”

Magda en Toon bij hun geliefkoosde toestel, een Rubens bakwand. Deze Rolls Royce van de frietketels wordt nu niet meer gebouwd.

OMSLAGVERHAAL

Het zou er niet bij blijven. “In 1986 stond ik met een kraam in Meerle en begin ’90 bij ’t Paaltje. In ’93 begon ik hier in Meerdorp. Toen ik een fundering begon te maken zei ons pa nog ‘wat gaat ge doen. Zijt ge helemaal zot geworden?’ Hij was bang dat hij me hier niet meer zou wegkrijgen, dat het menens was. En dat was het ook.”

Zijt ge helemaal zot geworden?

En toen kwam Magda

“Ik had met Magda al in de Uilenspiegel in Beerse samengewerkt. Nadien kwam ik haar tegen bij het uitgaan in Antwerpen. Ik stelde zich me voor als pattattenboer. ‘No way’, zei Magda.” “Klopt,” vult zij aan, “zijn handjes zagen er veel te wit uit. Wij hadden thuis altijd tuinbouw gedaan en ook patatten. Ik weet wat werken is en hoe patattenhanden eruit zien…”

Magda deed vroeger de fruittoer: “Rode bizzeme, augurken, spruiten, … En wij moesten nog mestbreken met de riek. En spaaien. De schup kan ik goed hanteren. Wij hadden ook een gesloten varkensbedrijf. Om 6 uur stonden we al op den akker. Ik heb nog geweten, bij kou weer sliepen we met warmgemaakte stenen in bed.”

Maar in de frituur werden het dus toch weer patatten. Hoe kwamen ze aan de naam? Toon: “De naam van de frituur hebben de mensen ons gegeven. Frituur Toon werd al snel Toon Frut. Dat vond ik wel goed klinken. En bij onze trouw heb ik Magda verrast met een naamsverandering. Toen we thuiskwamen na de huwelijksreis was het bord aangepast. Magda en Toon Frut.”

Privé is privé

“Wij snijden ons patatten zelf. Goei patatten, goei vet, juiste temperatuur. Goede relatie met klanten. Dat zijn belangrijke ingrediënten.” Het levert behoorlijk wat klandizie op. “Je krijgt veel terug van je klanten. Dat is heel leuk. Ze komen graag en ze komen van overal. Het plezantste is het sociaal contact en de babbeltjes.” Toon kent dan ook heel Meer, en Magda kent er op z’n minst al bijna evenveel.

“Soms kom je mensen tegen die je kent van je uitgaansleven en die nu grote kinderen hebben. Sommige klanten komen echt om de babbel. Zo was er afgelopen zondag een familie die trakteerden de oma voor moederdag op friet. Zij had er enorm veel deugd van. En dat doet ons ook deugd.”

Of de samenwerking vlot loopt? Magda: “Wij vinden dat we goed samenwerken. Een plus een is drie. Eigenlijk werken wij bijna dag

en nacht samen. En als het eens wat minder gaat, dat hoeven de klanten dat niet te zien. Privé is privé. Toen Toon 2 maanden out was met zijn knie was het behelpen. Telkens weer helpers opleiden. En Toon die niet genoeg rust nam…” En een ongeluk zit soms in een klein fleske, ondervond Toon: “Ooit nam ik eens oogdruppeltjes van de poes. Dat pikte heel erg en ik moest naar St.-Teunis. Tja, ik wist niet dat dat niet mocht. ‘Je bent toch geen kat’, zei de dokter…”

Ramp

Tijdens de drie decennia in de frituur is er allicht al heel wat veranderd, ook de mensen. “Heel veel Roemenen nu, daar hebben wij geen problemen mee. Hier komt vanalles. Polen, Turken, Roemenen, Pakistanen, Afghanen en natuurlijk ook heel Meer. Als er iemand iets doet wat me niet bevalt durf ik dat gerust zeggen. Waarom gooi jij je peuk op de grond? Dat vinden mensen vies. En je ziet dat dat helpt. Soms heb ik handen en voeten nodig om het uit te leggen. Maar eenmaal begrepen, werkt het altijd.

Er komen ook altijd nieuwe regeltjes bij. Glutenlijsten, kuisplannen, pas op, ik vind wel goed dat ze daar streng in zijn. Ge zijt per slot met eten bezig. Voor controle zeggen wij, laat maar komen. Onze laatste controle was de score 90%. Daar konden we wel fier op zijn.”

Maar een horecazaak uitbaten levert ook wel eens moeilijke momenten op. “In 2001 afgebrand. Een maand nadat alles gekeurd was bleek er toch een defecte sensor te zijn die de frietketel in brand deed vliegen. Dat was een ramp. Een zelfstandige die niets levert verdient ook niets. Toen zaten we een tijd in

het gangetje. Daarna hebben we grondig gebouwd. Toen gingen we door een moeilijke periode, gelukkig hadden we onze frietkraam nog in den hof. Het duurde zo lang eer we een bouwvergunning kregen. Ze waren vergeten dat we een brand gehad hadden, want dan zouden we voorrang gekregen hebben. Als zaak 8 maanden moeten wachten - voor een zelfstandige niet gemakkelijk. Je wil wel je klanten behouden.

En met corona was het ook, zoals bij iedereen, een moeilijke tijd. Vooral de gasprijs ging door het plafond. Dat was niet houdbaar. Nog een gevolg van corona is dat het uitgaansleven een flinke klap gekregen heeft. Jongeren gaan nu heel anders uit dan vroeger. En die van Holland mogen pas vanaf 18 iets drinken. In plaats van op café wordt er vaak in eigen kring uitgegaan.”

Toekomst

Het blijft een mooi beroep, vinden ze. “Maar soms zien mensen alleen dat je lang slaapt tot 10 uur maar niet dat je er om 3 uur pas inzat. Ons verlof is meestal het bouwverlof. We houden van de zee. We blijven altijd in België.

’s Nachts werken dat doen we niet meer. Maar je kunt wel laat bij ons terecht. Een boer, een grondwerker en iedereen die laat werkt hebben veel deugd van een frietje dat ze dan tot 10 uur nog kunnen krijgen.”

“We zullen we nog wel een tijdje bezig zijn,” kijken ze vooruit, “maar wat de toekomst brengt, weet natuurlijk niemand. Als team zien wij het in elk geval goed zitten met mekaar. En hopelijk kunnen we later nog van een welverdiende rust genieten.” (ma)

De frietcontainer van de beginjaren. Ondertussen bakken Magda en Toon Frut al bijna 30 jaar friet op deze plek.

Bart en Vera al 29 jaar samen ’t Winkeltje in Meerle “Hard werken kan

BUURTWINKEL “Jongen/meisje, roep je vader eens” is wat Bart en Vera regelmatig te horen krijgen als ze in 1994 net de winkel van Louis Jansen - de winkel van Zeves zoals ze die in het dorp noemden - hebben overgenomen. Ze zijn nog jong, piepjong eigenlijk om op eigen benen te staan. Ze zien er ook nog echt jong uit, als pubers haast. Maar ze weten wat ze willen. Samen op eigen benen staan, hun eigen zaak runnen. En dat is wat ze de voorbij 29 jaar gedaan hebben en nog een tijdje hopen vol te houden.

Boerenkomaf

Vera Bevers is in 1975 geboren in Loenhout, in een boerengezin. Ze loopt school in Stella Matutina in Wuustwezel, waar ze boekhouden en informatica volgt. Na de middelbare start ze in het 7e specialisatiejaar in Oostmalle, maar dat jaar maakt ze niet af. Nog voor het einde van dat schooljaar staat ze in hun winkel in Meerle.

Bart Van Looveren is van Overbroek, “Obroek” zoals ze daar zeggen. Hij is 2 jaar ouder dan Vera. Ook hij komt uit een boerengezin. Maar hij heeft het niet gezien in de landbouw, hij wil bakker worden. Na twee jaar VTI-Spijker in Hoogstraten trekt hij naar het PIVA in Antwerpen om er voor bakker te leren.

“Een ferme cultuurschok: van de boerenbuiten en van de strenge uniformschool naar de grootstad. Met de bus naar de Rooseveltplaats en dan met de tram langs de Leien naar de Desguinlei. Het laatste stuk te voet door de Turkse wijk op het zuid. In een stadsschool waar volk van alle kleuren en gezindten school liep…”

Na 4 jaar PIVA heeft hij zijn bakkersdiploma op zak. Ondertussen klust hij al vanaf zijn 13e bij in de bakkerij Brocatus in Wuustwezel. De laatste jaren werkte hij er in de weekends twee nachten en alle vakanties.

Iets te vroeg

Als hij klaar is met de school kondigt bakker Brocatus aan dat hij er mee stopt en vraagt de jonge Bart, 18 op dat moment, of hij de zaak wil overnemen. “Dat ik zelfstandige wilde worden, daar was ik zeker van, maar dat was toch net iets te snel. Mijn collega, die enkele jaren ouder was, heeft de zaak overgenomen en ik ben er blijven werken als gast. Stilaan ben ik toch beginnen uitkijken naar een zaak om voor mezelf te beginnen. Dat hoefde niet per sé een bakkerij te zijn, daar waren er toen in de regio geen om over te nemen. Dat is nu wel anders.

De bakker leverde brood en patisserie aan andere voedingswinkels. Een formule die werkte en dus dat was zo’n winkel zeker een optie. De dochter van een collega van de bakker ging toen met de zoon van Louis Jansen van Meerle, die zijn winkel wilde overlaten. Eerst had het meisje er wel oren naar, maar toen het afraakte met Louis zijn zoon was dat van de baan.”

Bart en Vera zijn dan eens komen kijken.

“Geen van beiden waren we ooit al in Meerle geweest. En toen was het van Minderhout naar Meerle nog een smalle bochtige baan met dikke bomen aan twee zijden van de weg. Het leek ons toen echt het einde van de wereld,” lachen beiden.

Meerle leek ons toen echt het einde van de wereld

Hoewel het Bart zijn ambitie was om zelfstandige te worden, was Vera daar al bij betrokken. Ze waren al twee jaar een koppel: “Mekaar leren kennen op een bal in de Godelievezaal in Wuustwezel,” lachen ze. Vera was nog maar 15, Bart 17. Vera: “Ik wist dus maar al te goed dat Bart op zijn eigen wou beginnen en ik zag dat best zitten.”. Bart: “Als je hard moet werken, kan je maar beter voor je eigen hard werken was mijn motto! Dat het een harde stiel was, wist ik al lang. Anders had ik niet voor bakker geleerd. En ik had het tot dan toe heel graag gedaan, ondanks de lange werkdagen.”

Kamperen

“De winkel van Louis was toen wel een beetje uitgeleefd, maar we zagen het potentieel en hebben niet lang getwijfeld. Het vroeg meteen wel een forse investering, want Louis verkocht niet alleen de vloer, we moesten er ook de 2 appartementen boven de winkel bij kopen. Een zwaar engagement. Daar moet je niet te veel over piekeren want dan begin je er niet aan. Als het mislukte, kregen we dat in ons leven niet meer terugbetaald met werken. Maar we hadden er veel vertrouwen in en als

je beter voor je eigen”

je jong bent, ben je niet bang hé!

We hadden geen schrik om hard te werken. Het enige dat ons toen benauwde waren de onverwachte kosten. Zo bleek dat we Louis nog huur moesten betalen voor het keukentje en het magazijn. En bij de overname van de voorraad bleef hij met onverwachte rekeningen komen. Met de hulp van Bart zijn vader hebben we daar dan korte metten mee gemaakt en alles ineens betaald. We hebben vader later netjes terugbetaald, hoor.

Louis was geen simpele als het over centen ging. Maar hij heeft ons in het begin ook goed geholpen. We mochten van zijn materiaal gebruik blijven maken om bv bieren te laten halen, hij wees ons de weg waar we de producten voor de winkel best konden aankopen. Want daar hadden weg geen ervaring mee.

We woonden in het kleine keukentje naast de winkel, zodat we de appartementen konden verhuren. Dat was al een zekerheid voor de maandelijkse aflossingen. Enfin, wonen, eerder kamperen. Een uittrekbaar zetelbed om te slapen, een televisie met een klein schotelantennetje om toch iets te kunnen kijken ’s avonds. Meestal vielen we er toch bij in slaap. Het waren lange dagen. En we hadden niet veel nodig toen, we waren jong en hadden mekaar!”

Brood trekt volk

In het begin was de winkel 6 dagen per week open, van 7.30 uur ’s morgens tot 20 uur ’s avonds, op zondag tot 18 uur. Maandag was sluitingsdag, maar dan moest er aangevuld worden, magazijn en de papierwinkel op orde brengen…

“Net zoals Louis verkochten we nog ‘non food’, zoals schoolgerief en papierwaren. We maakten ook een reclamefoldertje dat door de reclamedrager Gust Hendrickx in Meerle gebust werd. Louis verkocht veel tabak en bier, iets waar onze noorderburen voor kwamen. Dat hebben we gaandeweg afgebouwd.

Toen we startten hebben we wat kleine aanpassingen gedaan. We kochten twee tweedehands toonbanken, één voor snijvlees en kaas, één voor koeken en kleine patisserie. Ook een mooi broodrek. In de beginjaren was bakker Van Den Broeck van Dreef onze leverancier van brood en aanverwante.

Dat was allemaal nieuw en lag in de lijn van Bart zijne stiel. Brood is een product waarvoor de mensen dagelijks in de winkel komen en dikwijls nemen ze dan nog andere dingen mee. En ze kijken wat je allemaal verkoopt en of het kwalitatief in orde is. Want als je wil slagen, moet je tonen dat het in orde is. Onze leeftijd was dan misschien wel een troef om het werk

aan te kunnen, om het vertrouwen te winnen is het minder. ‘Wat komen die snotters hier nu doen en hoelang gaat dat duren?’ ging er in het dorp toen rond. Dat hebben we later toch horen vertellen. Of ‘roep je vader eens even’. Die zat dus wel in Loenhout of in Overbroek. Nu kunnen we er eens goed om lachen.”

Altijd samen

“Vanaf dag 1 hebben we samen in de winkel gestaan, we deden en doen alles samen. Heel ons leven draaide om de winkel. We zagen mekaar constant, stonden maximum enkele meters van mekaar. Dag in dag uit, jaar na jaar. De taakverdeling? Die is organisch gegroeid. De bakkerij was uiteraard Bart zijn ding, hij had er voor geleerd. Vera bestelt meestal vlees, kaas en groenten en chocolade voor Pasen en Sint-Niklaas. En ze doet de papierwinkel voor boekhouding en administratie, daar heeft zij dan weer voor geleerd. Eigenlijk is dat altijd heel logisch gelopen. En we vullen mekaar aan. We staan beiden achter de toog en aan de kassa. We regelen samen de aanvulling van de winkelwaar.”

Of ze nooit woorden hebben? “Waar gebeurt dat niet? Maar de klanten zullen het niet merken. Nooit heeft er iets in de weg gestaan om samen in de winkel te staan. Altijd een positieve indruk nalaten. En eigenlijk zijn we ook altijd positief ingesteld. Zelfs als je je eens wat minder voelt.”

Bart heeft wel eens met migraine in de winkel gestaan, Vera zag dan hoe zwaar de hoofdpijn wel was. De klanten niet. In de 29 jaar dat ze de

winkel doen, hebben ze nog geen dag gesloten geweest wegens ziekte. Zelfs niet bij de twee zwangerschappen van Vera. Bart: “Vera heeft tot de laatste dag gewerkt. ‘s Morgens eens overleggen hoever het stond, tegen de late namiddag naar het ziekenhuis en anderhalf uur later waren de gasten geboren. De volgende dag deed ik de winkel met mijn zussen. We hebben dat niet moeten plannen, niet moeten improviseren, het liep vanzelf.”

Plantrekkers

Wie stond dan in voor de zorg en de opvoeding van de kinderen? “Toen die gekomen zijn, woonden we gelukkig niet meer in het keukentje, we hadden onze woonst achter de winkel. Er was alleen een deur tussen. We hebben ze altijd zelf alle zorg kunnen geven, ze zijn nooit naar kinderopvang of onthaalmoeder geweest. We lieten de deur tussen winkel een woning open en er was altijd wel iemand die kon kijken hoe het hen verging. We waren nooit veraf. Ons mannen hebben redelijk snel hun plan leren trekken. Op zaterdag of zondag kwamen onze ouders ze wel eens halen. En ’s avonds haalden wij ze weer op. Toen ze opgroeiden, gingen ze naar de Chiro, waar ze allebei leider zijn geweest. Bricke trouwens nog steeds. Onze zonen zijn ondertussen al groot en afgestudeerd en hebben een eigen leven. Cis is het huis uit, Bricke woont hier nog.

Voor ons sociaal leven heb je met zo’n winkel weinig tijd, dat wisten we vooraf. In de beginjaren gingen we na sluitingstijd buurten bij Daniel van ’t Frietkotje op de Wissel. We zijn rond dezelfde tijd gestart, dat schept een band. Daar hing dan altijd hetzelfde kleine groepje bijeen om te buurten. Echt ontspannende momenten na de lange werkweek. We hebben er goede herinneringen aan.

Nu hebben we al eens wat meer tijd. Af en toe een reisje kan. Bart gaat in de wintermaanden graag eens kaarten en Vera is bij Ferm. Maar ook buiten het werk zijn we toch meestal samen.

Toen we hier kwamen, kenden we niemand, nu zijn we uiteraard ingeburgerd en kennen veel mensen, er komt hier veel volk over de vloer. Maar de familiebanden zijn ons na al die jaren nog niet altijd duidelijk. We doen graag mee met het dorp in de karige vrije tijd. In een buurtwinkel komen de mensen ook om te buurten. Meestal hebben die meer tijd dan wij. We moeten er ons voor hoeden dat je de volgende klant niet te lang laat wachten. Altijd de kerk in het midden houden.”

Naar de markt

Toen ze 25 jaar bestonden, hebben Bart en Vera een poging ondernomen om de winkel over te geven. Zij wilden wel in de stiel

Wat komen die snotters hier nu doen en hoelang gaat dat duren

blijven, maar het eens op een andere manier proberen. “We hadden het plan opgevat met snijvlees en kaas op de markt te gaan staan.” Er kwamen evenwel geen overnamekandidaten, dus besloten ze de winkel te sluiten.

Ze hadden een mooie marktwagen aangeschaft en trokken naar de markten in de wijde omgeving. “Maar dat werkte niet, te veel afhankelijk van het weer. We merkten dat we ondanks onze vakkennis niet zomaar een plaatsje kregen op die markten. Het was bij wijze van spreken ‘van achter aanschuiven’. Je moet echt opnieuw van nul beginnen. Dat hadden we verkeerd ingeschat. Al snel stonden we met onze wagen 2 dagen per week op de parking van onze eigen winkel en… de klanten stonden aan te schuiven.

Onze vroegere klanten vroegen om terug te komen. Wat we dan ook gedaan hebben. Maar wel met minder openingsuren en in het weekend gesloten. Hadden we dat gedaan voor we met de markt bezig waren, hadden veel mensen dat niet gepikt. Maar nu waren ze blij dat

hun vertrouwde winkel tenminste 5 dagen per week terug open was. En zo hebben we nu iets meer avond voor onszelf.”

Niks gemist

Heeft het koppel het gevoel iets gemist te hebben? “Niet echt,” klinkt het meteen. “Als je vindt dat je overal bij moet zijn, dan heb je inderdaad wat gemist. We hebben nooit festivals gedaan. En op familiefeesten en bruiloften waren we steevast de laatsten die toekwamen en de eersten die vertrokken. ‘Alléz’ zeiden ze dan, ‘nu al weg?’ Maar bij ons stond om 6 uur de bakker aan de deur van de winkel. En als je dan maar enkele uurtjes slaap hebt, dan hou je dat niet lang vol. Als je nog jong bent, lukt dat nog wel een keer. Maar je leert het

gauw

af als je wat ouder wordt.”

Tien jaar geleden kochten en renoveerden Bart en Vera de mooie woning van meester Van Den Heyning in de Kerkstraat en dat bracht wel een verandering teweeg. “Als we nu gedaan hebben, sluiten we af en fietsen naar huis. Dat schept afstand, dan heb je gedaan, ook al ligt er soms nog wel papierwerk. Als je aan de winkel woont, is er altijd wel iets dat je denkt te moeten doen. Nu kan het wachten tot morgen.”

Zolang ze gezond zijn, willen Bart en Vera verder doen met ’t Winkeltje. Zoals het nu gaat, is het werk goed doenbaar. En stoppen met de winkel en ergens anders gaan werken tot aan het pensioen? “Dat zou heel moeilijk wennen zijn,” zeggen ze unisono, “we zijn altijd onze eigen baas geweest, we weten niet beter!” Al vermoeden ze dat zij de laatsten zullen zijn die deze buurtwinkel nog zullen uitbaten, dat het na hen zal stoppen. En dat zou heel spijtig zijn voor Meerle! (jaf)

Bud en Denise 41 jaar samen achter den toog in Meersel-Dreef

HORECA Café Den Bud is een begrip in het noorden van onze gemeente en ook ver daarbuiten. Het café in Meersel-Dreef is een toonbeeld van stabiliteit, al 41 jaar lang. En dat geldt ook voor de relatie tussen Bud (Adrianus Eekels - 64) en Denise Eelen (amper 61), de uitbaters van het etablissement. “Goh, misschien is het gewoon omdat onze namen zoveel op mekaar gelijken,” lacht Bud.

Bud en Denise maakten beiden de hotelschool af. “We hadden dus echt wel plannen om iets voor onszelf op te starten. Aanvankelijk werkte ik op de slachterij en zo kwam ik in contact met Cis Van den Broeck. Hij had wel een pandje in Meersel-Dreef waar we iets zouden kunnen starten. Op 1 juni 1982 namen we onze intrek in Stad Lourdes en zes jaar later verhuisden we naar hier om Café Den Bud te starten. Als je ons toen gezegd zou hebben dat we dat zeker 41 jaar lang zouden volhouden, zouden we onze wenkbrauwen toch even ge-

fronst hebben denk ik. Als je er op terugkijkt is het toch een heel lange, maar mooie tijd.”

Alles samen

Als we mekaar, vlak voor openingstijd, ontmoeten heeft Denise het hele café al gepoetst.

“Ze begint er ’s morgens om 5.30 uur al aan. Elke dag… ja, we maken lange dagen. Van halfzes ’s morgens tot één uur ’s nachts. Het is wel wat. We hebben best een zwaar beroep en we doen echt alles samen. Vanzelfsprekend is dat allemaal niet, maar we zijn ontzaglijk goed op mekaar ingespeeld. We voelen me-

Als je vindt dat je overal bij moet zijn, dan heb je inderdaad wat gemist

“We voelen mekaar blindelings aan”

Bud en Denise runnen al 41 jaar hun café in Meersel-Dreef.

kaar blindelings aan en dat maakt het mogelijk om ons café met z’n tweetjes te runnen.”

“En zonder ruzie te maken?”, proberen we voorzichtig. Eigenlijk denken we gewoon te weten dat er ten huize Eekels nooit harde woorden vallen. Maar we vergissen ons blijkbaar. “Ons huwelijk is net zoals dat van anderen. Natuurlijk zit er al eens een haartje in de boter. Maar dat gaan onze klanten zeker nooit merken. Als er al eens hardere woorden vallen, zal dat altijd achter gesloten deuren gebeuren, nooit in het café. Daar komen de klanten niet voor naar Den Bud. Ze komen naar hier om plezier te maken, niet om naar andermans miserie te luisteren.”

Sloefen aan

Veel hebben Bud en Denise na sluitingstijd mekaar niet te vertellen. “Wat wil je? Alles wat we meemaken speelt zich in het café af. De verhalen die ik hoor, hoort zij ook. Dan valt er niet veel meer te zeggen hè? Ik doe mijn sloefen aan, ga in de zetel zitten om het journaal te bekijken en dan kruip ik in bed. Zo gaat dat elke dag. Drie keer per jaar gaan we met verlof. Eén keer per jaar doen we dat apart. Mensen stellen zich daar wel eens vragen bij,

maar dat is toch doodnormaal als je altijd op mekaars lip zit.”

“Cafè houden is een stiel apart. Niet eenvoudig ook als je om je heen kijkt zie je de café’s smelten voor de zon. Je hoofd boven water houden als cafébaas is niet gemakkelijk. Wij doen alles zelf en moeten dus geen personeel betalen. Als het heel druk is, is er wel een taakverdeling. Dan neem ik het terras voor mijn rekening en zet Denise de bestellingen klaar. Als het niet zo druk is loopt alles wel door mekaar. Diegene die de bak vast heeft, loopt er ook mee naar achteren. Dat voelt allemaal heel vanzelfsprekend. “

Jaloezie is een slechte raadgever

“Als je als koppel een café uitbaat is jaloezie een slechte raadgever. Soms krijgt er al eens iemand wat meer aandacht of een complimentje, daar moet je natuurlijk tegen kunnen. Goh, we zien mekaar gewoon heel graag en onze relatie is een vanzelfsprekendheid geworden. Iemand zei me ooit dat het eigenlijk een teken van luiheid is als je niets met een ander wil

beginnen. Misschien is het dat dan?”, lacht Bud. “Wie weet?”

Houdoe

Aan stoppen denken Bud en Denise nog niet. “Als één van ons beiden zou uitvallen stopt het verhaal wel. Alleen kan je dit niet. Maar ik zou het echt niet kunnen missen. De coronatijd, en vooral de tweede lockdown, dat was een ramp voor mij. Ik heb die menselijke contacten echt nodig. Als ik dat niet heb, word ik zot…”

“Denise en ikzelf beleven heel veel deugd aan ons cliënteel. Het is als familie. Daarnet kreeg ik nog telefoon van een trouwe bezoeker om aan te geven dat hij vandaag wat later zou zijn. Hij moest met zijn vrouw naar het ziekenhuis en we moesten ons geen zorgen maken. Dat is toch zalig om in zo’n sfeer te mogen werken. Dat hou ik dus nog best een paar jaar vol!”, lacht Bud.

Als we de deur achter ons willen dichtdoen komt Denise nog met een bak aansjouwen en glipt de eerste klant al binnen. En ja, achter ons klinkt het vertrouwde “Houdoe!”. Waar hadden we dat nog gehoord? (ao)

Steve en Leen tuinders in hart en nieren op de Vooraard

TUINBOUW Steve Schrijvers en Leen Delcroix runnen sinds 2004 samen een aardbeienbedrijf op de Vooraard in Minderhout. Ze kozen heel bewust samen voor een job als tuinder en zetten daarmee een generatielange traditie voort. Van hun overgrootouders, grootouders en ouders hebben ze geleerd de bluts met de buil te nemen. En hun buitenlandse werknemers brengen de wereld in huis.

Leen is de dochter van Louis Delcroix uit Meer en Maria Aernouts uit Wortel. Haar ouders hadden een tuinbouwbedrijf in de Maxburgdreef en teelden tomaten, aardbeien, sla, prei en ook even paprika. Ze heeft een oudere broer, Raf, en een jongere, Jan. Ze volgde de

afdeling kantoor op het VTI Spijker en ging aan de slag als bediende op het Proefcentrum in Meerle. Daar heeft ze vijftien jaar gewerkt. Steve is de zoon van Jan Schrijvers uit Minderhout en Hilda Braspenning uit Ulicoten. Zijn vader is gekend als Geshel van de Aard-

Het gezin van Leen en Steve met de favoriete bezigheid: kratjes vullen…

“Alleen met tegenwind kan een vliegtuig opstijgen”

bei en bevoorraadt de aardbeienautomaat in het woonzorgcentrum. Steve heeft één zus, Judith. Aan zijn schoolloopbaan heeft hij geen goede herinneringen. Hij worstelde met zich zelf. “Ik had van die vreselijke puisten en wist op school niet wat kiezen. Op één trimester heb ik vier verschillende studierichtingen gevolgd. Mijn laatste jaar was wel plezant”

Hij ging als lasser aan de slag, eerst als werknemer binnen verschillende bedrijven, later als zelfstandige. Velen kennen hem als DJ en als een heel veelzijdig iemand die vol verrassingen zit.

Twee grote liefdes

Steve en Leen leerden elkaar kennen in 1999 op een verjaardagsfeestje en het was meteen grote liefde: voor elkaar en voor… de aardbei. Ze trouwden in 2005, een jaar later werd Jan geboren. Twee jaar later volgde Louis en in 2020 verrasten ze iedereen met de geboorte van nog een oogappel, Gust. De drie jongens kregen de naam van de grootvaders en een nonkel, die voor Steve een grote hulp is. Leen en Steve gaan voor hun kinderen door een vuur.

Een soortgelijke passie hoor je als ze over de smaak, de structuur, de geur en kleur van de aardbei spreken. Het hoeft dan ook niet te verwonderen dat Steve, in 2004, ondanks zijn kwaliteiten als lasser, het tomatenbedrijf van Mark Govaerts en Ria Bolckmans overkocht om samen met Leen de lekkerste Hoogstraatse aardbeien te telen.

Niet evident

Dat was geen evidente keuze. In de jaren 80 zat de tuinbouw in een stevige dip. Een aantal aardbeitelers waaronder Steves vader trachtten als pioniers aardbeien te telen in substraat. Ze namen een groot risico. Daarom wilden zijn ouders niet dat hij voor tuinbouw zou kiezen en werd hij dus lasser.

Maar de liefde voor de aardbei was bij Leen en Steve zo groot dat ze twintig jaar later de serre van de buurman kochten. Het was toen nog gemakkelijk om krediet te krijgen. Het was Jan Van De Keybus van Landbouwkrediet die het goede nieuws kwam brengen. “En daar hoorde een anekdote bij,” aldus Steve. “Jan had een zachte stem en om zijn komst aan te kondigen had hij een truc. Bij het betreden van de serre tikte hij op de verwarmingsbuizen met zijn trouwring en dat kon je in de hele serre horen.”

Netjes verdeeld

Leen en Steve richten een BVBA (nu BV) op. Leen bracht geld in als borg en Steve plantgoed. Daarmee lag ook meteen de taakverdeling tussen beide vast. Leen beheert de financiën, ze doet de administratie, het personeel en het onderhoud van de seizoenswoningen. Steve neemt de teelttechnische zaken voor zijn rekening. “Die taakverdeling werkt goed, maar af en toe moeten we elkaar wat tegenwind geven,” zegt Leen. “Steve is heel gul en zou alles weggeven.”

“Da’s waar,” zegt Steve. “We gaan niet verhullen dat er nooit spanningen zijn. Maar alleen met tegenwind kan een vliegtuig opstijgen.” lachen ze.

Leven op het erf

Niet alle zelfstandigen wonen ook op hun bedrijf. Steve en Leen kennen niet anders. “De kinderen zijn altijd bij ons en hebben een geweldig speelparadijs. Achter het bedrijf ligt een BMX parcours, tegen de straat een klein avonturenpark, ze hebben skatetoestellen,… De vriendjes komen maar wat graag op bezoek. Wij hoeven ons geen zorgen te maken

over opvang en als de school belt dat een van de kinderen ziek is, kunnen we alles laten vallen en hen gaan halen. Dat geeft rust.

Als we op vakantie gaan, is dat op het einde van de zomer of in de winter. Daar genieten we enorm van, ook al zijn we maar 4 dagen weg, toch kan ik het bedrijf niet helemaal bannen uit mijn gedachten. De aardbeien zijn er voor mij vierentwintig op vierentwintig uur. Ik bespreek de voor- en nadelen van het tuindersbestaan ook met de jongens.” En Leen vult aan: “En naast de gezinsvakanties gaan onze jongens net als hun vriendjes in de zomer op kamp of spreken ze samen af. Ze zien ook niet echt op tegen meewerken op het bedrijf.”

Als ik hen vraag of ze voor de kinderen een toekomst in de tuinbouw zien, dan is er toch nuance. Leen wikt en weegt en verwijst naar “de onzekere tijden”. Steve gelooft er helemaal in en vertelt dat de jongens bijvoorbeeld “nu al zeer goed weten hoe te handelen bij een panne van de sturing van de beregening. En aardbeien lusten ze ook!”

De wereld aan huis

Met de professionalisering van de tuinbouw kwamen ook de seizoenarbeiders. Bij Steve thuis waren dat in het begin vooral Polen, bij Leen thuis Portugezen. Leen vertelt: “Wij waren eraan gewend met en tussen het werkvolk te leven. Dat doen we ook nu nog. Hier werken vier koppels die allemaal inwonen. Wij proberen hen een warme thuis te geven.”

Een trouwfoto in de aardbeienkas…

Geen betere promotor van de aardbei dan kleine Gust.

Ik kan het bedrijf niet helemaal bannen uit mijn gedachten

OMSLAGVERHAAL

En Steve vult aan: “De wereld is op die manier geen ver-van-mijn-bedshow. De Roemenen die bij ons werken, komen van tegen de Moldavische grens. Zij zagen de Oekraïense vluchtelingen te voet met hebben en houwen en volledig ontredderd de grens oversteken. De Pool, die jarenlang bij ons werkte, woonde dichtbij de plek waar twee zestigers omgekomen zijn bij de explosie van een raket net over de Oekraïense grens in Polen. De Portugezen brengen verhalen mee over de alles verwoestende bosbranden. Door al die persoonlijke verhalen groeit je betrokkenheid en verruim je je blik op de wereld.”

Het werk roept

Hij kijkt door het keukenraam naar buiten en maakt me attent op de laagvliegende zwaluwen, de paarsgroene kleurenpracht van het ogenschijnlijk zwarte verenkleed van de spreeuwen, de distelvinken die eigenlijk paardenbloemvinken zouden moeten heten,…

Leen vervolgt: “Daar genieten we echt van en kunnen we onze zorgen bij vergeten. We voelen ons vrij zoals de vogels in hun vlucht.”

Leen en Steve kunnen nog uren vertellen. Het werk roept. Er kloppen tijdens ons gesprek meerdere mensen op het raam. “Of er nog

kleine aardbeien zijn om confituur te maken?”

Tussendoor rinkelt de smartphone meermaals. Het personeel wacht op instructies, de klanten op dagverse aardbeien. Ieder krijgt een hartelijk woord. Hier voel je de verbondenheid met het bedrijf en met de mensen om hen heen. Ik neem een stukje van de warmte die ik hier voel mee naar huis…

Wil je meer zien over het bedrijf van Leen en Steve? Ga naar www.hoogstraten.eu/blogposts/een-blik-achter-de-schermen-bij-aardbeiteler-steve-schrijvers (hr)

Rik en Alexandra combineren De Guld en De Bonte Beestenboel Van horeca tot boerderijklassen en jeugdkampen

HORECA Ga er maar aanstaan. Net voor de coronamaatregelen en de energiecrisis, open je een horecazaak en neem je de organisatie van boerderijklassen over. Rik Ouwerkerk en Alexandra Ershov onthouden de opportuniteiten die de tegenslagen met zich brachten. De Guld draait goed en in de kolonie ontvangen ze op jaarbasis 17.000 kinderen voor een ervaring die ze nooit vergeten. En dat doen ze dus samen…

Rik werd in 1998 geboren in Rotterdam en groeide op in het Nederlandse Zoetermeer. Op zijn twaalfde verhuisde hij met zijn ouders naar Wortel en volgde een opleiding restaurant - keuken aan VTI Spijker met een laatste jaar sommelier.

Alexandra Ershov is twee jaar jonger. Ze is geboren in Leuven en kwam als kind in Hoogstraten wonen. Ook zij ging naar VTI Spijker, waar ze elkaar leren kennen. Rik had als student al een cateringzaak in bijberoep en Alexandra sprong wel eens in als jobstudente. Nu hebben ze samen twee kinderen: Joy geboren in december 2020 en Vera in november 2022. Ze wonen in een conciërgewoning bij de boerderij van Wortel-Kolonie. “Mooi wonen met een enorme tuin.” lacht Alexandra.

Dorpscafé De Guld

“Toen de Sint-Jorisgilde in 2019 een nieuwe uitbater zocht, zag ik mijn kans om er een eigen zaak te beginnen,” vertelt Rik “Maar er was werk aan de winkel. Het interieur was bijna 30 jaar oud en aan vernieuwing toe. Ik maakte een investeringsplan om het sanitair aan te passen, een semi-industriële keuken te plaatsen en het interieur volledig te vernieuwen. Nieuwe kleuren, een nieuw plafond en nieuwe verlichting en meubelen. Kortom, een totaal nieuwe look, die van een ‘lokaal van een vereniging’ een echt dorpscafé maakte. Het waren zware investeringen die door ons en door de gilde, als eigenaar, gedragen werden.”

“Met die aanpassingen en, wie weet, het mooist gelegen terras bij de kapelanie en de

kerk van Wortel, heeft De Guld alles om een succesverhaal te worden,” wist Alexandra, “ook al was het voordien een komen en gaan van uitbaters.”

“En een succes werd het ook, vanaf de opening op 8 november 2019 tot vandaag,” gaat Rik verder. “En dat ondanks corona. Begin maart 2020 moesten we sluiten en op 17 maart was er de volledige lockdown. Daarna werd het openen en opnieuw sluiten of openen met een Covid Safe Ticket en noem maar op. Maar met de steunmaatregelen en het succes van take-away ‘Riky burgers’ en leveringen aan huis hebben we er het beste van gemaakt. De Guld is nu zoals we het ons voorgesteld hadden: een dorpscafé voor alle leeftijden, waar je goedkoop en goed kunt eten…”

Rik Ouwerkerk, Alexandra Ershov en hun kinderen Joy en Vera

De Bonte Beestenboel

“De Guld was nog maar net open toen Raf Braspenning contact met ons opnam. Hij was in onderhandeling met Greet Somers over de overname van de erfpacht van de Bonte Beestenboel en de andere nog leegstaande gebouwen van de boerderij van de kolonie. Hij dacht dat het misschien iets voor ons was, gelet op onze cateringzaak. We hebben enkele weken met Greet meegedraaid om de educatieve werking met de kinderen te leren kennen en dan beslist om de stap te zetten”, zegt Rik.

“Het educatieve was nieuw voor ons, maar bijzonder boeiend,” gaat Alexandra verder. “We hebben alle twee een horeca-opleiding, maar het educatieve en het sociaal belang spreekt ons enorm aan. Waar komt de melk vandaan en wat is het verschil tussen een gewoon ei, een scharrelei en biologische eieren…? Het vlees komt niet zomaar van bij de slager of de supermarkt, maar van dieren die gekweekt worden op de boerderij en wat is een verantwoordelijke manier om ze te kweken? Hoe werkt het melken van een koe, hoe ziet een biologische moestuin eruit? Dat alles en veel meer, tot en met de stikstofproblematiek, komt aan bod. Onze interesses zijn enorm verbreed.”

Rik: “Maar we waren nog niet echt gestart of we werden ook hier met die corona geconfronteerd. Jeugdkampen werden als eerste verboden en moesten het langst wachten om terug op te starten. Je kan gaan zitten kniezen, maar dan wordt je depressief. Je kan er ook de opportuniteiten van inzien. De gezusters Somers openden hier in mei 2006 en er was achterstallig onderhoud aan de lokalen. De plankenvloeren kregen een vernislaag, de muren werden geschilderd en ook de inrichting van het domein, het verblijf van de dieren en de speeltuigen voor de kinderen kregen een facelift. We hadden ook tijd om de evaluatieformulieren van de voorbije jaren door te nemen en te kijken waar we zaken anders en beter konden doen.”

“De leerlingen moeten op een speelse ontspannen manier veel kunnen bijleren, daar doen we het voor en dan komen de scholen ook terug,” weet Alexandra. “Ik ben hier zelf, toen ik zes of zeven jaar was, als leerling geweest en het is een ervaring die je nooit vergeet!”

Kleine KMO

“Rik is zaakvoerder van Ouwerkerk en Co, die De Guld uitbaat en in de weekends de infrastructuur van vzw Bonte Beestenboel en ‘t Vagebontje huurt. Daar kunnen dan onder voorwaarden feesten en feestjes georganiseerd worden, Maar in de Kolonie draait het op de eerste plaats rond de boerderijklassen,” verduidelijkt Alexandra. “Ik heb in het begin

alle activiteiten op de boerderij leren kennen en kan haast overal invallen indien nodig. Nu werk ik vooral op bureel, doe de boekhouding, de planning, de boekingen enz. Ik werk hier van maandag tot vrijdag en tracht op zaterdag in De Guld te werken om ‘Zus’, de moeder van Rik, wat te ontlasten. Zij is verantwoordelijk voor De Guld en werkt er samen met Ninka en Jimmy.”

Dit alles groeide uit tot pakweg een kleine KMO. “In de De Bonte Beestenboel werken we met 12 mensen, een equivalent van 8,5 voltijdse medewerkers, Bovendien kunnen we een beroep doen op een grote groep jobstudenten of flexijobs, zowel in de Kolonie als in De Guld,” licht Rik verder toe. “Mijn vader werkt hier zes dagen op zeven. Verder bestaat het team uit een mooie mix van creatieve medewerkers tot onderhoudspersoneel. Vier begeleiders, twee in de keuken, twee die poetsen en technische zaken oplossen en een

medewerker op het bureel.”

Geen overbodige bezetting, zo blijkt. “Tijdens het schooljaar ontvangen we hier kinderen tot 12 jaar. Meestal van maandag tot woensdag en van woensdag tot vrijdag, dus telkens drie dagen met twee overnachtingen. We hebben slaapplaatsen voor 10 begeleiders en 95 kinderen. In de vakantie zijn er CM- of vergelijkbare kampen van meestal zeven dagen. En tenslotte organiseren we ook zelf een kamp van veertien dagen. Alles samen goed voor in totaal 17.000 overnachtingen vol pension met ontbijt, middag- en avondmaal en een vieruurtje.”

Masterplan

“Op dit moment wordt er gewerkt aan een masterplan voor gans de boerderij. Blijkbaar is het terras van Natuurpunt vooraan nooit vergund en werden er nooit opmerkingen gemaakt bij de manier waarop Greet Somers het binnenplein ingericht heeft en gebruikte. Nu willen het Agentschap Onroerend Erfgoed (M&L) en Kempens Landschap schoon schip maken. Het terras vooraan zou weg moeten en vervangen worden door een dubbele rij bomen, zoals dat net voorbij de boerderij is.

Met vier partners - Natuurpunt, De Slinger, Zouterover en De Bonte Beestenboel - is dat een moeilijk verhaal. Ikzelf heb beslist om me er niet verder meer mee te bemoeien en laat het over aan Raf Braspenning, die meer dan 90 procent van de boerderij in erfpacht heeft. Mijn bekommernis ligt bij de beleving, de ervaring, de veiligheid en de nachtrust van de 17.000 kinderen die hier op jaarbasis verblijven,” aldus Rik. (fh)

Kinderen maken er op een speelse manier kennis met dieren, afgewisseld met ‘lesmomenten’ over de herkomst van melk en vlees, tot en met de stikstofproblematiek.

Mede dank zij de mooie ligging bij de kerk en de kapelanie is Dorpscafé De Guld een succesverhaal.

Jenske en Jan runnen Velvet in Hoogstraten

Met de neuzen in dezelfde richting en in hetzelfde bedrijf…

KLEDINGZAAK Jenske Pemen opende in 2017

‘Velvet’ in de Gelmelstraat. Meteen het begin van een succesverhaal. In tijden waar de kleinhandel zwaar onder druk komt te staan bewijst Jenske dat met een goed plan, frisse ideeën en een uitgekiende marketing via sociale media, de lokale retail nog over heel wat troeven beschikt. Met haar collectie komt ze tegemoet aan de wens van klanten van generatie X tot generatie alpha. Ondertussen verhuisde de zaak naar de Vrijheid. Ik merk, na dit interview, dat achter elke sterke vrouw, een sterke man staat. Of een sterke Jan (Van den Langenbergh), in dit geval.

Gelmelstraat

Jenske: “Na mijn studies ben ik vrij snel begonnen bij Bestseller. Onder de paraplu van Bestseller zitten heel wat bekende namen in de kledingindustrie. Zij vertegenwoordigen

vanuit Antwerpen al deze modebedrijven. Ik werkte in de sales, dus ik verkocht aan de winkels. Grappig dat ik nu zelf klant ben bij mijn toenmalige collega’s.

Zes jaar heb ik daar gewerkt, maar daar op de

Het gezin van Jenske en Jan, met de kinderen Stan, Mia en Billie

werkvloer is de droom ontstaan om zelf iets te beginnen. Nooit eerder had ik met het idee gespeeld om ooit een eigen winkel te starten. Van kinds af was ik al graag bezig met mooie dingen: kunst, interieur, mode, al die dingen raakten wel iets bij mij. Tijdens al die jaren bij Bestseller zag ik toch wel gaten in de markt waarbij ik heel wat zaken toch anders zou aanpakken in de retail. En vooral, ik zag in Hoogstraten een blinde vlek met heel wat mogelijkheden en potentieel.”

Jan: “Wij woonden toen in Antwerpen, waar we tien jaar woonden. Ik gaf les aan het PITO in Stabroek. Het is een school met heel wat agrarische opleidingen en ik stond daar voor het vak dierenzorg.”

Ontzeggen

Jenske: “Toen ons eerste kind Stan werd geboren, negen jaar geleden, kreeg de droom om zelf een winkel te starten wat meer vorm. Ik was ondertussen ook al met de studie ‘Interieur’ begonnen dus ik had voor mijzelf nog niet uitgemaakt of het in die richting ging zijn of dat het iets in de mode zou gaan worden. Jan heeft me echt over de streep moeten trekken om iets te zoeken in de modebranche. We zijn

Samen thuis, samen in de zaak: Jan en Jenske

dan in Hoogstraten op zoek gegaan naar een geschikt pand. Na veel zoeken en evenveel teleurstellingen vonden we eindelijk toch de mogelijkheid om in het pand naast Vagabo in de Gelmelstraat te starten. Ondertussen was ik bevallen van ons tweede kind Mia.”

Jan: “Dat was echt wel een hectische periode. Vaak met een Maxi-Cosi in de hand op zoek gaan naar een pand. En eenmaal de beslissing was gevallen moesten we onmiddellijk onze collecties gaan inkopen.”

Jenske: “Een zaak opstarten kost heel wat geld. Om aan de nodige financiële middelen te komen hebben we ons huis in Antwerpen moeten verkopen. Dat was echt wel nodig omdat je in retail voorraad moet inkopen en collecties aankopen kost heel wat geld. Dan zijn we met onze kroost kunnen gaan inwonen bij mijn ouders in Minderhout. Als ik daarop terug kijk, kan ik toch besluiten dat we ons die eerste jaren heel veel hebben moeten ontzeggen, veel hebben moet opofferen om onze droom na te jagen. Het is niet een parcours dat ik iedereen toe wens, maar het heeft wel bijgedragen aan het punt waar we nu staan en waar we best fier op mogen zijn.”

Ademen

Jan: “Jenske deed ook avondopeningen, dat was ’s morgens vroeg beginnen en tegen middernacht terug thuis. Veel en lang open, zaterdagen, zondagen,… alles op maat van de klant maar niet op maat van een gezin.”

Jenske: “En ondertussen deed Jan het huishouden en zorgde voor de kinderen, kwam me bijstaan in de winkel, deed de administratie en boekhouding. Wij zijn toen heel diep gegaan, misschien te diep en dat worden we nu goed gewaar. Nu we in onze nieuwe winkel zitten

DIC H TERL IJKE

hebben we volop geïnvesteerd in personeel waardoor we nu toch meer ruimte krijgen om te kunnen ademen.”

ze tolden als paternosterbollekes

ik liep en holde om ze bij elkaar te krijgen

ik kreeg ze niet gevat letters wentelden

ze renden om elkaar heen

komma’s stuiterden

ik ving er haast geen één

ik tilde mijn schedel op goot alles erin toen zag ik mijn gedachte

marleen

VRIJ HEID

Jan: “Door de grote drukte waarin we terecht gekomen waren heb ik na één jaar beslist om ouderschapsverlof te nemen. Zo kon ik me volledig concentreren op ons gezin, het huishouden en de winkel. Je moet ook weten dat we in de winkel in de Gelmelstraat geen opslagruimte hadden. Dus alle voorraad stond opgeslagen thuis in de woonkamer. Later hebben we wel ruimte kunnen bijhuren aan de winkel maar toen kwam er een schitterend pand vrij op de Vrijheid waar we niet aan konden weerstaan….

Ondertussen broedden we ook op een plan om een tweede winkel te openen. Die plannen waren al zo goed als rond. We hadden heel wat geld gestoken in de aankoop van de collectie voor die winkel maar toen kwam er iets op onze weg dat we niet voorzien hadden.”

Corona

Jenske: “Initieel was ons concept wel om fysiek aanwezig te zijn, het idee van een online-winkel is er echt gekomen door de corona-pandemie. Doordat je heel veel online promoot, kan je niet anders om dit ook via een webshop aan te bieden. We waren verbaasd om bestellingen te ontvangen van mensen uit de buurt die nog nooit in de winkel waren geweest.”

Jan: “Er zijn nu eenmaal mensen die online willen aankopen, zelfs in je eigen buurt. Wij hebben daar toen heel erg op ingespeeld. Voor ons was dit echt een eye-opener.”

Jenske: “Wat ook meespeelde was de geplande aankoop van een pand in een andere gemeente. Uiteindelijk is dit niet doorgegaan, een heel bewuste keuze van ons. Maar we hadden al wel de collectie aangekocht voor die winkel. Al die goederen kwamen binnen, dus er zat niets anders op dan flink te groeien in onze webshop. Wij zaten toen met een dubbele stock in wat toch wel een internationale crisisperiode was. Gelukkig zijn we erin geslaagd om die webshop met succes uit te bouwen. Voor ons was dit een erg drukke en stresserende periode ondanks het feit dat alle winkels op slot gingen.”

Een selfie tijdens een herfstwandeling…

Taken verdeeld

Jan: “Op dit ogenblik werk ik meer achter de schermen. Ik hou me bezig met de planning van het personeel, dat iedereen zijn dagdagelijkse taken kan uitvoeren, administratieve taken, kortom zowat de algemene leiding van de zaak. Ook zijn we bezig met het bouwen van een huis en dat vraagt ook heel wat aandacht.

Er werken bij Velvet 7 vaste medewerkers, waarvan 3 achter de schermen en vier in de winkel. In het weekend komen daar nog eens 4 flexiwerkers bij. Heel veel van die taken kan ik vanaf thuis doen, dat geeft toch wat meer opening naar hoe ik mijn agenda wil invullen. Ondertussen is er een derde kind Billie bijgekomen en deze baby bepaalt natuurlijk ook een stuk van de agenda.”

Jenske: “Mijn taken liggen echt nog in de winkel en in de aankoop van de collectie. Ik doe meer het conceptuele, het creatieve, ik sta veel in de winkel maar zeker niet elke dag. Verder hou ik me ook bezig met sociale media, het inhoudelijke. Ik hou eraan dat het DNA van de winkel bij ons blijft, dat we dat zeker niet uitbesteden. Wij doen natuurlijk een beroep op hulp van buitenaf, maar de krijtlijnen worden toch hier bij mij getrokken.”

DE WERELD VAN

Jan: “Ook binnen ons drukke gezin heeft elk kind zijn aandacht. Stan en Mia zitten al volop met hobby’s waar het voor mij vaak een heen en weer gerij is. Vooral als je dan nog met een slapende baby zit. Dat is soms een heel geregel. Het zijn dan vele balletjes die je in de lucht moet houden…”

Jenske: “…En die zijn niet altijd allemaal samen in de lucht. Mensen vragen me dat weleens: ‘hoe doen jullie dat toch, met zo’n jong gezin en een drukke winkel?’. Wij doen dat met heel veel steken te laten vallen. Bij ons lukt het ook niet altijd. Daar zijn we heel eerlijk in.”

Balans

Jan: “Gelukkig hebben we een goed team rondom ons bij Velvet zodat we de balans toch goed kunnen verdelen.”

Jenske: “Het blijft natuurlijk elke dag een uitdaging maar ik zou het niet willen zonder Jan erbij. We weten wat we aan elkaar hebben. We geven elkaar permanent opdrachtjes, werk, maar ook feedback. Het stopt nooit. Je bent altijd en overal met de zaak bezig. Maar als er dan iets tussenkomt van de kinderen dan weten we ook dat dit altijd voor gaat!”

Jan: “Het is inderdaad een moeilijke balans, en we weten heel goed dat dit ongetwijfeld zo gaat blijven. Maar als koppel met de neuzen in dezelfde richting in hetzelfde bedrijf werken geeft ook wel voordelen. Wij werken allebei heel dicht bij huis, wij wandelen bij manier van spreken naar ons werk, naar de school van onze kinderen. Dat is een enorm voordeel dat maakt dat ik het eigenlijk nooit wil opgeven. Jenske daarentegen is meer betrokken bij de openingsuren van de winkel, de shoots en de collecties. Wat maakt dat timemanagement voor haar geen loos begrip is.”

Jenske: “De wintercollectie is aangekocht, nu bereiden we ons voor op de zomercollectie van 2024. Eigenlijk is het aankopen een fulltime-job op zich. Zeker in die mate waar we de laatste jaren gegroeid zijn: het is kijken, beslissen, budgetten opmaken, bestellen, budgetten bijsturen,… Kortom, mijn dag telt soms te weinig uren.” (pm)

https://www.demaand.be/adverteren/

VAN

een afspraak in onze toonzaal

tal van badkameropstellingen

BVBA

Ik vind niet meer dan de hoekjes en de rand

Daar binnen in zie ik alleen maar kleuren

Ook stukjes zwart, en stukjes wolken wit.

VANUIT HET STADHUIS Oppositie neemt beleid en uitgaven op de korrel

Beleidsplannen ruimte en mobiliteit uitgesteld

GEMEENTEBELEID De beleidsevaluatie en de jaarrekening van 2022 die de stad eind april voorlegde aan de gemeenteraad leverde eens te meer stof op voor discussie. Een spaarzaam beleid of net volop investeren om de inwoners waar voor hun belastinggeld te geven: de vorige en de huidige schepen van financiën verschilden duidelijk van visie, tot de burgemeester het nodig vond om in te grijpen.

Ook nog op de agenda: verder uitstel voor het beleidsplan ruimte, een mobiliteitsplan dat niet langer een plan genoemd wordt, hogere tarieven voor de Mosten, de verkoop van de pastorie van Meerle, investeringen en een nieuwe wandelverbinding in Meersel-Dreef, afgekeurde trage wegen op het megaproject in de Van Aertselaerstraat, eindelijk een nieuwe brug aan de watermolen, maar geen sociale woningen voor Wortel.

Beleidsevaluatie

Twee keer per jaar rapporteert het bestuur aan de gemeenteraad over de voortgang van het meerjarenplan. Tijdens de raad van april werd de evaluatie van 2022 besproken, samen met de jaarrekening die een overzicht geeft van de inkomsten en uitgaven van het afgelopen jaar.

Oppositiepartijen CD&V en Anders keurden de beleidsevaluatie niet goed omdat ze zich niet kunnen vinden in bepaalde elementen van het gemeentelijk beleid. Raadslid Marc Haseldonckx (CD&V) heeft vooral bedenkingen bij het parkeerbeleid en het cultuurhuis. “Dit bestuur wil parkeerplaatsen laten verdwijnen bij de Pax, in de Vrijheid en mogelijk ook in de Gelmelstraat, ten voordele van een ondergrondse parking of parkeerpockets. De leidraad die goedgekeurd werd voor die parkeerpockets gaat uit van een erfpacht die 27 jaar lang elke maand 75 euro per parkeerplaats zou kosten, goed voor jaarlijks 200.000 euro. We nemen dus parkeerplaatsen weg in de openbare ruimte, om die dan onder te brengen in private projecten waarvoor we maandelijks een stevige vergoeding moeten betalen. Daarmee geef je je parkeerbeleid uit handen en zijn het op termijn de eigenaars die het parkeerbeleid in deze stad dicteren.”

In het rapport lezen we dat het bestuur in het najaar 3 voorstellen voor parkeerpockets heeft ontvangen, die in de eerste helft van 2023 beoordeeld worden. De realisatie van de parkeerplaatsen is momenteel gepland in 2024 en het bestuur bevestigt nog eens uitdrukkelijk dat ze in gebruik moeten zijn vóór de opening van het nieuwe cultuurhuis.

Ook over dat cultuurhuis heeft Haseldonckx duidelijk een andere visie. “Zitten we echt te wachten op dat megaproject? In dit meerjarenplan zijn daarvoor bovendien amper middelen voorzien: 250.000 euro in 2024 en 500.000 in 2025. Intussen hebben we de Pax overgenomen en kost de uitbating de belastingbetaler een stevige duit: in 2021 betaalden we meer dan 37.000 euro voor de erfpacht, 6.000 euro voor gebruik van de inboedel en 9.600 euro uitbatingsvergoeding. Dat is dus 53.000 euro, nog zonder kosten voor de nutsvoorzieningen. Terwijl je als burger amper van de zalen gebruik kan maken, want die dienen enkel voor socioculturele activiteiten. Doopfeesten, koffietafels en verjaardagsfeesten worden er niet toegestaan.”

Blijkbaar weten we nog altijd niet waar al die mensen naartoe rijden

Fons Jacobs (Anders)

Carte blanche

Ook raadslid Fons Jacobs (Anders) zou dergelijke activiteiten graag in de Pax mogelijk zien, maar hij kaart nog twee andere beleidskwesties aan. “Ik lees dat het bestuur de goedkeuring van het beleidsplan ruimte, waarop we al lang zitten te wachten, doorschuift naar de volgende legislatuur. En de ambitie om structureel iets aan het mobiliteitsprobleem te doen via het mobiliteitsplan, waarover zoveel verwachtingen werden uitgesproken, is nu blijkbaar losgelaten. Het ‘zogenaamde mobiliteitsplan’ - dat staat er letterlijk - ‘zal eerder een mobiliteitskader worden, flexibel in zijn planning en uitvoering’. Kortom: carte blanche. Het plan waar al jaren aan gewerkt wordt en dat al heel wat geld heeft gekost zal dus deze legislatuur een muis baren. Er wordt ook al jarenlang onderzocht hoe we het verkeer in Hoogstraten en Minderhout moeten verdunnen, maar blijkbaar weten we nog altijd niet waar die mensen naartoe rijden en moet dat nóg eens onderzocht worden. Ik kan enkel

Het mobiliteitsplan - of mobiliteitskader - moet nog wachten op een bijkomend onderzoek naar de herkomst en bestemming van het verkeer op de hoofdwegen.

VANUIT HET STADHUIS

concluderen dat mobiliteit voor dit bestuur, met uitzondering van het project Schoolstraten, geen prioriteit is.”

“Daarnaast lezen we dat het project rond het plein in de Gravin Elisabethlaan is ‘stilgezet’. Of dat tijdelijk of definitief is, is niet meteen duidelijk. Nochtans werd dit in de beleidsnota aan het begin van de legislatuur toch voorgesteld als de blikvanger van Hoogstraten.”

Het rapport vermeldt inderdaad dat het mobiliteitsplan “eerder een kader” zal worden, maar het blijkt wel te gaan om een beleidsplan mét “bijbehorende actietabel”. Het college wil beide documenten echter pas goedkeuren na verder onderzoek naar “het kamscenario” dat het verkeer in het centrum van Hoogstraten en Minderhout zou moeten verdunnen. Daarvoor plant de stad in het voorjaar dus nog een herkomst- en bestemmingsonderzoek “om de verkeersstromen op de hoofdwegen in kaart te brengen met het oog op mogelijke goed uitgeruste corridors tussen de woonkamers”. Het blijft dus nog even afwachten hoe het bestuur de ambitie om “een toekomstgerichte, veerkrachtige en duurzame mobiliteit in Hoogstraten voor iedereen, die bijdraagt aan kwalitatieve publieke ruimte” precies wil realiseren.

Trage wegen

Het is ook nog even wachten op het resultaat van een andere studie: het tragewegenplan is intussen in z’n eindfase beland. Nadat alle gekende wegen en paadjes ter plaatse gecontroleerd en geïnventariseerd zijn, stakeholders nog extra informatie mochten toevoegen en alle burgers via het ‘denk mee-platform’ van de stad ook knelpunten en missing links konden signaleren, wordt begin 2023 alle informatie gebundeld door Regionaal Landschap De Voorkempen. Dat zou nog in het voorjaar moeten leiden tot een visietekst én een actieplan om het huidige netwerk aan trage wegen te verbeteren en aan te vullen.

Om nog even bij mobiliteit te blijven: ook aan de toekomstige heraanleg van de Schoolstraat in Minderhout wordt achter de schermen nog steeds gewerkt. Intussen zou er een nieuw voorontwerp klaar moeten zijn om de straat definitief verkeersveiliger te maken en meteen ook de riolering aan te pakken. De stad mikt op het najaar om de werken effectief te kunnen starten.

Jaarrekening

Dat de financiële resultaten van 2022 door de hoge inflatie niet zo rooskleurig zouden zijn, werd tijdens de gemeenteraad van december

al duidelijk. Nu de jaarrekening beschikbaar is, kennen we de precieze cijfers. De uitgaven voor goederen en diensten stegen met 17%, de personeelsuitgaven met 7%. De opbrengsten uit de eigen werking stegen echter ook met 16%, de fiscale opbrengsten en boetes met 5%.

De grootste investeringen gingen naar de sportsite Wereldakker (2,7 miljoen), de jeugdlokalen aan Den Dijk (2 miljoen), ‘t Gastenhuys (2 miljoen) en de Sint-Katharinakerk (1,5 miljoen). In totaal werd 14,2 miljoen geïnvesteerd, die deels betaald werd door het overschot op de eigen werking (7 miljoen), deels door subsidies en andere investeringsontvangsten (3,35 miljoen). De rest van het bedrag kwam dus uit de reserves van de stad. Tel daarbij nog zo’n 2,3 miljoen euro financieringskosten (aflossingen voor leningen), en het budgettair resultaat van het boekjaar vertoont een tekort van 6,1 miljoen euro. Het totale bedrag dat de stad nog ter beschikking heeft daalt daarmee van 39,1 miljoen in 2021 naar 33 miljoen. De volgende jaren zal het nog verder dalen tot 3,7 miljoen in 2024, om eind 2025 af te klokken op 7,5 miljoen euro.

Tegengas

Bij de bespreking van de cijfers herhaalt raadslid Marc Haseldonckx (CD&V) de bezorgdheid die hij ook bij de aanpassing van het meerjarenplan in december uitte: het budgettair resultaat aan het einde van 2024 zal in zijn ogen te laag zijn om de volgende bestuursploeg toe te laten nieuw beleid te voeren, terwijl er net ook heel wat projecten en kosten naar die volgende beleidsperiode doorgeschoven werden.

Raadslid Maarten Leemans (Anders) ziet hetzelfde probleem en herhaalt zijn voorspelling van enkele maanden geleden: als de volgen-

de ploeg al die investeringen moet realiseren, zal die niet anders kunnen dan de belastingen verhogen.

Schepen van financiën Roger Van Aperen geeft toch wat tegengas. “We hebben het afgelopen jaar maar liefst 14 miljoen euro geïnvesteerd én we zijn erin geslaagd om 2 miljoen euro te besparen op werkingskosten. Het beschikbaar budgettair resultaat bedraagt nog altijd 33 miljoen euro. Aan het begin van de legislatuur hebben we gezegd dat we de belastingen niet zouden verhogen en dat eind 2025 nog minstens 5 miljoen euro beschikbaar zou zijn. Wel, we zitten nu op koers voor 7,5 miljoen.”

Liefst 14 miljoen euro geïnvesteerd én 2 miljoen euro bespaard

Roger van Aperen (N-VA)

“Deze ploeg heeft bovendien een andere filosofie dan de vorige: in de periode 20202022 hebben we maar liefst 46,8 miljoen euro geïnvesteerd: we hebben die centen dus teruggegeven aan de burger zodat die ervan kan genieten. Dat staat bijvoorbeeld in schril contrast met de periode 2015-2017: toen was dat 11,2 miljoen.”

Borstklopperij

Marc Haseldonckx (CD&V) reageert: “Onze filosofie was inderdaad anders: wij kozen ervoor om eerst te sparen en dan pas uit te geven. De jaren die je vernoemt zijn ook wel heel selectief gekozen, vergeet niet dat die legislatuur ook een zwembad is gebouwd en dat

Met 2 miljoen euro zijn de jeugdlokalen aan Den Dijk één van de grotere investeringsuitgaven uit 2022.

VANUIT HET STADHUIS

er een woonzorgcampus is gerealiseerd. Andere projecten zoals Den Dijk, het klooster in Meer en de werken in Meerle zijn in de vorige legislatuur in gang gezet en daarvoor hebben we toen ook gespaard. Nu is er 16 miljoen geleend, en die zal ook op zijn. Bovendien worden er dure erfpachten aangegaan in plaats van gronden gekocht, zoals die voor de sportsite Wereldakker en de Pax. Na afloop van die overeenkomsten moet je terug aan tafel gaan zitten en heb je eigenlijk niks in handen.”

“Wij gingen ook een erfpacht aan voor parking Van Cuyck, maar ik zorgde tegelijkertijd voor inkomsten door de blauwe zone in te voeren. Van filosofie verschillen mag, want dat is eigen aan de democratie. Maar we moeten wel zorgen dat er de volgende beleidsperiode ook nog geld is om de voorziene zaken te realiseren. De personenbelasting en de onroerende voorheffing zijn inderdaad niet verhoogd, maar er zijn wel andere belastingen ingevoerd die onrechtstreeks bij de mensen terechtkomen.”

Burgemeester Marc Van Aperen probeert de gemoederen te bedaren. “Ik zou een oproep willen doen om te stoppen met die borstklopperij, alsof iedereen zelf alles goed heeft gedaan en de andere verkeerd. Het heeft geen zin elkaar vliegen af te vangen. Het zou het geloof in de politiek ten goede komen als we allemaal eens voor de spiegel zouden gaan staan. Ik denk dat de vorige decennia goed gewerkt is en dat wij ook goed bezig zijn. Maar ik zal

niet te hoog van de toren blazen, want ik denk dat het altijd nog beter kan. De kiezer zal eind 2024 wel oordelen.”

Tarieven omhoog

Het was al aangekondigd tijdens de besparingsronde eind 2022 en in april stond het dan op de agenda van de gemeenteraad: de tarieven van de Mosten worden verhoogd. Ze zouden nu meer in lijn liggen met de Lilse Bergen en het Zilvermeer. Wie het domein deze zomer wil bezoeken, zal in de meeste

Het heeft geen zin elkaar vliegen af te vangen Marc Van Aperen (Hoogstraten Leeft)

gevallen een euro meer moeten neertellen. Het standaardtarief voor volwassen inwoners van Hoogstraten gaat van 3 naar 4 euro, voor niet-inwoners van 4 naar 5. Kinderen, senioren en personen met een beperking betalen 3 euro, waar dat tot nog toe 2 euro was. Goed nieuws wel voor de allerjongsten: de gratis toegang geldt tot en met 5 jaar, waar dat vorig jaar nog 3 jaar was. Slecht nieuws echter voor de senioren: die moeten vanaf nu geen 60, maar 65 jaren op de teller hebben om van het verlaagde tarief te genieten. De sportraad gaf een positief advies, de gemeenteraad keurde de verhoging unaniem goed.

Kapel en watermolen

Tegelijkertijd wordt er wel degelijk nog geïnvesteerd. De gemeenteraad keurde in dezelfde gemeenteraad de overheidsopdracht goed voor de restauratie van de Sint-Luciakapel in Meersel-Dreef. De kapel, die ingewijd werd in 1421 en sinds 1953 erkend is als monument, krijgt een grondig herstel van de buitenschil: het dak, de gevels, de vieringtoren en de glasramen worden onder handen genomen. De stad voorziet 316.133 euro en ontvangt daarvoor zelf 150.000 euro subsidie.

De omgeving van de Laermolen wordt grondig heraangelegd. De betonblokken maken eindelijk ook plaats voor een nieuwe brug met houten borstweringen.

Ook in het gebied rond de Laermolen gaat eind dit jaar de schop in de grond. Er komt dus stilaan een einde aan de lelijke betonblok-

De meeste tarieven voor De Mosten worden met 1 euro verhoogd.

VANUIT HET STADHUIS

De werken zouden in september moeten starten, en zo’n 160 werkdagen in beslag nemen.

In ‘t zak gezet

Tijdens de raad van april werd goedkeuring gegeven om de pastorij van Meerle en de bijbehorende grond te verkopen aan de private partner uit het project ‘Meerle, ons dorp’. Destijds was dat ICN Real Estate I, intussen Seald Invest I, maar die liet aan de stad weten de rechten en verplichtingen voor het project intussen overgedragen te hebben aan Dego Holding. Dego koopt de site dus van de stad voor het destijds voorziene bedrag van 350.000 euro.

ken op de brug bij de historische watermolen. Twintig jaar geleden stelde de stad al een architect aan om een nieuwe brug te ontwerpen, maar dat project werd nooit uitgevoerd. Intussen plande de Vlaamse Milieumaatschappij de aanleg van een vispassage en kocht die daarvoor gronden aan. In 2018 besliste het bestuur om de molenbrug en de vistrap gelijktijdig aan te pakken. Er volgde overleg met het Agentschap Onroerend Erfgoed en er werd een landschapsarchitect en studiebureau aangesteld om de nodige metingen te doen en ontwerpen te maken.

De afgelopen jaren werkten de stad, de VMM, vzw De Laermolen, de Vlaamse Landmaatschappij en Onroerend Erfgoed samen als de ‘Molenraad’ en onderzochten ze de verschillende scenario’s. Een jaar geleden werd het voorontwerp afgeklopt en de gemeenteraad van april besliste dan uiteindelijk over de overheidsopdracht voor de uitvoering van het hele project. Tot opluchting van voormalig schepen Michel Jansen trouwens, die tijdens de vergadering verklaarde blij te zijn eindelijk licht aan het einde van de tunnel te zien. De uitvoering wordt geraamd op 1,78 miljoen euro, waarvan de stad 355.823 euro zal dragen.

Raadslid Dimitri Van Pelt (Anders), zelf actief geweest als molenaar in vzw De Laermolen, vindt het een geslaagd ontwerp en is ook blij dat het project eindelijk gerealiseerd wordt. Hij heeft wel nog wat vragen en bedenkingen. “Ik juich de aanleg van de fiets- en wandelpaden toe, maar het is wel jammer dat verschillende daarvan nu stoppen aan de grenzen van het projectgebied. Is er garantie dat die later effectief aangelegd worden, bijvoorbeeld

richting Den Dijk en richting Castelré? Wordt dat voorzien in de ruilverkaveling? Er is ook afgesproken dat de trage wegen in principe openbaar zullen zijn, maar afgesloten kunnen worden bij evenementen. Ook daar stel ik me toch vragen bij: kan dat zomaar? Ik ben blij dat deze erfgoedlocatie goed ontsloten wordt, maar ik zou toch liever ook de rust van het landschap behouden en er geen echte evenementensite van maken.”

Daarnaast had hij liever gezien dat de fietsenstalling dichter bij de watermolen zou komen, bijvoorbeeld op de plaats waar nu vier parkeerplaatsen zijn voorzien. Ook wat de brug betreft, heeft Van Pelt zijn twijfels. “Er zijn heel wat studies gemaakt, maar ik vind toch dat een houten brug beter bij de tijdsgeest van de molen had gepast dan de betonnen brug met houten borstweringen die de ontwerper nu voorzien heeft.”

Raadslid Maarten Leemans (Anders) vraagt zich af of het niet beter zou zijn om eerst een nieuwe schatting te laten maken. Hij vermoedt immers dat de site intussen heel wat meer waard is en dat de private partner dus een wel heel goede zaak doet. Schepen van financiën Roger Van Aperen (N-VA) en raadslid Tinne Rombouts (CD&V) antwoorden echter dat de verkoop onderdeel uitmaakt van het totaalproject dat in 2018 al door de gemeenteraad werd goedgekeurd. Ook de prijs werd daarin al vastgelegd. Hoewel Anders tegen stemt en nog eens benadrukt dat de stad zich destijds wel degelijk “in ‘t zak heeft laten zetten”, wordt de verkoop goedgekeurd, waardoor Dego kan starten met het private bouwprogramma.

Wandelpaden

De dorpsraad van Meersel-Dreef had het stadsbestuur in het verleden al gevraagd om te bekijken hoe bewoners van de Jan de Wysestraat en Capucienenbos op een veilige manier te voet of per fiets naar het centrum zouden kunnen gaan. Tijdens de gemeenteraad van april werd daarover een overeenkomst goedgekeurd met de Orde van Kapucijnen. De oplossing bestaat er immers in om een bestaand

De pastorie van Meerle werd als onderdeel van ‘Meerle, ons dorp’ voor 350.000 euro verkocht aan Dego Holding.

Het dak, de gevels, de vieringtoren en de glasramen van de Sint-Luciakapel in Meersel-Dreef worden gerestaureerd.

VANUIT HET STADHUIS

pad te gebruiken doorheen het Mariapark, dat eigendom is van de Kapucijnen. Aan de achterkant van het park wordt een bijkomende toegang gemaakt en ook aan de Dreef komt er een toegangspoort. Fietsers moeten afstappen en de doorgang zal enkel beschikbaar zijn tijdens de openingsuren van het park.

Waar in Meersel-Dreef dus een nieuwe wandelverbinding wordt gecreëerd, weigerde de gemeenteraad het plan voor de voet- en fietsverbinding in het grote bouwproject op de hoek van de Van Aertselaerstraat en de Molenstraat (zie Hoogstraatse Maand 445). Over de site loopt op papier nog altijd de in onbruik geraakte buurtweg 21 ‘Molenpad’, die de ontwikkelaar niet formeel wilde afschaffen. De stad zou echter liever zien dat de buurtweg officieel verlegd wordt en dat het nieuwe tracé zou zorgen voor een korte, veilige route van de Molenakker naar de Van Aertselaerstraat of de Molenstraat. Omdat de ontwikkelaar echter enkel een voet- en fietsverbinding voorzag tussen de Van Aertselaerstraat en de Molenstraat, zal die zijn huiswerk opnieuw moeten maken.

Geen sociale woningen in Ti Van Schelle

In de verkaveling Ti Van Schellestraat, de nieuwe zijstraat van het Poeleinde in Wortel, werd in 2018 een kavel voorzien waarop sociale huisvestingsmaatschappij De Ark drie woningen zou realiseren. Daarnaast was de verkavelaar ook verplicht om een aantal sociale kavels aan te bieden aan inwoners van Hoogstraten. Omdat echter niet alle sociale

kavels verkocht geraakten, besliste het stadsbestuur al in juni 2022 om die verplichting op te heffen in ruil voor een financiële bijdrage van de verkavelaar in het grondfonds.

Intussen blijkt dat ook De Ark zijn sociale

woningen niet zal realiseren. De woonmaatschappij zal zich immers terugtrekken uit Hoogstraten - in elke gemeente zal nog maar één woonmaatschappij actief mogen zijn en bij ons wordt dat De Noorderkempen - en liet weten dat ze dus geen gebruik zal maken van de verkoopbelofte. De gemeenteraad besliste in april dat de kavel nu zonder beperkingen publiek verkocht mag worden. Aangezien de verkavelaar door de verkoopbelofte aan De Ark zelf echter minder sociale kavels moest voorzien, moet die nu wel 30% van de verkoopprijs in het grondfonds storten, goed voor een bijdrage van 104.280 euro.

Raadsleden Ward Baets (CD&V) en Maarten Leemans (Anders) vragen zich af waarom de stad de gronden niet zelf te koop aanbiedt als sociale kavels. Volgens schepen van huisvesting Roger Van Aperen (N-VA) is de vraag naar zulke kavels niet meer zo hoog als in het verleden: “Vroeger waren er drie keer meer kandidaten dan gronden, nu blijven in veel verkavelingen restpercelen liggen. We hebben er begrip voor dat de verkavelaar het project wil afronden, nu de woonmaatschappijen niet geïnteresseerd blijken. Het is niet onze bedoeling om deze lijn voort te zetten in de toekomst, maar via deze overeenkomst willen we nu wel schoon schip maken.” (twi)

Het stadsbestuur weigert de voorgestelde wandel- en fietsverbinding omdat die de Molenakker niet verbindt met Molenstraat en Van Aertselaerstraat.

De Ark zal geen sociale woningen bouwen in de Ti Van Schellestraat: de kavels worden privaat verkocht in ruil voor een bijdrage aan het Hoogstraatse grondfonds.

De Sint-Janstraat in Wortel

De weg naar het toenmalige centrum van het dorp

WORTEL WONEN Het fabeltje dat De Boomkens een Frankisch plein was, is al jaren ontkracht. Vroeger reed men langs de Klinketstraat en de Oude Weg naast de kerk en de weg net voor het Slot, om daar links af te slaan richting Sint-Janstraat. Zo kwam men op het kruispunt met de Grote Plaats, toen het centrum van het dorp met het gemeentehuis, een cachot, de brandweer, een paardenhoefstal, een smidse enz. Langs De Grote Plaats ging het verder richting Merksplas en Turnhout. Wie woont er vandaag in de Sint Janstraat? Wij belden aan bij een aantal huizen…

Ronald Schouwenaars en Tania Vandenweyer

Eenvormige

bouwvoorschriften

Op de hoek van de Grote Plaats en de SintJanstraat, waar vroeger de in Bokrijk heropgebouwde hertogelijke hoeve met een monumentale schuur stond, verscheen een groot woonvolume met een eenvormig uitzicht. Op de hoek zijn het drie appartementen en langs de Sint-Jansstraat vier woningen. We bellen aan bij Sint-Janstraat nummer 20.

Daar woont Ronald Schouwenaars met zijn vriendin Tania Vandenweyer en twee kinderen van 14 en 18 jaar.

“Neen”, zegt Ronald, “het geheel is niet ineens gebouwd. Maar omdat we ons aan strikte bouwvoorschriften moesten houden, krijg je wel de indruk dat het om één groot bouwproject gaat. Wij bouwden hier 22 jaar geleden samen met de buren als eerste. Daarna werden de appartementen op de hoek gebouwd en la-

Op de Ferrariskaart is nog lang geen sprake van Worteldorp en herken je de Sint-Janstraat die naar het toenmalig centrum van het dorp liep.

Ronald Schouwenaars

ter kwamen er nog twee huizen tussen. Onze garages staan in een zijstraat met dezelfde naam. Daar werden later nog zes huizen in dezelfde stijl gebouwd. Die kregen de nummers 16 A tot en met 16 F.”

Ronald is zelfstandige en plaatst in gans de Benelux, Frankrijk en Duitsland promomateriaal en technische installaties in winkels. Hij komt zoveel als mogelijk ’s avonds naar huis en doet om die reden 50 tot 55.000 km per jaar. Dan is het allicht goed thuiskomen in het landelijke Wortel…

werking en onder voorwaarden toewees aan inwoners van Hoogstraten.

Glen is boekhouder; Inge is zelfstandig medisch pedicure en heeft haar praktijk op hetzelfde adres. Omdat het een doodlopende straat is, is het er zeer rustig wonen en dus een plezier voor hun 12 en 14-jarige kinderen, zeker toen die nog klein waren. De hinder van garage Keustermans in de parallel lopende straten Kleine Plaats en Worteldorp (zie DHM september 2022) is te verwaarlozen, zeggen ze.

Vroeger was het voor de praktijk van Inge en pakjesdragers wel vaak een probleem om het adres te vinden. Sinds ook de zijstraat op Google Maps opgenomen is, is dat veel verbeterd.

Maarten Verhoeven en Sanne Snels Dicht bij hun beide ouders

Maarten groeide op in de Grote Plaats, Sanne is de dochter van beenhouwer Rudy Snels. Nadat ze drie jaar in Minderhout woonden, konden ze in 2019 woning nummer 13 kopen. Het huis destijds gebouwd door de familie Van Ostaeyen. Ze wonen er nu lekker dicht bij hun ouders, de grootouders van hun twee kinderen: Len is drie jaar, Liz is 14 maanden oud.

Sanne werkt op de toeristische dienst van de provincie Antwerpen in ’t Steentje op de Markt in Turnhout en is er verantwoordelijk voor de promotie van de regio vanaf Essen en Mol tot de Nederlandse grens. Maarten werkt als jurist bij het sociaal secretariaat Salar in Kasterlee.

Maar u kent Sanne en Maarten wellicht langs KVNA Wortel. Sanne is er samen met haar moeder duivel doet al in het feestcomité en kende dus drukke dagen nadat de club onlangs kampioen speelde (u leest daar elders in dit blad meer over). Maarten is er trainer van de reserven A en B en op donderdag traint hij ook mee het eerste elftal.

Staf Van De Poel Met 93 de ouderdomsdeken

Glen Van Looveren en Inge Meeusen

Rustig, maar soms moeilijk te vinden

In de bewuste zijstraat met dezelfde naam wonen Glen en Inge al 17 jaar in nummer 16 F, een van de zes woningen daar gebouwd door projectontwikkelaar Woestenborghs. Glen en Ingrid stelden zich kandidaat voor een van drie huizen die het stadbestuur in casco af-

Geboren in 1930 in Meerhout, deed Staf Van De Poel kort na de Tweede Wereldoorlog in Brussel een examen mee voor technieker en werd hoofdverantwoordelijke van de boerderij in Wortel-Kolonie. Tot 1970 woonde hij in een van de huizen tegenover het Casino, dus dicht bij de Boerderij. Toen bouwde hij het huis nummer 19, waar hij nu nog woont. Staf was zeer actief in het dorpsleven. Hij was 60 jaar spelend lid bij de fanfare en jarenlang lid van het Sportcomité. Tot op hoge leeftijd reed Staf ook mee bij de wielertoeristen van Wortel.

Maar Staf kreeg zijn deel tegenslagen. Zijn vrouw José Verachtert overleed jammer genoeg op 54-jarige leeftijd aan kanker. Toen

Glen Van Looveren

Ooit in Wortel, nu in Bokrijk: de hertogelijke hoeve die ooit op deze plek stond…

…waar zich nu dit bouwvolume met drie appartementen en vier woningen bevindt.

Maarten Verhoeven en Sanne Snels, met hun kinderen Len en Liz

waren zijn twee kinderen Guy en Monique nog thuis. Later vonden die elk hun stek: Guy in Roosendaal en Monique in Merksplas. Staf woont nu dus alleen, maar kan zich als 93-jarige ouderdomsdeken nog behoorlijk behelpen.

Wim Strijbos

Boven de ‘smis’ van Vic Van Opstal

Wim is actief in verschillende Wortelse verenigingen. Wanneer we op zondag 14 mei aanbellen staat hij klaar om samen met Ron Vermeiren naar Gierle te vertrekken. Daar wordt dit jaar voor de 14de maal een herdenking van de Tweede Wereldoorlog georganiseerd en Ron en Wim vertegenwoordigen er de Wortelse Oud-Soldaten. Na het weekend vertrekt hij voor een driedaagse wandeling rond Ieper.

Verder is hij betrokken bij de organisatie van de Worteljogging eind augustus en speelt hij al jaren mee bij toneelvereniging ‘Willen is Kunnen’. Na twee jaar corona mochten ze in januari opnieuw op de planken met de succesvolle billenkletser ‘Op het verkeerde been’.

Een georganiseerde buurtwerking is er niet, maar Wim is zo actief dat hij daar niet meteen behoefte aan heeft. Een goed contact met de buren volstaat, meent hij.

land en Denemarken. Dat is telkens een week van huis, maar dat went volgens Paul, omdat er in de cabine van zijn vrachtwagen nogal wat comfort is.

En, misschien omdat Paul het reizen gewoon is, is hij ook lid van Flemish Reds, de Belgische supportersclub van Liverpool FC. Als voorzitter van de provinciale afdeling van de club, woont hij samen met de andere clubleden uit gans Vlaanderen een vijftal wedstrijden per jaar bij. Op zaterdag 20 mei woonde hij de laatste wedstrijd van het seizoen tegen Aston Villa bij.

De vroegere fietsenwinkel en smidse van Vic Van Opstal is nu eigendom van Jos Vanluffelen uit Hoogstraten. Stijn, de zoon van Jos, woont op het gelijkvloers. Boven zijn er twee appartementen en in een daarvan woont Wim Strijbos, geboren, getogen en zeer actief in Wortel.

Wim was gehuwd met Mie Van Tongerloo en heeft twee kinderen: Jan is 41 en woont bij de Oude Baan in Wortel, de 39-jarige Lotte trok naar de Voorthoeve in Meerle. “De kinderen worden ouder”, zegt Wim, “en ikzelf ook. Ik ben nu 67 jaar, ik werkte bij het Onafhankelijk Ziekenfonds in Turnhout en Hoogstraten, maar behoorde nog tot de gelukkigen die op 52 jaar op pensioen konden gaan.”

Haest en Wendy Op De Beeck Met dank aan een Frans brood

Paul

In de laatste woning waar we aanbellen, SintJanstraat 2A, woont Paul Haest. Hij woont er sinds 2000 met dank aan vader Jef Haest, die voor elk van zijn vier kinderen een huis bouwde. “Het heeft lang geduurd vooraleer we de toelating kregen”, zegt Paul. “Aanvankelijk wou men de zes woningen die hier achter gebouwd werden (16 A tot F) langs deze bouwgrond ontsluiten, maar het is uiteindelijk dan toch langs Worteldorp geworden, naast de frituur.

Paul rijdt al meer dan 30 jaar met een vrachtwagen, vooral op Duitsland, Frankrijk, Enge-

Sinds twee jaar woont Wendy Op De Beeck, zijn vriendin, ook in Wortel. Wendy is dierenarts, ze werkt een dag per week in Vosselaar en drie dagen in Nederland. Na haar studies was hier niet direct werk voor haar en vertrok ze naar Liverpool. Ze woonde en werkte er twee jaar tot de ziekte van vader haar terug naar België riep.

Dat Paul en Wendy elkaar leerden kennen heeft echter niets met Liverpool, maar alles met een Frans brood te maken. Wendy verzorgde de honden van Yves Houben en vroeg aan Paul om bij Wendy, die in de Gelmelstraat in Hoogstraten woonde, een Frans brood af te geven.

Paul of het Frans brood of een combinatie van beide maakte blijkbaar indruk op haar, want van het een kwam het ander. Nu wonen ze hier samen in het gezelschap van hun 16-jarige kat. “Ooit was het een kater,” zegt Wendy, “maar hij verloor gaandeweg zijn attributen. Voor de eigenaars was de begeleiding van de geslachtsverandering te duur en dan heb ik ze als dierenarts maar geadopteerd.” (fh)

Paul Haest en Wendy Op De Beeck

Staf Van De Poel

Wim Strijbos

Achter de schermen werken vele vrijwilligers mee

Wie je niet op het podium van het Groot Circus ziet...

MUSICAL De spelers, muzikanten, zangers, dansers en circusartiesten zijn sinds februari druk aan het werk met repetities. Hen zal je aan het werk zien en horen als je naar de voorstelling komt kijken. Maar ook achter de schermen is er een grote bedrijvigheid, want lang niet iedereen krijg je op het podium van het Groot Circus van het Klein Verdriet te zien. En ondertussen is het elke dag aftellen naar de opvoeringen die plaats hebben op 25-26-27 augustus en 1-2-3 september.

Het decor

In het decoratelier is het een af- en aanlopen van CAD-tekenaars, bedenkers, schrijnwerkers, lassers, klussers, knutselaars, schilders, papier-maché-plakkers. Een harde kern van een 25-tal vrijwilligers die onder leiding van Lieve Boeykens de decorstukken en rekwisieten voorbereiden die gebruikt zullen worden door de spelers op de scène.

“Deze keer zijn het geen grote decors zoals je die kent van bij Gelmel en 1814”, zegt Lieve, “maar toch zijn er wel een paar heel grote stukken bij die nauwkeurig zijn afgestemd op de maten van de stelling. Daarnaast zijn het vooral kleinere gebruiksvoorwerpen en verhoogjes om de personages duidelijk zichtbaar

te maken in de circusring. We moeten heel veel verzamelen, veel specifieke oude voorwerpen en andere spullen moeten we dan weer maken of namaken.”

De loods staat inmiddels al goed vol met materialen en afgewerkte stukken. “De verhuis naar de Kolonie zal nog wel wat voeten in de aarde hebben,” voorziet Lieve, “maar dat zijn we ook al grondig aan het voorbereiden. We hebben nog een paar maanden!”

De kleding

Ook in het kostuumatelier lijkt het wel een mierennest. Tussen de kledingrekken door zien we ontwerpster Elvira Van Bavinckhove tegen de klok stoffen knippen, kleding bij

elkaar zoeken, naaimachines repareren en instructies geven. Een vijftal naaisters is druk in de weer om plastic soldatenkostuums ineen te zetten. Een ander duo brengt een reeks Italiaanse volkskleedjes binnen die ze thuis in elkaar hebben gezet en wacht op een nieuwe lading om mee naar huis te nemen.

In totaal zijn een 25-tal vrijwilligers ter plaatse of thuis bezig met de kostuums. Er worden stoffen ingezameld en gesorteerd en er lopen acteurs af en aan om stuks te passen. “Want vandaag is de eerste pasdag,” verduidelijkt Elvira, “we willen de spelers al zo snel mogelijk in kostuum naar de repetitie sturen. Dan kunnen ze nog meer groeien in hun rol en gewend raken aan de wissels.”

“We moeten in totaal 425 kostuums voorzien en die passen hier eenvoudigweg niet allemaal binnen. We houden bij wie welk kostuum al mee naar huis neemt en werken zo de lijsten verder af - van maken, bij elkaar zoeken, retoucheren, afwerken, accessoires toevoegen enzovoort. Deze voorstelling is veel ingewikkelder dan de vorige omdat het over een tijdsspanne van 200 jaar gaat. De mode is natuurlijk heel erg geëvolueerd tussen 1910 en 1995...”

Lieve Boeykens maakt met een 25-tal vrijwilligers de decors en rekwisieten.

Maarten Leemans is verantwoordelijk voor de technische ploeg

Wanneer ze langs alle kanten wordt geroepen, weten we dat we Elvira best rustig verder laten werken.

De techniek

Het kernteam van de techniek bestaat uit drie trekkers: Maarten Leemans, Pieter Smets en Mark Canfyn. Ze zijn druk bezig met de planning voor de logistiek, het aanbrengen van de tent, stellingen, tribune, vloer, doeken, beveiliging, licht en geluid, bars, toiletten, water, elektriciteit, internet, fietsenstalling, parking, ... Werkelijk alles moet immers ‘ingevlogen’ worden op de kale weide.

Om dat goed te laten lukken, tekenen ze heel de tent en het terrein in met een 3D-programma. Op die manier krijgen de artistieke en decorploeg een precies beeld van hoe alles eruit zal zien. Op die 3D-tekeningen tekenen ze ook alle technische voorzieningen voor licht, geluid, projecties, decorstukken en circusacts verder uit.

“Er komt dus veel teken- en rekenwerk bij kijken,” zegt Maarten Leemans. “We hebben op basis van het script een technisch plan gemaakt, vroegen daarna offertes op bij verschillende firma’s. Daarna was het een kwestie van goed vergelijken waar we de beste

materialen en voorwaarden konden krijgen, om dan natuurlijk de concrete afspraken te maken.”

Ook deze digitale tijden zorgen voor bijkomende uitdagingen. “Wortel is een prachtige locatie, maar het slechte internet daar leek een probleem te worden omdat we heel het evenement cashless willen maken. Mensen bestellen en betalen hun drankjes en hapjes op het terrein via een app/website. Daarom

voorzien we dus een eigen WiFi netwerk voor ons evenement. Ook weer een extra uitdaging, inderdaad. En zo komen we elke dag nog dingen tegen. Maar dat houdt de spanning er zeker in…”

Na een zomerstop wordt de voorstelling opgebouwd vanaf 2 augustus; de opvoeringen zijn gepland op 25-26-27 augustus en 1-2-3 september. (fh)

vanaf 19.30 uur tot 22 uur

in De Socio van HVV

Katelijnestraat 29, Hoogstraten

Prijs: 100 euro (inclusief twee lesboeken)

1e les gratis en vrijblijvend: 3 oktober 2023

Info en inschrijven: Paul Cools - 0497 25 65 54 paulcools777@gmail.com

Iedereen welkom!

Er moeten in totaal 425 kostuums op maat gemaakt worden.

“Stilstaan bij wat zin geeft in je leven”

TUIN Tom Hoeymans en Sigrid Van Veltom nemen op zaterdag 24 en zondag 25 juni deel aan ‘Open tuinen 2023’. Dan kan je hun Japans geïnspireerde tuin in Kolonie 14 te Wortel gaan bekijken.

Tom Hoeymans is afkomstig van Minderhout, Sigrid Van Veltom groeide op in Meerle. Ze wonen nu zeven jaar in Wortel-Kolonie. Hun tuin is nu meer dan tienmaal groter dan deze in de Karel Boomstraat, waar ze vroeger woonden. De zoektocht naar een grotere tuin bracht hen in Wortel-Kolonie, al speelde de overlast zo dicht bij de Vrijheid ook een belangrijke rol in hun beslissing om Hoogstraten te verlaten.

Zentuin

Al zeven jaar lang werken Tom en Sigrid haast elk weekend in hun tuin, die ze de naam ‘Ikigai’ gaven. “Die naam betekent zoveel als “de reden om er te zijn” of “wat geeft er zin in je leven”, zegt Sigrid. “Het is een vijvertuin en een Zentuin. Het water, de vissen, de vogels… er is veel werk aan de tuin, maar dat is een manier om je hoofd leeg te maken en puur te genieten.”

“Toen we dit huis kochten was de tuin alleen klinkers en gras”, gaat Tom verder, “we hebben alles onthard en het geheel ecologisch aangelegd. Nog voor we de sleutel van het huis hadden, hebben we de vijver hier al gegraven, om de vissen van onze tuin in Hoogstraten naar hier te brengen.

Alles wat je hier ziet aan materialen en planten is gerecupereerd, tweedehands zeg maar. Dat is een bewuste keuze, bovendien is het anders niet te betalen. Het hout, de stenen en ook de planten die we gebruiken zijn ergens opgehaald en krijgen hier een nieuw leven. Ik werk bij Guy Sprangers in de bouw en kan vaak materiaal recupereren dat normaal in de container gaat. We zijn constant op zoek naar materiaal en mensen die onze passie kennen, nemen zelf contact op met ons. Dan gaan we de planten halen, zelf of met hulp van een loonwerker als het om grotere bomen of struiken gaat.”

Elke plant een verhaal

“Het zijn stuk voor stuk planten met een verhaal,” zegt Sigrid. “Vooraan staat een grote, bijzonder oude taxusstruik, die stond bij een boerderij van een nonkel van mij en moest er weg. Het was echt niet eenvoudig om die met de hulp van een loonwerker ongeschonden en met voldoende kluit uit te doen en naar hier te brengen. En omdat men volgens het

Alle materialen en planten krijgen bij Tom en Sigrid een tweede leven.

Tom en Sigrid werken haast elk weekend in hun ‘Ikigai’ tuin.

Open tuin bij Tom en Sigrid Hoeymans op 24 en 25 juni

De vorm van een bonsaiboom wordt bepaald door het snoeien en het inbinden van de takken.

’t Is ook een manier van opruimen...

1. Optelsom van 1 + 1 volgens Toon Frut

2. Zij nemen beleid én uitgaven op de korrel

3. Nieuw bedrijf dat deuren opent voor coworking

4. Naam van de trofee voor de grootste belofte bij MVV

5. Deze ’hooggeplaatsten’ waren Meermarkt niet gunstig gezind

spreekwoord ‘een oude boom niet mag verplanten’ was het de vraag hoe de struik hier zou reageren. Maar hij staat er nu vijf jaar en doet het zeer goed. Ik ben daar bijzonder trots op.

Er staat ook een boom die we opgehaald hebben in Meersel-Dreef, uit de tuin van mijn oma die vier jaar geleden overleden is. Een andere boom, een esdoorn, wou men naar het containerpark brengen - en kijk nu eens wat een prachtige boom!

Maar niet alles lukt. Twee jaar geleden hebben we prachtige oude perenbomen overgebracht. De warme zomers waren er echter te veel aan. Ons hoor je niet klagen met het natte weer zoals in april.”

Bonsai

“In een Japans geïnspireerde tuin moet er zeker plaats zijn voor bonsaibomen. Bonsai betekent letterlijk ‘plant in pot’. Het is de Japanse kunst van het kweken van miniatuurboompjes in weinig aarde of in potten,” vertelt Tom. “Een bonsaiboom is in oorsprong afkomstig uit de bergen, heeft daardoor veel karakter en kan wel 150 jaar oud zijn.

De vorm van de boompjes wordt beïnvloed of bepaald door de manier van snoeien en de vorm waarin men de takken opbindt met een speciale draad. We bepalen dus zelf de vorm die de miniatuurboom moet aannemen en die daardoor gaat gelijken op een volgroeid exemplaar.

Het is ook nodig om ze zeer regelmatig kleine beetjes water te geven omdat ze in zo weinig aarde staan. Vorig weekend heb ik nog een boom gebonden. Het was een ganse dag werk, maar gewoon zalig.”

Open tuin bij Tom Hoeymans en Sigrid Van Veltom, Kolonie 14 in Wortel op 24 en 25 juni van 10 tot 18 uur. Gratis. De tuin kan je ook op afspraak bezoeken. Meer info langs tom.hoeymans@gmail.com of 0479 71 31 55. (fh)

6. Wedstrijd België vs Nederland op 30 juni in LDC Klooster in Meer

7. Voornaam van het hoofd techniek bij het Groot Circus

8. Steve en Leen zijn er tuinders in hart en nieren

9. Nieuw biertje op punt gesteld door VTI Spijker

10. Naam van de speciale tuin van Tom en Sigrid

11. 65+ machines & toebehoren waren te zien in Beek (Meer) (jc)

IJ’ is één vakje.

Mail het woord uiterlijk dinsdag 13 juni door naar redactie@demaand.be en maak kans op een cadeaubon van Hoogstraten voor de waarde van 20 euro. Of stuur naar: De DE HOOGSTRAATSE MAAND, Begijnhof 26, 2320 Hoogstraten. Vergeet niet uw naam en adres te vermelden.

Oplossing

De cadeaubon van € 20 gaat naar: Marjan van Dongen, Dreef 125, Meersel-Dreef

Zestig kaarsjes voor verzekeringen Van Huffel

Na 30 jaar ‘koningschap’ gevierd als ‘keizer’…

JUBILEUM In 1963 door Fons Van Huffel in bijberoep gestart, bestaat het DVVverzekeringskantoor in Hoogstraten nu 60 jaar en loopt de derde generatie zich warm om de zaak verder te zetten. We kijken achteruit met de nu 86-jarige stichter van het kantoor.

“De tijden zijn veranderd”, zegt Fons Van Huffel wanneer hij op het einde van ons gesprek poseert bij zijn portret geschilderd door Louis Van Gorp, de Arendonkse kunstschilder die eerder ook ons vorstenpaar en andere notabelen portretteerde. En ja, we leven inderdaad in andere tijden. Misschien is het nu niet meer mogelijk dat iemand van bescheiden komaf zich kan opwerken zoals Fons dat heeft gedaan.

Fons werd in 1936 geboren als tweede van de vier zonen van Bert Van Huffel en Elisabeth Simons. Vader was schoenmaker, het gezin leefde zowat op de grens van armoede. Hij ging naar de vakschool, was bij de KAJ van Cardijn en werd er hoofdleider nadat hij een papier moest ondertekenen dat hij… voor zijn 21 jaar niet zou gaan vrijen. Op zijn 17de ging hij als schrijnwerker werken bij aannemer Horsten in Wortel.

Ronde van Frankrijk

Terug in de tijd. Tijdens de Ronde van Frankrijk gaf dagblad Het Volk elke avond een extra bladje uit. Dat werd met een helikopter geleverd in Brecht en door jongeren in de omliggende dorpen verkocht. Fons

verkocht er veel meer dan de andere jongens en dat viel ook op bij de journalisten van Het Volk. Die vroegen aan Fons om ook het abonnementsgeld van de krant en het Zondagsblad te ontvangen. Prille handelsgeest?

Vanuit de KAJ groeide Fons door naar de Christelijke arbeidersbeweging en op 30 april 1960 trouwde hij met Monique Quirijnen. ‘Vanuit Turnhout’ kreeg Fons de vraag om bode van de vakbond en de CM te worden voor Meer, Meerle, Meersel-Dreef en een gedeelte van Minderhout.

Hij bezocht er alle ACV- en CM-leden en als bewijs van betaling van hun lidgeld plakte Fons een van 68 verschillende zegeltjes in hun ledenboekje. Met de fiets reed hij tot ’s avonds langs donkere landbouwwegen met veel geld op zak, want op uitzondering van enkele tuinders die met een cheque betaalden, werd alles contant afgerekend. In deze tijden ondenkbaar.

Een moeilijke stap

Het ACV moedigde Fons aan om agent te worden van DVV, De Volksverzekering. Fons was tijdens zijn legerdienst betrokken bij de dienst die ongevallen met legervoertuigen moest behandelen en had dus al enige ervaring. Maar de stap was groot en vooral moeder Van Huffel vond het risico te groot. Het zou nog tot 1963 duren vooraleer Fons verzekeringsagent in bijberoep werd.

Fons en zijn vrouw Monique volgden op kosten van DVV verdere opleidingen, in 1968 werd Fons voor DVV hoofdagent voor de Noorderkempen. Hij begeleidde een 20-tal agenten, waarvan er zes doorgroeiden tot professioneel agent. Dat bleef hij doen tot in 1981 wanneer hij startte als zelfstandig verzekeraar. Naast DVV kwam er al vlug een kantoor van BAC, later Bacob, Dexia en nu Belfius bij.

Alles begon als ACV en CM bode. Als bewijs van betaling plakte Fons een van 68 verschillende zegeltjes in het ledenboekje.

Van koning tot keizer

Dertig jaar lang was Fons de agent die in België het grootst aantal DVV-zaken beheerde. “We hebben een kleine 3.400 gezinnen als klant,

Nadat hij 30 jaar na elkaar op Belgisch niveau het hoogst aantal DVV contracten beheerde, werd Fons vereeuwigd in een schilderij.

die gemiddeld een drietal contracten bij ons afsluiten. En de uitval, mensen die overstappen naar een ander verzekeringskantoor, is met 0,3 ook zeer klein,” zegt Fons.

Omdat hij 30 jaar na elkaar in ons land het grootst aantal contracten ‘in portefeuille’ had, werd Fons elk jaar als ‘koning’ gevierd. Dat deed niemand hem na in de lange geschiedenis van DVV, tussen 1929 en 2023. Voor de maatschappij was het de reden om Fons een andere titel te geven: zo werd hij in 1998 als ‘keizer’ gehuldigd. Als aandenken

kreeg hij zijn portret geschilderd door de helaas ondertussen overleden Louis Van Gorp, die zich hofschilder mocht noemen.

Bijna burgemeester

Vanuit het ACV werd het haast een verplichting om een stap in de politiek te zetten. Hij was gemeenteraadslid, maakte deel uit van de OCMW-raad, zetelde in de provincieraad en werd na de verkiezingen in 1976 door de CVP bij de gouverneur voorgedragen als burgemeester. Maar de verkiezingen werden na onrechtmatige volmachten in het rusthuis ongeldig verklaard en in Hoogstraten moest men opnieuw naar de stembus. Enkele maanden later werd Fons Sprangers burgemeester.

Fons is niet rouwig geweest om het feit dat hij toen geen burgemeester werd. Integendeel, “het zou allemaal te veel geweest zijn,” weet hij nu. “Ik was op zoveel fronten actief dat ik haast nooit thuis was. En politiek was bovendien niet echt mijn ding. In de OCMW-raad was het nog gemoedelijk werken, omdat de partijpolitiek daar minder speelt en het sociale de bovenhand heeft. Maar wanneer je in de gemeenteraad je persoonlijkheid moet prijsgeven omwille van de partijtucht, is het totaal anders.”

De derde generatie

Ondertussen stond de tijd niet stil. Twee van de drie kinderen van Fons, zijn zoon Luc en zijn dochter Greet, zitten nu in de zaak net zoals Jules Schrickx, de man van Greet.

Ondertussen staat met Niels (zoon van Paul), Willem (zoon van Luc) en Onur (schoonzoon van Luc) de derde generatie klaar om de zaak verder te zetten. Fons zelf bleef tot zijn 82ste actief. Toen zijn vrouw vier jaar geleden overleed, uitgerekend op de dag dat ze 59 jaar getrouwd waren, was het voor Fons genoeg geweest. Tijd om op rust te gaan... (fh)

Het personeel van Van Huffel Verzekeringen: achteraan Willem Van Huffel, Cindy Martens, Raf Fockaert, Onur Guc en Luc Van Huffel. Vooraan Niels Van Huffel en Fons Van Huffel.

Erkend vastgoedmakelaar BIV nr. 207427

Reeds 25 jaar uw vastgoedmakelaar voor Hoogstraten en omgeving!

Huis verkopen? Bel ons: 03 314 16 99

www.vanhu elvastgoed.com

info@vanhu elvastgoed.com

Vrijheid 72 - Hoogstraten

Succesvolle deelname VITO Hoogstraten aan Greenpower Challenge

SCHOOL Het derde leerjaar voertuigtechnieken van VITO Hoogstraten nam deel aan de eerste editie van de Greenpower 24 Challenge. Deze wedstrijd wil leerlingen vanaf het middelbaar onderwijs in contact brengen met de STEMdomeinen wetenschap, technologie, techniek en wiskunde door een unieke uitdaging: een elektrische auto ontwerpen en bouwen. Het onbetwistbare hoogtepunt was een heuse uithoudingsrace met de zelfgebouwde wagen op het circuit van Zolder. Het werd uiteindelijk een meer dan verdienstelijke zesde plaats, maar vooral een unieke en verrijkende ervaring voor de 17 betrokken leerlingen en hun leerkrachten.

Met een zelfgebouwde elektrische auto

racen in Zolder

Er zijn in België nog altijd te weinig jongeren die afstuderen in de technische STEM-richtingen. Er is blijkbaar nog veel onwetendheid over wat deze juist inhouden. Jammer genoeg leidt dit hoe langer hoe meer naar knelpuntberoepen. Het is dus belangrijk om jongeren al vroeg een beter beeld te bieden van de inhoud van deze studies, dit kan alleen maar helpen

bij het maken van een goede studiekeuze in functie van een loopbaan.

Praktijkgericht

De challenge geeft leerkrachten de kans om in een praktijkgericht project de hele klas te laten deelnemen. Onder het motto Design - Build -

Race ontwerpen en bouwen de leerlingen een zelfgemaakte elektrische éénpersoonswagen, waarmee ze dus ook effectief racen.

Als car kit krijgen ze allemaal 2 batterijen, een motor en 4 wielen. Ook staat een volledige montagehandleiding ter beschikking en mogen ze gratis CAD-software gebruiken voor het ontwerpen en bouwen van het koetswerk. Het chassis rond de wagen moeten ze zelf designen, bouwen, uittesten en optimaliseren.

Bij het einde van het project nemen de deelnemende scholen het tegen elkaar op op het Circuit van Zolder, waar ze in anderhalf uur zoveel mogelijk afstand proberen af te leggen met eenzelfde set batterijen.

Klasoverschrijdend

De uitnodiging voor deze Greenpower organisatie kwam in september vorig jaar bij alle technische scholen in Vlaanderen. Zo ook bij Vito dus. “Wij waren direct geïnteresseerd en hebben dit project dan ook snel opgestart”, zegt leerkracht Jan Rotsaert. Hij begeleidt en ondersteunt samen met zijn collega Bart Oomen de leerlingen uit het derde jaar voertuigtechnieken.

De deelnemers van het 3de jaar voertuigtechnieken VITO

Leerkrachten Bart Oomen en Jan Rotsaert begeleidden hun leerlingen naar een knappe 6de plaats.

“Niet enkel leerlingen uit technische richtingen namen deel, maar ook uit wetenschappelijke. Het gaat dan vooral over de afdelingen plaatbewerking en carrosserie, wat eigenlijk beroepsrichtingen zijn. Daardoor is dit een klasoverschrijdend project, wat door iedereen als heel positief werd ervaren.

In het Verenigd Koninkrijk bestaat dit evenement al meer dan 23 jaar. Dit jaar namen daar dan ook al meer dan 700 teams deel aan deze challenge. Ons ontwerp hebben we in eerste instantie natuurlijk daarop gebaseerd. Nadien mochten de leerlingen dan zelf met hun eigen ideeën en voorstellen komen om deze aan te passen en hierbij hebben wij hen dan de nodige ondersteuning gegeven.”

Sponsoring

Collega Bart Oomen voegt daar nog aan toe: “Voor het totale pakket van de auto was een budget nodig van zo’n 6.500 Euro. Vandaar dat we onze leerlingen gevraagd hebben om zelf bedrijven te zoeken die hen wilden sponsoren. Ze verdeelden zich in groepjes van 2-3 en maakten zelf een eigen presentatie met slides die potentiële sponsors moesten overtuigen om hen geldelijk of materieel te ondersteunen. Via kennissen, vrienden en familie zochten ze zelf lokale bedrijven uit de autosector en daar gingen ze ook langs voor een gesprek.

Wij waren heel aangenaam verrast dat elk onderneming waar ze langs zijn gegaan ook daadwerkelijk steun verleende. In ruil voor die sponsoring kregen ze een vermelding

van hun bedrijf op de racewagen en op onze sociale mediakanalen. Wij willen hen hierbij echt bedanken voor hun bereidwillige medewerking.

10 seconden te kunnen wisselen. Maar de organisatie kwam ineens op de proppen met een reglementswijziging. Om veiligheidsredenen moest voor elke pitstop minstens 30 seconden gewacht worden voor een andere chauffeur mocht vertrekken.

Hierdoor verloren we natuurlijk heel kostbare tijd die ons uiteindelijk een podiumplaats kostte. Als troost wonnen we wel de trofee voor het origineelste design. Uiteindelijk behaalden we een verdienstelijke zesde plaats, waar iedereen heel tevreden mee was en vooral waren ze heel blij dat ze ook zelf eens minstens één rondje konden meedraaien. We waren zelf wel onder de indruk van de professionele organisatie. Zo kregen wij bijvoorbeeld na elke ronde via de computer de rondetijden door van ons team.”

Dit smaakt naar meer dus. “De bedoeling is dat we volgend jaar weer meedoen, want dit was toch een fantastische ervaring. Hopelijk zullen dan ook een aantal scholen uit Nederland deelnemen. Onze leerlingen zouden dan ook op één of meerdere circuits in Nederland kunnen rijden. Maar de finale mag toch in Zolder blijven.

De leerlingen die nu deze wagen hebben gebouwd zullen hem in het vierde jaar kunnen finetunen en optimaliseren om de efficiëntie nog te verhogen. Leerlingen van het derde jaar krijgen dan de kans om zelf een nieuwe elektrische wagen te bouwen.”

Enthousiast

Nadat de auto rijklaar was bevonden deden we eerst een aantal rijtesten op het terrein van de Coöperatie Hoogstraten. Dat was nodig om de belangrijkste problemen al op te lossen en om er een veilige auto van te maken. Begin april was er dan nog een laatste rijtest op een echt testracecircuit in Gent. Daar werd ook geoefend om een snelle en veilige pitstop uit te voeren, waarbij er telkens van chauffeur werd gewisseld.”

Uithoudingsrace

Op zaterdag 22 april was het dan zover: de ultieme bekroning van het lange werken was de deelname aan de uithoudingsrace op het circuit in Zolder. “Onze leerlingen namen het op tegen 23 andere scholen van de leeftijdscategorie -17 jaar. De volledige klas was aanwezig en we hadden afgesproken dat iedereen minstens één rondje zou rijden met onze wagen van zo’n 60 kg.

Na de eerste ronde lagen we zelfs aan kop en behaalden we een topsnelheid van 38 km/uur. Wij hoopten om tijdens de pitstop telkens in

De 17 leerlingen die het hele project meemaakten, kijken positief terug op deze toch unieke ervaring.

Volgens Thomas Mertens was het vooral een fantastisch groepsgevoel om alles met de klasmaten te kunnen doen. “Samen deze elektrische wagen ontwerpen en bouwen, later uittesten en natuurlijk er zelf mee rijden op een echt racecircuit was de ultieme beloning. Volgend jaar hebben we al iets om naar uit te kijken, want dan hopen we deze wagen nog te verbeteren en zullen we nog meer wedstrijden rijden.”

In de school werd de pitstop al ingeoefend.

Zelf rijden op het circuit van Zolder was een geweldige ervaring voor elke deelnemer.

Dit was toch een fantastische ervaring!

Mihaita Senegeac is het helemaal eens met Thomas. “Zolder was inderdaad het hoogtepunt voor iedereen van ons, na een project waar we allemaal toch veel van hebben geleerd. Ook sponsoring zoeken en zelf bedrijven selecteren en gesprekken voeren met bedrijfsleiders was niet evident, maar die ervaring is wel goed voor onze toekomst.”

Ook de betrokken leraars blikken tevreden terug. Jan Rotsaert en Bart Oomen zijn allebei opgetogen over heel het traject. “Wij vinden zelf dat de klas door dit project een veel hechtere groep geworden is dan voordien. En het project heeft ook zeker de leerlingen extra motivatie gegeven. Zij hebben er veel van geleerd, niet enkel op technisch gebied, maar ook sociaal bijvoorbeeld. Zo was het zoeken van sponsors voor iedereen iets nieuws waarbij ze zelf initiatief en creativiteit moesten tonen.

Eindconclusie? Dit was een heel mooi initiatief dat ook echt werkt bij de leerlingen en wij kijken dan ook al uit naar volgend jaar, want dan willen we zeker met twee klassen deelnemen.” (jl)

Een zesde plaats en vooral een onvergetelijke ervaring rijker…

Gewoon Buyten prikkelt de zintuigen en beroert de mens

TUIN Inge Dijkstra werkte tien jaar als animator in enkele woonzorgcentra in de regio. Haar laatste werkplek was de beschermde afdeling voor mensen met dementie in het Sint Lenaartshof. Daar ervaarde ze bij bewoners het gemis van het gewoon buiten kunnen zijn in een tuin en er vrij te kunnen bewegen en genieten. Hun tuin op de Laboureur werd heringericht en opengesteld voor wie op zoek is naar rust, beleving en verbinding. Bewoners van zorginstellingen kunnen met een begeleider een aangename dag doorbrengen in de landelijke omgeving. Op de ecotuindag van 4 juni kan je het zelf ervaren…

Inge en Jan streken 45 jaren geleden neer in hun huis op de Laboureur in Sint Lenaarts. Marlous en Myrthe werden geboren en gingen naar de gemeenteschool in Hoogstraten. Inge was heel actief in het oudercomité en de wereldwinkel. Toen de kinderen klein waren volgde Inge een opleiding textielkunst aan de academie van Antwerpen, 13 jaar geleden volgde een opleiding voor animator in woonzorgcentra. Alle ingrediënten voor haar project zitten hierin vervat: het buitenleven, dieren, creativiteit, sociale bewogenheid.

Ransuilen

Hoewel Inge haar project “Gewoon Buyten” doopte, is de tuin in menig opzicht heel bijzonder. In de eerste plaats voor henzelf. Ze vertellen over de deugd die ze zelf beleven aan het wonen in de rust van een landelijke omgeving. “Het wordt hier ’s avonds echt stil. In onze tuin heeft een koppel ransuilen al jaren een nest. We kijken ieder jaar opnieuw uit naar het moment waarop de jongen uitkomen en vlieglessen krijgen. We hebben ooit een tent

Een beleeftuin op de Laboureur aan de rand van Hoogstraten

in de tuin gezet om dat bijzondere moment van dichtbij te kunnen observeren. Er landden ook ooit 17 ooievaars op het perceel naast ons. We leven mee met de seizoenen en iedere dag zie je iets nieuws.”

Jan en Inge zijn lid van Velt en winnen groenten en fruit. Ze zetten ook volop in op hergebruik van materialen. De tuinbanken zijn gemaakt van gerecupereerde parket uit de natuurvoedingswinkel De Pastinakel. De houten schutting rond een rustplek is gemaakt van

Een groep bewoners van Den Brem leven op bij het zingen van liedjes die geselecteerd zijn door de ‘Stem van ons geheugen’.

de stammen van een oude beukenhaag die de buurman uitdeed. In het midden van de tuin prijkt een serre die Jan derdehands kocht.

De serre is ingericht als een huiskamer waar ook groenten en fruit worden geteeld. Een oude schouw met tegels van de grootouders van Inge vond hier een plekje. Marlous die een opleiding volgde voor restaurateur Glas in lood, legt de laatste hand aan de restauratie van oranjekleurige glasramen die ingewerkt zullen worden in de wanden. De serre zal daarmee in een warme gloed baden als de zon doorkomt.

Gastvrij

Die warmte delen ze graag. Zo hadden ze één konijn. Dat is maar eenzaam en daarom adopteerden ze een tweede bij de konijnenopvang in plaats van er een te kopen in een dierenwinkel. Ze zijn lid van ‘Welcome to my garden’, een initiatief dat ontstond tijdens Corona en gratis kampeerplekjes biedt voor trage reizigers, bij mensen in de tuin. Op de website zien we dat er in Hoogstraten overigens nog zo’n tuinen zijn.

onopvallend omheind is. Inge biedt daarbij geen voorgeprogrammeerde activiteiten aan. Als een groepje een bezoek brengt, valt er wel altijd iets te beleven. De schapen worden geschoren, droogbloemen worden geplukt, de kippen worden geroofd of ze bakken spek met eieren,…

Zintuigen prikkelen

Wandel je op je eentje door de tuin dan vind je heel wat verrassingen op je tocht. Van een blote voetenpad over voelbakken met wol, noten, dennenappels,… tot een geurige kruiden- en bloementuin en een snoeptuin met klein fruit. Alle zintuigen worden geprikkeld. Verder vind je her en der voorwerpen die herinneringen oproepen zoals klompen, een baskuul, een oude fiets,…

Inge vertelt hoe verrijkend die contacten zijn. Niet iedere kampeerplek biedt hetzelfde comfort. Bij Jan en Inge is er ruimte voor 2 kleine tenten. Er is een composttoilet, een plonsbad, drinkwater in een jerrycan en een slechtweervoorziening. Het composttoilet bouwde Jan zelf. Het afval komt in een emmer, wordt afgedekt met zagemeel en later gecomposteerd. Het compost wordt enkel gebruikt in de bloementuin. Zoals het vroeger was…

Vrij en blij

Inge is ervan overtuigd dat het gewoon buiten zijn in de natuur lichaam en geest raakt en herinneringen weer tot leven kunnen roepen. Dat ervaarden ze zelf bij de opvang van haar vader. Hij leed aan fronto-temporale dementie, waarbij een drastische verandering van het gedrag en de persoonlijkheid optreden. Hij vertoonde ook sociaal onaangepast gedrag. Binnen kan dit zeer storend zijn. Buiten gaat dit meer op in de omgeving.

De rust die over haar vader kwam, willen ze ook graag aanbieden aan andere ouderen en iedereen die daar nood aan heeft. Binnen Sint Lenaartshof kreeg ze de ruimte om met een klein groepje bewoners hun tuin te bezoeken. De ouderen met dementie kunnen er in volle vrijheid vertoeven omdat de tuin

In de maanden mei en augustus staat op de stilteplek een Mariabeeld in een blauwe bloemenzee. De parochie Sint Lenaarts ontleent het beeld. Voor de huidige generatie ouderen heeft de meimaand immers nog een bijzondere betekenis. Zo lokt dit plekje al enkele jaren een trouwe bezoeker die speciaal daarvoor langskomt en er in zijn eentje een tijd vertoeft. Ook dat kenmerkt Inge. Al is er maar één individu dat ze kan raken, dan gaat ze ervoor. In de tuin staat een beeld dat geschonken is door een bewoner van Sint Lenaartshof die op zijn 88 terug begon te beeldhouwen door haar interesse en stimulans. Ze gelooft sterk in een individuele benadering van ouderen, wil graag de persoonlijkheid en identiteit van mensen terug laten spreken.

Ecotuindagen

Intussen vinden meer mensen de weg naar hun tuin. Op de internationale dag van dementie kwamen 15 bewoners en 15 begeleiders van Den Brem spek met eieren eten. Ook een groep kinderen met autisme komt regelmatig langs. Inge biedt geen opvang aan, maar stelt de tuin graag open voor personen met een zorgbehoefte begeleid door familie, vrienden of zorgverstrekkers.

Ook dit jaar doen ze weer mee met de Ecotuindagen van Velt. Op zondag 4 juni is iedereen er welkom van 10 tot 17 uur voor een tuinbezoek. Allerlei algemene vragen rond sieren moes-tuinieren komen aan bod, info rond maai mei niet, ontharden, tegelwippen, bloemen in het gazon, waterbeheer, composttoilet … maar vooral mensen die geïnteresseerd zijn in het concept beleeftuin kunnen er antwoorden vinden. De koffie staat klaar en voor de kinderen is er een leuke zoektocht.

Meer info: Gewoon Buyten - Inge Dijkstra, Laboureur 3 - 2960 Sint Lenaarts. Tel. +32 474 296370; www.facebook.com/beleeftuin; email ingedij@gmail.com. (hr)

Het composttoilet roept bij de ouderen ongetwijfeld herinneringen op aan de plofpot uit hun kinderjaren!

Een begeleidster ondersteunt een bewoner om haar handen in de voelbak te steken

De knuffelhond gaat ook regelmatig op bezoek in Stedeakkers waar Inge ook werkte als animator.

Alle zintuigen worden geprikkeld

Begijnhof 27, 2320 Hoogstraten - redactie@demaand.be

Minderhoutse Tara Elisabeth debuteert met thriller ‘Bon Hwa’

Hoe

een nachtmerrie een spionageroman werd…

ROMAN Waar een 21-jarige jongedame zoal van droomt? Dat kan je erop nalezen in ‘Bon Hwa’, het romantische spionageverhaal waarmee de Minderhoutse Tara Elisabeth enkele maanden geleden haar schrijversdebuut maakte. Een stevig verhaal in de onverwachte setting van een Koreaans warenhuis, met Aziatische personages in een verrassende plot, en met een thematiek die met twee voeten in de ‘me too’ actualiteit staat. Waar ze haar inspiratie vandaan haalde? “Wel eigenlijk heb ik dit verhaal grotendeels gedroomd…”

Tara groeide op in Minderhout, liep school in Scharrel, volgde daarna Secretariaat - Talen in het Klein Seminarie en trok naar de Tilburgse Fontys Hogeschool voor een driejarige opleiding journalistiek. In 2019 had ze een tweede plaats behaald in haar leeftijdscategorie op de DF Junior Journalist wedstrijd met een tekst over ‘Meesterschap’. De schrijfmicrobe deed haar in Tilburg kiezen voor een minor creatief schrijven, waaruit haar eerste roman volgde.

Façade

‘Bon Hwa’ is de naam van het Koreaanse warenhuis in Manchester waar hoofdpersonage Grace (lid van de Secret Service) under cover gaat. De werkelijkheid achter de schermen blijkt heel wat minder fraai dan de luxueuze façade doet uitschijnen.

“Het schrijfproces kostte me zo’n half jaar, en dat was best wel intensief werk,” kijkt ze erop terug. “Al werd het uitgangspunt me als het ware in de schoot geworpen, doordat ik op een ochtend wakker werd uit een droom waarin ikzelf nagenoeg hetzelfde meemaakte. Het warenhuis, de Aziatische mannen, de wereld van haute couture en rijkdom, het concept van het verhaal… het zat allemaal in mijn nachtmerrie. Waar die inspiratie vandaan kwam, daar kan ik alleen maar naar gissen. Het was wel volop de tijd waarin de ‘me too’ affaires, het schandaal rond The Voice in Nederland speelde. Op de een of de andere manier zocht zich dat blijkbaar een weg naar mijn dromen.

Zelf ben ik niet echt een fervent lezer van misdaad- of spionageromans. Ik lees wel graag, maar heb een voorkeur voor gewone romans en voor waargebeurde verhalen. Het maakte dat ik in dit genre dus al bij al

weinig leeservaring had, zodat ik heel wat opzoekwerk en research heb moeten doen om te weten wat er werkt, hoe een plot uit te bouwen. Want het komt er uiteindelijk op aan om je concept geloofwaardig genoeg te maken. Mijn docenten hebben in de loop van het schrijfproces uiteraard meegelezen en tips gegeven wat er beter kon, waarna ik telkens weer aan de slag ging met mijn tekst.”

Nachtschrijver

“Ik kon weliswaar goed gebruik maken van mijn creativiteit en verbeelding, maar dat volstaat niet. Wat je droomt, is geen realiteit, je hebt er ook nog geen uitgewerkte plot door. Het vraagt heel wat schrappen en herwerken om van een eerste versie uiteindelijk een geloofwaardig verhaal te maken. Daartoe had ik ook wel contacten met andere schrijvers, ik ging onder andere naar een schrijverscafé in Amsterdam, je krijgt zo bruikbare tricks of the trade, leert de kneepjes van het vak die je op weg helpen. Maar het schrijven zelf bleef behoorlijk vermoeiend, dat heeft er ook mee te maken dat ik een nachtschrijver ben, ik werk het best van middernacht tot pakweg twee uur.”

Waarom zou een lezer uitgerekend voor ‘Bon Hwa’ kiezen? “Omdat het een bijzonder en origineel concept is, denk ik. Het toeval wilde dat ik na het schrijven van het boek online een artikel gevonden heb dat er zich in Engeland soortgelijke gebeurtenissen hebben afgespeeld. Na 15 jaar werd een stel Aziatische mannen opgepakt wegens misbruik… Ik kan mij voorstellen dat de thematiek er een intens boek van maakt, dat

sommige lezers denken dat dit niks voor hen is. Begrijp ik wel, maar het is wél een realiteit die zou kunnen gebeuren.

En ik heb geprobeerd er een spannend, mysterieus verhaal van te maken. Het is verhalend en beschrijvend, het laat toe dat je als lezer in het karakter kruipt, de gevoelens ervaart, kunt zien en ruiken wat er gebeurt. Ik wilde een sterk hoofdpersonage, iemand die soms misschien wel storende dingen doet of zegt, waar je het niet altijd mee eens hoeft te zijn, maar waarin de lezer zich wel voldoende kan inleven. Het is aan die lezer om te oordelen of ik daar ook effectief in geslaagd ben.”

Mannenwereld

Professioneel werkt Tara voor defensie bij onze noorderburen. “Klopt, ik werk sinds twee maanden bij het Regiment Genietroepen in Vught. Ik liep er eerst stage en kon er nadien aan de slag als communicatie-adviseur en social media. Ik denk er aan om reservist te worden, dan sta je deels in de militaire en deels in de civiele wereld. Dan zou ik misschien wel willen gaan voor Officier Communicatie - dan werk je onder meer als persvoorlichter en schrijf je artikels. We zien wel. Hoewel dit milieu toch ook bij uitstek een mannenwereld

was, heb ik er als jonge vrouw nog echt geen nare ervaringen op gedaan. Er is ook zoveel ophef geweest over de genderproblematiek dat er meer bewustzijn rond leeft, zowel in de maatschappij als in defensie.”

Hoe ver reiken de schrijversambities, wilde we nog graag weten. “Tja, als ik echt mag dromen over de ideale wereld, dan zou ik mezelf zien in een cottage in Schotland, te midden van de natuur, om er de rest van mijn leven te kunnen schrijven… Maar nu nog even niet - eerst mijn vingers laten rusten, na al dat intense tikwerk. Of er daadwerkelijk een vervolg komt, weet ik nog niet met zekerheid. Het einde van mijn boek laat het wel toe, er zou een tweede deel aan kunnen komen.”

Tara gaf haar roman uit in eigen beheer. Zo komt een manuscript sneller op de markt en behoudt de auteur de controle over de eigen publicatie. Het gevaar is evenwel dat er geen of onvoldoende nalees- en correctiewerk gebeurt wat het leesplezier kan verstoren. Jammer genoeg is dit ook hier het geval, er zijn nogal wat taalfouten en stilistisch minder geslaagde wendingen. Hopelijk zijn dit beginnersfouten, het hoofdpersonage en de plot komen wel uit de verf en laten zo toch een mooi schrijfvervolg verhopen.

Nieuws van het Bibfront

BIBLIOTHEEK BELASTINGEN Het zijn ondertussen klassieke ingrediënten van de bibwerking: de traditionele boekenverkoop, de zoektocht naar voorleesvrijwilligers tijdens de zomervakantie en de hulp bij je belastingaangifte.

Boekenverkoop

Wat oudere boeken, multimedia of tijdschriften gaan voor 1 euro de deur uit tijdens de grote boekenverkoop van BiB Hoogstraten. De laatste zaterdag krijg je nog eens 50 % korting.

In de hoofdbib, Lindendreef kan dit van zaterdag 17 tot en met zaterdag 24 juni tijdens de Koffiekrant- en openingsuren; in Wortel van zaterdag 17 tot en met zaterdag 24 juni tijdens de openingsuren; in Meer, Meerle, Meersel-Dreef en Minderhout is er permanente verkoop tijdens de openingsuren. In Meer en Meerle kan je ook tijdens de openingsuren van het LDC terecht.

Voorleesvrijwilligers

Elke woensdagvoormiddag in de zomervakantie wordt er op publieke plekken in Hoogstraten voorgelezen. Daarvoor zoekt de bib nog vrijwilligers die graag voorlezen aan jon-

ge kinderen, hun taal en algemene ontwikkeling op een speelse manier willen stimuleren.

Als voorlezer krijg je ondersteuning: een startmoment boordevol tips, een verzekering als vrijwilliger, samenwerking met de bibliotheek en veel keuze uit voorleesboeken, ervaringsuitwisseling met andere vrijwilligers. Wie minstens twee woensdagvoormiddagen in de zomer kan voorlezen, stelt zich kandi-

De romantische spionagethriller ‘Bon Hwa - Achter gesloten deuren’ van Tara Elisabeth telt 168 pagina’s. Het boek kost € 24, verkrijgbaar via mail: tara.elisabeth01@ gmail.com (mdl)

daat via het formulier op www.hoogstraten.be/ voorlezen. Dat kan ook met een mailtje naar bibliotheek@hoogstraten.be of telefonisch 03 314 32 61. Je krijgt dan ook een uitnodiging voor het startmoment op donderdag 15 juni.

Belastingaangifte

Op vrijdag 9 juni van 9 tot 12 uur en van 13 tot 15 uur vindt de zitdag belastingaangifte plaats

Voorlezen in de publieke ruimte: vrijwilligers gezocht!

in de bib van Hoogstraten (Lindendreef 1b). De Federale Overheidsdienst Financiën helpt je ter plekke verder.

Je vindt ook hulp online. Vanaf eind april is je grotendeels vooraf ingevulde aangifte of het voorstel van vereenvoudigde aangifte beschikbaar in MyMinfin (Tax-on-web). Als dit voorstel in orde is, moet je niets doen. Als je wel iets wil aanpassen, kan je dit via Taxon-web (www.myminfin.be) of het papieren antwoordformulier doen. Je kan ook zelf je aangifte via Tax-on-web (www.myminfin.be) doen. Aanmelden met de app itsme (www. itsme.be), of met je identiteitskaart, de pincode en een kaartlezer. Daar vind je de vooraf ingevulde aangifte. Bovendien vind je ook antwoorden op vaakgestelde vragen op de website van de FOD Financiën (https://financien.belgium.be/nl/particulieren).

Zowel telefonisch als op kantoor geven medewerkers van de FOD Financiën hulp op maat: telefoneer naar de FOD Financiën 02 575 56 66 om een afspraak te maken. Hou

Drie buitenlandse groepen in het Internationaal Folklorefestival

FESTIVAL Van 28 tot 30 juli heeft de 11de editie van het Internationaal Folklorefestival Hoogstraten plaats in het GC en voor het stadhuis van Hoogstraten. Op de affiche staan de Duitse Volkstanzgruppe Süssen, de Georgische ‘Erisa Folk Dance Ensamble’ en de Dunedin Dancers uit Schotland.

Erisa Folk Dance Ensamble is afkomstig uit de stad Kutaisi, gesitueerd aan de grootste rivier van Georgië, de Rioni. De dansgroep is opgericht in 2011 en stond al op heel wat festivals. In Georgië wonnen ze al tien prijzen, als beste dansgroep en voor hun bijdrage aan de Georgiaanse folklore.

De Dunedin Dancers komen uit Edinburgh en zijn opgericht in 1970, maar hun voorgeschiedenis gaat terug tot 1947. Met hun ‘Scottish Country and Highland dancing’ waren ze in juli 1996 al te gast in Hoogstraten. De Gelmelzwaaiers nemen van 7 tot 9 juli trouwens zelf deel aan hun festival in Edinburgh.

Wie gastgezin wil zijn voor buitenlandse gasten, contacteert best de Gelmelzwaaiers via hun sociale media of via gastgezin@gelmelzwaaiers.be. Op hun sociale media vind je ook steeds de laatste stand van zaken. (red)

zeker je identiteitskaart klaar. Je maakt dan de afspraak om je aangifte telefonisch te laten invullen, een afspraak op kantoor is ook mogelijk. Als je je aangifte telefonisch laat invullen, krijg je op een afgesproken moment telefoon van een medewerker om samen de aangifte in te vullen, waarna je een document met de meegedeelde gegevens ontvangt. Je ondertekent dit en stuurt het terug. De indiening van de aangifte kan je ook online afronden op MyMinfin (www.myminfin.be).

Wie naar de zitdag wil komen, moet vooraf een afspraak maken. Dat kan aan de balie in de bib of op het telefoonnummer 03 314 32 61. Je maakt per belastingaangifte een afspraak, om de aangifte van een andere persoon te laten invullen, moet je over een volmacht beschikken. Deze documenten breng je mee naar de zitdag: identiteitskaart (verplicht), je aangifte van vorig jaar, eventuele bewijsstukken. (red)

Opnieuw gelijkspel voor ‘TaalBattle’ tegen Nederland?

THEATER Op de laatste dag van het schooljaar zet je de zomervakantie in met een lach en een glas én met een flinke portie improvisatietheater in het LDC Klooster in Meer. GC Hoogstraten organiseert er de TaalBattle: BEL v NED. Dit concept vond eerder plaats in Tilburg en eindigde toen op een gelijkspel. De return krijgt zijn beslag op Meers grondgebied.

Wat kan je dan verwachten van zo’n avond? Twee teams van telkens drie spelers dagen elkaar uit met improvisatieopdrachten. Het concept ken je misschien nog van het legendarische tv-programma “Alles Kan Beter”, of de internationale versie “Who’s Line is it Anyway?” Een team uit Nederland en een team uit België proberen de mooiste, grappigste en meest verrassende scènes ter plekke te bedenken. Daarvoor krijgen ze telkens slechts enkele elementen aangereikt, vaak vanuit het publiek. De rest is improvisatie met vaak unieke en verrassende resultaten.

Een internationale vakjury verdeelt de punten; pianist Florejan Verschueren voorziet de scènes van de nodige muzikale ondersteuning (jawel, er zal gezongen worden!). Deze TaalBattle heeft plaats op 30 juni in het LDC Klooster, Meer. Tickets kosten €5,- en zijn te koop via www.gchoogstraten.be. (red)

Erisa Folk Dance Ensamble uit Georgië

Voor de boekenverkoop kan je terecht in elke deelgemeente.

De schelft van Jan is nog altijd open

NATUUR NATUURPUNT Naar aanleiding van de Erfgoeddag richtte Natuurpunt Markvallei de zolder van Bezoekerscentrum Vallei van het Merkske helemaal in de stijl van de jaren zeventig en tachtig in als een eerbetoon aan vogelringer en inspirator wijlen Jan Spannenburg. Voorzitter Bart Royens: “We kregen heel veel goede reacties op dit initiatief en de leden van de werkgroep landschappelijk erfgoed blikken ook tevreden terug. Er gingen stemmen op om de inrichting van de zolder zo nog even te laten en daarom kunnen mensen nog altijd een kijkje komen nemen. Helemaal de max is natuurlijk dat je een drankje mee naar boven kan nemen en je hier in alle rust kan neerzetten en de sfeer van die tijd helemaal kan opsnuiven. Zelfs de asbakken staan hier op tafel, al is roken er natuurlijk verboden!” De schelft van Jan is open tijdens de openingsuren van het bezoekerscentrum.

Zwerfvuilvrij

Samen met andere verenigingen engageerde Natuurpunt Markvallei zich om een deel van de Rijkevorselse gemeente mee proper te houden. Het gemeentebestuur beloont er elke deelnemende vereniging met een mooi bedrag. Een echte win-win situatie dus: een zwerfvuilvrije buurgemeente en geld voor meer natuur in de Markvallei! Vier keer per jaar gaan we daarom op stap om zwerfvuil in te zamelen in Rijkevorsel. Elke keer slaagt Natuurpunt Markvallei erin om 30 km Veusselse

wegen (60 km berm) zwerfvuilvrij te maken. Dat gebeurt in kleine groepjes, zaterdag 3 juni vanaf 9 uur. Meedoen? Mail naar info@ natuurpuntmarkvallei.be.

Vermeld naam, e-mailadres, gsm-nummer en het aantal deelnemende volwassenen en kinderen. Praktische afspraken volgen dan.

Niet meppen, maar appen!

Insecten bestuiven onze planten, zijn voedsel voor andere dieren en zijn de ware superhelden van onze natuur. Maar op 50 jaar tijd zijn we helaas de helft ervan kwijtgespeeld. Tijd dus voor de insectenzomer, een nieuwe campagne met de uitdaging om van 1 juni tot en met 31 augustus zoveel mogelijk insecten digitaal te vangen met ObsIdentify. Op 4 juni is er een heuse ‘Kick-off’ met leuke weetjes en kriebelende Snuit-activiteiten voor de kinderen van 13u tot 16u aan de Klapekster.

Met Veerle door Heerle

Op 10 juni kan je met gids Veerle Beernaert door erfgoed fietsen. E. Jacquemyns kocht vanaf 1845 in Heerle, Minderhout en Ulicoten 1300ha heidegrond om er zijn landbouwproject te beginnen. Hij bouwde er een steenbakkerij, een modelhoeve en 40 boerenarbeiderswoningen voor zijn werkvolk. De naaldbossen, dreven en boerderijen vertellen het boeiende verhaal van deze streek. Start

om 9 uur aan de kerk in Minderhout. De tocht is zo’n 20km zijn. Deelnemen kost €5 voor leden en €7 voor niet-leden. Inschrijven via de website van Natuurpunt Markvallei.

Nachtje Den Rooy

Eén dag in het jaar is natuurgebied Den Rooy ook na zonsondergang toegankelijk. Op zaterdag 17 juni is er ‘Nachtje in Den Rooy’. Nachtzwaluwen en vleermuizen jagen er dan op nachtvlinders en houtsnippen vliegen snorrend boven je hoofd. Met mottenvallen worden nachtvlinders gevangen. En de Witte Wieven? Wie weet… Leuk voor jong en oud. Dus breng de (klein)kinderen maar mee! Verzamelen op 17 juni om 21.30 uur op de parking van Den Rooy.

Foto-excursie

De fotowerkgroep organiseert regelmatig excursies op zondag naar bijzondere plaatsen om de deelnemers de kans te bieden van mekaar te leren. De leden zoeken in het natuurgebied naar mooie foto-objecten en proberen deze op een zo goed en zo mooi mogelijke manier in beeld te brengen. Uiteraard breng je best je fototoestel mee, deelnemen is gratis. Op zondag 25 juni trekken ze naar de Halsche Beemden. De excursie start op de parking van Staatsbosbeheer (langs de Hoogstraatsebaan) om 7 uur. (ao)

Een Gageleer pakken op de schelft van Jan, het kan…

Nieuwe programma van het Gemeenschapscentrum

CULTUUR Begin juni viel de programmatie van 2023-2024 van GC Hoogstraten in de bus, goed voor een nieuw seizoen met een gevarieerd aanbod van theater, comedy en muziek. Scherpe geesten en radde tongen met Thomas Smith, Hetty Helsmoortel, Don Vitalski of Amelie Albrecht. Een meezingavond met Het Lage Landenkoor of een ligconcert op de Dag van de Stilte. Peter De Graef met zijn bejubelde monoloog Henry. Maar ook een

voorstelling over een bidboek in de basiliek van Tongeren, de brieven van Dikke Freddy of met het gezin naar De Sneeuwman of Beetje bang voor niks…

Vanaf 5 juni kan je tickets en abonnementen kopen. Kijk daarvoor op www.gchoogstraten. be of ga naar de balie van VisitHoogstraten (dienst toerisme). (red)

Fietsen naar de prehistorie in Meer

FIETSTOCHT ERFGOED Op zaterdag 17 juni 2023 organiseert Erfgoed Hoogstraten een fietstocht doorheen een stukje prehistorie. Archeologische opgravingen brachten hier belangrijke sporen van prehistorische bewoning aan het licht. Het laat toe om nu van het paleolithicum naar de ijzertijd te fietsen. Start om 14 uur aan de kerk van Meer.

De Meirberg geldt als een van de boeiendste prehistorische sites in Vlaanderen. Deze beboste duinrug was in de jaren 1960-1970

het toneel van vernieuwend archeologisch onderzoek. Op het einde van de oude steentijd, zo’n 13.500 jaar geleden, kampeerden er jagers-verzamelaars in tijdelijke kampementen. Sinds 1993 is dit vanwege zijn historische en archeologische waarde een beschermd monument.

Ook aan de aanleg van de HSL Brussel - Amsterdam ging grootschalig onderzoek vooraf. Op de “Hoge Akkers” in Meer werd een nederzetting uit de ijzertijd gevonden met vijf

woonstalhuizen en een aantal bijgebouwen. Die dateren uit twee opeenvolgende fasen met bewoning op de overgang van de middennaar de late ijzertijd 250-150 voor Christus. Het waren boeren die op hun akkertjes o.a. gierst teelden en de wol van hun schapen gebruikten om textiel te weven.

Het aantal deelnemers is beperkt. Vooraf inschrijven op het mailadres noortjevancoillie@hotmail.com met vermelding van naam, het aantal deelnemers en een telefoonnummer. (fh)

Omwille van de rijkdom aan archeologisch materiaal is de Meirberg beschermd als monument.

Volgend seizoen in het GC: de monoloog Henry van Peter De Graef (© Jan Vernieuwe)

www.demaand.be

REDACTIEADRES

Begijnhof 27, 2320 Hoogstraten tel. 0472 97 12 87 redactie@demaand.be

DORPSNIEUWS

� Hoogstraten: Patrick Melis 0497 41 40 29 hoogstraten@demaand.be

� Meer: Marcel Adriaensen tel. 03 315 90 40 meer@demaand.be

� Meerle: Jan Fret tel. 03 315 88 54 meerle@demaand.be

� Meersel-Dreef: Jef Jacobs tel. 03 315 73 64 meersel-dreef@demaand.be

� Minderhout: minderhout@demaand.be

� Wortel: wortel@demaand.be

SPORTNIEUWS

Rob Brosens tel. 03 314 43 39 sport@demaand.be

Niet alle beeldmateriaal wordt ons met auteursgegevens overgemaakt. Neem contact op met de redactie voor eventuele rechten.

ADVERTENTIES

Jan Croes tel. 0477 66 11 60 advertenties@demaand.be

SECRETARIAAT/DRUKWERKEN

Emilia Horsten Begijnhof 27 2320 Hoogstraten tel. 03 314 51 03 abonnementen@demaand.be administratie@demaand.be

Verantwoordelijke uitgever: F. Brosens, Begijnhof 27 2320 Hoogstraten

Eerste Hoogstraatse beiaardcantus werd een succes

CANTUS Bijna 300 deelnemers stonden op zaterdag 22 april mee te zingen op de tonen van de beiaard. Onder de schaduw van de toren werd op de IKO-parking de eerste Hoogstraatse beiaardcantus georganiseerd en dat bleek een schot in de roos. Het werd een geslaagde editie met een scala van goedgekozen volksliedjes uit onze jeugd- en studententijd.

De sfeer zat er al goed in toen Jef Martens het podium beklom om ‘De koninginnen van Hoogstraten’ in te zetten. Daarna was het tijd om het nieuwe ‘Hoogstraatse beiaardlied’ aan te leren. Dit werd speciaal door Jef Martens en beiaardier Luc Dockx gecomponeerd ter ere van deze beiaardcantus.

“Geplaagd door regenbuien hebben we het

gelukkig vanaf 18 uur droog kunnen houden. Maar we hebben heel wat geleerd van deze eerste editie. De locatie is hier op de parking van de IKO zo uniek met een schitterend zicht op de toren en de rust die je hier achter de kerk nog hebt. Wellicht schuiven we ook wat met de datum, iets later op het jaar, mei of juni, lijkt ons een beter moment voor een openluchtevenement. Ook al sluiten we dit jaar af met een verlies, toch komt er volgend jaar een vervolg. Het technisch materiaal dat we dit jaar voorzagen was dan ook van een zeer hoge kwaliteit. Het geluid en het supergrote videoscherm was dan ook uniek,” volgens de organisatoren.

Een tevreden beiaardier daalde neer uit zijn toren en zag dat het goed was. (pm)

Hoogstraten maakt zich op voor Heilig Bloedweek

H. BLOED Al sinds 1652 viert Hoogstraten Heilig Bloed. Een feestelijke week waar gans Hoogstraten naar uitkijkt. De Heilig Bloedprocessie is onlosmakelijk verbonden met de kermis, de zogenaamde ‘Heilig Bloedfoor’. Een processie met erfgoed, devotie en folklore gevolgd door een kermis en jaarmarkt met feest, bier en dans.

Dankzij de inzet van velen, jong en oud, blijft deze mooie traditie bestaan. Ook dit jaar zetten heel wat vrijwilligers hun schouders onder deze feestelijkheden.

Programma

Zondag 4 juni

09.30 u. Hoogmis met de Gregoriaanse schola en de dames van het Piuskoor.

Waarom is er een Heilig Bloedverering in Hoogstraten?

H. BLOED Volgens een legende vond in de 14de eeuw een eucharistisch mirakel plaats in Boxtel. Tijdens een eucharistieviering stootte priester Eligius van den Aker de kelk met witte wijn om. Op het altaardoek verschenen onmiddellijk rode vlekken. Hij spoelde nadien de doeken uit in het water van een nabijgelegen molen, maar de vlekken gingen er niet uit. Voor Eligius stond het vast: de wijn was veranderd in het Bloed van de Heer Jezus. Zo werd na de dood van Eligius Boxtel een bedevaartplaats en werd er een Heilig Bloedkapel in de Sint-Petruskerk gebouwd om de bebloede doeken te bewaren.

In de 17de eeuw, tijdens de godsdienstoorlog, ging men ervan uit dat de doeken alleen buiten de grenzen van Nederland veilig waren en werden de doeken naar België (toen de zuidelijke Nederlanden) overgebracht. In 1652 belandden ze in Hoogstraten. Hoogstraten beschikt dus al 371 jaar over deze kostbare relikwie. In 1924 werd één van de twee doeken (het corporale) aan Boxtel terug geschonken.

Meer informatie vind je op de website https://www.heiligbloedhoogstraten.be/ en op de Facebookpagina van de Heilig Bloedprocessie in Hoogstraten. (pm)

Voorganger: Prelaat Erik De Sutter, abt van Grimbergen

11.00 u. Processie in noordelijke richting

Na de processie: Opening H. Bloedfoor

Maandag 5 juni

16.30 u. Opening foor

Woensdag 7 juni Jaarmarkt

19.00-22.00 u.

Light a candle (kaarsje branden) in de Begijnhofkerk

Na stratenloop: avondmarkt

Straatfestival met optredens

Donderdag 8 juni Sacramentsdag

10.00 u. Hoogmis

17.00 u. Vespers (gezongen avondgebed)

Zondag 11 juni

Helpende handen gezocht

H. BLOED De realisatie van de Heilig Bloedprocessie is een samenspel van velen. Daarom blijft men op zoek naar enthousiaste medewerkers voor en achter de schermen: o.a. voor het opstellen van processiemateriaal, om koffie te schenken in zaal Pax met Sacramentsdag en om mee te lopen in de processie. Is dit iets voor u? Contacteer dan het comité via het mailadres heiligbloed@sintkatharinahoogstraten.be of telefoonnummer 03 314 51 54.

09.30 u. Hoogmis met de Gregoriaanse schola en de dames van het Piuskoor

Voorganger: pater Francis Akkara, dominicaan

11.00 u. Processie in zuidelijke richting (langs het woonzorgcentrum Stede Akkers)

Na de processie: H.Bloedfoor

Foto Georges Philippeau

Foto Philippe Wuyts

38ste Hoogstraatse Stratenloop

H. BLOED STRATENLOOP Op woensdag 7 juni om 18.30 uur wordt het startschot gegeven voor de 38ste editie van de Stratenloop Hoogstraten. Een stratenloop voor jong en oud en waar elke deelnemer wel een afstand kiest die je ligt.

Er wordt gelopen in volgende reeksen:

- 500 m voor het 1ste tot 3de leerjaar

- 1200 m voor het 4de tot 6de leerjaar

- 5 of 10 km jogging (je hebt de keuze: met of zonder tijdregistratie)

- 10 km wedstrijd met tijdregistratie

Verkeerswijzigingen

tijdens H. Bloedweek

H. BLOED Tijdens de Heilig Bloedweek zijn er verschillende verkeerswijzigingen in en rond het centrum van Hoogstraten. In de kermiszone geldt gedurende de Heilig Bloedweken een beperkte doorgang. Tijdens het opstellen van de kermis, de processie, kermis, jaarmarkt en stratenloop is er zelfs een volledig doorgangsverbod op de Vrijheid. Je vindt de verkeersplannen op: www.hoogstraten.be/verkeershinder.

Openbaar vervoer

Tijdens de hele feestperiode wijzigt ook de dienstverlening van De Lijn. De Lijn bedient bepaalde haltes niet, sommige haltes worden verplaatst.

Voor de exacte locaties en uren kan je terecht op de website van De Lijn (www.delijn.be) of op het nummer 03 218 14 11.(pm)

Praktisch

Op www.hoogstraten.be/stratenloop vind je alle info en kan je online inschrijven. Het voorinschrijftarief geldt enkel voor wie online inschrijft en dit ten laatste op zondag 4 juni. Maar je kan ook ter plaatse inschrijven. Dit kan enkel op volgende momenten: maandag 5 juni tussen 18 en 20 uur bij VisitHoogstraten (kelder historisch stadhuis) en woensdag 7 juni van 15 tot 18 uur in zaal Pax (Dr. Versmissenstraat 3, Hoogstraten). (pm)

Huldiging jubilarissen bloedgeven

RODE KRUIS De bloedafname van mei in Hoogstraten mocht liefst 212 donoren tellen, een schitterende opkomst waar het Rode Kruis meer dan tevreden mee was. Want bloed blijft erg nodig! Twee jubilarissen kregen bij die gelegenheid een fles cava aangeboden: Marc Van den Bogerd voor 100 en Corry Van den Bogerd voor 150 giftes.

De volgende bloedafname in Hoogstraten is op vrijdag 4 augustus en woensdag 9 augustus van 17 tot 21 uur. Maak een afspraak via rodekruis.be of bel gratis 0800-77700. Van harte aanbevolen. (red)

Foto Philippe Wuyts

BRILJANT IN HOOGSTRATEN

Liza Donckers en Adriaan Sprangers

JUBILEUM Op 10 juni zal het 65 jaar geleden zijn dat Liza Donckers en Adriaan Sprangers trouwden. Dat gebeurde toen in de kerk en het gemeentehuis van Meer, het dorp waar Liza opgroeide. Adriaan zag het levenslicht iets verderop, in Meerle. Na heel kort in Minderhout te hebben gewoond, verhuisden ze in

1959 naar de Achtelsestraat in Hoogstraten. Momenteel wonen de jubilarissen in een serviceflat van De Linde in de Jaak Aertslaan. De ooievaar bracht in 1960 een zoon Leo en vier jaar later nog een dochter Christine. Inmiddels zijn er ook vier kleinkinderen en twee achterkleinkinderen. Het jubileum wordt bin-

Tachtigers nemen de reüniedraad weer op…

REÜNIE Gedaan met de coronamiserie, zij gaan er terug tegenaan als vanouds: geboren in 1943, dus 80 jaar jong en uitkijkend naar een reünie met hun jaargenoten. Wie in Hoogstraten geboren is, of er woont, of er gewoond heeft, of er naar school liep en dit jaar 80 werd of wordt, allemaal zijn ze uitgenodigd op de vijfjaarlijkse reünie. Die heeft plaats op donderdag 14 september in het zaaltje achteraan de Jachthoorn in Hoogstraten. Waar ze het bij het nuttigen van een warme maaltijd, bij pot en pint, het ongestoord kunnen hebben over die goeie ouwe tijd van toen en de jeugd van tegenwoordig.

Maar de gegevenslijst van de gegadigden is mogelijk onvolledig of gewijzigd. Sommigen op de lijst zijn ondertussen verhuisd, overleden, van e-mail veranderd… allemaal omstandigheden waar de inrichters misschien geen weet van hebben. Daarom, zij die zich aangesproken voelen en geen uitnodiging ontvingen, zij die weet hebben van wijzigingen in de personeelsgegevens van ouderdomsgenoten, nemen voor verder gevolg best even contact op met een bestuurslid - zijnde een veel te groot woord voor een zwik bereidwilligen die het op zich neemt om deze reünie te organiseren.

nenkort gevierd met familie, vrienden en buren. Liza en Adriaan zijn dankbaar voor de vele gelukkige jaren die ze al hebben mogen beleven en hopen nog lang in een goede gezondheid samen te kunnen zijn. Proficiat aan de jubilarissen. (fh)

Dat bestuur, in alfabetische volgorde opgesomd: Nand Doms 014/63 35 31 nand.doms@ gmail.com; Magda Haest 03/314 63 81; Jos Smouts 03/314 31 37 jos.smouts@telenet.be; Lea Van Dyck 03/366 63 01; Mia Van Gestel 03/314 66 52 miavangestel@gmail.com. (nad)

Op de foto, de jubilarissen gezeten aan de tafel, met staande van links naar rechts de kinderen en schoonkinderen Els met Leo en Christine met Mark.

Compaan opent de deuren voor coworking

BEDRIJVEN Coworking is een plaats waar ondernemers een ruimte huren. “Ondernemers kunnen zelf kiezen hoeveel dagen per week ze een plek huren,” zegt Lisselotte Van Sande, onderneemster in online marketing. Zij miste als zelfstandige een coworking-concept dicht bij huis. “Daardoor kwam het idee om zelf een plek voor coworking te maken in de Noorderkempen. Het centrum van Hoog-

straten is een ideale locatie.”

“Compaan is een open ruimte waar elke ondernemer aan de slag kan voor zijn of haar projecten. Door samen te zitten met anderen doe je ook inspiratie op. Er is een apart lokaal voor vergaderingen en ook een ruimte om ongestoord te telefoneren. Ondernemers kunnen vrij kiezen hoeveel dagen ze een plek huren. Bovendien organiseren we ook lezin-

gen, workshops en netwerkevents. Wil je op de hoogte blijven van alle activiteiten dan kan je ons altijd contacteren” aldus Lisselotte. Wie Compaan wil contacteren: Lisselotte Van Sande, tel. 0475 24 88 23, hello@compaan-hoogstraten.be, www.compaan-hoogstraten.be. (pm)

VITO-leerlingen winnen 2.000 euro voor Mekanders

SCHOOL De leerlingen van de derde graad van VITO namen dit jaar deel aan een wedstrijd van Lionsclub Turnhout Hartevrouwe. De leerlingen kiezen een goed doel uit de regio waarvoor ze een geldbedrag kunnen winnen. Dat doen ze door het project beter te leren kennen en er een presentatie over te geven. VI-

TO was een van de zes deelnemende scholen. De leerlingen kozen voor Mekanders, de vzw achter HoogMark, een initiatief voor zelfstandig wonen van andersvaliden op de site Stede Akkers. Met succes, want ze behaalden een gedeelde eerste plaats (samen met het Sint-Jozefcollege uit Turnhout), goed voor een be-

drag van 2.000 euro. “Door dit traject hebben de leerlingen heel wat bijgeleerd”, zegt een leerkracht, “naast het presenteren zelf, zijn er ook andere vaardigheden aan bod gekomen: zoals vergaderen, samenwerken, communiceren, deadlines halen, maar vooral oog hebben voor de zwakkeren in onze samenleving!” (fh)

In Compaan kan elke ondernemer een vergaderruimte huren.

Een stralende Lisselotte Van Sande bij de opening van Compaan.

De prijswinnaars van de zes deelnemende scholen, met bovenaan de vertegenwoordigers van VITO.

De Wereldwinkel boert goed

FAIRTRADE Dankzij de trouwe klanten en vele vrijwilligers draait de Wereldwinkel beter dan ooit. Dus niets dan lachende gezichten op de foto genomen na de medewerkersvergadering op maandag 24 april. Sinds de verhuis van de Gelmelstraat naar de Vrijheid 100 is de jaarlijkse omzet met meer dan 35 % gestegen. Waar de winkel vroeger vooral gekend was voor de verkoop van wijnen en koffie, is het assortiment flink uitgebreid. Er is een groot

aanbod aan artisanale geschenken en originele wenskaarten.

Maar er is meer. De Wereldwinkel verkoopt op de eerste plaats producten uit het zuiden, maar heeft nu ook aandacht voor de verkoop van lokale producten aan ‘faire’ prijzen. Denken we o.m. maar aan de blauwe bessen van Local Harvest, honing van De Raam, het brood en de confituur van Widar. Maar het is en blijft een vzw. Dit wil zeg-

gen dat de gemaakte winst naar Oxfam gaat, die wereldwijd zorgt voor faire prijzen aan de producenten. De marge die de vzw heeft, is voldoende voor kosten zoals huur, energie en dergelijke. De Wereldwinkel Hoogstraten staat op Vlaams niveau hoog in de ranking van de omzet. Dat is maar mogelijk dankzij de inzet van een grote groep vrijwilligers en die zijn er nooit voldoende… misschien is het wel iets voor u? (fh)

SCHOOL De opendeur van VTI Spijker op 7 mei was het uitgelezen moment voor de afdelingen Restaurantbedrijf en Drankenkennis om hun nieuwe biertje Spicarium voor te stellen. Onder deskundige leiding van brouwmeester Erwin De kort en Ingrid Borghs stelden de zevendejaars een tripel met fruitige aroma’s en een zachte moutsmaak in de afdronk samen.

Leerkracht Drankenkennis en klasleraar Bert Mertens heeft er een goed brouwersoog in en verklaart de naam : “Granen zijn het basisproduct, dus het was niet moeilijk om een naam te zoeken voor ons bier: Spicarium. In het Latijn betekent spica ‘aar’ en ‘Spicarium’ kan je vertalen als “graanschuur”. En in het Middelnederlands kennen we het woord “Spickere” dat ook graanzolder of graanschuur betekent. Dus de link met onze school Spijker was snel gevonden. Het bier heeft een alcoholgehalte van 6,5°. Omdat we geen commerciële activiteiten mogen uitbaten, reserveren we het bier voor interne aangelegenheden, zoals de opendeurdagen.” (pm)

VTI Spijker komt met nieuwe tripel ‘Spicarium’

OLDTIMERS Op 7 mei was het gehucht Beek het decor van een wel heel bijzondere oldtimerbijeenkomst. Alle voertuigen en machines moesten minstens 65 jaar oud zijn. Een moeilijke klus om dat allemaal samen te brengen, zou je zeggen, maar de “Gloeikoppers” van voorzitter Frans Oomen hebben al heel wat ervaring in dit soort evenementen.

De belangstelling van 65 plussers bleek zelfs nog groter dan verwacht. Tractoren, stationaire motoren, auto’s, vrachtauto’s, brom- en motorfietsen. En hun eigenaars niet vergeten, ook die moesten 65 plus zijn.

Speciaal

Frans Oomen over het hoe en waarom van deze show: “Wij bezoeken doorheen het jaar geregeld oldtimerbijeenkomsten in Nederland, België en Duitsland. We komen daar andere liefhebbers tegen die allemaal deze passie delen. We koesterden dan ook al lang het idee van een bijeenkomst te houden van de echt oude spullen. Ze moesten allemaal ouder dan 65 jaar zijn. Ook de eigenaars moesten aan die voorwaarde voldoen.”

Waarom 65+ dan zo speciaal is, wilden we weten. “Wel, de echt oude spullen topfit houden is best een uitdaging. Daar zijn verschillende redenen voor. Ten eerste zijn ze zeldzamer en onderdelen zijn steeds moeilijker te vinden en te repareren. Ook hun eigenaars worden ouder, zo was onze oudste deelnemer 90 jaar.” “Jongere mensen koesteren graag de gereedschappen uit hun jeugd. Het hele oude kennen ze niet meer,” vervolgt hij. “Dat is zoals bij de paarden die het werkmiddel waren van onze overgrootouders. Veel bijeenkomsten zie je

evenwel niet meer. Je ziet dus duidelijk een trend in de oldtimers, met een verschuiving van oud naar jong, of naar minder oud, welteverstaan. Daarom ben ik blij dat de interesse voor 65 plus zo groot was.”

Trosjes

Deze bijeenkomst kon inderdaad op grote belangstelling rekenen. Zo’n 500 bezoekers zakten af naar de plaats van gebeuren. En het weer hield goed stand.

We liepen zelf ook rond met open mond. Zulke show is een must voor wie in mechanica geïnteresseerd is. Je ziet de zuigers, cylinders, overbrengingen, kettingen, wielen, tandwielen, riemen van dichtbij bewegen. In de school kun je geen betere voorbeelden laten

zien om de werking van de machines uit te leggen.

En wat meer is, de bezoekers voelen zich merkbaar goed bij het zien van al deze pronkstukken. Het roept herinneringen op, je ziet ze dan ook in trosjes bij hun machien staan. Ondertussen wordt er verteld over vroeger. Ook de tap voer daar trouwens wel bij. Er werd dus nog lang nagekeuveld onder buren en liefhebbers van overal.

Ook als plaats van ontmoeting heeft zo’n oldtimershow haar verdienste. Mooi meegenomen, en misschien niet toevallig: de show was ook een mooi verjaardagscadeau voor organisator Frans Oomen die zelf ook 65 werd. Hij kan in ieder geval meer dan tevreden terugblikken op een geslaagd evenement! (ma)

Deze zaagmachine is meer dan 100 jaar oud en doet het nog prima. Deze trotse zaagploeg houdt de machine draaiende gedurende de hele dag: Jos Everaert, organisator Frans Oomen, en Pol en Louis Portocarero.

Al snel wordt duidelijk dat de belangstelling groot is. De oldtimers stromen toe.

De oldtimerbijeenkomst 65+ kon op grote belangstelling van exposanten en bezoekers rekenen.

Nieuwe windmolens en elektriciteitsleidingen op den Aard

ENERGIE OPENBARE WERKEN Op den Aard is men van start gegaan met de aanleg van nieuwe windmolens en de leidingen ernaartoe.

Enkele jaren geleden werd hier een vergunning voor een windmolen aangevraagd. De vergunning werd geweigerd, zo stond op een geel aankondigingsbord te lezen. Maar geen probleem. Een half jaar later verscheen een nieuwe bordje met… de aanvraag voor een

Ingrijpende werken in de St Lenaartseweg en Hinneboomstraat voor de aanleg van kabels van het transformatorstation richting nieuwe windmolens. Deze wegen hebben al eens voor dezelfde redenen open gelegen, menen we ons te herinneren.

De aanleg van de nieuwe windmolen Hinneboomstraat / Venneweg is begonnen. Deze

windmolen. Gewoon opnieuw aanvragen, dus. En zo gebeurde, de windmolen is nu in aanbouw dus.

Op de afgelopen dorpsraad werd de aanleg van bijkomende windmolens besproken. Of er dan geen grenzen zijn? Het schepencollege vindt dat windturbines ruimtelijk gebundeld moeten worden met bestaande lijninfrastructuur op maximaal 300 meter van de as van de E19. Het college verleende in dit geval op 22 september 2022 en op 08 december 2022 een ongunstig advies voor de aanvraag tot omgevingsvergunning voor het oprichten van een

windturbine op Gestelsestraat / Venneweg (door Elicio).

Maar het is de bestendige deputatie die in deze materie het laatste woord heeft. Op 2 februari vergunde de deputatie het oprichten en exploiteren van de turbine. Op 23 februari 2023 nam het college kennis van deze vergunning, en werd besloten om in beroep te gaan tegen dit besluit. Maar allemaal zonder gevolg. En de dorpsraad, het gemeentebestuur of de gewone burger mogen als een moderne Don Quichot hun vergeefs gevecht met de molens leveren… (ma)

Cascowoningen op de kloostersite Welgekomen Jasmien…

WONINGEN Met de verkoop van 11 cascowoningen die op de kloostersite gerealiseerd werden is er weer een belangrijke stap gezet naar de voltooiing. Geïnteresseerden worden uitgenodigd om de Noorderkempen te contacteren (fleur.vanherck@denoorderkempen.be)

Ondertussen begonnen ook de werken om de binnenkant van het Klooster af te werken. Tegen het bouwverlof zou een en ander zijn voltooiïng moeten naderen. Wordt vervolgd. (ma)

VIERGESLACHT Op 27 april werd Jasmien Van Gils, dochtertje van Bert Van Gils en Hanne Cools geboren. Jasmien zorgde voor een viergeslacht in de familie. Op de foto herkennen we, naast de kleine Jasmien, de 35-jarige mama Hanne Cools, de 66-jarige grootmoeder Veerle Cools uit Hoogstraten en de overgelukkige overgrootmoeder Maria Van de Cauter uit Schoten, die nu 91 jaar oud is. (fh)

molen zal een tweede lijn gaan vormen parallel met de snelweg. Voor zover er nog enige lijn zit in de aanleg van windmolens…

‘De Gouden LP’ of het geheim van 50 jaar Mussenakker

TONEEL JEUGDVERENIGING De Mussenakker bestaat dit jaar 50 jaar. Doorheen het jaar organiseren ze daarom verschillende activiteiten. Wij gingen kijken naar de bontenavond.

Die bontenavonden waren destijds zelfgeschreven toneelstukken met onverwachte toneelspelers op de planken. Steevast opgevoerd in de parochiezaal, later ook in zaal Ste. Cecilia.

Met de toneelervaringen uit het verleden is het niet verwonderlijk dat de Mussenakker al heel wat spin-off toneel en spelers heeft grootgebracht. Denken we maar aan Plan-B en de toneelverjonging van ’t Heidebloempje. Tof dat er nu dus weer een vervolg kwam met ‘De Gouden LP’. En hoe. Een bizar toneelstuk vol kwinkslagen en humor, met unieke toneelprestaties in zaal voor Kunst en Volk - de beste toneelzaal van Meer en thuishaven van veel toneelplezier…

Slijk

Heel herkenbaar was de achtergrond van het verhaal toen in de jeugdclub allerlei problemen ontstonden. ‘De Gouden LP’, een goed bewaard geheim, werd door een “rijke Hollander” gestolen. Na 50 jaar goed gedraaid te hebben, werkte er daarna niets meer in de Mussenakker. Koffie en thee zetten, onmogelijk. Koelkast defect, geen stroom, geen warm water en … de tapkraan die het niet doet. De

Tafereel in de Mussenakker. Met toog en schilderij. “Niets werkt hier nog”. De tap niet, de stroom niet, het water niet, de koffie niet. Wat heeft die gouden LP daar mee te maken? Gelukkig brachten enkele dapperen de opdracht tot een goed einde.

opdracht was duidelijk. De gouden LP moest terug opgespoord worden of een nieuwe gemaakt.

De ingrediënten voor het bijeensprokkelen van een nieuwe LP vormden de rode draad doorheen het stuk. Dit voerde de Mussen naar de Cahier, Antilliaanse feesten en het verre Meerle alwaar onmogelijk lijkende opdrachten moesten uitgevoerd worden. Eind goed, al goed uiteindelijk - maar uiteraard niet zonder de bezochte plaatsen behoorlijk door het slijk

gehaald te hebben. Vanuit Mussenakker-oogpunt gezien, welteverstaan, maar dan op een manier waar de getroffenen allicht zelf het hardst om konden lachen.

Conclusie: vier volle zalen zeggen genoeg. In Meer wordt graag toneel gekeken. Hopelijk komt de Mussenakker volgend jaar weer met een toneelstuk. Of zullen we het maar bontenavond noemen, om verwarring met de groten te vermijden. Mussenakker, knap gedaan! (ma)

Een tevreden ploeg op de foto. Rij achter: Michiel Vermeiren, Matthias Dyckhoff, Jorn Van Bergen, Jef Rombouts, Cédric Aerts, Rik Moerkens, Jimmy de Hoon, Hannes Tilburgs, Lotte Van Gils, Jelle Vervoort, Fleur van Dijk.

Rij midden: Hanneke van Gompel, Ties De Gruyter, Domien Cools, Harm De Gruyter, Charlotte Vermeiren, Jill Cools

Rij onder: Steve Strybos, Ward Verschueren, Wout De Gruyter.

Ferm Meer blaast 100 kaarsjes uit!

VERENIGING JUBILEUM Voor Ferm Meer is 2023 een feestjaar, want een 100-jarig bestaan is echt wel een reden tot feesten. Op zaterdag 18 maart werd het feestjaar ingezet met een eucharistieviering waarbij de nieuwe vlag gewijd werd. Nadien zorgde Ferm voor een hapje en een drankje bij een gezellig samenzijn in het LDC.

Zaterdag 22 april was er het grote ledenfeest voorafgegaan door een receptie. Op de receptie waren er bestuursleden van naburige afdelingen en de regio-verantwoordelijke Hild Laenen, evenals het dagelijks bestuur van Landelijke Gilde. Voorzitster Agnes Adams, de burgemeester en Hild Laenen namen voor deze bijzondere gelegenheid het woord. Het huidige bestuur ontving van Ferm nationaal een kleine attentie.

Het ledenfeest betekende een avond vol gezelligheid. Lekkere hapjes dus, en tussendoor was er tijd om herinneringen op te halen in het ‘mini-museum’ met handwerken, tijdschriften, fotoboeken en kasboeken doorheen de jaren dat in de zaal opgesteld was. Het duo ‘Jawadde’ zorgde voor een vrolijke noot met een afwisseling van grappen en muziek.

Samana Meer vierde Pasen

SAMANA Op vrijdag 21 april vierde Samana Meer hun paasfeest in het LDC van Meer. De leden waren talrijk aanwezig. Om 13 uur begon de eucharistieviering met Fons Soontjens als voorganger. Daarbij was er gelegenheid om de ziekenzalving te ontvangen. Daarna was het tijd voor koffie en wat lekkers erbij. Als ontspanning bracht Frans Lambrechts met synthesizer liedjes uit de oude doos. Er werd genoten van de muziek en van de leuke babbels. Frikandellen met krieken en brood vormden een prima afsluiter, waarna Jos Sterkens iedereen uitwuifde tot de eerstvolgende bijeenkomst op 1juni. (red)

De leden van Ferm met de nieuw gewijde vlag op de foto, vlnr op de eerste rij: Angela Kenis, Jeanne Janssen, Agnes Adams, Monique Geeraerts, Marina Francken, Ilse Kustermans, May Boeren;op de tweede rij: Liesbeth Grauwmans, Roos Brosens, Fried Janssen, May Mertens, Roos Boudewijns; achteraan: Jeanne Koyen, Jacqueline Bresseleers, Gerda Verschueren, Annie

Alle leden kregen een klein geschenkje als herinnering. Dankzij de helpende handen van de chiromeisjes en -jongens kon het bestuur zelf dit keer met volle teugen mee genieten.

Het feestjaar wordt afgesloten op zondag 24 september met een ‘Hap en trap’ waarop iedereen mag aansluiten. (ma)

Chiromeisjes komen auto’s wassen om kamp te bekostigen

JEUGDVERENIGING Een jaarlijkse traditie ondertussen, op zaterdag 1 juli heeft de autowas van de Chiromeisjes Meer weer plaats. In ruil voor een vrije gift kan je dan je auto laten wassen. Zo hopen ze een mooi centje bij te verdienen voor het chirokamp in augustus.

Leden verzamelen om 8.30 uur aan de lokalen zodat ze samen met de leiding de eerste auto’s vanaf 9 uur in een sopje kunnen zetten. (ma)

Michielsen, Simonne Martens

Liedjes uit de oude doos met Frans Lambrechts

De jongens hielden hun oud-ijzerslag waarvan ze de opbrengst voor hun zomerkamp gebruiken. De chiromeisjes steken de handen uit de mouwen voor hun jaarlijkse carwash op 1 juli.

Weergoden waren eerste

Meermarkt niet gunstig gezind

ROMMELMARKT Het weer was spelbreker bij de eerste Meermarkt van het seizoen. Dat had vooral zijn invloed op het aantal kraampjes. Toch zochten nog heel wat bezoekers naar iets interessants. De eerste zondag van juni kan dat nog eens overgedaan worden, hopelijk bij beter weer… (ma)

Centrale verwarming

Vloerverwarming

Sanitaire installaties

Gasinstallaties

Warmtepompen

Airconditioning

Epelteer 27 - 2320 Hoogstraten 0495 24 24 11

wm.installatiebedrijf@telenet.be wm-installatiebedrijf.be

Johan fietst naar Compostella ten bate van ALS onderzoek

FIETSTOCHT Op zaterdag 6 mei vertrok Johan Keller (65) uit Meerle aan de kapel in Galder voor een solo-fietstocht van ca. 2.400 kilometer naar Santiago de Compostella.

Het idee om naar Compostella te fietsen als hij op pensioen was, ontstond enkele jaren terug. Hij ziet het als een uitdaging voor zichzelf, om te zien wat hij aankan. Maar onverwacht was er een aanleiding om aan zijn trip een goed doel te verbinden. Vorig jaar overleed Johans broer aan de dodelijke spierziekte ALS. Omdat van deze ziekte nog steeds heel weinig geweten is en er zo goed als geen behandeling mogelijk is, heeft Johan een sponsorcampagne opgezet. Het ingezamelde geld gaat naar de

stichting ALS-Nederland om het onderzoek te steunen. Een extra motivatie voor Johans pelgrimstocht.

Stempel

Aan de kapel in Galder, waar Johan en zijn vrouw 42 jaar geleden huwden, kwamen familie, buren en vrienden hem uitwuiven. Galder ligt op de pelgrimsroute, zodat hij meteen een eerste stempel kon laten zetten in het boekje van het Compostellagenootschap. Voor de gelegenheid was Johan getooid met een door zijn schoonzus gebreide sjaal met de vlaggen van de vier landen waar hij door zal fietsen. Bij elke grensovergang gaat hij een foto maken

met de sjaal. De eerste foto werd al even verder gemaakt aan ‘Moskes’ op de grens tussen Galder en Dreef.

Johan heeft geen vast schema gepland. Elke dag wil hij ca. 75 km fietsen en kijken waar hem dat brengt. De eerste bestemming zal Mechelen zijn. De aankomst in Compostella is voor binnen zeven tot acht weken.

Hoewel Johan op de dag van zijn vertrek al ruim boven het wensbedrag aan donaties was, zijn bijdragen voor de Stichting ALS Nederland nog steeds welkom. Dat kan via fietsen. alsacties.nl/fundraisers/johan-keller (jaf)

Familie, vrienden en buren wuiven Johan uit bij zijn vertrek naar Santiago de Compostella.

Cis en Elke namen afscheid van Meerlese dorpsraad

Dorpsraadcafé hoort weinig concrete plannen

DORPSRAAD PARTICIPATIE Net zoals in de andere deeldorpen was ook in Meerle de belangstelling voor het dorpsraadcafé groot. De parochiezaal Ons Thuis was aardig volgelopen, zowat alle stoelen bezet en ook achteraan rond de staantafels stond nog heel wat volk. Blijkbaar waren toch nogal wat Meerlenaars erop uit de gemeentebestuurders te horen na een pauze van drie jaar vanwege corona. Dat ze echt veel wijzer naar huis gingen, en dan vooral specifiek wat het eigen dorp aangaat, is niet zeker. Er werd alvast niet heel veel nieuws verteld en weinig concrete plannen uit de doeken gedaan.

Strakke regie

Om stipt 19.30 uur opende voorzitter Cis Van Aperen de vergadering. Blij met de opkomst, die hij als een compliment beschouwde voor het werk van het bestuur van de dorpsraad. Hij verwelkomde de aanwezigen en gaf eerst een overzicht van de werkzaamheden van het bestuur, de structurele contacten met het college van burgemeester en schepenen, met de andere dorpsraden, met het werk in de verkeersraad. Die waren zover het kon, ook tijdens de coronaperiode doorgegaan.

Vervolgens licht hij het concept van het dorpsraadcafé en de bedoeling van de avond kort toe: vragen stellen mag, politieke discussies horen in de gemeenteraad thuis.

Stikstof

Voorwaar een onderwerp dat al veel stof heeft doen opwaaien en de gemoederen liet

oplaaien. Niet verwonderlijk, in Hoogstraten en Meerle in het bijzonder zijn zowel landbouw als natuur heel prominent aanwezig. Daarom vond het bestuur van de dorpsraad het opportuun de materie zo neutraal mogelijk te laten uitleggen, waarover het allemaal gaat en de historische context ervan te schetsen. Ze hadden daarvoor Hanne Govaers uitgenodigd. Zij woont al 6 jaar in Meerle, haar beide kinderen lopen school in De Klimtoren en zij zelf is geëngageerd in het oudercomité van onze school. Hanne is departementshoofd levenswetenschappen en chemie van de Thomas Moore Hogeschool. Het departement agro- en biotechnologie behoort tot haar bevoegdheden.

Haar exposé, dat een meer dan een half uur in beslag nam, schetste een begrijpelijk en in de tijd gesitueerd beeld van deze complexe materie. Heel mooi gedaan, maar ook duidelijk dat in een half uur alle in- en outs van deze

problematiek niet kunnen bekeken worden en de heel diverse houdingen van alle betrokkenen aan bod kunnen komen. Maar wel goed om te onthouden: de kwestie heeft al een lange geschiedenis, het zal nog lang duren om tot gedragen oplossingen te komen en het raakt iedereen in onze maatschappij.

Investeringen?

Daarna kwamen onze bestuurders aan het woord. Vooreerst de burgmeester, die verwees naar de pioniersrol van de Meerlese dorpsraad in de formule van de huidige dorpsraadscafés, waarvoor hij “nog eens veel lof aan Cis, aan Elke en aan heel de ploeg van de Meerlese dorpsraad.” Vervolgens gaf de burgemeester een kort overzicht van grote investeringen die het stadsbestuur heeft gedaan ten goede van alle inwoners van Hoogstraten, dus ook de Meerlenaars.

Het is de ondertussen genoegzaam bekende lijst: het Gastenhuys met assistentiewoningen, ruimte voor nierdialyse, voor geestelijke gezondheidszorg, voor sociale hulp, voor kinderopvang en sinds kort ook voor consultaties bij een cardioloog, een orthopedist of een nefroloog. De realisatie van de sportcampus Wereldakker met gymhal, kunstgrasveld, atletiekpiste, hondenlosloopweide, en binnenkort een jumptrack voor skaters. Op 3 juni volgt een groot openingsfeest.

De beslissing om de nieuwe brandweerka-

Volle bak in Ons Thuis

zerne in Minderhout te bouwen is van groot belang voor gans Hoogstraten, maar zeker ook voor Meerle. De brandweerkorpsen van Meerle en van Hoogstraten worden geïntegreerd. Volgens het stadbestuur betekent dat geen vermindering van de service. De nieuwe kazerne komt op de meest centrale en de meest ideale plek is om snel doeltreffende hulp te bieden aan alle inwoners. Dankzij deze nieuwe kazerne en de professionalisering van de hulpverlening zal de uitruktijd overdag verminderen van 5 naar slechts 2 minuten. Het aantal beroepskrachten werd de voorbije 2 jaren al verhoogd van 7 naar 12 en stijgt de volgende jaren nog verder naar 20. En door in september 2020 een tweede ziekenwagen in dienst te nemen is de hulpverlening ook al aanzienlijk verbeterd.

Daarnaast vestigde de burgemeester de aandacht op enkele specifieke realisaties in Meerle, vooral in het kader van het project ‘Meerle ons Dorp’. In de vroegere jongensschool kwam de kinderopvang, verder nog de meisjeschiro en jeugdhuis Den Dorpel, de restauratie van het historische Raadshuis met daarin plaats voor de bib en het Lokaal Dienstencentrum. Nu nadert de afwerking van de woongelegenheden op het gemeenteplein zodat de nieuwe bewoners er hun intrek kunnen nemen. En kortelings start de sloop van de oude pastorij en de bouw van nog 10 nieuwe woongelegenheden.

Voormalige bib en school

Schepen Van Aperen gaf toelichting over deze leegstaande gebouwen midden de historische kern van ons dorp. “We kunnen als stad moeilijk alle gebouwen in eigendom houden, want de onderhoudskosten zijn dan enorm. Tegen eind dit jaar komt er een vastgoedplan met een overzicht van welke gebouwen we hoe en waar kunnen gebruiken. We wensen ze liever niet te verkopen, want dan verdwijnen ze uit ons patrimonium. Het vroegere bibliotheekgebouw in Meerle wordt in het najaar in de

markt gezet via een erfpachtovereenkomst van minimum 27 jaar, zoals we dat onlangs ook gedaan hebben met de aalmoezenierswoning in Wortel-Kolonie en binnenkort met het oude postgebouw in Meer. Bij gelijke bieding voor het bibliotheekgebouw krijgt de kandidaat voorrang die een project voorstelt dat de gemeenschap van Meerle ten goede komt.”

Vanuit het publiek komt de vraag of deze gebouwen geen toekomst kunnen betekenen voor de school. Daar kampt men met plaatsgebrek, terwijl er deze leegstand is. Het stadsbestuur zal deze vraag samen met het bestuur van de dorpsraad bekijken en ook bij het schoolbestuur zijn voelhorens uitsteken.

Groen in de dorpskern

Over de sloop van de oude melkerij ‘De Merel’ werd in dit blad al menig keer geschreven. Schepen Van Bavel belichtte de stand van zaken.

Momenteel is het terrein klaar om ingezaaid te worden, zodra de weersomstandigheden er zich toe lenen. “Er zal een eerste strook

intensief gemaaide gazon voorzien worden in een glooiende lijn. Deze maaien wij. Op deze strook komen mogelijk twee boomstammen om op te kunnen gaan zitten. De rest van de oppervlakte zal ingezaaid worden als grasland. Dit zal extensief onderhouden worden. Afhankelijk van het weer zal dit 1 of 2x per jaar gemaaid worden met een klepelmaaier. In dit extensief grasland zullen ook enkele wandelpaden gemaaid worden. Hierin komen dit najaar enkele struiken die bij- vlinder- en vogelvriendelijk zijn. Wij denken aan bv een Ligustrum struik, Crataegus struik, Amelanchier, Sambucus, Viburnum,…. Samengevat krijgen we hier een ecologisch verantwoorde strook groen in de dorpskern, waar de inwoners van kunnen genieten en tegelijk bijen en vogels wel bij zullen varen.”

De Pierebloazers fleurden de pauze op met een fijn streepje populaire livemuziek. Voorzitter Liesbeth Smits kreeg van Cis enkele vragen over hun werking en toekomst. Die ziet er goed uit, want het ledenaantal groeit weer. En belangrijk voor de kas, ook de traditionele Bingo-avonden worden voortgezet. Ze beloven de feestelijkheden in Meerle muzikaal te blijven opluisteren, wat ze dus meteen mochten aantonen.

Project Pastorij

Na de pauze lichtten Judith Vermonden en Willem de Gruyter van projectontwikkelaar DEGO het bouwproject op de site van de pastorij toe. Naast de nog uit te voeren omgevingsaanleg van het Gemeenteplein, is dit het laatste grote project van ‘Meerle ons Dorp’. Na de sloop van de pastorij, die als u dit leest al een feit is, komt er op die plaats een project dat bestaat uit 10 gestapelde woningen in 3 bouwblokken met achteraan (tegenover het lokaal van de Sint-Jorisgilde) een langgerekte carport voor 10 wagens. Er is geen gemeenschappelijke inkomhal, elke woning heeft een individuele inkom. De gelijkvloerse wonin-

Vooraanzicht van het bouwproject De Pastorij

De oude pastorij weggevaagd

gen zijn rolstoeltoegankelijk. Alle woningen zullen zeer energiezuinig zijn en de afwerking is naar eigen keuze. De bomen op het huidige terrein zullen helaas sneuvelen, maar er wordt in samenspraak met het gemeentebestuur voor compensatie gezorgd op een andere plek. De bouwwerken starten in juni.

In de verdere uitwerking is inspraak voorzien. Momenteel is politiek overleg aan de gang. Na politieke overeenstemming mag de mobiliteitsraad - waarin de dorpsraden vertegenwoordigd zijn - zich uitspreken. Daarna volgt de definitieve beslissing op de gemeenteraad. De maatregelen worden stap voor stap ingevoerd via proefmaatregelen, waarbij na afloop van de proefperiode een evaluatie volgt met de omwonenden en de gemeenschap. Daarna wordt de maatregel definitief.”

Eerder mistig

Vanuit het publiek komt de vraag of 10 staanplaatsen voor auto’s binnen het project wel voldoende zijn, normaal wordt bij een nieuwbouw 1,5 parkeerplaats per wooneenheid opgelegd. De vrager is bevreesd dat hierdoor weerom permanent een aantal openbare parkeerplaatsen gaan ingenomen worden op het Gemeenteplein. Dat is nu al goed bezet en zeker bij evenementen in de parochiezaal.

De projectontwikkelaar houdt zich aan het aantal parkeerplaatsen dat in het projectplan ‘Meerle ons Dorp’ voorzien is. Hij neemt ook aan dat de toekomstige bewoners van hun overdekte parkeerplaats gebruik zullen maken en de parkeerdruk niet zullen verhogen.

Mobiliteit

Het was aan schepen Jef Vissers om verduidelijking geven over een heikel punt in onze gemeente en ook in ons dorp: de mobiliteit. De schepen tempert meteen de verwachtingen dat hij in naam van het bestuur pasklare oplossingen mee heeft om de mobiliteitsproblemen aan te pakken.

“Een van de hoofdlijnen van het beleid en het mobiliteitsplan moet verzekeren dat niet-begeleidende fietsende kinderen op een veilig manier zelfstandig naar school kunnen rijden in alle bewoningskernen van de stad. Een aantal zaken zijn heel belangrijk om te vermelden. Het mobiliteitsplan is een beleidskader met principes, met zorg- en werkpunten. Het is geen volledig uitgewerkt schema, waarin alle concrete maatregelen in detail zijn uitgewerkt.

Als het plan wordt goedgekeurd op de gemeenteraad, dan wordt het geleidelijk in uitvoering gebracht, het zal meerdere jaren vergen om de doelstellingen geleidelijk uit te werken naar concrete verkeersmaatregelen. Op korte termijn verandert er dus niet onmiddellijk iets aan de verkeerssituatie in Hoogstraten of in de dorpen. Het gros van de concrete uitvoering van de verkeersmaatregelen zal iets voor de volgende legislatuur worden, omdat hiervoor ook budgettaire middelen moeten worden gevonden.

Vanuit het publiek wordt opgemerkt dat het door de schepen geschetste mobiliteitsbeleid toch eerder mistig klinkt. Proefondervindelijke maatregelen, allemaal goed. Maar in welke richting denkt het bestuur, wat is de overkoepelende visie? We zien toch allemaal wat er gebeurt: ook in onze gemeente staat het verkeer meer en meer stil, niet alleen op de Vrijheid, maar ook steeds verder vanuit het noorden en het zuiden.

De schepen gaf toe dat het geschetste kader inderdaad eerder mistig is, dat ze het inderdaad niet weten. “De situatie op de N14 (de hoofdweg doorheen Hoogstraten) neigt naar steeds mee stilstand toe omwille van verschillende factoren: de aanhoudende bebouwing en de verdichting, de historische lintbebouwing, de bevoegdheidsverdeling o.a. met het gewest en buurtgemeentes. Het bestuur kan alleen iets doen op het terrein waarvoor het bevoegd is, op het eigen grondgebied. Het zal zaak zijn door slim bewegen en verdunnen van het verkeer trachten hier iets aan te doen.”

De vraagsteller prees de eerlijkheid van de schepen in deze, compliment dat door de schepen dankbaar aanvaard werd. Dat het gemeentebestuur al een hele kast vol ’mobiliteitplannen en -studies’ heeft - van Libost in 1997 tot Vectris in 2022 - en dat die honderduizenden euros gekost hebben, daar rept de schepen echter met geen woord over.

Fietspad Ulicotenseweg

Onvermijdelijke vraag nog als het over mobiliteit gaat: hoever staat het met het fietspad van de Ulicotenseweg? En bij uitbreiding de N128 (Kerkstraat - Ulicotenseweg) en de Chaamseweg.

Het lijkt wel een never ending story. We hebben het nog even nagekeken. Het punt komt de eerste keer op de prioriteitenlijst van de Meerlese dorpsraad in januari 1994. De exacte vraag was toen als volgt: “Kan de gemeente op de Ulicotenseweg (vanaf de Lage Rooy tot aan de grens) het vroeger pad (achter de bomen) herstellen? Afschrapen en zuiver maken zou reeds voldoende zijn, verharden hoeft niet echt. Wandelaars en fietsers kunnen dan terug

veilig over de Ulicotenseweg gaan.”

Sindsdien is deze vraag altijd op de prioriteitenlijst blijven staan en is ze in elke algemene vergadering ter sprake gekomen.

Eerst was het antwoord van het college “dat AWV meldt dat een fietspad langs de Ulicotenseweg door de Vlaamse Regering niet is opgenomen in het programma en dat Meerle er dus niet moet op rekenen”. In 1999 doet de gemeente zelf een poging. Gemeentewerkmannen beginnen met het gelijkmaken van de strook achter de bomen. De werken worden op last van AWV stilgelegd wegens ontbreken van een toelating van de wegbeheerder (Vlaams gewest) en het ontbreken van een bouwvergunning.

Later was het antwoord dat het college met het Gewest (AWV) onderhandelingen voert om beide wegen over te dragen naar de gemeente. Schepen Van Bavel snapt de frustratie maar kan niet anders dan melden dat het bestuur zich nog steeds in deze situatie bevindt. “De toestand van deze wegen is van die aard dat de gemeente ze zo niet wil overnemen. AWV heeft ondertussen wel een financieel voorstel gedaan, maar dat is voor het college onaanvaardbaar. Het beoogt enkel herstel, terwijl de weg en (vooral de Chaamseweg) een volledige vernieuwing nodig heeft. Op 25 mei staat een nieuw overleg gepland. De laatste tijd heeft het gemeentebestuur plaatselijk herstellingswerkzaamheden laten uitvoeren, hoewel het niet hun taak is. Maar jammer genoeg is er momenteel weinig soelaas te verwachten.”

Doorgeefluik

Hervé Hellemans van Doorgeefluik mocht aan de inwoners zijn project voorstellen. Twee maal per week worden er vanuit hun lokalen in de O.L.-Vrouwestraat voedselpakketten uitgedeeld aan mensen in armoede. Dat gebeurt zonder subsidies, met de hulp van vrijwilli-

BLOEDAFNAMES

_____ HOOGSTRATEN

Rode Kruislokaal, Slommershof 18

17.00 - 21.00 uur

4/8 en 9/8

24/11 en 29/11

MEER

Gemeentelijke basisschool De Meerpaal, Terbeeksestraat 6

17.30 - 20.30 uur

27/9 - 27/12

_____ MEERLE

Parchiezaal Ons Thuis, Gemeenteplein 2

17.30-20.30 uur

5/6 - 4/9 - 4/12

De bomen op het huidige terrein zullen helaas sneuvelen

gers en met voeding van enkele winkels. In ons nummer van april 2022 lees je er alles over. De organisatie is in gesprek met gemeentebestuur en de Raad voor Maatschappelijk Welzijn om in de toekomst in aanmerking te komen voor subsidiëring.

Veiligheid en misdaad

Als laatste in een goedgevulde agenda kwam commissaris Jelle Willebrords van de lokale politie aan het woord over veiligheidsproblemen in Meerle. Er waren enkele meldingen van overlast veroorzaakt door jongeren op het speelplein achter de jongensschool. De buurpatrouille komt hier regelmatig langs en reageert op elke melding, maar tot hiertoe is niemand betrapt. En echte baldadigheden of vandalisme werd nog niet vastgesteld, zwerfvuil en overvolle vuilnisbakken wel. Volgens de commissaris betreft het vooral een kwestie van perceptie, een onveiligheidsgevoel. Niettemin wordt het opgevolgd door de wijkagent.

“Maffia? Mensensmokkel?

Witwassen?

Een ver-van-ons-bed show?”

Een ander paar mouwen is de georganiseerde misdaad. “Maffia? Mensensmokkel? Witwassen? Een ver-van-ons-bed show?” was zijn hypothetische vraag. Helemaal niet blijkbaar, ook onze regio wordt er regelmatig mee geconfronteerd. De uiteenzetting handelde vooral over druglabo’s, cannabisplantages, dumping van gevaarlijk afval van de productie van pillen en cannabis. Hoe ze toe herkennen en hoe erop te reageren. Je leest er alles over op www.drugsplantageontdekt.be.

Vragenronde

De meeste van de bij de aanvang schriftelijk gestelde vragen zijn zaken die als melding kunnen aanzien worden en die ten allen tijde via het meldingsformulier van de website kunnen gemeld wordt. De vragenstellers zullen allen door het gemeentebestuur beantwoord worden.

Toch enkele vragen met een algemeen belang. Worden er bijkomende laadpalen voor elektrische wagens voorzien? Schepen Vissers meldt dat dit wordt opgevolgd door IOK volgens een aantal criteria, o.a. de evolutie van het aantal elektrische wagens, de semi publieke palen bij particulieren.

Tijdens een voorjaarsstorm waaide de grote treurwilg op het pleintje aan De Wissel om. Hoe gaat de gemeente daarmee om? Schepen Van Bavel zegt dat vooreerst gekeken wordt of met een incident geen veiligheidsrisico’s gemoeid zijn. Daar heeft de groendienst de boom opgeruimd. Momenteel wordt er een plannetje gemaakt voor heraanplant, maar ook voor het hele pleintje. Dat wordt iets groter, omdat het fietspad wordt opgeheven. Op de weg wordt net als aan de overzijde een fietssuggestiestrook aangebracht tot aan de Langstraat, zodat die gelijk loopt met de overzijde.

Onlangs werd een straatrace vastgesteld in Meerle (omgeving Lage Rooy en Zwartvenweg). Hoe moet de burger daarop reageren. Jelle Willibrords zegt men een knipoog “onmiddellijk afvlaggen en een zwart/wit geblokte vlag”. Maar vooral het noodnummer 101 van de politie bellen en zo mogelijk nummerplaten noteren. Want helaas zijn de racers meestal verdwenen als de politie arriveert. De vragen van de aanwezige Meerlenaars waren hiermee allemaal op en dus was het tijd om dit prima georganiseerde dorpsraadcafé af te sluiten. Voorzitter Cis Van Aperen dankte iedereen die aan het succes van deze avond had bijgedragen.

Dubbel afscheid

Tegelijk maakte hij bekend dat dit voor hem en voor zijn secretaris het laatste dorpsraadcafé als voorzitter geweest was.

“Gedurende 10 jaar heb ik dit met hart en ziel gedaan. 6 Jaar met Kris Hendrickx als secretaris, de laatste 4 jaar met Elke Braspenning. Dank aan de opeenvolgende colleges van burgemeester een schepenen voor de constructieve samenwerking. Tijdens de voorbije 10 jaar hebben we met de dorpsraad heel wat kunnen realiseren: een permanent busvervoer, veiligheid in ons dorp, de realisatie van jeugdlokalen, het participatieproject Meerle ons Dorp, het lokaal dienstencentrum, adviezen voor jeugd, sport en cultuurverenigingen, … Er leeft veel in Meerle, maar er blijft nog veel te doen om ons dorp levendig én samenhorig te houden! Dank aan de verenigingen voor de mooie en langdurige samenwerking. Meerle is een mooi dorp!”

Een daverend en welverdiend applaus was hun deel. Bedankt Cis en Elke.

PS: Op 11 mei was er een bestuursvergadering van de dorpsraad, waarop een nieuwe voorzitter en secretaris zou worden aangeduid. Helaas waren er geen kandidaten. Daarom een warme oproep om mensen die zich geroepen voelen zich te melden. (jaf)

Cis en Elke nemen afscheid als voorzitter en secretaris van de Meerlese dorpsraad.

Er leeft veel in Meerle, maar er blijft nog veel te doen om ons dorp levendig én samenhorig te houden!

Pastoor Fons verhuist op duurzame wijze DIAMANT IN MEERLE Gust Jansens en Irma Verheijen

PAROCHIE Nu zijn vertrouwde pastorie weldra de sloophamer zal moeten ondergaan (zie het verslag van het dorpsraadcafé), dient pastoor Fons te verhuizen. Omdat hij graag in Meerle wil blijven wonen, heeft hij een nieuwe woonst gevonden op de site van de vroegere meisjesschool.

Omdat hij eerst nog in zijn geliefde Guatemala verwacht wordt voor het vormsel van vele van zijn petekinderen, heeft hij in april met de hulp van de medewerkers van de kerkfabriek zijn meubelen naar zijn appartement aan de overkant gedragen. Een gedeelte van zijn spullen mag hij tot zijn terugkomst uit Guatemala in bewaring geven bij Liza Pauwels.

Op de foto zien we hem met een lading op zijn trouwe kruiwagen richting opslagplaats. Duurzaam verhuizen noemen we dat. (jaf)

JUBILEUM Alsof het gisteren was, het Gouden jubileum van Gust (82) en Irma (80). De tijd gaat snel, maar tien jaar later zijn ze geen haar veranderd en zien voor hun leeftijd er nog steeds kwiek en gezond uit. “We zijn dat ook,” bevestigen ze allebei met een brede glimlach, “we hebben onlangs nog een nieuwe tandem gekocht en gaan zoveel mogelijk fietsen.” Ze beleven er zichtbaar plezier aan het te kunnen vertellen.

Naast fietsen zijn ze ook vaste gasten op de donderdagse spelnamiddag in het Raadshuis. Gust om te kaarten, Irma om Rummikub te spelen. Ze zijn ook graag present als het gebuurte wat te vieren heeft. En natuurlijk zijn er de kinderen en kleinkinderen die regelmatig over de vloer komen op het Gemeenteplein.

Tweedaags jongerenkamp van Spiegelend Paard

COACHING Het Spiegelend Paard organiseert van 21 tot 22 juli een kamp voor jongeren tussen 12 en 16 jaar in Oosteneind 6 in Meerle. In deze tweedaagse is het de bedoeling dat de deelnemers leren over zichzelf en de natuur. Ze overnachten in een tent, leren vuur maken, gaan therapeutisch boksen. Verder krijgen ze les in weerbaarheid, worden gedropt, volgen een vuurceremonie en ontdekken of ze beschikken over ruimtelijk inzicht. Deelnemen

kost € 210. Meer informatie via de website of de FB pagina van Spiegelend Paard. (mdl)

“Vooral de twee jongsten, Tom en Fleur, die ook in Meerle wonen, komen graag aanlopen…”

Er stond hen op 22 april dan ook niets in de weg om hun diamanten bruiloft uitgebreid te vieren met familie, vrienden en heel de buurt. Zoals we van echte Meerlenaars als Gust en Irma mochten verwachten, gebeurde dat in de nabije parochiezaal ‘Ons Thuis’. In de namiddag was er een feestelijke receptie voor het gebuurte en de talrijke vrienden. ’s Avonds was er een feestmaal voor de familie. De jongste feestvierder was 4 dagen oud (het 2e achterkleinkind van Irma en Gust), de oudste 96 jaar.

We wensen Irma en Gust nog vele jaren in goede gezondheid. En op naar Briljant! (jaf)

https://www.demaand.be/adverteren/

Irma en Gust, geflankeerd door Fleur en Tom op de feestelijke receptie van hun Diamanten bruiloft.

Meimaand is Mariamaand

Schoolfeest met brunch in de Klimtoren

SCHOOL Naar goede traditie is er begin juni een schoolfeest in de Klimtoren op zondag 4 juni. Om 9.30 uur start de feestelijke dag in onze parochiekerk met een mooie gezinsviering.

Daarna is iedereen van 10.30 tot 12 uur welkom om lekker te brunchen, een initiatief van de oudervereniging. De prijs voor een uitgebreide brunch is 22,5 euro voor volwassenen, 12,50 euro voor kinderen. Inschrijven kan door het bedrag te storten op volgende rekening: BE08 7333 2614 1413 met volgende mededeling: ”Naam (oudste) kind + aantal

volwassenen + aantal kinderen” - bv. Emma Janssens V2 K2.

Vanaf 13 uur gaat de cafetaria open, een half uurtje later geven de leerlingen het beste van zichzelf tijdens enkele optredens. Om 14.15 uur volgt de opening van het kinderdorp met spelletjes en de verkoop van lekkernijen.

De Klimtoren kijkt er naar uit om iedereen te verwelkomen voor een fijne dag . De opbrengst komt uiteraard ten goede van de school en de Meerlese kinderen.(jaf)

MARIADEVOTIE Als mei in aantocht is, horen de Mariakapelletjes er netjes bij te staan. Dat is traditie en gelukkig zijn er nog steeds vrijwilligers die daarvoor even de handen uit de mouwen steken. Zoals de zussen Astrid en Annie Van Bavel. Zij geven het kapelletje in Meerledorp een flinke poetsbeurt, daarna wordt het mooi versierd.

De zussen hebben er dan ook een emotionele band mee, want het huis waar ze opgroeiden stond naast het kapelletje. Het werd trouwens op grond van de familie gebouwd, vader Van Bavel gaf hiervoor de toestemming.

Vanaf 1 mei komt Astrid elke morgen het kapelletje openen, ’s avonds wordt het afgesloten door een andere vrijwilliger, Annie Jochems, die in de buurt woont. Hulde aan deze ijverige dames, die dat al vele jaar volhouden. Ze hebben er zeker een stukje van hun hemel mee verdiend! (jaf)

Hopelijk is het mooi weer voor het schoolfeest, brunchen in de zon is zo feestelijk!

SFEERVOL WONEN

Kom langs en samen creëren we het interieur van je dromen met de mooiste raamdecoratie!

GORDIJNEN

BINNENZONWERING

BEHANG & KLEURADVIES

VLOERBEKLEDING

PVC-VLOEREN

BOXSPRINGS & BEDLINNEN

KAPELSTRAAT 6

BAARLE-HERTOG

T 014 69 90 02

WWW VANDERSLUIS BE

Altena

Brass

concerteert in de parochiezaal

CONCERT Altena Brass is één van de 10 bands in de Nederlandse kampioensdivisie van brassbands. De formatie repeteert wekelijks in Nieuwendijk (Noord-Brabant) met muzikanten uit alle windstreken. Daarbij ook enkele Belgische muzikanten en een Belgische dirigent, nl. Ward de Ketelaere. Op 1 juli speelt de band een zomeravondconcert in “Ons Thuis”, de Meerlese parochiezaal.

Dat gebeurt in samenwerking met de muziekvrienden van de Harmonie Oranje uit Wouw onder de naam “Fiesta Blahabra!”. Een dubbel muzikaal feest dus, waarbij BlaHaBra staat voor “blaasmuziek” “Harmonie” en “Brassband” en met een luchtig programma dat lekker wegluistert met een drankje erbij.

Naar goede Meerlese gewoonte is er een aanwezigheidstombola zodat een gelukkige bezoeker ook thuis nog verder kan genieten van een Belgisch biertje, ter beschikking gesteld door café de Posthoorn.

Deuren 19.30 uur, aanvang van het concert 20 uur. Een kaartje kost 5 EUR in voorverkoop of 7 EUR aan de kassa (een consumptie inbe-

Nora vervolledigt viergeslacht

VIERGESLACHT Op 8 maart 2023 werd de kleine Nora Deckers 1 jaar, een uitstekende gelegenheid voor een foto van het viergeslacht. Nora woont met mama Lynn Verhoeven (31) en papa Hans Deckers (32) op Heerle in Minderhout. Omi Conny Boeren (57) woont op de Chaamseweg in Meerle, oma Wis Snoeys (76) woont een deur verder. Allemaal zijn ze heel fier op de vrolijke nakomeling!(jaf)

grepen). Je kan kaartjes bestellen via info@ altenabrass.nl of bij café de Posthoorn. (red)

Halte Merlet zoekt

Meerlese kunstenaars

TENTOONSTELLING In het weekend van 27-28 en 29 oktober wil Halte Merlet graag weer een tentoonstelling organiseren in ons Raadshuis met werken van lokale kunstenaars. Ze willen graag laten zien hoeveel kunstenaars ons dorp Meerle rijk is.

Voorwaarde is dat de kunstenaar in Meerle geboren is of er gewoond heeft of er nu nog wonen. Het Thema van de tentoonstelling is “Meerle, ons dorp”. Iedere kunstenaar vanaf 12 jaar mag 1 kunstwerk leveren. Alle technieken zijn welkom.

Er zijn wel enkele richtlijnen waar iedere kunstenaar zich aan moet houden. Geef duidelijk al je gegevens door: voornaam + achternaam, e-mailadres, telefoon- of gsm-nummer. Daarnaast ook afmetingen en titel van kunstwerk, hoe moet het bevestigd worden en een foto van het kunstwerk.

Halte Merlet bepaalt waar het moet hangen of staan, het kunstwerk moet goed bevestigd kunnen worden, de kunstenaar moet het zelf komen brengen en weer ophalen, het werk moet klaar zijn eind september. Het kunstwerk is overigens niet verzekerd, de inrichters behouden zich het recht voor een inzending te weigeren.

Wie zich geroepen voelt, geeft best zo snel mogelijk een seintje via haltemerlet@hotmail.com of gsm 0497 / 91 87 66.

Deze tentoonstelling vindt plaats op 28 en 29 oktober, de vernissage is op 27 oktober. De kunstenaar is liefst aanwezig op de tentoonstelling. (jaf)

Aardbeientocht van wandelclub De Noorderkempen op 25 juni

WANDELTOCHT Een flinke traditie zo onderhand: voor de 34ste keer organiseert wandelclub de Noorderkempen haar Aardbeientocht. Deze heeft plaats op zondag 25 juni, met vertrek en aankomst in parochiezaal ‘Ons Thuis’ in Meerle.

Er zijn verschillende afstanden: 6-12-18-2430 km. De eerste deelnemers kunnen van start gaan vanaf 7 uur, tot 15 uur kan je desgewenst vertrekken want de laatste aankomst is voorzien om 18 uur.

Deelnemen kost € 1,50 voor leden, € 3 niet-leden, gratis voor -12 jaar. De zelfklever heb je voor € 0,30.

De wandeltrajecten gaan langs veld- en boswegen en door pure natuurpracht. Na afloop wachten nog Hoogstraatse aardbeien en ambachtelijk ijs.

Meer info op https://www.facebook.com/ groups/804415296879371 of contacteer Albert Van Bouwel : 0477/93 79 85 - Jan Mertens : 0474/635643 - Jef Van Den Heuvel : 0478/78 83. (red)

Talrijke opkomst voor het dorpsraadcafé in Meersel-Dreef

Na jaren eindelijk nog eens wat hoopvol nieuws

DORPSRAAD PARTICIPATIE Ruim 75 aanwezigen in de gemeenteschool ’t Dreefke op maandagavond 8 mei voor het dorpsraadscafé, dat door omstandigheden niet ‘Bij de Paters’ terecht kon. De school bood een perfecte oplossing en is door haar beperkte grootte misschien zelfs meer geschikt dan een grote feestzaal. De nieuwe uitbaters van ‘Bij de Paters’ zorgden overigens wel voor de warme koffie, waarvoor dank. Heel wat dossiers passeerden de revue, vaak nog met de boodschap dat er weliswaar aan gewerkt wordt maar dat we geduld moeten hebben. Maar er was toch ook hoopvol nieuws te rapen. Zo komt er een renovatie van de St Luciakapel, is er een concreet vooruitzicht voor grensoverschrijdend ambulancevervoer, worden er sociale seniorenwoningen gebouwd en komt er een wandelverbinding tussen de Dreef en de Jan De Wysestraat.

Vooreerst werd het publiek verwelkomd door dorpsraadvoorzitter Rens van Rijckevorsel, gevolgd door Roger Van Aperen, die de honneurs waar nam voor de zieke burgemeester Marc Van Aperen. De schepen was klaar en duidelijk over wat de avond zou bieden: “Laat ik eerst zeggen wat het dorpsraadcafé NIET zal zijn. Ten eerste mag het geen vergadering zijn waarbij politieke standpunten naar voor worden gebracht en waarbij politiekers het voortouw nemen. Daarvoor hebben we de maandelijkse gemeenteraad. Ten tweede is het ook geen confrontatie tussen stadsbestuur en bewoners. Vroeger kon dat wel eens het geval zijn, maar dat wenste eigenlijk niemand. Daarom ben ik zo blij dat wij samen met alle dorpsraden de formule van het dorpsraadcafé hebben kunnen uitwerken: een avond waarbij de agenda door dorpsraad en stadsbestuur in onderling overleg wordt uitgewerkt en waarbij op 5, 6 of 7 thema’s dieper wordt ingegaan.”

Het stadsbestuur wil dus informeren en vernemen of er onderwerpen zijn die de bewoners

nog willen aankaarten. Vandaar een overzicht van grote investeringen, zoals het Gastenhuys, de sportcampus Wereldakker, de bouw van een brandweerkazerne, de School-Straten waaronder de fietssuggestiestroken op de Dreef en plaatsing accentpalen, heraanleg van de voetpaden Dreef en de opvang van Oekraiense vluchtelingen.

Sint Luciakapel

Voorzitter Cris Smeekens van het St.Luciacomité vertelt in het kort de geschiedenis van de Sint Luciakapel te Meersel, die ondertussen 600 jaar bestaat. In 1976 was het gebouw zo goed als een ruïne maar in 1982 was een totale renovatie volledig afgerond, maar nadien ging het weer in een neerwaartse spiraal. Dit gebouw behoort toe aan de stad en niet aan één of andere geloofsgemeenschap of kerkfabriek, dus de stad is hiervoor alleen en volledig verantwoordelijk. De uiteindelijke kostprijs bedraagt 300.00 euro, waarvan 150.000 euro gesubsidieerd door onroerend erfgoed

en 150.000 euro wordt betaald door de stad.

Schepen Arnold Wittenberg overloopt de planning: op 24 april verleende de gemeenteraad de goedkeuring, nog in mei worden de offertes van de geïnteresseerde aannemers verwacht, die in juni/juli 2worden nagezien en waarvoor eventueel prijsverantwoording wordt opgevraagd. In de zomer van 2023 worden de werken aan een aannemer gegund, zodat begin 2024 kan gestart worden met de werken. Er is een uitvoeringstermijn van 150 werkdagen, zijnde ongeveer 9 maanden.

Uit het verslag van de openbare vergadering van de dorpsraad van 19 januari 2010 (DHM 299) bleek dat toen een bedrag van 40.00 euro

De St Luciakapel is aan een grondige renovatie toe.

voorzien was voor de restauratie van de kapel. Het verloop der jaren heeft geen goed gedaan, noch aan de kapel noch aan de portemonnee. Hoe dan ook zal na de renovatie het 600-jarig bestaan van de kapel kunnen worden gevierd, hopelijk in 2025.

Mobiliteitskader

Schepen Jef Vissers geeft toelichting bij het mobiliteitsplan, dat moet verzekeren dat niet-begeleide fietsende kinderen op een veilige manier zelfstandig naar school kunnen rijden in alle bewoningskernen van de stad. “Twee zaken zijn heel belangrijk om te vermelden,” aldus Vissers, “het mobiliteitsplan is een beleidskader met principes. Het is geen volledig uitgewerkt schema, waarin alle concrete maatregelen in detail zijn uitgewerkt. Als het plan wordt goedgekeurd op de gemeenteraad, dan wordt het geleidelijk in uitvoering gebracht, het zal meerdere jaren nemen om de doelstellingen geleidelijk uit te werken naar concrete verkeersmaatregelen. Op korte termijn verandert er dus niet onmiddellijk iets aan de verkeerssituatie in Hoogstraten of in de dorpen. Het gros van de concrete uitvoering van de verkeersmaatregelen zal iets voor de volgende legislatuur worden, omdat hiervoor ook budgettaire middelen voor moeten worden gevonden.”

Ingrepen in de mobiliteit zijn in MeerselDreef beperkt door de grens met Nederland. De dorpsraad maakt echter ook deel uit van de mobiliteitsraad. De genomen maatregelen worden stapsgewijze ingevoerd via proefmaatregelen, na de proefperiode volgt een evaluatie met de omwonenden en de gemeenschap, waarna de maatregelen, al dan niet aangepast, definitief worden.

Ambulancevervoer

Schepen Roger Van Aperen geeft toelichting dat de burgemeester sinds maart 2019 regelmatig deelnam aan het digitaal overleg met de grensoverschrijdend ambulancevervoer onder het dak van BENEGO, het Belgisch-Nederlands GrensOverleg. De landsgrens vormt een obstakel voor het ambulancevervoer, zodat de hulpbehoevende niet altijd kan worden bereikt door de dichtstbijzijnde ambulance (uitgezonderd rampen) en een hulpbehoevende niet altijd naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis kan. Belangrijkste problemen: de verschillende tarieven van ambulancevervoer, de tussenkomst van de mutualiteiten, verschillende communicatiesystemen, en niet-erkenning van de Nederlandse ziekenhuizen voor dringende medische hulp.

Tegen het einde van de zomer 2023 zal er een convenant worden ondertekend tussen alle betrokken partijen: RAV Brabant Midden-WestNoord, de meldkamer in Bergen-op-Zoom, de noodcentrale in Antwerpen en de gemeenten van de provincie Antwerpen waarvoor grensoverschrijdend ambulancevervoer relevant en belangrijk is: Hoogstraten, Essen, Wuustwezel, Baarle-Hertog, Ravels, Arendonk,…

De betrokken administraties bereiden dit momenteel voor (onderhandelingen met de ziekteverzekeraars, met de meldkamers, met het RIZIV, met de ministeriële kabinetten, ….). Eens dit convenant ondertekend is, zal het wettelijk mogelijk zijn om het grensoverschrijdend ambulancevervoer effectief te realiseren.

Voorzitter Rens van Rijckevorsel licht daarna nog eens de werking van EVAPP toe. Dit is een netwerk van getrainde medische vrijwilligers (artsen, verpleegkundigen, paramedici, Rode

Kruis-opgeleiden, enz...) dat in het geval van een hartstilstand wordt gemobiliseerd om te reanimeren en aldus om de tijd tot de aankomst van de ambulance te overbruggen. Dat verhoogt de overlevingskansen drastisch.

Voetpad Dreef - Jan de Wysestraat

Schepen Piet Van Bavel weet dat de dorpsraad al jaren ijvert voor een trage verbinding tussen de Dreef en de verkavelingen Jan de Wysestraat en Capucienenbos, bestaande uit zowel privéwoningen als sociale huur- en bejaardenwoningen. Dit ten behoeve van de bewoners en de schoolkinderen die zo de gevaarlijke kruispunten Meersel/Kapelweg en Meersel/Oude Tramweg kunnen vermijden. Een oplossing is nabij nu er een akkoord is tussen de stad Hoogstraten en het klooster van de Paters Kapucijnen.

In het Mariapark komt er aan de noordzijde een voetpaadje tussen de Jan de Wysestraat en de Dreef. Aan aan beide zijden wordt een poort geïnstalleerd, die geopend zal zijn tijdens de openingsuren van het Mariapark, en dus ook dicht zal gaan als het Mariapark ’s avonds wordt gesloten. Er mag alleen gewandeld worden, dus niet fietsen, en er zal ook stilte worden gevraagd. De kosten van de aanleg van het paadje en van de installatie van beide poorten worden gedragen door de stad Hoogstraten. Dit akkoord is overigens eenzijdig opzegbaar door het klooster, zo vernemen we.

Capucienenbos

Schepen Roger Van Aperen meldt dat er vijf gelijkvloerse sociale seniorenwoningen zullen worden gebouwd aan het einde van de nieuwe straat Capucienenbos.

Voorzitter Cris Smeekens lichtte namens het St Luciacomité de geschiedenis van de kapel toe.

Om een veilige verbinding te maken van de Dreef naar de Jan De Wysestraat komt er tijdens de gewone openingsuren een wandelpad doorheen het Mariapark.

De grond aan de linkerzijde (bouwkavel half open bebouwing) is niet betrokken in dit project. De afsplitsing zal in het midden van het jaar geschieden, waarna een aannemer kan starten, zodat hopelijk in september 2024 de bouw gerealiseerd zal zijn.

Ondertussen zouden er zich al tien kandidaten hebben aangemeld, dus de noodzaak van deze sociale woningen is er duidelijk.

Veilige fietsverbinding

Een fietsverbinding Dreef - Klein Eysselhoek Strijbeek/Strijbeekseweg staat al jaren op de prioriteitenlijst van de dorpsraad. Een veilige fietsverbinding tussen twee dorpen is toch een minimum, en zowel richting Meerle als Meer ontbreekt dit nog steeds.

Schepen Piet Van Bavel: “Over dit dossier is weinig nieuws te melden, in die zin dat er het voorbije jaar geen acties of beslissingen zijn gevallen. Zoals we vorig jaar hebben gemeld, is dit traject opgenomen in het Bovenlokale Fietsroutenetwerk van de provincie Antwerpen. Het is dus de bedoeling dat hier een fietsverbinding komt. Het stadsbestuur is voorstander van een vrijliggend fietspad langs Klein Eyssel om de Strijbeekseweg te verbinden met de Dreef. Op langere termijn komt er een rioleringsproject langs Klein Eyssel. Wij gaan ons uiterste best doen om de aanleg van deze riolering gepaard te laten gaan met de aanleg van ofwel één ofwel twee vrijliggende fietspaden. Over de timing moeten we nog

heel voorzichtig zijn. Ten vroegste is dat iets voor 2027. Maar we willen heel voorzichtig zijn, want ook hier zullen grondverwervingen moeten gebeuren om een fietspad mogelijk te maken. En grondverwervingen kosten veel tijd, omdat het bijna altijd leidt tot gerechtelijke procedures.”

Waterafvloeimogelijkheden

Communicatieambtenaar en Drevenier Guy Muësen licht toe uit een rapport van de Vlaamse Milieumaatschappij dat de risico’s op overstromingen in groot Hoogstraten heel beperkt zijn, weliswaar iets meer in Meersel-Dreef (en Wortel).

Toch wordt gestreefd naar het verbeteren van de waterafvloeimogelijkheden, maar dat moet bekeken worden over het hele stroomgebied van de Mark. Ook de Vlaamse stroomgebiedbeheersplannen bevatten enkele maatregelen voor de Mark. Zo doet de Vlaamse Milieumaatschappij investeringen in het creëren van zomer- en winterbeddingen opwaarts de Markrivier en zet ze ook in op meandering. Dat zorgt allemaal voor extra buffering. Tenslotte zal de aanleg van de riolering en het fietspad Hoogeind-Meersel ook worden gebruikt om het baangrachtenstelsel in de projectzone in Meersel-Dreef te optimaliseren, zodat het regenwater daar wordt gebufferd en ter plaatse kan infiltreren.

Bij het toekennen van omgevingsvergunningen in de Transportzone leggen zowel Wate-

ring de Beneden Mark als Hoogstraten verhoogde regenwaterbuffering op ten opzichte van de watertoets. Met het basishemelwaterplan van Hoogstraten (31 mei 2021) wil men het hemelwater maximaal plaatselijk opvangen voor hergebruik, en vervolgens zoveel mogelijk infiltratie ter plaatse laten gebeuren.

Riolering en fietspad

Schepen Piet Van Bavel geeft een stand van zaken en het verdere verloop van het project riolering-fietspad Hoogeind-Meersel. “In het voorjaar van 2021 werd de rooilijn vastgesteld, in april 2021 gingen een aantal eigenaars daartegen in beroep. Nadat de Vlaamse overheid in januari 2022 het beroep van deze eigenaars tegen de rooilijnprocedure had verworpen, startten we de gesprekken op met alle eigenaars die daartoe bereid waren. We bekwamen vandaag reeds 50 ondertekende akkoorden van de 78 die nodig zijn. Er zijn nog 28 innames te gaan met 17 eigenaars.

De gemeenteraad van januari 2023 heeft dan een voorlopig onteigeningsbesluit getroffen. Over deze onteigening komt een openbaar onderzoek gedurende de maand juni. Belanghebbenden kunnen bezwaren en opmerkingen formuleren. Er komt een inloopmoment op 15 juni. Daarover zal in mei nog worden gecommuniceerd. Na onderzoek van alle opmerkingen en bezwaren zal de Gemeenteraad in september een definitief onteigeningsbesluit treffen.

Het inplantingsplan voor de verkaveling Capucienenbos

MEERSEL-DREEF

De onteigeningsprocedure heeft twee fases. In de bestuurlijke fase proberen we een minnelijk akkoord te bereiken met de eigenaars van de gronden die worden onteigend en bereiden we het gerechtelijk dossier voor. Deze fase duurt tot half november 2023.

Er hebben een aantal eigenaars aangekondigd dat ze naar het gerecht willen stappen tegen de onteigening van hun terrein. Dan belanden we in de gerechtelijke fase. Die vangt aan vanaf half november 2023, we kunnen niet precies voorzien hoe lang die gaat duren. We gaan ervan uit dat dit een tweetal jaar kan zijn. Omdat deze periode niet exact kan voorspeld worden, moeten wij benadrukken dat aanvang van de werken in 2026 wordt vooropgesteld, maar niet kan worden gegarandeerd.

We hoeven evenwel niet tot het einde van die gerechtelijke fase te wachten om al in gang te schieten met het technisch plan en met het ontwerp van de riolering en het fietspad. Daarbij moeten we rekening houden met het feit van de regelgeving wordt vernieuwd, zoals de code van goede praktijk voor de aanleg van rioleringen én de stedenbouwkundige verordening hemelwater. Het is belangrijk dat op het ogenblik van het aanvragen van de omgevingsvergunning of rioleringssubsidies de juiste wetgeving wordt gevolgd. We moeten dus wachten tot die nieuwe regelgeving klaar is.

Nadat wij de gronden in eigendom hebben verworven, kunnen wij de subsidie aanvragen voor het fietspad.” Het subsidielandschap is recentelijk hertekend, want Vlaanderen wil geen budgetten jarenlang vastklikken, maar vraagt om een uitvoeringsklaar dossier met beperkte doorlooptijd. De kaarten zouden goed liggen om subsidies te bekomen zodra het dossier daar rijp voor is.

Vragenuurtje

De vragen werden voorafgaand ingediend bij de dorpsraad via een meldingsblad van de jaarlijkse Stuw-uitgave, zodat het stadsbestuur naar behoren kan antwoorden.

Eén van de bewoners van de Dreef klaagt over trillingen in haar huis bij zwaar transport of land-bouwverkeer, en vraagt om een 30-km zone. Schepen Jef Vissers legt de oorzaak bij de straatfundering die van gevel tot gevel is aangelegd; een onderzoek naar een 30 km-zone maakt deel uit van het mobiliteitsplan. Aan de E19-afrit in De Mosten staan al verbodsborden voor het verkeer van max 3,5 ton. De noodkreet van de bewoonster is intens, voorzitter Rens van Rijckevorsel vraagt de schepen om een concreet antwoord. Uiteindelijk belooft deze dat dit uiterlijk in september 2023 op de gemeenteraad zal besproken worden.

Schepen Arnold Wittenberg meldt dat er mogelijks een glasvezelnetwerk door een telecombedrijf wordt uitgerold vanuit Rijkevorsel, richting de hoofdstraten van Hoogstraten en Minderhout als er genoeg klanten te zijn. Meersel-Dreef, en andere deeldorpen, is te ver en dus niet rendabel. Waarvan akte.

Er worden op Heieinde geen verkeersremmers onmiddellijk voorzien zoals deze thans op Meersel zijn geplaatst in de nabijheid van de Kapelweg. Er wordt op dit moment vooral bekeken hoe het verkeer kan geweerd worden dat hier niet moet langskomen. Eerst het niet-noodzakelijk verkeer weren, en daarna bekijken hoe eventueel de snelheid van het bestemmingsverkeer verminderen.

Het fietspad langs de Mark kruist de straten Klein Eyssel (binnen de bebouwde kom - max 50 km/uur) en op de Markweg (buiten de bebouwde kom - max 70 km/uur). Dit geeft gevaarlijke verkeerssituaties, want hebben deze voorrang van rechts (bv Klein Eyssel binnen bebouwde kom)? Op Klein Eyssel zijn er wel haaientanden geschilderd op het fietspad zonder begeleidend verkeersbord. Op de Markweg zijn er geen verkeersborden geplaatst noch haaientanden geschilderd. De aanwezige politiecommissaris Jelle Willebrords kan niet onmiddellijk uitsluitsel geven. Schepen Jef Vissers vindt dat zit snel zou kunnen behandeld worden en zal hiertoe opdracht geven.

Het Mariakapelletje aan het Paterswiel is afgetakeld en behoort blijkbaar tot het patrimonium van de stad Hoogstraten. Hier kan dus alleen maar een slecht beheer door de stad worden vastgesteld, want sinds men-

senheugenis gebeurde hier nooit iets aan terwijl het om een geklasseerd erfgoed gaat. Schepen Arnold Wittenberg deelt mee dat er toestemming moet gevraagd worden aan het agentschap Erfgoed voor werken in eigen beheer, en dat deze werken niet bij voorbaat verboden zijn. De keuze is: ofwel oppoetsen ofwel volledig heropbouwen. Erfgoed zou hiervoor subsidies geven, en met behulp van de stadsadministratie kan dit bekeken worden. Binnen de dorpsraad moet er een werkgroep hiervoor komen.

Veiligheidssituatie

Commissaris Jelle Willebrords van de Lokale Politiezone Noorderkempen schetst het probleem van cannabisplantages en drugslabo’s, met alle bijkomende gevaren voor omwonenden (branden, ontploffingen, ….) en sluikstorten van giftig afval. Hij verklaart de risico’s en de herkenning, en verwijst naar de website www.drugsplantageontdekt.be, waar iedereen anoniem aangifte kan doen.

Ook de twee wijkagenten waren aanwezig. Zij hebben elk een deel van Meersel-Dreef onder hun bevoegdheid. Dit is niet opportuun, maar het is wat het is.

Oproep dorpsactiviteiten

Tot slot wordt er een oproep gelanceerd voor de oprichting van een soort feestcomité, want goed samenleven vereist dingen samen doen. Verschillende kandidaten meldden zich op de avond zelf, hier kunnen zich nog steeds inwoners voor opgeven door een bericht te sturen via www.dorpsraad.meersel-dreef.be/ bericht-zenden/.

Dit comité werkt los van de dorpsraad, en is ter ondersteuning bij de organisatie van één of meer dorpsactiviteiten, bijvoorbeeld ook wanneer de organiserende vereniging eventueel handen te kort komt. De voorzitter wijst erop dat in het begin van de dorpsraadcafé de werking hiervan werd toegelicht en hij gaat dan ook niet verder in op een publieke bemerking.

Voor het doorgeven van technische mankementen aan wegen, voetpaden, verlichting, riolering, enz., vraagt het stadsbestuur om het meldingsformulier van de stad te gebruiken, via de website www.hoogstraten.be/meldingen. Het is de snelste manier om jouw mening rechtstreeks aan de verantwoordelijke dienst te bezorgen.

De avond werd afgesloten in een plaatselijk dorpscafé, zowel door de politici als door de dorpelingen, voor een gezellige ‘nabuurt’ en tot laving van de uitgedroogde kelen. (JJ)

Erfgoed in verval: deze Mariakapel behoort nochtans tot het patrimonium van Hoogstraten.

De lentekriebels van de fanfare…

CONCERT Het ‘Lenteconcert’ van de fanfare Voor Eer en Deugd uit Meersel-Dreef, Galder en Strijbeek op zaterdag 22 april werd ondanks de vele activiteiten in onze dorpen heel goed bezocht en dat deed de fanfare deugd. Om de lentekriebels te stimuleren brachten de muzikanten een mooi programma met muziek in een mix van lichte tot zwaardere muziekstukken. Het werd een avond vol ontspanning en plezier voor zowel de vele bezoekers als de muzikanten.

Het jeugdorkest opende het concert met vijf muzieknummers. Voor Lisa op altsaxofoon was het niet alleen haar allereerste optreden maar ze was die dag ook jarig. De hele zaal zong spontaan ’lang zal ze leven’ na de felicitatie van de voorzitter. Na het optreden van het jeugdorkest was het aan de fanfare onder leiding van dirigent Charles Bosters. De presentatie werd op uitstekende wijze verzorgd door Cathy Scullion-van Ham. De fanfareleden kijken met plezier terug op een geslaagd concert. (NdG/JJ)

Stopbord werd mopbord kruispunt Heieinde

VERKEER Al jaren is er een onduidelijke verkeerssignalisatie op het kruispunt Heieinde (België) en Kerzelseweg (Nederland), te weten op het noordelijkste punt van België. Het verhoogde kruispunt zelf is volledig gelegen op Nederlands grondgebied, aangeduid met de gekende voorrangsborden (code B17), m.a.w. het verkeer dat van rechts komt heeft altijd voorrang.

In België staat 100 meter voor het kruispunt het gekende achthoekig stopbord (code B5), weliswaar onleesbaar en bijna in de belendende haag ingegroeid. Tevens ontbreekt de brede witte streep waar u uw voertuig verplicht moet laten stilstaan voordat u verder rijdt.

Bij de heraanleg van het Nederlandse kruispunt jaren terug is de verkeerssignalisatie aan Belgische kant dus niet aangepast aan de nieuwe situatie.

Een grapjas heeft de bijna onzichtbare letters ST in het verleden als eens gewijzigd in de letter M, dus het is een ‘mopbord’ geworden. Hoe dit verzekeringstechnisch zit, is geheel onduidelijk. Misschien dat er toch maar best iemand, met het nodige verantwoordelijkheidsgevoel, zich geroepen voelt om ’t een en ’t ander recht te zetten zodat de verkeersveiligheid een klein beetje verbetert. En Belgenmoppen zijn er al genoeg, toch? (JJ)

Gerestaureerd Mariabeeld op Heieinde

BEELD Op 12 mei werd ’s avonds een Mariamoment gehouden op het gebuurte Heieinde. Dat gebeurde bij het terugplaatsen van het gerestaureerde Mariabeeld uit 1941. De restaurateur is br. Joseh Joysen Palliparambil OFM-Cap. Hij schuurde behoedzaam de oude verflagen volledig weg, behandelde het beeld met een fixatiemiddel en voerde kleine correcties door aan de handen, de kledingplooien en het gelaat. De kleurenkeuze van het beeld vindt zijn oorsprong in de kleurensymboliek uit de Mariale iconografie. De gardiaan van het klooster, br. Kenny Brack OFM-Cap, zegende het beeld en ging voor in het gebedsmo-

ment dat werd bijgewoond door 38 inwoners van het gebuurte.

Ter plaatse overhandigde een buurtbewoner een kopie van de originele gedetailleerde factuur voor de uitgevoerde werken tussen 15 en 18 april 1941 voor de bouw van het ‘Kappelleken Heieinde’ van ‘Handel in bouwmaterialen Karel Van Den Broek-Adriaensen, metser-aannemer, Meersel-Dreef’, voor een totaal bedrag van 1.020,65 frank, waarvan 45 frank takszegels. De ingemetselde arduin vermeldt: “De dankbare bevolking van het Heieinde aan O.L. Vrouw Middelares.”(JJ)

Het jeugdorkest mocht het lenteconcert openen.

Verboden toegang is verboden toegang…

NATUURGEBIED Domein de Elsakker tussen Strijbeek en Meerle is een prachtig gebied waar heel wat wandelaars gebruik van maken. Maar er zijn ook percelen bij die niet toegankelijk zijn. Zo onder meer op Strijbeek, waar recent nog een nieuwe rustieke slagboom werd geplaatst met het bordje dat de toegang is verboden.

Blijkbaar brengt dit verbodsverbod ofwel de nieuwsgierigheid van de mens extra naar boven ofwel negeert men dit gewoonweg. Natuur Bos en Groen heeft dan maar de grote middelen gehanteerd, wel passend in het groene kader van de Elsakker maar niet zonder gevaar bij calamiteiten zoals een bosbrand.

Hoe dan ook zal de boodschap voor de ongehoorzame wandelaar nu toch wel duidelijk zijn. (JJ)

Van juni tot augustus zondagse rommelmarkt in de Dreef

ROMMELMARKT De Dreefse rommelmarkt gaat weer van start op zondag 4 juni van 8.30 uur tot 13 uur. Het is daarna iedere zondagmorgen markt tot en met 27 augustus. Gedurende de markttijd is er eenrichtingsverkeer van België naar Nederland. Deze rommelmarkt wordt ingericht door en ten bate van de fanfare ‘Voor Eer en Deugd’.

Wil je jouw zolder opruimen en een keer zelf spullen verkopen? Reserveer dan een standplaats! Voor informatie en reserveren kun je enkel telefonisch terecht

bij marktleider Jaak Snijders, telefoon 03 315 76 59 of 0497 04 08 18.

Voordat je jouw kraam gaat opstellen om 8.30 uur kun je vanaf 8 uur bij café Moskes voor je standplaats inschrijven, dat kost € 15 inclusief parkeerkosten. Om 13.30 uur dient de standplaats netjes te worden achter gelaten en weer terug vrij te zijn. Alvast veel plezier toegewenst met het bezoeken of het verkopen van je spullen op de Dreefse rommelmarkt (JJ)

Succesvolle

kledinginzameling

’t Dreefke

SCHOOL De kledinginzameling van ’t Dreefke was een groot succes, er werd in totaal 1.117 kg kleding bijeen gebracht. Hiervoor kon de ouderraad een bedrag van 335,10 euro ontvangen, dat aan de zeeklassen wordt gespendeerd. De deelnameprijs voor de leerlingen kon dankzij deze inzamelactie ongewijzigd blijven. (JJ)

Fruithuis vierde 20ste verjaardag

JUBILEUM Het was een ware overrompeling op 22 april op de feestelijke open deur van het bekende Fruithuis in Minderhout. Heel veel mensen kwamen langs om een keer achter de schermen te kijken, een eigen gerechtje te laten samenstellen, te proeven en vooral te genieten van de vele gezonde en lekker groenten- en fruithapjes en sapjes. Niet alleen de vaste klanten, ook heel wat nieuwe en wellicht potentiële klanten namen de gelegenheid te baat om met het jarige Fruithuis kennis te maken.

Op die 20 jaar is de zaak immers gegroeid van een groente- en fruitwinkel tot een uit de kluiten gewassen KMO waar meer dan 50 mensen aan de slag zijn. Naast een grote moderne winkel zijn er een supermoderne warme en koude keuken en een snijkeuken waar dagelijks verschillende verse bereidingen worden gemaakt voor de eigen winkel. Daarnaast leveren ze verse groenten en fruit aan horeca, winkels, broodjeszaken en het ziekenhuis van Turnhout.

Neven

En zeggen dat het allemaal begon met twee neven, Ard Buijks en Rogier Coppens, die als kinderen de ouders van Ard hielpen met aardbeien plukken aan de Strijbeekseweg in Nederland. Lege kisten klaarzetten, volle ophalen bij de plukkers, wegen, etiketten op de kisten en in de wagen laden. Aardbeien verkopen vanaf de akkerkant, zodat de ouders en de plukkers vooral door konden werken. Tractor rijden en als het kon, mee naar de veiling in Breda.

Volgende stap was de schuur inrichten als winkeltje en naast aardbeien meer streekproducten verkopen. Oma Buijks had boontjes, frambozen, rabarber en ook deze producten werden in het winkeltje verkocht. Er kwamen ook kippen en de eitjes vlogen over de toonbank. Allemaal als hobby om een centje bij te verdienen, wat hen als student goed van pas kwam. Rogier studeerde aan de hogere agrarische school in Den Bosch en Ard in Amsterdam en werd kinesist.

Roet

De schuurverkoop ging goed, maar helaas kwam de gemeente Ulvenhout roet in het eten gooien. Te veel drukte en gevaar voor het verkeer op de baan. Toen stonden ze voor

Vrienden gemaakt pour la vie!

SCHOOL Maandag 24 tot vrijdag 28 april hebben de kinderen van het 6de leerjaar van basisschool Scharrel uit Minderhout een super toffe week gehad in Neufchâteau, een week vol Frans en allerlei activiteiten in het kader van een taaluitwisseling. Een van de deelnemende zesdejaars kijkt er avec plaisir op terug…

“We vertrokken maandag met veel zenuwen naar Neufchâteau. Toen we daar aankwamen, stonden onze maatjes ons allen op te wachten. Na het kennismakingsspel op hun school gingen we ‘s avonds naar ons gastgezin. Daar werden we hartelijk ontvangen.

Elke dag stond er een nieuwe activiteit gepland. Zo zijn we bijvoorbeeld naar de grotten geweest, het dierenpark en hebben we een kasteel bezocht. Op die manier hebben we Neufchâteau goed leren kennen. Het was er formidable!

Doordat wij in een gastgezin verbleven, moes-

ten we wel Frans praten. Op die manier hebben we geleerd om te durven praten in het Frans. Neufchâteau is een stad in de Belgische pro-

de keuze om het voor ‘echt’ te gaan doen. Ze gingen op zoek naar een winkelpand en dat vonden ze aan deze kant van de grens, in Minderhout. Met hulp van de eigenaar van het pand (waar nu de tandarts zit) kregen ze het financieel voor elkaar. Hij geloofde in de jonge ondernemers en was bereid ze te helpen.

Hard werken, weinig slapen, maar de handel groeide. Langzaam kwam er personeel bij. Een paar meisjes uit de omgeving. De ouders en zus werden vanaf het begin ook al ingezet. De winkel werd te klein, Rogier en Ard hadden ambities en er werd een nieuwe zaak gebouwd. Dat is het nu gekende Fruithuis, een prachtig pand en een volwassen bedrijf dat zonder twijfel nog een mooie toekomst voor zich heeft. (jaf)

vincie Luxemburg met een super interessante geschiedenis. We hebben er vrienden gemaakt pour la vie!” (red)

Euh… Porty like we’re forty?

REÜNIE Onder het motto ”porty like we’re forty” hielden de 40-jarigen die destijds samen de kleuter- en lagere school van Minderhout doorliepen, een fijn reüniefeestje in ’t Withofke. Onder een foto van

uit de kleuterschooltijd werd het gezelschap van veertigers vereeuwigd. (jaf)

Boven (vlnr): Bart Mertens, Leen van Delm, Sven Verschueren, Hans Jacobs, Stephen Aerts.

Midden: Wim Aerts, Wesley Bartholomeeuwsen, Bjorn Geets, Tinne Jacobs, Dorien Roelen, Klaar van den Heuvel, Erwin Sambre.

Onder: Gert Thielemans, Tobias Leysen, Wim Boeren, Katrien Sanen, Dorien van de Poel, Wendy van Otten, Leen Koyen, Evi de Kock, Sabine Aernouts, Leen Adams.

Op de grond: Evelien Jansen, Nick de Ruysscher.

KLJ met congé

JEUGDVERENIGING De laatste dag van het schooljaar organiseert KLJ Minderhout naar jaarlijkse gewoonte ‘KLJ met Congé!’. Samen met de lagere schoolkinderen van Minderhout sluiten ze op 30 juni het schooljaar af met een leuke namiddag vol spel en plezier. De leiding wacht de kinderen op aan de schoolpoort, om dan samen naar het KLJ lokaal te gaan.

Deelnemen kost 5 euro, KLJ vraagt om vooraf in te schrijven door een mail te sturen naar

kljminderhout@hotmail.com met vermelding geboortedatum het kind , contactgegevens van de ouders en eventueel zaken waar de leiding rekening mee moet houden. De spelnamiddag wordt afgesloten om 16u. De kinderen mogen tussen 16 en 16.30 uur opgehaald worden aan het KLJ lokaal, naast de bib. (jaf)

Minderhout

BLOEDAFNAMES

_____ HOOGSTRATEN

Rode Kruislokaal, Slommershof 18

17.00 - 21.00 uur

4/8 en 9/8 - 24/11 en 29/11

_____

MEER

Gemeentelijke basisschool De Meerpaal, Terbeeksestraat 6

17.30 - 20.30 uur

27/9 - 27/12

_____

MEERLE

Parchiezaal Ons Thuis, Gemeenteplein 2

17.30-20.30 uur

5/6 - 4/9 - 4/12

Ode aan het bestuur van KVNA Wortel

VOETBAL Zondag 23 april rond 18 uur kwam een Facebook-bericht binnen dat de die middag definitief verworven kampioenstitel verder gevierd zou worden in de kantine van KVNA Wortel. Al een half seizoen had KVNA de competitie gedomineerd, ze waren niet meer van de kop te krijgen. Na de voorlaatste match die buitenshuis werd gespeeld was het definitief: hoera!

Met enkele vrienden togen we welgemutst naar de kantine, want ja, hier mag en moet op geklonken worden. Alle ingrediënten voor een fijn feestje waren aanwezig: de gekende dranken, de onvermijdelijke polonaises, allerlei lekkers dat boven werd getoverd en andere plezierigheden die niet voor publicatie vatbaar zijn.

Loftrompet

Alle respect en lof voor de sportieve kern (daarover lees je meer op onze sportbladzijden), maar laten we toch ook even de loftrompet steken over het bestuur. Deze compacte en hechte groep symboliseert wat een perfecte vereniging hoort te zijn. Secretaris Guy Donckers verwoordde dit mooi bij zijn (terechte) Eretitel Sportverdienste 2021: ‘Wij hangen aan elkaar, wij doen alles voor elkaar’ en ‘Ge hebt er plezier in dat er plezier gemaakt wordt’. Een ander voorbeeld: de website van KVNA opent met ‘Het enige wat kinderen moeten is plezier maken’.

Deze basishouding zit in de genen van de club. Zelfs wanneer de titel stilaan een realistisch vooruitzicht werd, bleef men zeggen dat ook in tweede provinciale hun principes niet overboord zullen worden gegooid. Geld zal niet richtinggevend zijn, sfeer en broederschap

des te meer. De verhalen zijn legio over lief en leed dat de spelers met elkaar delen, de gezelligheid in de kantine is wijd en zijd gekend, de nevenactiviteiten worden superdruk bezocht en als het dak er af gaat, slapen de spelers hun roes uit in een tentje op het plein.

Genen

Genen? Heeft een club genen? En kan je die overgeven van de ene op de andere generatie? Kom kijken en overtuig jezelf. We dissen hier graag het gekende verhaal terug op van Leo Vanhaute (de vader van ondergetekende). Als jonge snaak in het bestuur onderhandelde hij mee over de verkoop van hun beste speler ooit (Herman Houben) aan Beerschot. Een mega-deal van 1 miljoen Belgische frank. Na wat spierballengerol kon het miljoen binnen-

gehaald worden en prompt werd beslist om het geld niet in spelers maar in infrastructuur te investeren. Het bestuur kocht de grond waar de club momenteel nog steeds is gehuisvest. Een investering voor de lange toekomst dus, en niet voor snel gewin. ‘Het is de sfeer die telt, de vriendschap rond het plein’, zo zei hij altijd. Dat de club op 100 jaar tijd maar 4 voorzitters heeft gekend en evenveel secretarissen, dat zegt genoeg.

Op het nog grotere kampioensfeest van zondag 30 april kwamen 300 Wortelaren en andere supporters samen voor een nog grootsere viering. Met toeters en bellen, veel feestgedruis en enthousiaste speeches. Daar vertelde trotse oud-voorzitter Frans Brosens tegen schepen van sport Arnold Wittenberg dat de club haar ziel en eigenheid nooit heeft verloren en dat het huidige bestuur dit geweldig voortzet. Het kernbegrip dat dan valt is ‘sociaal’. En zo is het maar net!

Tapkraan

Terug naar het feestje van 23 april. Want wie stond er achter de tapkraan, en zorgde voor enige orde in de chaos? Het volledige bestuur! Lachend, dollend en drinkend, maar ook werkend en zorgend. Een traan werd gelaten. Van vreugde voor de kampioenstitel, maar ook van emotie voor wat in KVNA allemaal mogelijk is.

Laat me om af te sluiten een quote van een zeer grote voetbalmeneer citeren (Johan Cruijff): ‘Pech krijg je bij een negatieve instelling en geluk bij een positieve instelling’. Met heel veel plezier gaan we blijven supporteren voor deze grootse vereniging in het kleine Wortel.

Lang leve het bestuur! (Dirk Vanhaute)

Het KVNA bestuur wordt terecht in de bloemetjes gezet. V.l.n.r. Tom Brosens, Kurt de Bie, Ludo Verschueren, Jan Janssen, Paul Verschueren, Guy Donckers en Erik Hillen. De voorzitter ontbreekt hierop.

De huidige voorzitter Rudi Snels en de vorige voorzitter Frans Brosens genieten van het moment én van de lange mooie traditie.

Dorpsraad pleit voor een natuurkerkhof in de kolonie

PARTICIPATIE In onze vorige uitgave brachten we verslag uit over de officiële agendapunten van het Dorpsraadcafé in Wortel. De samenwerking tussen de dorpsraad en Wortel2030 en de prioriteiten van de dorpsraad hebt u nog te goed.

Twee adviesorganen

Elk deeldorp van Hoogstraten heeft een dorpsraad, die advies geeft aan het stadsbestuur en los daarvan, voorstellen kan formuleren. In Wortel is er met Wortel2030 een tweede aanspreekpunt en overlegorgaan en dat maakt de zaak, zeker voor het bestuur niet altijd eenvoudiger.

Overleg tussen beide is goed, samenwerken is beter, maar samenvoegen is het ideaal. Ze zijn alle twee begaan met wat er in het dorp leeft en worden met dezelfde zaken die voor het dorp belangrijk zijn geconfronteerd.

Het ergste dat er kan gebeuren is dat ze elk over eenzelfde zaak een ander standpunt innemen of een verschillend advies geven en dat is echt niet denkbeeldig. Dat is niet comfortabel voor hen, niet goed voor het dorp en hoogst vervelend voor het stadsbestuur. Het bestuur wil voor elk deeldorp liefst maar een aanspreekpunt.

TORENDREEF

Ooit was het kerkhof van de kolonie dubbel zo groot. De dorpsraad vraagt de aanleg van een natuurbegraafplaats waar dat verdwenen kerkhof was.

Ook voor de inwoners wordt het misschien moeilijk, die weten ook niet meer bij wie men voor wat moet zijn.

Dorpsraadprioriteiten

Herwaardering van het monument

Het monument ter herdenking van de gesneuvelden is sterk verweerd. Ooit stond er op de voorzijde een geschilderd tafereel met een vlag, een wapen, een helm en een lauwerenkrans.

Ron Vermeiren, sterkhouder van de Vereniging van Oud-soldaten, stelde het tafereel terug samen en schilderde het op een houten paneel dat hij elk jaar op 11 november tegen de zuil aanbrengt.

De dorpsraad vraagt het bestuur om het tafereel te herstellen zodat het altijd zichtbaar is.

Natuurkerkhof

De dorpsraad stelt voor om een natuurbegraafplaats aan te leggen. Dat is een plaats in de natuur waar men de as van een overledene mag uitstrooien of in een urne, gemaakt in een materiaal dat na een aantal jaren vergaat, mag begraven. Een zerk of gedenksteen is er niet toegelaten. Hooguit mag er als herkenningspunt een bord staan of steen liggen waarop aangegeven is dat het een natuurbegraafplaats is.

Als locatie wordt een plaats achter het nu nog bestaande kerkhof in de kolonie voorgesteld. Het kerkhof werd in de Belgische periode, dus na 1870 aangelegd en was ooit dubbel zo groot. Het wordt al vermeld in 1897 en is ook aangegeven op een steendruk van de kolonie uit 1904. Directeur Mattijs gaf in 1980 de op-

dracht om het kerkhof te halveren. Het idee om een natuurbegraafplaats aan te leggen is zeker verdedigbaar. De plaats die men voorstelt wellicht minder. De kans dat het Agentschap Onroerend Erfgoed (Monumentenzorg) en het Agentschap Natuur en Bos het goedkeuren is klein. Men wil het verkeer in de dreven naar Bootjesven en het kerkhof verbieden of ontmoedigen en zo’n begraafplaats zal onherroepelijk verkeer van nabestaanden en bezoekers met zich brengen. Een dergelijk initiatief langs, of dichtbij een verharde dreef lijkt ons meer haalbaar.

Opmerkingen en vragen

Het kruispunt Grote Plaats en Sint-Janstraat is netjes heraangelegd, maar er is een niveauverschil tussen het kruispunt zelf en de drie wegen die erop aansluiten. Dat is bijzonder storend voor de omwonenden

Iets verder op, bij splitsing van de Beukendreef naar de Molendreef in de kolonie, staat een verbodsplaat voor bussen, maar veel van hen storen er zich niet aan. Terloops wordt ook opgemerkt dat verkeersborden die men tijdelijk mag negeren omwille een omleiding of andere redenen, te lang bedekt blijven.

De inwoners van Kerkveld storen zich aan de graffiti op o.a. de elektriciteitscabine bij het speelpleintje in hun wijk. Hoogstraten zet regelmatig een streetart kunstenaar aan het werk. Mogelijk kan zo’n opdracht de buurt verfraaien. (fh)

Ron Vermeiren reconstrueerde de afbeelding die ooit op het monument stond.

Bussen negeren vaak de verbodsplaat bij de Molendreef.

Geen appartementen bij De Boomkens

RUIMTELIJK BELEID Het college van burgemeester een schepenen gaf geen toelating voor het bouwen van vier appartementen op de plaats waar eerder de gesloopte woning Worteldorp 17 bij De Boomkens stond. Het weigeren om op die plaats appartementen te laten bouwen past in de ambitie om het dorpse karakter van Wortel te behouden. Dat sluit nieuwbouw en eigentijdse architectuur niet uit, op voorwaarde dat het landelijk karakter van het dorp behouden blijft.

Ooit stond daar een fraai café met winkel- en woonhuis, in Wortel gekend als ‘bij Jeanne van Ivo’s’. Door verbouwingen werd het een banaal gebouw, dat echter een plaats kreeg op de lijst van waardevol bouwkundig erfgoed omwille van het volume dat perfect past en respect opbrengt voor de omgeving. In de sloopvergunning, afgeleverd op 17 januari 2019, staat dan ook dat men bij het ontwerp van de nieuwbouw de schaal of het volume van het gesloopte gebouw moet behouden.

Op deze plek zou een nieuwbouw komen met vier appartementen. Hiertegen werd een bezwaarschrift ingediend. In DHM nr. 444 (februari 2023) formuleerden we een aantal redenen waarom men het ontwerp niet kan vergunnen en het echt niet past in het totaalbeeld van De Boomkens.

Het verhaal begint al bij de verkoop van het bescheiden gebouw jaren geleden. Kandidaat-kopers die weten dat men het volume moet

respecteren, houden daar rekening mee bij het bod dat ze uitbrengen. Kandidaten die durven gokken of denken dat ze wel een toelating voor een groter volume zullen krijgen, durven een hoger bod uitbrengen. In atletiektermen zou men spreken van een valse start.

Vooralsnog is er dus de weigering om in dit pand een groter bouwvolume toe te laten. Een goede zaak. Laat Wortel maar een dorps dorp blijven tussen de appartementen waar Hoogstraten en Merksplas blijkbaar voor gaan... (fh)

PAROCHIE De bestuursleden van de dorpsraad waren op donderdag 19 februari niet aanwezig op het Open kerkenberaad voor de inwoners van Wortel, Hoogstraten en Minderhout. Daar gaf een afgevaardigde van het bisdom informatie over de fusie van kerken en kerkfabrieken en over de bestemming van de verschillende kerkgebouwen.

Vraag aan de bisschop

Bezorgd over de toekomst van de parochiekerk schreef het bestuur van de dorpsraad een brief naar bisschop Johan Bonny, met de vraag om van de kerk van Wortel een multifunctionele zaal te maken.

Op 25 april ontving men volgende mail van bisschop Johan Bonny. Die zegt o.m. alle begrip te hebben voor “het feit dat de dorpsgemeenschap gehecht blijft aan de parochiekerk. Het is juist de bedoeling dat de kerk als kerk behouden kan blijven, door er een orthodoxe gemeenschap te laten vieren. Dat lijkt nog altijd de meest evidente en duurzame bestemming voor een kerkgebouw. Zeker van zo een oude dorpskerk als Wortel willen wij liever geen neutrale of polyvalente ruimte maken.

Bovendien blijven daardoor de kansen behouden dat, met de nodige afspraken, ook bepaalde katholieke vieringen in de kerk kunnen doorgaan. In de drie andere kerken in ons bisdom die door een orthodoxe kerk worden gebruikt, is dat zo geregeld. Indien mensen van het dorp, in overleg met de verantwoordelijken van de pastorale eenheid, in hun dorpskerk willen huwen of begraven

worden, moet dat kunnen. Deze afspraken blijven mogelijk, en kunnen op voorhand zelfs worden vastgelegd.

Ik geef uw zorg nog eens door aan degenen die dit dossier begeleiden, om dit punt onder de aandacht te brengen.”

Dringend onderhoud

De Sint-Katharinakerk wordt bij hoogdringendheid gerestaureerd en eerstdaags wordt om dezelfde reden het interieur van de begijnhofkerk onder handen genomen. Maar de kerk van Wortel blijkt in veel slechtere staat, er moeten dringend onderhoudswerken gebeuren om erger te voorkomen.

Er loopt nochtans een restauratiedossier voor het interieur van de kerk. Het werd in 2005 opgemaakt door architect Rudi Mertens en bij het Agentschap Onroerend Erfgoed (M&L) in 2015 ingediend. Het dossier is ontvankelijk verklaard en staat in de wachtlijst voor subsidiëring. Rond dezelfde periode werden er al wel vooronderzoeken naar het kleurgebruik en decoratief schilderwerk uitgevoerd.

Maar het dossier is ondertussen hopeloos achterhaald. Voor men aan een restauratie van het interieur kan denken, moet men eerst de daken en andere werken aan de buitenkant aanpakken.

Om de precieze schade op te meten zal er zo spoedig mogelijk een inspectie door Monumentenwacht Vlaanderen uitgevoerd worden.(fh)

Sportnieuws: Rob Brosens - Alfred Oststraat 3, 2320 Hoogstraten, 03 314 43 39 - sport@demaand.be

HVV een jaar langer op het hoogste niveau

NATIONAAL VOETBAL Dat HVV vorig seizoen de titel behaalde, was een straf staaltje. Wat dit jaar gepresteerd werd tegen kapitaalkrachtige teams met haast allemaal profspelers in hun rangen is minstens even straf. In de heenronde konden slechts 10 punten worden gesprokkeld. Maar stilaan heeft de ploeg van Frank Belmans het hogere niveau opgepikt, en in de tweede ronde liet het de ene overwinning na de andere noteren. Het volstond om zich te handhaven in de reeks. Een echt bravourestukje.

DHM: Frank, proficiat. Hoogstraten is gered. Na de wedstrijd tegen KVK Tienen mocht er terecht worden gevierd.

Frank Belmans: Hoogstraten VV heeft zich inderdaad gered, een onwaarschijnlijke prestatie waar niemand na de heenronde nog in geloofde. Maar een zeer knappe terugronde heeft ervoor gezorgd dat Hoogstraten zich op 3 wedstrijden van het einde naar mathematische zekerheid over het behoud heeft gespeeld. Dikke chapeau voor de spelers en de ganse staf die er week na week bleven in geloven dat een mirakel nog mogelijk was en uiteindelijk ook beloond werden voor hun dagelijkse inspanningen. Op het einde van deze loodzware competitie (38 wedstrijden) met voor de helft profclubs minimum 4 teams achter je houden is een prachtprestatie waarvoor een diepe buiging op zijn plaats is.

DHM: Voordien was er ook winst in en tegen Winkel Sport en Dessel Sport. Enkel Visé was te sterk. Dit zijn toch uitzonderlijke resultaten, niet?

We wisten vooraf dat de maand april cruciaal ging zijn en dan is het heel knap dat we in “money-time” 2 mooie uitoverwinningen konden boeken in Winkel en Dessel, trouwens ook 2 terechte zeges waar niemand iets op af te dingen had. Tussendoor leverden we dan ook nog een teleurstellende prestatie tegen Visé waar we op alle vlakken zwaar tekort schoten, maar waar de groep de nodige lessen heeft uitgetrokken om daarna weer met een mooie 6 op 6 uit te pakken tegen Dessel en Tienen.

DHM: De riem mocht er af in de laatste wedstrijden. Tegen Knokke werd het een bijzondere wedstrijd?.

De riem ging er ook af, het trainingsregime ging wat in relax-modus maar de eerste helft in Knokke was een waar spektakelstuk. Hoogstraten VV was heer en meester in de

eerste 45 minuten maar een kleine 10 minuten zwak verdedigend werk en het missen van een aantal doelrijpe kansen heeft ons daar de zege gekost. Als je dan uiteindelijk met 5-4 verliest na zo’n bangelijke eerste helft stap je toch met een wrang gevoel de bus op richting Hoogstraten.

DHM: Nog een laatste wedstrijd met de uitreiking van de gouden schoen. En dan voor iedereen ontspanning en herstel?

De 38ste en laatste wedstrijd van het seizoen mogen we nog tegen profploeg La Louvière aan de bak. We hebben dit seizoen nog tegen geen enkele Waalse club kunnen winnen, iets om nog af te vinken dus. Maar dat wordt meteen ook de laatste wedstrijd voor enkele spelers die onze club gaan verlaten en van enkele stafleden die jarenlang het beste van zichzelf hebben gegeven voor de club en vooral de spelersgroep.

Daarom wil ik langs deze weg en in mijn persoonlijke naam nog eens een dikke merci zeggen aan Roy Muësen en Mie Fleerackers, respect voor wat ze gedaan hebben. Het zijn 2 toppers uit “mijn” staf die we niet graag zien vertrekken en heel moeilijk te vervangen zullen zijn.

Maar nadien nemen we even tijd voor ontspanning, om de batterijen op te laden en uit te kijken naar een nieuw seizoen in 1ste nationale.

Transfernieuws

Akram Tourki, Sander Emmen en Jiri Struyf zijn aanvallende versterkingen voor volgend seizoen. Adam en Sander komen over van KFC Turnhout, Jiri Struyf komt van Lyra-Lierse.

Voor de verdediging werd Niels Van de Vel aangetrokken. Hij komt over van Zwarte Leeuw Rijkevorsel. (rob)

Uitslagen

Winkel Sport - Hoogstraten VV 0 - 1 Jouk Vermeeren zorgde in minuut 15 voor het enige doelpunt in de wedstrijd. HVV had voor de rust duidelijk het betere van het spel en had gemakkelijk met dubbele cijfers kunnen gaan rusten. Ook in de 2de helft slaagde Hoogstraten er ook niet in om de score te verdubbelen, waardoor het spannend bleef tot op het einde.

Hoogstraten VV - URSL Visé 0 - 4

De verdediging van Visé behaalde een 4de clean sheet op rij. Op minuut 22 stond de zoon van Marc Wilmots heel alleen om een hoekschop binnen te koppen. Bij de rust was het 0 - 1 met de wetenschap dat het zeer moeilijk zou worden. Kort na rust werd het 0 - 2 op counter en in het laatste half uur werd nog 2 keer gescoord door een sterk Wezet. Een zwak Hoogstraten was meer dan een maatje te klein.

KFC Dessel Sp. - Hoogstraten VV 1 - 2 HVV was de beste ploeg in de 1ste helft en was gevaarlijk bij een schot van Bevers en 2 vrijschoppen van Milts. Meeuwis kopte over en bij de rechtstreekse trap op doel bracht de doelman redding. Ook de thuisploeg kreeg 2 mooie kansen en ook die werden verijdeld door Kustermans en Verheyen.

In de 2de helft belandde een schot van de meest bedrijvige Hoogstratenaar via de doelman op de paal. Op het uur was het wel raak. Havermans kon een hoekschop binnen knikken. Even later kon Dessel gelijk maken maar de Rooikens gingen vol voor de overwinning en na een fout op Bevers zette Meeuwis de strafschop om, zijn 10de doelpunt van het seizoen. Wim Kustermans, ex-Desseldoelman, werd niet meer geklopt in de slotfase.

Hoogstraten VV - KVK Tienen 1 - 0

In de 1ste minuut al zette Tienen een knappe aanval op, de volley ging voorlangs. De thuisploeg nam daarna het initiatief en Brandt kon

zijn eerste doelpunt maken voor HVV. In de 2de helft kwam Tienen wel opzetten maar met een goede organisatie en veel passie werd het voor de tegenstrever moeilijk om kansen te creëren. Een bal bovenkant lat was het enige wapenfeit van de bezoekers.

R Knokke FC - Hoogstraten VV 5 - 4

In een open wedstrijd speelde Hoogstraten vrank en vrij en met het windvoordeel was het de eerste helft baas over de wedstrijd. Met een

mooi afstandsschot opende Bevers de score. Op stilstaande fases mocht Knokke tot driemaal binnenkoppen. Nog voor rusten kon Hoogstraten gelijkmaken en opnieuw op voorsprong komen (3 - 4) en had de wedstrijd kunnen beslissen want het had nog een resem kansen. In de 2de helft brachten de Rooikens niet meer hetzelfde spel. Mede door het windvoordeel klom Knokke op gelijke hoogte via een penalty en maakte zelfs een 5de doelpunt. HVV werd onvoldoende beloond en verdiende minstens een puntje. (rob)

Wortel promoveert naar 2de provinciale

PROVINCIAAL VOETBAL Wortel lost de verwachtingen in. Op de voorlaatste competitiewedstrijd werd de titel binnengehaald. Bijna hadden we 2 ploegen in 2de provinciale maar nadat ze de eerste eindrondewedstrijd hadden gewonnen met strafschoppen, lukte Minderhout hier niet in na de beslissende wedstrijd. Meer kwam net tekort voor een eindrondeticket. Meerle mocht ook de eindronde spelen maar verloor in zijn 1ste match.

KVNA Wortel stunt en behaalt de kampioenstitel

PROVINCIAAL VOETBAL Na de ode voor het bestuur (zie het dorpsnieuws elders in dit blad, volgt hier ook een lofzang aan de spelers en de technische staf. Duizendpoot Piet Van Bavel, trainer van Wortel, ondernemer, schepen en lokale popzanger, looft zijn spelers om hun persoonlijke kwaliteiten, hun doorzettingsvermogen maar vooral hun mentaliteit. De kameraadschap in de ploeg is de basis voor de mooie resultaten zo zegt hij.

DHM: Proficiat Piet. Wortel is kampioen en promoveert naar 2de provinciale. Wat een stunt!

Piet Van Bavel: Waar een wil is, is niets onmogelijk.

Dat gezegde heeft ons team in de praktijk omgezet. We achtten dit compleet onmogelijk bij het begin van het seizoen. In de app ‘voetbalexpress’ werd het mooi geformuleerd: “Dit resultaat werd behaald, niet met een gekochte ploeg maar met een groep kameraden”. Dit maakt het bijzonder mooi voor een familieclub als Wortel waar sfeer en gezelligheid altijd op de 1ste plaats komt. Dit moeten we heel bewust beleven en mogen we niet banaliseren. We kunnen hier dus oprecht spreken van een stunt in de zuiverste zin van het woord.

DHM: Het werd nog even spannend na de nederlaag op Oevel. De laatste 2 wedstrijden werd er toch opnieuw knap gewonnen. In Oevel konden we effectief nooit aanspraak maken op de overwinning. Ik moet ook eerlijk

toegeven dat het gevoel van kampioen te kunnen spelen er nog niet echt was in de groep. Gelukkig liet ook rechtstreekse concurrent Ezaart punten liggen. Anders had het nog zeer spannend kunnen worden.

Maar in de aanloop naar de wedstrijd op de Kempen was de overtuiging dat het ging gebeuren zeker op de laatste training duidelijk aanwezig. Ook in de voorbereiding naar deze wedstrijd golfde er een sfeer van daadkracht door heel de kleedkamer. Dat gevoel herken je als trainer en dan kan je met een gerust gevoel aan dergelijke belangrijke wedstrijden beginnen. Je weet dan dat het goed gaat komen.

DHM: Heb je genoten van de festiviteiten? Genieten is zeer licht uitgedrukt. Dit is niet te

SPORT

vatten... Van heel veel factoren heb ik intensief genoten. Ik was al maanden aan het genieten van de positieve flow waarin wij met onze ploeg de 2de seizoenshelft waren terecht gekomen. Uiteraard heb ik met enorme deugd genoten van de uiteindelijke ontknoping en het ongezien losbarsten van de feestweek. De erkenning die ik persoonlijk kreeg, in de 1ste plaats van mijn spelers, maar zeker ook van het bestuur en de supporters hebben mij emotioneel erg aangegrepen. Ook dat is onwaarschijnlijk genieten. De honderden berichten van vrienden, kennissen en familie, het oprechte meeleven van mijn directe omgeving in tijden van spanning en ontlading… Dit zit voor de rest van mijn leven in mijn voetbalhart.

DHM: En wat nu? 2de provinciale wordt een zware opdracht, niet?

Cijfers liegen niet. We speelden kampioen met 64 punten. We hadden slechts 4 verliesmatchen en we speelden 12 wedstrijden zonder tegendoelpunt. We scoorden 64 keer en incasseerden 31 tegendoelpunten. Degelijker kan haast niet. Ons seizoen werd omkaderd door regelmaat en degelijkheid. Dus 2de provinciale moet zeker mogelijk zijn. De individuele kwaliteiten zijn aanwezig en de bereidheid om in elke wedstrijd het beste te steken zit er collectief ingebakken. Het gaat zeker een uitdaging zijn, maar sportief gezien een zeer mooie. Deze ploeg is daar klaar voor. Ook mentaal heeft deze groep de nodige veerkracht. Na enkele nederlagen of een dosis tegenslagen zullen de hoofden niet naar

Minderhout VV eindigt met 10 op 12

PROVINCIAAL VOETBAL Met een 5de plaats in de eindrangschikking kan Minderhout terugkijken op een bijzonder mooi seizoen. De eindspurt was uitstekend. In de laatste 5 wedstrijden werd 4 maal gewonnen en gelijk gespeeld tegen de kampioen van de reeks. In de eindronde werd gewonnen met een lange strafschoppenreeks, maar de beslissende wedstrijd werd verloren via penalty’s.

DHM: Wat een mooie eindspurt. Zeges tegen Wijnegem en Turk Sport en in de laatste match gelijk tegen de leider.

Christian Vissers: De wedstrijd tegen Wijnegem kende een ’zot’ einde. We scoorden de gelijkmaker vlak voor tijd via Janssens vanop de stip en in de 97e minuut konden we de winst nog pakken, na een doelpunt van Geysen.

Op een erbarmelijk veld aan Antwerpen Linkeroever speelden we een zwakke 1e helft maar gingen we rusten met 0 - 1 na een kopbalgoal van Adams. In de 2e helft liepen we uit door goals van Peeraer naar 0 - 3.

Thuis tegen kampioen Ekeren kwamen we achter na een schitterend doelpunt van de bezoekers. Een kwartier voor affluiten lukte Goolaerts de gelijkmaker. In de 86e minuut counterde Ekeren richting winst maar dat was buiten Jorgen Hereijgers gerekend die met een schitterend doelpunt voor de gelijkmaker zorgde: 2 - 2.

DHM: Door die mooie resultaten eindigde Minderhout op de 5de plaats die recht gaf op de eindronde en ook voor KFC Meer. Seizoen geslaagd?

Absoluut een geslaagd seizoen. Top 5 en eindronde als toetje. We speelden een enorm sterke

terugronde. We begonnen die in mineur met een 3 - 0 nederlaag in Gooreind. In de resterende 14 wedstrijden wonnen we 9 maal, speelden we gelijk tegen de kampioen en de runner-up en verloren we 3 maal met slechts 1 goal verschil tegen de nummers 3 , 4 en 7 in het klassement. We hielden ook maar liefst 12 keer de netten schoon.

Het klassement liegt niet en we eindigden dik verdiend in de top 5, het resultaat van een geweldige samenwerking tussen spelers en staff.

DHM: De eindronde dan. In de eerste wedstrijd gewonnen met penalty’s en in de ultieme wedstrijd verloren met penalty’s. Net geen promotie naar 2de provinciale. In Oevel was het een wedstrijd met weinig kansen tussen 2 teams die weinig tegengoals kregen in hun competities. Na een zinderende strafschoppenserie waarin beide teams de kans kregen om het in hun voordeel te beslissen werd gouden schoen Glenn Vorsselmans de grote held door 3 penalty’s te stoppen en er zelf 1 te verzilveren. Ook een pluim aan de jonge gasten die voor de leeuwen gegooid werden en de ervaren mannen die ze mee op sleeptouw namen.

De finale moesten we spelen in en tegen Ezaart. We konden geen beroep doen op 4 basisspelers en 2 spelers moesten spelen met een blessure. Toch was het van onze kant een hele goeie 1ste helft waarin we met een wereldgoal van Geysen op voorsprong kwamen. We kregen meerdere kansen maar vergaten onszelf te belonen. Na de rust kregen we opnieuw een mooie kans om de voorsprong te verdubbelen. Het was Ezaart die wat later gelijk maakte. In de reguliere 90 kwam Ezaart nog heel dicht bij de 2 - 1 maar Vorsselmans redde de meubelen.

In de verlengingen kwamen er kansen voor beide ploegen maar er werd niet meer ge-

beneden zakken.

DHM: En wat nu met Piet Van Bavel? Wat brengt de toekomst? Mijn voetbaltoekomst is op dit moment een groot vraagteken. Ik wil eerst nog wat nagenieten en dan hier eens over nadenken. Maar een sabbatjaar behoort tot de mogelijkheden. Dan kan ik iets meer tijd nemen om te fietsen met de Pierentrappers, om te genieten van mijn gezin en kleinzoon, om te supporteren voor mijn voetballende zonen bij KFC Meerle.

Maar trainer zijn is mijn leven. Dus vroeg of laat zal er zeker wel een opdracht passeren die mij aanspreekt en waar ik dan weer vol voor wil gaan. (rob)

scoord. Opnieuw penalty’s, de 5de en beslissende werd door ons gemist en Ezaart klaarde de klus. Wanneer je er zo dichtbij bent en met zijn allen zo diep bent gegaan, dan komt dit wel hard aan. Gelukkig is er nu ruimschoots de tijd om de wonden te likken, de batterijen op te laden en weer klaar te zijn voor een nieuw seizoen. (rob)

Uitslagen

Eindrondewedstrijden

Nog Minderhouts clubnieuws

PROVINCIAAL VOETBAL De contracten van Christian Vissers (T1) en Jo Donckers (T2) werden verlengd. Hans Jacobs wordt volgend seizoen de keeperstrainer van de A-Kern. Hij heeft veel ervaring opgedaan tussen de palen bij Minderhout en Zwarte Leeuw en staat als Minderhoutenaar en ex-gouden schoen, te popelen om zijn kennis en kunde over te dragen aan de keepers.

Transfers

Wat de spelers betreft, krijgt de vernieuwde Sportieve Cel van Minderhout VV meteen een fikse uitdaging voor de kiezen. Clubi-

De ’Gouden schoen’ en ’den Bram’

conen Wesley Peeraer, Jens Verschueren en Jort Keustermans zetten een punt achter hun carrière bij de eerste ploeg, en daarnaast slaan Arne Goolaerts en Seb Voorn (Lentezon Beerse), Kay Vermeiren en Gracia Kadima (KFC Meerle), Bob Vervloet (RFC Zwaneven) en Arne Geysen (Sint-Jozef Rijkevorsel) een nieuwe richting in.

De doelstelling om jonge, getalenteerde jongens uit de directe regio een podium te bieden wordt kracht bijgezet door het aanwerven van acht nieuwe spelers: Robbe Aerts en Michiel Deckx (beiden van Hoogstraten VV), Joeri Mattheussen (KFC Wuustwezel), Jolan Goossens (KVNA Wortel), Rens van Gog en

Willem Vermeiren (KFC Zwarte Leeuw) en het duo Yentel Brants en Yannick Van Den Bosch (KFC Sint-Lenaarts).

Op zondag 30 april werd de laatste thuiswedstrijd van het seizoen gespeeld tegen FC Ekeren, dat momenteel nog maar 1 punt verwijderd was van de titel. Naar jaarlijkse gewoonte werd daarbij de gouden schoen uitgereikt aan de meest verdienstelijke speler van het afgelopen seizoen. Winnaar van de gouden schoen werd keeper Glenn Vorsselmans. Hij won voor Daan Snoeijs en Dries Janssens. Daarnaast wordt ook ‘Den Bram’ uitgereikt aan de grootste belofte, en die trofee was dit jaar voor Milan Donckers. (rob)

Traditiegetrouw werd bij MVV de gouden schoen uitgereikt en het was dit jaar ongemeen spannend. Uiteindelijke winnaar werd keeper Glenn Vorsselmans (midden). Daan Snoeijs (r) en Dries Janssens (l) completeren het podium.

‘Den Bram’, de trofee voor de grootste belofte, was dit jaar voor Milan Donckers. Milan veroverde dit jaar op 16-jarige leeftijd zijn eerste basisplaatsen in de eerste ploeg. De trofee werd uitgereikt door Carine Krijnen, de moeder van Bram Van den Broeck, de MVV belofte die een aantal jaren geleden om het leven kwam bij een verkeersongeluk, en waarnaar deze trofee sindsdien wordt vernoemd. Op de foto Milan en Carine.

U16 zorgt voor eerste kampioenstitel meisjesvoetbal voor MVV

DAMESVOETBAL Minderhout startte 7 jaar geleden met meisjesvoetbal. Voor het eerst behaalde een meisjesteam een titel voor de club. De verantwoordelijke voor het meisjesvoetbal is intussen Pieter Brughmans. Momenteel telt MVV een 40-tal speelsters. Hij is trots op de prestatie van de U16 en blij met de evolutie van het meisjesvoetbal in Minderhout en hoopt later een damesploeg te kunnen inschrijven.

Pieter Brughmans kijkt terug: “Kim Jacobs was eerder de drijvende kracht van het meis-

jesvoetbal in Minderhout. Toen zij stopte, kreeg ik de vraag om haar taak over te nemen.” Dat bleek een hele boterham, want “ik was al trainer van de meisjes U11, het ploegje van mijn dochter. Er komen altijd meisjes bij die moeten worden aangestuurd en alle zaken moeten goed gecoördineerd worden. Het is dus wel een drukke bezigheid…”

MVV bouwde mee een regionale werking uit. “Tom Van Loock, vroeger de bezieler van het voetbal bij HVV en nu bij Voetbal Vlaanderen, nodigde ons uit om een regionale werking op te starten met de 5 ploegen uit onze regio:

Sint Jozef, Loenhout, Gooreind, Hoogstraten en Minderhout. Op verschillende zondagen in het jaar brengen we alle speelsters samen voor een gezamenlijke training. Zij worden dan ingedeeld volgens hun kwaliteiten en kunnen zo allemaal trainen op hun niveau.”

Ook Futbalista is al geen onbekende meer in de club. “Met de allerjongsten doen we inderdaad Futbalista, Jonge meisjes van 5 tot 12 jaar kunnen in een coole sfeer deelnemen aan technische circuits, penalty’s trappen, ludieke spelletjes en wedstrijdjes. Nadien volgen 3 vervolgtrainingen.”

Nu is de eerste titel in het meisjesvoetbal binnengehaald. Daar zorgde de U16 voor. “De meisjes die nu kampioen speelden zijn dezelfde waarmee we 7 jaar geleden begonnen zijn. Ze blijven volgend jaar nog U16, maar we

gaan er 2 ploegen van maken omdat er een aantal van de U13 overgaan naar de U16. Een volgende stap zou dan een ploeg U20 worden, maar er zijn weinig ploegen in die categorie in onze buurt en dan moeten er grote verplaat-

singen worden gemaakt. Op langere termijn hopen we wel een damesploeg in te schrijven voor Minderhout VV.” (rob)

KFC Meer eindigt op de 6de plaats

PROVINCIAAL VOETBAL KFC Meer verloor zijn laatste wedstrijd en mist daardoor de eindronde. In de trainersstaf komt verandering. Roy Muesen, die in Hoogstraten actief was, wordt de nieuwe T1. Sven van der Auwera gaat de taak van keeperstrainer op zich nemen en wordt als T2 vervangen door Rik Aerts. In de spelersgroep worden geen grote wijzingen voorzien. Door de goede resultaten van het 1ste elftal en de reserven zal dit niet nodig zijn. Men geeft het vertrouwen aan de huidige groep. Voor een laatste keer geeft Kris Van De Sande zijn kijk op het competitieslot.

DHM: Spijtig van die laatste wedstrijd tegen Achterbroek. Bij winst hadden jullie de eindronde mogen spelen en niet Minderhout.

Kris Van De Sande: Klopt helemaal. In de eerste helft kregen we dotten van kan-

sen, maar deze werden niet afgewerkt. Ik had direct het gevoel dat we konden blijven voetballen, maar niet zouden scoren. In de 2de helft heb ik dan gewisseld naar een nog aanvallender systeem omdat ik wist dat Minderhout achter stond. Dan geef je ook ruimte weg achteraan en dat brak ons zuur op.

DHM: In de vorige wedstrijden behaalde Meer mooie resultaten, gelijk tegen de leider en kampioen en winst tegen Hemiksem. Ekeren had in de krant laten zetten dat ze bij ons kampioen zouden spelen. Dat is een mooie motivator natuurlijk. Wederom stonden we met 15 jongens van Meer op het wedstrijdblad die er alles aan gedaan hebben om dit te verhinderen. De eerste helft was voor ons en de 2de voor Ekeren met een logisch resultaat tot gevolg. Op Hemiksem hebben we onze beste wedstrijd van het seizoen gespeeld. Zeer volwassen, de momenten gepakt wanneer het kon en bijna niets weggegeven.

DHM: Je mag terugblikken op een ge-

slaagd seizoen. Wat zijn jouw persoonlijke toekomstplannen als trainer?

Voor mij is het toch een dubbeltje. Ik ben zeer trots dat ik bijna altijd met jongens van de club zelf heb gespeeld. Dat ik jongens van de U21 heb laten doorstromen tot volwaardige A-kern spelers. Nu, ik blijf erbij dat je met deze uitstekende kern op het einde van de rit een prijs moet kunnen nemen en dat is niet gelukt.

Zelf ga ik volgend seizoen aan de slag in Westmalle, een ambitieuze club uit 4de provinciale. Ik ga er alles aan doen om te promoveren met Westmalle. Op lange termijn zou ik toch graag een club uit 1ste of 2de provinciale trainen omdat ik weet dat ik daar de capaciteiten voor heb. Voetbal is mijn leven en ik doe er alles aan om me bij te scholen en zo te evolueren als trainer.

Ik wens alvast de spelers van Meer en de ganse Meerse familie veel succes in de toekomst want het is echt een mooie en warme club! (rob)

De U16 die voor de allereerste meisjestitel zorgden voor MVV.

Reserven KFC Meer kampioen

PROVINCIAAL VOETBAL Na een zenuwslopende laatste match zijn de reserven van KFC Meer voor de tweede maal op rij kampioen geworden. Na een vroege achterstand scoorden Kenneth Van Aelten en

de onvermijdelijke Rik Aerts in het slotkwartier. De 2 - 1 overwinning en de daaraan verbonden titel waren binnen. En zo viel er serieus wat gewicht van de schouders van succescoach Sven Van Der Auwera.

De Meerse reserven werden kampioen. Boven: Tom Van Der Hoofden, Afgevaardigde Koen janssens, Trainer Sven Van Der Auwera, Arno Geerts, Bjorn Geerts, Dieter Meyvis, Willem Schelles, Kapitein Sam Tilburgs, Ben Tilburgs en Jef Van Den Plas. Onder: Aaron Pabifio, Kenneth Van Aelten, Bjorn Dekkers, Rik Aerts, Gert Van Alphen, Rob Dictus, Seb Laurijssen en Joey Rombouts

Rony Aerts 25 jaar speler/trainer bij B-reserven van KFC Meer

PROVINCIAAL VOETBAL In de kantine van KFC Meer vierden de spelers het zilveren jubileum van de B-reserven. Ze begonnen voor het eerst in competitie in 1998, het voorbije seizoen had eigenlijk het zilveren jubileum-

jaar (25ste seizoen) moeten zijn, maar door een tekort aan spelers kwam de ploeg helaas niet meer in competitie.

De enige speler (en later speler/trainer) die er

van bij het begin bij was, was Rony Aerts. Hij werd verrast met een huldiging. De opkomst was niet voltallig, maar er kwamen toch een 40-tal ex-spelers opdagen om Rony mee in de bloementjes te zetten. (rob)

Rony Aerts was gedurende 25 jaar als speler en trainer betrokken bij de B reserven.

Een veertigtal ex-spelers van de B-reserven tekenden present.

PROVINCIAAL VOETBAL Meerle verloor niet meer in zijn laatste 9 wedstrijden en eindigt de competitie op een 6de plaats.

DHM: De eindspurt van Meerle mocht gezien worden: 10 op 12 met als beloning een plaats in de eindronde. Hierover ben je zeker tevreden?

Wil Lavrijsen: We zijn inderdaad goed geëindigd met Meerle. Na de overwinning tegen St. Job kwam het geloof om mogelijk de eindronde te halen. We konden ons dan geen puntverlies meer veroorloven in de laatste wedstrijden.

Gervvot dames kampioen

VOLLEYBAL Een aantal ouders van spelende Gelvoc jeugd startte jaren geleden in de Gervvot competitie (recreatieve volleybal). Verschillende ploegleden hadden voordien nog nooit gevolleybald. Met dank aan de volharding van trainster Martine Smids hebben ze de knepen van de sport geleerd. De voorbije jaren mochten ze al een keertje een promotie vieren omdat ze 2de eindigden in de competitie. Dit jaar volgde opnieuw een promotie in schoonheid: de dames verloren in reeks 6 slechts 1 match over gans het seizoen en hebben zo eindelijk een kampioenstitel op zak. (rob)

Tot de laatste wedstrijd op Noorse moesten punten worden gehaald omdat Alberta evenveel punten had met ons een beter doelsaldo.

Die 1 - 1 uitslag was voldoende omdat Alberta verloor. Voor Noorse was het een bittere pil omdat ze daardoor de titel verloren. Horendonk werd daardoor kampioen.

DHM: In de eindronde wedstrijd was Grobbendonk te sterk? We begonnen slecht en kregen onmiddellijk een penalty tegen. De 0 - 2 volgde al snel en dan weet je dat het moeilijk wordt. Voor de rust knokten we ons opnieuw in de wedstrijd door de aansluitingstreffer te scoren. De 2e

helft hebben we er alles aangedaan om het om te buigen maar na de 1 - 3 zag je het geloof verdwijnen. Toch kregen we nog een aantal mogelijkheden die we beter hadden kunnen uitspelen. We moesten in die wedstrijd wel wat basisspelers missen, maar al bij al was het toch jammer natuurlijk.

DHM: Is er verder nog nieuws over de club? We gaan nu even uitrusten van een bewogen seizoen en de accu weer opladen voor het volgende. Hopelijk kunnen de nieuwe spelers snel acclimatiseren zodat we ons opnieuw kunnen mengen in de bovenste helft van de competitie. (rob)

Het kampioenenteam: Resi Bols, Ellen Oostvogels, Diane Van Dun, Ann Jacobs, Magda Cools,

ook hun steentje hebben bijgedragen, maar niet op de

Eddy Oomen Belgisch kampioen

10.000m (+65)

ATLETIEK Opnieuw een Belgische titel voor Eddy Oomen. Nadat hij in maart Belgisch kampioen veldlopen werd, heeft hij eind april de titel veroverd op de 10.000 meter op de piste.

Het Belgisch kampioenschap 10 km voor veteranen werd gehouden in Huizingen op 30 april onder zonnige omstandigheden. Voor elke reeks werden eerst de loopschoenen gecontroleerd op conformiteit, speciale snelle schoenen zijn op de piste niet meer toegelaten. Eddy pakte de wedstrijd tactisch goed aan. Na een snelle start controleerde hij de wedstrijd, want niet zo zeer de tijd is belangrijk, enkel de plaats. En dat lukte hem duidelijk wonderwel, het leverde hem de kampioenstitel op! (rob)

Sandra Herijgers, Daisy Vanden Brand, Els Schrijvers. Spelers die gedurende het seizoen

foto staan zijn: Milana Leka, Sanja Leka en Greet Verheyen.

Wild & Gevogelte STOFFELS bvba

Kip aan ‘t spit

Heimeulenstraat 20 - 2328 MEERLE Tel. 03 315 70 16

Open: di-do-vrij van 9.00 tot 18.00u woe: 9.00 - 12.00 u / zat: 9.00 - 17.00 u

Gesloten: zondag en maandag

Antiek - Brocante - Verzamelobjecten - Snuisterijen

Kris Voeten”

Koekhoven 5 Gsm. 0495 57 48 52 2310 Rijkevorsel Tel. 03 314 09 04 www.krisvoeten.be info@krisvoeten.be

ook inkoop antiek - meubelen - kleingoed - lusters - zilver, enz...

Open: donderdag, vrijdag, zaterdag: 10 - 12u en 14 - 17u zondag t/m woensdag en op feestdagen gesloten

bvba

Pyperpad 15 - 2321 MEER - 03 315 43 13 www.martens-tuinen.be

THUISVERPLEGING

WIT-GELE

NOODNUMMER 112

Ongeval / Brand / Ziekenwagen

Administratie Brandweer 03 314 32 11

POLITIE 101

Noorderkempen 03 340 88 00

Wijkpost MEER 03 315 71 66

SAM VAN DIJCK

Aan & Verkoop van antiek en vintage-design Opkoop van volledige inboedels Leegmaken van huizen, zolders, kelders,... +(32) 485 67 01 49 Ook via WHATSAPP bereikbaar samvdijck@gmail.com www.samvandijck.be

vanaf 18 uur tot 8 uur ’s morgens én tijdens het weekend 014 410 410

zaterdagen, zondagen en feestdagen

090 33 99 69

HUISARTSEN TANDARTSEN WACHTDIENST APOTHEKERS

090 39 90 00 (1.50 euro per minuut) www.apotheek.be

- breiwol - sto en - retouches

zigzag-naaiatelier.be

INHOUD JUNI

REDACTIE

Begijnhof 27, 2320 Hoogstraten

0472 97 12 87 redactie@demaand.be

DORPSNIEUWS

Zie blz 43

SPORTNIEUWS

03 314 43 39 sport@demaand.be

ADVERTENTIES 0477 66 11 60 advertenties@demaand.be

ABONNEMENTEN 03 314 51 03 abonnementen@demaand.be

De volgende uitgave van de DE HOOGSTRAATSE MAAND verschijnt op donderdag 29 juni

Voor volgende editie alle KOPIJ ten laatste op DINSDAG 13 JUNI

redactie@demaand.be

De redactie behoudt zich het recht voor om ingezonden teksten in te korten