Bart De Wever: de mens achter de politicus
‘IN 2010 KWAM HET BESEF: IK MOEST MIJN LEVEN RADICAAL OMGOOIEN, ANDERS GING IK EEN VROEG EINDE TEGEMOET.’
© Thibault Spruytte
41% van de Vlamingen zou hem een goede premier vinden, en 32% van alle Belgen zou een regering De Wever I wel zien zitten, zo bleek uit een recente peiling van Het Laatste Nieuws. Maar 4 op de 5 Waalse landgenoten zien hem liever niet aan de nationale stuurknuppel. Bart De Wever laat niemand onberoerd. Opgetrokken uit teflon en beton, zoals voormalig Mediaminister Ingrid Lieten (sp.a) haar collega’s van CD&V en N-VA in de Vlaamse regering ooit omschreef? Wij gingen voor het vlees en bloed. Een paar weken voor de peiling hadden wij een gesprek met de burgemeester van Antwerpen. Chloë Vanmarsenille, Francisca Van Esch en Thibault Spruytte ‘Wat willen jullie drinken?’ vraagt de NV-A voorzitter in zijn kantoor in het hartje van Antwerpen. Het sobere interieur sluit perfect aan bij het profiel van een man die er geen doekjes om windt. De burgemeester van Antwerpen praat honderduit, in zijn hoofd is het dan ook enkel rustig als hij gaat joggen. ‘Als ik een punt zet achter mijn politieke carrière, dan wil ik groepsreizen organiseren in Italië en Griekenland. Misschien schrijf ik zelfs wel een boek.’ Al nemen we dit best met een korreltje zout. ‘Want je weet nooit wat de toekomst brengt.’ Deze keer geen vraaggesprek over partijpolitieke standpunten of vooruitblik op de gemeenteraadsverkiezingen in de Scheldestad. Wel een zoektocht naar de mens achter de politicus. Naar geluk, steevast verpakt in menselijk contact. ‘Op écht geluk kan je een gezicht plakken’. En naar eerlijkheid als meest overschatte deugd. ‘Ik heb geleerd in mijn leven zuiniger
te zijn op eerlijkheid, en niet meer ongezouten te zeggen wat ik denk.’ Een openhartig interview met een barslechte slaper, ook wel de voorzitter van ’s lands grootste politieke partij. Als u één moment moet kiezen, wat is dan het gelukkigste moment uit uw leven? Je hebt verschillende soorten geluk. Professioneel waren dat vreemd genoeg de verkiezingen in 2009, omdat iedereen zei dat de N-VA nooit ging doorbreken. We kwamen toen binnen op 13% en de euforie was tastbaar. Bovendien was het leven toen nog simpel, want met 13% kon je meedoen met de grote jongens, maar zelf was je er nog geen. Ik kon dus nog op mijn gemak gaan vieren en de volgende dag rustig aan mijn werk beginnen. Op persoonlijk vlak kies ik dan voor de geboorte van mijn kinderen. Wat
magazine
3
