BOEKEN RECENSIE
Zwerver onder een open hemel Daarin zat zijn meest kostbare bezit: de brief van zijn vriend Emmanuel. Emmanuel was het Die hem uiteindelijk vond en hem aan Zijn borst drukte. Bij Hem had hij onuitsprekelijke vrede en rust gekregen. Maar telkens was er ook de verleiding van Mefisto, met drank en drugs. Die lijken even te helpen om alle ellende te vergeten, maar uiteindelijk blijft er een veel grotere leegte over.
Anne-Minke Hakvoort
„De Heere schouwt uit de hemel en ziet alle mensenkinderen.” Deze woorden op het schutblad van de roman ”Mensenkind” zijn allesomvattend en kernachtig. God maakt geen onderscheid tussen rijken en armen, voor Hem zijn we allemaal mensenkinderen. Hij ziet ons, en hoe rijk of arm we ook zijn, Hij wil ons inzetten in Zijn Koninkrijk.
Mensenkind, Monica Nieuwenhuijse-Thijsen; uitg. Den Hertog; 318 blz.; € 21,50
I
n ”Mensenkind” van Monica Nieuwenhuijse-Thijsen gaat het over dit wonder van gezien en gered worden en de opdracht dit goede nieuws weer uit te delen. Hoofdrolspeler is Bas, die zichzelf Gert noemt. Zijn leven als Bas is verleden tijd. De tijd dat hij werd uitgescholden, ondraaglijk mishandeld en geslagen met een riem, die tijd is voorbij. Soms denkt hij nog aan die kleine kast waarin hij zich opsloot om een veilige plek te vinden. Op zijn achttiende is hij door zijn moeder het huis uitgezet, en vanaf die tijd noemt hij zichzelf Gert, naar zijn beste vriendje van school, die zo’n lieve moeder had. Zijn enige bezit was een rugzak die hij had gekregen van zijn oude buurvrouw.
34
Verloren zoon Gert slaapt op een bankje. Hij is dakloos, goor en vies en zit onder dikke korsten jeukend vuil. Maar Emmanuel stelt hem aan als wachter over Stef en Mike, twee andere zwaar verslaafde daklozen. En keer op keer, jaar in, jaar uit leest Gert voor uit het Boek en vertelt hij over zijn vriend Emmanuel. Wanneer Stef wordt neergestoken, wordt Gert erbij geroepen. Hij leest het verhaal van de verloren zoon, pleit voor Stef bij Emmanuel. „Hij kijkt naar het lichaam op het matras. Hij bekijkt de vodden om de magere benen alsof hij ze voor het eerst ziet. Stijf van aangekoekte plakken vuil. Veel vuil. Nergens een schoon plekje (…) „Vader, wilt U Stef nieuwe kleren geven? Vader? Net als bij die weggelopen zoon? Witte kleren? Stef heeft niets om aan U te geven, alleen deze stinktroep. Dat is toch genoeg? Hier is Stef, kijk dan. Emmanuel, kijk hem hier nu liggen. Hier is een verloren schaap. U bent toch de goede Herder? Vader, geef en vergeef. Neem hem op Uw schouders.”” En Gert mag delen in de
12 FEBRUARI 2022
