Διαστημική Αρχιτεκτονική: Ένας αναδυόμενος κλάδος
Σ
ήμερα, η αρχιτεκτονική έχει γίνει μια δημοφιλής λέξη σε μεγάλες βιομηχανίες αναδυόμενες τον 20ο και 21ο αιώνα που δεν έχουν καμία σχέση με την οικοδόμηση: πολεμική παραγωγή, αεροδιαστημική, υπολογιστές, και λογισμικό. Αυτό συμβαίνει επειδή κανένας άλλος όρος δεν συλλαμβάνει επαρκώς την πράξη και το προϊόν της σύλληψης και του χειρισμού ενός σύνθετου σχεδιαστικού προβλήματος που χαρακτηρίζεται από χιλιάδες μέρη, αμοιβαία αντικρουόμενες απαιτήσεις, ποικίλες ειδικότητες, και τη σκόπιμη δημιουργία της τάξης από το χάος. Αυτή είναι η ουσία που μοιράζεται η αρχιτεκτονική σε όλους τους τομείς,. Ωστόσο, είναι σπάνιο για ένα ολόκληρο επάγγελμα να βρει το ίδιο το όνομά του ως συμπλήρωμα κάποιου επιστημονικού πεδίου. Ίσως η αρχιτεκτονική είναι μοναδική, καθώς είναι ένα από τα παλαιότερα επαγγέλματα, με μεγάλη εξελικτική πορεία. Για πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία, φτάνουμε, και ως εκ τούτου πρέπει να μάθουμε να ζούμε και να ευδοκιμούμε σε περιβάλλοντα τόσο ξένα που το ίδιο το βάρος μας μειώνεται ή ακυρώνεται. Διαφορετικά επίπεδα βαρύτητας, έλλειψη αέρα, παράξενος φωτισμός, ακραίες θερμοκρασίες, θανατηφόρα ακτινοβολία, δυσκολία εξαγωγής υλικών πόρων, τεράστιες αποστάσεις, και απομόνωση χαρακτηρίζουν τα διαφορετικά μέρη του διαστήματος. Ειρωνικά ,ακόμη και όταν η προσοχή στρέφεται στο σχεδιασμό για την ανθρώπινη δραστηριότητα στο διάστημα, οι αρχιτέκτονες δεν είναι οι πρώτοι επαγγελματίες που καλούνται να βοηθήσουν, κάτι που η διεθνής κοινότητα των Αρχιτεκτόνων του Διαστήματος (Space Architects) έχει ως στόχο να αλλάξει. Το 2002, μετά το πρώτο Διεθνές Συμπόσιο Διαστημικής Αρχιτεκτονικής στο Παγκόσμιο Διαστημικό Συνέδριο στο Χιούστον, 46 επαγγελματίες και φοιτητές που ενδιαφέρονται για την αρχιτεκτονική του Διαστήματος συμμετείχαν σε ένα εργαστήριο (SAW 2002), όπου υιοθετήθηκε ο συνοπτικός ορισμός της διαστημικής αρχιτεκτονικής:
«Η θεωρία και η πρακτική του σχεδιασμού και της οικοδόμησης κατοικήσιμου περιβάλλοντος στο Διάστημα.»63 Μπορούμε να υποθέσουμε ότι σε κάποιες δεκαετίες, ίσως στο δεύτερο μισό του 21ου αιώνα, όταν ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων θα ταξιδεύει, θα εργάζεται και ζει στο διάστημα, οι αρχιτέκτονες μπορεί να έχουν εξελιχθεί, αναλαμβάνοντας πιο κεντρικό ρόλο. Μέχρι τότε, τα τεχνικά ζητήματα που κυριαρχούν σήμερα στο σχεδιασμό και τη λειτουργία των κατοικήσιμων διαστημικών συστημάτων θα έχουν επιλυθεί σε μεγάλο βαθμό. Οι κλάδοι της αεροδιαστημικής μηχανικής θα μπορούσαν έπειτα να απασχολούνται σε ζητήματα υπό τον συντονισμό των αρχιτεκτόνων. Μπορούμε να θεωρήσουμε ότι η σημερινή ακμή της υλοποιημένης διαστημικής αρχιτεκτονικής είναι ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός (ISS) που βρίσκεται σε τροχιά 400 χιλιόμετρα πάνω από τη Γη. 64
63 A. Scott Howe και Brent Sherwood, Out of This World the New Field of Space Architecture 64 Leach, Space architecture., σελ. 3-4
66
