22
VERZAMELWOEDE PADUAAN #4
STUDY ABROAD IN CORONA TIJD Nieuwe mensen leren kennen uit alle windstreken, studeren in een nieuwe omgeving en tóch een beetje vakantie vieren. Het beeld van het study abroad programma dat de HU aanbiedt, viel in duigen toen COVID-19 de kop opstak. Hoe hebben onze IvM-studenten in het buitenland deze bewogen tijd ervaren?
TESSA BURGER (21, JOURNALISTIEK) - SAN FRANCISCO, USA Twee weken voor de voorjaarsvakantie maakte San Francisco State University bekend dat alle lessen online verder zouden gaan. “Mijn eerste gedachte was: spring break starts early!”, grapt Tessa. “Ik ging op 12 maart een weekje weg naar San Diego en toen was er eigenlijk nog weinig aan de hand. Ik heb heerlijk op het strand gelegen en lekker gegeten.” Toen ze terugkwam stond ze echter voor een verrassing. Één huisgenootje was halsoverkop vertrokken en haar andere twee huisgenootjes, allebei internationals, gaven ook plots aan
TEKST: NAOMI VLUG
de volgende dag te vertrekken. “Ik dacht: huh, hoezo dan? Waarom zou ik teruggaan? In mijn hoofd klopte het op dat moment echt niet.” “De groeten, dacht ik, ik zit het hier wel uit”, vertelt Tessa lachend. Veel
De corona-uitbraak heeft voor flink wat reuring gezorgd. We werken al bijna vier maanden vanuit huis, houden te allen tijde 1,5 meter afstand – althwans, we doen ons best - en Microsoft Teams is ons nieuwe communicatiemiddel voor alle vergaderingen, colleges en vrijmibo’s. Een deel van de IvM-studenten bracht deze tijd echter niet door in Nederland, maar ging de grens over voor het volgen van een minor. Hoe hebben zij deze bewogen tijd ervaren?
familieleden van Tessa zijn na de Tweede Wereldoorlog naar de Verenigde Staten vertrokken, waardoor ze tijdens haar tijd in San Francisco veel familie om zich heen had. Ze is met hen naar Yosemite geweest, talloze keren uit eten en als klap op de vuurpijl zouden ze in het voorjaar naar Hawaï gaan. “Ik voelde me bijna een vieze profiteur!”, lacht Tessa. “Ik kon alleen maar dromen over die reis naar Hawaï en wilde dat absoluut niet laten schieten.” Toch ging er ineens een knop om: “De besmettingen stegen, er gingen mensen dood en de kans dat Trump op ieder moment de grenzen zou sluiten werd steeds reëler.” Met verschillende overstappen, landde ze uiteindelijk op 1 april in Nederland. Dit betekende niet dat de minor ook meteen voorbij was. “De afgelopen twee maanden heb ik nog allerlei criminal justice-vakken gevolgd. Dat was wel pittig, want door het tijdsverschil had ik les van 8 uur ’s avonds tot 4 uur ’s nachts.” De eerste twee maanden had Tessa veel spijt dat ze was teruggegaan naar Nederland. “Telkens als dat gevoel me bekroop, bedacht ik me ook dat ik daar niet de dingen had kunnen doen die ik wilde doen. Als ik wel in San Francisco gebleven, had ik waarschijnlijk vooral op mijn kamer gezeten van 1100 dollar.”
