INTERVIEW
tekst Joep Heldoorn fotografie Taco Smit
Pastor en antiquair Ricus Dullaert (63) werkt al achttien jaar in Zuidelijk Afrika voor mensen die door de hiv-epidemie zijn getroffen. Hij heeft geleerd dat hij niet alles op kan lossen. “Als je dát wilt, kun je beter gelijk met dit werk stoppen.”
Eelt op de ziel 38 hello gorgeous
IN 2000 IS RICUS op de kop af tien jaar drugs- en aidspastor als hij besluit dat het genoeg is geweest. “Ik vreesde tot het meubilair van de Amsterdamse drugsscene te gaan behoren. Ik was ook lid van de Taakgroep Aids van de Raad van Kerken en zodoende bezocht ik diverse internationale aidsconferenties. In het begin werd daar de toon gezet door de bekende risicogroepen zoals gays, sekswerkers en drugsgebruikers uit Westerse landen. Maar gaandeweg zag ik dat omslaan en kwamen er steeds meer Afrikanen naar de conferenties. Het probleem bleek in Afrika honderden malen groter te zijn dan in het Westen. In die tijd was ik zelf al hiv-positief en het leek me een uitdaging om naar Afrika te gaan om daar mijn broeders en zusters met hiv en aids te gaan helpen. Uiteindelijk ben ik via het Aidsfonds en Cordaid begonnen met werken voor mensen met aids op een afgelegen missiepost in Bronkhorstspruit, Zuid-Afrika.”
Rijke westerling “Toen ik in Zuid-Afrika aankwam, verstrekte de Zuid-Afrikaanse regering geen hiv-remmers vanuit de gedachte dat aids geen gezondheids- maar een armoedeprobleem was. Als gevolg daarvan stierven in het hospice waar ik werkte jaarlijks zo’n 250 jonge mensen aan aids. De situatie was verschrikkelijk, zowel in het hospice als in de townships. Mensen met hiv waren vaak uitgemergeld. Ze werden door onze thuishulpen gevonden in golfplaten hutten zonder toilet, met diarree en allerlei infecties. Bovendien zaten ze vaak in de ontkenningsfase en wilden ze niks over hiv horen. Die situatie heeft drie jaar geduurd. Ik deed wat ik kon. Mijn belangrijkste agendapunt was: hoe krijgen we hier hiv-remmers? Zelf slikte ik die wel en ik voelde me daardoor een rijke westerling met voorrechten die zij niet hadden.”
