„Świat Fotografii” Jan R. Paśko 75 lat temu, w sierpniu 1946 r. w Poznaniu, ukazał się pierwszy numer miesięcznika branżowego „Świat Fotografii”. Podtytuł informował, że jest to periodyk poświęcony „sprawom fotografii użytkowej i artystycznej”. Wydawcą stało się poznańskie Stowarzyszenie Miłośników Fotografii. Redaktorem naczelnym został Marian Schulz, a kolegium redakcyjne stanowili: Stefan Poradowski, Jerzy Strumiński, Zygmunt Obrąpalski i Eugeniusz Kitzmann. Pierwszy numer czasopisma ukazał się w nakładzie 2000 egz. Na kartonowej okładce umieszczono fotografię autorstwa Eugeniusza Kitzmanna zatytułowaną Kolumny. Na ostatniej stronie natomiast redakcja zamieściła podziękowania osobom, które przyczyniły się do powstania periodyku, a w szczególności koledze Mieczysławowi Szubie za pomoc finansową. Na pierwszej stronie czasopisma redakcja zwróciła się z apelem do wszystkich, którym los fotografii polskiej leży na sercu, aby wsparli czasopismo swoimi pracami. Wewnątrz numeru, na ośmiu stronach kredowych, zostały wydrukowane fotografie autorstwa poznańskich artystów: Zenona Maksymowicza, Jerzego Strumińskiego, Eugeniusza Kitzumanna, Zygmunta Obrąpalskiego, Stefana Paradowskiego, Fortunaty Obrąpalskiej oraz Mariana Schulza. Na wspomnianej wkładce znalazła się ponadto reprodukcja portretu olejnego Jana Bułhaka z 1946 r. Omawiany zeszyt otwiera krótki artykuł autorstwa Mariana Weigta, naczelnika Wojewódzkiego Wydziału Kultury i Sztuki w Poznaniu. Autor zwrócił uwagę na rolę, jaką odgrywa i może odgrywać Stowarzyszenie Miłośników Fotografii w popularyzowaniu tej dziedziny twórczości. Kolejnym interesującym artykułem jest tekst pióra Mariana Schulza — referenta Fotografiki w poznańskim WWKiS, a zarazem redaktora naczelnego tego czasopisma — zatytułowany: Świt czy zmierzch fotografiki? Artykuł opisał problemy związane z latami wojny, ale w kontekście dnia dzisiejszego. Warto zacytować fragment:
Wierzymy, że skoro Państwo okazało fotografice zainteresowanie, włączając ją w ramy programu Ministerstwa Kultury i Sztuki, postara się o usunięcie materiałowych braków dzisiejszych. W zakończeniu wypowiedzi autor napisał, że „Świat Fotografii” — „jedyne dziś w Polsce pismo fotograficzne” — winno stać się „trybuną zaawansowanych i nieodłącznym towarzyszem początkujących”. Trzecim artykułem ogłoszonym w zeszycie stał się tekst wybitnego fotografika Jana Bułhaka pt. Fotografia dla potrzeb krajoznawstwa i propagandy turystycznej. Była to w istocie treść wykładu wygłoszonego na Kongresie Turystycznym w Krakowie 26 maja 1946 r. W swoim wystąpieniu autor zwrócił uwagę na rolę fotografii w przekazie wiedzy o ojczyźnie. Wystąpienie Mistrza zawiera wykaz 16 nazwisk fotografików, zajmujących się obrazowaniem Polski w latach 1919–1939 oraz losem ich zbiorów. Bułhak przedstawił ponadto sytuację w fotografice polskiej przed wojną oraz propozycje kontynuowania niektórych nurtów po roku 1945. Zaproponował, aby przy Ministerstwie Kultury i Sztuki w Departamencie Plastyki powołać Wydział Fotografiki, z referatem fotografii krajoznawczo-turystycznej. W dalszej części tekstu artysta określił role i zadania dla takiego Wydziału. Stefan Poradowski w artykule O wywoływaczach i utrwalaczach przedstawił z kolei krótką charakterystykę substancji wywołujących oraz pozostałych składników wywoływaczy. Podał składy wywoływaczy i utrwalaczy oraz warunki ich stosowania. Czytelnicy mogli ponadto dowiedzieć się też, jak przeprowadzać „odczulanie” materiałów negatywowych przed ich obróbką. Inżynier Jan Strumiński napisał o powojennych trudnościach fotoamatora. Z kolei Zbigniew Wyszomirski zamieścił artykuł: Fotografia barwna na nowych torach, w którym przedstawił zasady procesu negatywowo-pozytywowego w przypadku fotografii barwnej. Obydwie wewnętrzne strony okładki zawierały informacje reklamowe. Niestety, to dobre i ciekawe czasopismo istniało bardzo krótko. Ostatni numer ukazał się zaledwie siedem lat później, tj. w roku 1953.
[55]
