22
ODESZLI Konrad Jarodzki 1927 - 2021
Jako dydaktyk związany z Uczelnią od 1967 roku, od 1990 pracując na stanowisku profesora, a w latach 1993 - 1999 był jej rektorem przez dwie kadencje. Prowadził pracownię malarstwa, będąc opiekunem i promotorem dyplomów wielu pokoleń wrocławskich artystów. W jego dziełach wciąż ujawniał się temperament perfekcjonisty, jednak estetyczna i formalna doskonałość rysunkowych lub malarskich struktur i kompozycji nie była dla niego samoistnym celem, lecz stanowiła narzędzie, była instrumentem, przy pomocy którego mógł dotykać w obrazach istotnych tematów, opowiadać o swych fascynacjach i zachwytach oraz o egzystencjalnych lękach i zagrożeniach. Już wczesne serie obrazów z lat 60., balansujące na granicy między abstrakcją a figuracją, przy całej ich autorskiej odrębności i wyrazistości, wpisywały się w najważniejsze artystyczne nurty i zjawiska tamtej epoki. Konrad Jarodzki był bowiem artystą, który swymi dziełami włączał się w najważniejsze intelektualne debaty, choćby te, które wówczas niosły ze sobą egzystencjalizm czy strukturalizm. Choć sam nigdy nie był konceptualistą, jednak bliskie mu było przekonanie, że sztuka jest także (niekiedy przede wszystkim) działalnością intelektualną.
Odeszli
Profesor Konrad Jarodzki był jedną z najważniejszych postaci w powojennych dziejach wrocławskiej ASP. Z jednej strony wiąże się to z rangą jego artystycznych dokonań, zaś z drugiej strony chodzi tutaj o jego wielostronny wpływ na kształt i tożsamość uczelni, z którą pozostawał związany przez wiele dziesięcioleci. Był malarzem, rysownikiem i architektem, w latach 60. i 70. XX wieku, zaangażowany w twórcze przedsięwzięcia Szkoły Wrocławskiej i Grupy Wrocławskiej, należał do grona najwybitniejszych jej przedstawicieli. Urodził się 31 grudnia 1927 roku w Zaklikowie. W latach 1949 – 1955 studiował na Wydziale Architektury na Politechnice Wrocławskiej, którą ukończył w 1956 a w latach 1955 – 1958 studiował malarstwo w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych obecnej Akademii Sztuk Pięknych w pracowni Eugeniusza Gepperta.
