BRIEF: Leraar Mieke: “Lesgeven lukt je wel

Brief aan mijn jongere zelf

Tweeëntwintig jaar geleden sloegen lerarenopleiders een deuk in haar zelfvertrouwen. Vandaag staat Mieke Van Neer tóch voor de klas. Niet in een lagere school, maar in het deeltijds beroepsonderwijs. Ze lijmt haar gebroken zelfbeeld in een brief aan haar jongere ik. Liefste Mieke,

Was je maar nooit aan die lerarenopleiding begonnen. Of vroeger gestopt, in plaats van braaf het jaar af te maken. Dan hadden ze je geen stempel opgeplakt en gebuisd op de stages. Was je te verlegen? Te jong? Je hebt het nooit gevraagd.

Hoe moeilijk het ook is, zie die afwijzing niet als een persoonlijk falen. Het ligt niet aan jou. Die opleiding was puur didactiek. Mens en maatschappij kregen er geen plaats, en net daar ligt jouw grote kracht.

Een opleiding in sociaal werk zal je goed doen. De leraren stellen je op je gemak. Je krijgt er ruimte en zal veel leren over jezelf. Maar geef je onderwijsdroom niet op. Jij kan wél lesgeven. Op de wijkspeelpleinen was je geen doorsneebegeleider. Die kinderen kwamen naar jou.

Kan je een brug slaan tussen onderwijs en jeugdwerk? Je beseft dat je eerst de weerstand voor school moet wegnemen. Jongeren kunnen enkel leren als ze daarvoor open staan. Als je ziet dat leerlingen uit het deeltijds onderwijs geen werk vinden en drie dagen per week op straat hangen, luid je de alarmbel. Plots durf je te bellen met politici en welzijnsorganisaties. Je zet projecten op, ervan overtuigd dat een school jongeren kansen moet bieden.

En zo beland je toch voor de klas. Niet in het lager maar in het deeltijds beroepsonderwijs. Je pikt er jongeren op die anders afhaken. Laat hen zien dat de school geen boeman is. Het is bij jou dat ze hun diploma halen, of niet. Je haalt toch dat lerarendiploma, en daarbovenop een attest als coördinator. Je gaat zelfs in de lokale politiek. Jij kan dat allemaal, echt waar. Maar is het ook wat je wil?

Je weet wat je wil, Mieke. Je wist het al vanaf het moment dat de juf van het eerste leerjaar lachte met de ongewassen haren van je klasgenoot. Jij wil leerlingen zien en waarderen voor wie ze zijn. Je moet niet in armoede zijn opgegroeid om te beseffen hoe moeilijk je uit dat systeem raakt. Inleven en niet oordelen, is genoeg. Vragen hoe het gaat, en oprecht luisteren naar het antwoord.

Je bent goed bezig. Je bent slim, en je zal het goede doen.

Wie is Mieke Van Neer? • leraar PAV op Campus Redingenhof in Leuven (dbso) • bachelor Maatschappelijk-Assistent aan de Erasmushogeschool Brussel • getuigschrift Pedagogische Bekwaamheid aan CVO De Oranjerie Diest

Klas zonder naam

Tekst Stijn Govaerts BeeldJens Mollenvanger

Hun richting mag dan officieel ‘Naamloos jaar’ heten, de leerlingen hebben wel namen, gezichten en scherpe toekomstdromen. Klasse trok naar Sint Jozef in Geel waar bsoleerlingen via pittige theorielessen al dertig jaar schakelen naar hoger onderwijs.

“Soms twijfel ik aan mezelf”

Yotta Krokos (19) “Met mijn dyscalculie leek de bso-richting Restaurant-Keuken de beste optie. Ik leer graag over voeding, sta nu op foodtruckfestivals en draai mee in een restaurant als jobstudent. Maar soms blijf ik op school op mijn honger zitten. En ook al twijfel ik soms aan mezelf, toch wil ik via dit schakeljaar de bachelor Orthopedagogie aanvangen. Ik help al mijn hele leven mijn slechtziende zus. Zorg dragen voor mensen zit echt in mij.”

“Kwantummechanica is mijn echte passie”

Stef Kenes (19) “In het zesde leerjaar werd ik getest. Wat bleek: ik had autismespectrumstoornis en concentratieproblemen. B-stroom dus. Dierenzorg sprak me aan, maar mijn echte passies zijn kwantummechanica, astronomie en chemie. Tijdens PAV kon ik meer vertellen over teleportatie dan de cursus. Toen groeide het besef: ik ben best wel slim, kan alleen mijn aandacht moeilijk richten. Volgend jaar wil ik chemie studeren. Ik doe er alles aan om te slagen. Ik behaalde mijn rijbewijs om elke dag op school te geraken.”

Siel Smets (20) “Ik ben blij dat ik in het derde jaar tegen de lamp liep door mijn gedrag op school. Ik studeerde Sport maar focuste vooral op mijn voetbalcarrière. In de les was ik veel te druk, toonde geen respect voor leraren. Het leverde me een terecht B-attest op, maar ook een ondoordachte switch naar Voeding-Verzorging. Die foute keuze wil ik nu rechtzetten, zodat ik toch voor leraar L.O. en biologie kan gaan.”

“Ik had geen respect voor leraren”

“Niet gelukkig in een kapsalon”

Kim Vansant (20) “Op mijn zestiende was ik schoolmoe. Ik wilde gaan werken. Maar mijn ouders en leraren pushten me. ‘Niet stoppen, Kim’. Duaal leren Haarzorg leek mijn redding. Drie dagen per week in een kapsalon, twee dagen op school. Ik kreeg complimenten over mijn kapsels, maar deed het werk écht niet graag. Mijn toekomst ligt in de sociale sector. Ik kies voor een opleiding met examens om de zeven weken. Dan blijft de grote brok theorie te behappen.”

Joke Van der Vloedt (18) “Ik koos in het vierde voor Kantoor omdat mijn vriendin daar zat. Heel eerlijk: over studierichtingen wist ik niets. En Kantoor boeide me absoluut niet. Mijn aandacht in de les verslapte, ik speelde en voelde me dommer worden. Vandaag vind ik opnieuw uitdaging. We krijgen vijf uur wiskunde per week en het tempo ligt hoog. Ik weet weer wat studeren is. Mijn doel: volgend jaar proeven van een bachelor én het studentenleven.”

“Naar Kantoor voor een vriendin”

“Bewijzen dat ik wel hard kan werken”

Jens Bellens (18) “Ik heb nog geen idee over wat ik volgend jaar ga doen. Misschien ergotherapie, misschien iets met computers of wie weet ga ik bij de politie. Ik heb vier jaar tso gedaan tot ik een onvoldoende had voor geschiedenis en bedrijfseconomie en met een B-attest naar Office Logistics overstapte. In dit schakeljaar sleutel ik aan mijn basiskennis en studiehouding. Ik wil bewijzen dat ik wel hard kan werken.”