LIEF EN LEED
Tekst: Angela Jans • Foto: Rob Koppers
De gevolgen van corona zijn divers. Voor Agnes Holtus (56) uit Beuningen bleek het dé gelegenheid om nu eindelijk eens dat boek over haar leven te gaan schrijven. ‘Mijn dochter las het beginnetje dat ik had gemaakt en zei: “Mam, het pakt me meteen, je moet hiermee door.” Binnen zes maanden was het af.’
'Ik wist zelf niet eens dat ik geadopteerd was' de enige was die zich zo voelde, nu blijkt dat dus niet zo te zijn. Dat mijn biologische moeder mij als baby had afgestaan, daarvoor kon ik ergens nog wel begrip opbrengen. Ze was zeventien en per ongeluk zwanger geraakt, had ik me laten vertellen. Dat bleek niet helemaal waar te zijn, hoorde ik nadat ik haar had gevonden. Tien jaar lang hadden we vervolgens goed contact. Toen verbrak ze onze relatie voor de tweede keer. Ik was vooraf door deskundigen gewaarschuwd dat dit kon gebeuren, dat komt kennelijk vaker voor.
’H
Toch was ik erg verrast. Ik ben ontzettend boos op haar geweest, snapte er niks van. et voelt als een be-
iedere minuut van de dag mee bezig. Maar
Inmiddels heb ik het losgelaten. Ik weet
vrijding. Ook omdat
dat liet ik de buitenwereld niet zien. Dus
dat ze een heftig leven heeft gehad met
bijna niemand in mijn
als iemand riep: ‘Jij lijkt helemaal niet op je
veel ellende en ik ben blij dat ik daar niet in
omgeving wist dat ik
vader!’, antwoordde ik snel: ‘Klopt, ik lijk
mee ben gesleept, dat ik goed terecht ben
geadopteerd ben. Ik
op mijn moeder’ – als die er op dat moment
gekomen bij mijn adoptieouders.
had het er nooit over, wilde het niet weten.
niet bij was natuurlijk. Als enige in de
Vroeger als kind voelde ik me altijd al an-
familie had ik sproeten. Anderen letten
Ik probeer te kijken naar de positieve din-
ders dan de anderen. Al toen ik zelf nog niet
daar misschien helemaal niet op, maar ik
gen in het leven en blijf niet hangen op dat
eens wist dat ik was geadopteerd. Daarna
wel.
ene stukje. Ik weet niet eens of ze nog leeft
was ik bang dat ik er helemáál niet meer bij zou horen als anderen dít wisten.
maar ik heb er geen last meer van. Al ben Door het verschijnen van mijn boek, ge-
ik blij dat ik haar wel een tijd in mijn leven
titeld ‘Moede(r)loos’, kom ik nu voor het
heb gehad, dat mijn kinderen haar hebben
Ik denk dat ik een jaar of zeven was toen ik
eerst in contact met andere geadopteerden.
gekend. De nieuwsgierigheid is weg. Ik
hoorde dat ik was geadopteerd. Mijn moe-
Een collega van de Luisterlijn bijvoorbeeld,
ben heel blij dat ik zelf andere keuzes heb
der kwam op de rand van het bed zitten en
zij blijkt ook geadopteerd te zijn. Dat wis-
kunnen maken, ik heb mijn kinderen niet
zei dat ze iets belangrijks moest vertellen,
ten we niet van elkaar. Nadat we erachter
zomaar op de wereld gezet, ik heb een ster-
voordat iemand anders dat misschien zou
kwamen, hebben we de hele avond zitten
ke band met hen en heb extreem voor hen
doen. Ze zei dat zij en papa niet mijn echte
appen. Heel bijzonder, heel veel herken-
geknokt om ze het gevoel te geven dat zij er
ouders waren. Vanaf dat moment was ik er
ning. Mijn leven lang heb ik gedacht dat ik
wel mogen zijn en gewenst zijn.”
i
Moede(r)loos. De boeiende en emotionele zoektocht naar de roots van een adoptiekind.
Onder meer verkrijgbaar via boekenbestellen.nl, bol.com en te bestellen in de boekwinkels, prijs € 16,49.
36 Springlevend024
¶
