İşte Gaziantep! İşte Kayseri! İşte Denizli! Musa İlhan: Kahramanmaraş… Recep Yazıcıoğlu: Kısmen Kahramanmaraş… Sistem, aynı sistem! Ama o insanlar, üretken, dinamik, canlı…. Yahu ben şimdi Aydın’da… Cumartesi-pazar var ya? Cumartesi-pazarki mesai, hafta içinden çok yoğun! Toplantılara yetişmek… Etkinliklere yetişmek… Mümkün değil! Öyle bir dinamik yapı ki! Ben, hep yurtdışına gittiğim zaman… Kasabalarda… Şehirlerin etrafındaki fabrikalara hep hayıflanırdım… “Yav” derdim… “Türkiye’de de olsaydı!” Şimdi biz, Denizli’de fabrikalar cennetine düştük! Fabrikalar denizine düştük! Şimdi ben, bir ayda ancak gezebileceğim fabrikaları! Tek tek… Musa İlhan: Bir ayda gezeceksiniz… Recep Yazıcıoğlu: Bir ayda ancak gezebilirim! Çünkü 1000 tane tesis var! 1000 tane fabrika var! Ama Denizli’nin sanayide, tekstilde aldığı bu mesafeyi… Bakıyoruz; Eğitimde alamamış. Turizmde, yatak kapasitesi olarak almış ama konaklama olarak alamamış. Termal turizmi değerlendirememiş. Tarımda, organik tarıma geçememiş. Ama Çivril’de 40 tane soğuk hava deposu var. Biliyor musunuz? Bir ilçede, 40 tane soğuk hava deposu olur mu ya? Oradaki potansiyeli görün yani! Elma üretimini görün. Şimdi, üzüm… Dünyaya üzüm ihraç ediyor! Yav, dur-durak yok adamlarda ya! Burnumuzun dibinde! Ama bizim burada… Şimdi Aydın’da… Bir toprak var… Kredi var… Pamuk var… Pamuğu ekersin… Satarsın… Taban fiyat alırsın. Ondan sonra, gidersin gayet güzel şekilde… Onu da işte… “Âlem” vaziyetinde… Ondan sonra da kâhyalar çalışır! E, peki burada… Demin bir arkadaşımız diyor ki; “Yav” diyor, “bu tekstil” diyor… “Bu pamuk burada üretiliyor… Niye burada iplik olup, kumaş olup, tekstil olup satılmıyor?” İşte burada (Aydın’da) üretilen pamuk, Denizli’de iplik oluyor, kumaş oluyor, tekstil oluyor, bornoz oluyor, satılıyor, para kazanılıyor! Buyur kardeşim şimdi! Burnumuzun dibinde!
57
Ama tabii… Burada şimdi bir mirasyedilik, bir hovardalık var… Adam… Atadan, deden kalmış bina… Orada (Denizli), atadan-deden şey kalmış… İş! Müteşebbis ruhu kalmış!
