Zelfbewust ZIJN als voorwaarde

ZELFBEWUST ZIJN

als voorwaarde voor transformatie naar natuurlijk leren

Durven wij volwassenen, leerkrachten en ouders, in deze roerige tijd eerlijk in de spiegel te kijken naar het destructieve karakter van ons economisch systeem? Hebben we het lef om te erkennen, dat we dit vanuit totaal on(der)bewust denken en handelen, van generatie op generatie SAMEN hebben gecreëerd? Dat, wat wij kinderen binnen ons regulier onderwijs al heel lang verplicht laten leren, voornamelijk gericht is op het in stand houden van ditzelfde economisch systeem of verdienmodel? Dat we dit doen met de beste intenties, maar helaas totaal onbewust zijn van het feit dat we daarmee kinderen hun zelfbeschikkingsrecht ontnemen?

Zijn onze kinderen klokkenluiders?

Een groeiende groep kinderen zat voor het Coronavirus al jaren thuis, omdat het regulier onderwijs zich handelingsverlegen noemt. Inmiddels meer dan 20.000. Veelal kinderen met diagnosen als ADHD, Autisme, ODD, Dyslexie et cetera. Ik noem ze “klokkenluiders”, die zich niet kunnen aanpassen, maar authentiek zijn. Veel van hen hebben mij wakker geschud door me mijn vaak hypocriete, onbewust geprogrammeerde gedrag te spiegelen op het

internaat waar ik werkte. Dat was heel confronterend, maar ik ben ze eeuwig dankbaar.

Kortgeleden zaten alle kinderen thuis; confronteerden ons dagelijks met de gevolgen van onze totaal on(der)bewuste stijl van (over?) leven. Daardoor zaten zij thuis. Niet iedere volwassene kan dit al zo zien en voelen. Het vraagt moed om in die confronterende spiegel te kijken. Onze eigen “schaduw” aankijken en niet langer projecteren op onze kinderen. Als ik “last” heb van een kind, zegt dat iets over mijn last, die getriggerd wordt door het gedrag van het kind.

Zijn wij volwassenen of beschadigde kinderen?

Toen ik wakker werd, was ik niet meteen in staat om volledige verantwoordelijkheid te nemen voor mijn gedrag. Angst, schaamte, schuld, boosheid, pijn en verdriet kwamen los. Het was de samenleving, mijn ouders, de leraren, de politiek die mij dit allemaal hadden aangedaan. Ik voelde me slachtoffer, ging vechten tegen het systeem om anderen ervan te overtuigen, dat ze “het fout deden”. Ik gedroeg me als de roker die stopte met roken en plotseling deugden alle rokers niet meer.

Het kwartje viel toen ik me realiseerde dat “het systeem” ook heel diep in mezelf zit. Volgens mij ontkomt geen enkel kind op onze planeet aan de programmering van ons onderwijs- en daaraan gerelateerde opvoedingssysteem. Bestaan er überhaupt wel “volwassenen” in de betekenis van volgroeid zijn, of zijn wij eigenlijk allemaal “onbewust beschadigde kinderen”? En als ik zelf mijn eigen “rugzak” nog aan het onderzoeken ben, hoe kan ik dan denken dat ik kan en mag bepalen wat een ander zou moeten leren?

Verantwoordelijkheid nemen

Zo kreeg ik het inzicht dat ik me onbewust heb laten programmeren. Als kind in de afhankelijke vorm van slachtoffer en later op “volwassen” leeftijd als dader die onbewust weer precies hetzelfde doet met de volgende generatie. Dat is volgens mij het eerste dat wij volwassenen ( leerkrachten, ouders en andere begeleiders) ons dienen te realiseren. In de spiegel kijken die kinderen ons voorhouden over ons eigen gedrag en daar de volle verantwoordelijkheid voor nemen. Bedenk ook dat we het nooit bewust hebben gedaan, want onze intenties waren om kinderen en leerlingen te ondersteunen. Daarom is vergeven van onszelf en anderen een belangrijke stap in ons bewustwordingsproces.

Besluit

Aan mensen in het onderwijs die “wakker zijn” de dankbare taak om te gaan staan en zich te verbinden met de collega’s, die het nog niet (kunnen) zien. Voorleven hoe het anders kan, precies zoals Gandhi zei: “De verandering ZIJN, die we willen zien”. Niet omdat ze beter of verder zijn, maar vanuit gelijkwaardigheid in eenheidsbewust zijn. Ieder mens heeft recht op zijn eigen pad naar- en moment van bewustwording. Dat dienen we te respecteren.

Als leerkracht wees “beschikbaar” vanuit verbinding in compassie en liefde. Dat is niet altijd makkelijk want we hebben allemaal heel veel te helen. Dat kunnen we alleen samen. Samen ook vooral met de kinderen, die hierin zelf de grootste stem en verantwoordelijkheid behoren te krijgen. Zij kunnen ons prachtig de weg terug wijzen naar ons eigen “kind”.

Een eigen school starten is ook een optie, een uitdaging die ik zelf ook ooit ben aangegaan. Daarnaast bestaan er al scholen, die uitgaan van het gelijkwaardige kind, dat zelf de regie en de verantwoordelijkheid krijgt voor zijn/haar ontwikkeling. Dit zijn onder meer Democratische- of op Sociocratische leest geschoeide scholen en IBBO scholen.

Een natuurlijk onderwijs is voor mij een plek waar elk mens klein en groot benaderd wordt als gelijkwaardig, met respect voor autonomie, uniciteit en volmaaktheid, precies goed zoals het is. Elke beperking die ik denk te zien in een ander, is een projectie van mijn eigen verstandelijk beperkte manier van denken. In ieder mens zit een ziel met recht op zelfbeschikking, met een eigen zielsmissie, met eigen unieke talenten en een eigen pad om te bewandelen. Laten we dat vanuit gelijkwaardigheid weer leren respecteren en onvoorwaardelijk vertrouwen geven. Zo kunnen we samen met onze kinderen op weg gaan om van elkaar te leren, elkaar te helen. Ieder mens, jong of oud is zowel leerling als leraar. 

Gio Vogelaar

www.jeugdzorgvuldig.nl

Wat is de sehoona techniek?

De Sehoona-techniek is een nieuwe, zachte zelf-hulp en transformatiemethode. Ik heb ze in de eerste plaats voor mezelf, voor mijn kinderen en mijn dichte familie ontwikkeld, later ook om andere mensen te helpen.

Wat houdt dit in?

De aanpak is heel eenvoudig: je werkt met een set van tekeningen die een zachte energie uitstralen. Hun vormen en kleuren werken onmiddellijk in op je onderbewustzijn en helpen je emoties en blokkerende gedachten los te laten.

Je kiest zelf de tekeningen die je aanspreken. De transformatie gebeurt door naar de tekeningen te kijken en door met je handen een aantal eenvoudige bewegingen te maken.

Elke tekening is rond en behandelt een bepaald thema zoals emoties loslaten, vrijuit spreken, jezelf zijn, loslaten, genieten, enz. Het zijn telkens transformaties waar iedereen op de ene of andere dag door gaat.

Voor wie?

• Ouders die hun kinderen willen helpen om gelukkiger te zijn, hun eigenwaarde te versterken, hun talenten naar buiten te brengen.

• Studenten die faalangst of concentratie problemen hebben.

• Hooggevoeligen die zich afvragen hoe ze zich beter kunnen voelen. • Jongeren die op zoek zijn naar zichzelf.

• Volwassenen die rust en verdieping zoeken.

• Grootouders die hun kleinkinderen willen helpen.

• Leerkrachten die de sfeer in hun klas willen verbeteren.

• Therapeuten die nood hebben aan een extra techniek.

• Volwassene die vragen hebben omtrent de zin van hun leven.

• Mensen die een trauma of een diepe kwetsuur willen verzachten.

Kortom iedereen die deze techniek toepast wordt er rustig en blij van.

Charlotte Bosteels maakt de tekeningen. Ze is in 2008 gestart en blijft maar tekeningen bijmaken. Er bestaan twee sets van 52 kaarten met een begeleidend boekje.

Kaarten te koop bij: www.sehoona.be mail: info@sehoona.be

Helende tekeningen voor jongeren

JOUW MEESTERLICHT - Erken jouw unieke gaven Kijk naar jouw meesterlicht, naar de prachtige frequenties die jij naar de aarde brengt.