Misdaadjournalist Hendrik Jan Korterink
“Ik schrijf liever over echte misdaad” Door: Feije Wieringa
Hendrik Jan Korterink is gepokt en gemazeld in de journalistiek. Hij begon ooit als verslaggever voor regionale kranten en belandde later in het specialisme van de misdaadjournalistiek. In die hoedanigheid maakte hij spraakmakende verhalen voor onder meer Panorama, Nieuwe Revu en het pas ter ziele gegane blad Aktueel.
De laatste jaren is hij vooral bekend als schrijver. Nog niet zo lang geleden schreef hij een onthullend boek over de Haagse onderwereld, Haagse Penoze, waaraan wij in dit blad al aandacht hebben be-
re criminele intriges in een ooit zo populair Caribisch toeristenparadijs. Ook beheert hij de site www.misdaadjournalist.nl, één van de meest actuele crimesites van het land, omdat hij dagelijks wordt aan-
Niet helemaal. Zo'n boek heb ik wel gemaakt, alleen heette dat toen Misdaadjournalist. In dit boek gaat het inderdaad om meerdere zaken, maar het eiland is de verbindende factor. Bovendien komen in die verschillende zaken soms dezelfde mensen voor. Zowel in Haagse Penoze als in je laatste boek speelt een informant een gro-
Verslaggevers hebben in zekere zin soms de macht om de politie te dwingen om door te gaan met zaken, die anders door gebrek aan tijd en mankracht zouden zijn blijven liggen. steed. Natuurlijk heeft Korterink ook gepubliceerd over het Bruinsma imperium: De BV Bruinsma. En dan schreef hij nog een groot aantal andere bundels en boe-
ken. Onlangs verscheen bij uitgeverij Just Publishers Moord onder de zon, met als subtitel Dodelijke intriges op Isla Margarita. Het bevat onthullingen over de siniste-
70
gepast. Een gesprek met Hendrik Jan Korterink. Je bent freelancer. Onderzoeksjournalistiek is tegenwoordig kostbaar en daardoor schaars. Hoe lukt het jou om zoveel in research te investeren? Een paar jaar geleden waren de budgetten natuurlijk ruimer, maar ik zit met meer dan 40 jaar ervaring lang genoeg in het vak om mijn boeken en verhalen te kunnen maken. Vroeger werkte ik misschien meer vanuit mijn eigen kompas, tegenwoordig overleg ik vooraf wat meer met opdrachtgevers om te horen of ze in mijn onderwerpen geïnteresseerd zijn. Bovendien ben je als freelancer al gauw uit de kosten, omdat je gelukkig wel het één en ander af mag trekken. Je boeken verschijnen bij een vrij nieuwe uitgeverij. Just Publishers doet het niet onaardig. Natuurlijk is het moeilijk om in Nederland van alleen boeken te leven, als je geen grote bestsellers schrijft. Maar de markt voor true crime, mijn specialisme, is best redelijk. Je laatste boek bestaat eigenlijk uit meerdere reportages in boekvorm.
te rol. Hoe bouw je een relatie met zo iemand op? Het is een kwestie van het opbouwen van een vertrouwensband. Soms maak ik gebruik van meerdere informanten Maar het is natuurlijk het eenvoudigst om er maar één te gebruiken. Als je meer bronnen moet gebruiken, dan krijg je van die knip- en plakverhalen. En bovendien moet je dan heel veel dingen zelf uitzoeken of nachecken. Daarom prefereer ik één informant. Hoe weet je of je informant betrouwbaar is? Is dat instinct? Ik gebruik het woord instinct liever niet. Misschien gaat het er meer om dat ik er van uitga dat wanneer iemand mij iets vertelt, hij of zij de waarheid spreekt. Om dat te toetsen, ga ik uit van mijn ervaring en van de feiten zoals ik ze zelf ken. Uiteraard check ik het verhaal van mijn informant op cruciale punten. Na al die jaren maken mensen me natuurlijk niet zomaar iets wijs. Als ik het idee heb dat iemand me iets vertelt dat niet klopt, dan gaan er natuurlijk alarmbellen af en kap ik ermee. Aan de andere kant denk ik: waarom zou iemand die mijn werk en reputatie kent mij zomaar iets op de mouw spelden?
