©Lierman
4
MoSaIC
MoSaIC – Music for Sound Integration in the Creative Sector, een hele mond vol. Tussen oktober 2018 en december 2020 werkt Koor&Stem mee aan een Europees project waarbij we muziek gebruiken als middel voor sociale participatie. Ensemble AMADEUS (Italië, projectleider), Swinging Europe (Denemarken), Sound Cultural Foundation (Roemenië) en Koor&Stem (België) werken daarvoor samen met een rits boeiende artiesten. Ieder partnerland bracht negen artiesten bijeen die in het partnerland wonen, en afkomstig zijn uit verschillende landen binnen en buiten Europa. Koor&Stem engageerde Greet Wielemans (België, dirigente Regenboogkoor), Mirjam de Wit (Nederland, muziekpedagoge), Anja Kowalski (Duitsland, gitariste, zangeres, componist), Zeno Popescu (Roemenië, dirigent Singing Molenbeek, zanger Opéra de Wallonie), Natalia Bachtina (Rusland, zangeres), Emre
Gültekin (België-Turkije, sas en aanverwante instrumenten), Moufadhel Adhoum (Tunesië, ud), Vida Razavi (Iran, dutar, sociologe) en Paul Sojo Machado (Venezuela, zanger, dirigent). In februari en maart interviewde Koor&Stem alle artiesten. Zo kwamen we meer te weten over hun achtergrond en hun fascinatie voor muziek. Iedere artiest heeft zijn verhaal, zijn muziektraditie. Het waren razend interessante uren.
Die persoonlijke verhalen vormen straks de basis voor de samenwerking tussen de negen artiesten. Het algemene doel van het project is Europese en niet-Europese muzikanten samen te brengen om gezamenlijke kennis te vergaren en elkaars muzikale tradities te delen. Dat doen we vervolgens in concerten met de artiesten, en ook in school- en koorprojecten met kinderen, jongeren en volwassenen.
UBUNTU Voor België trokken we tevens Aurélie Nyirabikali Lierman aan om het geheel artistiek te coördineren. Aurélie komt uit Rwanda, werd geadopteerd en groeide op in Brugge. Ze is radioproducer, vocalist en componist. Momenteel woont ze in Nederland. Hoe ben je in België beland? Ik ben als tweejarige peuter geadopteerd. Aangezien ik heel ziek was, bleek adoptie de enige manier om te overleven. Toen ik begin twintig was, ben ik teruggegaan naar Rwanda. Daar ben ik een zoektocht gestart naar mijn biologische familie. Ik ging ervan uit dat er eigenlijk niets te vinden was en dat ik een weeskind ben, zoals ook op mijn papieren