ΒΗΜΑ ΔΙΑΛΟΓΟΥ
THE LARGE MANAGER
Έ
• ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΩΣΤΑΣ ΘΕΟΦΑΝΙΔΗΣ
χουμε ήδη μπει στην εποχή που η νέα κανονικότητα θα είναι οι συνεχείς αλλαγές, οι αναταράξεις και οι κρίσεις είτε από τεχνολογικές εξελίξεις, είτε από γεωπολιτικές, είτε από πανδημίες, είτε από περιβαλλοντικές κ.λπ. Μέσα στο περιβάλλον αυτό πιστεύει κανείς ότι ο Manager είτε στην Εφοδιαστική Αλυσίδα είτε σε όλους τους άλλους χώρους, μπορεί να μείνει ο ίδιος; Αρκούν οι υφιστάμενες δεξιότητες, νοοτροπίες και συμπεριφορές ή πρέπει να τις μετεξελίξει και να αναπτύξει και νέες, ώστε να ηγηθεί στην νέα εποχή; Προφανώς, πρέπει να ευθυγραμμιστεί με τις ανάγκες της νέας εποχής. Είναι αρκετές οι προσαρμογές που πρέπει να κάνει και να μετεξελιχθεί σε LARGE Manager, έναν όρο που επέλεξα για να αποτυπωθεί, με ευκολομνημόνευτο τρόπο και στις κύριες διαστάσεις του, το νέο μοντέλο που βλέπω για τον Manager: LEAN, AGILE, RESILIENT, GENERATOR, EMOTIONAL.
LEAN H λιτή λειτουργία είναι πλέον η κατεύθυνση που πρέπει να επιδιώκουμε σε όλες τις εκφάνσεις της δουλειάς μας, γιατί όχι και της ζωής μας. Λιτή λειτουργία σημαίνει: 1. να μειώνουμε συνεχώς κάθε σπατάλη που γίνεται σε υλικά και εργατοώρες και άκαιρες προτεραιότητες 2. να μειώνουμε τις αναμονές είτε τις πληρώνουμε εμείς (π.χ. ΙΧ οχήματα) είτε τρίτοι (π.χ. προμηθευτές, ΔΧ οχήματα) 3. να μην αφήνουμε αναξιοποίητη κάθε διαθέσιμη τεχνολογία και τεχνογνωσία (π.χ. Industry 4.0, τεχνητή νοημοσύνη, metaverse, κ.ά.) 4. να προσλαμβάνουμε, αλλά και να αξιοποιούμε πλήρως τα ταλέντα (π.χ. digital nomads) O Manager πρέπει να αξιολογεί συνεχώς τις δραστηριότητες, τους πόρους (άνθρωποι, υλικά, budget, χρόνο) που ξοδεύει, «μπαίνοντας στα παπούτσια του πελάτη», δείχνοντας επιχειρηματική ενσυναίσθηση, ενώ οφείλει να μπορεί να τοποθετεί τις δραστηριότητες σε τρείς κατηγορίες:
O Manager πρέπει να αξιολογεί συνεχώς τις δραστηριότητες, τους πόρους (άνθρωποι, υλικά, budget, χρόνο) που ξοδεύει, «μπαίνοντας στα παπούτσια του πελάτη», δείχνοντας επιχειρηματική ενσυναίσθηση
Α. Core, αυτές που παράγουν αξία, αλλά αξία που γίνεται αντιληπτή από τον πελάτη (προϊόν, συσκευασία, lead time, safety stocks, συμπεριφορά οδηγού, ταχύτητα εκφόρτωσης, κ.ά). Σε αυτές πρέπει να «επενδύσει», και όχι να περικόβει, πόρους διότι θα έχουν return on investment. B. Must, αυτές που είναι απαραίτητες για τη λειτουργία της επιχείρησης και τη διακίνηση των προϊόντων, αλλά δεν παράγουν αξία που να την αναγνωρίζει ο πελάτης (π.χ. groupage, picking, απογραφές, security, κ.ά.). Αυτές παράγουν έξοδα, δεν μπορούν να θεωρηθούν επενδύσεις. Σε αυτές οι στρατηγικές που πρέπει να εφαρμοστούν είναι: outsourcing, automation, innovation, fit for purpose («τόσο-όσο»). Γ. Nice to have, αυτές που καλό είναι να υπάρχουν, αλλά δεν πεθαίνουμε και χωρίς αυτές (π.χ., συχνά και τακτά meetings, περιττά reports, υπερβολικά σε πλήθος και ανάλυση ΚΡΙs, συχνές απογραφές, κ.ά.). Σε αυτές τις περιπτώσεις οι στρατηγικές πρέπει να είναι cost benefit analysis, simplification, elimination.
AGILE Έτσι που εξελίσσονται τα πράγματα με απρόβλεπτο τρόπο και με μεγάλα ρίσκα, πρέπει να διαμορφώνουμε στην οργάνωση μας μια δομική δυνατότητα ευελιξίας (agility). To μέχρι τώρα θεωρούμενο προσόν της συνέπειας (consistency) και του λεπτομερούς προγραμματισμού δίνει σιγά-σιγά τη θέση του στην ευελιξία. Πρέπει να κάνουμε τα πράγματα «τότε- όταν» είναι απαραίτητο για να ικανοποιηθεί ο πελάτης και όχι τότε-όταν εξυπηρετεί την οργάνωση μας και τον τρόπο λειτουργίας μας. Από το make to stock να πηγαίνουμε προς το make το order και σε στρατηγικές JIT, pull, postponement.
RESILIENT Για να επιβιώνει ο ίδιος, η ομάδα του, η εταιρεία του μέσα από τις συνεχείς αναταράξεις και να έχει συνέχεια και ανθεκτικότητα (resilience) θα πρέπει να
•72•
Gnomes PR YOU B.indd 2
26/01/2022 2:37 PM
