Masz talent! Historia
Rozwój osobisty a wiara „OBUDZISZ W SOBIE OLBRZYMA”, „W TOBIE JEST POTENCJAŁ I POTĘGA”, „NA PEWNO DASZ RADĘ” – TAK PRZEKONUJĄ NAS OKŁADKI WIELU PORADNIKÓW ROZWOJU OSOBISTEGO. JAKŻE ODMIENNIE WZGLĘDEM NICH WYBRZMIEWA BIBLIJNA DIAGNOZA SIŁ CZŁOWIEKA. W ROZDZIALE PIĘTNASTYM EWANGELII JANOWEJ JEZUS MÓWI DO SWOICH UCZNIÓW „[…] BEZE MNIE NIC NIE MOŻECIE UCZYNIĆ”. CZY OZNACZA TO, ŻE KONCEPCJA ROZWOJU OSOBISTEGO JEST SPRZECZNA Z WIARĄ?
Módl się i pracuj Oczywiście, że nie! O tym, że ciągły rozwój osobisty nie jest współczesnąmodą,akoniecznością, przekonuje nas chociażby przypowieść o talentach. Wyżej przytoczone słowa Chrystusa stanowią raczej rodzaj przestrogi. Zachęcają nas, byśmy pamiętali, że chrześcijański model rozwoju osobistego wymaga konkretnej hierarchii. Centralne miejsce powinny zajmować w nim nie wiara w potęgę własnych możliwości, ale w miłosierdzie i moc Chrystusa. Musimy zatem zmierzyć się z pytaniem, na ile my sami potrafimy inicjować rozwój. Z pewnością wypowiedzi Jezusa nie należy interpretować jako zachęty do bierności i ciągłego oczekiwania na Jego ruch. Przekonanie, że w ogóle nie musimy podejmować inicjatywy, stanowi niebezpieczne ekstre‐ mum; zresztą podobnie jak ślepe zaufanie własnemu „ja”. W znalezieniu harmonijnej metody rozwoju może nam pomóc sugestia św. Ignacego Loyoli.AutorĆwiczeńduchowych proponuje: „Tak się módl, jakby wszystko zależało od Boga, i tak pracuj, jakby wszystko zależało od ciebie”.
Ważnym aspektem projektowania drogi rozwoju osobistego powinno być określenie celów, do których będziemy dążyć. Najczęściej jest to doskonalenie się w konkretnej dziedzinie, poszerzanie zasobu swoich umiejętności czy też chęć przekraczania własnych granic. Z takimi pragnieniami ciekawie koresponduje biblijna propozycja nadrzędnego celu rozwoju. Pismo Święte wielokrotnie dotyka tematu podstawowego powołania chrześcijanina. Skupmy się na jednym, krótkim fragmencie Księgi Kapłańskiej. W rozdziale dziewiętnastym czytamy: „Bądźcie świętymi, bo Ja jestem święty, Pan, Bóg wasz!”. Cel: świętość! Cel rozwoju osobistego chrześcijanina jest więc niezwykle ambitny. Wszak wzorem, z którego czerpiemy, jest sam Bóg. Jednocześnie warto zauważyć, że świętość jest tą wartością, do której musimy dążyć we wszystkich dziedzinach naszego życia, zarówno na drodze pogłębiania duchowości, jak i na tych bardziej „przyziemnych” płaszczyznach – w domu, na studiach czy w pracy. Zatem Bóg, wzywając nas do ciągłego doskonalenia się, od razu stawia przed nami zadanie wieloaspektowe oraz dość wymagające. Dlatego na drodze rozwoju napotkamy z pewnością różne przeciwności i zwątpienia. Jednak są one nieodłączną częścią tego procesu. Warto traktować je jako okazję do sprawdzenia, na ile nastąpił we mnie rozwój. Kluczem do wychodzenia z kryzysów mogą być cierpliwość oraz świadomość, że przynosząca prawdziwe owoce praca to też najczęściej praca wymagająca. Przypominają o tym słowa Psalmu 126: „Kto we łzach sieje, żąć będzie w radości”. Warto też pamiętać, że z perspektywy chrześcijańskiej w procesie wzrastania nigdy nie jesteśmy sami. Nasz rozwój jest stale wspierany przez Boga: „Wierny jest Bóg i nie dozwoli was kusić ponad to, co potraficie znieść, lecz zsyłając pokusę, równocześnie wskaże sposób jej pokonania, abyście mogli przetrwać” (1 Kor 10,13). W Biblii odnajdziemy o wiele więcej wskazówek dotyczących doskonalenia się. Dowodzą one, jak istotną częścią życia jest rozwój osobisty. Używanie tego narzędzia pozwoli nam dokonać zmian na wielu płaszczyznach. Warto jednak zawsze mieć na uwadze ten najważniejszy aspekt, jakim jest dążenie do świętości. Abyśmy, patrząc z perspektywy czasu na podjęte przez nas decyzje, mogli powiedzieć za św. Pawłem: „W dobrych zawodach wystąpiłem, bieg ukończyłem, wiary ustrzegłem.Naostatekodłożonodlamniewieniecsprawiedliwości, który mi w owym dniu odda Pan, sprawiedliwy Sędzia” (2 Tm 4,7-8). ANNA CEGIELSKA
WWW.PEXELS.COM
6
TRYBY – nr 1-6 1-3 (85-87)/2022 (85-90)/2022
