PRAWO I PRZYRZECZENIE „Nie ten przecież jest harcerzem, kto włoży na siebie mundur harcerski i ozdobi go harcerskimi oznakami, kto „harcuje” na wycieczkach i ćwiczeniach, obozuje, tropi, podchodzi, sygnalizuje, żegluje, zdobywa odznaki sportowe i strzeleckie. (...) Harcerzem staje się dopiero ten, kto postanawia sobie żyć według zasad harcerskich i kto pracuje nad sobą, aby Prawo Harcerskie stosować w całym swoim życiu.” (St. Sedlaczek/Matecki „Drogowskaz Harcerski” str. 18. Jest to przedruk ostatniego wydania przed II wojną światową za zezwoleniem Komendy Głównej ZHP w Niemczech w 1945 r.) 1. Jak dzisiaj zabezpieczamy się przed pokusą zredu-
kowania harcerstwa do dobrych, ale pozbawionych ideowej treści zajęć sportowych, artystycznych, kulturoznawczych i turystycznych?
hm. Urszula Daniels, Komendantka Chorągwi Harcerek, Australia: Nasze stopnie harcerskie pomagają nam w tym najwięcej. Poprzez zdobywanie stopni młodzieżowych i instruktorskich pogłębiamy naszą wiedzę, zrozumienie wiary, służby Bogu i bliźnim oraz Prawa i Przyrzeczenia Harcerskiego. Praca nad sobą jest stałym składnikiem naszego życia i jest ważnym elementem pracy harcerskiej. Drużynowe, poprzez starannie wybrane sprawności harcerskie, oraz akcje drużyny, hufca i chorągwi także mogą pomóc harcerkom w zrozumieniu, tego, że harcerstwo uczy nas pracy nad sobą, służby i pomocy innym, oraz wiele innych umiejętności, które przydają się w życiu osobistym i zawodowym. hm. Basia Mahut, Referentka Kształcenia w Komendzie Chorągwi, Kanada: Wiadomo, że nasze zbiórki harcerskie konkurują z innymi zajęciami, lekcjami, oraz klubami młodzieżowymi. Dlatego często korzystamy z zajęć sportowych, artystycznych, kulturoznawczych i turystycznych, aby wzbogacić nasze programy zbiórek, szczególnie w powiązaniu ze zdobyciem 56
