Συμπεράσματα Ο Μπέικον, γεννιέται και δημιουργεί μια εποχή όπου η καλλιτεχνική «πρωτοπορία» κινείται προς την ολοένα και μεγαλύτερη αφαίρεση, αλλά και σε περιοχές πέραν της ζωγραφικής, όπως για παράδειγμα εγκαταστάσεις, κατασκυές, land art. Ο ίδιος αντιστέκεται σθεναρά σε αυτή την ροπή, θέτοντας μέχρι και σήμερα, όπως το διατυπώνει και ο Χαραλαμπίδης «σε δοκιμασία τον ταξινομικό μηχανισμό των ιστορικών της τέχνης»1. Ο Bonito Oliva θεωρεί πως ήταν μια μεγαλύτερη ομάδα ζωγράφων στο Λονδίνο, όπως ο Φρόυντ, ο Μπέικον, ο Σάδερλαντ, ο Χόκνευ, ο Κιτάι, που ανατρέπουν την κατεστημένη εγγλέζικη στάση που ήταν στραμμένη εξ ολοκλήρου προς την αντικειμενικότητα της γλυπτικής2.Δεν είναι τυχαίο ότι οι περισσότεροι από τους παραπάνω ζωγράφους ήταν στενοί φίλοι. Το ερώτημα είναι τι ακριβώς επιδίωκε ο Μπέικον από την καλλιτεχνική του δημιουργία.
μου αρέσει η αφηρημένη ζωγραφική, ή και που δεν με ενδιαφέρει,είναι πως ενώ η ζωγραφική είναι διττή, η αφηρημένη ζωγραφική είναι ένα αποκλειστικά αισθητικό πράγμα. Μένει πάντα σε ένα επίπεδο,Ενδιαφέρεται μόνο για την ομορφιά των μοτίβων και σχημάτων της» και συνεχίζει: «Πιστεύω πως η μεγάλη τέχνη είναι βαθιά τακτοποιημένη. Ακόμη και όταν μέσα σ’αυτή τη τάξη υπάρχουν πάρα πολλά ενστικτώδη και τυχαία
Όπως ο ίδιος είχε αναφέρει στην πρώτη του συνέντευξη από τον David Sylvester το 1962, πάντα επιθυμούσε να φτιάχνει μορφές3. Η ανθρωπομορφική φιγούρα γίνεται το επίκεντρο της εικονογραφίας του και το κύριο εκφραστικό μέσο του. Οι μορφές του, συνήθως υβρίδια ζώων ή ανθρώπων, παραμορφωμένες, ρευστές δεν υπηρετούν,όμως, την απλή εικονογράφηση, αλλά δημιουργούν αίσθηση. Πίστευε πως η ίδια η παραμόρφωση επαναφέρει στο έργο μια καταγραφή της εξωτερικής εμφάνισης. Η ακρίβεια της καταγραφής δεν βρίσκεται στην ίδια της παραστατικότητα, αλλά στην διαστρέβλωση της εικόνας για τη δημιουργία αίσθησης. Αλλά και η ίδια η αίσθηση δεν είναι ικανή για να μεταφέρει τα μηνύματα ή τα συναισθήματα του δημιουργού. Όπως διατυπώνει: «Ένας από τους λόγους που δεν 1 Χαραλαμπίδης Άρης, Η Τέχνη του Εικοατού Αιώνα, Σελ.618 2Bonito Oliva, Achille. (2002). Η τέχνη στην καμπή του 21ου αιώνα, σελ.427 3 Sylvester, Η ωμότητα των πραγμάτων, σελ.8
80. Francis Bacon, Δεξί πανέλο του Crucifixion, 1965
34
