6
Even geen last van zwaartekracht Bewoners met niet-aangeboren hersenletsel uit ’t Huis aan de Vecht gaan iedere twee weken zwemmen in De Kwakel. Ingewikkeld? Best wel. Te doen? Jazeker! En de voldoening is onbetaalbaar.
K
ijk eens, de gezichten staan allemaal op vrolijk,” zegt de 93-jarige mevrouw Van Bergen. Ze heeft zojuist ook zelf met een voortdurend stralende lach een heerlijk uurtje in het warme water doorgebracht met een vrijwilligster. Daarna hielpen een zwembadmedewerker en zorgmedewerkers haar met behulp van een speciale tillift uit het doelgroepenbad. “De eerste keer zag ik er wel een beetje tegenop, maar inmiddels weet ik hoe het hier werkt en vind ik het zwemmen heerlijk.”
De ouderdom en een hersenbloeding maakten mevrouw Van Bergen minder beweeglijk, maar daar heeft ze in het water minder last van. “Het is gezond voor lijf en leden en het geeft een fijn gevoel dit nog te kunnen.”
Eigen idee Enkele bewoners legden de zwemwens op tafel tijdens een huiskameroverleg vorig jaar. Medewerkers van de afdeling - met bewoners die niet-aangeboren hersenletsel hebben – kaartten dit direct aan bij het management. Bewoonster Karen Ebert hoorde tot de initiatiefneemsters. “Ik heb lichamelijke beperkingen, ook door een versleten heup, en ik wilde wel iets anders naast de behandeling door een fysiotherapeut. Met zwemmen doe je iets voor jezelf, maar ook met anderen en dat vind ik gezellig.”
Schot in de roos Na drie keer concludeert ze dat het een schot in de roos is. “Het was de eerste keer even zoeken naar alles, maar nu duiken we met z’n allen gewoon de kleedkamer in. In het water voel je minder pijn en ook de hoge temperatuur is heel aangenaam.” Denken vanuit mogelijkheden is vruchtbaarder dan beperkingen als uitgangspunt nemen. Zwemmen als
