ar eidsonge allen
oorzaken en lessen
eren an leed
gressie van een a i n van ki o en een dode i k in iden bi de re ara ie van een robo e zi n s e h s enke e van de voorva en die s aan bes hreven in he boek arbeidsongeva en oorzaken en essen ie a een eren ze de arbo ro essiona hoe hi di soor eed zovee oge i k kan voorko en ze aken ook duide i k hoe be angri k nazorg is eks
e er assenier
N
atuurlijk, de monteur had zelfs niet in de buurt van de installatie mogen komen. Ten eerste was hij niet opgeleid voor de reparatie van een robot. Bovendien was de ruimte waar die robot stond, voorzien van een deugdelijke afscherming. Reparateurs konden alleen naar binnen als de installatie was uitgeschakeld. Althans… in theorie. Want helaas beschikte de monteur over een speciale sleutel waarmee hij de beveiliging kon omzeilen. Sterker nog, eenmaal in de installatie laat hij die op volle kracht draaien. Met fatale gevolgen. De grijper van de robot drukt hem tegen de wand, en hij komt door verstikking te overlijden. Het is een van de trieste verhalen uit het boek 50 arbeidsongevallen – oorzaken en lessen. En auteur Ehsan Kermani weet het zich nog goed te herinneren. “Bij dat bedrijf was echt van alles mis. Dat slachtoffer was niet de enige die de ruimte in kon. Toen ik na afloop sprak
met een van de collega's, vertelde die dat hij ook zo'n sleutel had. En de andere monteurs eveneens. Die sleutel maakte gewoon onderdeel uit van hun vaste gereedschap. Daar kwam nog bij dat de planner erop had gewezen dat de monteur in kwestie onervaren was, maar niemand had daar iets mee gedaan.”
irectie Hoe kan zo'n cultuur ontstaan? Volgens Kermani, 25 jaar arbeidsinspecteur bij de Inspectie SZW, ligt de oorzaak bij de directie. “Nee, je moet niet onmiddellijk roepen dat de mensen daar alleen geïnteresseerd zijn in geld verdienen. Dat is
te simpel. In werkelijkheid moeten ze hun aandacht richten op heel veel verschillende aspecten van de bedrijfsvoering. Dan blijft arbo altijd het tiende wiel aan de wagen.” Maar in het geval van die monteur vond Kermani de houding van de directeur onbegrijpelijk. “Die man waste zijn handen in onschuld: 'Ik heb mijn mensen uitgebreide instructies gegeven en ze hebben cursussen gevolgd in Duitsland. Dan heb ik toch niks verkeerd gedaan?’ Maar hij vergat dat hij niet had gecontroleerd of die instructies ook werden opgevolgd. Dat gebrek aan controle vind ik soms verbazingwekkend. Als mensen
ussen a e as e en van bedri svoering is arbo a i d he iende ie aan de agen
arbo 7 | 2020
036-037_ARB07_ART02_Kermani.indd 36
24-08-20 15:27
