HET MOOIE OPEN ZORGPROCES Annemarie Mol, afgestudeerd als arts en filosoof, schreef – alweer een paar jaar geleden – een boek over kiezen in de zorg: dat we ‘kiezen’ vooral niet moeten ophemelen. Een intrigerende stelling, dus we hebben het boek maar ’s ter hand genomen. Een persoonlijk leesverslag.
Ik ken de titel sinds het uitkwam, in 2005, maar had het boek nooit gelezen. En dat terwijl het op mijn eigen werkterrein ligt, namelijk de gezondheidszorg, en de auteur nota bene dezelfde achtergrond heeft als ik: een filosofiestudie. Vijftien jaar later
36
is het er dan van gekomen, maar… ppffoehh, de lectuur viel niet mee. Eerst over de aanleiding om het boek nu toch te gaan lezen. In ReumaMagazine zijn het afgelopen jaar meerdere stukken geplaatst over de verhouding tussen patiënt en behandelaar, alle met de strekking dat de patiënt een medische behandeling niet louter moet ondergaan, maar zich actief en assertief moet opstellen. Je moet goed informeren, je eigen verantwoordelijkheid nemen en desnoods nee zeggen tegen wat een arts of verpleegkundige voorstelt. Rode draad in de verhalen was kortom: een patiënt moet zelf kiezen en niet voor zich laten beslissen. Zelf kiezen is bovendien niet alleen moreel goed, het is juridisch vastgelegd. De WGBO, de Wet Geneeskundige Behandel Overeenkomst, zegt zo ongeveer dat in het zorgproces de patiënt de baas is, en dat
REUMA magazine.nl
22_Artikel_11L_2.indd 36
16-03-20 11:25
