N I E U W S B R I E F B E G I J N H O F O N Z E - L I E V E - V RO U W T E R H OY E N
2021
117
#
JANUARI FEBRUARI
JAARGANG 20 vu M. Van Speybroeck, Lange Violettestraat, 193B, 9000 Gent.
20
21
O N S B E G I J N H O F I S E E N U I TG AV E VA N B E G I J N E N K R I E B E L S
Inhoud
NIEUW! Voor alle vragen, opmerkingen, foto’s, bijdragen, ideeën,... kan je nu mailen naar één algemeen e-mail adres: BEGIJNENKRIEBELS@TELENET.BE
Wat valt er te lezen?
Pagina 16
Ter herinnering: Wie graag iets wil laten publiceren in ons krantje kan altijd contact opnemen met de redactie, zie pagina 19.
wedstrijd WAAR IN HET BEGIJNHOF
IN SAMENWERKING MET
8 Caroline
11 Simon
14 Maud
15 Begijnhofsfeer
NUMMER 117 JANUARI - FEBRUARI 2021 3 Wensen 4 What’s in a name? 5 De Velo Winkel 6 Beeldig 7 Column 8 Caroline 10 Een tram 11 Simon 12 De Markiezin 13 Vogels beloeren 14 Maud 15 Begijnhofsfeer 16 Wedstrijd 17 Agenda 18 Kookclub 19 Colofon / REDACTIE 20 Portret
Lieve buren, ‘Kleine percentjes, rijke ventjes’, kent u ‘m nog? Het is het befaamde credo van stofzuigerverkoper Theofiel in Suske en Wiske. Als ik maar voldoende grote partijen van een product doorverkoop met een kleine winst, word ik schatrijk, denkt Theofiel. Diezelfde strategie werd het voorbije jaar gehanteerd door een venijnig virus. ‘Kleine bacillen, grote verschillen’, moet het hebben gedacht. En zie, het kreeg gelijk. Het veroverde de hele wereld. Ons leven veranderde ingrijpend. Op de tanden bijten was het, en dat is het nog altijd. Maar tussen alle frustratie en gemis door waren er ook lichtpuntjes. Hartverwarmende sociale initiatieven. Buurtborrels op afstand. Misschien wel tijd voor een nieuwe hobby, of om dingen te doen die er anders weinig van kwamen. Lezen misschien, of brood bakken, of muren schilderen. Voor mij was dat Suske en Wiske herontdekken. Ik kan het iedereen aanraden die onbekommerd wil genieten en zich af en toe een kriek wil lachen. De verhalen zijn ontzettend fantasierijk, de absurde humor is vaak geniaal. Maar er zitten ook ontroerende passages en levenslessen in, over vriendschap en loyauteit. Zo gaat Wiske voor haar popje Schanulleke door het vuur. Dat zorgt meer dan eens voor gevaarlijke toestanden. Maar haar vrienden nemen haar dat niet kwalijk. “Wiske, wat jou aan dat popje bindt, zal eens de wereld redden”, zegt Sidonia in een van de vele albums die ik verslond. Of dat is alvast hoe ik me haar uitspraak herinner. Voor de letterlijke correctheid steek ik mijn hand niet in het – euh – vuur. Lieve buren, ik wens jullie een jaar met veel liefde, vriendschap en warme sociale connecties, van het soort van intensiteit dat Wiske bindt aan Schanulleke. We hebben in 2020 ervaren hoe belangrijk die connecties zijn. Van het vinnige, verrraderlijke virus zijn we vooralsnog niet verlost, dus laten we goed voor elkaar zorgen. We toasten op het nieuwe jaar, voorlopig virtueel samen, maar in 2021 ongetwijfeld ook in het echt!
2021
Ons Begijnhof / 115
Wat schuilt er achter de namen van onze huizen?
Tekst: Marc
De heilige Rosalie, vinden we aan huisnummer 115. Het gaat hier weer om een jong meisje, een Siciliaanse schone, die het huwelijk niet zag zitten.
Zij groeide op in de tijd dat de Normandiërs, ja, die uit het noorden, Sicilië veroverden en het vanuit Palermo wilden besturen. Ze was de dochter van een graaf, verbonden aan het Normandische koninklijke hof. Als frêle jonge dame werd ze door haar vader ten huwelijk gegeven aan een man door wie hij gered werd bij een aanval door een leeuw. Dat zinde haar niet. Zij schoor haar haren af en trok de bergen in. Zij leefde als kluizenares eenzaam in een grot, op Monte Pellegrino, even ten noorden van de stad Palermo. Zij was gekend in de streek en haar verblijf werd later een bekend bedevaartsoord. Zij kreeg daar meerdere visioenen. Een ervan werd door Gaspard de Crayer (navolger van Rubens) op doek vereeuwigd: zij ziet de maagd Maria en het kind Jezus. Zij heeft
4
een rozenkrans in de hand. Het was een pronkstuk van de St Pietersabdij hier in Gent, overgekomen van de Jezuïetenkerk in Ieper. Vandaag is het voor ons Gentenaars, nog steeds te zien in het MSK. Daar in de bergen bleef ze lange jaren. De mensen herinnerden zich haar wel, maar dat was het. Het verhaal krijgt een bijkomende episode als tijdens een pestaanval in de eerste helft van de 17e eeuw de mensen haar ter hulp roepen, omdat haar lichaam net dan op de berg teruggevonden werd. De pestepidemie werd inderdaad een halt toegeroepen. Sindsdien is Santa Rosalia een belangrijke heilige in Palermo. Zij wordt aangeroepen tegen de pest en tegen aardbevingen
(Sicilië, Etna). Op de berg werd een merkwaardig heiligdom gebouwd, vandaag kerk en klooster, dat deels in de berg zelf gebouwd is. Haar stoffelijke resten worden hier nog bewaard. Haar naamdag wordt gevierd op 4 september. De heilige Rosalia is de patroonheilige van Sicilië. In afbeeldingen wordt dikwijls een krans van rozen toegevoegd, naast een (bid)-rozenkrans. Het is niet direct een heilige die de Vlaming moet aangesproken hebben, alhoewel Rosalie als voornaam indertijd frequent voorkwam. In Rotterdam was er vroeger wel een Rooms-katholieke schuilkerk, aan haar toegewijd.
Corona – corona…. Onze handelaars in eigen buurt kunnen we in deze crisis “een hart onder de riem steken” door zoveel als mogelijk lokaal te winkelen. Als redactie van het Begijnhofkrantje bieden wij onze steun door tweemaandelijks een adverteerder/handelaar extra in de kijker te zetten. Deze keer is het de beurt aan DE VELOWINKEL, Brusselsesteenweg 265 te Ledeberg. Als voorbeeld van jonge succesvolle ondernemer kunnen we Jurgen Van Kerrebrouck in de “picture” zetten. Een drietal jaar geleden startte hij een fietsenwinkel op de Brusselsesteenweg. Dit bleek een schot in de roos en al vrij vlug kampte hij met plaatsgebrek. Zowat een jaar geleden verhuisde hij naar een groter pand in de buurt. Daar vind je een groot assortiment van fietsen, zowel kinder-, dames- als herenfietsen en natuurlijk ook bakfietsen al dan niet elektrisch. Vrijblijvend is een testrit mogelijk en zijn team, bestaande uit twee helpers, heeft de nodige “know how” om u bij te staan in uw keuze. Daarnaast zijn zij ervaren fietsherstellers en bent u daar welkom voor alle herstellingen. Omdat fietsen veilig moet is er eveneens een grote keus aan helmen in alle hippe kleuren en maten. Meer weten? Alle info op www.develowinkel.be mail info@develowinkel.be
Een idee voor in de nieuwsbrief? Mail het gerust naar de redactie!
begijnenkriebels@telenet.be
Hier kon ook jouw reclame staan, vind je niet?
Brusselsesteenweg 265, 9050 Ledeberg - Gent info@develowinkel.be - tel 09 2 790 390 WWW.DEVELOWINKEL.BE zo en ma gesloten
Bij interesse, contacteer a.u.b de redactie om jouw reclame te bespreken: begijnenkriebels@telenet.be
5
Om de hoek
Beeldig Tijd om te snuisteren achter de poorten en de muurtjes van de begijnhoven. Deze zomer kon je geen weekendbijlage openslaan, geen FB-tip missen met een vakantiesuggestie in eigen omgeving. Moet een pandemie ons dwingen om over de schouder te kijken hoeveel moois er rondom ons te zien is?
Alle hoekjes van ons begijnhof heb je tijdens de lockdown kunnen ontdekken. Tijd om te snuisteren achter de poort en de muurtjes van het begijnhof van Lier. Op zoek naar hun mysteries, hun begijnen, hun beeldige begijnen.
Tekst & foto’s: Andrea
Het typisch 13de eeuws stratenbegijnhof van Lier is een bezoek meer dan waard. Ook dit begijnhof staat sedert 1998 op de werelderfgoedlijst van de Unesco. Via de Begijnhofstraat komt men door een monumentale barokke arduinen toegangspoort het Lierse begijnhof binnen. In de rondboognis boven de poort staat een terracota beeld van de H.Begga, de patrones van de begijnenbeweging.
6
De architectuur vertelt veel meer dan hun manier van wonen … Maar wie waren die bewoonsters? De begijnenbeelden in de hoven vertellen ons een boodschap. Ze vertellen hoe het vroeger was, wie ze waren, ... om niet te vergeten. Wordt vervolgd ...
Felix Timmermans vond daar zijn schrijversplek en wie “De zeer schone uren van juffrouw Symforosa Begijntjen” nog niet las, zou ik zeggen: doe het dan zeker! In het begijnhof staat de sierlijke Symforosa mooi te wezen naast de imposante St. Margaritakerk. En ... binnenkort komen hier begijnen thuis in hun habitat, in O.L.Vr. ter Hoyen! Wordt vervolgd ...
Ons Begijnhof
‘De begijnse column’ De begijnen zorgden voor anderen en hun medebegijnen. Minder bekend is hun zorg voor hun moeder, vaak bij hen inwonende als deze hulpbehoevend werd. Deze hedendaagse situatie zet het belang van deze zorg centraal. Waar het hart van vol is… Op de achtergrond kakelt de radio: het ene vrolijke liedje volgt op het andere, af en toe onderbroken door een al dan niet oppervlakkig weetje. Er kan geen groter contrast zijn met de atmosfeer die aanwezig is – hier voeren ‘Ernstige Zaken’ en ‘Stil Afwachten’ de toon. De impliciete afspraak luidt: ‘Braaf neerzitten, enkel spreken als het noodzakelijk is en vooral… wachten.’ Wij zijn hier immers patiënten, van het Engelse woord ‘patient’, betekende ‘zieke’ en ‘geduldig’. De steriliteit van de wachtkamer wordt nog meer onderstreept door de afwezige tijdschriften en de strikte afstand tot elkaar, de coronamaatregelen volgende. Deze periode moeten we het hier stellen zonder sensationele, opgeblazen verhalen over de relatieperikelen van bekende Vlamingen als tijdsopvulling. ‘Je moet hier even wachten… zet u neer. Ja, we gaan zorgen dat ze gaat komen.’ weerklinkt er plotseling een stem. Een vrouw schuifelt de wachtkamer binnen, bijgestaan door de arts die haar net ontvangen heeft. Dit kleine intermezzo doet ons even opkijken, om een ogenblik later naar het niemandsland van 1001 voorbijtrekkende gedachten terug te keren. Even later veert de vrouw recht en verkondigt ze luid: ‘Ze doet zoveel voor mij, écht zoveel. Ze zorgt voor mij! Echt, ze zorgt zo goed voor mij.’ Haar woorden veranderen de atmosfeer in een aarzelende ongemakkelijkheid. Wij kijken elkaar aan: sommigen fronsen hun wenkbrauwen, anderen glimlachen nerveus. Deze vrouw lapt de regels van het protocol ‘wachtruimte’ aan haar laars en wij reageren,
wikkend en wegend tussen ‘menselijkheid tonen’ en ‘impliciete gedragsregels volgen’. Als de vrouw terug gaat zitten, voegen we ons wederom in de steriele atmosfeer van de ruimte. Nog geen minuut later staat de vrouw terug recht en baant ze zich een weg naar het onthaal. Ze vraagt: ‘Mijn dochter… komt mijn dochter? Weet ze het dat ik hier zit?’, gevolgd door ‘Ah, dan is het in orde.’ Dan beweegt ze zich terug naar haar zitplaats, onderweg een nog grotere lofzang opstekende: ‘Echt, wat zou ik zonder haar doen? Bij alles voert ze me en komt ze mij halen. Echt, echt, echt,.. ze zorgt zo goed voor mij.’ Nu komen de geërgerde blikken en de rollende ogen, de boodschap gevende: ‘We weten het ondertussen al.’ Anderen besluiten haar te negeren of veren extra snel recht als de dokter hun naam afroept. Na een moment van stilte, herhaalt de vrouw haar betoog – nu krijgt ze van ons een luide zucht van ingehouden frustratie of een ijzige blik. Terwijl de ongemakkelijkheid zienderogen stijgt, komt een robuuste vrouw de wachtkamer binnen. We slaan allemaal gade hoe deze zich voorover de wachtende vrouw buigt om haar aan te spreken en ze een zoen op haar voorhoofd krijgt. ‘Dit is mijn dochter die zoveel voor mij doet.’ zegt de patiënte tegen haar en tegen ons, toevallig tot publiek verkozen. Wij zijn net zo verbouwereerd én ontroerd als de dochter zelf. Deze oprechte, hartelijke woorden van dankbaarheid doen ons even de klinische omgeving vergeten. Onze voorgaande ergernissen verdwijnen als sneeuw voor de zon, getuige zijnde van dit moment. De versufte sfeer in de wachtkamer is opgeklaard en voelt nu levendig en verfrist aan. Dit ‘wree schuune moment’ blijft me lang bij: veel liever de ‘besmetting’ van liefdevolle menselijkheid dan het viruscircus dat we nu doormaken. Ik deel dit graag met u, hopelijk besmet het u met evenveel genietende hartwarmte. ©D. Van Linden Debby Van Linden draagt, als deskundige begijnengeschiedenis, het erfgoed van de begijnen uit in Vlaanderen. Voor ‘Ons begijnhof’ schrijft ze driemaal per jaar een column, steeds ‘met begijnse slag’.
7
Ons Begijnhof
Een heerlijk toeval Italië en wijn zijn Caroline’s passies En toen begon het allemaal voor Caroline. “ Ik wist toen niet dat in dit convent zoveel meer mensen woonden. Ik het begin was het wel heel rustig omdat de studenten er niet waren, nu is er wat meer “passage” en meer rumoer, en het geeft me zelfs een ietwat veilig gevoel. Ik heb het hier dus helemaal naar mijn zin…”.
“Die avondzon op de kerk, schitterend. Ik kan er blijven naar kijken. En op dat bankje een boek lezen in de zon, heerlijk”. Buurvrouw Caroline (Van Laere) kan er blijkbaar tijdens die donkere vrijdag nog steeds van genieten. Sedert augustus woont ze in ons Convent, in het appartement van Riet die na 25 jaar koos voor andere horizonten.
Maar goed dat Caroline het hier zo naar haar zin heeft want de lockdown dwingt haar om thuis te blijven. “Ik werk als sommelier in de “Goûts et Couleurs” (Wijn- en Kaasbar) aan de Groentemarkt. “Dat virus dwingt me dus tot technische werkloosheid”. Sommelier? Waarom kiest iemand voor dat beroep? En dan komt een lang verhaal dat Caroline wel met ons wil delen.
Van Bologna naar Catania
Tekst: Sonja
Natuurlijk spraken we elkaar al – in ons convent pogen we goede banden te onderhouden met alle bewoners – maar waarom Caroline voor het Begijnhof koos wist ik nog niet. Dus: “Caroline, waarom kwam je hierheen?”. “Puur toeval“, vertelt ze. “Ik was dringend op zoek naar een nieuwe woonst, en toen vond ik op Immoweb dit appartement. Ik kende het begijnhof maar ik had geen enkel idee hoe iemand hier kon komen wonen. Dus maar eens gaan kijken, dacht ik. Zonder veel hoop overigens was ik hier gedurende 10 minuutjes. Ik hoorde van de dame die de belangstellenden ontving, dat ik zeker niet de enige was. Verbaasd én verheugd was ik dus toen ik vernam dat ik ‘uitgekozen’ was. Toen kwam ik nog eens kijken waar ik voor gekozen had…. Het licht, het groen, de rust gaven me een zalig gevoel”.
8
“Italië is altijd mijn passie geweest, de cultuur, de gastronomie, de wijn… Dus ging ik Italiaans studeren. Ik was als Erasmusstudent in Bologna en nadat ik met een vriendin Catania (in Sicilië) ontdekte wilde ik er ook wel blijven”. Ze trok haar avontuurlijke schoenen aan en belde (bij wijze van spreken) aan bij het Palazzo della Cultura aan en vroeg of ze er een stage kon doen? Dat kon. Ze zou bij een Siciliaanse mamma kunnen verblijven voor kost en inwoon en (gratis) beetje meewerken in het Cultuurpaleis.
“Zes maanden was ik er en toen ik in contact kwam met een Poolse studente die vroeg of we geen tentoonstelling konden organiseren, voelde ik me opgelucht. Eindelijk iets zinnigs te doen”. En zo kwam het dat Caroline in dit prachtige gebouw een kunsttentoonstelling kon opzetten. “Ik deed het gratis en de deelnemende jonge kunstenaars moesten elk 25 euro betalen voor de catalogus en andere onkosten. Heerlijke tijden waren dat”, lacht ze. Het was tijdens mijn verblijf in Catania dat ik mijn eerste overdonderende kennismaking met wijn had, op de Etna, in 2011. Eerlijk gezegd herinner ik me niet zozeer de wijnen op zich, de lange gedekte tafel voor lunch bij wijndomein Gambino des te meer. Drie verschillende wijnen om te proeven en te vergelijken bij elke gang, zoals het hoort.
Passie voor wijn Het was pas enkele jaren later dat ik, geheel onverwacht, verliefd werd op haar wijnen. In een authentieke masseria, op de flanken van de Etna, werd een lunch geserveerd die uitsluitend gemaakt was van producten uit eigen moestuin, zo ook de wijn uit eigen wijngaard waarin we ons op dat moment bevonden. “Tutto a chilometro zero”.
Maar de werkelijkheid haalde haar in. Terug in België moest “pasta” op tafel komen. “Ik deed allerlei jobs, waar ik liever niet meer aan denk”. De passie voor Italië en wijn (‘papa heeft een wijnhandel’)
Winkel-Hier-Plezier! Wij blijven onze oproep herhalen om de handelszaken in onze buurt een “hart onder de riem” te steken. Meer nog dan voorheen kunnen de winkeliers van hier al onze steun gebruiken en doen wij er goed aan om lokaal te winkelen. De Corona-crisis is er nog steeds in alle hevigheid, van een winterslaap is er geen sprake. Winkel lokaal en daarom nog eens de handelszaken in onze directe omgeving op een rijtje:
bleef rondspoken. Ze vond een part-time in toerisme waar ze o.a. nieuwe hotels in Italië kon bezoeken én verkopen. Nadat ze haar diploma Sommelier had gehaald, begon ze part-time bij de wijn-en kaasbar. “En de rest, kan je raden ... Tourisme en horeca: de twee sectoren die het zwaarst getroffen zijn. Ik gaf ondertussen mijn ‘tourisme-job’ op en kreeg een voltijdse bij de “Goûts et Couleurs”. De winkel die bij de bar hoort, blijft draaien maar voor mij is er dezer dagen maar af en toe wat werk”.
De Hempenaar: Eco Goodies // Gandor: Lingerie & badkledij // Tilly Modes: ambachtelijk gemaakte hoeden en handtassen // Astria Promogifts: gadges & bedrukkingen // Priau Baroni: Orthopedie & Pedicure // Protelek: Alarminstallaties & meer // Franky: kwaliteitsslagerij // Harut: fietsen en fietsherstellingen // Onis: Jewelry & Fine Objects // Press Shop: kranten & loterij // Italia Grill St.anna: Italiaans restaurant // Kapsalon Elegantia // Coiffure Creative // Frituur Snack St.Anneke // Eat.Casper: resto take away // Soul2Skin: tattoo & art gallery // Gotron: elekctronicaspecialist // Renaissance: broodjes take away // Ginka:Kledij-Retouche atelier // Wraps&Soups & meer // Vinylkitchen: platenwinkel // De Velowinkel Ledeberg // De Lousbergmarkt //
Natuurlijk wil Caroline er blijven. “Het is een fijne job: ik mag zelf het wijnassortiment kiezen, de wijnkaart samenstellen, de klanten een combinatie met de gerechten voorstellen. En als ik iemand kan verrassen door mijn keuze, ben ik gelukkig. Wat moet je meer hebben?”.
Andrea
En dezer dagen heeft Caroline alle tijd om haar stapel wijnboeken uit te pluizen, van andere lectuur te genieten en te wachten op zonnestralen die onze kerk een Italiaans tintje geven… LANGE VIOLETTESTRAAT 64 +32 470 34 85 22 WWW.WRAPS-SOUPS.COM WRAPS&SOUPS WRAPSSOUPS
Hier kon ook jouw reclame staan, vind je niet? Bij interesse, contacteer a.u.b de redactie om jouw reclame te bespreken: begijnenkriebels@telenet.be
9
Ons Begijnhof
Een tram in de Lange Violettestraat? Enkel oudere Gentenaars zullen zich dit wellicht herinneren… De welbekende tramlijn 2 reed tot 1969 in de Branbantdam aan het Rond Punt (Lippensplein), gewoon rechtdoor naar het Arteveldeplein voor St-Anna. Toendertijd was dit een belangrijk knooppunt van tramlijnen. Vandaar ging het rechtdoor verder door de Lange Violettestraat naar de Brusselsepoortstraat. Twee sporen in een toch wel smalle straat… In 1968-1969 werd beslist om tussen Lippensplein en Rijke Klarenstraat het spoor te schrappen en een gedeelte van de tramlijn 1 (toen van Moskou naar Van Beverplein) te benutten en zo de drukke as Brabantdam-Lange Violettestraat te ontlasten. Druk? Kijk maar eens bij een volgende wandeling naar de gevelpuien: het is de ene winkelpui naast de andere. Typisch voor de grote invalswegen voor de stad. Denk maar aan Wondelgemstraat, Dampoortstraat, Dendermondsesteenweg, Kortrijksepoortstraat, Zwijnaardsesteenweg (annex parallelle Ottergemsesteenweg), Hoogstraat-Brugse poort, Burgstraat. Zorgde de verlegging van het spoor
ook voor een versnelde teloorgang van de middenstand in een aantal van die straten? In ieder geval verloor het begijnhof hiermee zijn tramhalte, zowat voor de poort. In die tijd en tot lang erna woonde de familie Wante in de straat. Ook weer een ouder weetje, met een persoonlijk trekje: tot ver in de jaren 80-90 was de schrijnwerker-meubelmaker Wante een gekend figuur in de Lange Violettestraat. Hij had zijn winkel/ atelier onderaan in het gebouw met huisnummer 86. Dit gebouw dateert van mijn geboortejaar 1953 en was oorspronkelijk ingericht voor Wasserij Schietse … Winkel en atelier werden min of meer gescheiden door een nog altijd zichtbare lichtstraat. Is deze een overblijfsel van een oud steegje of een gracht? In ieder geval loopt dit door in de naburige huizen. Dit behoort wellicht tot een van de best bewaarde geheimen van de Lange Violettestraat en let op, zo zijn er nog een paar... In ieder geval: de tram vertrok uit de straat en net onze Wante
schreef hierover een gedicht dat ik jullie niet wil onthouden. Het werd opgenomen in ‘Onze Dekenijen’ Stad Gent, 23e jaargang, nr 6, november 1969. O, tram, lijn twee, nu is ‘t voorbij, want heel gedwee zien we u nimmer meer door druk en zwaar verkeer nog rijden in ons dekenij. Nu kiest g’een spoor, amper alleen, maar dwars rechtdoor de Rijke Klarenstraat. Zo zonder rust noch baat verzustert u met tram lijn één. Nooit hoort men nog uw blij gebel, uw rillen log, door Violettestraat. ‘t Begijnhof, buiten raad, verliest haar halte evenwel. En toch, o tram, het moest zo zijn, ‘t verkeer kwam lam, toch wist u raad, en strikt werd zo concreet gewikt tot gunst van ‘t algemeen welzijn. Daarom meteen, dank dekenij heel homogeen voor volks intern vervoer, want door haar streven stoer is ruim een halve eeuw voorbij…
Tekst: Marc
Die gele trams, kennen we die nog? In beeld tram nr 346 voor het St Pietersstation, in 1971, bij de wissel naar de moderne PCC-trams, ondertussen ook uit het straatbeeld verdwenen.
10
We gaan
Simon M. Korteweg Journalist Voorburg (NL) 15 december 1938 Sint-Martens-Latem (BE) 21 november 2020 Vroni Agemans
zijn echtgenote,
Simon Joost Korteweg en Annette Kors Hugo Jules Stephanie Anna Korteweg en Rich Couse Hilde Van den Bergh en Eugene (†) Cooke Claudine Helena (†) Isabelle Jan Van den Bergh en Francis Sheehan Rebecca Anna Charlie Andres Van den Bergh en Louise Casey Henri zijn kinderen en kleinkinderen,
Simon, o Simon!
Het afscheid heeft in familiekring plaatsgevonden. Rouwbetuiging: Uitvaartzorg Vercruyssen T.a.v. familie Korteweg - Agemans Limburgstraat 58 - 9000 Gent www.uitvaartvercruyssen.be
Je bent er niet, je bent er wel. Hoe zou je er niet zijn? De prachtige herinneringen, wat we meemaakten, hoe onze vriendschap groeide… je bent aanwezig en zal aanwezig blijven. Op de uitvaart in beperkte kring brak niet tot me door dat jij in de urn zou zitten waarrond we ons geschaard hadden. Jij, als as, dat kon ik me niet voorstellen. En ik kan het nog altijd niet. Voor mij leef je. Het klinkt niet realistisch, maar dat is wat hechte, ware vriendschap betekent: het nooit vergaan. Al zie ik je niet meer, al is het gezamenlijk koffiedrinken voorbij, als ik mijn dagelijkse twee porties koffie drink ben jij erbij. Dan hoor ik je stem. Zie hoe je het kopje naast het schoteltje zet en vraagt ‘Is er niet wat zoets voor bij de koffie?’ Waarop ik me naar de dichtstbijzijnde patisserie spoedde om wat verfijnds te halen. Vaak voelde ik me – ook bij andere gelegenheden – je loopjongen. Het stoorde me niet. Ik heb het ook voor anderen gedaan, de loopjongen gespeeld, maar enkel voor de vaste kern van vrienden. De kern van mensen die me voor dwaze dingen waarschuwden, en als ik de waarschuwing van tafel veegde en rampspoed me overviel, toch het vertrouwen in me bewaarden. Jouw vriendschap, Simon, was niet ontleend aan theorieën en burgerlijke gewoonten. Die was zuiver gebaseerd – en dat gold niet enkel voor mij – op een samenspraak van gevoel en verstand. Ik was – en ben nog steeds niet de slimste jongen van de klas, maar je voelde organisch mijn nieuwsgierigheid, mijn drang voortdurend bij te leren. Door mij daarin bij te staan porde je dat aan. Je wees de weg, je was een prachtige adviseur. Opzettelijk kiezend voor de schaduwkant. Iemand anders succes gunnend, daar was het je om te doen. Je kon streng zijn, Simon, je hield vast aan je oordeel en dat heb ik ten zeerste gewaardeerd. Het droeg bij aan een groeiende vriendschap. Tot die een niveau bereikte van onaantastbaarheid. Wat anderen ook oordeelden over iemand, je baseerde je zuiver op je eigen ervaring. Je ziekte waaraan je lichaam tenslotte bezweek heb ik gevolgd tot je laatste dag. Het voelde niet als een plicht, noch door de mate van vriendschap die er was. Nee, het kwam door een magische band die ons verbond, en waarvan jij de eerste steen hebt gelegd en voortdurend de randen ervan onderhield. Jij, Simon, hebt me de weg naar de ware vriendschap gewezen. O, jij niet alleen, ook anderen hebben daartoe bijgedragen. Maar jij behoorde tot de top drie die ervoor zorgde dat een straatjongen een fatsoenlijke kerel werd, met behoud van zijn wilde denken en doen. Ik mis je Simon, maar ik mis je niet. Want al ben je er niet, je bent er wel. Levenslang. Guido Lauwaert Gent, 2020-12-16 11
Ons Begijnhof
De markiezin van het edelbehang
Tekst: Sonja - Foto’s: Patricia
Ze danst, ze acteert, ze restaureert, ze slaat op de trommel om zorgverleners een hart onder de riem te steken en, zegt ze zelf, klimt met “apenmanieren op hoge stellingen”. Rara wie is die vreemde vogel in ons hof? “Noem mij maar gerust de markiezin van het edelbehang”, zegt, Patricia Rau glimlachend. Op voldoende afstand én met koude handen en voeten, laat ik me inwijden. “Echt edelbehanger is nog altijd een beroep. Vroege werden ze veel meer gevraagd om in kastelen en paleizen de wanden te ‘beplakken’ met prachtige landschappen. Zowel op papier als op zijde, zoals de schitterende Japanse of Chinese decoraties op de muren.” Patricia ook edelbehanger? “In 2013 vroeg Dirk Braeckman mij een foto van 3 meter op 12 m in Bozar aan te brengen, in de tentoonstelling over Watteau. Dat was mijn ‘doop’, 12 stroken van 1 meter breed werden opgekleefd. Zo heb ik het geleerd, al doende.” Het experiment lukte zo goed dat Patricia het regelmatig doet. Zoals onlangs in Herford, het
12
museum voor hedendaagse kunst in Noordrijn-Westfalen in Duitsland. “Hier was het een foto van 4 meter op 12, en zoals je ziet op de foto kon ik werken met een hoogtewerker. Maar dat loste niet alle problemen op: als het om een rechte wand gaat werk ik met een pvc-buis om de foto af te rollen. Maar hier was het …. een halve cirkel! Zo’n werk vergt ontzettend veel concentratie om nog niet te spreken van de fysieke inspanningen. Echt waar ik waan me soms in een spel zonder grenzen … Concentratie is nodig omdat je er vanop je stelling of hoogtewerker toch moet voor zorgen dat het werk op ooghoogte perfect past. Eén millimeter verschil daar van boven, geeft als snel een paar centimeter verschil daar beneden. En natuurlijk mag je niets bevuilen en er zelfs voor zorgen dat de kunstenaar, eens de tentoonstelling voorbij, zijn werk weer kan afhalen”.
testen - naar Herford. We bleven er 3 dagen en werkten er 15 uur aan het aanbrengen van de foto. Op 1 november ging de tentoonstelling open en ... op 10 november gingen de deuren toe. Of de expo later nog te zien zal zijn, weten we niet”.
Korte expo
Maar lang moest Patricia niet wachten om opnieuw haar “papje” te bereiden. Toen we elkaar spraken was ze net “edelbehanger” geweest in het Raveeluseum waar een tentoonstelling opende met het werk van Jacqueline Mesmaeker. “Nog een heel werk was dat, op een wand van 7 m hoog en 7,5 m breed een conceptueel werk met woorden. En opnieuw op stellingen kruipen …”.
In Herford was de groepstentoonstelling amper 1 week open. “Samen met een assistent reden we eind november – na al de noodzakelijke covid-
Wie nog wat “klein plakwerk” (zegt ze zelf) van Patricia wil zien kan ook naar de expo “Souvenirs de Chine” in het museum Vandenhove in Gent.
Tekst: Filiep - Foto’s: Koen Lepla
Vogels voeren en beloeren (Een titel geleend van Natuurpunt, maar het is precies waar dit stukje over gaat) Als het winter wordt en wij knus achter ons enkel glas bij de stoof naar buiten zitten te staren, hebben de vogels het vaak niet gemakkelijk. Het wordt kouder, het regent vaker en de voedselvoorraden in de natuur raken op, zeker naar het einde van de winter toe. Tijdens de warme winters van de laatste jaren hebben ze het iets gemakkelijker, maar in ons verstedelijkte landschap waar zelfs de boerenbuiten er vaak proper gestofzuigd bij ligt, kunnen ze best nog wat hulp gebruiken. Het aanbod is immens en de laatste jaren vind je in de winkels mezenbollen in alle vormen, graansilo’s, zonnebloempitten al dan niet gepeld, gemengd graan, gedroogde meelwormen om uit te strooien, enz. Voor elk wat wils. De vetbollen hou je best achter de hand voor als het echt begint te vriezen. Op dat moment voorzie je best ook een bordje met water zodat de vogels kunnen wat te drinken hebben. Gooi ook eens een stuk appel in de tuin, lijsterachtigen zijn er dol op. Graag hebben de vogels ook een struikje in de buurt waarin ze kunnen schuilen als ze zich bedreigd voelen. Vaak nemen ze een graantje of een pitje mee naar die struik waar ze het op hun gemak oppeuzelen. Mensen die denken dat het hier in t Begijnhof midden in de stad niet de moeite loont om iets voor de vogels te doen omdat er hier toch niks zit, zullen zeer verrast zijn als ze toch een voederplek voorzien. Gegarandeerd heb je Pimpelmezen en Koolmezen die op het eten afkomen, met kans op een Roodborstje dat graag de baas komt spelen. Merels, Huismussen, Vinken en Turkse tortels doen zich vaak te goed
aan het gemorste graan op de grond. Daar komen vaak ook de minder geliefde dikke Houtduiven op af. Bekijk ze wel maar eens goed, want hier in ‘t Begijnhof zitten er ook twee Holenduiven. Die zijn een stukje kleiner, blauwgrijs, beetje roze borst en een groene nek die mooi blinkt in het zonlicht. Dit jaar zijn er in mijn tuin een vijftal zonnebloemen gekiemd uit het gemorste graan van vorig jaar en ik heb die laten staan. Ik heb kunnen genieten van de prachtige gele bloemen op het einde van de zomer. In november kreeg ik er echter nog een extra spektakel bovenop. Maar liefst dertien Putters en enkele Groenlingen hadden de uitgebloeide bloemen ontdekt vol pitten en hebben zich er met grote gulzigheid op gesmeten. Putters (zie foto) zijn ongelooflijk mooie vinkachtigen die je eerder in een ver exotisch land zou verwachten dan in ons gematigde België. Mijn tuin ligt nogal ver van de groene long van ’t Begijnhof (buurt van ‘t verborgen parkske), maar ik denk dat mensen die daar dichtbij wonen ook wel eens de Grote bonte specht op bezoek krijgen op hun voederplek. Staartmezen, die ook in het Begijnhof zitten, komen ook soms op de vetbollen af. Eksters zullen graag een graantje komen meepikken. Ook zij zijn niet erg geliefd, maar kijk er toch maar goed naar … hoe mooi kan je een vogel maken? Een klein voederplekje, een stoeltje aan ‘t venster en een beetje geduld en ’t is van National Geographic in je tuin! Op 30-31 januari is er weer het grote vogeltelweekend van Natuurpunt. Dat weekend telt iedereen die zin heeft alle vogels in zijn tuin en kan die dan invoeren op een website. Zo maak je deel uit van het grootste tuinvogelonderzoek in Vlaanderen. Voor meer info: www.natuurpunt.
be/het-grote-vogelweekend.
Koolmees
Pimpelmees
Putter
Roodborstje
13
Ons Begijnhof
De vele dromen van Maud ‘Overal vind je wel een verhaal’ van de buren. Bij deze..., iedereen die wil, mag het me laten weten. Zowel voor video als foto.” Woon je hier al lang? “Sinds het 2de leerjaar, ongeveer 10 jaar.” Wat studeer je? “Ik volg audiovisuele vormgeving aan Ottogracht, ik heb 4 uur video en 2 uur fotografie. Volgend jaar ga ik waarschijnlijk naar het Kask en zal ik moeten kiezen tussen video of foto.”
“Achter elk deurtje zit een verhaal”. Zo schreef Maud Perschel in het “online-interview” die ik met haar maakte. Juist. Achter het deurtje van mama en Maud zit ook een mooi verhaal.
Tekst: Sonja - Foto’s: Maud
Een tijd geleden zag ik op facebook een filmpje verschijnen over het begijnhof. Auteur: Maud Perschel. Ik vond het de moeite waard om die “filmmaakster” wat beter te leren kennen. Dit is het verhaal. Waarom maakte je het filmpje? “De opdracht was ‘mijn straat’, en de bedoeling was dat je je buren interviewde. De archiefbeelden van het begijnhof kreeg ik van Jerome en Diana en aanvankelijk was het de bedoeling dat ze ook in het filmpje kwamen maar er zat te veel ruis op het beeld. Alle overige beelden heb ik zelf gefilmd. Het was heel gezellig, de buren waren gastvrij en ik kreeg de vrijheid om te filmen wat ik wou. Het thema lag me omdat ik graag portretten maak van mensen. Achter elk deurtje in het begijnhof zit er een verhaal, soms vind ik het wel moeilijk om aan mensen te vragen of ze willen meewerken! Ik zou het tof vinden om in de toekomst nog portretten te maken
14
Je bent momenteel begonnen met een nieuwe opdracht? “Mijn huidige opdracht is een videoportret over een ‘verloren droom’. Het is een portret geworden van de buurvrouw van mijn oma, ze is 84 jaar. Ondanks corona hebben we toch samen beslist om dit portret te maken. Lieve was heel blij dat ik er was omdat ze anders altijd alleen is. Tijdens de herfstvakantie ben ik dan meerdere namiddagen bij Lieve gaan filmen. Het verhaal is soms een beetje verwarrend maar ik ben op dit moment bezig met de montage en probeer er een samenhangend geheel van te maken. Bij dit verhaal lag de focus op het feit dat dromen kunnen uitkomen. Op het einde heb ik nog een fotoportret van haar gemaakt.” “Ondertussen werk ik ook aan mijn scriptie, het schriftelijk gedeelte moet eind januari klaar zijn en dan start ik met het maken van een filmpje. Voor deze opdracht
moeten we naar een regisseur werken, ik heb voor Agnès Varda gekozen. Ik vind haar interessant omdat ze ook een kunstenaar is en documentaires heeft gemaakt die meestal sociaal geëngageerd waren. Voor deze opdracht ben ik nog op zoek naar mensen die een boeiend of meeslepend verhaal willen vertellen. Mijn gegevens: maud.perschel@ gmail.com, of drop een briefje in mijn brievenbus, adres: Lange Violettestraat 79. Ik ben benieuwd of er iets uit de bus zal komen!”. Hoelang moet je nog studeren? “Ik zit nu in het 6de middelbaar, en daarna moet ik nog 4 jaar studeren.” Hoe valt dat mee in deze lockdown -tijden? “Het is niet altijd evident, tijdens de eerste lockdown was mijn mama de enige die ik kon filmen omdat we in onze bubbel moesten blijven. We krijgen ook minder feedback omdat we zo weinig naar school gaan. Ik vind dit een nadeel voor het leerproces en de kwaliteit.” Wat zijn je toekomstplannen? “Het plan was om vorige zomer met de Bouworde naar Marokko te gaan om in een weeshuis te werken maar door corona werd dit gecanceld. Als corona het toelaat wil ik volgende zomer graag naar Nepal gaan. Ik zal daar dan als vrijwilliger werken en een fotoreeks maken.”
Begijnhofsfeer
15
Wedstrijd
Waar zou deze foto genomen zijn?
!
Stuur de oplossing (selfie) naar begijnenkriebels@telenet.be of steek een briefje in brievenbus 255.
wedstrijd WAAR IN HET BEGIJNHOF
Een nieuw jaar en dus een nieuw begin: een onschuldige kinderhand zal een van de “vinders� uitkiezen. Die mag dan een presentje verwachten !
Oplossing vorige wedstrijd (#116) Dag Andrea, (denk ik die de mails ziet), of mensen van de nieuwsbrief, de nieuwsbrief net uit de bus gehaald, en ja, de vraag, waar in het begijnhof?, het is aan de deur bij Andrea, dus volgens mij een schilderij van Andrea.
Ben ik snel of zeer snel, het geeft maar aan, de nieuwsbrief, ik zie hem graag komen, ik lees er heel graag in, bedankt aan iedereen die er aan meewerkt, is en blijft een mooi en waardevol initiatief,
Ik weet het nummer niet van buiten maar denk dus 255.
Paul de Meester, convent ter liefde, 263
16
Beste buren, laten we nog even terugblikken naar het voorbije jaar en de bewoners herdenken die ons voorgoed verlaten hebben. • Monica De Vos 1937-2020 • Marc Staelens 1955 - 2020 • Nicole Dufour 1948 – 2020 • Simon Korteweg 1938 – 2020 • Pastoor Frank Grypdonck 1938 – 2020 . Pastoor Grypdonck was de pastoor van ons begijnhof vanaf 1981 tot aan zijn pensioen in 2012. Hij overleed in het rusthuis te Eeklo tengevolge van de corona-besmetting.
Lieve buren, Een vraagje. Een vriendin van mij heeft in het verleden enkele boeken uitgeleend aan Babs. Die werd nu spijtig genoeg opgenomen omwille van dementie. In haar verwardheid heeft ze vele boeken gewoon uitgedeeld of in onze kleine bibliotheek geplaatst achteraan het begijnhof. Mochten jullie toevallig in het bezit zijn van boeken van John Irving (ze zijn genaamtekend met Fabienne Tytgat) willen jullie een seintje geven? Natuurlijk na het lezen ervan. Eeuwige dankbaarheid! Cynthia, huis 155.
Agenda
Vox Mago - The Passion of Christ Begijnhof Kerk OLV Presentatie passie oratorium van Arthur Somervell
Vrijdag 12 maart 2021 - 20:15 & Zaterdag 13 maart 2021 - 20:15
kwaliteitsslagerij
LANGE VIOLETTESTRAAT 7 - GENT - 09 225 47 30
BELEGDE BROODJES & MEENEEMDAGSCHOTELS
TICKETS: WWW.VOXMAGO.BE
Hier kon ook jouw reclame staan, vind je niet? Bij interesse, contacteer a.u.b de redactie om jouw reclame te bespreken: begijnenkriebels@telenet.be
17
KOE NS
Ko okclu b
- met liefde voor lichaam en geest -
Begin je keukenactiviteit met een proper werkvlak en verzamel alle benodigdheden. Zo kan je in alle rust en met liefde aan de slag! Succes!
Portobellopasteitjes met tofupesto Met tofu in de pesto krijg je een crème die je ook als broodbeleg kunt gebruiken. Hier gebruiken we de tofupesto om portobello’s te vullen. Die verpakken we in bladerdeeg. INGREDIËNTEN VOOR 4 PERSONEN
BEREIDING
VOOR 8 PASTEITJES: 4 PORTOBELLO’S 180 G BLADERDEEG DIEPVRIES, ONTDOOID OLIJFOLIE PEPER EN ZOUT VOOR DE TOFUPESTO: 50 G TOFU 1 TEENTJE KNOFLOOK 50 G PIJNBOOMPITTEN 20 G BASILICUM 2 EL ZONNEBLOEMOLIE PEPER EN ZOUT
Verwarm de oven voor op 200 °C. Verwijder de steeltjes van de portobello’s en bestrijk de portobello’s aan alle kanten met olijfolie. Bak ze op een zacht vuurtje gaar met het deksel op de pan. Kruid ze met peper en zout. Snijd ze in tweeën zodat je twee halve cirkels hebt. Mix de tofu samen met de knoflook, de pijnboompitten, het basilicum, de zonnebloemolie, peper en zout. Rol het bladerdeeg uit tot twee lappen van 24 x 24 cm. Snijd elke lap in vieren. Bekleed een klein taartvormpje met wat deeg, zodat het deeg over de randen heen hangt. Maak de opstaande randen wat vochtig. Vul de helft van het deeg met een halve portobello en smeer er tofupesto op. Klap de andere helft erover. Duw de deegranden goed tegen elkaar en snijd het overhangende deeg eraf. Leg het pasteitje op een ingevette bakplaat. Ga zo door met de andere pasteitjes. Bak de pasteitjes 15 minuten in de oven.
Puur vegetarisch/vegan eten, gemaakt met liefde, voedt mijn hele wezen en draagt bij tot de gezondheid en de toekomst van de planeet.
18
Hier kon ook jouw reclame staan, vind je niet? NIEUW ADRES
Molenstraat 126A in Wondelgem
Bij interesse, contacteer a.u.b de redactie om jouw reclame te bespreken:
0479 45 61 99 • info@bestcopie.be
begijnenkriebels@telenet.be
WWW.BESTCOPIE.BE
0498 60 55 41
Glazenwasser Erik
www.glazenwasser-erik.be - info@glazenwasser-erik.be PAUL CAMMERMANSSTRAAT 30 - 9290 BERLARE Werken worden uitgevoerd volgens Europese richtlijnen qua veiligheid, alles gebeurt met telescopische stelen vanop de grond.
Een idee voor in de nieuwsbrief? Lingerie • Ondergoed • Sportbh’s • Zwangerschapslingerie Kousen • Nachtkledij • Herenondergoed • Sokken
Colofon
Lange Violettestraat 45 9000 Gent Tel 09 223 55 86
Mail het gerust naar de redactie!
begijnenkriebels@telenet.be
Uitgever
Marc Van Speybroeck - Lange Violettestraat 193, 9000 Gent - marc.van.speybroeck@telenet.be - www.begijnenkriebels.be
REDACTIE - Ons Begijnhof begijnenkriebels@telenet.be Lange Violettestraat 255
BAR - BewonersAdviesRaad
Martine Bogaert Nicole Bonne Andrea De Rycke Sophie Nicque Sonja Vanoutryve
Begijnenkriebels
Doelstellingen van de BAR: • Aanspreekpunt voor de bewoners en de vzw Begijnhof O.-L.Vrouw ter Hoyen, erfpachtgever van het begijnhof: gezamenlijk formuleren van ideeën en/of bezwaren voor wat betreft de invulling van het begijnhof (bestrating, groenbeheer, gemeenschappelijke kosten, ….). • Organisator en coördinator van evenementen van en voor de bewoners in ons begijnhof. • Uitgifte van de tweemaandelijkse Nieuwsbrief, ondertussen aan zijn 20st jaargang toe.
VZW Begijnhof Onze-Lieve-Vrouw ter Hoyen
Uitgever en auteurs betrachten grote zorgvuldigheid bij de samenstelling van deze nieuwsbrief. Zij aanvaarden geen enkele aansprakelijkheid voor schade, van welke aard ook, die het gevolg is van onjuiste vermelding en/of zetfouten. Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opname of enige andere manier, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever. Ten aanzien van hetgeen in deze uitgave is opgenomen is getracht voor zover deze niet bekend waren de auteursrechthebbende te achterhalen. Voor zover er sprake is van onjuiste vermelding van auteursrechthebbende is dit gebaseerd op te goeder trouw verkregen gegevens. Uitgever aanvaardt geen aansprakelijkheid voor eventueel ontbreken van toestemming van auteursrechthebbenden.
Vroni Agemans, Martine Bogaert, Andrea De Rycke, Vera Dua, Sophie Nicque, Filiep T’jollyn, Sonja Vanoutryve, Marc Van Speybroeck.
begijnenkriebels@telenet.be www.begijnenkriebels.be www.facebook.com/Begijnenkriebels
Lange Violettestraat 235, 9000 Gent
Robert Dendooven Coördinator 09 224 17 90 olvterhoyen@skynet.be Conciërge Johan Hoste 0498 07 58 15 johanbegijnhof@icloud.com www.kleinbegijnhof.be www.facebook.com/kleinbegijnhofgent
Volkshaard Sociale huisvestingsmaatschappij Ravensteinstraat 12, 9000 Gent
Algemeen 09 223 50 45 Sociale dienst 09 233 12 43 - sociale.dienst@volkshaard.be Technische dienst 09 223 35 28 - technische.dienst@volkshaard.be Afspraken https://afspraken.volkshaard.be E-mail info@volkshaard.be Website www.volkshaard.be
19
Manuela
Dit is mijn buurvrouw Manuela. Ik ken ze als een lieve goedlachse dame en als we mekaar passeren in het begijnhof doen we meestal een kleine babbel. Ze is een moedige en trotse madam‌ Ik was blij dat ik deze foto van haar mocht nemen‌ Martine Bogaert
Het Portret
Foto: Martine B.
