verantwoordelijkheid van beide partijen was. De hoofdparagraaf luidde: "Autoriteiten zeggen dat met kapmessen zwaaiende aanvallers zes mensen hebben gedood bij twee aanvallen op Christelijke dorpen in centraal Nigeria."3 Terwijl de slachtoffers werden geïdentificeerd, werden de aanvallers pas later in het verhaal geïdentificeerd als moslims, en daarna alleen in het kader van hun vergelding tegen een eerdere aanval op christenen door moslims. De minderheids-christenen hebben inderdaad teruggevochten in Nigeria, maar het zijn de islamitische jihadisten die de agressors zijn en die het conflict hebben veroorzaakt. Dat idee krijg je echter nooit van de Associated Press. De vervolging van moslims door christenen in 2010 en 2011 bereikte een ongekend niveau. Maar mensenrechtenorganisaties gaven deze verontwaardiging slechts een plichtmatige erkenning en de wereldleiders gaapten. Christenen waren kennelijk geen modieuze of politiek correcte slachtoffers, dus leden ze in een vacuüm.
Irak De geschiedenis van het christendom in Irak gaat terug tot de eerste eeuw, toen de Assyriërs het christelijk geloof accepteerden. In de vroege middeleeuwen strekte de Nestoriaanse kerk, gevestigd in het huidige Irak, zich uit over heel Azië en China - voordat de levendigheid en het bereik ervan werden vernietigd door de Mongoolse indringers die de islam spoedig overnamen, een geloofsbelijdenis die mooi paste bij hun krijgersgeest. Vóór de Golfoorlog schatten sommige schattingen het aantal christenen in Irak op een miljoen of meer; sinds 2003 is echter meer dan de helft van de vooroorlogse christenen in Irak het land ontvlucht. Dit wil niet zeggen dat het meedogenloze regime van Saddam Hoessein, dat Amerika ten val heeft gebracht, bijzonder gastvrij was geweest voor Iraakse christenen; zelfs in het relatief seculiere Irak van Saddam, waar vice-premier Tariq Aziz een Chaldeeuwse katholieke christen was, werd de kleine christelijke gemeenschap geconfronteerd met willekeurig 7
