P
Naam: Paul Dirkse Leeftijd: 53 jaar Eerste baan: Consultant Beroep: Wethouder Kennis, Onderwijs Sport & Financiën Woon- en werkplaats: Leiden Burgerlijke staat: Gehuwd Grootste overtuiging: ‘Skate to where the puck is going, not where it has been’ Tip voor de mensheid: Feiten zijn minder populair tegenwoordig, maar daarmee niet minder relevant
Thuis
Een katholiek nest, waarin we twee belangrijke waarden meekregen. Zorg dat je op eigen benen kunt staan en doe iets voor je omgeving. Mijn ouders gaven elkaar de ruimte. Zijn werk was alles voor mijn vader en mijn moeder respecteerde dat. Ook zij bleef zich ontwikkelen. Op tachtigjarige leeftijd vult zij nog belastingaangiftes in voor familie en vrienden. Ze heeft mij geleerd dat als je op eigen benen kunt staan, je heel veel te geven hebt aan anderen.
Strand en zee
In mijn tijd als dienstplichtig officier bij de Koninklijke Marine werd mijn vader ongeneeslijk ziek. Ik ging twee maanden varen, ik vond het moeilijk om van huis te gaan terwijl hij een naderend einde moest zien te verwerken. Hij wilde er niets van horen: Ga het avontuur aan jongen. Nu ik zelf vader ben besef ik hoe wezenlijk die periode was. Voor hem en voor mij. Na zijn dood is zijn as uitgestrooid over zee. Ik kom graag aan zee, ik vind er de rust om gedachten te ordenen en de blik weer naar voren te richten.
Ontwikkeling Ontwikkeling begint bij nieuwsgierigheid. Ik wilde journalist worden maar het leven is wat er gebeurt als je plannen maakt. Ik heb veel projecten gedaan, van bedrijfsleven naar overheid en weer terug. In mijn werk als wethouder komt alles bij elkaar. De rugzak, gevuld met ervaringen van 23 jaar werken, komt mij elke dag van pas. Dit is absoluut het leukste dat ik ooit heb mogen doen.
Samenleving Samenleven op een heel klein stukje aarde als Leiden is voor iedereen een uitdaging. Als stadsbestuur wegen we voortdurend belangen tegen 082 LEVEN!
elkaar af. We geven richting aan de wereld van morgen, in de wereld van nu. Het gaat maar om één vraag: Wat is nodig voor de toekomst van de Leidse samenleving? Ons antwoord strookt niet met ieders specifieke belang. Dat hoort zo, maar leidt soms ook tot polarisatie. Ik zie een afnemende populariteit van feiten ten opzichte van meningen. Mensen komen tegenover elkaar te staan. Een trend die we met elkaar zullen moeten keren, dat is te belangrijk om alleen aan de overheid over te laten.
Ontroerend Mijn werk gaat over groot en over klein. Het raakt mij. Het maakt me soms kwaad, blij, verdrietig of teleurgesteld. En mijn werk ontroert. Ik denk aan de blijdschap en de dankbaarheid van nieuwe Leidenaars bij de naturalisatie-ceremonie. De samenleving waar wij nogal eens op mopperen is voor hen een veilige haven.
Ouder worden Ik laat mij er niet door van de wijs brengen maar het is ontegenzeggelijk waar. Ik word ouder. Ik merk het aan de spierpijn na een potje padel bijvoorbeeld. Het voordeel? Door de jaren heen ga je jezelf beter kennen. Waar ben ik goed in, wat kan ik beter aan een ander overlaten? En natuurlijk, ik sta regelmatig in de wind. Ik troost mij dan met de gedachte aan mijn vader. Met een kwinkslag zou hij me zeggen: “Wat een baan heb jij. En je kon vroeger nog wel zo goed leren!”
Toekomst In 2022 eindigt de termijn van dit college. Het wordt tijd om na te denken over wat hierna komt. Elke dag werk ik met hart en ziel in en voor onze prachtige stad. Het is nu nog moeilijk te beseffen dat dat straks ophoudt. Dit werk slokt je op, in de goede zin van het woord. Maar wat ben ik dankbaar dat ik dit werk kan doen.
