Hoop magazine, maart 2023

DE HOOP

José leeft met een identiteitsstoornis

Ruzie met je kind

Evenementen bij De Hoop

“Dagelijks besteedde ik gerust driehonderd euro aan drugs”

“Bij De Hoop leerde ik God kennen. Hij leerde mij dat ik het niet op eigen kracht kan, maar dat ik het samen met Hem mag doen.”

Axel Pothof Directeur Vrienden van De Hoop

DESKUNDIGE GELOOFSGETUIGEN

“Ervaring is simpelweg de naam die we aan de som van onze fouten geven”, zei de Ierse schrijver Oscar Wilde. Voor ervaring op zich hoef je geen moeite te doen, want fouten maken we allemaal, gedurende ons hele leven. Zelfs als we goede bedoelingen hebben. Paulus schreef immers ook aan de christenen in Rome: “Want het goede dat ik wil, doe ik niet, maar het kwade, dat ik niet wil, dat doe ik.”

Sommige cliënten van De Hoop hebben véél ‘ervaring’. Bijvoorbeeld Khalis en Corné (zie het dubbelinterview op de pagina’s 22-25). Al jong kwamen ze in aanraking met drugs en alcohol en belandden ze in de criminaliteit. Jarenlang ging het van kwaad tot erger. Totdat ze besloten om niet meer slaafs dezelfde ervaringen te blijven opdoen. En ze de strijd begonnen om clean te worden en te blijven.

En nu? Nu zijn ze levende voorbeelden van de vier kernwaarden van De Hoop.

Lef – Ze hadden de moed om te kiezen voor een ander leven. Geloof – Ze vonden het geloof in Jezus Christus, de Enige die harten kan veranderen.

Liefde – Ze sloten een hechte vriendschap met elkaar; en ze delen de liefde die ze van God hebben ontvangen graag met andere (oud-)cliënten, bijvoorbeeld tijdens dagopeningen, lofprijsavonden en bidstonden (die je met jouw giften mede mogelijk maakt).

Deskundigheid – Ze willen op een professionele manier hun levenservaring inzetten om weer andere mensen met veel ‘ervaring’ op weg te helpen naar een Nieuw Leven. Daarom volgt Corné nu een opleiding tot ervaringsdeskundige in de zorg.

Khalis, Corné en anderen die aan het woord komen in dit magazine zijn hedendaagse geloofsgetuigen, die met Paulus uitroepen: “… wie zal mij verlossen uit het lichaam van deze dood? Ik dank God, door Jezus Christus, onze Heere.”

Zij leren jou en mij om, met het oog op Jezus, “met volharding de wedloop te lopen” die voor ons ligt.

DE HOOP Magazine is het magazine van Vrienden van De Hoop, met bijzondere verhalen van cliënten en alles wat er gebeurt in en om De Hoop en verbonden stichtingen.

De HOOP Magazine

is een uitgave van Stichting Vrienden van De Hoop. Vrienden van De Hoop is in het bezit van het CBFkeurmerk en door de Belastingdienst erkend als ANBI. Giften kunnen worden overgemaakt op rekeningnummer NL06.INGB.00.00.38.38.38.

Telefoon: 078 611 1355

E-mail: info@vriendenvandehoop.nl

Redactie

Evelyn van der Ark, Elize den Bleker, Mariëlle Blom (eindredactie), Kristle Braafheid, Hilleen Droogendijk, Evelien Fokkema (eindredactie), Marianne van der Poel, Ellen van de Polder, Redmar Smit, Fennegien Wietses

Fotografie

Ineke Linssen en anderen

Drukwerk De Hoop Drukkerij, Dordrecht

Concept, ontwerp & realisatie BladenMakers, Nijkerk

Aansprakelijkheid

Redactie en uitgever zijn niet aansprakelijk voor uitspraken van (ex-)cliënten.

Aanmelden magazine

Via: vriendenvandehoop.nl/blijfopdehoogte

“Khalis is voor mij een echte Jonathan.”

Sinds 1 maart zet De Hoop het aanbod voort van InTransit, gericht op (kandidaat) missionair werkers en de organisaties die hen uitzenden.

Irene Blom, voorzitter van de Raad van Bestuur van De Hoop: “De afgelopen jaren is de samenwerking gegroeid tussen InTransit en De Hoop. Wanneer intensievere behandeling nodig bleek voor een zendeling of gezinslid, dan konden wij daarin onze bijdrage leveren. InTransit zocht een partner om hun aanbod voort te zetten en dit werk sluit goed aan bij onze missie. Zo helpen we mensen die het zendingsveld opgaan vooraf inzicht te krijgen in hun kracht en kwetsbaarheden. Dit kan problemen voorkomen wanneer je hier goed aandacht aan besteedt.” Dat doen we met veerkrachtassessments, psychologische assessments en psychologische begeleiding en behandeling.

De eerste antiekveilingen voor Vrienden van De Hoop, in samenwerking met het Zeeuws Veilinghuis, leverden zo’n € 7000,- op. Een prachtig bedrag!

“Eigenlijk zitten onze kinderen helemaal niet op deze oude spullen te wachten”, vertelt iemand op leeftijd die mooie zilveren miniaturen schonk aan Stichting Vrienden van De Hoop. “Op deze wijze dragen we iets bij aan een nieuwe kans voor mensen die dat echt nodig hebben.”

Initiatiefnemer Andre: “We hopen dat veel meer mensen dit idee omarmen om hun antiek af te staan aan Stichting Vrienden van De Hoop.” Hij zamelt onder andere porselein, zilver en schilderijen in. Alle spullen vinden direct hun weg naar het veilinghuis, worden kosteloos getaxeerd, gefotografeerd en online aangeboden. De opbrengst komt volledig ten goede aan Vrienden van De Hoop.

Meedoen? vriendenvandehoop.nl/veiling

Dankzij de steun van onze donateurs kan De Hoop klaarstaan voor mensen in nood. Tijdens de bedankdag in januari toonden we onze dankbaarheid aan hen.

Veel van onze projecten zijn alleen mogelijk dankzij de steun en betrokkenheid van mensen in heel Nederland. Tijdens onze jaarlijkse bedankdag benaderden we weer zoveel mogelijk donateurs via een kaartje, telefoontje of mail om ‘dank je wel’ te zeggen! De impact van jouw steun is niet te tellen!

Benieuwd hoeveel mensen jij helpt met jouw gift?

Bekijk onze bedankvideo op: vriendenvandehoop.nl/ bedankdag

TWEEDUIZEND-DRIE-EN-TWINTIG AGENDA

STADSWANDELING GORINCHEM

22/4

22 april

Stadswandeling Gorinchem

Heerlijke lentewandeling vanuit het Huis van Hoop in Gorinchem. Struin door de historische stad, over de stadswallen en dwars door de natuur. Schrijf je in via vrouwenvanhoop.nl/ activiteiten

OPWEKKING 26/5

26-29 mei

Opwekking

Ook dit jaar zijn we te vinden bij Pinksterconferentie Opwekking. Heb je vragen over hulp voor jezelf of naasten of wil je meer informatie over onze organisatie? Kom langs bij onze stand in de Mission Expo. We vertellen je graag over ons bijzondere werk! Zien we je daar?

ONLINE CONFERENTIE

6/6

Gun jezelf een dagje uit en schrijf je in voor de wandeling van Vrouwen van Hoop in Gorinchem op 22 april!

Om 9:30 uur starten we met een uniek inkijkje in het Huis van Hoop in het hart van de historische stad. We luisteren naar een cliënte die haar verhaal deelt vol pijn en hoop. Hierna gaan we aan de wandel! Struin zo’n tien kilometer over de stadswallen, langs authentieke grachten en door de natuur. Iedere vrouw heeft een verhaal en we willen graag taboes doorbreken door hierover te praten. Daarom krijg je handvaten om een waardevol gesprek met elkaar te houden. Aan het begin van de middag sluiten we de wandeling af met een drankje en een hartige snack. Een ticket kost 20,- euro. Leden van Vrouwen van Hoop wandelen gratis mee.

Wees welkom! Meld je aan via vrouwenvanhoop.nl/ activiteiten

6-8 juni

Online conferentie

Vier keer per jaar organiseren we een conferentie voor cliënten en medewerkers. Sinds kort is de conferentie voor iedereen online te bekijken! Spreker Dick Pieterman neemt je drie ochtenden mee in een afwisselend programma met lezingen, muzikale onderbrekingen en boeiende tafelgesprekken. Kijk mee via vriendenvandehoop.nl/ conferentie

RONDJE NEDERLAND

22/6

22-24 juni

Rondje Nederland

Rondje Nederland, dé wieleruitdaging die je eens in je leven moet aangaan. In 48 uur komt jouw team de Zeelandbrug, de Limburgse heuvels en de Groningse wind tegen. Dit ‘rondje fietsen’ vergeet je nooit meer. Het is gegarandeerd afzien, maar je weet waar je het voor doet. Confronteer jezelf en help een ander! cycleforhope.nl/ rondje-nederland

Dit rondje fietsen vergeet je nooit meer!

“Ik zie, hoor en ervaar wat mijn persoonlijkheden voelen”

TIJDENS HET INTERVIEW NEEMT EEN VAN JOSÉ’S

PERSOONLIJKHEDEN HET OVER. ZE NEEMT EEN

POTLOOD IN DE HAND EN BEGINT OP EEN LEEG

VEL VOOR HAAR TE TEKENEN. ZE TEKENT ALLERLEI

PUNTIGE VORMEN. HET VOELT KWETSBAAR VOOR

JOSÉ: “IK KRIJG HET HIER HEEL WARM VAN. NU ZIE JE

LETTERLIJK WAT ER MET ME GEBEURT.”

José is enthousiast als ik haar vraag of ze wil meewerken aan een interview. Onlangs is ze begonnen met het schrijven van een eigen boek. Ze wil graag meer bekendheid over haar stoornis en zoals ze zelf zegt: “Als ik maar één iemand kan helpen met mijn verhaal, is mijn doel al bereikt.” Terwijl ik in het gezellige huis van José zit, struikel ik over mijn eigen woorden. José heeft een dissociatieve identiteitsstoornis. Niet zo gemakkelijk uit te spreken, evenmin uit te leggen. Ik haal opgelucht adem als José aangeeft: “Spreek maar over dis, dat is net zo gemakkelijk. Dat doen we hier allemaal.”

CIRKELS

Maar wat is dis? José legt het uit door het tekenen van een grote ovalen cirkel.

Ze zet haar naam erin. “Dit ben ik, José. Door trauma’s in mijn kindertijd kwam er grote druk op mijn persoonlijkheid.”

Ze tekent allerlei pijlen die wijzen naar de cirkel. “Mijn hersenen konden die druk niet meer aan, waardoor ze een nieuw ‘deel’ vormden,” en José tekent er een kleinere cirkel aan vast. Vervolgens nog een en nog een. “Dit zijn de nieuwe persoonlijkheden die mijn hersenen vormden. Zij konden wel met mijn trauma’s omgaan. Een van de persoonlijkheden is bijvoorbeeld Josi, een meisje van zeven. In haar kon ik mij verschuilen, als het me even teveel werd als kind. Iedere persoonlijkheid heeft een eigen naam: naast Josi zijn er Anna, Katja en nog elf anderen. En iedereen heeft een eigen leeftijd en verschillende eigenschappen. Zo heb ik een kind van zeven, een zorgzame persoonlijkheid en een rebels type. Bij mij is de kern ‘ik, José’ altijd aanwezig, maar ik kan wel overgenomen worden door andere persoonlijkheden. Ik zie, hoor en ervaar alles wat zij waarnemen en voelen.” Terwijl ik José interview, zie ik dat een van haar persoonlijkheden het overneemt. Ze neemt een potlood in de hand en begint op een leeg vel voor haar te tekenen. Ze tekent allerlei puntige vormen. Het voelt kwetsbaar voor José: “Ik krijg het hier heel warm van. Nu zie je letterlijk wat er met me gebeurt.”

AFWIJZING

“Je kunt dis hebben zonder dat je het weet, want lange tijd merkte ik niks. Ik was getrouwd, had vier jonge kinderen en een

baan in de zorg. Ik kampte wel met psychische klachten, kreeg twee keer een burn-out en had een depressie. Door een stressvolle tijd nam mijn leven een nog grotere wending. Omdat we ons al lang niet thuis voelden in onze kerk, besloten we over te stappen naar een heel ander kerkverband. Qua opvattingen verschillen zij nogal van mijn oude gemeente. Hierdoor kregen we ontzettend veel afwijzing van familie en mensen uit onze vorige kerk. In deze periode maakte ik soms plotseling ongecontroleerde bewegingen en kreeg ik regelmatig een angstaanval. Ik merkte dat mijn lichaam signalen gaf die buiten mijn vermogen omgingen. Ik dacht dat ik demonisch belast was en zocht naar bevrijding. Hiervoor ging ik naar verschillende bevrijdingsen genezingsdiensten. Omdat ik in een traditionele kerk opgegroeid was, maakte ik veel mee wat ik nooit eerder had gezien. Mensen schreeuwden, of baden in tongen. Achteraf denk ik dat alle onbekende situaties mijn angsten nog heftiger maakten. Het maakte me radeloos dat alle pogingen tot genezing geen effect hadden. Ik kwam in een geloofscrisis terecht. Ik dacht echt dat de duivel in mij was. Dit was niet alleen voor mijzelf moeilijk, maar ook voor mijn man. Hij zei: ‘We proberen God te volgen, maar we krijgen een grote bak ellende over ons heen’. Met elkaar stonden we op de overlevingsstand. Op een gegeven moment bad ik: ‘Uw genade is mij genoeg. Ik vecht nu even niet meer tegen mijn spasmes’. Toen kreeg ik het idee dat ik rustiger werd.”

LIEF, SCHATTIG MEISJE

“Ook had ik een fijne ontmoeting met Dinie Stortenbeker, medeoprichter van De Hoop. Zij heeft zo’n krachtig geloof. Ik zocht bevrijding, maar Dinie vertelde mij dat ik naar mijn verleden moest kijken. ‘God gaat het je bekend maken’, zei ze. Die nacht erna kreeg ik een droom over mijzelf als klein kind. Ik zag een lief, schattig meisje met blauwe ogen en krulletjes, maar wist niet wat er met haar gebeurd was of wat ik ermee moest. De volgende ochtend sloeg ik mijn fotoalbum open en zag mijzelf als kind. Ik moest heel erg huilen en besefte dat mij heel erge dingen zijn overkomen. Na deze gebeurtenis leefde ik verder. Ik moest wel als moeder.”

“Door trauma’s in mijn kindertijd kwam er grote druk op mijn persoonlijkheid.”

HET GAAT NIET GOED

“Door mijn burn-out en plotselinge spasmes kon ik niet meer tegen prikkels om mij heen. Ik zat met oordoppen aan tafel of in elkaar gedoken op de bank. Mijn kinderen waren teleurgesteld dat ik niet mee kon met dagjes uit. Voor hen was het moeilijk om te begrijpen. Ook kreeg ik hartritmestoornissen en aanvallen met benauwdheid. Door de angsten, ontwikkelde ik tics. Hier schrok mijn man erg van, hij zei: ‘Het gaat écht niet goed met je.’ De huisarts was het gelukkig met ons eens en zei: ‘Dit is niet oké, ik verwijs je door naar de GGZ.’”

NAALDEN EN DOEKJES

“Daar kwam eindelijk naar boven dat ik niet bezeten was, maar dis heb. De meeste mensen met dis worden opgenomen. Maar omdat ik een sterke kernpersoonlijkheid heb en geen suïcidale personages in mij heb, krijg ik wekelijks traumatherapie bij De Hoop. Hier leer ik veel over dis en ontdekte ik mijn deelpersoonlijkheden. Ze mogen ieder zichzelf zijn en hun verhaal vertellen. Ieder deel draagt een trauma en door alle verhalen naar boven te halen, ontstaat er onderling begrip, respect en samenwerking. Zo kwam naar voren dat Josi het idee had dat er telkens heel veel naalden in mijn armen zaten, vanuit een situatie van vroeger. Tijdens de therapie moest ik die naalden eruit halen en er doekjes op doen. Vervolgens zei ik tegen Josi: ‘Je hoeft niet bang te zijn, ze zijn eruit.’ We hebben er drie sessies over gedaan, waarna ik realiseerde ‘het is nu over’. Nu heb ik dat verwerkt. Soms heb ik spanning en ervaar ik een druk op mijn borst. Dan voel ik dat de kleine kinderen bescherming nodig hebben en zeg ik tegen de volwassen persoonlijkheid in mij: ‘Nu kom jij naar voren en ben je er voor de kleintjes.’ Hierna voel ik de angst wegtrekken en word ik rustiger.”

STERK GENOEG

“De bedoeling is dat alle personen zo leren samenwerken, dat ze op een gegeven moment weer in elkaar schuiven. Dat ze als karaktereigenschappen weer onderdeel worden van José. Want we hebben allemaal een innerlijk kind, een zorgzame, gelovige en rebelse kant. Nadat al mijn trauma’s zijn genezen, hoeven mijn persoonlijkheden het niet meer van me over te nemen. Ik ben dan sterk genoeg om het leven zelf weer aan te kunnen. Hoop op genezing geeft God mij met Zijn troostende woorden: ‘Hij geneest de gebrokenen van hart en verbindt hun wonden’ (Psalm 147:3). En dat je kunt genezen, bewijst een van mijn behandelaarsters Liz. Zij had dis, maar is hersteld en zet nu haar ervaringen in om anderen te helpen.”

VOEL DE PIJN

“Tijdens mijn behandelingen heb ik geleerd naar mijn gevoel te luisteren. Ik dacht altijd dat het verkeerd was om boos te zijn. Nu laat ik emoties toe, om alles wat ik heb meegemaakt te voelen en te verwerken. Ik heb heel wat gescholden op pesters die mijn schooltijd onveilig hebben gemaakt. Dit is een belangrijke les die ik heb geleerd: Heb je verdriet? Slik het dan niet weg. Laat de tranen maar stromen, voel maar gewoon dat je pijn hebt.”

KIPPEN TBC

“Tijdens de therapie heb ik regelmatig het gevoel dat ik stik, omdat het zo heftig is. De nare ervaring met de naalden, kreeg ik als driejarig meisje in het ziekenhuis. Daar liep ik een trauma op. Ik kreeg kippen Tuberculose, een besmettelijke ziekte die van vogels naar mens overgedragen kan worden. Daarvoor werd ik geopereerd. Zonder dat ik het wilde, kreeg ik een mondkapje op mijn gezicht.” Ondertussen merk ik dat een van haar persoonlijkheden dit uitbeeldt. Ze stopt met praten en draait met haar hand in een vloeiende beweging rond haar mond en beeldt het mondkapje uit. José vertelt verder: “Ik moest onder narcose en dat ging zonder uitleg. Als kind dacht ik dat ik dood zou gaan. De tweede keer wist ik wat me te wachten stond en stribbelde ik tegen. Toen ging het onder dwang. Ik werd wakker en wilde naar mijn moeder. Ze hoorde mij gillen in de wachtkamer, maar omdat ik op de uitslaapkamer lag, mocht ze niet bij me komen. Hierna moest ik vanwege infectiegevaar van een open wond in mijn nek een aantal dagen in een isoleercel. Dat dit een van mijn jeugdtrauma’s is, ontdekte ik doordat ik telkens tegen mijn gezin zei ‘deur dicht, deur dicht’, uit angst voor een dichte deur. Ook was ik bang in het donker. Naast dit trauma, had ik geen veilige jeugd. Thuis was ik de wiebelkont, want ik had ADHD. Opvoeden met de harde hand was normaal. Op school werd ik gepest. Ik geloofde dat ik niet goed genoeg was en vertelde mezelf: ‘Het is mijn schuld dat ik zo hard geslagen ben. Het is mijn schuld dat ik uitgescholden word’.”

OORDOPPEN

Haar nare verleden vormt José als moeder. “Ik wil mijn kinderen liefdevol opvoeden en het anders doen dan mijn ouders. Toch hebben mijn vier kinderen heel moeilijke jaren gehad toen mijn dis naar boven kwam. Ik lag ziek op de bank en zij gingen hun eigen gang. Regelmatig kreeg ik de vraag ‘waarom zit je nu weer met oordoppen in?’ Aan tafel was er veel spanning. Vooral toen ik eenmaal therapie kreeg. Er kwam zoveel naar boven, waardoor ik plotseling vreemde dingen zei. De oudste

“Heb je verdriet? Slik het dan niet weg. Laat de tranen maar stromen, voel maar gewoon dat je pijn hebt.”

“Mijn kinderen waren teleurgesteld dat ik niet mee kon met dagjes uit.”

twee zijn inmiddels pubers en dat is soms confronterend. Ze weten van mijn zwakke plekken en kunnen me triggeren door daarover te beginnen. Een opmerking als ‘Mam, jij brengt me echt niet naar de club hoor, met je rare tics’, is mij niet vreemd. Dat is lastig, maar ik begrijp hen ook wel. Een van mijn dochters gaf aan dat ze bang was dat mijn persoonlijkheden gekke dingen zouden doen. Toen heb ik haar heel duidelijk uitgelegd dat ze niet bang hoeft te zijn en dat ik nu goed de controle over mezelf kan houden. Ook leren mijn kinderen via thuisbegeleiding hoe ze met mijn stoornis om kunnen gaan. Dat ze me bijvoorbeeld kunnen kalmeren door het geven van een

knuffel. Soms levert mijn stoornis ook heel grappige situaties op. Zo werd er een pakketje afgeleverd en ik wilde dat geheimhouden voor mijn zoon. Maar hij was slim en sprak Josi aan: ‘Hee Josi, weet jij waar dat cadeautje ligt?’ En Josi antwoordde: ‘Ja, ik mag het eigenlijk niet vertellen, maar het ligt bovenop de kast.’ Bij dit soort situaties lachen we er hard om. Dat is het beste om ermee om te gaan.”

HERKENBARE SITUATIES

“Mijn man laat mij naar therapie gaan, maar wilde er eerst niet zoveel over weten. Zijn leven werd al zoveel beïnvloed doordat ik dis had. Toch ging hij uiteindelijk verschillende keren mee naar mijn behandelaarster. Hij kreeg uitleg over wat dis is en hoe het is ontstaan. Ook is hij in gesprek gegaan met Liz en haar man Antonio, die als stel een soortgelijk proces hebben meegemaakt. Zij hebben uren gepraat over herkenbare situaties, de stoornis en het verleden.”

EENZAAM LEVEN

“Al heb ik mijn gezin om me heen en behandelaren die me helpen, toch vind ik een leven met dis eenzaam. Ik ken alleen behandelaarster Liz die hetzelfde had. Verder niemand. Dis is geen ziekte, maar een overlevingsstrategie. Het is intens lijden om te kunnen overleven. Toen dis bij mij naar boven kwam, had ik overal pijn in mijn lichaam waar ik niets van begreep. Ik wil aan iedereen meegeven: luister naar je lichaam. Wat je ook hebt, pijn in je lichaam vertelt iets. Bij mij betekende buik- en maagpijn dat er emoties opgekropt werden. Door telkens over mijn grenzen heen te gaan, kreeg ik twee keer een burn-out. Dat was zo heftig. Nu heb ik geleerd dat ik de pijn moet aangaan. Dat kan ik alleen samen met God. Als ik het moeilijk heb, merk ik dat Hij tot mij spreekt. Pas hoorde ik bijvoorbeeld het lied ‘houd vol, houd vol’ en dat bemoedigde me. Hij leidt mijn leven. Ik hoef het niet alleen te doen. Hij ziet mij en ik kan bij God uithuilen. Bij De Hoop heb ik weer hoop voor de toekomst gekregen. Als ik zover ben, wil ik mijn trauma’s, pijn en ervaringen inzetten om anderen te helpen. Er is niets krachtiger dan dat iemand tegen je zegt: ‘Ik weet hoe moeilijk het is’.”

“Wanneer al mijn trauma’s zijn genezen, hoeven mijn persoonlijkheden het niet meer van me over te nemen.”

“Als ik zover ben, wil ik mijn trauma’s, pijn en ervaringen inzetten om anderen te helpen.”

VEERKRACHT COLUMN

Mijn eerste auto was een feloranje ‘rammelbak’ zonder stuurbekrachtiging. Inparkeren in een krap vak kostte heel wat zweetdruppels. Regelmatig keek ik jaloers naar de soepele moves van andere bestuurders. Mijn oranje metgezel begaf het en we kochten een andere occasion. Mijn man had een hele lijst van voordelen aan onze aanwinst. Mij viel maar één ding op: ‘wat stuurt hij heerlijk!’.

Veerkracht is voor het leven wat stuurbekrachtiging voor de auto is. We rijden allemaal op dezelfde hobbelige weg die het leven heet. Met scherpe bochten, diepe afdalingen en de meest irritante vakjes waar je in moet passen. Soms sta je vast, ingeklemd tussen twee auto’s die voor en achter strak tegen je aan geparkeerd staan. Zie daar maar eens uit te komen.

Kortgeleden was mijn 12,5-jarig jubileum als schrijver voor dit magazine. Ik interviewde talloze mensen die hulp zochten bij De Hoop; denkers, enthousiastelingen, doorbijters, kat uit de boom kijkers, nuchtere doeners, gepassioneerde dromers. Wat mij raakt, is hun veerkracht.

‘Ik kan de komende jaren niet op vakantie. Maar dat is ok, echt waar! Die schulden zijn mijn verantwoordelijkheid.’

‘Ik ben deze emoties niet gewend. Ze overweldigen me, maar ik wil nu niet meer gebruiken om ze te verdoven. Dit keer ga ik ze voelen.’ Wat een enorme kracht moet je hebben om je los te rukken uit je verslaving, om je psychische problemen onder ogen te komen. Oog in oog staan met diep ingesleten patronen, ontstaan in onvoorstelbare moeilijke situaties en dan zeggen: ‘Dit is mijn leven. Ondanks alles wat anderen fout deden, ben ik degene die de keuze moet maken om mijn leven te veranderen. Stap voor stap voor stap voor stap.’

Waar komt deze veerkracht vandaan? Het antwoord op die vraag is bij iedereen anders. De kern is steeds hetzelfde. ‘Ik word gedragen.’

De cliënten die ik spreek voelen zich gedragen door mensen, zoals de medewerkers, trouwe vrienden of familie. Bovenal voelen ze zich gedragen door Hem, dwars door alle moeite en verdriet heen. Hiervan getuigen ze, zonder schroom. Het is een veerkracht die voortkomt uit een vertrouwen in een God die hen nooit meer loslaat. Dat bemoedigt me elke keer weer. Het vult me met dankbaarheid en verwondering. Als mijn eigen levensweg vol ligt met drempels en mijn motor sputtert, dan weet ik dat ik kan rekenen op dezelfde veerkracht. De Heer zit naast me. Ik val niet uit Zijn hand.

Ellen van de Polder Communicatieadviseur bij Vrienden van De Hoop

“Samen met de begeleiding kijk je welke talenten je wilt ontwikkelen.”

JAN: “IK ZET MIJN LEVEN IN OM LOTGENOTEN TE HELPEN!”

“Ik dacht dat ik niet meer kon leren. Nu ben ik dik geslaagd en alweer bezig met de volgende stap in mijn opleiding.” Jan (63) is deelnemer van het ontwikkeltraject van De Hoop. Bij dit programma werken cliënten aan hun persoonlijke ontwikkeling en groei en wordt hun kans op een baan vergroot.

Het afgelopen jaar is de Interne Opleidingsschool Ervaringsdeskundigheid doorontwikkeld. Dit programma heet sinds januari het ‘ontwikkeltraject’. Jan: “Het is maatwerk, afgestemd op de deelnemer. Samen met de begeleiding kijk je welke talenten je wilt ontwikkelen en wat hiervoor nodig is.” Dankzij dit programma hebben oud-cliënten een grotere kans op een betaalde baan, bijvoorbeeld als ervaringsdeskundige. Ook stromen studenten door naar andere vervolgopleidingen binnen de zorg. Zo kunnen ze hun eigen ervaringen inzetten om anderen te helpen.

EEN TOTALE OMMEKEER

Jan was jarenlang verslaafd aan cocaïne en alcohol. Hij viel steeds weer terug. Jan: “In drie weken kun je lichamelijk vrij zijn van verslaving.

Maar dan ben je er echt nog niet. Het moeilijkste is om het leven zonder verslaving vol te houden.

Mijn gedrag moest ik volledig veranderen. Ik heb een totale ommekeer gemaakt. Dat was zonder Gods hulp en zonder Zijn zegen nooit gelukt.”

Na een lang proces ontdekt Jan dat sport hem helpt om terugval te voorkomen. Door te sporten kan hij zijn emoties verwerken en ontspannen.

Via het ontwikkeltraject zet hij zich nu in voor cliënten van De Hoop. “Ik heb de opleiding

Fitnesstrainer A gehaald. Nu volg ik de opleiding

Fitnesstrainer B en geef ik als vrijwilliger drie keer per week sportcoaching aan cliënten. Dat

voelt voor mij als mijn opdracht van God. Ik wil Zijn liefde doorgeven en mijn leven inzetten om lotgenoten te helpen. Mijn belangrijkste boodschap aan elke cliënt is dat je jezelf moet onderzoeken. Wat is goed en wat is slecht voor mij?

Wat heb ik nodig om vol te houden?” Hij krijgt veel positieve reacties van de cliënten die hij begeleidt. “Ze zeggen: ‘Als het Jan lukt, dan lukt het mij misschien ook wel!’ Door mijn verhaal krijgen ze hoop.”

Help mensen zoals Jan een nieuwe toekomst op te bouwen!

Het ontwikkeltraject draait grotendeels op giften. Jouw gift aan dit project werkt twee kanten op! Jan deelt hoop uit aan de cliënten die nog middenin hun behandeling zitten. Zijn voorbeeld helpt hen om de goede weg in te slaan, naar een verslavingsvrij leven. Tegelijkertijd is dit traject ook cruciaal voor Jan zelf. Dankzij jouw gift bouwt hij aan zijn eigen toekomst.

Geef vandaag iemand zoals Jan een nieuw perspectief! Doneer via vriendenvandehoop.nl/ doneren of scan de QR-code.

“God is erbij, al kan het leven nu donker zijn”

HEMELSE HOOP

Sela - Ik zal er zijn

Hoe wonderlijk mooi is uw eeuwige Naam.  Verborgen aanwezig deelt U mijn bestaan. Waar ik ben, bent U: wat een kostbaar geheim. Uw naam is ‘Ik ben’ en ‘Ik zal er zijn’.

Een boog in de wolken als teken van trouw, staat boven mijn leven, zegt: Ik ben bij jou! In tijden van vreugde, maar ook van verdriet, ben ik bij U veilig, U die mij ziet.

De toekomst is zeker, ja eindeloos goed. Als ik eens moet sterven, als ik U ontmoet: dan droogt U mijn tranen, U noemt zelfs mijn naam.

U blijft bij mij Jezus, laat mij niet gaan.

‘Ik ben die Ik ben’ is uw eeuwige naam. Onnoembaar aanwezig deelt U mijn bestaan. Hoe adembenemend, ontroerend dichtbij: uw naam is ‘Ik ben’, en ‘Ik zal er zijn’.

O Naam aller namen, aan U alle eer. Niets kan mij ooit scheiden van Jezus mijn Heer: Geen dood en geen leven, geen moeite of pijn. Ik zal eeuwig zingen, dicht bij U zijn.

Tekst: Hans Maat

Muziek: Kinga Bán en Adrian Roest © 2013 Stichting Sela Music

Jeroen Besuijen

Divisiemanager Kinder- en Jeugdpsychiatrie

“In ons werk binnen de Kinder- en Jeugdpsychiatrie zien we veel pijn en verdriet bij jongeren die bij ons in behandeling komen. Dit lied geeft mij, maar ook de jongeren hoop. God is erbij. Ook al kan het leven nu donker en gebroken zijn. Onze toekomst is zeker. ‘Niets kan mij ooit scheiden van Jezus mijn Heer. Waar ik ben, bent U: wat een kostbaar geheim. Uw naam is ‘Ik ben’ en ‘Ik zal er zijn’.”’

Meer hoopvolle nummers en podcasts beluisteren? Volg ons op Spotify!

KOM NAAR ONZE EVENEMENTEN

OOK IN 2023 IS ER GENOEG TE BELEVEN BIJ DE HOOP!

Je bent van harte welkom bij een van onze activiteiten! Houd voor meer informatie de agenda op onze website in de gaten of blijf op de hoogte via onze nieuwsbrief: vriendenvandehoop.nl/blijfopdehoogte

GEDURENDE HET JAAR

LOFPRIJSAVOND

Bezoek een van onze lofprijsavonden. Kom samen om God te ontmoeten, luister naar een boeiende spreker en een indrukwekkende getuigenis. Iedere derde zondag van de maand!

16-04 | 21-05 | 18-06 |

16-07 | 20-08 | 17-09 |

22-10 | 19-11 | 17-12

MAART

23 MAART

Start Verdiepingscursus pastoraat

APRIL

22 APRIL

Stadswandeling Vrouwen van Hoop – Gorinchem Wandel mee over de stadswallen en door de historische stad

22/4

MEI

12 MEI

Deelnemersbijeenkomst

Cycle for Hope

26 – 29 MEI

Pinksterconferentie Opwekking

Breng je een bezoekje aan onze stand?

JUNI

6 – 8 JUNI

Conferentie

Vier keer per jaar organiseren we een conferentie voor cliënten, medewerkers en vrijwilligers van De Hoop. Deze conferenties zijn nu voor iedereen online te bekijken! Ga naar: vriendenvandehoop.nl/conferentie

22 – 24 JUNI

Rondje Nederland – Cycle for Hope

In 48 uur 1200 kilometer fietsen in estafette. Durf jij het aan?

15 JUNI

Creatieve workshop

Vrouwen van Hoop in samenwerking met Maatwerk – Dordrecht

OP BEZOEK

Wil je met jouw kerk een kijkje nemen bij De Hoop, of ons uitnodigen voor een presentatie? We vertellen graag over ons werk. Bekijk de mogelijkheden op vriendenvande hoop.nl/kerk

16/9

SEPTEMBER

8 – 9 SEPTEMBER

MTB en toertochten –Cycle for Hope

14 SEPTEMBER

Zakenvriendenbijeenkomst met Ben Tiggelaar

16 SEPTEMBER

Run for Hope –Dordrecht

26 – 28 SEPTEMBER

Conferentie

OKTOBER

14 OKTOBER

Eindfeest Cycle for Hope

14/9

NOVEMBER

16 NOVEMBER

Thema-avond Vrouwen van HoopDordrecht

16 NOVEMBER

Najaarsbijeenkomst voor aangesloten Zakenvrienden

28 – 30 NOVEMBER

Conferentie

DECEMBER

15 DECEMBER

Amerikaanse lunch Vrouwen van Hoop – Dordrecht

17 DECEMBER

Lofprijsavond kerstspecial

Houd de website in de gaten voor alle activiteiten!

vriendenvandehoop.nl/agenda

Kees Kleingeld, vertrekt als voorzitter van de Raad van Toezicht na 8 jaar

“Als jonge Dordtenaar zag ik de verslavingen om me heen, de nood in de stad was hoog. Kerken stonden op om niet aan deze nood voorbij te gaan. En zo ontstond De Hoop. Ik heb me er altijd verbonden mee gevoeld. In de afgelopen acht jaar heb ik gezien wat de mens in nood bij De Hoop ontmoet: professionele hulp en de liefde van Jezus. Het heeft grote indruk op mij gemaakt om de mensen te ontmoeten voor wie het werk bedoeld is. Eten in het Inloophuis in Vlissingen, een deelnemer bij Werkvisie die trots het zelfgemaakte vogelhuisje laat zien, barbecueën bij een Huis van Hoop. In gesprek zijn van mens tot mens. Je ziet de kracht van zowel de cliënten of bewoners als de medewerkers. De Hoop heeft in al die jaren nog steeds dezelfde visie, hetzelfde fundament: de liefde van Jezus doorgeven aan anderen. En dat is ook mijn drijfveer geweest om mee te werken op deze bijzondere plek en zo om te zien naar de kwetsbare mens.”

“Ik heb gezien wat de mens in nood bij De Hoop ontmoet”

WAT JE WILT WETEN OVER

TRIGGERS

Triggers. Het zijn situaties, gebeurtenissen of andere prikkels die de zin opwekken om te gebruiken. Het kan een herinnering zijn aan plaatsen uit je verleden, bepaalde vrienden, specifieke emoties of gewoontes. Als het je gewoonte is geweest om bij je eerste kop koffie een sigaret te roken, kan dat een trigger zijn op het moment dat je die koffie moet drinken zonder sigaret erbij. En waarom moet je iemand die verslaafd is geweest niet een glaasje wijn aanbieden voor de gezelligheid op een verjaardag? We vragen het Wilco Sliedrecht, verslavingsarts bij De Hoop.

“Een blik op een biertje of een glas wijn kan al heel veel ‘trek’ oproepen. Voor mensen die te maken hebben gehad met een verslaving is het vaak heel vervelend als ze zoiets aangeboden krijgen, zeker als bekend is dat diegene daar problemen mee heeft gehad. Je stuit vaak op onbegrip: ‘ach, eentje moet kunnen’. Maar één biertje kan het begin zijn van afglijden naar gebruik. Je moet stevig in je schoenen staan om hier ‘nee’ tegen te durven zeggen.”

Zijn triggers gevaarlijk?

Hoe kun je iemand helpen om te gaan met triggers?

ZIJN TRIGGERS GEVAARLIJK?

“Het kan gevaarlijk zijn. Zeker als het gaat om zware middelen. Maar triggers horen bij het leven, ook na een verslaving. Je moet er mee om leren gaan. Het is niet te voorkomen dat er triggers zijn en dat trekmomenten zich aandienen. Hoe kom je daar ongeschonden doorheen? Dat is de grootste uitdaging. Als je van tevoren weet wat jouw triggers zijn, dan kun je daar op een goede en ontspannen manier mee omgaan. Het is belangrijk om te weten dat trekmomenten komen en gaan. Het houdt geen jaar aan. Het ebt weer weg. Je moet op een goede manier leren uitzoeken wat jou hierbij helpt, wat je afleiding geeft bij een trigger. Daar is ook aandacht voor tijdens de behandeling.”

HOE KUN JE IEMAND HELPEN OM TE GAAN MET TRIGGERS?

“Sommige mensen laten onrust zien. Dan kun je vragen: ‘Wat is er aan de hand?’. Je kunt ervoor zorgen dat iemand het bespreekbaar kan maken. Want erover praten helpt. Of je kunt samen zoeken naar iets wat afleiding geeft. Samen zoeken naar iets dat niet gekoppeld is aan het gebruik. Je kan een ander daar doorheen helpen.”

“Nooit meer terug naar het leven dat we hadden”

“KHALIS IS VOOR MIJ ABSOLUUT EEN VOORBEELD. WE HEBBEN DEZELFDE ACHTERGROND. ALS IK AAN KHALIS

VERTEL WAAR IK MEE ZIT, SNAPT HIJ MIJ.

HIJ WEET PRECIES WAT IK BEDOEL.”

Als je Khalis (50) en Corné (46) tegenkomt, zie je twee optimistische en goedlachse mannen. Wie hun verhaal echter kent, weet dat dat niet altijd zo is geweest. Beiden worstelden jarenlang met een verslaving en belandden in het criminele circuit. Ze vochten hard om hun leven weer op orde te krijgen. Dat dit gelukt is, is volgens de mannen niets dan Gods genade. Bij De Hoop leerden ze elkaar kennen en de twee bouwden een hechte vriendschap op. Corné: “Khalis is voor mij een Jonathan. Een échte vriend!”

Khalis groeide op in Marokko, bij zijn oom en tante. Zijn ouders waren naar Nederland verhuisd om geld te verdienen. “In Marokko was ik al veel op straat te vinden. School deed me niet veel en de overheid deed eigenlijk niks aan spijbelaars. Ik begon al heel jong met het gebruiken van softdrugs, zoals hasj en wiet. Waarom ik ging gebruiken, weet ik eigenlijk niet. Ik denk toch een bepaalde nieuwsgierigheid. En mijn vrienden deden het ook. Op mijn zestiende emigreerde ik naar Nederland en kon ik weer bij mijn ouders wonen. Ook daar spijbelde ik van school en kwam ik al snel in aanraking met drugs. Het ging snel bergafwaarts met me en ik belandde in de criminaliteit. Ik had geld nodig om de drugs te betalen, dus ik stal uit winkels. Uiteindelijk werd ik opgepakt en moest ik een jaar zitten. In de gevangenis kwam ik in aanraking met harddrugs.”

CONTROLE VERLIEZEN

Na zijn vrijlating komt Khalis met iemand in contact van wie hij harddrugs krijgt. “Ik was afhankelijk van die persoon. Toen die uiteindelijk uit mijn leven

verdween, moest ik zelf voor drugs zorgen en ging ik opnieuw stelen. De macht van drugs is zo groot. Je weet wel dat je jezelf kapotmaakt, maar je verliest de controle. Je hebt heroïne nodig om de dag door te komen. En dealers bellen je ook op met mooie aanbiedingen, dus je blijft in die vicieuze cirkel.”

NEGATIEF ZELFBEELD

Het verhaal van Corné heeft veel raakvlakken met dat van Khalis. Ook hij kwam al jong in aanraking met drugs. “Ik groeide op in een periode waarin de house- en gabberscene begon. Ik ging naar die feesten en gebruikte daar onder andere pillen en speed. Op een gegeven moment hield de housescene op, maar ik bleef gebruiken. Mijn verslaving ontstond doordat ik me nooit goed genoeg heb gevoeld. Mijn zelfbeeld

Ik verloor meerdere keren mijn baan. Daardoor kreeg ik opnieuw de bevestiging dat ik niks kon, al maakte ik het er zelf naar. Bij mijn broer ging alles voor de wind en ik dacht dat mijn ouders meer van hem hielden.”

OP ROOFTOCHT

Corné wordt steeds verder de ellende ingezogen. “Mijn vrienden gebruikten ook heroïne en cocaïne, dus ik dacht: dat kan ik ook wel een keer gebruiken. Ik raakte zwaar verslaafd en kon niet meer zonder. Dagelijks besteedde ik gerust driehonderd euro aan drugs. Dat is met een normaal salaris niet te bekostigen, dus belandde ik net als Khalis in de criminaliteit. Ik was de hele dag op rooftocht. Inbraakje hier, inbraakje daar. In het dorp waar ik woonde, was ik berucht. Als mensen me zagen lopen, keerden ze terug naar hun auto om te checken of die wel echt op slot zat. Mijn ouders liepen met een ketting om hun hals. Daaraan hing de sleutel van hun slaapkamer, waar alle waardevolle bezittingen opgeslagen lagen. Ze waren gevangen in hun eigen huis. Alles wat van waarde was, was niet veilig voor mij.”

BEWAAR JE HART

was ontzettend laag. Ik dacht dat ik het nooit goed kon doen, hoe hard ik mijn best ook deed. Die onzekerheid en het gevoel van leegte vulde ik op met drugs. Doordat ik zo veel gebruikte, ging ook alles mis. Bijvoorbeeld op school. Mijn vader zei op een gegeven moment dat ik maar moest gaan werken. Dat deed ik, maar daardoor kwam er meer geld binnen en kon ik meer gaan gebruiken.

Bij Khalis kwam er een moment dat hij zich realiseerde dat het zo echt niet langer kon. “Een vrouw uit een motivatiecentrum voor verslaafden zei tegen mij: ‘Als jij zo doorgaat, wordt dit je dood. Ik ga mijn best doen een plek voor je te zoeken waar je kunt afkicken’. Daar ben ik die vrouw zo dankbaar voor. Ik kon terecht bij Horeb (toenmalige woon- en leefgemeenschap van De Hoop, red.). Daar hoorde ik de mensen zingen over Jezus en ik kreeg kippenvel. Ik werd nieuwsgierig en wilde meer weten van

“Je weet wel dat je jezelf kapotmaakt, maar je verliest de controle.”

- Khalis

het Evangelie. Daar veranderde langzaam mijn leven. Ik leerde Jezus kennen en werd gedoopt. Bij Horeb werkte ik aan mijn hart. Eerder deed ik altijd wat mijn kop zei, of het nou goed of slecht was. Nu weet ik dat ik naar mijn hart moet kijken, want daar zitten de verborgen dingen. Spreuken zegt niet voor niets: ‘Bewaar je hart!’ Er zijn zo veel dingen die je hart in beslag kunnen nemen, maar de echte leegte kan alleen Jezus vullen. Na Horeb stroomde ik door naar De Hoop. Daar leerde ik meer en meer wie ik was en wie Jezus voor mij wil zijn. Het proces ging met vallen en opstaan en ik leer nog steeds. Maar in dankbaarheid kan ik zeggen dat ik al zo’n 21 jaar clean ben.”

GEVANGENIS

Dat vallen en opstaan herkent Corné als geen ander. “Ik ben drie keer opgenomen geweest bij De Hoop. De eerste keer was in 1996. Toen werkte ik wel aan mezelf, maar de donkere plekken in mijn hart hield ik geheim. Ik sprak niet uit waar ik echt mee zat. Na een jaar keerde ik terug naar mijn dorp en dacht ik dat ik er klaar voor was. Binnen twee weken was ik weer terug bij af, want ik had nog steeds dezelfde verkeerde mensen om me heen. In 1998 werd ik weer opgenomen. Ik dacht de geleerde lessen nu echt in de praktijk te brengen. Maar ik bleef het maar op eigen kracht doen. Ik kan wel stoppen met drugs,

maar de echte verandering moet binnenin gebeuren. Dat heb ik tijdens de derde opname ervaren. Daar ging nog zo’n twintig jaar verslaving aan vooraf. Ik had me er eigenlijk al bij neergelegd dat het nooit meer goed zou komen. Ik dacht: ik kan het gewoon niet. Ik zal mijn hele leven verslaafd blijven. Dat is eigenlijk heel triest. Nadat ik een ernstig ongeluk kreeg en op de ic belandde, schreef ik me opnieuw in bij De Hoop. Ik besefte dat ik de 50 niet ging halen als ik zo doorging. In de periode erna moest ik binnen een jaar vijf keer voor de rechter verschijnen. Toen hij de laatste keer de ISD-maatregel (een maatregel op basis waarvan stelselmatige daders in een inrichting geplaatst kunnen worden die specifiek voor hen bestemd is, red.) wilde opleggen, gaf ik aan dat ik op de wachtlijst stond bij De Hoop. Ik mocht de opname doen, maar bleef twee jaar onder toezicht van Justitie. Als ik stopte met de opname, moest ik de gevangenis in. Nu had ik een stok achter de deur en dat was maar goed ook. Bij De Hoop is het besef gekomen dat ik iets met mijn leven wilde doen. Ik heb gegraven in mijn pijn en mijn probleem in de kern aangepakt. Bij De Hoop leerde ik ook God kennen. Hij leerde mij dat ik het niet op eigen kracht kan, maar dat ik het samen met Hem mag doen. God liet me zien dat ik goed genoeg ben en Hij vulde mijn hart met Zijn liefde. Dat was de echte ommekeer in mijn leven.

“Ik ben geworden zoals God mij heeft bedoeld.”

- Corné

Khalis (50) Huismeester

Corné (46) Oud-cliënt

Ik ben geworden zoals Hij me heeft bedoeld. Ik ben Zijn geliefde kind!” Khalis herkent zich in dat wat Corné zegt: “Ik vulde mijn leegte ook met dat wat niet goed was. Het fijne gevoel is van korte duur en je wilt altijd meer. Nu weet ik dat Gods liefde echt de leegte opvult!”

BIDSTOND

Bij De Hoop ontmoeten Khalis en Corné elkaar voor het eerst. Khalis werkt daar dan inmiddels als huismeester en Corné zit in behandeling. “Ik weet nog goed dat Corné naar de bidstond kwam. Hij kwam daar om in contact te komen met vrouwelijke cliënten. Hij was een onrustzaaier en luidruchtig aanwezig. Het was een rotjong”, zegt Khalis met een knipoog. “Maar kijk hem nu eens: nu zet hij de stoelen klaar voor de bidstond en verzorgen we samen de dagopeningen. Zijn leven is zo veranderd.”

JONATHAN

De mannen krijgen een steeds betere band en er ontstaat een vriendschap. Khalis: “Ik ben trots op hoe Corné is veranderd. Ik ben al veel langer clean en daar wil ik niet over opscheppen, maar Corné zag door mijn verhaal heen dat er echt hoop is en dat een nieuw leven ook voor hem mogelijk is.”

“Khalis is voor mij absoluut een voorbeeld”, vult Corné aan. “We hebben dezelfde achtergrond. Het is zo fijn als je mensen om je heen hebt die je echt

begrijpen. Als ik aan Khalis vertel waar ik mee zit, snapt hij mij. Hij weet precies wat ik bedoel. Toen ik tot geloof kwam, was ik zoekende naar een kerk. Khalis en zijn vrouw Marlies nodigden me uit om mee te gaan en namen me op sleeptouw. Daar ben ik ze dankbaar voor. Ook los van de verslaving is hij mij tot voorbeeld. Hij stapt zo makkelijk op mensen af als hij ziet dat ze het moeilijk hebben. Daardoor kan hij veel voor iemand betekenen. Ook de vrijmoedigheid waarmee hij over God praat, vind ik prachtig. Ik leer van hem. Khalis is voor mij een Jonathan. Een échte vriend. Ik vertrouw niet zo makkelijk mensen, maar Khalis vertrouw ik voor honderd procent, en hij mij.” Khalis: “Ik zeg altijd: ‘Beter een goede vriend dan een ver familielid’. Die vriend heb ik gevonden in Corné. Ik was als ex-verslaafde ook op zoek naar iemand die me begrijpt. Met wie ik kan praten over mijn angsten en onzekerheden. Iedereen heeft een vriend nodig. Het is bijzonder hoe het tussen ons is gelopen. Vroeger kwam ik in een vriendschap altijd iets halen. Maar ik leerde dat vriendschap om geven gaat, er gewoon zijn voor iemand. Daarnaast houden we elkaar scherp. We zeggen vaak tegen elkaar: ‘Nooit meer terug naar het leven dat we hadden’.”

NIEUW LEVEN

Corné wil niets liever dan zijn eigen verhaal gebruiken om anderen te helpen.

“We hebben dezelfde achtergrond. Het is zo fijn als je mensen om je heen hebt die je echt begrijpen.”

Daarom is hij gestart met de opleiding tot ervaringsdeskundige. “Ik ervaar zo’n liefde naar cliënten die het moeilijk hebben. Ik zie het echt als een roeping om iets voor hen te mogen betekenen. Dat ik ze kan ondersteunen in het proces dat ze doormaken. Ik heb hetzelfde meegemaakt, dus vanuit die pijn en worsteling kan ik laten zien dat er hoop is. Dat ik trouwens weer in de schoolbanken zit én dat het lukt, vind ik bijzonder. Het gaat niet vanzelf, maar ik heb vertrouwen gekregen dat ik het aankan.”

Khalis: “Ik hoop dat Corné op zijn tijd het hoofdstuk De Hoop kan afsluiten door op zichzelf te gaan wonen. Ik gun hem een mooie plek en een lieve vrouw. Ik hoop dan dat ik getuige mag zijn op zijn bruiloft.”

“Dat hoop ik ook!” roept Corné. “Ik heb veel ongezonde relaties gehad, maar nu is mijn verlangen om een vrouw van de Heer te krijgen. God weet dat ook. Ik durf nu te zeggen dat ik er klaar voor ben, al ben ik voorzichtig geworden. Ik ben klaar om naar buiten te stappen en een nieuw leven te beginnen met mensen die een zegen voor mij zijn. En anderen tot zegen te zijn. Laten zien dat er hoop is. Strijdend achter Jezus aan.”

GEBEDS PUNTEN

BID JE MEE?

OUD-CLIËNTEN

Bid voor alle oud-cliënten die inmiddels uit behandeling zijn. Bid dat zij met hun verhaal veel mensen zullen bemoedigen en tot zegen mogen zijn.

ACTIVITEITEN

Bid voor een zegen over alle activiteiten die dit jaar plaatsvinden, waaronder onze sponsorevenementen, bijeenkomsten voor kerken en Zakenvrienden en activiteiten van Vrouwen van Hoop. Maar ook de lofprijsavonden en conferenties die we organiseren.

TRAUMA

Bid voor alle cliënten die vanwege een trauma bij ons zijn opgenomen of in behandeling zijn. Bid dat zij door therapie herstel vinden en er meer ruimte zal ontstaan in hun hoofd en hart.

PROJECTEN

Een deel van onze projecten zijn afhankelijk van giften. Bid je mee dat God ook in 2023 voorziet in wat nodig is?

VROUWEN VAN HOOP

Afgelopen maanden zijn er weer nieuwe vrouwen aangesloten bij het netwerk Vrouwen van Hoop. Dank je mee?

Wil je vaker bidden voor onze cliënten en het werk van De Hoop? Schrijf je in voor onze maandelijkse gebedsbrief: vrienden vandehoop.nl/ inschrijven-gebedsbrief

VOLHOUDEN

Bid dat mensen op de wachtlijsten volhouden en de wachtperiode op een goede manier overbruggen.

“Het voelt als mijn roeping om bij te dragen”

ZAKENVRIEND ZAKENVRIEND

“Ik denk dat het een goede zaak is dat je elkaar zoveel mogelijk helpt in het leven. Sowieso in algemene zin, maar zeker ook mensen die het moeilijker hebben. Het doet veel met een mens als je verslaafd bent of psychisch in de knoop zit. Dan is hulp nodig.” Bert Koppe, eigenaar van Koppe Begonia is Zakenvriend van De Hoop en wil door zijn bijdrage mensen in nood helpen.

“Koppe Begonia is ooit opgericht door mijn grootvader in 1910”, vertelt Bert. Inmiddels is het bedrijf drie generaties oud en drie vestigingen groot en marktleider op het gebied van de binnen-begonia. “Door heel Europa verkopen we rechtstreeks ons product. Daarnaast zijn er wereldwijd licentie -

nemers die onze stekken vermeerderen; van China tot Brazilië en van Vietnam tot Australië. De kwekers verkopen het weer door aan de veilingen en de laatste schakel is de consument.”

Wil jij met jouw bedrijf ook het verschil maken in levens van mensen bij De Hoop? Kijk op vriendenvandehoop.nl/zakenvriend

TEKST: MARIËLLE BLOM DE HOOP MAGAZINE 27

Ruzie met mijn kind?

“Er zit iets heel krachtigs in boosheid”, vertelt relatie- en gezinstherapeut Marianne Goedvolk (43). “Sommige mensen zeggen: conflict is contact. Tegelijkertijd kan ruzie heel beschadigend zijn.” In de polikliniek in Amersfoort helpt Marianne ouders en kinderen die de verbinding met elkaar zijn kwijtgeraakt.

“Wat is het verschil tussen een discussie en een conflict? Bij een discussie hoor je elkaar nog. Bij een conflict verdwijnt de verbinding. Je hoort de ander niet meer en je wordt zelf ook niet meer gezien. Je reageert alleen nog maar op elkaars gedrag. Als er steeds weer ruzie is in een gezin kan dit ernstige gevolgen hebben.

Gezien en gehoord worden is een basisbehoefte. Een kind dat zich keer op keer niet begrepen voelt, laat opstandig gedrag zien of trekt zich terug en wordt heel eenzaam.

ACCEPTEREN

Boosheid is in zichzelf geen slecht gevoel. Je komt voor iets op. Thuis leren kinderen dat je fouten mag maken, flink kwaad kan worden en weer bij elkaar komt. Het is belangrijk om deze emoties te accepteren. Geef woorden aan de gevoelens die je bij je kind ziet. Zeg bijvoorbeeld ‘Ik zie dat je heel boos bent’, of ‘Iets maakt je heel verdrietig’. Zo nodig jij je kind uit om te vertellen wat er vanbinnen gebeurt. Alleen al het

benoemen zorgt dat het gevoel zakt. Je kind voelt zich erkend. Zelf kun je ook uitspreken wat je voelt. ‘Ik ben bezorgd, daarom klink ik zo boos.’

Nadat de emotie is benoemd kun je doorvragen. Welke gedachtes zitten

HOE GA IK OM MET…

“Alleen al het benoemen van de emoties die je ziet, zorgt dat het gevoel zakt.”

onder de emotie? Wat heeft je kind nodig? Meestal is luisteren voldoende, kinderen komen dan zelf met een oplossing. Ik herinner me de jongen nog goed die steeds ruzie met zijn moeder kreeg als hij uit school kwam. Uiteindelijk zei hij: ‘Als ik uit school kom wil ik eerst 15 minuten voor mezelf en pas daarna allerlei vragen over mijn dag.’ Dat zorgde meteen voor een betere sfeer thuis.

ZELFZORG

Kijk ook eens naar wat er bij jouzelf vanbinnen gebeurt. Door welke dingen zit jij snel op de kast? Waar komt dat vandaan? Als jij je eigen kwetsbaarheden kent, kun je beter reageren op die van je kinderen. Daarnaast is zelfzorg heel belangrijk. Maak ruimte voor ontspanning, plezier

Wanneer heb ik hulp nodig?

Soms is een negatief patroon zo diep ingesleten dat je er moeilijk uitkomt. Er zijn bijvoorbeeld forse escalaties of een kind trekt zich helemaal terug. Vraag dan iemand om mee te denken, zoals een jeugdleider uit de kerk of een familievriend. Zoek je professionele hulp? Kijk op dehoop.org/hulp-voorkinderen-en-jongeren

en rust. Mijn dochter zei een keer: ‘Mama, je werkt toch bij De Hoop, waarom word je dan zo boos?’ We mogen mild zijn voor

onszelf. Je kunt niet altijd in balans zijn, vooral niet als je onder druk staat, zoals bij ouders vaak het geval is.”

Stap voor stap weg uit de escalatie

Marianne: “Ruzie is ingewikkeld. Jij bent echt niet de enige die hiermee worstelt.” Deze stappen zou je kunnen zetten bij een terugkerend conflict.

1. Kom in de rust. Geef ruimte om emoties te laten zakken, zowel bij je kind als jezelf als ouder. Gelijk er bovenop zitten helpt niet.

2.

Ga er samen voor zitten. Kies een rustig moment waarop jullie echt de tijd en de ruimte hebben, bijvoorbeeld als de andere kinderen naar bed zijn. Ga op een plek zitten waar jullie je prettig voelen. Je kunt ook iets te drinken en wat lekkers pakken.

3.

4.

5.

Luister aandachtig! Benoem het gevoel dat je ziet bij je kind. Help je kind woorden te vinden voor zijn of haar gevoel. Geef ook woorden aan je eigen emoties.

Vraag wat je kind nodig heeft. Verwoord het verlangen van je kind ‘Wat zou het fijn zijn als…’ of ‘Je zou graag willen dat…’

Maak duidelijke afspraken. Alle gevoelens mogen er zijn, maar bepaald gedrag moet wel worden begrensd. Dit werkt twee kanten op. Bijvoorbeeld: ‘Mama stelt niet meteen allemaal vragen als ik uit school kom.’ Of: ‘Als we boos zijn gebruiken we geen grove woorden. Stampen op de grond kan wel’.

6.

Houd oog voor de dingen die goed gaan. Kijk ook naar de (vanzelfsprekende) dingen die goed gaan. Wees mild voor jezelf en je kind. Accepteer dat het gaat met vallen en opstaan.

DE DAG VAN

08:30u

Ik stap op de fiets naar het werk. Even een half uur de tijd om van de natuur te genieten in stilte of met een muziekje aan. Het laatste kwartiertje luister ik de podcast ‘Eerst Dit’ voor wat geestelijke voeding om de dag mee te beginnen.

09:15u

Ik start mijn laptop op en drink een goede bak koffie. Ik ga mijn e-mail bijwerken, neem de agenda door en praat met wat collega’s in de gang.

09:30u

Ik sluit aan bij het multidisciplinair overleg, met verschillende collega’s. We bespreken een ingewikkelde casus van een cliënt die ik behandel. Het is fijn om hier vanuit een breed perspectief samen naar te kijken.

12:30u

Samen lunchen in de zon of bij regen in de teamkamer. Als collega’s weten we elkaar steeds beter te verleiden om even te stoppen met werken. Vorige week met behulp van een verse pan soep die een collega maakte. Even een break, voor wie zin heeft.

14:00u

Administratie tijd. Dat houdt in: brieven schrijven, belletjes plegen, mails beantwoorden en mezelf voor

bereiden op de groepsbehandeling van zo meteen.

14:30u

Groepsbehandeling. De nieuwe groepsleden beginnen zich steeds veiliger te voelen en er komt een mooi gesprek op gang over het thema kwetsbaarheid. Iedereen heeft daar wel wat mee, dus mijn co-therapeut en ik kunnen het mooi verbreden. We proberen verschillende perspectieven met elkaar te delen en er is begrip voor elkaar. Een geslaagde sessie.

16:00u

Samen met mijn collega bespreken we de sessie na. Daarna doe ik de nodige administratie. Ik denk nog wat na over een casus-ontwikkeling en ben nog even op zoek naar een bredere kijk, volgens mij zit ik er namelijk te dicht op. Daarvoor loop ik naar ‘het hart van de poli’: een kantoor waar altijd wel iemand zit waar je mee kunt sparren, en waar crisis de gewoonste zaak van de wereld is… Fijn om deze collega’s te hebben.

17:00u

Ik klap mijn laptop dicht en met een gerust gevoel stap ik weer op de fiets naar huis. De wind waait, morgen weer een dag.

“Iedereen heeft wel iets met kwetsbaarheid”

Ook werken bij De Hoop? Ga naar dehoop.org/vacatures

PEOPLE-GROUP

SAMEN?

Het lijkt in deze tijd niet altijd meer zo vanzelfsprekend: dat we als mensen zorg aan elkaar verlenen.

Zeker, de overheid doet in het kader van de zogenaamde participatiesamenleving een beroep op ‘samenredzaamheid’: zelfredzaamheid, maar dan met behulp van anderen. Wat ontbreekt is een heldere visie op wat ‘samen’ eigenlijk inhoudt. Samen is dat wat we met elkaar gemeenschappelijk hebben, dat waarvoor we gezamenlijk gáán.

Het ‘samen’ staat in onze maatschappij fors onder druk. Sommige denkers stellen dat onze Westerse wereld geplaagd wordt door toenemende zelfzucht, extreem individualisme, ‘zelfactualisering’ als prioriteit nummer één, én tevens met afbraak van bepaalde sociale verbanden (gezin, familie, kerk, etc.). De samenleving kampt met onverbondenheid. We begrijpen elkaar soms gewoon niet meer. Het lijkt in toenemende mate te ontbreken aan een gezamenlijk verstaan van de wereld om ons heen.

Rabbi Jonathan Sacks (1948-2020) zag het zo: we hebben in het Westen een verschuiving doorgemaakt van ‘wij’ naar ‘ik’. Vertrouwen heeft plaats gemaakt voor wantrouwen. Anderen spreken over individualisering. Het uiteenvallen van verbanden, het gebrek aan verbinding en de onthechting in tal van relaties zorgt voor een instabiele samenleving.

De mens is door God geschapen voor de relatie met Hem én voor de relatie met de ander. Het grote gebod, zegt Jezus, is (Matt. 22:37-39, HSV): “U zult de Heere, uw God, liefhebben met heel uw hart, met heel uw ziel en met heel uw verstand. Dit is het eerste en het grote gebod. En het tweede, hieraan gelijk, is: U zult uw naaste liefhebben als uzelf.” De waarde van de mens ligt in de relatie tot de ander, of: Ander. Leven zonder die relatie, zonder dat ‘samen’, is in de meest letterlijke zin ‘mensonwaardig’.

Frans Koopmans, Beleidsmedewerker Identiteit De Hoop ggz

Beeldje van een parel in Gods hand

ITEM VAN BETEKENIS

“Een belangrijk voorwerp voor mij is het beeldje dat ik thuis in mijn werkkamer heb staan. Het is een beeldje van een parel in Gods hand. Het laat zien dat je belangrijk bent voor God, dat Zijn liefde onvoorwaardelijk is.”

Roland heeft het beeldje in 2017 gekregen van een bevriend echtpaar uit zijn kerk. Toen was hij bij De Hoop opgenomen voor zijn alcoholverslaving. “Het beeldje brengt voor mij tot uitdrukking dat je belangrijk bent voor God, ongeacht wie je bent of wat je hebt gedaan. Ook tijdens mijn opname kwam dat steeds

terug: je bent waardevol zoals je bent. In mijn behandeling leerde ik dat je mag zijn wie je bent en dat daar geen oordeel aan verbonden is. Vroeger dacht ik altijd dat het draaide om prestaties, altijd maar werken voor erkenning en iets moeten verdienen. De liefde van mijn ouders was voorwaardelijk. Bij God is het zo mooi dat het draait om wie je bent en niet om wat je doet. Je bent een parel in Gods hand.”

Roland den Haan is Senior Ervaringsdeskundige en Ondersteuner Ervaringsdeskundigheid bij De Hoop.