mei 2024 - De Hoogstraatse Maand

Terug volledig ontspannen zit ik hier aan dit stukje te schrijven. Het is vandaag Witte Donderdag, maar voor hetzelfde geld had het voor uw dienaar Zwarte Donderdag kunnen zijn. Sta me toe me nader te verklaren.

Een paar weken geleden was er naar jaarlijkse gewoonte een groene briefkaart in de bus gevallen met bovenaan de afzender ‘Autokeuring’. Verder enkele mededelingen. Dat uw voertuig te keuren is in een station naar keuze. De uiterste keuringsdatum. Dat indien het voertuig wordt voorgereden na 12.04.2024 er een toeslag moet betaald worden. Dat het voertuig leeg dient aangeboden te worden in een zeer propere en hygiënische staat. Met ingeklikte gordels. Met de voorgeschreven bandendruk. Met een goed onderhouden motor op bedrijfstemperatuur. Met het oliepeil op orde. Zonder opgelegde spijkerbanden of sneeuwkettingen…

Nu zal de zeer gewaardeerde lezer zich afvragen wat de ontvangst van vermelde briefkaart uw schrijver nu niet direct de stuipen op het lijf joeg, weliswaar niet overging tot huiselijk geweld, maar

het er toch behoorlijk van op de heupen kreeg. Sta me nogmaals toe me nader te verklaren.

Net zo zeer als de eigenaars volgt ons autootje de loop der jaren, en de looptijd van beiden is ondertussen behoorlijk opgelopen. Zij het bij de ene een heel stuk meer dan bij de andere. Zo spuwen de uitlaatgassen van ons dieseltje te veel kwalijke stoffen in het al niet te zuivere luchtruim, waardoor ik in voorgaande jaren ter keuring voor dit vakje al eens een tweede zit heb opgelopen. Waarbij de bevoegde inspecteur mij vaderlijk aanmaande bij terugkomst de snelweg aan te doen, en tijdens een gevoeglijke afstand het gaspedaal eens goed met een zware voet te gerieven. Zij het in een lagere versnelling om het toerental zodanig aan te jagen dat de koolstofopbouw in de motor eruit geblazen wordt. Een aanpak die wetenschappelijk gezien en gesproken stuit op veel tegenspraak. Maar, deze aanbevolen oefening heb ik met vrucht uitgevoerd want tot tweemaal toe geslaagd in het herexamen.

De eerbiedwaardige lezer zal zich dan misschien afvragen waar uw pennenrid -

Wegé tekent

der zich dan zo druk over zat te maken. Wel. Zoals gezegd, bij voerder én voertuig stapelen de jaren zich op en ongetwijfeld zal er een dag komen dat, ergens rond Witte Donderdag, het witte zwart zal zien van het uitgeblazen roet. Waarna ons autootje ambtshalve richting sloophoop zal worden gedecreteerd.

En zullen wij daar dan staan. Zonder, wees maar eerlijk, de geruststellende aanwezigheid van die luchtvervuiler voor de deur. Een opvolger kopen? Op onze ouderdom, een heikele optie. Geen nood, zal men zeggen. Leen desgevallend met volle tegengoesting een bolide bij uw kinderen of kleinkinderen. Bel een taxi, bij nood de 112. Neem bus, trein, tram, fiets of benenwagen. Doen we heden ten dage al ruimschoots, milieubewust als we zijn. Maar die auto joh, hij blijft toch een rustige vastheid op uwe ouwe dag. Geef het maar toe.

Vandaar dat ik toen op Witte Donderdag weltevree zat te schrijven aan dit stukje nadat ik goed en wel was terug gekomen van de autokeuring. In ons voituurke met walm die binnen de gevreesde norm bleef... (nad)

Al tien jaar zorgt de ‘maandagploeg’ voor beheer

Als de man met de zeis langskomt…

Het blijken allemaal jong gepensioneerde mannen die een deel van hun vrije tijd op een nuttige en aangename manier willen doorbrengen. Vrouwen ontbreken vooralsnog, ondanks een warme oproep van voorzitter Bart Royens om ook hen te overhalen een handje mee toe te steken. Begin maart, aan de stuw over de Mark in het natuurgebied de Aschputten. Iets voor negen uur staat er al een vijftal te wachten. Ze hebben allemaal laarzen aan, in ieder geval niet hun zondagse kleren en er bengelen nonchalant enkele werkhandschoenen uit hun achterzak. Tegen negen uur komen er langs het fietspad nog groepjes fietsers toe uit alle windhoeken van de gemeente, twee zelfs uit Merksplas.

Even later arriveert ook een auto met een aanhangwagen. In de aanhangwagen bergen de vrijwilligers hun materiaal op, dat luidt meteen de start in van de beheerswerken. Carlo van Boxel, Ludo Quirynen en Marcel Verschueren sturen de maandagploeg aan. Carlo legt uit wat er die dag op het programma staat.

NATUURBEHEER In coronatijd herontdekten we de ons omringende natuur. We zochten massaal de buitenlucht op, genoten van de steeds schaarser wordende open ruimte, wandelden volop in de natuurgebieden waar het beheer van fauna en flora hand in hand gaat met zachte recreatie. In het beheer van natuurgebieden spelen naast de boswachters ook de vrijwilligers van Natuurpunt een grote rol. Zo is er de ‘maandagploeg’. Een originelere naam kon men blijkbaar niet vinden. Maar de naam dekt de lading wel: de maandagploeg staat voor de wekelijkse bijeenkomst van vrijwilligers van Natuurpunt Markvallei, telkens op maandagvoormiddag. Dat doen ze nu al tien jaar lang. Ze spreken telkens af in een van de natuurgebieden om er beheerwerken uit te voeren. De ploeg bestaat uit een vijfentwintigtal mensen, gemiddeld zijn er telkens vijftien vrijwilligers aanwezig. Wie zijn deze mannen met zeis, kettingzaag, grondboor en spade? En wat gebeurt er allemaal wanneer zij de mouwen opstropen?

Broeihaard

In de Aschputten is er een broeihaard van Japanse duizendknoop, een invasieve exoot die enorm woekert. “Om de

plant terug te dringen, gaan we proberen om het licht weg te nemen door er bomen en struiken te planten. We gebruiken wilg, die is hier voldoende voorradig. Als die stekken aanslaan en goed groeien, nemen we een groot gedeelte van het licht weg. Daar kan de Japanse duizendknoop niet zo goed tegen en dat zou ervoor moeten zorgen dat de groei van de plant afgeremd wordt,” legt Carlo aan de groep uit.

Enkele kettingzagen, spades,een grondboor en kruiwagens worden uit de aanhangwagen gehaald en de groep zet zich in beweging naar de plaats waar er gewerkt zal worden. Dat gebeurt overigens in een rustig tempo, er wordt gepraat en gelachen. Om 12 uur wordt alles opgeruimd en na een kort overleg over het werk van volgende week, rijdt iedereen weer met de fiets naar huis…

Het lijkt allemaal niet zoveel om het lijf te hebben. Maar de groep bestaat uit 25 vrijwilligers en daar zijn er wekelijks een vijftiental van aanwezig. Elke week worden er dus gratis 45 manuren gepresteerd, en dat ondertussen al tien jaar lang.

In de Blauwbossen in Minderhout zorgt de maandagploeg elk jaar voor een paddenscherm om de padden veilig te kunnen overzetten.

Succesverhaal

“Het begon met de aankoop van natuurgebied Den Rooy, nu ongeveer tien jaar geleden,” vertelt Marcel Verschueren. Hij was er net als Carlo van Boxel en nog enkele anderen van in het begin bij. “Eind 2014 en de eerste maanden van 2015 waren spannende tijden voor onze natuurvereniging. Er hing een grote aankoop in de lucht, eentje waarvan we nooit hadden durven dromen. Uiteindelijk slaagde Jos Martens (de aankoper van Natuurpunt Markvallei) er in om de laatste hindernissen te nemen en de aankoop van ongeveer veertig hectare natuur af te ronden. Natuurgebied Den Rooy was vanaf dat ogenblik eigendom van Natuurpunt.

De toekomstige bescherming van Den Rooy als natuurgebied was een feit, maar het plaatste onze vereniging natuurlijk ook voor enkele grote uitdagingen. In de eerste plaats was er de financiële kant van de aankoop. Dit engagement zorgde ervoor dat we met een serieus negatief saldo opgezadeld zaten. En langs de andere kant moest het gebied ook beheerd worden. Onze vereniging had tot dan toe al heel veel vrijwilligers, maar die waren niet echt actief als beheerders.”

Carlo van Boxel: “Maar we hebben de uitdaging eigenlijk onmiddellijk bekeken als een opportuniteit. Na een oproep in ons ledenblad boden zich vrij snel een tiental vrijwilligers aan. De aankoop fungeerde echt als het argument om de handen uit de mouwen te steken. En gelukkig klikte het meteen tussen de leden, vrij snel groeide er een vriendengroep uit voort die ook systematisch groter werd.”

De maandagploeg werd een succesverhaal. Er worden bergen werk verzet, er

wordt gelachen en gediscussieerd. Iedereen bepaalt zelf hoe groot zijn bijdrage is, niemand wordt er al eens scheef bekeken. Voor Marcel, Carlo en Ludo is het vooral een uitdaging om het werk zo goed mogelijk te organiseren.

Keukenprinses

“Het is ooit anders geweest,” vertelt Stijn Leestmans. Stijn is conservator van de natuurgebieden van Natuurpunt Markvallei, werkt sinds enige tijd als beleidsmedewerker ‘landbouw’ voor Natuurpunt en is de coördinator van de werkgroep ‘beheer’. Van jongs af aan was hij betrokken bij de werking van de vereniging in onze streek. Als zoon van Jef Leestmans kreeg hij de liefde voor de natuur met de spreekwoordelijke paplepel mee.

“De aankoop van natuurgebied Den Rooy was voor mij persoonlijk best wel emotioneel. Mijn ouders hebben immers een tijdlang in de villa gewoond en werkten er als gerant en beheerder van het toenmalige congrescentrum van Mercator. Ik heb een groot deel van mijn jeugd in het prachtige natuurgebied mogen doorbrengen. De aankoop van Den Rooy was voor heel wat van onze leden een belangrijk moment. Niemand had zo’n aankoop tot dan voor mogelijk gehouden. De natuurwaarde van het gebied was ons wel bekend, maar dat we in staat zouden zijn om de natuur hier te kunnen beschermen was nieuw. De aankoop was de start van een tweede fase in de werking van onze vereniging.

Ook op het vlak van beheer was het een belangrijke gebeurtenis. We hadden toen al wel een goed uitgebouwde publiekswerking met Bezoekerscentrum De Klapekster als uitvalbasis. Maar beheerswerken werden slechts sporadisch uitgevoerd, er was geen regelmaat in te vinden ondanks verwoede pogingen daartoe. Mijn vader heeft dat bij de start van Natuurpunt op zich genomen en vanaf 2006 tot net voor we startten met de maandagploeg was het Bart Hoeymans die de beheerploeg in gang probeerde te krijgen. De nood was tot voor de aankoop van Den Rooy ook minder groot. Heel veel natuur beheerden we toen niet in Hoogstraten, amper 20 hectare in de Halsche Beemden en in de Aschputten.

We planden wel beheersmomenten in om bijvoorbeeld Amerikaanse vogelkers te bestrijden of om wilgen te knotten. Maar vrijwel altijd was het groepje zo

Jent is de jongste van de ploeg. Als kleinzoon van Marcel Verschueren is hij in de vakantieperiodes met heel veel plezier van de partij. Zeker als de tractor moet gebruikt worden.

Ludo Quirynen en Dominiek Beerens demonstreren het vervoer met de draagberrie.

klein dat de goesting al heel snel overging. De lekkere soep van Ria Van Aelst, of een andere keukenprinses, op het middaguur kon daar weinig verandering in brengen…”

Toegankelijk

Net voor de aankoop van Den Rooy nam Edwin Groenendijk het werk als coördinator van de beheerswerkgroep over. Bart Hoeymans zou zich vanaf dan meer gaan focussen op zijn professionele werk als boswachter van het Agentschap Natuur en Bos. Edwin slaagde er in om een nieuwe, frisse wind te laten waaien. Hij zorgde ervoor dat er een team klaar stond toen de grotere aankopen eraan kwamen.

Voorzitter Bart Royens: “In onze afdeling zijn verschillende werkgroepen actief. De werkgroep ‘beheer’ wordt geleid door Stijn, de maandagploeg maakt er deel van uit. Stijn zet de lijnen van het beheer uit, samen met de andere leden van de werkgroep. Ze vergaderen tweemaandelijks en bepalen welke beheerswerken er moeten worden uitgevoerd, hoe dat moet gebeuren en wat de prioriteiten zijn. De maandagploeg zorgt ervoor dat die werkzaamheden worden uitgevoerd. Eventuele aankopen van nieuwe percelen worden ook in de werkgroep besproken om nadien te worden bevestigd door het bestuur.”

De mannen van de maandagploeg willen over het algemeen alleen maar werken in

de natuur, licht Stijn toe: “Beslommeringen over aankopen, beleid en discussies over beheer laten zij liever aan zich voorbijgaan. En we mogen met onze maandagploeg terecht fier zijn op het afgeleverde werk. Vrij snel na de aankoop van Den Rooy legden we een wandelpad door het gebied aan. Dat was een prioriteit voor onze afdeling. Natuur krijgt voorrang, maar de toegankelijkheid is een heel belangrijk aspect. Iedereen moet kunnen genieten van de natuur. We kregen daar ook heel veel goede reacties op. Nadien volgde ook het Kortebeentjespad, een pad met natuurbeleving voor kinderen. Momenteel stellen we vast dat door de vernatting er wellicht meer investeringen zullen nodig zijn om de infrastructuur aan te passen om zo nog enigszins comfortabel door de gebieden te kunnen wandelen.

Vrij snel na de aankoop startten we met het verwijderen van de Amerikaanse vogelkers en de Pontische rododendron in het gebied. We maakten werk van achterstallig bosbeheer en voerden dunningen uit. Zo kan het parkgebied nu evolueren naar een volwaardig bos met hoge biodiversiteit. Een jaar na de aankoop van Den Rooy konden we ook 35 ha natuur in het gebied Smisselbergen verwerven, grenzend aan Den Rooy.”

Bergen verzet

Marcel Verschueren: “De maandagploeg werd een ploeg met heel veel ervaring op het vlak van het verwijderen van exoten.

Terwijl voordien het gebruik van glyfosaat, ook in natuurgebieden, courant was, werd de inzet van mankracht alsmaar belangrijker. Aanvankelijk werkten we met handzaagjes en bijlen, maar gaandeweg deden kettingzagen en bosmaaiers hun intrede. Het werk verliep gemakkelijker en het ging sneller, maar de rust en stilte waren er aan voor de moeite. Gelukkig worden die lawaaimakers alleen gebruikt als het echt nodig is.”

Voor de maandagploeg is het belangrijk om ook resultaten te zien van hun werk. Bij de aanleg of het onderhoud van een wandelpad is dat eenvoudig. Maar om met beheersmaatregelen resultaten te boeken moet je vooral volhouden en veel geduld hebben.

Stijn Leestmans: “De eerste twee jaar van de maandagploeg zijn er bergen werk verzet. In de Smisselbergen kan je dat letterlijk nemen. We verwijderden er met de hand ongeveer twee hectare rhododendron. Dat was een heel grote hoop. Opvallend is dat op die plaats nog altijd geen nieuwe zaailingen te zien zijn. De rhododendron vergiftigt de bodem zodat er geen ondergroei mogelijk is, en dat is nu na vier jaar nog altijd zichtbaar. Dat is overigens de reden waarom we rhododendrons bijna overal bestrijden. Het zal nog twintig tot dertig jaar duren vooraleer de bossen in de staat zullen verkeren die we voor ogen hebben. Bedoeling is dat het gebied evolueert naar een eiken-berkenbos. Nu is het ‘bouwwerfgehalte’ in die bossen nog vrij hoog,

In 2020 werden grote beheerwerken uitgevoerd in Den Rooy en Smisselbergen. Het resultaat is indrukwekkend, het hoogveentje houdt terug water en de heide bloeit als nooit tevoren.

maar gaandeweg zal dat zeker verbeteren.”

Plaggen

Ludo Quirijnen: “Net voor de coronacrisis startten we met het hoogveenherstel. In Den Rooy bevindt zich een gedegradeerd hoogveentje. We dempten enkele grachtjes om het water meer op te houden. De impact op het gebied bleek heel groot. Onmiddellijk trad er vernatting op. We hebben ook enkele stukken met de hand geplagd. We verwijderden de strooisellaag om zo de zaadbank van de heide bloot te leggen. Op die perceeltjes staat nu weer volop heide.”

Stijn Leestmans vult aan: “In het zuidelijk deel van Smisselbergen lagen enkele grachtjes die constant droog leken te staan. Je vraagt je dan af wat het nut kan zijn. Maar we gooiden de grachtjes dicht met aarde en organisch materiaal uit de omgeving. Het gevolg is dat er in de winter bijna een half hectare bos onder water staat. De vernatting die we zo krijgen is heel belangrijk voor het grondwaterpeil en biedt de begroeiing meer kans om de droge zomers te overleven. Het is schitterend om te zien dat natuurherstel ook op de hogere toppen van het gebied werkt. Voor mij is het herstel van het hoogveen een topmoment in de tienjarige geschiedenis van de maandagploeg.”

Ludo: “We hebben het hoogveenherstel groot aangepakt, in samenwerking met het professioneel kader van ons secretariaat in Mechelen. We verwijderden grove dennen zodat er minder grondwater verbruikt wordt en de heide meer kansen krijgt. Een grote oppervlakte werd machi -

naal geplagd en met de maandagploeg dempten we nog enkele grachten. Het resultaat was verbluffend. Niet alleen houdt het hoogveentje nu weer water, ook de terugkeer van de heide is spectaculair. Die ingreep heeft onmiddellijk gevolgen voor de biodiversiteit van het gebied. Vorig jaar telden we drie broedparen nachtzwaluw. Het geeft toch aan dat onze inspanningen tot resultaten leiden. En daar doen we het tenslotte voor.”

Creatief

Marcel: “Maar we kunnen natuurlijk niet alles alleen. Een belangrijk euvel in het hoogveenherstel is het feit dat de Heerlese Loop ter hoogte van Den Rooy wel heel diep is uitgegraven. De beek ont-

trekt op die manier ook veel grondwater uit de omgeving en vormt een bedreiging voor het hoogveen. Wij hebben in ieder geval alles gedaan wat binnen onze mogelijkheden ligt.”

Stijn Leestmans: “Eigenlijk moeten we hier terug van nul beginnen. We werden geconfronteerd met enkele hele droge zomers. De laatste restantjes veenmos moesten eraan geloven. En nu is het natuurlijk heel nat zodat het terug aanwassende veen helemaal onder water staat. We hopen dat de toestand stabieler wordt en aan de randen van het ven terug veenvorming kan optreden. Het geeft meteen aan dat we met natuurbeheer door de klimaatverandering voor grote uitdagingen staan.”

In Den Rooy treedt ook vernatting op. “Het heeft als gevolg dat de wandelpaden bij regenval moeilijker begaanbaar zijn. Mensen zoeken hun weg langs drogere stukken. Maar dat zorgt er voor dat de paden heel breed worden. Dat is niet de bedoeling. Daarom proberen de vrijwilligers van de maandagploeg creatief te zijn in het bieden van oplossingen. Houtschijven en naast elkaar gelegde takken of boomstammetjes bieden soelaas. Op langere termijn zullen andere oplossingen moeten gezocht worden.”

Topnatuur

De volgende uitdaging voor de maandagploeg is de inrichting in de ‘laars’ van de vallei van het Merkske. Natuurpunt Markvallei slaagde erin de ontbrekende percelen langsheen het Merkske aan te kopen en de topnatuur in deze vallei te

In Den Rooy richtte de maandagploeg twee hondenweides in.

Het onderhoud van de wandelpaden (zoals in de Halse Beemden) behoort tot de vaste taken van het beheerteam.

Uitdagingen

vrijwaren in samenwerking met de andere terreinbeheerders ANB en Staatsbosbeheer.

Stijn Leestmans beklemtoont dat vooral het volgehouden beheer in dit gebied geleid heeft tot topnatuur. “Van in het begin hebben we in de vallei de beemden gemaaid en het maaisel afgevoerd. Dat levert heel goede resultaten op. Collega’s die de vallei bezoeken zijn telkens verrast over de waarnemingen. De vallei van het Merkske is vooral in België nog altijd een ondergewaardeerd natuurgebied.”

De ‘amateurkes’ van destijds zijn ondertussen semi-professioneel geworden. “Het beheer in het werkingsgebied van Natuurpunt Markvallei is geëvalueerd van een beheer op maat van de seizoe -

nen, naar meer professionaliteit. Maar we voeren alle werkzaamheden uit met onze vrijwilligers. We beschikken ondertussen wel over voldoende beheermateriaal. De tractor van Marcel, een oude McCormick, is daarbij van goudwaarde. Eigenlijk opereren we heel zelfstandig als beheerteam.

Alleen als het werk heel groot is in omvang of heel precair is, doen we een beroep op loonwerkers en de professionele kennis van de consulenten van Natuurpunt. Bovendien werken we heel nauw samen met landbouwers uit de streek. Die zijn bijzonder flexibel. Ze gebruiken het afgevoerde maaisel in hun bedrijfsvoering. Die samenwerking levert echt wel een grote winst op voor het natuurbeheer in onze gebieden.”

De klimaatveranderingen vormen, zoals hierboven al aangegeven, een belangrijke uitdaging voor de toekomst. Stijn: “We moeten hier zoveel mogelijk op anticiperen en ook de landbouwmethodes zullen zodanig aangepast moeten worden opdat ze kunnen zorgen voor rechtszekerheid. Tegen 2045 moeten we immers een goede staat van instandhouding bereiken. De milieudruk die uitgaat van onder andere de landbouwsector zal zeker onder controle gebracht moeten worden om bijkomende problemen te vermijden.

Je zou het natuurlijk in dit natte voorjaar niet zeggen, maar de grondwaterstand baart me ook zorgen. Verleden jaar was het niet extreem droog, toch stond er in bepaalde poelen helemaal geen water. Het grote aantal grondwaterwinningen is daar zeker niet vreemd aan. Het wordt echt problematisch als de kwelstroom volledig opdroogt.” (ao)

Marcel, Carlo en Ludo vormen het triumviraat van de vrijwilligersploeg en zorgen voor een goede aansturing op het terrein.

Stijn Leestmans

Een groep met een maandagmissie

Een goede conditietraining

Jan Vermeiren was er van in het begin bij. “In het totaal maak ik al vijftien jaar deel uit van de beheerploeg van Natuurpunt Markvallei. Ik herinner me nog de periode toen de beheerwerken op zaterdagvoormiddag werden georganiseerd. Dat ging er toen veel minder professioneel aan toe. Ik doe dit heel graag, ook in mijn jeugd was ik graag buiten in de natuur. Ik ben opgegroeid in de natuur in de vallei van het Merkske, vlakbij de Baarle Brug en de Kolonie. Mijn kennis over de natuur heb ik kunnen opdoen door de cursussen van vogels, planten, vlinders, insecten, bomen, paddenstoelen, beheer... te volgen. Zo ben ik ook beheerwerk gaan doen.

Ik werk nu eenmaal graag met mijn handen. Dat is iets dat ik van thuis heb meegekregen, in het land- en tuinbouwgebeuren. Ik haal er veel voldoening uit

NATUURBEHEER Wie maakt er deel uit van deze ‘maandaggroep’? We laten een aantal van hen aan het woord. Wat drijft hen? Wat vinden ze er zo leuk aan? Waarom? De groep bestaat uit mensen uit alle lagen van de bevolking en allemaal met een heel verschillende achtergrond. Directeurs, arbeiders, dokters, bedienden, onderwijsmensen, zelfstandige ondernemers… Allemaal vonden ze hun weg naar de maandagploeg en blijken ze het er echt naar hun zin te hebben.

om met deze groep van gepensioneerden te kunnen samenwerken en het is een goede conditietraining. Zwaar vind ik het werk niet omdat je uiteindelijk zelf beslist over het werktempo. Soms stellen we ons al weleens vragen bij het nut van sommige beheerwerken, maar het is dan toch wel de positieve groepsdynamiek die de bovenhand haalt. Toch wel heel opmerkelijk vind ik dat we eigenlijk allemaal met de fiets komen, ongeacht de afstand! De eerste keer laten sommigen zich al eens vangen door met de wagen te komen. Maar dat doen ze geen tweede keer!”

Lekker buiten bezig

Dominiek Beerens is er ongeveer zes jaar bij. “Ik ben via de werking van Natuurpunt en als gids van Natuurpunt Markvallei in contact gekomen met de maandagploeg. Ik wil gewoon lekker buiten bezig zijn en nieuwe mensen ontmoeten. Ik wil ook graag iets terug doen voor de natuur, de gemeenschap en Natuurpunt. We zijn een toffe beheerploeg waar niks moet, maar veel kan en mag. Het plezantste werk vond ik het planten van bomen en het in orde brengen van

Smisselbergen na de aankoop van het domein. De opening van Smisselbergen werd ook mijn project als Natuurgids. De ondersteuning vanuit de werkgroep beheer is dik in orde. We weten over het algemeen wel waarom we bepaalde werkjes uitvoeren. Wel vind ik dat het materiaal een update nodig heeft. De overgang naar elektrisch aangedreven bosmaaiers en kettingzagen mag in de toekomst op de agenda staan. We hebben binnenkort nood aan een maaibalk.”

Geniet er enorm van

Jef Leestmans maakt sinds drie jaar terug deel uit van de beheerploeg. Maar hij was natuurlijk al veel langer bekend met de werking van Natuurpunt. “Ik stond jaren voordien al met beide voeten in het beheer, toen van een maandagploeg nog geen sprake was. Maar ik las daar voortdurend over in het Bieteutje (het afdelingsblad van Natuurpunt Markvallei) en vond het verrekt spijtig dat ik niet kon meehelpen omdat ik in Schotland woonde. Maar als ik toevallig in Vlaanderen

Dominiek Beerens

Jef Leestmans

was, liet ik geen gelegenheid voorbijgaan om er bij te zijn. Toen ik op pensioen ging en ik besloot om halftijds in Vlaanderen te verblijven, heb ik me onmiddellijk weer aangesloten.

Ik ben altijd al geïnteresseerd of geobsedeerd geweest int natuurbeheer. Het is ook beter om de terreinen te beheren met plaatselijke vrijwilligers dan met een professionele ploeg. De betrokkenheid van de mensen is veel groter. Ik geniet er enorm van om de resultaten van het werk te zien: vogels die terugkomen of planten die verschijnen of uitbreiden. Het contact met gelijkgezinden geeft ook energie en vooral het gevoel dat je er niet alleen voor staat. Ik ben 73 en dan moet je natuurlijk je grenzen bewaken. Maar omdat je op je eigen ritme kan werken is het een gezonde ontspanning, veel leuker dan naar de gym te gaan om fit te blijven. Alhoewel noodzakelijk, vind ik het verwijderen van de exoot reuzenbalsemien niet leuk omdat het niet systematisch (grensoverschrijdend en stroomgebieddekkend) gebeurt. Daardoor vind ik het een beetje dweilen met de kraan open. Het zeisen is iets dat ik altijd graag heb gedaan, maar door een schouderblessure lukt dat niet meer.”

De pauze is heilig

Marcel Verschueren rolde in 2016 de maandagploeg binnen, bijna letterlijk met zijn tractor. “Door deel uit te maken van het overkoepelende beheerteam, ben ik automatisch betrokken geraakt

bij de beheerwerken en de maandagploeg. Edwin Groenendijk woonde bij ons in de straat en ook Carlo van Boxel maakte deel uit van de maandagploeg.

Zij hebben mij beiden aangesproken. De beheerdagen op zaterdag hadden al langer hoe minder succes. Eerst dacht ik geen tijd te hebben op maandagmorgen,

maar ondertussen is het een evidentie om dan te werken bij Natuurpunt. Nadat Edwin aangegeven had, na de opening van het wandelpad, om even de planning niet meer te doen, hebben we dat overgenomen (Carlo, Harrie Hendrickx en ik). Later, nadat Harrie verhuisde naar Antwerpen, is Ludo Quirijnen erbij gekomen om mee de planning te organiseren. Ik geniet enorm van de groepsgeest en het samen als groep werken in de natuur. De pauze om 10.30 uur is heilig en het gezelligste moment van de ochtend!

Daarnaast geeft het me een goed gevoel om actief aan natuurbeheer te doen en ook resultaat te zien van het geleverde werk. Regelmatig gebruiken wij mijn tractor en vermits ik die bestuur, is het zwaarste werk niet voor mij. Echt zwaar werk is, om medische redenen, ook niet meer voor mij weggelegd. Voor mij is het aanbrengen van heidemaaisel op de geplagde delen van Den Rooy en Smisselbergen een topmoment geweest. Heel snel bleek dat het onmiddellijk resultaat heeft opgeleverd. De heide schoot als paddenstoelen uit de grond. Toen we startten met het verwijderen van de rhododendrons in Den Rooy, had Edwin nog de leiding. Hij was absoluut tegenstander van motorische machines, alles werd met een kleine handzaag gezaagd... Daar hebben we nadien toch snel komaf mee gemaakt. Als je uitstekend materiaal ter

Marcel Verschueren

Plaatsing infobord in de Aschputten

beschikking hebt, zoals kettingzagen, dan gebruik je dat ook. Achteraf gezien was dat wel grappig… En ook de aankoop van de aanhanger voor ons materiaal was een mijlpaal in de geschiedenis van de maandagploeg. Voordien werd al het benodigde materiaal met de auto vervoerd, meestal zat mijn auto afgeladen vol!”

Er mag al eens gelachen worden

Carlo van Boxel sloot aan bij de beheerploeg naar aanleiding van de aankoop van Den Rooy. “Tijdens de cursus Natuurgids werd mijn interesse gewekt voor natuurbeheer. En ik wilde mijn steentje bijdragen aan de natuur. Door de maandagploeg kan ik buiten bezig zijn in de natuur en zo op interessante plaatsen komen om ook leuke en speciale fauna en flora te kunnen waarnemen. Het geeft me veel voldoening om in groepsverband een zwaar, groot of moeilijk werk tot een goed eind te brengen en daarna te zien dat het werk ook tot mooie resultaten leidt.

Over het algemeen is het wel zwaar werk, maar iedereen bepaalt zijn eigen werktempo. Omdat de sfeer in de groep altijd goed is en er al eens gelachen mag worden, zijn zelfs de vervelende werkjes leuk! Een keer zijn we iemand kwijt geweest tijdens het uittrekken van reuzenbalsemien langs de Heerlese loop in Den Rooy. Na lang zoeken en roepen zijn we uiteindelijk terug naar ons verzamelpunt gegaan en bleek dat meneer daar simpelweg al een hele tijd op ons zat te wachten. Hij was zich van geen kwaad bewust,

maar wij waren toch wel wat ongerust geweest.”

Natuurbehoud en biodiversiteit

Stan Geysen sloot zich aan vanuit de afdelingsvergadering. “Enkelen sloegen de handen in mekaar en we waren vertrokken. Ik ben van mening dat aankoop van natuurgebieden en het beheer hiervan de beste manier is om het natuurlijk ecologisch patrimonium en de meest kwetsbare gebieden in onze regio te behouden. Door goed beheer van de natuurgebieden zorgen we ervoor dat de biodiversiteit behouden blijft en zelfs verhoogt.

Het gemeentebestuur van Hoogstraten stelt terecht dat de subsidiëring voor de aankoop van natuurgebieden de financieel meest voordelige en eenvoudigste optie is voor de gemeente om deze ecologisch waardevolle gebieden te bewaren. En dit is toch wat iedereen wil. Het verhogen van de biodiversiteit is bovendien de beste manier om ons te wapenen tegen de klimaatverandering, dit levert hierdoor waardevolle ecosysteemdiensten voor de maatschappij.

Ik vind het heerlijk om te mogen samenwerken, vriendschappen te smeden en ons in te zetten voor natuurbehoud en biodiversiteit. Het zware labeur bij het verwijderen van de rododendrons blijkt dan toch de moeite waard als je dan geleidelijk aan terug een mooi waardevol bos ziet verschijnen. Hetzelfde gevoel had ik met de heide die verscheen waar voorheen mastbos was. Vooral dat deze heide na amper een jaar al volop in bloei stond, was prachtig!”

Nooit te oud om te leren

Jos Braspenning had nog voor zijn pensionering goesting om bij de maandagploeg aan te sluiten. “Dat is drie jaar geleden. Ik had er al van gehoord terwijl ik nog werkte. Ik vind sociale contacten belangrijk en ben van mening dat je nooit te oud bent om iets te leren. Op het einde van de voormiddag ben ik toch altijd onder de indruk als ik zie hoeveel werk er gedaan is. Als je met veel mensen bent, gaat het werk ook goed vooruit. Ik was ook wel onder de indruk toen ik als vrijwilliger ben meegegaan naar Pepinster om er te helpen bij de opruim na de overstroming. En natuurlijk kijk ik met veel plezier uit naar de eerste maandag van het jaar. Dan komen we samen om nadien samen iets te drinken op het nieuwe jaar.”

Carlo Van Boxel

Stan Geysen

Jos Braspenning

Een mop werkt aanstekelijk

Marcel Adriaensen is direct na zijn pensionering begonnen, twee jaar gele -

Marcel Adriaensen

DE WERELD VAN

den. “Ik kende de ploeg al wel omdat ik altijd al bij Natuurpunt aangesloten ben geweest. Ik doe dit soort werk graag en geniet van de resultaten. Bovendien ben je goed buiten bezig, in de gezonde lucht. De resultaten achteraf zorgen ervoor dat de goesting blijft, maar bramen te lijf gaan is echt pokkenwerk. Het liefst zie ik bij het hooien ‘pikkels’ (hooioppers) verschijnen. Het is net als vroeger. De beestjes vinden er een schuilplaats en ze sieren het landschap. Leuk is dat er in de groep een moppentapper huist die bijna bij elke situatie een mop weet op te diepen. Dat werkt aanstekelijk.”

Het meten van de bomen

Ludo Quirynen kwam in contact met de maandagploeg via een familielid. “Dat is nu ongeveer vijf jaar geleden. De combinatie van het buitenwerk met een goed doel spreekt me aan. Het werken in de natuur is iets wat ik echt graag doe. Het valt ook weleens tegen hoor, maar echt heel zwaar werk is er niet bij. Ik heb me echt geamuseerd bij het meten van de bomen in Smisselbergen. Dat moest gebeuren met het oog op een dunning in het kader van het bosbeheer. Soms erger

ik me weleens aan het onderhoud van het materiaal. Daar kunnen we nog in groeien, vind ik.” (ao)

Vrijwilligers zitten met een ei

Ludo Quirynen

VANUIT HET STADHUIS

Evolutie naar duurzame stadsgebouwen vraagt nog flinke investering

Strategisch vastgoedplan niet unaniem goedgekeurd

GEMEENTEBELEID De gemeenteraad kreeg het strategisch vastgoedplan voorgeschoteld, dat inzicht geeft in lopende kosten en mogelijke investeringen, met de terugverdieneffecten en de impact op het energieverbruik. Bij het plan hoort ook een mogelijk tijdspad om het patrimonium tegen 2050 CO2-neutraal te maken, zoals de hogere overheden van Hoogstraten verwachten. Ondanks oproepen uit meerderheid en oppositie weigert CD&V het plan echter goed te keuren. En verder: een nieuwe directeur voor IKO, mogelijk duurder drinkwater, en antwoorden van het bestuur over de gekapte bomen in de Tinnenpotstraat.

Strategisch vastgoedplan

Het belangrijkste item op de agenda van de gemeenteraad was de goedkeuring van het strategisch vastgoedplan. In dat lijvige document worden de principes vastgelegd om de gebouwen van het stadsbestuur geleidelijk koolstofneutraal te maken. Alle gebouwen zijn ook in kaart gebracht en getoetst aan de principes, wat leidt tot een tijdslijn per gebouw die aangeeft wanneer welke investering nodig is of welke gebouwen afgestoten zouden moeten worden om het plan tot een goed einde te brengen. Hoewel die tijdslijn dus het logische gevolg is van het plan, koos het bestuur ervoor om die niet ter goedkeuring voor te leggen.

Stad Hoogstraten blijkt maar liefst 105 gebouwen in eigendom of in gebruik te hebben. Het vastgoedplan beperkt zich echter tot de gebouwen waarvoor de stad volgens het Vlaamse energie- en klimaatplan moet zorgen dat ze koolstofneutraal zijn tegen 2050. Dat betekent bijvoorbeeld dat gebouwen afvallen die de stad huurt, of die ze zelf langdurig in erfpacht gaf tot na 2050. Bij die gebouwen is immers iemand anders verantwoordelijk voor de nodige investeringen. Dat brengt het aantal terug tot 67 gebouwen, in totaal goed voor een bruto vloeroppervlakte van 70.914 vierkante meter.

Een koolstofneutraal gebouw is, volgens de Vlaamse definitie, een gebouw waarvan de CO2-uitstoot tot nul is gereduceerd door de energiebehoeften te verminderen én ervoor te zorgen dat aan de resterende energiebehoeften wordt voldaan met hernieuwbare energiebronnen. Publieke kantoorgebouwen

zouden best al tegen 2045 aan die norm voldoen, terwijl semipublieke gebouwen zoals scholen tot 2050 krijgen om te voldoen. Woningen (bijvoorbeeld ook sociale huisvesting of bejaardenwoningen) moeten tegen 2050 een energielabel A hebben. Voor gebouwen met erfgoedwaarde gelden bepaalde vrijstellingen.

Stand van zaken

Koolstofneutraal worden is echter niet de enige doelstelling die meegenomen wordt in het strategisch vastgoedplan. Een lager energieverbruik betekent sowieso lagere energiekosten, maar daarnaast houdt het plan ook rekening met andere onderhoudskosten en met de

toekomstbestendigheid van elk gebouw. Daarvoor wordt bijvoorbeeld gekeken hoe ze geconstrueerd zijn, of ze op de juiste plek staan, bereikbaar en toegankelijk zijn, of hoe het zit met brandveiligheid en asbest. Verder werd voor elk gebouw nagegaan hoe intensief ze momenteel gebruikt worden en in welke mate er dus nog extra gedeeld gebruik mogelijk is. Zo blijkt 30% van de gebouwen minder dan de helft van de normale uren in gebruik te zijn, en van 22% is minder dan de helft van de vloeroppervlakte effectief in gebruik. Het vastgoedplan biedt dus niet enkel een tijdslijn voor de verre toekomst. De uitgebreide inventarisatie brengt voor het eerst ook de huidige stand van zaken van het Hoogstraatse

Het energieverbruik van de stadsgebouwen werd in kaart gebracht. De grootste verbruiker is het woonzorgcentrum, goed voor meer dan 1,3 miljoen kWh per jaar.

patrimonium in kaart.

VANUIT HET STADHUIS

In het vastgoedplan staat ook een afwegingskader om te bepalen of het beter is om in bestaande gebouwen te investeren, of om ze af te stoten en dus te kiezen voor een nieuw gebouw of gedeeld gebruik. Tenzij het gaat om een gebouw met een bepaalde symboolwaarde, heeft het immers weinig zin als stad gebouwen te behouden die niet toekomstbestendig zijn of waaraan geen nood meer is. Zo worden de oude bibliotheken van Meer en Meerle momenteel voor erfpacht aangeboden, en wordt bijvoorbeeld ook voorgesteld om de wijkpost van de politie in Meer binnen enkele jaren te vervreemden.

Effecten in kaart gebracht

Hoewel het dus om heel wat meer gaat dan duurzaam energieverbruik, ligt daarop wel een sterke focus. Het totale energieverbruik van de 67 gebouwen bedroeg in 2023 dan ook meer dan 7 miljoen kWh, goed voor zo’n 1,15 miljoen euro en maar liefst zo’n 1.445 ton CO2-uitstoot per jaar. Bij gelijkblijvend beleid, dus zonder de investeringen die in het vastgoedplan voorzien worden, zou de jaarlijkse energieprijs tegen 2050 oplopen tot meer dan 2,5 miljoen. Als de investeringen uit het vastgoedplan wel uitgevoerd worden, daalt de energieprijs onder het miljoen. De benodigde energie wordt vandaag nog voor meer dan twee derde geleverd door gas. Na alle investeringen zou het verbruik in 2050 zowat gehalveerd zijn. Het elektriciteitsverbruik zou iets hoger liggen dan nu, maar het grote aandeel aan gas is dan vervangen door een veel kleiner aandeel aan warmte uit een warmtenetwerk.

67 gebouwen, met een CO2-uitstoot van 1.445 ton per jaar

In de gebouwentabel bij het vastgoedplan is voor de gebouwen die wel behouden blijven alvast ingepland wanneer er dan best een bepaalde investering plaatsvindt, en wat de kostprijs en de energiebesparing daarvan ongeveer zou zijn. Zo krijg je niet alleen een beeld van de totale daling in energieverbruik en CO2-uitstoot, maar ook van de financiële impact. In de volgende beleidsperiode zou voor zo’n 20 miljoen euro geïnves -

In de tijdlijn voor een duurzamer gebouwenbeheer staat het voorstel om de wijkpost van de politie in Meer binnen enkele jaren af te stoten.

teerd moeten worden in renovaties en 10 miljoen in nieuwbouw. Voor de verdere periode tot 2050 komt daar nog 16,7 miljoen bij voor renovaties en 12 miljoen voor nieuwbouw.

Maar net die tabel met een tijdlijn per gebouw, die dus alle principes vertaalt in een concreet plan per gebouw waarmee de vooropgestelde doelen bereikt worden, werd door de stad niét ter goedkeuring voorgelegd. “Dit overzicht is een dynamisch document,” is de motivatie daarvoor. “De investeringstrajecten zijn niet in steen gebeiteld, en zullen gaandeweg ongetwijfeld moeten aangepast worden aan wijzigende omstandigheden (maatschappelijke trends, technologische opties, veranderende wetgeving, etc.).” Het bestuur richt wel een adviesgroep patrimonium op met vertegenwoordigers van de administratie en de politieke fracties uit de gemeenteraad, die de principes uit het strategisch vastgoedplan moet verankeren, maar ook advies zal geven over tussentijdse wijzigingen, noden en kansen.

Haalbaar?

Beide oppositiepartijen waren al bij de opmaak van het strategisch vastgoedplan betrokken en loven tijdens de gemeenteraad de inspanningen van de stad om het gebouwenpark zo gedetailleerd in kaart te brengen en er een beleid

op langere termijn voor uit te stippelen. De fractie Anders schaart zich achter de principes van het vastgoedplan en het streven naar koolstofneutraliteit tegen 2050. Raadslid Maarten Leemans brengt wel nog de nuance aan dat voor zijn partij keuzes over patrimonium altijd moeten vertrekken vanuit een visie op de taken die stad en OCMW willen opnemen en welke infrastructuur daar dan voor nodig is. “Waar in het vastgoedplan staat dat we moeten streven naar een optimaal financieel rendement van onze gebouwen, vinden wij dat een deel van het takenpakket niet enkel in financiële termen kan en mag worden uitgedrukt.”

Waar Anders zich dus samen met de meerderheidspartijen schaart achter het basisprincipe van koolstofneutraliteit tegen 2050, ligt dat voor CD&V anders. “De taken van de gemeente onderbrengen in gebouwen is voor ons minstens zo belangrijk als klimatologische doelstellingen en financiële optimalisaties,” zegt raadslid Tinne Rombouts daarover. “Bepaalde sociaal-maatschappelijke taken en uitdagingen van de gemeente zijn misschien wel meer prioritair dan CO2-neutraliteit van de gebouwen. En wat doen we als het doel niet haalbaar blijkt tegen 2050, gaan we dan gebouwen afstoten? Stel dat we kinderopvang belangrijk vinden maar die gehuisvest is in een niet-neutraal gebouw, gaan we dat gebouw dan van de hand doen?”

VANUIT

Haar partijgenoot Marc Haseldonckx focust zoals gewoonlijk eerder op de financiën. “Je kan het spijtig vinden, maar de financiële impact van alle investeringen zal bepalen wat je in dit project kan doen. Als je ziet dat voor de volgende legislatuur een budget van 20 miljoen voorzien zou moeten worden, vraag ik me af of dat realistisch is. In mijn ogen moet je dan serieus in de mensen hun zakken gaan zitten. Ik geloof dan ook niet dat de streefdatum van 2050 die Europa en Vlaanderen ons opleggen haalbaar is, zowel voor particulieren als overheden.”

Verantwoordelijkheid nemen

Schepen van financiën Roger Van Aperen (N-VA) reageert op de bedenkingen over de financiële haalbaarheid. “Ik begrijp de vraag, maar we zeggen dan ook duidelijk dat het een dynamisch verhaal is, dat bovendien loopt over niet één of twee, maar vijf legislaturen. In het plan staat overigens nergens dat we gebouwen zouden afstoten die niet voldoen aan de neutraliteit. De adviesgroep patrimonium zal hoe dan ook een belangrijke rol krijgen om alles mee in goede banen te leiden en daarbij ook te kijken naar het financiële aspect. Of dat haalbaar is met de huidige inkomsten of wat de toekomst nog brengt, dat zal de tijd uitwijzen. In elk geval hebben we nu een plan dat aangeeft waar we naartoe moeten.”

Tinne Rombouts herhaalt echter dat CD&V om de vermelde redenen het strategisch vastgoedplan niet wil goedkeuren, omdat volgens haar partij de prioriteiten niet juist liggen en het plan niet realistisch lijkt. “Misschien moeten we de oefening verder doorvoeren en nog sleutelen aan het principe van neutraliteit of aan de streefdatum?”

Raadslid Maarten Leemans van Anders is het daar niet mee eens. “Dit plan nu al onhaalbaar noemen is toch een brug te ver. Het plan geeft ook aan wat er gebeurt als we niet ingrijpen: dan betalen we op termijn anderhalf miljoen per jaar meer aan energiekosten. Met het geld dat we in de toekomst uitsparen kunnen we heel wat realiseren. Natuurlijk zal het bestuur ad hoc moeten ingrijpen als er andere dingen op ons pad komen. Maar voor ons is het wel belangrijk om de CO2-neutraliteit vast te klikken als principe, koste wat het kost.”

Schepen Van Aperen is het daarmee

eens. “Die doelstelling moet er zijn, en die moeten we wel degelijk op papier zetten. Stel dat sprintster Femke Bol de 400 meter wil winnen op de Olympische Spelen, dan zal ze lopen en ernaar streven onder de 50 seconden te blijven en als eerste over de meet te komen. Stel dat ze er toch 50 seconden over doet, is dat dan een probleem? Nee, dan zal ze gewoon moeten kijken of er anderen zijn die toch sneller gelopen hebben. Je moet toch een doelstelling hebben in het leven? Ik zie echt niet in waarom we de leidraad nu niet zouden goedkeuren en waarom niet elke partij zich daarachter zou scharen.”

Ook burgemeester Van Aperen en zijn partijgenoot Marcel Verschueren vinden de houding van CD&V onbegrijpelijk. “Ik denk dat iedereen er wel van overtuigd is dat het qua CO2-uitstoot 1 voor 12 is, als het al niet 1 over 12 is,” zegt Verschueren. “Als we nu geen ambitieus plan uitwerken, doen we tekort aan de gemeenschap. Laat ons niet doen alsof er geen kinderopvang meer mogelijk zou zijn in 2050, maar de verantwoordelijkheid opnemen voor onze gebouwen en ons hier allemaal achter scharen.”

Het 1 voor 12, als het al niet

1 over 12 is Marcel Verschueren (Hoogstraten Leeft)

Ook die oproep mag echter niet baten. Het vastgoedplan wordt goedgekeurd, maar zonder de steun van CD&V. In welke mate het plan de komende jaren in uitvoering gaat, zal dus nog moeten blijken. Dit zal misschien ook wel afhangen van het resultaat van de verkiezingen.

Nieuwe IKO-directeur

Het stadsbestuur moet op zoek naar een nieuwe directeur voor haar kunstacademie IKO. Luc Dockx, die tien jaar geleden de fakkel overnam na de pensionering van Jef Martens, besliste immers om zijn functie neer te leggen. Tijdens de vergadering van de gemeenteraad bedankte schepen van onderwijs Faye Van Impe (N-VA) stadsbeiaardier, organist en voormalig leraar beeldhouwen Dockx voor zijn inzet: “Luc zal in september een decennium directeur zijn geweest. We hopen natuurlijk dat we hem, als veelzijdig

ontwikkeld kunstenaar, wel nog lang in het IKO kunnen houden als leerkracht. Maar ik begrijp zijn beslissing, en geloof ook dat hij gelukkiger zal zijn als hij weer voluit de kunstman kan zijn, met zijn warme persoonlijkheid. Bedankt voor de vele jaren, en ik hoop dat er een mooi vervolg komt.”

Als u dit leest, hebben zich hopelijk al enkele nieuwe kandidaten aangeboden voor de functie. Nog voor de zomervakantie wil het stadsbestuur de selectieprocedure afgerond hebben, zodat de nieuwe directeur in de loop van augustus nog even kan samenlopen met Luc en vanaf 1 september voluit aan de slag kan gaan. U leest er tegen dan vast meer over in De Hoogstraatse Maand.

Duurder drinkwater?

Eind maart werd de gemeenteraad gevraagd om te stemmen over de agendapunten van de volgende algemene vergadering van Pidpa, de intercommunale watermaatschappij waar ook Hoogstraten deel van uitmaakt. Normaal gezien is zo’n algemene vergadering niet meer dan een formaliteit, maar nu kreeg dit punt toch wat meer aandacht. Pidpa had immers intussen eigenlijk gefuseerd moeten zijn met de Antwerpse watermaatschappij water-link, waarbij die laatste de drinkwatervoorziening voor de hele provincie op zich zou nemen en Pidpa het beheer van de rioleringen (zie DHM 449).

Luc Dockx legt na 10 jaar zijn functie neer als IKO directeur. De stad zoekt een vervanger.

Die samenwerking geraakte echter nog niet goedgekeurd, waardoor Pidpa alleen aan de start kwam in 2024 en zijn begrotingshuiswerk voor dit jaar opnieuw moest maken. Die begroting ziet er bovendien niet bepaald rooskleurig uit en voorziet een verlies van meer dan 16 miljoen euro op de component drinkwater. De rioleringsactiviteiten zouden wel een winst opleveren van zo’n 11 miljoen euro. Pidpa hoopte op een tariefaanpassing voor drinkwater, maar bij gebrek aan een akkoord kan het de waterprijs enkel indexeren, terwijl ook de kosten stijgen met de index en het waterverbruik - en dus die inkomsten - vermoedelijk daalt met 5%.

Raadslid Fons Jacobs (Anders) maakt zich in elk geval zorgen over de financiële situatie van Pidpa en noemt het verlies van 16 miljoen euro onverantwoord voor een openbaar nutsbedrijf. Hij vraagt zich af hoe het tekort weggewerkt zal worden bij een teruglopend watergebruik en vreest dat we met z’n allen meer zullen moeten betalen voor drinkwater om interne moeilijkheden bij Pidpa op te lossen.

De financieel directeur van stad Hoogstraten gaf duiding bij de begroting van Pidpa en stelt dat er niet meteen een probleem is. Pidpa beschikt over een eigen vermogen van meer dan 800.000 euro op een balans van zo’n 1,3 miljard euro. Tegen die bedragen is het voorziene tekort van 2024 erg relatief. Toch bevestigt ook de financieel directeur de nood aan een akkoord over de tarieven. Pidpa kan zich na 2024 niet nog eens een dergelijk verlies permitteren omdat de geldreserves daardoor in gevaar komen. Lees: het is afwachten hoe het verdergaat met de fusie met water-link, en of onze waterfactuur omhoog gaat.

Bomen Tinnenpotstraat

In de vorige Hoogstraatse Maand kon u al lezen hoe de inwoners van de Tinnenpotstraat op eerder ongelukkige wijze geconfronteerd werden met de kap van de bomen in hun straat. Tijdens de gemeenteraad van eind maart kaartte ook raadslid Dimitri Van Pelt (Anders) de situatie aan. “In de brief aan de bewoners, die nota bene pas na de start van de werken werd verstuurd, stond te lezen dat de plantvakken vergroot zouden worden in het kader van ontharding. Daar kunnen we niet tegen zijn. Maar als reden waarom de 50-jarige meidoorns dan gekapt zouden worden, lazen we dat de bomen

Het college geeft meer

over de weg zouden hangen, wat hinder geeft aan bussen, vrachtwagens en groot verkeer. In een woonwijk worden dus bomen gekapt met als reden dat ze het groot verkeer zouden hinderen. Voor een bestuur dat zegt dat het STOEP-principe voorop staat en de zwakke weggebruikers dus op de eerste plaats komen, moet ik zeggen dat mijn broek daarvan afzakte. Het is toch niet nodig om hier een autostrade te creëren?”

keersveiligheid wil je natuurlijk niet dat die grote voertuigen naar het midden van de straat uitwijken. De brief werd inderdaad te laat verstuurd, dat was het gevolg van een misverstand op onze diensten.” Schepen van mobiliteit Jef Vissers (N-VA) geeft tot slot nog aan dat bij aanrijdingen ook de boomtakken beschadigd raakten, die dan later bij wind zorgden voor vallend hout op de rijweg. “Het is in elk geval zeker niet de bedoeling om ‘een autostrade’ te maken van de Tinnenpotstraat,” besluit hij. (twi)

Schepen van openbare werken Piet Van Bavel (Hoogstraten Leeft) vindt dat toch iets te kort door de bocht. “De realiteit is dat de boomkruinen daar op een lastige hoogte zitten en dat de takken inderdaad regelmatig schade geven aan passerende voertuigen. Met wat gezond verstand zie je dat die bomen daar eigenlijk op een foute manier stonden.” Burgemeester Marc Van Aperen (Hoogstraten Leeft) vult aan: “In de brief werd het inderdaad wat zwaar geformuleerd, maar het klopt dat we bijvoorbeeld van De Lijn al klachten kregen dat de bussen die bij omleidingen langs daar passeren, beschadiging oplopen. En vanuit de ver-

uitleg over de gekapte bomen in de Tinnenpotstraat. De hoogte van de boomkruinen van de oude meidoorns zorgde voor problemen.

VANUIT HET STADHUIS

Stadsmonitor brengt evolutie van onze bevolking in kaart

Wie is ‘de Hoogstratenaar’ anno 2023?

GEMEENTEBELEID Ook deze maand duiken we in de cijfers van de Gemeente-Stadsmonitor. Deze website van de Vlaamse overheid bundelt honderden cijfers voor elke gemeente volgens 14 thema’s waarop lokale besturen actief zijn. Meer dan honderd indicatoren zijn het resultaat van een driejaarlijkse volksbevraging die speciaal hiervoor wordt georganiseerd, de andere zijn statistische gegevens uit allerlei bronnen. Deze keer kijken we in meer detail naar onszelf: wat zeggen de demografische gegevens over ons en onze mede-Hoogstratenaren?

Inwonersaantal

Op 1 januari 2023 telde Hoogstraten 22.245 inwoners. Daarmee zijn we een vrij grote gemeente in de regio, even groot als Zoersel maar wel kleiner dan Brecht, de andere Kempense steden Turnhout, Herentals, Geel en Mol, en een aantal Antwerpse randgemeenten. Op twintig jaar tijd groeiden we met zo’n 4.000 inwoners, de kaap van de 20.000 bereikten we in 2011.

De website bevat ook een bevolkingsprognose tot 2040, maar hoewel die pas vier jaar geleden opgemaakt werd, blijkt ze voor Hoogstraten al hopeloos achterhaald. Volgens die geschatte evolutie zouden we in 2023 immers maar 21.558 inwoners tellen: dat waren er in werkelijkheid dus zo’n 700 meer. We blijken dus heel wat sneller te groeien dan de demografen konden voorzien. De aangroei van de bevolking wordt dan ook niet enkel beinvloed door natuurlijke evoluties, maar ook - en dus blijkbaar in Hoogstraten veel sterker - door het ruimtelijk beleid: wie meer woongelegenheden bouwt, trekt nu eenmaal meer inwoners aan.

Aangroei

De bevolking van Hoogstraten groeit dus, en groeit snel: in 2023 telden we 8,3% inwoners meer dan 10 jaar voordien, terwijl de groei voor heel Vlaanderen maar 6,2% bedroeg. Tot voor enkele jaren groeiden we echter nog veel sneller: in 2016 telden we maar liefst 14% meer inwoners dan 10 jaar eerder. Dat percentage was zelfs het dubbele van het Vlaamse gemiddelde. Toch zijn we niet de grootste groeier van de regio. In 2023 groeiden buurgemeenten Rijkevorsel en Brecht ongeveer even snel, Wuustwezel en Turnhout zelfs nog een paar procent sneller.

En waar komt die groei dan vandaan? Een

gemeente krijgt op twee manieren meer inwoners: door ‘natuurlijke’ aangroei (er worden meer kinderen geboren dan er mensen sterven) of door een positief migratiesaldo (er komen meer mensen wonen dan er mensen vertrekken).

Wat de natuurlijke aangroei betreft, valt het in elk geval op dat in Hoogstraten structureel meer geboorten zijn dan gemiddeld in Vlaanderen of dan in vergelijkbare gemeenten, terwijl er ook structureel minder overlijdens zijn. Terwijl

de natuurlijke aangroei in Vlaanderen is stilgevallen en in 2022 zelfs voor de tweede keer negatief was (meer sterftes dan geboorten), gaat de daling in Hoogstraten minder snel en blijven we duidelijk positief: op 10 jaar tijd kwamen er op die manier 792 inwoners bij. In de hele provincie kent enkel de stad Antwerpen een even grote natuurlijke groei, in heel Vlaanderen staat Hoogstraten op de zesde plaats.

We groeien echter - zoals de meeste

Tessy Lauryssen en Tesse Krijnen twee van de 100 deelnemers

Woont de ‘Homo Universalis’ in Minderhout?

TELEVISIE Op zaterdag 30 maart startte het tweede seizoen van ‘Homo Universalis’, het populaire VRT1 programma dat begon als een onderdeeltje van ‘Iedereen Beroemd’. Tijdens deze zesde editie strijden ook twee Minderhoutse dames mee, nl. Tessy Lauryssen en Tesse Krijnen. Natuurlijk waren wij benieuwd naar hun ervaringen. Zou de volgende Homo Universalis in Minderhout wonen?

Homo universalis? Het begrip komt van het Griekse ‘polymath’ en staat voor een kunstenaar die begaafd is op meerdere terreinen. Letterlijk betekent het de algemene mens, een geleerd iemand die van alle markten thuis is, niet alleen in intellectueel opzicht, ook in lichamelijk-fysieke zin. De Griekse filosoof Aristoteles (384-332 v.Chr.) wordt algemeen beschouwd als de eerste ‘universele mens’, hij hield zich bezig met alle wetenschappen die in zijn tijd bekend waren - zoals filosofie, taalkunde, psychologie, wiskunde en politieke wetenschappen. Een andere bekende homo universalis was Leonardo Da Vinci.

Maar iets dichter bij huis nu: het is immers de naam van het VRT spelprogramma, dat in tien afleveringen wordt uitge -

zonden. Honderd kandidaten strijden om de titel. Na elk spel valt de laatste telkens af, zodat er uiteindelijk één winnaar overblijft. Die kroont zich tot Homo universalis en wint één jaar gratis reizen.

Juf Tessy

Tessy Lauryssen uit Minderhout is altijd kleuterleidster geweest in het Spijker. “Als kind ben ik opgegroeid in Hoogstraten en na mijn huwelijk met Louis zijn we naar Minderhout getrokken. Sinds een viertal jaar ben ik met pensioen. Wij hebben twee kinderen Dorien en Jan, en drie kleinkinderen Louiz, Nore en Téoons vierde kleinkindje is op komst.

In 2022 zag ik het nieuwe formaat van ‘Homo Universalis’ met tien aparte af-

leveringen en toen dacht ik bij mezelf: ‘Dat is iets waar ik aan wil deelnemen!’ Na hun oproep voor deelnemers begin vorig jaar heb ik een filmpje over mezelf ingestuurd. In januari mocht ik dan aan een soort sollicitatie-interview deelnemen via videochat. In mei kreeg ik de bevestiging dat ik geselecteerd was.”

Secretaresse Tesse

Tesse Krijnen, ook uit Minderhout, is 22 jaar, dochter van Dirk Krijnen en Els Stoffels, bekend van ‘Tuinmachines Stoffels’. Zij studeerde vorig jaar af als Medical Management Assistant en is nog op zoek naar een geschikte job. “Dat klopt, ik zoek naar een job als secretaresse in een dokterspraktijk of bij iemand die een medisch beroep uitoefent. Zelf ben ik actief lid van studentenvereniging Omnes in Antwerpen. Omdat er blijkbaar te weinig jongere kandidaten waren voor dit programma, vroegen de makers of er leden van onze vereniging interesse hadden om mee te doen…”

Tesse zag dat wel zitten. “Na hun oproep stuurde ik een filmpje in, maar dat was louter protocolair, omdat ik uiteindelijk de enige bleek te zijn die zich daarna had ingeschreven. Een belangrijke voorwaarde om mee te mogen doen, is dat je je 17 opnamedagen in juli moet kunnen vrij maken. Hierdoor zijn er blijkbaar al veel kandidaten afgehaakt. Bovendien waren de opnames in juli en augustus, dus midden in de schoolvakantie. De meeste kandidaten moesten hiervoor dan ook speciaal verlof aanvragen.”

Volle draaidag

“Ook waren de proeven telkens tijdens het weekend, meestal van vrijdag tot en met zondag,” leggen de dames uit. “Om

Op de hoeveelste plaats zouden beide dames eindigen?

8 uur ’s morgens moesten we aanwezig zijn in een oude NMBSloods in Schelle, een half uurtje later begonnen dan de proeven. Na drie spelletjes was er ’s middags een lunch. In de namiddag waren er dan nog eens drie spelletjes. Pas tussen 18u en 19u zat de draaidag erop.”

Tessy heeft al enige ervaring met TV optredens. “Ik deed mee aan programma’s zoals ‘Alles of niets’, ‘Kinderpraat’ en ‘Familieraad’. Ook was ik figurante in o.a. ‘Familie’ en ‘Spoed’. Maar mijn laatste TV-optreden was toch al 20 jaar geleden.” Ondanks haar camera-ervaring had ze toch nog angst om haar zenuwen niet de baas te kunnen. “Ik had echt schrik dat ik te gespannen zou zijn tijdens de eerste spelletjes en er daarom snel zou uitgaan…”

Niet alle proeven liggen elke kandidaat. Dat was ook voor Tessy het geval. “De fysieke proeven lagen mij nu wat minder, omdat ik in december een voetoperatie had ondergaan en nog volop in revalidatie was. Ook zag ik niet zo scherp door katarakt aan beide ogen, waar ik sindsdien wel aan geopereerd ben. Dit werd mij uiteindelijk toch noodlottig, want tijdens één van de opnames was ik mijn bril vergeten en kon ik die proef niet naar behoren uitvoeren…”

Overleven

Tesse had minder last van zenuwen. “Maar ik had wel last van reuma en hierdoor waren de fysieke proeven ook minder gemakkelijk. Ondertussen neem ik hiervoor wel de geschikte medicatie en is deze aandoening gelukkig onder controle. Wat me wel goed lag waren spelletjes voor de fijne motoriek, zoals knutselen, puzzelen, enz.”

Hoe ver reikten de spelambities? “Ik begon aan de eerste proeven met de gedachte om zeker niet in een vroeg stadium het spel te moeten verlaten. Naarmate ik verder en verder geraakte, verlegde ik telkens mijn doelen, want ik wou natuurlijk zo lang mogelijk overleven.”

Tessy beaamt dit: “Wat het nog spannender maakte, was dat er bij elk spel werd gestopt wanneer er nog maar vijf kandidaten de proef moesten afmaken. Dan kwam bij ieder van deze kandidaten een camera te staan die hen close-up in beeld nam, omdat tussen die vijf telkens de afvaller van dat spel zat. Wij hebben dat allebei enkele keren meegemaakt en dat gaf toch heel wat extra stress.”

Geduld is een schone deugd, weet de volksmond. Ook als kandidaat moet je geduld hebben. Het is immers telkens wachten voor het opbouwen en terug afbreken van de decors van een proef. “Vorig seizoen was er kritiek van de kandidaten dat ze veel te lang moesten wachten tijdens ieder spel,” gaat Tesse verder. “Daarom werd dit seizoen een doorlopende proef toegevoegd. Bij het begin van elke aflevering kregen wij een opdracht, waar we de hele aflevering aan konden werken. De eerste proef die we zo moesten uitvoeren, was om zoveel mogelijk origamivogels te vouwen. Dat wilde dus ook zeggen dat we nooit meer echt rust hadden en constant onder druk stonden…”

Tessy voelde dat ook zo aan: “Omdat we zagen dat sommigen dan zelfs niet meer de tijd namen om te eten, besloten we met de ganse groep om samen toch minstens een half uur

Met 100 kandidaten werd de tweede editie van Homo Universalis in gang getrapt.

pauze te nemen om deftig te kunnen eten. Overigens zijn die kraanvogels na afloop een begrip geworden voor heel de groep, omdat iedereen die heeft moeten vouwen. Enkelen vroegen zelfs aan een medekandidaat die zelf tattoo-artiest is, om als aandenken een kraanvogel te laten tatoeëren.”

Kletsnat

Nieuw dit jaar is dat Linde Merckpoel de kandidaten aanmoedigt langs de zijlijn. “Dat was leuk en soms ook wel hilarisch,” zegt Tesse. “Wel spijtig dat we voor elke proef niet vooraf even mochten oefenen, maar dan was de lol en verassing er natuurlijk af… En voor alle duidelijkheid, het was niet alleen maar stress hoor, want er was ook wel plaats voor ontspanning. Zo was het tijdens de eerste opnameses-

sies enorm warm en begon het ‘s avond hevig te regenen. Een aantal kandidaten liep na afloop van de proeven naar buiten en begon in de regen te dansen. Anderen volgden al snel hun voorbeeld, zodat het toch nog een leuke en gezellige afsluiter werd.”

“Eén van de leukste proeven was het voorstuwen van grote strandballen door er met water op te spuiten,” gaat Tessy verder. “Dat was een heerlijk spel met het warme weer. En iedereen was op het einde van het spel kletsnat natuurlijk… Helaas was er toen ook iemand uitgeschoven die daardoor het spel moest verlaten. Tijdens een andere proef, waar we met een blinddoek op een plateau moesten gaan staan, viel iemand naar beneden, met als gevolg de schouder uit de kom. Gelukkig was dat toen net de laatste proef van het hele weekend. Hij had dus een aantal dagen om te recupereren en kon toch verder meedoen.”

Professioneel

Tesse vond het heel tof om heel wat nieuwe mensen te leren kennen. “De medekandidaten vielen heel goed mee en we creëerden al snel een goede band met een aantal van hen. Zo zag je dat we subgroepjes begonnen te vormen per leeftijdscategorie. De oudste deelnemer was 92 en de jongste 17. Ook de tweelingbroer van de winnaar van vorig jaar deed overigens mee. Maar ook drie leden van dezelfde familie, en zelfs een priester.” Er werd goed gezorgd voor de deelnemers. “Het eten bijvoorbeeld, dat was heel goed en gevarieerd, aangepast aan de vele verschillende nationaliteiten van de medekandidaten. Zo was er één dag Italiaans en de volgende dag Mexicaans.” “Het productiehuis ‘De Chinezen’ was echt wel heel professioneel,” vult Tessy aan. “Ik heb dan ook helemaal geen spijt

van mijn deelname aan dit programma. We waren na een aantal uitzendingen een hechte groep geworden, met vijf van hen organiseren we nu nog maandelijks activiteiten voor de groep. Zo ben ik onlangs nog mee op weekend geweest, waar we een mini ‘Homo Universalis’ speelden.”

“Ik heb ook alleen maar goede herinneringen aan het programma,” zegt Tesse. “Toen ik uit het spel lag, was ik wel ontgoocheld maar toch ben ik blij dat ik op de invitatie ben ingegaan. In de toekomst ga ik ook zeker meedoen aan activiteiten met onze groep, want dit was echt een unieke ervaring waar ik nog lang zal aan terugdenken!”

‘Homo Universalis’ is elke zaterdagavond in primetime te zien op VRT 1. (jl)

Tessy tijdens een van de proeven

Tesse (rechts) heeft al een paar goede vriendinnen gevonden.

Ellen Goris sinds kort journaliste voor GvA regio Kempen

Nieuwe pennen schrijven goed…

REGIONIEUWS De Gazet van Antwerpen (GvA) verschijnt in drie verschillende edities Stad & Rand, Kempen en Mechelen-Waas. Voor onze regio is sinds half november een nieuwe naam actief: Ellen Goris. Ze is van het geboortejaar 2000 en woont bij haar ouders Paul Goris en Korin Schalk, samen met haar drie jongere broers Remy, Mathijs en Ward in de Kievitlaan in Meersel-Dreef. Tijd voor een kennismaking. Wie is het gezicht achter deze nieuwe pen?

Zoals elk dagblad heeft GvA oog voor gevarieerd nieuws uit de regio. De krant verscheen voor het eerst in 1891, hoort bij Mediahuis en heeft een oplage van ongeveer 90.000 exemplaren. Ze verschijnt op papier maar is ook digitaal te lezen, dat zorgt natuurlijk voor een nieuwe dimensie en bijkomende tijdsdruk. Leuker

DHM: Wie is Ellen Goris en wat heb je gestudeerd?

Ellen: Ik ben 23 jaar en ik ben Nederlandse. Na de lagere school in Meer heb ik op het Klein Seminarie in Hoogstraten secretariaat talen gedaan (TSO), daarna ben ik Breda naar de AVANS hogeschool gegaan om communicatie te studeren, maar ik kon toch niet wennen aan het Nederlands schoolsysteem. Ik ben altijd in België naar school geweest, hier heeft het onderwijs meer structuur en een betere ordening. Daarom ben ik teruggekomen naar België. Ik deed een vervolg communicatie in A.P. (Artesis Plantijn) Hogeschool in Antwerpen. Door de studie in Breda had ik al wel een reeks vrijstellingen, het was dus geen verloren jaar geweest.

DHM: Maar waarom journalistiek, zo’n studiekeuze is toch niet zo evident? Ik heb altijd al journalistiek willen studeren. Maar dat heb ik niet gedaan want iedereen zei dat dit wel heel specifiek is. Zou je dat wel doen…? - klonk het vaak. Bij A.P. heb ik dan toch een verkort project journalistiek gedaan, dat kon in één jaar omdat ik al communicatie had gevolgd. Daardoor heb ik nu twee bachelor diploma’s: communicatie en journalistiek.

Ik had het liever andersom gedaan, want ik vond journalistiek veel leuker. Eigen -

lijk was dat altijd wel een soort roeping. Bij opendeurdagen na het middelbare vond ik journalistiek altijd wel heel interessant. Maar omdat het met zulke specifieke opleiding moeilijk zou zijn om werk te vinden, koos ik toen voor de iets algemenere opleiding communicatie.

DHM: Hoe kwam je bij GvA terecht? Tijdens mijn verkorte traject deed ik acht weken stage op de stadsredactie van GvA, dus nieuws van het stad. Toen hebben ze mij vrij snel een baan aangeboden, maar eerst heb ik, heel bewust, na mijn studies nog van de zomervakantie genoten, reizen met vriendinnen gemaakt naar Thailand en Ibiza en enkele festivals gedaan. En dan ben ik op 13 november vorig jaar bij de Gazet begonnen, niet op de stadsredactie maar op de Regio Kempen.

Onderkant

DHM: Werken voor Regio Kempen, wat houdt dat allemaal in?

Binnen de Regio Kempen, doe ik rechtbank, fadiva (= fait divers) en reportagewerk als opvolger van mijn voorgangster Britt Peeters. Dus in principe wel een zware content, twee keer per week ga ik naar de correctionele rechtbank Turnhout, afwisselend met een collega. Best confronterend hoor, daar hoor en zie je heel veel, dat is niet normaal... Je ziet soms echt de onderkant van de maatschappij.

Gelukkig doe ik ook luchtiger dingen tussendoor. Buurtreportages bijvoorbeeld, zoals onder meer deze van Club Amai, shirtsponsor van voetbalclub Meer.

Ik heb het geluk te kunnen werken met een vast contract, tegenwoordig is dat

weliswaar niet zeldzaam maar toch eerder schaars. De meesten zijn freelancers, wat onzekerheid geeft en dat wilde ik niet. Maar deze functie is nu eenmaal een vast contract.

DHM: Had je vooraf zicht op wat het werk zou inhouden?

Toen ik studeerde voor journalistiek, wist ik uiteraard nog niet dat ik voor een krant of zo zou werken. Ik dacht altijd dat het misschien wel een tijdschrift zou worden. Eindredactie spreekt mij niet echt aan, dan zit je niet op de baan. Het zijn net de interviews en reportages die ik leuk vind. Daar leer ik zoveel van. Je ziet elke dag nieuwe mensen, kan telkens over iets anders schrijven.

Deze functie blijft toch wel uitdagend, ik besef dat ik nog veel moet leren, met vallen en opstaan. Mijn collega’s binnen de gazet maken mij gelukkig wel wegwijs. Bij de rechtbank hebben wij eerst dubbel gelopen, maar nu doe ik dit alleen. En met concullega’s probeer ik een goede band te onderhouden.

Alle kanten

DHM: Hoe organiseer jij je werk?

Ik werk overal een beetje, o.a. veel thuis, maar ik ben ook twee dagen op rechtbank. Als het snel moet gaan bij een belangrijk proces op de rechtbank, dan blijf ik daar in een koffietentje of in de kantine van de rechtbank. Je berichtgeving moet immers snel online, liefst eerder dan de andere kranten dit brengen. Of mijn artikel in de krant zelf nog verschijnt, dat wordt beslist op de redactie. Dat hangt af van het nieuwsaanbod van die dag, en hoe belangrijk je item is.

Omdat ik vaak in de Kempen werk, kom ik niet zo vaak op het kantoor zelf (linkeroever Antwerpen), dat heeft geen zin. Ik probeer wel mijn collega’s zo vaak mogelijk te zien. Maar het is doorgaans geen teamwork, ik werk vaak alleen. Soms is er wel een fotograaf bij mij, die bestel ik dan op het platform hiervoor. Uiteindelijk maken zij wel de mooiste foto’s…

DHM: Word jij inhoudelijk aangestuurd door de redactie? Eigenlijk is het de bedoeling dat je zelf je planning maakt. De verslaggeving van de rechtbank regel ik in een wisselbeurt met een collega. Maar voor de rest gaan ze er in principe van uit dat je zelf alles plant. Soms komt ook de eindredactie zelf met ideeën, zoals bijvoorbeeld de herstelling van de bus van Sauna Diana. De ideeën kunnen dus van alle kanten komen.

DHM: Zie je jezelf over bepaalde zaken nog eens een boek schrijven?

Op dit moment zou ik niet weten waarover dat zou moeten gaan. Maar ik zeg niet dat dit nooit het geval zou kunnen zijn, ik vermoed dat het me wel zou kunnen boeien.

Zelf lees ik momenteel misschien te weinig. Als kind heb ik lezen nochtans altijd heel leuk gevonden. En als ik dan toch éénmaal begin te lezen, dan kan ik ook niet stoppen… Maar zoals gezegd, ik maak er nu feitelijk geen tijd voor, tenzij op vakantie. Maar ik ben wel altijd met taal bezig geweest, Nederlands was zelfs mijn lievelingsvak. Het zou wel gênant zijn als ik nu nog dt-fouten zou schrijven.

Wakker

DHM: Zou je ooit naar een tijdschrift willen gaan, Libelle of Humo bijvoorbeeld?

Voor een tijdschrift werken, lijkt mij wel leuk, alhoewel ik denk dat het een stevige switch zou zijn om van een dagblad naar een week- of maandblad te gaan. Ik weet echt nog niet wat ik in de toekomst zou willen doen, op dit moment is mijn huidig werk echt wel een heel leuke baan.

Niet alles in dit vak is altijd leuk om te doen, hoor. Zoals het ongeluk van Daniel op het kruispunt in Minderhout, dat vond ik heel moeilijk om daar over te schrijven, daar heb ik echt wakker van gelegen. Ik ben niet ter plaatse geweest, maar ik ben de dag erna naar de ouders geweest voor een gesprek. Dan zie je dat verdriet, hoe gebroken zij zijn… Uiteindelijk heb ik wel een mooi beeld kunnen maken van hoe Daniel was, dat is dan weer het mooie ervan, maar het was heus wel moeilijk.

Allicht heeft iedereen er nog meer moeite mee wanneer het om kinderen gaat.

DHM: Hoe kom je dan in contact met die ouders? Als er zoiets gebeurt, dan ben ik wel degene die moet zoeken naar familie en vrienden. Via via kom je te weten waar die mensen wonen, ga je daar naartoe en vraagt of je mag binnenkomen… Eerlijk, dit heeft me echt wel veel bezig gehouden.

DHM: Heb je daarna nog contact met hen gehad? Nee, ik ben wel nog naar de begrafenis van Daniel geweest. Als je dan nogmaals ziet hoe gebroken de ouders zijn, dan weet je dat je het daar bij moet laten.

Ik heb dat wel gehad met de fietser Jonas Bresseleers die verongelukt is bij een aanrijding met een vrachtwagen. Tijdens de eerstvolgende wielerwedstrijd in Meer werd een minuut stilte gehouden. Daar waren de ouders ook bij. Ik heb daarna heel

lang met zijn moeder gepraat, die vond het heel fijn dat ik over haar zoon had geschreven. Of dat kan, hangt simpelweg van mens tot mens af. Als journalist moet je hoe dan ook heel goed weten wat je al dan niet schrijft.

Schermen

DHM: Iets helemaal anders, zijn er collega’s die je bewondert?

Ja, meerdere bij onze redactie, zoals Joris van der Aa, een bekende misdaadjournalist. Die heeft altijd wel gekke verhalen, heeft een enorm netwerk opgebouwd, hij zit helemaal in dat criminele wereld. Dat vind ik toch wel echt bijzonder. Zoals met de foltering van die gevangenen, hij krijgt ook al die filmpjes aan, dat is niet normaal. Joris gaat ook mee op buitenlandse missies, zoals met Bart de Wever naar Columbia. Heel vet vind ik dat.

Leuk is wel niet het goede woord, denk ik… Ik zie mezelf dat niet doen om zover in dat criminele milieu te zitten. Geef mij maar wat veiliger landen waar je leven niet in gevaar is. Hoe je het ook draait of keert, Joris komt wel in contact met criminelen. Maar ik heb voor alle collega’s wel bewondering, maar dan weer op een andere manier.

DHM: Zie je jezelf ooit voor TV werken?

Mijn omgeving zegt wel eens dat zij mij nog achter de schermen terecht zien komen. Ik weet niet of ik dat zelf helemaal zou zien zitten. Euh, ja, wie weet. Al zou ik zelf niet weten in welke vorm. Sowieso vind ik de media interessant - kranten, tijdschriften, tv, en noem maar op.

Ik prijs me gelukkig met de job die ik nu mag doen. Ik vind het gewoon prettig om luchtige dingen tussendoor te doen, dat maakt het extra leuk. Een dagje geen criminaliteit of misdaad of gezaag. Elke dag iets anders ook. Het is heel intensief omdat ik nog veel moet leren of nog moet leren, het is beslist geen flierefluiten. Ik wil hier best mijn tanden inzetten, maar er zijn gelukkig ook rustige dagen, zoals in vakanties natuurlijk… (JJ)

Het

gezin Goris met van links naar rechts Korin Schalk, Remy, Paul Goris, Ellen, Mathijs en Ward.

Spelters Kroketten - een familiebedrijf dicht bij de klanten

Geef de kroketten eens door!

BEDRIJF Zijn er nog kroketten? Een veelgehoorde vraag aan de feesttafel. Als het van Spelters afhangt, zijn er genoeg. Zij maken al ruim 30 jaar op ambachtelijke wijze verse kroketten, eerst in Merksem en sedert najaar 2018 in Hoogstraten in de ambachtszone Groot Veld. Klein begonnen met het recept en de hulp van zijn moeder, levert Spelters een heel pallet aan aardappelbereidingen aan horeca, traiteurs, winkels en supermarkten. En met de feestdagen ook aan particulieren. We gingen eens kijken hoe ze dat doen.

Moeders recept

Ward Spelters startte zijn zaak 35 jaar geleden in Merksem, met de hulp van zijn ouders. ‘Ik ben boekhouder van opleiding, maar had geen zin om achter een bureau te gaan zitten. Handeldrijven boeide me en het maken en verkopen van verse kroketten leek mij een gat in de markt. Destijds begonnen beenhouwers bereide gerechten te verkopen, ik dacht dat kroketten daarbij zouden horen. Dus begon ik samen met mijn moeder thuis kroketten te maken, met de hulp van mijn vader na zijn werkuren. Ik trok de baan op om die te slijten aan beenhouwers, kruideniers en in de horeca.

Het eerste jaar was niet simpel, je komt als jonge gast ergens binnen in een win -

kel of restaurant met een bakje kroketten en je wil ze overtuigen om het eens te proberen. Winstgevend was het niet dat eerste jaar. Je bent dan zelf nog zoekende om een goed product te maken en je moet ook antwoorden op vragen van de klant. Gelukkig had ons moeder veel parate kennis. Maar de aanhouder wint en vanaf het tweede jaar kwam het goed los. We kochten een atelier in Merksem en een eerste bestelwagen voor de leveringen.’

Terug naar de roots

Ward Spelters: ‘Goed 15 jaar geleden zijn we in Hoogstraten komen wonen, dichter bij mijn roots. Mijn roots liggen in de Kempen, mijn grootouders zijn van Rijkevorsel en Merksplas. Ik woonde dan wel in Merksem, de vakanties in mijn jeugd bracht ik door bij mijn grootouders in Rijkevorsel. Ik voelde me hier meer thuis dan in de grootstad. Ik ben enig kind, toen mijn ouders een jaartje ouder werden, zijn ze dichtbij op een appartement in Hoogstraten komen wonen.

Toen onze Matthias aangaf aan dat hij het wel zag zitten om in de zaak te stappen, zijn we op zoek gegaan naar een groter atelier in de omgeving. Ik was ook de verplaatsingen naar Merksem beu. Hier op het Groot Veld hebben we twee aaneensluitende units gekocht, samen bijna 1.000 m2 bedrijfsoppervlakte. Daarin moesten we alles zelf aankleden en inrichten. Niet simpel om te doen, naast met je gewone bedrijvigheid.

Toen we goed en wel gevestigd waren, kwam corona eraan. Geen restaurants meer, geen feesten. Gelukkig waren er de winkels. Tegelijk zijn we ons dan gaan richten op supermarkten, vooral die met

zelfstandige uitbaters. Dat was niet zo simpel, wegens de restricties omwille van corona. De prospectie en de afspraken gingen per telefoon en mail. Maar ons product sloeg aan, mensen kookten toen ook meer thuis en onze verse kroketten zijn beter dan diepvries. Die supermarkten zijn na de lockdowns gebleven en werden een mooi een surplus op de ons klantenbestand.’

Aardappel is de basis

‘We zijn gestart met 3 kroketten: aardappel-, kaas- en garnaalkroketten. Stilaan hebben we ons aanbod uitgebreid met diverse purees met groenten, met aardappelsalade, gratin dauphinois, voorgekookte krielaardappeltjes, alles samen een 20-tal producten. Met panklare porties spelen we in op een evolutie in de kookgewoonten. Mensen hebben dikwijls wel een dure keuken, maar ze koken minder. Ze komen thuis van het werk en het toestel dat het meeste werkt is de microgolfoven. Daar past ons product heel goed in, een consumentenverpakking puree is juist gepast. De kroketten zijn meer voor een feestmaal.

Ward en Matthias Spelters

Door het jaar verkopen we niet aan particulieren, tenzij bij een grotere bestelling. Wij voeren immers geen stock. We maken altijd wat vooraf besteld is: vandaag maken om morgen te leveren. Ons product is vers, zonder toevoegingen en dus beperkt houdbaar, doorgaans 10 dagen in de koelkast.

Met de eindejaarsfeesten kunnen particulieren wel bestellen en afhalen op afgesproken uren. Anders is het niet doenbaar, wij zijn geen winkel. Maar op die dagen komen mijn dochters helpen.’

Ambachtelijk product

‘We maken een ambachtelijk product, dat begint met een aardappel. Aardappelen zijn niet heel het jaar hetzelfde. Bewaaraardappelen zijn het beste voor puree. Een goede puree is de basis voor goede kroketten en die moet warm verwerkt worden. Hij moet consistent genoeg zijn opdat de kroketten niet zouden uiteenspatten in de frietketel. Niet te vochtig, om niet te barsten. Het luistert nauw, en het is een arbeidsintensief proces.

Een tip voor het bakken van kaaskroketten die nogal wat vet bevatten: prik een klein gaatje erin met een tandenstoker en je kroket zal niet snel uiteenbarsten. Dat heb ik geleerd van een friturist, die gemerkt had dat de kroket waar het prijskaartje ingeprikt was minder snel barstte. Al doende leert men hé!

Waar ik fier op ben is dat ik als enige kaaskroketten met kaas van de Trappisten mag maken, exclusief voor hen. Om zo’n kroket te proeven moet je dus in Westmalle zijn.’

Korte keten

‘Het is een duur jaar. De prijs van aardappelen, basis voor ons product, is liefst 30% hoger dan vorig jaar. Krielaardappelen zijn bijna niet te krijgen. Het weinige aanbod is een gevolg van een slechte oogst omwille van de regen. Veel velden zijn niet gerooid geraakt. Die prijsschommelingen zijn niet altijd door te rekenen. Nog erger is de prijs van garnalen. Die is ontzettend hoog. Misschien is het beter ze niet te maken, ze zijn te duur aan het worden.

Wij kopen de meeste van onze ingredienten lokaal. Bij aardappelgroothandel De Coster van Wuustwezel. De groenten voor onze purees komen van het Fruithuis. Het is heel fijn werken met hen,

ze denken mee over het maken van het product.

Ook onze afzet is voor een groot deel lokaal: in zowat alle horecazaken en in de lokale supermarkten vind je onze producten. Meestal leveren we 1 keer per week. We proberen een goede planning te maken om de kosten voor transport te drukken. 80 % gaat rechtstreeks naar de klanten, 20% via de groothandel. We houden ook graag contact met onze klanten. Matthias, die veel leveringen doet, is daar heel goed in. En zo weten we steeds wat er leeft. We zijn een familiaal bedrijf, dicht bij klanten en dicht bij het product, kijken nauw naar kwaliteit. De feedback van de klanten is daarvoor zeer welkom. Naast mezelf werken ook Matthias en mijn echtgenote in de zaak. Daarnaast hebben we nog 4 werknemers in dienst.’

Opvolger aan boord

Matthias (28 jaar) is al een vijftal jaren fulltime aan de slag in het bedrijf. ‘Maar lang daarvoor, vanaf mijn 12e, kwam ik in de vakantie al helpen. Ik doe al toer vanaf ik een rijbewijs heb. Na mijn middelbare school heb ik even geprobeerd om verder te studeren, maar het was mijn ding niet. De keuze om in de zaak te stappen was dus snel gemaakt. Het is immers een mooi verhaal en het is goed om dat verder te zetten.’

Ward: ‘Daarom hebben we fors geïnvesteerd hier in Hoogstraten. Zonder opvolger was ik in mijn atelier in Merksem gebleven. Maar zeker geen spijt dat we ons hier gevestigd hebben!’ (jaf)

Het begin: het koken van de aardappelen

Klaar voor levering: vandaag gemaakt, morgen geleverd.

Waar is dat pleintje?

Een groepsfoto

Omdat iedereen in de Akkerloopstraat niet te ver van mekaar woont, kwamen we op het idee om een groepsfoto te maken van de inwoners. 40 brievenbussen werden gevonden om een uitnodiging in te deponeren. Helaas was datum en uur niet goed gekozen, want het regende een

hele dag. Toch waren er vele mensen die, gewapend met paraplu, kwamen opdagen.

In de uitnodigingsbrief nodigde ik hen uit op het pleintje. In de Whatsappgroep van enkele bewoners vroeg men zich af waar dat pleintje dan wel moest zijn. “Wij hebben geen pleintje...”

WONEN De Akkerloopstraat is een zijstraat van de Venhoefweg en is een woonwijk op een stuk grond dat oorspronkelijk eigendom was van de familie Vermeiren die een boerderij hadden in de Minderhoutsestraat. Ze bewerkten er een akker met een serre, teelden voornamelijk aardbeien en augurken. Jack Vermeiren, een van de kinderen, woont in de Venhoefweg en heeft er ook nog grond en onbebouwde woonplaatsen.

Wat de naam van de straat betreft kunnen we kort zijn. Net als de Akkerbeek (Molenbeek), de Hollandse loop en het Merkske was de Akkerloop een waterloop die uitkwam in de Mark. Deze sloot of gracht liep in de buurt van deze verkaveling.

De bewoners

Addy Janssen en Milla Verschueren

“Er wordt wel heel deftig geparkeerd”

Zoals vele Noord-Brabanders destijds leerden ze mekaar kennen in Highstreet. Zij waren ook de eerste bewoners in deze wijk, woonden voordien in Hoeven (Nederland) en kwamen met Kerstmis in 2006 achteraan in de Akkerloopstraat wonen.

“In het begin kwam hier geen post en we moesten de vuilnisbakken helemaal in het begin van de straat zetten. Deze 3 huizen hier zijn door dezelfde aannemer gezet. In een ander gedeelte van de straat was het sociale bouwgrond, maar hier niet. Ons inkomen was net te hoog om daar gebruik van te kunnen maken. Onze buren zijn er een beetje later komen wonen.

We hebben hier al heel veel volk zien komen en gaan. Er staan wel haast nooit woningen leeg. Wanneer iemand weggaat, is het onmiddellijk erna opnieuw verkocht.

In het begin waren er heel veel koppels waarvan 1 van de 2 een Nederlander was. Hier kon je toen een kast van een huis zetten, waar je in Nederland voor hetzelfde geld een rijtjeswoning kon bouwen. Toen hè, nu misschien niet meer. Daarom kwamen veel Brabanders naar hier. Dat was voor ons wel niet de reden. Milla wilde opnieuw naar Minderhout. In onze vrije tijd waren we toch altijd al hier. We wilden onze kinderen in België naar school laten gaan omdat hier meer discipline was en toen onze kinderen met 2,5 jaar al naar school konden, was de beslissing snel gemaakt.

Het is hier heel goed wonen, er is heel weinig verkeer. Het is geen doorgaande wijk en dus heel rustig. Niemand komt hier voorbij die hier niet moet zijn. Het staat hier wel altijd bomvol auto’s. Veel mensen werken en hebben 1 of 2 auto’s en de garage wordt bij velen gebruikt als woonruimte. Haast nergens staat de auto binnen. De stoep en de rijbaan zijn ook allemaal van minimale grootte. Dat was natuurlijk om zoveel mogelijk huizen te kunnen wegzetten.

Ruimte voor een speeltuintje was er niet. Daar hebben we wel voor geijverd, maar helaas. Men heeft wel extra ruimte voorzien voor parkeerruimte vooraan

in de straat. Er wordt wel heel deftig geparkeerd. Ieder zet zijn auto voor zijn eigen deur. In principe is dat niet jouw parkeerplaats en mag je parkeren waar je wil maar daar is een heel goeie verstandhouding over. Ook als er bijvoorbeeld een feestje is dan verwittigen we mekaar. Bij de uitnodiging werden we verwacht op het pleintje. In ons Whatsappgroepje werd hiermee gelachen. Waar is dat pleintje? We hebben geen pleintje. Er is geen speelpleintje en weinig speelruimte.”

Pim Verbeek en Remko Gerbranda

Van Eindhoven naar

Minderhout

Toen ik aanbelde bij Pim en Remko kwam Rein Koyen mee opendoen. Rein, bijna 6, heeft de familienaam van de moeder meegekregen maar Pim en Remko, die getrouwd zijn, voeden hun kind op samen met mama Els, die vlakbij woont. De mama was alleenstaand en had ook een kinderwens en wilde een kind niet op haar eentje opvoeden.

“Het is voor ons en voor haar en voor Rein de ideale oplossing. Samen vormen wij 1 gezin in 2 woningen. Het klikt zo goed dat wij zelfs samen op vakantie gaan. We woonden eerst in Eindhoven en wilden onze kinderwens in vervulling zien gaan. Speciaal voor Rein zijn we 6 jaar geleden naar hier verhuisd. We gingen op huizenjacht in Hoogstraten en Minderhout, maar vonden niet direct een geschikte

woning. We woonden zelfs even op een camping in Baarle-Nassau. Uiteindelijk zijn we hier beland net voor de geboorte van Rein. De bouwheer van het huis wilde terug naar het ouderlijke huis.

Het is hier een rustige en gezellige buurt, allemaal zelfbouw. We doen af en toe aan kleine activiteiten mee zoals een barbecue. We hebben ook meegewerkt aan het VTM programma ‘Ik wil een kind’, waar men inging op het thema bewust co-ouderschap. Uiteindelijk zou VTM het programma toch niet maken. Het realityprogramma bleek te controversieel.”

Lieve De Bie en Jack Jochems

“We konden niet slapen van de stilte”

“Het is hier heel goed wonen”, vertellen Lieve en Jack. “We wonen hier nu 8 jaar en we woonden eerst op een appartement in de Desmedtstraat. Dat was daar zo een drukte met al dat verkeer dat daar voorbij kwam! En dat appartement was eigenlijk ook niks voor ons.

De eerste nacht konden we bijna niet slapen van de stilte (lachen). Hier komen bijna geen auto’s. ’s Morgens enkele voertuigen die kinderen komen afzetten bij Milla (Verschueren) en af en toe komt er eens iemand doorgereden, maar wanneer ze zien dat het hier doodloopt keren ze en zijn ze weer weg. Het is overal dichtbij, we gaan overal te voet naartoe. We kunnen zo naar de winkel voor de boodschappen maar ook naar Hoogstraten

Remko, Pim en Rein aan het naamplaatje in het begin van de straat.

gaan we wandelend om een terraske te doen bijvoorbeeld. Dat is maar 2 kilometer, hè.”

Lieve: “En voor mijn werk neem ik de fiets. Ik werk op VTI in Hoogstraten.”

Jack: “Als gepensioneerde moet ik zeggen dat het hier soms te rustig is overdag. Ik zie weinig mensen om mee te babbelen. Er wonen veel jonge gezinnen, toch zien we weinig spelende kinderen op straat, nochtans is het hier super veilig, om te fietsen bijvoorbeeld. Er is wel een groot verloop van inwoners. Sommige gezinnen zijn hier maar 3 jaar en zijn dan weer weg, maar wij veronderstellen dat die niet echt van hier zijn.”

Kris Elst en Marieke Van Gestel

“We kunnen niet beter wensen”

Sinds de zomer van 2019, net voor corona, wonen Kris en Marieke met hun 2 hondjes in de wijk aan de oostelijke kant. Ze kochten dit huis om weg te zijn uit de Hoogstraatse drukte, maar wandelen geregeld met de hondjes richting Hoogstraten.

“Toen we hier kwamen wonen kreeg Kris even later de diagnose lymfklierkanker. Dat gebeurde op hetzelfde moment van de lockdown. Maar we kregen van iedereen empathie. We zijn nu nog steeds heel dankbaar dat de wijk zo lief en behulpzaam was destijds, want het was voor ons wel een heel moeilijke tijd. We zijn toen echt op een goeie manier geschrokken

van de positieve reacties van onze buren. Wij hebben voornamelijk contact met de buren uit deze kant van de wijk. We kennen vooral de mensen uit deze straat en ook de mensen die achter ons een garage hebben. Die komen we geregeld tegen en daar sla je dan een babbeltje mee. Ook door de buiten spelende kindjes, lagere schoolleeftijd, komt er automatisch contact. Dat is best aangenaam.

Iedereen zegt hier ook altijd goeiendag tegen mekaar. Wij komen uit een buurt waar dat helemaal niet het geval was, maar hier in deze wijk is dat heel normaal. Wij willen hier nog lang blijven wonen, we kunnen niet beter wensen met zo’n goeie buren.”

Bram Quaars en An Aerts

“De kindjes zijn overal groter geworden”

Bram vertelt dat zij vooraan in de straat zijn komen wonen in 2007, daarmee waren ze een van de eersten in dat gedeelte. “We wilden absoluut in het begin van de verkaveling wonen en minstens op een kavel voor halfopen bebouwing. Na ons zijn er heel veel woningen bijgekomen. De helft van de oorspronkelijke bewoners zijn overigens alweer weg. Ik heb, denk ik, in de helft van de huizen de elektriciteit geplaatst.

Het is hier ideaal wonen, we wonen afgescheiden en overal dichtbij. Er is heel weinig verkeer maar het is wel gevaarlijk wanneer je de wijk uitrijdt. Op het einde van de straat zijn er 2 heel gevaarlijke kruispunten. Er komt door de Venhoefweg veel volk die naar het voetbal van Minderhout moet. Het wordt ook veel gebruikt om kinderen af te zetten en te komen halen en daar wordt ook geregeld veel te snel gereden. Het zijn 3 straten die

Bram en An met hun kinderen

Jack Jochems en Lieve de Bie

Marieke en Kris

bijeen komen en je ziet amper of er een auto aankomt. Kinderen durven soms gewoon linksaf rijden, heel gevaarlijk. We hebben heel goeie buren. Toen onze kinderen kleiner waren werd er veel gespeeld bij de parking achter de garageboxen. Nu veel minder hè, de kindjes zijn overal groter geworden.”

Kristof Bouvé en Ruth Verachtert

“De buren zijn klinkers komen leggen”

“Toen wij hier in 2006 kwamen, waren er nog niet zoveel bewoners,” herinneren Ruth en Kristof zich. “Het pleintje voor ons was nog niet aangelegd. Er kwamen dus steeds meer buren bij en die beginjaren waren heel plezant. In het eerste jaar hadden we een barbecue georganiseerd en speelden we nog petanque tussen de bomen in het zand. We hielden een winterborrel, deden ook met ons gebuurte mee aan de quiz van de KWB… Nu is dat allemaal een beetje verwaterd, ook omdat veel van die oorspronkelijke geburen verdwenen zijn.

Vroeger werd er echt wel veel buiten gespeeld. Bij de ene stond een zwembadje en bij de andere een trampoline en de kinderen liepen van de ene kant van de straat naar de andere. Dikwijls zetten wij dan ook een stoel buiten, en dan zaten we hier te babbelen bij een pintje. In de grote vakantie lieten we van de straat een ‘speelstraat’ maken. We mochten dan hekkens zetten zodat alles veilig af-

gesloten was. ’s Avonds moesten die dan opnieuw worden weggeplaatst en auto’s moesten wel kunnen passeren.

Deze kleine sociale huisjes zijn voor een jong gezin goed om mee te starten. Nadien worden ze voor vele gezinnen te klein. Die verhuizen dan, net zoals sommige Nederlanders die opnieuw zijn vertrokken. Wanneer je de straat inrijdt, heb je rechts allemaal privéwoningen. Aan de linkerkant staan allemaal woningen die sociaal verkocht zijn. Die hebben ook geen garages.

Ik denk dat nergens in Hoogstraten nog zulke kleine kaveltjes werden verkocht. In de wijken nadien zijn er overal meer parkeerplaatsen voorzien en werd er gezorgd voor een speelpleintje. Het is toch raar dat je in een nieuwe wijk zoals de onze geen speelpleintje hebt. Even was er sprake van dat in de buurt van het kerkhof een speelveldje zou komen, maar blijkbaar was men bang dat dit de rust zou verstoren. Er zijn dan uiteindelijk wel meer parkeerplaatsen gekomen aan de oostkant.

We hebben echt wel geijverd voor een speelpleintje. Ook voor een veilige weg naar de kleuterschool en de lagere school hebben we gepleit. Dat is er gelukkig wel gekomen met het paadje naast het kerkhof. Het heeft weliswaar heel veel voeten in de aarde gehad, maar we waren en zijn heel blij met dat paadje.”

Een mooie herinnering nog, misschien wel typerend voor de beginjaren van deze wijk en haar bewoners. “Wij zijn ge -

trouwd van hieruit. Er zouden nog stoepen worden aangelegd, maar omdat er te weinig parkeergelegenheid was in de straat werden het geen stoepen, alleen maar parkeerplaatsen. Er lag dus nog zwart zand voor onze deur en dat kon natuurlijk niet voor Ruth hare sleep. De buren zijn klinkers komen leggen zodat alles netjes bleef, om nooit te vergeten, toch?!” (rob)

Kristof en Ruth

Wortel-Kolonie, de Halsche Beemden en de Gouverneursbossen

Maak kennis met landbouwpionier Leonard du Bus de Gisignes

GESCHIEDENIS Honderdvijfenzeventig jaar geleden geboren in Dottenijs, was Leonard du Bus de Gisignes als vertrouweling van koning Willem I van de Verenigde Nederlanden betrokken bij de Maatschappij van Weldadigheid in de kolonie van Wortel. Dat bracht hem naar onze regio waar hij gronden koopt op Hal. Bij de Belgische onafhankelijkheid valt hij als orangist in ongenade. Hij legt de Gouverneursbossen aan en wordt bij de hongersnood in 1845 omwille van zijn kennis van de landbouw in ere hersteld en door koning Leopold I benoemd tot voorzitter van de Hoge Raad voor de Landbouw, een adviesorgaan van het ministerie van Binnenlandse Zaken. Een 9 km lange wandeling langs knooppunten brengt je door zijn voormalige eigendommen.

Leonard du Bus de Gisignes, geboren op 28 februari 1780 , was de zoon van een herenboer in de vlasteelt. Leonard was vijf jaar oud toen hij diens landgoed van 150 hectare in het West-Vlaamse Dottenijs erfde. Hij werd opgevoed door zijn oom, een advocaat in Doornik, die een aanhanger was van de politieke omwentelingen van de Franse Revolutie. Op zijn 22 werd Leonard lid van het bestuur van het Bureau de Bienfaisance van Doornik, een door de Fransen opgerichte liefdadigheidsinstelling.

Vertrouweling

Koning Willem I van de Verenigde Nederlanden (1815-1830) zocht betrouwbare medewerkers in de Zuidelijke Nederlanden en Leonard werd een van hen. In 1818 werd hij parlementsvoorzitter in 1818, van 1820 tot februari gouverneur van Antwerpen. Zo was hij betrokken bij de oprichting van Wortel-Kolonie.

Op 28 oktober 1822 brachten prins Frederik en Leonard als gouverneur hier een bezoek nadat de eerste 25 kolonistenfamilies waren gearriveerd. Benjamin, de jongere broer van de stichter Johannes Van den Bosch, was directeur van de zuidelijke kolonies in Wortel en Merksplas die het doel hadden om behoeftige mensen te helpen een eigen inkomen te verwerven door landbouwactiviteiten.

Leonard vertegenwoordigde in 1824 prins Frederik als voorzitter van de Maatschappij van Weldadigheid, tijdens een vergadering over Wortel-Kolonie. Aan de hand van de eerste financiële resultaten wilde men nagaan in hoeverre de kolonies winstgevend waren of konden worden. Het contract met de overheid voorzag immers dat de kolonies gedurende 16 jaar subsidies zouden ontvangen, onder de voorwaarde dat ze tegen die tijd winstgevend zouden zijn.

De inkomsten kwamen uit subsidies, giften van weldoeners, de verkoop van landbouwproducten en de betalingen door steden die verantwoordelijk bleven voor de kolonisten. De kolonisten waren ook verplicht om alles terug te betalen wat ze aan goederen, huisraad en kleding ontvingen. Daarom woonde er In Wortel-Kolonie een boekhouder en magazijnmeester aan het hoofdkruispunt.

Vlasteelt

Tijdens de vergadering pleitte Leonard ervoor om een volledige keten van vlasteelt tot het maken van textiel en kleding toe te wijzen aan Wortel-Kolonie. Dit zou een besparing opleveren van de kleding die gebruikt werd in de kolonies van Wortel, Merksplas en Hoogstraten.

In de Kolonie verbleven er rond 1828 tussen de 500 en 800 inwoners, er was even -

wel een voortdurende in- en uitstroom. Door het grote enthousiasme van de steden werd besloten om de onvrije kolonie in Wortel niet uit te breiden, maar in de plaats daarvan grond aan te kopen op de heidevlakte tussen Merksplas en Rijkevorsel voor een onvrije kolonie voor minder werkwillige bedelaars.

In 1828 werd voor de Maatschappij van Weldadigheid slechts voor 33 florijn aan vlas geteeld. Dit stond in schril contrast met de 1831 florijn die de aardappelen opbrachten en de 2439 florijn van diegenen die hun schulden reeds afbetaalden en als vrije kolonisten werkten. Het feit dat de opbrengst van de vlasteelt zo laag was, suggereert dat dit eerder als een experiment werd beschouwd.

De Halsche Beemden

Nog in 1828 kocht het bedelaarshuis van Hoogstraten voor Leonard du Bus een Halsche Beemd van Petronilla Loos en Corneel Laurijssen, die in de buurt van het huidige kapelletje van Hal woonden. Leonard woonde op dat moment nog in paleis Buitenzorg op Java. Daar was hij dankzij zijn sterke vertrouwensband met koning Willem I op 10 augustus 1825 benoemd tot plaatsvervangend koning in Nederlands-Indië.

Het is vreemd dat Leonard, een man die 4.000 hectare plantages in privébezit heeft, een Halsche Beemd van geringe omvang verwerf. Wellicht heeft dit te maken met zijn interesse in de vlasteelt. Het zuivere water uit het Merkske was namelijk bijzonder geschikt voor het roten van vlas, een proces waarbij het vlas gedurende zes weken in bewegend water wordt geweekt, waarna het door een vlaskam wordt gehaald om de vezels los te maken voor verdere bewerking.

Of dit alles daadwerkelijk is gerealiseerd, blijft onzeker. Als er al een intentie toe was, werd deze waarschijnlijk stopgezet door de Belgische onafhankelijkheidsstrijd in 1830. De subsidies van Wortel-Kolonie werden gehalveerd en het project kreeg veel minder ondersteuning. Directeur Bausart van het Bedelaarshuis (kasteel Hoogstraten) bekloeg

Leonard du Bus de Gisignes (Rijksmuseum Amsterdam)

zich in 1838 over deze ommekeer. Hij was goed geplaatst om dit te beoordelen want hij was directeur van 1810 tot 1852.

De Halsche Beemden werden al vermeld op een kaart uit 1678, ze behoorden tot ’de plaatse’ van Hal, een gehucht met een tiental huizen. De oudste hoeve van Hal, genaamd ’Schoor’, werd al in 1403 genoemd. Door de geïsoleerde ligging bleef het landschap lange tijd onveranderd. Elke boerderij hoorde in die tijd een beemd, een hooiland en een akker te hebben. Tussen Hal en Meerle lag een immense heidevlakte. Het was een middeleeuws systeem dat ook nu nog in het landschap terug te vinden is. Het is gelijkaardig aan de plaats ’t Groeske, twee kilometer stroomafwaarts van het Merkske.

De Gouverneursbossen

In 1830 keerde Leonard du Bus terug naar België en vestigde zich in de Hertogsstraat in Brussel, naast het koninklijk paleis. Hoewel hij slechts enkele honderden meters van het nieuwe bewind verwijderd was, kreeg hij vanwege zijn sterke banden met de afgezette koning Willem I geen nieuwe functie. In oktober van dat jaar, in volle onafhankelijkheidsstrijd, kocht hij het vervallen kasteel de Renesse in Oostmalle en ging daar na restauratie in 1832 wonen. Hij kocht vanaf dan vooral grond aan in en rond Oostmalle.

Leonard verwierf in onze streek 75 hectare grond in Minderhout en 25 hectare in Heerle. Vanaf 1833 begon hij met de aanleg van de Gouverneursbossen. Zijn politieke rol was uitgespeeld in België. Gedurende de eerste tien jaar van België was er nog sprake van orangisme, waarbij personen die profiteerden van de voordelen tijdens het koningschap van Willem I, verlangden naar de Hollandse tijd. Met de erkenning van België in 1839 door ex-koning Willem I, consolideerde koning Leopold I zijn positie.

In die periode kwam er een publicatie van de Duitser Liebig over de basisgrondstoffen die een plant nodig heeft. Koning Leopold I drong er bij de regering op aan om de landbouw serieus te nemen en rekening te houden met deze bevindingen. De parlementairen waren echter terughoudend, ze beschouwden landbouw niet als een politieke aangelegenheid en vertrouwden op de zelfvoorzieningscultuur van de bevolking. Dit veranderde toen de aardappelcrisis uitbrak in 1845, wat leidde tot een structurele hongersnood en straatprotesten die de positie van koning Leopold I bedreigden.

Hoge Raad voor de Landbouw

In deze sfeer benoemde koning Leopold I in 1846 de op rust zijnde Leonard du Bus de Gisignies als voorzitter van de Hoge Raad voor de Landbouw, een adviesorgaan van het ministerie van Binnenlandse Zaken. In deze raad werden de grondslagen gelegd voor de moderne landbouw en werd een globaal plan ontwikkeld om de landbouw vooruit te helpen. Landbouw moest op wetenschap gebaseerd zijn.

Als reactie op de hongersnood werd in 1847 de ontginningswet van kracht, waarbij gemeenten gedwongen konden worden om ’woeste’ gronden, zoals heiden en moerassen, te verkopen om ontgonnen te worden. Financiële instellingen werden hierbij verplicht leningen te verstrekken om investeringen mogelijk te maken, en er werd overgeschakeld van zelfvoorzienende landbouw naar marktgerichte landbouw.

Leonard du Bus de Gisignies stierf in 1849, en zijn land in Minderhout en Meerle werd opgekocht door het duo Voortman en Jacquemyns. Vooral de volksvertegenwoordiger Jacquemyns zou vervolgens een enorme impuls geven aan de landbouwontginning in de regio. Hij breidde de ontginningsgolf verder uit en werd voorzitter van de lokale afdeling van de provinciale Landbouwmaatschappij van het Noorden, waarbij hij 56 lokale leden rond het thema van landbouwontwikkeling in en rond Hoogstraten verenigde. Directeur Delobel, opvolger van directeur Bausart sinds 1852, gebruikte het Bedelaarshuis in Hoogstraten als proeftuin voor zowel veeteelt als akkerbouw. Regelmatig gaf hij publicaties uit over zijn bevindingen.

Gratis geleide wandeling op zaterdag 1 en zondag 2 juni, telkens om 14.00 uur. De startplaats van de wandeling is op de parking ’t Merkske, Hoogstratensebaan in Castelré, de parking achter Wortel-Kolonie. (fh/pf)

Als alleskunner heb je een stapje voor...

1. Gaf de overgebleven paaseitjes aan ’t Verzetje

2. Plaats waar het ’Heilig Bloedwonder’ gebeurde omstreeks 1380

3. Maaien doe je dan niet!

4. Bijnaam van de Minderhoutse clubkampioen biljart

5. Hij legt na 10 jaar zijn functie neer

6. Voornaam van de topschutter van KFC Meerle

7. Dien je luidkeels mee te zingen op de Hoogstraatse cantus

8. Te groot, te duur en het zakt weg

9. Berucht cafe in Hoogstraten in de jaren ’70 van vorige eeuw

10. ”Geef ze nog eens door!”

11. Thema van het komende jaarconcert in de Wortelse parochiezaal

12. Vaste werkdag van enthousiaste Hoogstraatse natuurwerkers

13. Vereniging met Staf Coertjens als voorzitter

14. En nu blijft ie er definitief staan in ’Mjeel’

15. Brengt de evolutie van onze bevolking in kaart (jc)

IJ’ is één vakje. Mail het woord uiterlijk dinsdag 14 mei door naar woord@demaand.be en maak kans op een cadeaubon van Hoogstraten voor de waarde van 20 euro. Of stuur naar: De DE HOOGSTRAATSE MAAND, Begijnhof 26, 2320 Hoogstraten. Vergeet niet uw naam en adres te vermelden.

Oplossing april

De cadeaubon van € 20 gaat naar: An Jacobs, Ant. Coppenslaan 3 bus 17, Turnhout

Uw adviseur voor kredieten & verzekeringen zowel voor particulieren als KMO’s bevoorrechte partner van Van

Wegzakkende gevangenis Hoogstraten gaat in 2026 dicht

Te groot en te duur om 185 gedetineerden te huisvesten

GEVANGENIS Te groot en te duur voor slechts 185 gedetineerden, zo luidt het verdict over de gevangenis van Hoogstraten. Daarom besliste de ministerraad van dinsdag 16 april dat deze dicht gaat als de nieuwe gevangenis in Antwerpen opent. Het gebouw, dat in de kern dateert uit de 16de eeuw, is niet alleen te groot, de geplande renovatie is te duur voor de huisvesting van 185 gedetineerden. Het personeel is verbaasd en overweegt acties.

De gedetineerden die nu in Hoogstraten verblijven zouden een plaats krijgen in de nieuwe gevangenis van Antwerpen. Ook de gevangenis in de Begijnenstraat, die eveneens kampt met een personeelstekort is, blijft open. Er is sprake om de capaciteit in Ruislede te verhogen, al moet men daar nog met de bouw starten.

FOD Justitie zegt dat er geen jobs verloren gaan. ”Wie nu in Hoogstraten werkt, zal de kans krijgen om naar Antwerpen te gaan”. Dat zal uiteraard niet voor elk van de 132 personeelsleden haalbaar zijn, maar men maakt zich sterk dat men voor hen een alternatief zal vinden in de Kempen

Gemiste kans

Toen Servais Verherstraeten en Annemie Turtelboom op 12 oktober 2012 in Wortel een nieuwe vleugel, met 58 cellen voor

Een symbolisch beeld dat boekdelen spreekt…

Het historische kasteel ligt binnen de omwalling.

116 gedetineerden openden, stelden zij de bouw van eenzelfde vleugel in spiegelbeeld in het vooruitzicht. Maar na de verkiezingen in dat najaar, besliste de nieuwe ministerraad er anders over en werd de bouw afgeblazen. In die relatief kleine tweede vleugel zou plaats zijn voor 170 gedetineerden, dus meer dan in heel de gevangenis in Hoogstraten, waar veel ruimte onbenut blijft.

Blijft de vraag of het immense kasteel van Hoogstraten, met een grote historische waarde, geschikt is als gevangenis omdat Napoleon daar ooit voor koos. Toen Het Convent het begijnhof restaureerde, namen de initiatiefnemers in 1994, nu dertig jaar geleden, contact op met FOD Justitie en de Regie der Gebouwen om die bestemming te bespreken en het gebrek aan onderhoud aan te kaarten. Maar na het bericht dat Wortel-Kolonie te koop stond, ging alle aandacht naar het behoud van de Kolonie en kwam er een einde aan het overleg.

Wegzakken

Nu twee maanden geleden, tijdens de tentoonstelling over het kasteel in het Stedelijk Museum, kwam die bestemming opnieuw ter sprake. Er werden

plannen gemaakt om opnieuw contact op te nemen met de bevoegde instanties. Maar de beslissing van de ministerraad doorkruist alles. Het lijkt er nu op dat, als de plannen niet gewijzigd worden, men - wie dat ook is - op zoek moet gaan naar een nieuwe bestemming voor het waardevolle monument. Een project dat de draagkracht van Hoogstraten en wellicht ook van de provincie Antwerpen te boven gaat.

Daar komt bij dat een bouwtechnisch onderzoek heeft vastgesteld dat het kasteel binnen de slotgracht wegzakt, vooral aan het cellulaire gedeelte (onderaan op de foto). Daar barsten de muren angstaanjagend. Het kasteel staat, zo blijkt, op houten palen en diepsonderingen hebben uitgewezen dat de vaste grond er op bepaalde plaatsen 16 meter diep zit.

Het wegwerken van die verzakkingen zou een meerprijs van 15 tot 20 miljoen betekenen en zal het totaalbudget, volgens een meer dan 10 jaar oude raming, op 75 tot 80 miljoen euro brengen. Te veel gemeenschapsgeld voor een monument waarvan nu slechts enkelen wellicht niet eens van harte kunnen genieten… (fh)

Staf Coertjens,

Leren verlangen naar de eindeloze zee…

VERENIGING Staf Coertjens heeft als voorzitter van de Vereniging voor Ecologisch Leven, Koken en Tuinieren, kortweg VELT, een druk feestjaar voor de boeg. In de loop van zijn leven nam hij vele voorzittershamers in de hand, al noemt hij zich eerder een coördinator. Hij stond aan het roer van het gebuurte den Buizelhoek, nu aan het roer van Amnesty International, de mondiale raad en Velt. Hij citeert de Saint Exupéry om zijn aanpak te illustreren: “Als je een schip wil bouwen, roep dan geen mannen en vrouwen bij elkaar om hen bevelen te geven, om ze elk detail uit te leggen, om ze te vertellen waar ze alles kunnen vinden. In plaats daarvan, leer ze verlangen naar de eindeloze zee.”

Druk feestjaar

DHM: Velt is 50 jaar actief in België en Nederland en de afdeling Noorderkempen blaast 35 kaarsjes uit. Wat betekent dit voor een voorzitter?

Staf : Het is nog nooit zo druk geweest. Ik denk dat ik zes weken op een rij een activiteit heb gehad. Onlangs hadden we vier activiteiten op één voormiddag: zadenophaling in Wortel en in Brecht, een workshop ecostoof in Hoogstraten en de start van de cursus ecologisch tuinieren in Brecht. Op één bestuurslid na was iedereen ergens bezig. Op iedere activiteit is telkens minstens één bestuurslid aanwezig.

Verder hadden we dit voorjaar nog een lezing over permacultuur, de film ‘Sur le champ’ over agro-ecologie, een workshop waskracht en twee snoeilessen. Onze vereniging doet het goed. Alle activiteiten zijn volzet. Meer zelfs. Voor de snoeiles waren 15 plaatsen voorzien. Een bericht in de krant maakte geen vermelding dat vooraf inschrijven nodig was, zodat we uiteindelijk met 25 waren. Enkele deelnemers kwamen meer dan 10 km ver met de fiets, maar waren niet ingeschreven. Dan zeg je geen neen. Volgend jaar opnieuw. Er waren opvallend veel jonge mensen, ook niet-Velt leden. De cursus biologisch tuinieren telt 17 deelnemers die een heel jaar een zaterdag per maand vrijmaken. Dat is hoopvol.

DHM: Jullie slagen erin jonge leden en deelnemers aan te trekken, maar lukt dit ook voor het bestuur?

Onlangs stopte een bestuurslid. Ze was verantwoordelijk voor de communicatie. Ze had dit een jaar vooraf aangekondigd. We moesten dus op zoek naar nieuw bloed. Dan vormen mijn vrouw Bieke en ik een goed team. Bieke is een enthousiaste herboriste. Ze sprak een collega van haar aan, een jonge vijftiger. Michèle was ook net bestuurslid geworden van Natuurpunt

Staf ziet zich eerder als coördinator dan voorzitter.

en ze wilde onmiddellijk meedoen. Twee weken later stuurde ze een berichtje dat Inge, haar vriendin van 35 jaar, ook mee wilde doen. Toevallig met de zelfde familienaam als ik? zodat ik de vraag kreeg of we aan inteelt doen. (lacht) Zo hadden we op korte tijd twee jonge bestuursleden en dat geeft een enorme schwung.

Inge doet nu onze sociale media. Dat gaf een enorme boost. Vele nieuwe mensen op onze activiteiten komen via die weg. Een post was 400 keer bekeken. Ze heeft ook sjablonen gemaakt voor vergaderingen en agenda’s. Tien jaar geleden kwamen René, Rie en ik bij het bestuur en ook dat gaf nieuwe ideeën. Nieuwe mensen willen nieuwe dingen doen en dat is interessant.

Het begin

DHM: Wie zijn jullie leden?

Velt heeft niet echt een ledenbestand per afdeling. Je bent lid van Velt Nationaal en je kan inschrijven voor een nieuwsbrief van om het even welke afdeling. Als we uit de nationale ledenlijst de leden filteren van de gemeenten van de Noorderkempen (Hoogstraten, Rijkevorsel en Brecht) komen we op ongeveer 250 leden. In vergelijking met Natuurpunt Markvallei is dat niet veel. Het is een ander soort lidmaatschap. De leden van Velt zijn actieve tuiniers. 88 mensen bestelden zaden en plantgoed. Wel is er een grote overlap tussen beide verenigingen. Ze delen dan ook dezelfde interesses: milieu, natuur, biodiversiteit, bodemleven, …

DHM: Hoe ben jij erin gerold? Als zeventienjarige was ik milieuverantwoordelijke in jeugdhuis den Tinnen Pot. Zwerfvuil was ook toen al een probleem. Cel Verschueren en ik vroegen de gemeente om een wagen om zwerfvuil in te zamelen met een aantal vrijwilligers. De gemeente wilde dit toen niet doen. Via een boer hebben we een wagen geleend. We hadden een volle wagen zwerfvuil die we voor het gemeentehuis onder grote persbelangstelling hebben leeggekieperd. Het bestuur was woedend. Dat was in 1971 of ‘72.

We kwamen ook regelmatig samen met Leefbare Noorderkempen of LENK. We bespraken milieuproblemen en werkten acties uit. De rechttrekking van De Mark, het golfterrein, de Mosten… Als we niet hadden opgetreden was de Mosten nu een Center Parcs geweest. Een paar jaar terug vroeg het museum naar het archief van LENK. Ik was vroeger secretaris. We hebben dat dan op de zolder bij Lea Fransen opgehaald. Het is nu bewaard in het archief van het museum. Daar in den Tinnen Pot en bij LENK lagen de roots voor mijn verder engagement.

Het zit in de familie

DHM: Velen kennen jou ook als een van de drijvende krachten achter Begijntjes Laat Besluit. Ook ons gebuurte bestaat dit jaar 45 jaar. Ik ben 15 jaar bestuurslid geweest van het gebuurte den Buizelhoek. We vergaderden onlangs met de ex-voorzitters. Ik kwam erbij in de jaren ‘80.

Vroeger werkte men met verkiezingen op het geburenbal. Mijn broer Walter woonde toen ook nog in het gebuurte. Ik was gaan voetballen met de ploeg van Mintjens, mijn werkgever op dat moment. We waren na de match nog wat blijven hangen en was dus niet op tijd op het geburenbal. Als ik daar aankom, zeggen ze allemaal: “ah proficiat, je zit in het bestuur”… Ik reageerde verbaasd. Ze zegden dat er niet genoeg kandidaten waren. Onze Walter had zich wel kandidaat gesteld en gezegd dat ik dat ook wel zou willen doen. Zo ben ik daarin gerold. Dan ben ik drie jaar secretaris geweest, drie jaar penningmeester en dan zes jaar voorzitter. Marleen Van Ginkel volgde mij op en dan ben ik nog drie jaar gewoon bestuurslid geweest. Ik zei nog dat heb

ik nog nooit gedaan, gewoon bestuurslid - dat wil ik dan ook nog doen.

Op een bepaald moment hadden Bieke en ik bijna een dubbelbaan in het gebuurte. Bieke leerde het toneeltje aan voor Begijntjes Laat Besluit. Zelf heb ik ooit nog het verhaal geschreven van Samson en Gert. Bieke naaide mee de kleren en coördineerde de voorbereidingen. Ik ging aan de wagen werken en als ik ’s avonds thuiskwam, zaten hier achttien vrouwen te naaien. Ik zei ’s anderendaags nog tegen mijn maten “ik zal nog eens terug naar mijn harem gaan kijken”.

Onze kinderen deden alle drie mee en nu doen ook onze kleinkinderen al zes of zeven jaar mee, ook al wonen ze niet in Hoogstraten. Mila is nu zes jaar en toen we enkele weken terug in Brussel waren, begon ze plots het lied van Begijntjes Laat Besluit te zingen. Onze kinderen komen dan ook steeds naar het optreden kijken. Ik zag bij ons Lies de tranen over haar wangen rollen, toen Alex, haar oudste zoon, voor de eerste keer meedeed. Dat zijn al vier generaties: ons vader, ik, onze kinderen en nu de kleinkinderen. Dat overspant een periode van 100 jaar.

Bij Bonenakkers genieten Miek Van der Vloet, Hortentia Baeten, Rianne Van der Vorst, Cyriel Verheyen, Raymond Smet, Staf met kleindochter Jolien, Guy Segers, Ali Ahmed en Jahanara (Toma) Akter van een rijke oogst.

In Den Ouden Koolhof tuinieren Guy Segers, Jan Brusseleers, Rie Kustermans, Jef Van Bavel en Staf zoals in den tijd van de begijnen.

DHM: Jullie zijn gepokt en gemazeld in het verenigingsleven.

Bieke was negen jaar voorzitter van de Gezinsbond van Hoogstraten. Daarnaast geeft ze nog workshops in de Kleine Boerderij en voor Femma en Ferm, de gemeente Rijkevorsel, de Universiteit Antwerpen. Dat sociaal engagement geef je ook door aan je kinderen. Nele is vrijwilligster voor het begeleiden van kinderen die het moeilijk hebben. Maarten werkt in Brussel in de bibliotheek aan activiteiten om kinderen te leren lezen.

Taken

DHM: Hoe vul je de taak van de voorzitter in? Is dat anders in verschillende verenigingen?

Dat hangt vooral af van het aantal en het soort activiteiten. Bij de mondiale raad is dat vooral de voorbereiding van de vergaderingen en de opvolging van de stedenband met Za-kpota in Benin. Bij Velt is dat veel intensiever. We vergaderen om de twee maanden, nu met het jubileum bijna elke maand. Ik combineer bovendien de taak van voorzitter met die van penningsmeester.

Daarbij zijn er de twee samentuinen: elke vrijdagvoormiddag bij Den Ouden Koolhof, elke zaterdagvoormiddag bij Bonenakkers. De begeleiding daarvan is dan weer heel anders dan wanneer je activiteiten organiseert bij Velt. Je maakt afspraken wie wat doet. Bij samentuinen vergaderen we een tweetal keren per jaar, het is vooral actief werken in de tuin en af en toe een uitstap organiseren. Bijvoorbeeld met zijn allen naar de opentuinendag van één van de leden of naar het vrijwilligersontbijt van de gemeente. In beide samentuinen organiseren we ook elk jaar een etentje. Iedereen maakt dan iets klaar, zo veel mogelijk met eigen groenten en kruiden. Het is altijd heel gezellig, het stimuleren van verbondenheid

tussen mensen is er heel belangrijk.

DHM: Hoe zou jij jezelf als voorzitter typeren?

In de lijn van Velt zie ik me eerder als een coördinator dan als voorzitter. Naar aanleiding van het 45- jarig bestaan van het gebuurte zaten we met de ex-voorzitters van den Buizelhoek samen en stelden we de vraag wat ieder het belangrijkste vond van zijn bestuursperiode als voorzitter. Ik kreeg van mijn opvolger Marleen Van Ginkel teruggekoppeld dat ik erin slaagde om iedereen zijn ding te laten doen. De ene is goed in dit, de andere in dat. Dat moet je goed aanvoelen.

Bij samentuinen kreeg ik hetzelfde te horen. Onlangs zegden we: het loopt als een trein. Een van de leden zei toen: je hebt wel een goede machinist nodig om een trein te laten rijden. In Den Ouden Koolhof zijn een aantal mensen met weinig tuinervaring maar ik weet intussen wel

wat ze graag doen. Sommige beginnen zelf ergens aan en anderen kan je stimuleren. De essentie van vrijwilligerswerk is voor mij dat iedereen na een activiteit met een goed gevoel naar huis gaat.

Goesting

DHM: Heel wat verenigingen worstelen met het vinden van nieuwe leden en bestuursleden. Heb jij een gouden raad voor hen?

Ik grijp graag terug naar de quote van Antoine de Saint Exupéry. Toen de buxustuin in het Begijnhof zoals op vele plaatsen er helemaal aan was, vroeg Piet van Deun als museumverantwoordelijke of ik het zag zitten om daar een tuin in te richten zoals het vroeger in de tijd van de begijnen was. Ik sprak een aantal mensen aan, maar er kwam weinig reactie. Piet besloot toen om het te vragen aan Natuurpunt, net toen ik van een drietal mensen toch reactie had gekregen. Dus toch nog wat mensen aanspreken, en op hun beurt brachten die weer iemand aan…

Uiteindelijk kregen we op korte tijd een heterogene groep bij elkaar met veel goesting om eraan te beginnen. Gisteren ben ik nog een vijgenboom gaan halen bij Guy en hij zei dat hij een flexi-job had aangenomen omdat hij na zijn pensioen zijn draai nog niet echt had gevonden. Hij had wel als voorwaarde gesteld dat hij maandag mee kon blijven werken met de beheersploeg van Natuurpunt en vrijdag met de samentuin. Als mensen zich goed voelen in vrijwilligerswerk hebben ze daar veel voor over.

Weten dat de jeugd het gaat overnemen stemt een mens blij...

DHM: Gaat het altijd zo makkelijk?

Met samentuin Bonenakkers ging het op een vergelijkbare manier: in 2015 kwam het idee bij Velt op om te werken rond samentuinen. Ik had een studiedag gevolgd en erover gelezen. Ik dacht dat het boeiend zou zijn om dat ook in Hoogstraten te doen. We organiseerden een infoavond met iemand van Velt op het stadhuis. Er was niet echt veel belangstelling. Ik had via het OCMW gehoord dat we naast de Mouterij een stuk grond konden hebben. Raymond had daar al een tuintje, samen met enkele bewoners van de Mouterij, maar het enthousiasme was er een beetje uit. Twee maand na het infomoment kregen we geen respons, tot er ineens op 14 dagen 7 à 8 mensen reageerden en we zo konden opstarten.

Jong en dynamisch

DHM: Lukt het om zo’n verschillende mensen samen te laten werken zonder conflicten?

Een voorzitter moet goed rondkijken en kunnen luisteren. Ook in een vereniging krijg je immers soms moeilijkheden. Het is belangrijk om conflicten tussen mensen te ontmijnen en niet te laten etteren. Want dat kan diepe wonden slaan.

DHM: Kan je dit voorkomen door reglementen en statuten of hangt het dan af van de kwaliteiten van een voorzitter of een bestuur?

Reglementen en goede afspraken kunnen helpen. In ons gebuurte wisselen de bestuursleden om de drie jaar. Voor een voorzitter zie ik zes jaar als een ideale termijn. Je hebt een jaar nodig om in te werken en dan je gang te gaan. Daarna is het wel tijd om te wisselen. Na mij is iedereen zes jaar gebleven als voorzitter. Als je je vereniging jong wil houden ben je wel verplicht om dit te doen, maar dat is niet altijd gemakkelijk.

DHM: Jullie hebben het geluk dat jullie een aantal jonge mensen hebben kunnen aantrekken. Dat is niet voor alle verenigingen zo.

Als ik naar de laatste activiteiten van Velt kijk, zie ik wel veel jongere deelnemers en dat stemt me hoopvol. Andere verenigingen slagen er niet in jongeren aan te trekken. De mondiale raad waar ik co-voorzitter ben, is een groep van hoofdzakelijk 65+-ers. Bij de gezinsbond van Hoogstraten, heeft Bieke het voorzitterschap doorgegeven aan een jongere collega. Onlangs

Mieke Huet, Staf en co-voorzitter Els Jacobs zijn trots op de resultaten van de schrijfmarathon van Amnesty International.

vroeg ze aan Katrien, een jonge 30er, of ze voor de Gezinsbond Facebook en Instagram up to date wil houden. En die zei enthousiast ja!

Studies over vrijwilligerswerk wijzen uit dat mensen nog wel een engagement willen aangaan, maar beperkt in tijd en afgelijnd. En daarna willen ze iets anders gaan doen. Vroeger kwamen mensen bij een vereniging voor het leven, dat lijkt nu anders. Het vrijetijdsaanbod is ook enorm uitgebreid. Mensen reizen meer, gaan naar musea, … je moet keuzes maken. Je kan geen twee dingen tegelijk doen.

Wie kennis wil maken met de werking van VELT kan op 1 mei mee komen feesten in de zaal van Café in Holland van 13 tot 18 uur. Er zijn o.m. workshops voor kinderen en volwassenen, wandelingen, infostands, plantenruil of -aankoop. Meer info: https://velt.nu/activiteit/feest-velt-noorderkempen-35-jaar (hr)

SFEERVOL WONEN

Kom langs en samen creëren we het interieur van je dromen met de mooiste raamdecoratie!

GORDIJNEN

BINNENZONWERING

BEHANG & KLEURADVIES

VLOERBEKLEDING

PVC-VLOEREN

BOXSPRINGS & BEDLINNEN

KAPELSTRAAT 6

BAARLE-HERTOG

T 014

69 90 02

WWW VANDERSLUIS BE

Geniet binnen twee weken van jouw droombadkamer

“Alles werd volgens planning geleverd en zeer goed afgewerkt door ervaren medewerkers. We zijn zeer tevreden ”

- Arno

Meerseweg 183 - Hoogstraten

Tel: 03 315 75 31 - info@vdberg.be - www.vdberg.be

Als maatwerk, kwaliteit en professionaliteit elkaar ontmoeten, creëer je prachtige totaalprojecten. Dat is waar we bij installatiebedrijf van den Berg voor gaan.

Na de start van de werken geniet jij binnen twee weken al van je nieuwe badkamer. Daarnaast zorgen wij ook voor verwarming, airco en zonne-energie volledig op maat van jouw woning.

Installatiebedrijf

VAN DEN BERG

Begijnhof 27, 2320

Hoogstraten - redactie@demaand.be

Boxtel en Hoogstraten vieren teruggave Heilig Bloeddoek

PROCESSIE H. BLOED Hoogstraten houdt haar tradities in ere. Jaarlijks, op de eerste en de tweede zondag na Pinksteren, gaat de Heilig Bloedprocessie uit. We vieren niet enkel op deze beide zondagen feest, maar alle dagen ertussen ook! Van 26 mei tot 2 juni kan je genieten van de Kempische devotie en van de gezellige sfeer tijdens de Heilig Bloedfeesten.

2024 is een bijzonder jaar. 100 jaar geleden werd namelijk één van de Heilig Bloeddoeken teruggegeven aan Boxtel, de plaats waar het Heilig Bloedwonder gebeurde omstreeks 1380. Sinds 1924 gaat ook in Boxtel de Heilig Bloedprocessie weer uit op Drievuldigheidszondag, de zondag na Pinksteren. Dit jaar loopt er een Hoogstraatse delegatie mee in die processie.

Meer dan een kerkelijk en religieus gebeuren is Heilig Bloed ook en vooral ‘erfgoed’. In 2008 werd de Heilig Bloedprocessie erkend als Vlaams immaterieel erfgoed. Dankzij de inzet van velen, jong en oud, blijft deze traditie bestaan die zoveel mensen in verbondenheid samen brengt.

Programma

Zondag 26 mei

09.30 u. Hoogmis met de Gregoriaanse Schola en de dames van het Piuskoor

11.00 u. Processie in noordelijke richting

13.00 u. Kermis

15.00 u. Heilig Bloedprocessie in Boxtel (www.bloedprocessieboxtel.nl)

Maandag 27 mei

16.30 u. Kermis - Familiedag

Woensdag 29 mei

17.00 u. Jaarmarkt en kermis

18.30 u. Stratenloop

19.00-22.00 u.

Light a candle (kaarsje branden) in de Begijnhofkerk

19.00-04.00 u.

Live-optredens langs de Vrijheid en Heilig Bloedfestival

Donderdag 30 mei Sacramentsdag

10.00 u. Hoogmis (Voorganger: Monseigneur Johan Bonny, bisschop van Antwerpen)

17.00 u. Vespers (gezongen avondgebed)

Zondag 2 juni

09.30 u. Hoogmis met de Gregoriaanse Schola en de dames van het Piuskoor (Voorganger: Monseigneur Herman Cosijns)

11.00 u. Processie in zuidelijke richting (langs het woonzorgcentrum Stede Akkers)

13.00 u. Kermis

Historie

De geschiedenis van het Heilig Bloed vangt aan rond 1380 in het Noord-Brabantse stadje Boxtel in Nederland. Priester Eligius van den Aker draagt de mis op en stoot na de consecratie per ongeluk

de kelk om. De witte geconsacreerde wijn vloeit bloedkleurig over het altaarlinnen. Eligius probeert de bloedvlekken uit te wassen in een put aan de oever van de Dommel. De rode vlekken zijn echter niet weg te krijgen. Pas op zijn sterfbed maakt hij aan zijn biechtvader het wonder bekend.

In de 15de en 16de eeuw bereikt de Heilig Bloedverering een hoogtepunt. Bij de opkomst van de Reformatie blijken

Medewerkers gezocht!

De realisatie van de Heilig Bloedprocessie is een samenspel van velen. Daarom blijft men op zoek naar enthousiaste medewerkers voor en achter de schermen. Is dit iets voor jou, contacteer dan het comité: heiligbloed@sintkatharinahoogstraten.be of tel. 03 314 51 54.

Corporale

Als begin 19de eeuw de katholieken in Nederland hun kerken terug krijgen, wil Boxtel ook de tijdelijk aan Hoogstraten in bewaring gegeven Bloeddoeken terug. Meer dan 100 jaar strijdt de Sint-Petrusparochie voor de terugkomst van de beide Bloeddoeken, de mappa en de corporale. Dan slaat Boxtel een andere weg in. De Boxtelse gemeenschap neemt genoegen met het bezit van één ervan. De overdracht gebeurt op donderdag 12 juni 1924, dat is drie dagen voor Drievuldigheidszondag. Niet minder dan 528 mannen uit Boxtel vertrekken in de ochtend naar het station om per extra trein via Tilburg naar Turnhout af te reizen en

vandaar met twee extra trams Hoogstraten te bereiken.

Processiegewijs trekt men naar de Sint-Katharinakerk, waar de mis wordt bijgewoond. In de namiddag om half twee is het lof, waarna de overhandiging van de Heilig Bloeddoek plaatsvindt. Op een podium in de kerk staan de Heilig Bloeddoeken in de relikwiekast ter verering uitgestald. Op de verhoging nemen plaats Monseigneur Van Roey (toen nog vicaris-generaal onder Kardinaal Mercier), Deken Valvekens van Hoogstraten en de pastoors van Boxtel. Deken

39ste Stratenloop Hoogstraten

H. BLOED STRATENLOOP Op woensdag 29 mei om 18.30 uur wordt het startschot gegeven voor de 39ste editie van Stratenloop Hoogstraten. Iedereen is welkom, van jong tot oud. Er zijn zoals steeds verschillende afstanden voor de leeftijdscategorieën.

Er wordt gelopen in volgende reeksen:

500 m voor het 1ste tot 3de leerjaar 1200 m voor het 4de tot 6de leerjaar 5 of 10 km jogging (je hebt de keuze: met of zonder tijdregistratie) 10 km wedstrijd met tijdregistratie

Alle info en online inschrijven: www. hoogstraten.be/stratenloop. Vooraf inschrijven tot zondag 26 mei.

Ter plaatse inschrijven enkel op maandag 27 mei tussen 18 en 20 uur bij Visit-

Hoogstraten (kelder historisch stadhuis) en op woensdag 29 mei vanaf 15 uur in

Valvekens toont de corporale aan alle aanwezigen, stopt de Bloeddoek in een houten kistje en overhandigt dit aan Pastoor Spierings van Boxtel. Van heel het gebeuren wordt een akte opgemaakt, die voorgelezen wordt en vervolgens ondertekend. Er volgen nog enkele toespraken, waarna de Boxtelse koorzangers de plechtigheid afsluiten met het Magnificat. (rob)

Meer info www.heiligbloedhoogstraten.be en www.facebook.com/HeiligBloedprocessieHoogstraten.

zaal Pax (Dr. Versmissenstraat 3, Hoogstraten) (rob) de Heilig Bloeddoeken echter niet meer veilig te zijn in Boxtel. Ze worden daarom overgebracht naar ‘s-Hertogenbosch. Na de Vrede van Münster in 1648 komen ze via Weelde naar Antwerpen om uiteindelijk in Hoogstraten te belanden. Op 26 mei 1652 gaat voor de eerste keer de Heilig Bloedprocessie uit in Hoogstraten.

Verkeer in goede banen tijdens H. Bloedweek

H. BLOED VERKEER Tijdens de Heilig Bloedweek zijn er verschillende verkeerswijzigingen in en rond het centrum van Hoogstraten. In de kermiszone geldt een beperkte doorgang. Tijdens het opstellen van de kermis, de processie, kermis, jaarmarkt en stratenloop zal er een volledig doorgangsverbod zijn op de Vrijheid. Je vindt de verkeersplannen op www.hoogstraten.be/verkeershinder.

Openbaar vervoer

Tijdens de hele feestperiode wijzigt ook de dienstverlening van De Lijn. De Lijn bedient bepaalde haltes niet, sommige haltes worden verplaatst. Voor de exacte locaties en uren kan je terecht op de website van De Lijn (www.delijn.be) of op het nummer 03 218 14 11. (rob)

Binnenkijken in kunstenaarsateliers

TENTOONSTELLING ’Atelier in beeld’ is het grote open atelierweekend voor beeldend kunstenaars in heel Vlaanderen en Brussel. Een ideaal moment om inspirerend werk in bijzondere ateliers te ontdekken. Ook in het Hoogstraatse zijn er op 4 en 5 mei heel wat kunstateliers te ontdekken.

In het atelier zie je waar beeldend werk wordt gemaakt. Je ziet er de sporen van het maakproces: penselen en klodders verf, geslepen potloden en potloodschilfers, weefgetouwen en garen, resten klei en een pottenbakkersschijf, een drukpers en inktvlekken… Sommigen werken in een grote loods, een aparte kamer thuis, een leegstaand pand of gewoon aan de keukentafel.

Je maakt er ook kennis met de deelnemende kunstenaars uit heel het beeldende gamma: beeldhouwkunst, collage, design, digitale kunst, edelsmeedkunst, film, fotografie, glaskunst, grafiek, grafi -

sche vormgeving, installatiekunst, illustratie, kalligrafie, keramiek, mixed media, mozaïek, schilderkunst, streetart, tekenkunst, textiel.

Heel wat kunstenaars in groot Hoogstraten nemen deel aan dit opendeurweekend op 4 en 5 mei. In Hoogstraten-dorp: Dirk Peeters, Tine Brouw, Ludo Knaepkens, Hannie Wiering, Ann Van Aperen, Amy Petitto, Dieter Darquennes en Dominique Van Huffel. In Meer zijn dat: Juana Ibanez, Nellie Faas, Gerda Rens, Joske Baremans, Diane Mees, Lief Huet, Kees Van Boxel, Staf Ghysebrechts, Riet Mouws, Coby Eestermans, Luce Van Nueten, Maria Geenen, Rita Jansen en Rita Sprangers. In Wortel: Carie Van Der Kloot en in Meerle: Brenda Van Eekelen.

De exacte locaties en openingsuren kan je raadplegen via https://www.atelierinbeeld.be/nl (pm)

Lydia Bottenburg in de bib

BOEK Eerder besteedden we aandacht aan het boek “Aan het einde van de regenboog” van Lydia Bottenburg. In een lezing in de hoofdbib van Hoogstraten op woensdag 5 juni om 20 uur vertelt zij hoe ze tot het schrijven van dit boek kwam, leest enkele stukken voor en beantwoordt vragen zonder schroom. Inkom gratis, inschrijving verplicht: lydia. bottenburg@gmail.com

Bottenburg belicht de zoektocht naar de oorzaak van de dood van haar zoon. Het boek is een eerlijk verhaal over verlies en rouw na de dood van een kind, maar vooral een getuigenis over ‘een bijzondere jongeman die de wereld op zijn eigen manier een beetje mooier achterliet’.

Daaruit spreekt kracht en vooral liefde, maar ook een waarschuwing voor andere ouders en jongeren over ‘de donkere kant van het internet, waar drugs en medicijnen eenvoudig gekocht kunnen worden door iedereen’. (red)

Fotogroep ’t Slot in de oude pastorij

TENTOONSTELLING De tentoonstelling van Fotogroep ’t Slot tijdens het Pinksterweekend is nog een van die onwrikbare zekerheden, ook dit jaar. Nu ’t Slot een bouwwerf is, ging de Fotogroep op zoek naar een andere locatie en vond die in de gerestaureerde oude pastorij. Op zaterdag 18, zondag 19 en maandag 20 mei kan je hun werk van 2023-2024 bewonderen binnen of in de tuin van het historisch pand. telkens van 10 tot 18 uur.

De tuin vormt een gezellig terras waar je, hopelijk onder een stralende zon, iets kan drinken. De opbrengst gaat integraal naar STAL 28, de vzw van ’t Slot en de KLJ.

Stellen - eigenzinnig als altijd - hun werk tentoon: Vic Aerts, Guy Coertjens, Marcel De Bruyn, Yvonne Engelen, Hennie Herijgers, Jan Jacobs, Jos Sommen, Chris Swannet, Ludo Van Deun, Hilde Van Hool, Jolanda Van Nijnatten, Marc Van Overveldt en Paul Versmissen. De tentoonstelling is niet rolstoeltoegankelijk. (fh)

Pasgeverfd herneemt De Heren van Heerle

THEATER Op zondag 20 juli 1873 maakt de Oost-Vlaamse landbouw-sectie Saffelare een uitstap naar Heerle (Meerle en Minderhout) om er een uniek, grootschalig project te gaan bekijken, dat werd verwezenlijkt o.l.v. Gentenaar Edouard Jacquemyns. Dat vormt het uitgangspunt voor “De Heren van Heerle”, het stuk van Theater Pasgeverfd dat in mei hernomen wordt na eerdere opvoeringen in oktober 2023.

In deze voorstelling krijgt Jos Vinckx o.m. het gezelschap van acteurs. Jaak Michielsen, Louis Van Bergen en Paul Martens. Mogelijk zijn er nog enkele tickets beschikbaar voor de opvoeringen van vrijdag 3, zaterdag 4 vrijdag 10 en zaterdag 11 mei. Voor meer info en tickets: www. pasgeverfd.be. Kostprijs: € 20 incl. busrit - koffie met gebak. (red)

Gehuchtentocht met attracties

WANDELTOCHT FIETSTOCHT Op zondag 19 mei 2024 organiseren Ferm, KLJ en Landelijke Gilde Minderhout net zoals vorig jaar samen een gehuchtentocht. De deelnemers bezoeken een vijftal locaties in Minderhout, waar er telkens ook een attractie is. De vijf locaties bevinden zich in Dorp, Hal, Casterlé, Bergen en de Minderhoutsestraat.

Vanaf 11 uur kan je starten op gelijk welke locatie. Je kan immers op de vijf plaatsen inschrijven en zo deelnemen aan de wedstrijdattracties. De deelnameprijs bedraagt € 5 per persoon. Kinderen kunnen gratis deelnemen. Op het einde van de dag worden de winnaars in de diverse categorieën bekendgemaakt. Voor

die winnaars is er een prijzentafel in de diverse catagorieën. De prijsuitreiking gebeurt bij Aveve Mertens. De drie verenigingen willen deze traditie in de komende jaren verder zetten. Je maakt kennis met de diverse gehuchten van Minderhout, waar je naast de activiteiten ook de uitgekozen bedrijven beter leert kennen. De attracties zorgen voor een gezonde competitie maar deelnemen blijft nog altijd belangrijker dan winnen.

Praktisch: gehuchtentocht op zondag 19 mei vanaf 11 uur. In het KLJ lokaal (Minderhout Dorp), Ives De Bie (Hal), Jaf Rijvers (Castelré), Wim Stoffels (Bergen) en AVEVE Mertens (Minderhoutsestraat).

Foto Ludo Van Deun

Zomervoorlezers

BIBLIOTHEEK Gezocht: enthousiaste vrijwilligers voor het zomerlezen. In juli en augustus wordt er elke woensdagvoormiddag op publieke plekken in Hoogstraten voorgelezen. Wie graag voorleest aan jonge kinderen, wie de leeshonger, de taal en ontwikkeling bij kinderen op een speelse manier wil stimuleren, is meer dan welkom als vrijwilliger!

Wat mag je als voorlezer verwachten? Heel wat. Vooreerst is er een startmo -

ment met een workshop rond (meertalige) kamishibai, een Japans verteltheater. Je kan ook je ervaring toetsen en ideeën uitwisselen met andere vrijwilligers. Uiteraard is er een ruime keuze aan leuke voorleesboeken van de bib, wat garant moet staan voor boeiende voorleesmomenten, waarbij je overigens als vrijwilliger verzekerd bent.

Wie er graag bij wil zijn en minstens twee woensdagvoormiddagen in de zo -

mer mee kan voorlezen, stelt zich voor 15 mei kandidaat door het formulier op www.hoogstraten.be/voorlezen in te vullen, naar bibliotheek@hoogstraten. be te mailen of naar 03 314 32 61 te telefoneren. Je krijgt dan ook een uitnodiging voor het startmoment op dinsdag 4 juni om 18.30 uur.

Het zomerlezen is een samenwerking van de stadsdienst Samenleving met de bibliotheek. (red)

Boekje open, bib toe

BIBLIOTHEEK Op volgende dagen zal de BiB gesloten zijn: woensdag 1 mei (Dag van de Arbeid), donderdag 9 mei (Onze-Lieve-Heer-Hemelvaart) en maandag 20 mei (pinkstermaandag). Op vrijdag 10 en zaterdag 11 mei is de bibliotheek wel open. (red)

Net voor de watermolen, waar de brug is afgesloten, fiets ik over het grindpad: geen herrie van de pop-up zomerbar vandaag. Wel het kabaal van neerstortend water en - in het hoge ruisen van de populieren - het gekrakeel van roeken druk doende met hun nesten. Na het houten bruggetje zwenk ik de oude voetweg op. Het eilandje met het aangeplante groen houdt de belofte in van een gulle zomer.

Voorbij het withof trap ik een versnelling hoger richting kapelleke in den akker.

Ik stap de stille ruimte in en adem uit.

marleen

Meimaand is ook natuurmaand...

NATUURBELEVING Meimaand Mariamaand, maar ook natuurmaand… Zeker wanneer we de kalender van Natuurpunt Markvallei overlopen. Staan o.m. op het programma: een fiets- en fototocht, een expeditie op zoek naar amfibieën, brunchen met de Rooye Laarsjes, wandelen en vogels spotten, of genieten van een buitenpretloket. Meer weten? Alles en nog meer op de website en via info@natuurpuntmarkvallei.be.

Fotografietsen

De fotowerkgroep van Natuurpunt Markvallei organiseert op woensdag 1 mei een foto-uitstap met de fiets langs de Mark tot Bouvigne. Iedereen welkom die mee wil fietsen en foto’s nemen. Deze uitstappen zijn bedoeld om de deelnemers de kans te bieden van elkaar te leren. De leden zoeken in het natuurgebied, in dit geval dus langs de Mark, naar mooie foto-objecten om die op een zo goed mogelijke manier in beeld te brengen. Deelnemen is gratis. De fietstocht gaat om 9 uur van start aan de kerk van Meer. De terugkomst staat gepland rond 13 uur.

De monsters van het Merkske

Op zondag 5 mei kan je met boswachter Bart in de Vallei van het Merkske op expeditie naar kamsalamanders - de kleine monstertjes van het Merkske. Er valt nog meer te ontdekken in dit belangrijke leef-

gebied voor amfibieën Waar 9 soorten voor komen, waarvan 6 soorten kikkers en padden en 3 soorten salamanders.

Tijdens de wandeling bezoek je 3 poelen waarin fuiken zijn geplaatst. Zo zie je de salamanders, hopelijk ook de zeldzame kamsalamander. Ondertussen krijg je info over amfibieën en het belang van deze soorten bij het natuurbeheer. De expeditie vertrekt om 14 uur aan Bezoekerscentrum Vallei van het Merkske (De Klapekster).

Rooye Laarsjes

De Rooye Laarsjes is een groep enthousiaste stappers die volgende maand deelnemen aan Expeditie Natuurpunt met als doel financiële middelen te verzamelen om natuurgebieden te kunnen aankopen. In het bijzonder steunen ze natuurgebied Den Rooy in Meerle. Om geld in te zamelen organiseren ze een ochtendwandeling met brunch op 12

mei. Je kan vertrekken om 8 of 9 uur met een gids, maar je kan natuurlijk ook vrij een wandeling maken. De brunch start om 10.30 uur. Koffie, thee en fruitsap zijn inbegrepen. De kostprijs bedraagt 25 euro, jonger dan twaalf jaar betaal je 15 euro. Inschrijven via de activiteitenkalender op de website van Natuurpunt Markvallei.

Vurige vogels

De maandelijkse zondagswandeling in Wortel-Kolonie staat op 19 mei in het teken van “vurige vogels”. Gids Marcel Verschueren neemt geïnteresseerden om 10 uur op sleeptouw met boeiende verhalen over de verschillende vogels in het natuurgebied. In het cultuurlandschap kijk je dit keer meer naar de boomtoppen dan naar de uitgestrekte drevenzichten. Een verrekijker is een flinke troef, maar ook zonder leer je veel bij Marcel. Zijn informatie over geluiden en leefwijzen van de vogels worden een openbaring met tal van weetjes voor de vogelleek. En er mag ook gelachen worden.

Buitenpretloket

Een bezoek aan het terras van de Klapekster kan al eens verrassend uitpakken. Terwijl je er geniet van een drankje zou je wel eens het bezoek kunnen krijgen van het buitenpretloket. De vrijwilligers verrassen je graag met een kabinet vol attributen en boeiende verhalen over de natuur en de geschiedenis van onze regio. Het enige wat ze in ruil vragen is een luisterend oor en een portie goesting om je handen vuil te maken. Gegarandeerd dat je nadien terugkeert met een flinke portie weetjes en een zalig goed buitengevoel. Gids Carlo Van Boxel neemt je o.a. mee in de wondere wereld van onze vogels en hun nageslacht. Zondag 26 mei doolt hij al zeker rond op het terras tussen 13 en 16 uur. (ao)

De Rooye Laarsjes hebben er duidelijk veel zin in…

Carlo verrast met het buitenpretloket.

VAN HEMELEN BVBA

Paul van Huffel

Helend medium

VAN HEMELEN BVBA

NIEUWBOUW & RENOVATIE

ELEKTRICITEIT

CENTRALE VERWARMING

SANITAIR

ALTERNATIEVE WARMTE WARMTEPOMPEN

ZONNEBOILERS

ZONNEPANELEN

Industrieweg 4 2330 Merksplas

Tel: 03 314 37 67

Tel: 014 26 60 72

info@vanhemelenbvba.be

www.vanhemelenbvba.be

Carolinestraat 11

2322 - Minderhout

Tel.: 0475 66 92 77

info@love2heal.be

www.love2heal.be

God gaf aan mij de legkaart van mijn leven

Als stukjes speelgoed in een kinderhand.

De doos met het voorbeeld heeft hij niet gegeven.

Ik vind niet meer dan de hoekjes en de rand

Daar binnen in zie ik alleen maar kleuren

Ook stukjes zwart, en stukjes wolken wit.

Coöperatie Hoogstraten blaakt van zelfvertrouwen

CONCERT Bij de officiële start voor het nieuwe seizoen voor Coöperatie Hoogstraten werden de cijfers van het voorbije jaar voorgesteld. Een moeilijk economisch jaar met hoge energieprijzen en twee hittegolven deden niet echt deugd voor omzet en export.

De productomzet bedroeg vorig jaar 305 miljoen euro. Leen Matthé: “Dat cijfer blijft al een aantal jaren stabiel, de aanvoer van tomaten klokte af op 96 miljoen kilogram, paprika’s waren goed voor 29 miljoen kilogram en aardbeien voor 28 miljoen kilogram. Door de hittegolven in juni en september bleef dat cijfer spijtig genoeg onder de 30 miljoen. Het omzetcijfer van tomaten lag voor de eerste keer iets hoger dan dat van aardbeien. Maar dit jaar verwachten we wel een stijging van de aardbeien tot 34 miljoen kilogram,”

Dat zelfvertrouwen is onder meer gestoeld op de verwachting dat de Olympische Spelen deze zomer in Parijs een positieve impact zullen hebben op de vraag in het belangrijke exportland Frankrijk. Coöperatie Hoogstraten wil dit jaar ook verder inzetten op gezonde voeding op locatie. Begin mei zal men aanwezig zijn in verschillende steden met een opvallende automaat om aardbeien aan te bieden onder het motto: ‘Hoogstraten, dan is’t goe!’

Voedselbanken

Naar goede gewoonte werden vier kilogram aardbeien verkocht voor een goed doel. De hoogste bieder was dit keer supermarktketen Lidl, zij betaalden €4.000 en dat bedrag werd door de telers verdubbeld. Dit jaar gaat de opbrengst naar de Belgische Federatie van Voedselbanken.

Bijzonder jubileumconcert van Vialta

CONCERT Kamerkoor Vialta bestaat 35 jaar en viert dat - uiteraard - met een bijzonder vintage concert op zaterdag 8 juni om 20 uur in de kapel van het Klein Seminarie. ’Sing Sing Sing’ kreeg een zeer gevarieerd programma, met een selectie

uit het repertoire dat Vialta sinds 1989 heeft opgebouwd. Daarbij zullen de jaren 50 nooit ver weg zijn.

Beslist geen opgewarmde kost overigens, de gekozen liederen worden extra opgepoetst en in een nieuw jasje gestoken. Hiervoor gaat het koor de samenwerking aan met regisseur Veerle Demuynck (Narrante vzw). Zij ontleedt de teksten en spint samen met dirigent Sander Le Roy een rode draad doorheen het programma. De werken komen nog meer tot hun recht door de juiste gestiek en de juiste danspassen (!). Hiervoor zullen de zangers trouwens alles uit het hoofd brengen.

Kamerkoor Vialta verwelkomt de liefhebber van koormuziek graag in de Eeuwfeestkapel van het Klein Seminarie. Het concert start om 20u. Kaarten kosten € 18 via de website. Alle info vindt u op www.vialta.be. (fh)

Voorzitter Piet Vanthemsche was een tevreden man met de cheque van €8.000: “We verdelen elk jaar 23.000 ton gezonde en gevarieerde voeding. Een deel daarvan komt van schenkingen uit de voedingsindustrie. Vorig jaar ontvingen maar liefst 213.873 mensen maandelijkse voedselhulp, een cijfer dat jaar na jaar stijgt.” (pm)

De voorzitter van de Belgische Voedselbanken nam een cheque van € 8000 in ontvangst.

Alle info op onze sociale media

www.het-slot.be

Beleef Hoogstraten met tweede beiaardcantus

ZANGAVOND Hoogstraten maakt zich klaar voor de tweede editie van de Beiaardcantus op zaterdag 25 mei om 20 uur. Na het succes van vorig jaar is organisator Beleef Hoogstraten druk bezig om een nieuw programma klaar te stomen. “We schuiven dit jaar een maand op en sluiten nu aan bij de feestweek van Heilig Bloed, het is dan ook de bedoeling dat we dit aanhouden voor de volgende edities.”

De beiaardcantus heeft plaats in de schaduw van de St-Katharinakerk, op de parking van IKO die toegankelijk is vanaf

19 uur. Beiaardier Luc Dockx zal opnieuw vanuit zijn toren heel wat volksliedjes uit de studentencodex spelen. Ook Jef Martens maakt zijn opwachting op het podium met enkele klassiekers uit het repertoire van de Spilzakken.

Speciaal voor dit evenement componeerde Luc Dockx en Jef Martens vorig jaar een nieuw beiaardlied, en dat kan natuurlijk niet ontbreken op de beiaardcantus.

De voorverkoop van dit evenement is be -

Hoogstraatse Beiaardlied (om alvast te oefenen)

Scan de QR-code in en je krijgt de videoclip te zien waar Luc Dockx, Jef Martens en Bart Van Delm het Hoogstraatse Beiaardlied aan jullie voorstellen.

HOOGSTRAATS BEIAARDLIED

Jef Martens - Luc Dockx, gezongen in het Hoogstraats dialect

Zomerse klanken kleuren Hoogstraten

Zon in mijn hert, muziek in ’t kwadraat

Ik vuul mij op slag helemaal uitgelaten

Daarboven speelt ne muziekacrobaat

Zingen de klokken om goden te danken

Of zingen de klokken veur ons plezier

Mijn hert veert op bij die hemelse klanken

Ik deel in de vreugd van den beiaardier

Uitbundige vrolijkheid walst door de straten

De klokkenspeler werkt zich in ’t zweet

Hij wil z’n ducht op de wereld loslaten

En schenkt ons een fleurig klankenboeket

Het beiert en klepelt uit alle galmgaten

De lucht klaart weer op, we vuulen ons goed

Daar is de lente, ’t is feest in Hoogstraten

D’ eirbisme smaken weer even zoet

Het klokkengelui daar hoog in den toren

Jaagt al mijn zorgen weg met de wind

Hoogstraten leeft en lijkt wel herboren

Wanneer hij daarboven de muzen bemint

gonnen. Meer info en tickets via www. beleefhoogstraten.be. Tickets kosten €15. Inbegrepen in de prijs zijn 5 consumpties en het programmaboekje met alle teksten.

Om het je nog gemakkelijker te maken plaatsen we hier de QR-code waarna je onmiddellijk naar het betaalportaal gaat. (pm)

Wereld Fairtrade-dag op 11 mei

SOLIDARITEIT Op zaterdag

11 mei is het Wereld Fairtrade-dag. Die dag geniet je bij de Oxfam Wereldwinkel in Hoogstraten van een gratis consumptie op het terras met een vleugje muziek op de achtergrond.

Oxfam focust op deze Wereld Fairtrade-dag op de ‘Women’s Hope’ koffie uit Oost-Congo. Deze eerlijke en hoogwaardige arabicakoffie wordt geproduceerd door Rebuild Women’s Hope, een coöperatie die voor 70% uit vrouwen bestaat. Door de structurele ongelijkheid in Congo hebben vrouwen weinig tot geen financiële rechten. Oprichtster Marcelline Budza wil met haar bedrijf daar verandering in brengen.

Om dit verhaal extra in de verf te zetten, werkt men samen met de Congolees-Belgische kunstenares Bahati Simoens. Het verleent de koffie een mooi artistiek jasje, een mooie match met de energiebom in de verpakking. (fvl)

De laatste noten van de Seminarie Dixiestompers

CONCERT In 1973 richtte Eddy Sabbe in het Klein Seminarie ‘the Original Highstreet Seminarie Dixiestompers’ op, een dixieband die bestond uit leraren en leerlingen van de school. Een halve eeuw later zijn er nog 2 van die leraars, Eddy zelf en Raf Peeters, actief in deze band (die weliswaar al een tijdje op non-actief stond). In de loop der jaren werd de groep steeds verder aangevuld met andere leerlingen en/of leerkrachten. Op vrijdagnamiddag 15 maart nodigde de Bond van Oud-Leraars van het Seminarie het orkest uit voor een allerlaatste concert.

Acht ex-leraars-muzikanten van de school speelden mee in de feestzaal. Veel dixielandmuziek uiteraard zoals ‘Over the waves’, ‘Basin Street Blues’, ‘It’s a long way to Tipperary’, ‘When the Saints’, maar ook kerstmuziek ‘I’m dreaming of a white Christmas’. En ook muziek voor de zangavonden: ‘Toen ik nog ne snotneus was’, maar dan wel de Hoogstraatse versie met tekst van Jos Bruurs op het lied van Jo Erens ’Toen ik nog een jeungske was’. Bij dit laatste nummer was Raf Peeters voorzanger en dirigent van het meezingende publiek.

Er volgde nog een ode aan stichter Eddy Sabbe op de melodie van ’Hoogstraten voor ons allemaal’, het lied dat Eddy zelf schreef ter ere van 800 jaar Hoogstraten. Waarna het muzikale doek viel over dit fantastische dixieland gezelschap. (pm)

Kleuters op bezoek bij hun vrienden

SCHOOL WZC De kleuters van het Klein Seminarie brachten eind maart een bezoek aan hun vrienden van het Woonzorgcentrum. Dit naar aanleiding van het project in de school rond ’Vriendschap’. De kleuters werden enthousiast onthaald door hun buren. Samen zongen ze liedjes, de kinderen deelden ook nog zelfgemaakte vriendschaps- en troostkaartjes uit voor de bewoners. (pm)

Een enthousiaste muzikale bende in 1977 v.l.n.r.: Eddy Sabbe, Walter Fransen, Guido Fransen, Peter Roovers, Jean Biernaux, Raf Peeters, Stan Vinckx en Jan Sneyers.

De bezetting waarmee een laatste keer werd opgetreden: Luc Van Delm, Koen Cornelissen, Luc Rombouts, Patrick Lizon, Raf Peeters, Jean Biernaux en Eddy Sabbe.

Paaseitjes van HoZT voor ’t Verzetje

SOLIDARITEIT Het Hoogstratens Zwem Team (HoZT) pakte andermaal uit met hun jaarlijkse Paaseitjesactie. De zwemmers gingen van deur tot deur om zoveel mogelijk zakjes met paaseitjes te verkopen om de club een financieel ruggensteuntje te geven. HoZT en Foodbrain International schonken de niet verkochte paaseitjes aan ’t Verzetje. (rob)

Voorzitter Barbara Kegelaer overhandigt de eitjes waarmee ’t VerZetje voor heel wat paasvreugde kan zorgen…

Van Julia tot Lima

VIERGESLACHT “Ons Moemoe is apetrots en ik zou haar graag willen verrassen met een foto van ons viergeslacht in de Hoogstraatse Maand...” - zo liet Inge Leemans ons weten. Waar wij heel graag op in gaan…

Inge werd op 24/10/2023 “de trotse mama van een lief dochtertje Lima”. Samen met haar mama Chris Van Opstal en moemoe Julia Adams vormen zij een nieuw Hoogstraats viergeslacht. Van harte gelukgewenst! (red)

De windmolen(s) te veel

In dit landschappelijk waardevolle agrarische gebied, in de vallei van de Raamloop, zou de windmolen komen. Het duurde een tijdje voor duidelijk was waar de molen zou komen. In de aanvraag is sprake van de Venneweg in Minderhout - maar die straat ligt in Meer. Bovendien werd het bordje langs de Venneweg een paar weken voor het verstrijken van de onderzoeksperiode van 5 april, verplaatst naar een ander perceel. Minder zichtbaar voor voorbijgangers. Toeval?

ENERGIE Hebben we al niet genoeg windmolens? Waarom moeten die allemaal in Meer komen? Dat is veelgehoorde opmerking in het dorp. Het is niet dat ze hier geen windmolens verdragen, maar genoeg is genoeg. En de uitleg die men er vroeger bij gaf, de nabijheid van de snelweg is ondertussen niet meer geldig. Er ontstaat een gevoel van willekeur, van wildgroei. Zo ook in omgeving van Venneweg, den Aard, de Terbeeksestraat waar een hernieuwde aanvraag voor een vergunning loopt. Werpen de 116 ingediende bezwaren gewicht in de schaal?

Waar de Venneweg op de Gestelsestraat uitkomt, verscheen meer dan een jaar geleden een geel bordje van een ’geweigerde’ vergunning. Blijkbaar vond de overheid de aanvraag op deze plek niet kunnen. Maar dit voorjaar werd de omgeving van de Venneweg opnieuw geconfronteerd met een aanvraag, nu nog dichter in de vallei van de Raamloop. Het beoogde perceel ligt tegen de beek, temidden van landschappelijk waardevol gebied.

Koen Voeten en Toon Verboven vinden dat er nu een grens overschreden wordt. Deze molen komt erg dichtbij de Venneweg, Terbeeksestraat en de Meerseweg. Zij verdiepten zich in de aanvraag en vonden veel steun bij de bewoners. Die dienden 116 bezwaren in. Koen en Toon: “De aanvragers sparen kosten nog moeite om aan te tonen dat een molen op deze plek een goed idee is. Er is immers nog veel behoefte aan groene energie en ze zien een opportuniteit van een tweede rij langs de snelweg en, aan de overkant, ook nog een derde. Het houdt niet op!”

Ramen

“Het landschappelijk waardevolle agrarische gebied wordt daarbij gebanaliseerd. De Raamloop was in het verleden toch al rechtgetrokken en de vallei heeft eigenlijk nauwelijks landschappelijke en natuurwaarde meer, heet het. Maar niets in minder waar. De Ramen, zoals wij dit stukje natuur noemen, is altijd al mooi geweest en moet mooi blijven. Het argument dat ze de snelweg moeten blijven volgen en dat het dan wel goed

komt met het landschap is hier niet van toepassing. Het snelweglandschap is een heel ander landschap dan hier in de Ramen. Met bosjes, de Beek, de vallei. Het is toch geen zicht om hier een windmolen te plaatsen.

De laatste windmolen was eigenlijk al een brug te ver, of beter gezegd, te dicht bij de bewoning. Maar deze komt nog een stuk dichter. Het gezwof (zwof-zwof-zwof)

is het geluid van de molen zal nog een stuk dichterbij gaan klinken. De slagschaduw zal bij sommige bewoners vervelend worden en het mooie landschap wordt voor iedereen gedegradeerd. Wij willen hier geen snelweglandschap en geen industriële look, zoals bij de snelweg. Deze molen is hier niet op zijn plaats.

We hebben het ook nog niet gehad over slagschaduw en denken daar wel last van

gaan te hebben. Kortom,” besluiten Koen en Toon, “we menen toch heel wat argumenten te hebben waarom deze molen hier niet thuishoort. En dat is door de vele bezwaarschriften toch wel duidelijk geworden, denken wij…”

Benieuwd wat onze overheden hiervan denken. Wordt vervolgd. (ma)

Opvoering ‘t Heidebloempje liet niemand koud…

TONEEL Zat ‘t Heidebloempje met de handen in het haar? In Meer? Want als de zaal wegvalt, wat moet je dan doen? Maar toneel zou toneel niet zijn als ’t Heidebloempje daar geen mouw aan weet te passen. Niet alleen van decor veranderen, zelfs van zaal. Of dit zou lukken? We gingen kijken. Om achteraf te kunnen getuigen dat het ook dit keer toneel van de bovenste plank was!

In het voormalige gebouw van de kringloopwinkel werd je keurig ontvangen. En naar de tafel geleid met de mensen waarvoor je gereserveerd had. De bediening was uitstekend. Maar de vraag die iedereen op de lippen lag werd al snel gesteld: waar wordt hier dat toneel opgevoerd? Waar is het podium?

Kerk

Bleek al vlug dat we niet in de toneelzaal beland waren, maar in het café. En dat wij als parochianen in de mis hoorden te zitten. Dat kwam zuster Carolina (Frie Adriaensen) ons vertellen. We werden keurig, tafel per tafel, naar de toneel -

zaal hiernaast geleid. Of, beter gezegd, de kerk van pastoor de Bonte (Jan Jansen). De kerk van Meer had een probleem en trappistenpater (Harm de Gruyter) uit Zundert en duister figuur dhr Brosens (Fonne Brosens) werd gevraag om financieel te komen steunen. Het bisdom wil evenwel eerst duidelijkheid en stuurt inspectrice Juffrouw Geurts (Ilse Arnouts) naar de Meerse parochie voor inspectie. Zijn ook van de partij: huishoudster Wilma van Beek (Daniëlla Vermeiren) en diens licht onderdanige man Jan (Wout de Gruyter). Tortelduifjes Ilse (Tesse Brosens) en Thijs (Domien Cools) en, natuurlijk een zeer toegewijde koster Kees (Herman Snoeys). Voor de misdienaars werd voor de jeugd gekozen. Tijl Brosens, Janne Brosens, Lone en Miel Peeters glunderden in hun bijrol en maakten het toneelteam compleet.

Overstag

Decorbouwers Stan Strybos en Wim Delcroix, en zaalinrichters Emilie Kerstens en Tilly Hessels hadden hun handen vol om de vroegere loods van betonfabriek

van der Velden om te bouwen tot een sfeervolle toneelzaal. Het verhoogje achter in de zaal gaf mede een perfect zicht op het podium. Geluid en muziek (Karel Martens) klonken perfect en soufleurs (May Roos en Willy Delcroix) maakten de haperingen onzichtbaar. En de grime (Tesse Brosens) deed iedereen blinken op het podium.

Wel tof dat door een toeval de pastoor weer tot leven gewekt werd. En dat uiteindelijk de inspectie overstag gaat en het bisdom een positief rapport krijgt. De parochie van Meer is gered! Ja in toneel is alles mogelijk…

De schrijver van deze komedie, Edward Bastiaansen, gaf regisseur Jos Cools een ferm compliment. Zijn stuk was naar waarde opgevoerd en op de juiste manier aangepast aan de plaatselijke omstandigheden. Ook onze conclusie: Jos Cools en de hele ploeg van ‘t Heidebloempje hebben dat meer dan puik gedaan. We kijken alweer uit naar het najaar! (ma)

Oude Meerselseweg blijft toegankelijk

TRAGE WEG Is de Oude Meerselseweg, de zandweg die loopt van de watermolenweg in Meersel-Dreef naar de Eindestraat in Meer achter de Mosten door, een openbare weg? Mag de eigenaar een draaiboom plaatsen en het verkeer afsluiten? Deze vragen stelde de dorpsraad van Meersel-Dreef aan het stadsbestuur.

Gelukkig liet het antwoord niet lang op zich wachten: “De barelen, geplaatst

H.

Apollonia

door bosgroep Kempen Noord - zijn er gekomen na steeds terugkerende overlast van quads. Het oude zandpad ligt er heel onregelmatig bij met bulten en diepe plassen. De barelen zijn geplaatst op vraag van de private boseigenaar. Er is voor gezorgd dat deze passen in de natuurlijke omgeving, daarom zijn ze gemaakt van onbehandeld acaciahout.

Langs de barelen is één meter vrijgehouden voor passage door voetgangers. Dit was de voorwaarde om ze te mogen plaatsen en deze is gerespecteerd. Door deze inrichting kunnen wandelaars en voetgangers passeren. Motorrijders, menners, ruiters en auto’s niet meer. Dat hoeft geen probleem te zijn. Het is immers een oude trage weg (atlas van buurtwegen) op privégrond. Dat wil zeggen dat degene die hier wettelijk doorgangsrecht hebben, hierin niet gehinderd worden.”

Bosgroepen, zoals Bosgroep Kempen Noord, zijn verenigingen van boseigenaars, vóór boseigenaars. Bosgroep Kempen Noord vzw is een vrijwillig samenwerkingsverband tussen bosbeheerders met als doel de vele boseigenaars te ondersteunen in het duurzaam beheer van hun bossen. (JJ)

onder handen genomen

MARIAPARK Het beeld van de H. Apollonia in het Mariapark werd door broeder Jo van het Kapucijnenklooster onder handen genomen en terug geplaatst in een beschermende glazen kast. De kleuren schitteren zoals nooit tevoren.

H. Apollonia zou volgens de overlevering geleefd hebben tijdens de christen-vervolgingen onder de Romeinse keizer Decius rond 248. Zij werd gearresteerd en gemaand om haar christelijke geloof af te zweren en terug te keren tot het geloof in de aloude Romeinse goden. Ze bleef echter standvastig in haar geloof, ook toen men haar vreselijk folterde: men zou bij haar alle tanden met een tang getrokken hebben, daarna sleurde men haar door de straten van Alexandrië (Egypte) en wierp men haar op de brandstapel.

Zoals alle martelaren wordt zij in de iconografie meestal afgebeeld met een palmtak in haar ene hand, in de andere houdt zij het marteltuig, nl. een tang waarin een tand geklemd zit.

Ze bleef steeds een populaire heilige, men waardeert haar voor haar standvastig geloof. Niet verwonderlijk dat men haar hulp vraagt bij kiespijn, en dat tandartsen haar als hun patrones hebben... (JJ)

Poëtisch ‘Labyrinth’ in het Mariapark

MARIAPARK Er is weer meer kunst en bezinning in het Mariapark van de Paters Kapucijnen. Stadsdichter Monique Bol werd geïnspireerd door Franciscus van Assisi tijdens een pelgrimstocht, drevenier Geert Rutten maakte een beeldende vertaling van haar gedicht. Dat beeld (zie foto) kunnen bezoekers voortaan bewonderen bij het Franciscaans labyrinth in het park.

Omdat niet iedereen in de mogelijkheid is om ter plaatse te komen of te gaan, kan je hierna de tekst lezen van het gedicht:

Labyrinth

het kan je zomaar overvallen, even ben je de weg kwijt. echt verloren ben je nooit en je gaat door. je kijkt om je heen. Rijkdom zit in elke bloem, in elk gewas, in witjes

en in de bijen. ze oogsten wat zo gul te geef is. warmte raakt je hand, je ziet het zoemen. wilde anijs volgt je overal en weelderig aait het gras. het kronkelpad

leidt je naar het midden, langs zorgvuldig gezaaid goed en langs wat zomaar kwam. de tuinman knikt naar je, zijn schaar temt te uitbundige bloei. op het pad lees je

het hier en het nu, het is onmogelijk om nog te verliezen. dankbaar kronkel je altijd verder, naar het midden toe. Daar troost een ei, kom je thuis in jezelf

Monique Bol (voormalig stadsdichter Hoogstraten) (JJ)

Liesbeth Van den Bogerd en Marc

“Een goed dorpscafé luistert naar z’n klanten…”

HORECA Enkele jaren geleden werd parochiezaal ‘t Markenhof in Minderhout al helemaal vernieuwd door vrijwilligers van vzw ’t Markenhof. Sindsdien vergaderen er opnieuw verenigingen, zijn er feesten en zelfs burgerlijke uitvaarten. Ook het café naast de grote zaal was dringend aan renovatie toe. Na maanden van hard labeur heropent het café als ‘De Papboer’. De nieuwe uitbaters Marc Godrie en Liesbeth Van den Bogerd willen er een gezellig dorpscafé van maken voor jong en oud.

Op donderdag 9 mei vanaf 14 u is iedereen welkom op de opening om kennis te maken met de nieuwe eigenaars en het vernieuwde interieur. Vooraan zal het grote terras geopend zijn. Overdag is live muziek voorzien. Op zaterdag 11 mei krijgt de vroegere cafébaas Harry Govaerts een waardig afscheid voor 29 jaar trouwe dienst.

Ervaring

Liesbeth en Marc hebben al heel wat ervaring in de horecasector. Marc tapte vroeger in zaal ’t Fortuin in Meer. Liesbeth stond in haar studententijd achter de toog van Jansen & Jansen en de Blauwe Regen. Nadien baatte ze enkele jaren de winter- en zomerbar van Tennisclub De Vrijheid uit.

Twee jaar geleden besloten ze ook als koppel in de horeca te starten, door de socio te verzorgen van voetbalclub Hoogstraten. Voor de catering werkten ze samen met Hof Ter Smisse. “Het was een leuke ervaring om dit samen te kunnen doen. We zagen dat dit als koppel ook goed werkte,” steekt Liesbeth van wal. “ En de stap naar Minderhout? “Ik kende Luc Hertoghs, secretaris van vzw ’t Markenhof van toen ik werkte bij TC De Vrijheid, waar hij tenniste.” Piet De Bie, de voorzitten van vzw ’ t Markenhof, kende Marc van het voetbal bij VV Minderhout.

Uiteindelijk gingen ze samen in zee voor de Papboer. “We waren als bestuur heel blij dat we twee voor ons bekende mensen hebben gevonden met de nodige horeca ervaring en de motivatie om dit project te doen slagen. Overigens wil ik als

voorzitter ook de vrijwilligers van onze vereniging bedanken om de renovatie te realiseren. In het bijzonder Marc Godrie als schrijnwerker, Albert Van Bouwel als electricien en Koen Pauwels als ingenieur en veiligheidsverantwoordelijke, samen met de andere vijf vrijwilligers. Zonder hen was dit project ondenkbaar.”

Veel zin

Liesbeth woont al heel haar leven in Minderhout. Ze is 38 jaar oud en moeder van twee kinderen, Sam en Lars. Ze is al bijna 20 jaar gelukkig samen met haar vriend Marc Godrie.

Marc is afkomstig uit Meer en voetbalde daar. Toen ze samen gingen wonen maakte hij de overstap naar VV Minderhout. Marc werkt als zelfstandige schrijnwerker.

“Wij krijgen hier nu de kans om een nieuw concept uit te proberen,” zegt Marc. “We kunnen dit perfect combineren met ons huidig arbeidsregime, maar we gaan natuurlijk wel rekening moeten houden met onze kinderen. Iets opbouwen vanaf nul vraagt kracht, een sterk netwerk en flexibiliteit. We weten allebei uit ervaring dat werken in de horeca zwaar is, maar we hebben er echt heel veel zin in.”

“Als tiener droomde ik al om op mijn 50ste een eigen wijn- en tapasbar te kunnen

openen in Hoogstraten”, gaat Liesbeth verder. “Maar door deze opportuniteit kan ik mijn droom al eerder waarmaken. En onze zoon Lars, die nu 15 jaar is, studeert in de horeca en hij zou ook al graag mee helpen in ons café.”

Jongeren

Liesbeth: “Het is toch jammer dat onze zoon en zijn vrienden niet meer in het café geraken om gezellig iets te drinken, zoals wij dat vroeger deden. Wij kwamen daar eerst samen en gingen dan uit. Nu is er eerst een voordrink thuis en dan gaan ze uit, dus niet meer op café. Ik hoor veel ouders klagen dat ze alweer bier in huis moeten halen of een poolhouse moeten zetten omdat de jongeren het weer te bont hebben gemaakt…

Om jongeren terug naar de toog te krijgen, willen wij inzetten op hun eigen muziekkeuze en vragen naar hun interesses. Maar evenzeer willen we op zaterdagnamiddag en zondag de coureurs hier verwelkomen. De biljarters en de duivenmelkers zijn hier al lang kind aan huis, dat zit wel goed dus.”

Het koppel heeft nog meer ideeën. “Er komt ook een dartsbord en op termijn willen we ook een dartsploeg opstarten,” zegt Marc. “We wilden onderscheid maken tussen de feestzaal en het café. Van -

De nieuwe uitbaters van café de Papboer: Marc Godrie en Liesbeth Van den Bogerd

Godrie openen café de Papboer

daar dat we het café nu ‘de Papboer’ noemen, wat toepasselijk verwijst naar de spotnaam van de inwoners van Minderhout.”

Toch is de zaal ook van belang. “We gaan zeker open zijn als er bv. een uitvaartplechtigheid is gepland. We willen de aanwezigen dan de mogelijkheid geven om na afloop in ons café nog wat verder te praten met mensen die ze normaal niet zo veel zien.”

Troef

“Een goed dorpscafé luistert naar z’n klanten,” vervolgt Liesbeth. “Nieuw is de mogelijkheid om iets kleins te eten, denken we maar aan een spaghetti, croque monsieur, pizza baguette, soep met een lekker stuk brood, een portie gemengd en een wisselend weeksuggestie, bv. appelgebak.

Onze grootste troef is het groot terras vooraan, want in Minderhout zijn verder geen terrassen. En voor de kinderen komt er een speelhoek en een zandbak.”

Marc: “Op 5 mei beginnen we met een try-out voor de mensen die hier zo lang hebben gewerkt. Die gaan dan goed in de watten gelegd worden. Na afloop kunnen zij ons dan wat feedback geven over hoe we onze tap kunnen optimalizeren, welke hapjes het meest in de smaak vielen en hoe we de stoelen het best opstellen bijvoorbeeld.

Op 9 mei vanaf 14 uur volgt de officiële opening, waar we hopen op goed weer voor ons terras. We gaan zorgen voor een leuke sfeer voor jong en oud. Overdag mikken we op zowel een jong als het wat oudere publiek met live Nederlandstalige muziek. Voor de allerkleinsten plaatsen we een springkussen. ’s Avonds is er een DJ. Ook zal de finale voetbal voor de beker van België op verschillende TV toestellen in het café te volgen zijn, voor de voetbalfans een echte must! In de toekomst zullen hier trouwens heel wat sportwedstrijden live te zien zijn.

Twee dagen later, op 11 mei dus, zetten we de vroegere uitbater Harry Govaerts in de bloemetjes. Hij heeft zich 29 jaar belangeloos ingezet en was altijd paraat. Zijn klanten waren vooral de leden van de Arkduif en de biljarters.” De fanfare zal er bij zijn.

Cirkel

Liesbeth heeft er duidelijk zin in om uit de startblokken te komen. “Wij merken dat we nu al aanvragen krijgen voor bv.

KWB Kinderloop wijkt uit

JOGGING Op zaterdag 8 juni organiseert KWB Minderhout de ‘Kinderloop’. Normaal gezien zou dan de 30ste Kapellekensloop zijn beslag krijgen, maar de school en de sporthal zijn die dag bezet voor de verkiezingen de dag nadien.

De democratie eist dus weliswaar haar rechten op, maar om de kinderen alvast een mooie sportieve middag te geven, gaat de kinderloop wel door. Er wordt uitgeweken naar het terrein van Garage Adams op de Lage Weg.

Het programma van de KWB Kinderloop voor kinderen tussen 4 en 12 jaar:

verjaardagsfeesten en ‘sweet 16’. Door onze horeca-ervaring weten we dat Stella nu het populairste biermerk is. Daarom sloten we een overeenkomst af met AB InBev als brouwer. Zo kunnen we bv. ook Karmeliet van het vat tappen.

Als kind ging ik vroeger altijd met mijn ouders en mijn broer mee naar het voetbal. Mijn vader biljartte hier , nog altijd trouwens. Na de match dronken we hier dan een pintje en begon mijn vader te biljarten. Voor mij is dit dus eigenlijk niet alleen een droom die uitkomt, maar ook een stukje nostalgie. Het lijkt wel een cirkel die nu rond is.”

Praktisch: Donderdag 9 mei 14 u: opening café de Papboer, Koestraat 6 in Minderhout, met nieuwe uitbaters Marc en Liesbeth. Live muziek en groot terras.

Zaterdag 11 mei 19 u: Afscheid Harry, die 29 jaar caféuitbater was, met aanwezigheid van de fanfare. (jl)

14.00 uur kleuters 100m geboortejaar 2020 en later

14.10 uur kleuters 100m

geboortejaar 2019

14.20 uur kleuters 100m

geboortejaar 2018

14.40 uur Prijsuitreiking

15.00 uur geboortejaar 2016-2017

15.10 uur geboortejaar 2014-2015

15.20 uur geboortejaar 2012-2013

15.40 uur Prijsuitreiking

Inschrijvingen: garage Adams, Lage Weg 30 vanaf 13 uur tot een kwartier voor de start van elke kinderreeks. Zoals gebruikelijk is er een medaille en snoepzak voor elke deelnemer. (red)

Nogal wat vrijwilligers zetten zich in voor de parochiezaal: Jan Tilburgs, Herman Goetschalckx, Johan Bastiaansen, Jeff Brosens, Karel Jacobs en Jacq Vermeiren. Fons Aerts ontbreekt.

Klasreünie van Minderhoutse dertigers

REÜNIE In maart hielden de 30-jarigen van Minderhout een klasreünie. Ze werden weliswaar 30 in 2023, maar zagen mekaar terug in 2024 - een klein uitstel dus,

goed en wel onderweg naar hun 31ste levensjaar. Het werd een fijn weerzien. Daarbij gingen warme gedachten ook uit naar de twee klasgenoten van toen die er

helaas nooit meer bij kunnen zijn: Charlotte Kennes (overleden 2007) en Bram Van Den Broeck (overleden 2011).  (jaf)

Van links naar rechts onderaan: Gitte Koyen, Yente Braspenning, Bieke Kox, Stephanie Voeten, Paulien Van Dijck, Naomi Beaux, Lieselotte Augustyns, Sandrien Mertens, Laura Anthonissen.

Bovenaan: Gitte Bluekens, Lotte Geerts, Loes Bax, Rob Michielsen, Ken Keustermans, Glen Schrijvers, Harrie Aerts, Maud Huybrechts, Riëlle Pemen, Inge Jacobs, Stijn Bartholomeeusen, Dylan Van Den Bergh.

‘Onze pa’ Jan Krijnen biljartkampioen

BILJART Op vrijdag 5 en zaterdag 6 april vond het jaarlijks clubkampioenschap van Biljart Club Minderhout plaats. Jan Krijnen won op vrijdag al op overtuigende wijze de voorrondes van Jef Thielemans. Op zaterdag volgden de finalerondes. In de kwartfinale won Jan maar nipt van Cor De Bont. Sus Michielsen moest in de halve finale echter toezien hoe Jan zijn goede vorm helemaal terug te pakken had en in de finale werd Neel Kerstens opzij gezet. Zo werd het oudste lid, ‘onze Pa’ genoemd, clubkampioen. Het is ‘onze pa’ van harte gegund!  (jaf)

Op de fotot zittend: Sus Michielsen (3de plaats) Jan Krijnen (1ste plaats) en Neel Kerstens (2de plaats).

Staand: Tom De Dycker (algemeen kampioen) Herman Verschueren, Cor De Bont, Jef Thielemans, Karel De Bie, Ludo Thielemans, Wim Van Den Heuvel en Jef Eelen. (Ontbreken op de foto: Willy verschueren en Toon Jansen.)

achterhaald. Men dringt er bij het stadsbestuur op aan om zo spoedig mogelijk een inspectie van Monumentenwacht uit te laten uitvoeren om vervolgens de meest noodzakelijke werken uit te laten voeren in overleg met het Agentschap Onroerend Erfgoed.

Ook de herinrichting van het Vagebondplein tot en met de ingang van het kerkhof wordt voorgesteld als plaats voor parking, feesten en groen. Functies die er nu zijn, maar beter geordend kunnen worden.

Geduld, een edele deugd

Met betrekking tot de prioriteiten die de dorpsraad in april vorig jaar naar voor schoof, is er helaas nog geen vooruitgang. Meer zelfs, het bestuur moet normaal binnen een termijn van zes weken antwoorden op een vraag, maar komt dat engagement niet of nauwelijks na. In de antwoorden die men uiteindelijk ontvangt wordt er, al dan niet terecht, verwezen naar het Agentschap Wegen en Verkeer (AWV), naar het Agentschap Natuur en Bos (ANB) en of naar het Agentschap Onroerend Erfgoed (AOE / M&L). Maar er beweegt niks.

Bij prioriteiten zoals een natuurkerk in de kolonie en de restauratie van het monument voor de gesneuvelden, moet men inderdaad aankloppen bij monumentenzorg. Voor andere vragen, zoals de opwaardering van het speelterrein bij

Ferm opgeruimd

ZWERFVUIL In het kader van de actie ‘Mooimakers, de Lenteschoonmaak’ verwijderden op zaterdag 6 april enkele leden van Ferm en sympathisanten zwerfvuil in Wortelse straten, pleintjes en bosjes. Met het materiaal dat het stadsbestuur ter beschikking stelde trokken ze o.a. langs Poeleinde, Zandstraat, Grote Plaats, de witte wijk, Sint Jansstraat, Rooimans en een gedeelte van de Beukendreef. Na afloop werden de vrijwilligers getrakteerd op een drankje en kleine versnapering.

Over het algemeen blijken de bewoners hun eigen zone goed zwerfvuil-vrij te houden. In de niet-bewoonde straatbermen, beken/sloten en groenzones is evenwel vaak heel wat vuil te rapen. Daarom zal het zeker niet bij een eenmalige actie blijven. Ferm hoopt dan ook op nog meer hulp van leden en sympathisanten. (fh)

Kerkveld uiteraard niet. Maar ook in dat dossier is er geen vooruitgang.

Een nieuwe prioriteit is de bestrating van de Grote Plaats. Tussen de betonplaten zijn voegen die voor lawaai zorgen telkens er een auto passeert. Vervangen door asfalt is een optie, maar zal wellicht uitnodigen om sneller te rijden. Een uitvoering in overleg met de ‘tuinstraat’ kan hier een oplossing bieden.

Een andere vraag houdt verband met het fietspad naar Hoogstraten dat ter hoogte van de Klinketbrug al vaak onder water stond. Meestal is de politie dan wel ter plaatse, maar het blijft een gevaarlijke toestand.

De verlichting van de zebrapaden is niet optimaal. Waar men vroeger sprak over verlichting door het plaatsen van lampen aan geel-zwarte palen (zoals in Merksplas), zijn die er om welke reden dan ook niet gekomen.

Vraagt u maar

Wanneer de aanwezigen vragen mogen stellen, gaat het vaak over de kolonie. Zo

is er de vraag om het fietspad langs de Molendreef te herstellen. Een bijkomend voorstel om het fietspad te scheiden van de rijbaan is al besproken, maar monumentenzorg geeft daarvoor geen toelating.

De organisatie van de jaarlijkse rommelmarkt in de kolonie als stiltegebied is, gelet op de parking van de wagens, wellicht een groter probleem. Hier vraagt men of het mogelijk is om, net zoals bij de voorstellingen van Het Groot Circus van het Klein Verdriet, een centrale parking te voorzien.

Sommige, al of niet achterliggende, gronden langs de Sint-Jansstraat en bij uitbreiding richting Kerkveld zouden nu in een overstromingsgebied liggen. Een van de aanwezigen is hiervan op de hoogte en laat weten dat het inderdaad een regelgeving van oktober 2023 is.

Bij de vraag naar een trajectcontrole op de baan Wortel naar Merksplas, weet een andere aanwezige dat het voorstel op tafel lag maar dat de gemeente Merksplas niet meewerkte.

Bij het einde wordt nog meegedeeld dat de dorpsraad samen met Wortel2030 en Stal 28 ook dit jaar samen een dorpsmoment zal organiseren in De Boomkens. Noteer de datum van 28 juni alvast in uw agenda. (fh)

Jef en Liesbeth namen de Zandstraat voor hun rekening.

Wout en Els deden onder meer deze ‘geestrijke’ vondst op Poeleinde…

Brassbands Wortel en Meer nodigen uit voor “Just Dance”

CONCERT De leden van Brassband Wortel spelen al verschillende jaren samen met de muzikanten van Brassband Sinte Rosalia van Meer. Na het zeer geslaagde kerstconcert in Meer, verzorgen de muzikanten nu op vrijdag 10 en zaterdag 11 mei 2024, telkens om 19.30 uur hun jaarconcert in de Wortelse parochiezaal Trefpunt.

Met als thema “Just Dance” wordt gemusiceerd onder de leiding van dirigente Cindy Kranen. Op het programma diverse klassieke brassbandwerken, maar er wordt ook geput uit allerlei andere bekende muzikale genres. Inkomkaarten in voorverkoop verkrijgbaar bij de muzikanten van Wortel en Meer of reserveren via tel.nr. 0471 40 81 40. (jaf)

Autobanden René Van Hasselt

GSM

Langenberg 15 2323 Wortel

www.autobandenvanhasselt.be

Cindy Kranen dirigeert het jaarconcert van de brassbands van Wortel en Meer.

De Brassband van Wortel en Sinte Rosalia van Meer gaven voorbije december nog een uniek kerstconcert.

info op onze sociale media www.het-slot.be

Sportnieuws: Rob Brosens - Alfred Oststraat 3, 2320 Hoogstraten, 03 314 43 39 - sport@demaand.be

HVV goed op weg naar 50 punten

NATIONAAL VOETBAL Na 3 zware verplaatsingen en een onnodige thuisnederlaag knoopte HVV opnieuw aan met een overwinning op Knokke en staat mooi op de 4de plaats met al 45 punten. Het seizoen is al lang geslaagd en het nieuwe doel is om de kaap van 50 punten te ronden.

DHM: Eerst waren er 3 verplaatsingen op rij die slechts 1 puntje opbrachten. Zat er meer in?

Frank Belmans : Drie uitwedstrijden binnen de week… we wisten vooraf dat dit heel zwaar ging worden, en achteraf moeten we ook concluderen dat het te zwaar was. Op Visé behaalden we nog een punt maar zowel in Dessel als in Tienen leden we een verdiende nederlaag. Het vet was van de soep en even een weekje vakantie was hoognodig om de batterijen terug op te laden.

DHM: Ook de thuismatch tegen Union Namur was geen succes.

In de thuiswedstrijd tegen Namen schoten we onszelf jammer genoeg in de voet door hun een paar minuten voor tijd een doelpuntje in geschenkverpakking aan te bieden en door zelf een aantal kansjes niet te benutten. Zo leden we jammer genoeg onze derde thuisnederlaag van het seizoen. Hier zat meer in, maar het positieve van deze nederlaag was dat er terug grinta aanwezig was waarop we konden verder bouwen naar de volgende match.

DHM: De wedstrijd tegen Knokke ging ook een zware dobber worden, maar het werd eindelijk wel een zege. Na een goede trainingsweek trokken we vol goede moed richting het zeetje om het sterke Knokke partij te geven. We zagen er terug een Hoogstraten dat veel intensiteit aan de dag legde, op voorsprong kwam (het was te lang geleden dat we nog gescoord hadden) en daarna de controle over de wedstrijd nooit meer verloor, waardoor we met een deugddoende driepunter terug richting Hoogstraten reden.

DHM: Er resten nog 4 wedstrijden. HVV staat momenteel op de 4de plaats. De vooropgestelde doelstellingen zijn al een tijdje bereikt. Wat is nu het eind-

doel? De competitie afsluiten als beste amateurploeg van België of eindigen in de top 5?

Het staat in de rangschikking allemaal als een zakdoek op elkaar. We kunnen nog 3de eindigen maar evengoed 13de. Elke match in deze reeks moet gespeeld worden, het team dat het meeste ‘wil’ winnen gaat meestal ook met de zege lopen. Er zijn nog 12 punten te verdienen en het zou dit seizoen helemaal afmaken als we konden eindigen met 50 punten op onze teller. Dat is dan ook intern het doel dat we voorop hebben gesteld. Met de steun van onze trouwe 12de man bereiken we hopelijk deze doelstelling. Komaan Rooikens!

Uitslagen

URSL Visé - Hoogstraten VV 0 - 0

Het werd in Wezet, nabij Luik, een evenwichtige wedstrijd met weinig grote kansen. De mogelijkheden die er waren, hadden voor winst kunnen zorgen maar ook voor verlies. Beide teams waren te -

vreden met het behaalde punt.

Dessel Sport - Hoogstraten VV 2 - 0 Het eerste kwartier was op punten voor HVV, maar er was weinig doelgevaar. Tijdens het derde kwartier kwam Dessel gevaarlijk opzetten. 2 Desselse spelers misten voor open doel, maar na 40 minuten viel toch de 1 - 0.

Het begin van de tweede helft ging Hoogstraten op zoek naar de gelijkmaker maar verder dan 1 mooie kopkans kwam het niet en na 60 minuten begon Dessel opnieuw te dreigen. Het bleef lang bij dat ene doelpunt dank zij doelman en uitblinker Wim Kustermans. Op het laatst zette HVV alles op alles en werd het op tegenaanval uiteindelijk 2 - 0.

KVK Tienen - Hoogstraten VV 3 - 0 HVV moest het spel ondergaan en na een vrije trap op de lat werd het na 25 minuten toch 1 - 0. Hoogstraten zette daar offensief weinig tegenover. Het kwam niet tot uitgespeelde kansen. Cinti pro -

Met de fiets naar Knokke: vier Hoogstraatse supporters fietsten van Hoogstaten naar Knokke om de wedstrijd te gaan bekijken. Ze mochten wel mee terug met de spelersbus.

Kalender

Zondag 4 mei 15.00 u.

Hoogstraten VV - KSK Heist

Zondag11 mei 15.00 u.

Young Reds Antw. - Hoogstraten VV

beerde het vanuit de tweede lijn, maar de plaatselijke doelman bracht knap redding. Kort voor de pauze poeierde Yagan de 2 - 0 op het scorebord.

In de tweede helft kregen we hetzelfde spelbeeld met Tienen als de meest gevaarlijke ploeg. Balverlies in de verdediging leverde opnieuw een grote kans op

en Kustermans was voor de derde maal volledig kansloos op een schot van dichtbij... 3-0.

Hoogstraten VV - Union Namur 0 - 2

Sterk begin van HVV met een goeie mogelijkheid maar de bal ging over. Ook Namen kreeg een mooie kans die over werd geschoten. Beide ploegen streden maar er kwamen weinig kansen. We zagen toch een mooie actie van Struyf en in de 2de helft een knappe vrije trap van Brandt. In minuut 82 evolueerde een ongevaarlijke situatie plots tot een grote kans voor Namen die ze niet lieten liggen. Op een counter werd het ook nog 0 - 2.

R Knokke FC - Hoogstraten VV 0 - 1 In het duel tussen de 4de en de 6de wa -

ren het de bezoekers die het scherpst aan de wedstrijd begonnen. Ze waren gretig in de duels en creëerden ook de kansen. Dat resulteerde ook in de voorsprong voor de “Rooikes”. Op een lange bal in de box werd aarzelend gereageerd door de Knokse defensie, de bal viel voor de voeten van Mbaye en die schoot hem vanuit een zeer scherpe hoek in het dak van het doel. Dat was ook onmiddellijk de ruststand.

In de 2de helft was Knokke gretiger. Het zette Hoogstraten stevig onder druk maar Kustermans moest geen wereldreddingen doen. HVV bleef mooi overeind en bezorgde Knokke zijn 3de thuisnederlaag van het seizoen. (rob)

Alle ploegen staan voor een spannend competitieslot

PROVINCIAAL VOETBAL De laatste twee wedstrijden zijn voor al onze provinciale ploegen nog erg spannend. Wortel is goed bezig om zich te redden in 2de. Minderhout moet spelen om de 3de plek te behouden en mag al zeker deelnemen aan de eindronde. Meer is aan een sterke reeks bezig en hoopt ook nog op een eindrondeticket. In Meerle is het elke week doelpuntenfestival en het kan via overwinningen tegen rechtstreekse concurrenten nog naar de 3de plek.

KVNA Wortel strijdt samen met Merksplas voor het behoud

PROVINCIAAL VOETBAL In een geladen derby met heel veel sfeer kon zowel Merksplas als Wortel zich veilig stellen voor het behoud in 2de provinciale. Het werd een gelijkspel en de concurrenten komen tot op 2 punten.

DHM: Deze periode begon met een mooie overwinning tegen Zoersel. Die gaf jullie heel wat ademruimte in de degradatiestrijd.

Glenn Verhoeven: We wilden absoluut iets rechtzetten tegen Zoersel. Gezien de heenwedstrijd, misschien wel onze slechtste prestatie dit seizoen, wilden we laten zien wie het echte Wortel was. Halverwege de eerste helft kwamen we verdiend op voorsprong. Er was een prima concentratie, goeie focus en scherpte om tegen Zoersel punten te pakken.

De 2de helft kwam Zoersel meer en meer opzetten. We konden stand houden maar toch kwam Zoersel gelijk na -

dat ze overgeschakeld waren naar een 2-6-2 systeem waar we niet direct een antwoord op hadden. Toch toonden we weerbaarheid en maakten we enkele minuten voor het einde alsnog de winning goal. Het was misschien niet altijd even mooi om te zien in de 2de helft maar het was effectief en we zorgden hier voor een stunt die ons op dat moment inderdaad iets meer ademruimte gaf. Een overwinning tegen een top 5-ploeg moest ons een boost geven voor wat nog volgde.

DHM: Daarna volgden 2 verlieswedstrijden tegen Lentezon en Olmen. Zat er meer in?

Dit waren 2 wedstrijden die niet brachten wat we gehoopt hadden. Tegen Lentezon speelden we een degelijke partij. Het was zo’n wedstrijd waarbij de ploeg die als eerste scoorde de wedstrijd zou winnen. Een 0 - 0 was eigenlijk een betere weergave van de wedstrijd geweest. Maar het werden 0 punten voor ons.

Tegen Olmen wilden we voor eigen publiek een volgende stap richting behoud

zetten. We wisten nog van de heenwedstrijd dat dit een sterke tegenstanders was. Opnieuw een wedstrijd die eigenlijk niet direct een winnaar verdiende, maar door een individuele fout kon Olmen als eerste scoren. Dat kwamen wij in deze wedstrijd niet meer te boven waardoor een logische nederlaag volgde.

DHM: In de grote derby in en tegen Merksplas werd het een gelijkspel. Tevreden?

Voor de wedstrijd hoop je altijd op meer. We begonnen sterk aan de wedstrijd en speelden een zeer goede 1ste helft en gingen dan ook verdiend rusten met 1 - 0. De 2de helft schakelde Merksplas een versnelling hoger, die hadden ze in de rust ergens gevonden in de kleedkamers, en het schakelde ook naar een ander systeem. We kregen het moeilijk en hoopten de eerste storm door te komen zonder schade.

Jammer genoeg waren we niet bij machte om de storm snel te neutraliseren. Constante druk van Merksplas zorgde

Wijnegem eigenlijk heel de wedstrijd geen antwoord op had. Ook verdedigend werd er amper iets weg gegeven tegen de beste aanval van de reeks. De 6 - 1 was eerlijk gezegd niet eens overdreven, we hebben nog enkele prima mogelijkheden laten liggen. Maar natuurlijk was het als trainer enorm leuk om naar deze wedstrijd te kijken. Alles klopte en het was misschien wel de beste prestatie van het seizoen tot nog toe.

DHM: Maar 4 - 4 in Horendonk, de laatste in de rangschikking, daar kon niemand tevreden mee zijn, veronderstellen we.

De week voor de wedstrijd hebben we heel scherp en stevig doorgetraind en meermaals gehamerd op het mentale aspect dat we evenveel moesten brengen tegen de laatste om ook daar de volle buit te pakken. Hoewel het spel de eerste helft niet van een geweldig niveau was, stonden we bij de rust toch 1 - 3 voor. Meteen na de rust konden we ook de 1 - 4 maken. Dat zou einde wedstrijd moeten betekenen, maar dan sloop er helaas een bepaalde nonchalance in de groep en gaven we direct daarna de 2 - 4 in geschenkverpakking weg, waarna de nonchalance omsloeg in paniek. De individuele fouten stapelden zich op en daar maakte Horendonk gretig gebruik van. We vielen volledig stil en werden op alle aspecten van het voetbal afgedroogd. Het was het slechtste half uur dat we dit seizoen op de mat hebben gebracht en we pakten

Uitslagen

16 en 17 maart

KVNA Wortel - KFCE Zoersel 2 - 1

FC Merksem - K Minderhout VV 1 - 4

KFC Meer - K Wuustwezel FC 3 - 0

K Meerle FC - KSK Oelegem 4 - 0

23 en 24 maart

KFC Lent. Beerse - KVNA Wort. 2 - 0

K Minderh. VV - K Nieuwm. FC 0 - 2

Zandvliet Sport - KFC Meer 0 - 1

KVV Dosko - KFC Meerle 2 - 9

6 en 7 april

KVNA Wortel - Zwaluw. Olmen 1 - 2

K Gooreind VV - K Minderh. VV 1 - 0

KFC Meer - K Wijnegem VC 6 - 1

K Meerle FC - KFC Lent. Beerse 6 - 0

13 en 14 april

K Merkspl. SK - KVNA Wortel 1 - 1

K Minderh. VV - K Wuustw. FC 2 - 0

K Horendonk FC - KFC Meer 4 - 4

KFCH Pulderbos - K Meerle FC 2 - 3

dus amper 1 puntje terug mee naar huis.

DHM: Nog 2 wedstrijden te gaan, ook nog de derby tegen Minderhout. De 5de plaats zit er nog in, zelfs een 3de plek is nog mogelijk. Wat verwacht je ervan?

De wedstrijd tegen Minderhout komt dan ook op een zeer gelegen moment. We willen absoluut iets rechtzetten na het debacle in Horendonk en verder gaan op de goeie flow van de weken daarvoor. Kopjes leegmaken en weer met frisse moed de voorbereidingen aanvatten om zondag vol aan de bak te gaan. Bovendien zal het ook de laatste wedstrijd worden van Wouter Laurijssen. Speciaal voor hem gaan we ons als groep dubbel en dik plooien. En mits een 6 op 6 bestaat de kans dat we nog een eindrondeticket pakken, maar dan nog zijn we afhankelijk van andere ploegen. We kijken dus volledig naar onszelf, te beginnen met de derby tegen Minderhout. We hopen dat de supporters talrijk aanwezig zijn en dat we hen opnieuw een mooie middag kunnen geven.

KFC Meerle haalt 12 op 12

PROVINCIAAL VOETBAL Wil Lavrijsen haalt uitzonderlijke resultaten met zijn team nu alle kwetsuren van de baan zijn en de ploeg op zijn sterkst staat. De ploeg wint de ene wedstrijd na de andere, telkens met een doelpuntenkermis. Dirk Godrie mag zijn taak overnemen volgend seizoen. Wij contacteerden topschutter Bjorn Voeten die in zijn laatste 10 wedstrijden 17 keer wist te scoren.

DHM: K Meerle FC draait op volle toeren met 4 overwinningen op rij. Het is ook al 10 wedstrijden op rij ongeslagen. Van waar komt deze voorspoed?

Bjorn Voeten: Ons team is stabieler geworden, waarbij we ook meer gespaard zijn gebleven van blessurelast met onze smalle kern. In de eerste seizoenshelft moesten we steeds enkele spelers missen en konden we nooit met onze sterkste opstelling spelen. Met de komst van Yorrick (Hulsmans) is er kwaliteit bijgekomen en Will (Lavrijsen) heeft automatismen in het team gebracht waar iedereen zich comfortabel bij voelt. Er is veel vertrouwen en het team straalt dat uit, zeker op aanvallend vlak, maar ook de defensie is gegroeid. Die lijn willen we als team doortrekken. We moeten mentaal klaar

zijn om de laatste eindsprint in te zetten.

DHM: De ploeg is echt een scoring machine met 22 doelpunten in 4 wedstrijden. Ook de 6 wedstrijden ervoor werd 22 keer gescoord. Dat is een gemiddelde van 4,4 per wedstrijd. Hoe spelen jullie dit klaar?

We hebben veel scorend vermogen in het team. Iedereen kan wel een doelpunt maken. Door onze aanvalslust proberen we de tegenstander continu onder druk te zetten en furore te maken in hun 16. Zo klopten we op eigen veld nummer 2 Wechelderzande na een waar spektakelstuk (4 - 3) en speelden we nummer 3, Sint Jozef, met 6-0 naar huis.

DHM: Je bent zelf de topschutter van de ploeg. Aan hoeveel doelpunten zit je al?

De teller staat ondertussen op 28 doelpunten. De laatste 10 wedstrijden is de motor echt aangeslagen met 17 doelpunten.

DHM: In ons nummer van februari vertelde je dat je ging stoppen, maar ik hoorde dat je hierop terugkwam. Wat heeft je van gedachten doen veranderen?

In de eerste seizoenshelft kampte ik met een heupblessure wegens overbelasting. Het niet meer voluit kunnen gaan week na week woog niet alleen fysiek, maar ook mentaal. Het voetbalplezier was volledig verdwenen, waardoor ik in de winterstop de beslissing had genomen om te stoppen. Onverwacht evolueerde de blessure nadien in positieve zin. En gesprekken met de huidige spelers, oudgedienden van de club en interesse van andere ploegen, deden mij beseffen dat het te vroeg was om nu al te stoppen. De slagzin was voornamelijk ”eenmaal gestopt, altijd gestopt”. Ik hoop vooral nu zonder blessures te kunnen blijven voetballen en deze vorm te kunnen behouden om zo belangrijk te blijven voor het elftal.

DHM: Nog 2 wedstrijden te gaan en Meerle komt in de buurt van de top 5, het beoogde doel, zelfs de 3de plaats zou nog kunnen. Je moet dan wel voorbij nummer 4 en 5 in de rangschikking en dit zijn nu net de volgende tegenstrevers. Wat verwacht je ervan?

We hebben een schitterende reeks gehad, met als resultaat dat we weer meedoen voor de prijzen. Met de komst van Dessel en een verplaatsing naar de Leeuwen staan we oog in oog met de rechtstreekse concurrenten die ook in bloedvorm zijn. Maar uiteindelijk zijn dit wel de wedstrijden waarvoor je het als

voetballer doet. We zullen als team top moeten zijn, maar moeten vertrouwen uitstralen.

In de winterstop hadden we voor dit scenario getekend, nu moeten we onszelf als team belonen met een top 5 plaats.

We gaan strijden voor wat we waard zijn om dit doel samen te bereiken…

We willen als team ook Roy Michielsen een mooi afscheid geven voor zijn carrière bij deze club en voor zijn persoonlijkheid in dit team. Hij speelt in zijn laat-

ste jaar misschien wel zijn beste seizoen ooit. We zullen hem missen in dit team. Ik doe dan ook een oproep aan al onze supporters, Mjeelse pieren: allen aanwezig om Roy een mooi afscheid te geven! (rob)

Gelvoc Dames A zou graag nog een plaatsje opschuiven

VOLLEYBAL Als de dames van het 1ste team tegen Arvoc uit Arendonk winnen, schuiven ze nog een plaatsje naar boven in de rangschikking. Dat zou dan ook een mooie afsluiter van de competitie zijn. Al bij al was het een redelijk seizoen, aldus trainer Helsen.

DHM: 3 wedstrijden tegen ploegen uit de top 5 en ook geen punten kunnen bij tellen. Tegen Retie en Westerlo werd wel telkens een set binnengehaald. Waren het goede prestaties?

Dries Helsen: Het is een beetje dubbel. We spelen best een aantal punten aardig mee en houden dan gelijke tred, maar er is wel elke set een klein momentje van een punt of vijf waarin we telkens de punten weggeven op een heel domme manier, om daarna weer goed mee te spelen tot het einde van de set. Maar tegen een ploeg uit de top van de ranking haal je natuurlijk

niet zomaar een kloof van 5 punten in. We laten dus wel zien dat we het niveau aankunnen, maar voorlopig slagen we er nog niet in om dit niveau ook een ganse set of wedstrijd vast te houden.

DHM: Nog 1 wedstrijd tegen Arendonk, misschien kan Gelvoc nog een plaats opschuiven in de rangschikking. Dat is wel onze ambitie, het seizoen winnend afsluitend is echt wel iets dat bovenaan mijn wish-list staat. Maar gemakkelijk zal het niet zijn.

DHM: Daarna zit seizoen 23-24 er op. Hoe kijk je erop terug en wat brengt de toekomst? Voor jou en Gelvoc? Het seizoen heeft toch net iets minder gebracht dan gehoopt, maar met twee Erasmus studenten en onze beperkte trainingstijd moeten we eigenlijk durven stellen dat het al bij al niet zo slecht was. Al wil de sportman in mezelf natuurlijk altijd meer.

Uitslagen

VST L Groot Turnh. - Dames A 3 - 0 (25/18, 25/23, 25/10)

VC Retie B - Dames A 3 - 1 (25/18, 25/18, 23/25, 25/19)

Dames A - Volley Westerlo 1 - 3 (21/25, 25/18, 21/25, 17/25)

Voor de toekomst van mezelf en Gelvoc is het nog wat puzzelen en zoeken naar de juiste ploegindelingen. Bart, de trainer van dames B en de laatste jaren zeer succesvol, heeft aangegeven dat hij een sabbatjaar wil nemen. We zullen sowieso moeten schuiven met de trainers. Zelf blijf ik beschikbaar waar de club mij nodig acht. Het is nog helemaal niet zeker dat dit bij dames A zal zijn. Dit zal in de loop van de maand mei waarschijnlijk allemaal nog wel duidelijk worden. (rob)

Emotioneel geladen wedstrijd herdenkt Jonas Bresseleers

WIELRENNEN Op 15 maart, 8 dagen voor de jaarlijkse wielerwedstrijd in Meer, verongelukte Jonas Bresseleers op het kruispunt van Tolberg en Liebigstraat (Blauwputten) op de omloop van die wedstrijd. Jonas had in 2022 en 2023 reeds deelgenomen en werd

er een keer 12de en een keer 13de. Hij was de omloop aan het verkennen als voorbereiding voor deze koers.

De Meerse wieler- en supportersclub bracht een mooi eerbetoon. Voor de wedstrijd werd 1 minuut stilte gehouden

waarna Burgemeester Marc Van Aperen een palm overhandigde aan Jonas’ ouders. Vijf deelnemers van de ‘Dijlespurters’, de club waarbij Jonas was aangesloten, stonden op de eerste rij voor de start. Na deze emotionele momenten mocht de wedstrijd aanvangen. De

André Delcroix legt de palm neer bij de gedenkplaats. De tekst op de banner:‘23/3/2024 Meerse Wielerclub rouwt om + 15/3/2024 Jonas Bresseleers te Meer’. Rutger Wouters schenkt de overwinningspalm aan de ouders.

Meer boven in wisselbeker kruisboog

KRUISBOOG De kruisboogmaatschappij ‘De Verenigde Vrienden’ uit Meer reikte op 3 en 4 maart de 15de wisselbeker Arnold Van Aperen uit. Met kruisboog werd er geschoten op een afstand van 6 meter voor 6 wisselbekers. Schutters van 16 verenigingen namen deel, ook voor enkele gelegenheidsschutters werd het een aangename ervaring. Voor elke deelnemer waren er sinaasappelen en bananen.

Marc De Coninck uit Leuven was de enige schutter met maximum van 100 punten. Dan volgden 6 schutters met 99 punten. De 2 Meerse verenigingen behaalden de beste scores.

Uitslag: 1. Sint Joris Meer - 2. De Verenigde vrienden Meer - 3. Nooit gedacht

Achtmaal - 4. Sint Joris Minderhout - 5. Sint Sebastiaan Gooreind - 6. Sint Joris Rijkevorsel. (rob)

Jan Bartholomeeusen, Walter Lenaerts, Jan Rombouts, Arnold van Aperen, Toon Rombouts, Jan Stoffels en Josephine Embrechts vertegenwoordigen de winnende verenigingen.

Epelteer 27 - 2320 Hoogstraten

0495 24 24 11

wm.installatiebedrijf@telenet.be

wm-installatiebedrijf.be

MEI 1974

Pyperpad 15 - 2321 MEER - 03 315 43 13 www.martens-tuinen.be bvba

STOFFELS

Kippenwinkeltje

Voort 2 - 2328 MEERLE - Tel. 03 315 70 16

Pluimvee.sto els@skynet.be www.kippenwinkeltjesto els.be

NOODNUMMER 112

Ongeval / Brand / Ziekenwagen

Administratie Brandweer 03 314 32 11

POLITIE 101

Noorderkempen 03 340 88 00

Wijkpost MEER 03 315 71 66 vanaf

Antiek - Brocante - Verzamelobjecten - Snuisterijen

“ Kris Voeten”

ook inkoop antiek - meubelen - kleingoed - lusters - zilver, enz...

INHOUD MEI THUISVERPLEGING

SAM VAN DIJCK

Aan & Verkoop van antiek en vintage-design Opkoop van volledige inboedels

Leegmaken van huizen, zolders, kelders,... +(32) 485 67 01 49 Ook via WHATSAPP bereikbaar samvdijck@gmail.com www.samvandijck.be

De volgende uitgave van de DE HOOGSTRAATSE MAAND verschijnt op donderdag 30 mei

Voor volgende editie alle KOPIJ ten laatste op DINSDAG 14 MEI

redactie@demaand.be

De redactie behoudt zich het recht voor om ingezonden teksten in te korten. Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand, of openbaar gemaakt, in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opnamen, of enige andere manier, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de rechthebbende.