Ringstation Westenschouwen Dubbelverslag van een weekend excursies Tekst en foto’s: Dirk-Jan Saaltink en Joke Colijn In het weekend van 9 en 10 oktober was het eindelijk zover, de excursie naar het vogelringstation Nebularia op Westenschouwen. Het was prachtig rustig weer met het zonnetje erbij – er zouden nu zeker vogels gevangen worden. Door corona was de excursie in 2020 helaas niet doorgegaan, maar nu de samenleving langzaam terug naar ‘normaal’ ging was het dit najaar wel weer mogelijk. Het bleek het wachten meer dan waard – wat een leuke trip werd dit! D
A
lle deelnemers (op zaterdag 9, op zondag 10) werden ‘s ochtends om 9 uur verwacht bij het hekje aan de rand van het terrein. Zaterdag reed Miranda mee met Joke, vader Koesveld met drie dochters reed zelf. Vanuit Gouda konden op zondag Pia en Dirk-Jan meerijden met Peter uit Haastrecht. Dat betekende dus vroeg opstaan. Gelukkig was er een beproefde routebeschrijving meegestuurd en door deze exact te volgen kwamen we precies uit bij het paadje dat naar het met prikkeldraad omwikkelde hekje leidde. Alleen de laatste aanwijzing had Dirk-Jan even gemist, waardoor hij dolenthousiast werd van het horen van kepen, vuurgoudhaan en bladkoning. Dit bleek echter een tape te zijn die de nabijheid van het ringstation kenmerkt. We hoefden gelukkig niet lang te wachten, want Cor Oskam kwam ons al snel halen waarna we hartelijk werden ontvangen op wellicht het mooiste vogelterras van Nederland. Door de vele speakers op het terrein klinken er de hele tijd geluiden van vele vogelsoorten, die allerlei overvliegende vogels aantrekken. Het terras ligt naast een klein kampeerhuisje dat geheel zelfvoorzienend is in water (eigen waterpomp) en stroom (zonnepanelen). Het huisje heeft een bescheiden keukentje en een aantal bedden. Op de vinkenbaan verderop staat nog een gebouwtje.
O
p het terras dronken we koffie of thee, waarna op zaterdag eerst de gevangen en reeds geringde vogels uit zakjes werden gehaald. Het ging successievelijk om een roodborst, een winterkoning, een zanglijster, een jonge merelman, een grote gele kwikstaart, een jong mannetje zwartkop, een vrouwtje merel, een adult vrouwtje zwartkop, een tuinfluiter en een heggenmus. Van sommige soorten zoals de laatste twee, is het geslacht lastig te zien als ze niet seksueel actief zijn. Op zondag kwam collega Co
Cor wijst op een aantal kenmerken waaraan de leeftijd van een roodborst is het herkennen. 18
WAARDVOGEL | DECEMBER 2021
zakjes met inhoud brengen die door Cor werden uitgepakt. De eerste batch bestond uit twee merels, een zanglijster en een roodborst. Geduldig liet Cor aan de hand van de vleugels zien welke leeftijd de gevangen vogels hadden. Met name de bovendekveren gaven het rui stadium goed aan. We vonden het heel bijzonder om levende wilde vogels van zo dichtbij te kunnen bekijken!
H
istorie Vogelringstation (VRS) Nebularia Hierna kregen we informatie over de oprichting van het ringstation in 1961, hetzelfde jaar waarin de NVWK is opgericht. Toen de eerste vogelringers destijds op Vlieland in een tentje zaten te debatteren over een geschikte naam, was de eerste vogel die langskwam een groenpootruiter (Tringa nebularia). Daarmee was de naam een feit. Dit ringstation is begonnen als een klassieke vinkenbaan en is opgezet door de gebroeders Leen en Ton van Ree, die nog vóór de watersnoodramp van 1953 op deze prachtige plek terechtkwamen en bedachten hoe fantastisch het zou zijn om er een ringstation te kunnen vestigen. Het gebied was echter in eigendom van de Staatsdomeinen. Leen kreeg kennis aan de dochter van de burgemeester van Bruinisse en daarmee was de halve kruiwagen geboren. De burgemeester had een vriend die voorzitter was van de Staatsdomeinen Zeeland. De latere schoonvader van Leen gooide een balletje op bij zijn vriend of die niet iets kon regelen voor de heren Van Ree om een ringstation te beginnen. Tijdens een vergadering is het idee besproken; volgens de overlevering was iedereen er eerst tegen, maar toen de voorzitter zei: “Ik vind het zo’n mooi plan, laten we het toch maar doen,” stemde iedereen in: “We doen het.” Het ringstation ligt op de kop van Schouwen-Duiveland, op de rand tussen bos en duin. In die tijd verzamelden veel vinken, kepen en groenlingen zich op deze plek van het eiland om een goed moment te kiezen voor de oversteek van de toen nog open Oosterschelde. Aanvankelijk werd gewerkt vanuit een oude bunker die onderdeel was van de Atlantikwall. Na enige jaren wilden de ringers graag een onderkomen bouwen waarin ze konden overnachten. Toen de voorzitter van de Staatsdomeinen - die zelf ook graag naar vogels keek - een keer langskwam, deed Leen zijn voorstel. De voorzitter zei: “Dat moet je dan dit jaar nog doen, want volgend jaar ben ik weg.” Dus werd nog dezelfde zomer de fundering gelegd en is men begonnen te bouwen. Vanaf die tijd was het mogelijk om de activiteiten wat uit te breiden, omdat niet meer alles dezelfde dag hoefde te worden opgeruimd.
O
p het ringstation werken op vrijwillige basis 20 mensen, die bijna allemaal een natuur-gerelateerde opleiding hebben of nog volgen. Er werken drie verschillende soorten medewerkers die allemaal even belangrijk zijn voor het functioneren van Nebularia.
