2. Charakterystyka modelu pracy z grupą osób wykluczonych
Model, który charakteryzujemy, można traktować jako uniwersalny, jeśli tylko wyjmiemy go z kontekstów społecznych. Tworzony był w trakcie trzech lat pracy ze społecznością (2017–2020). Określone ramy wyjściowe, dzięki cyklicznej ewaluacji i diagnozowaniu potrzeb grupy, dla której był tworzony, były modyfikowane w stronę największej funkcjonalności oraz efektywności. Praca ze społecznością stanowiła swoisty balans między budowaniem wzajemnych relacji oraz zaufania przy jednoczesnym stopniowym dążeniu do bezpośredniego celu Programu, jakim było dla nas rozproszenie koczowiska i wkluczenie rodzin do społeczności lokalnej mieszkańców Wrocławia. Powyższe odbywało się z pełnym poszanowaniem woli rodzin. Uczestnictwo w Programie było dobrowolne, poprzedzone wieloma spotkaniami informacyjnymi i wyjaśniającymi zakres wsparcia i jego zasady.
2.1. Sytuacja demograficzno-społeczna 2.1.1. Opis społeczności Na początku roku 2017 koczowisko zamieszkiwało około 200 osób. Liczba ta jest orientacyjna i dotyczy osób fizycznie przebywających tam w momencie rozpoczęcia działań związanych z określeniem osób, potencjalnie korzystających z Programu. Co ważne, żadna z instytucji państwowych nie dysponowała wtedy wiarygodnymi szacunkami liczebności osady. Powodem była przede wszystkim duża mobilność społeczności. Dla wielu osób Wrocław i koczowisko były tylko jednym z ośrodków życia. Pozostałymi była rodzima Rumunia (w zdecydowanej większości okolice miast Fagaras i Brasov) i inne miejscowości w Polsce, Charakterystyka modelu pracy…
9
