W zakresie informacji istotnym elementem było utrzymanie spójności i jednolitości informacji. Stąd dokładaliśmy szczególnej uważności oraz dbałości w zakresie sprawnego przekazu informacyjnego również na płaszczyźnie współpracy z instytucjami i urzędami. Organizowane były międzysektorowe wizyty na koczowisku (Dyrektor Departamentu Spraw Społecznych lub delegowany urzędnik, Dyrektorka Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej oraz przedstawiciele Fundacji) podczas, których przekazywane były ważne dla społeczności komunikaty. Zaangażowanie wysokiej rangi, decyzyjnych urzędników stanowiła gwarancję wiarygodności podnoszonych kwestii. włączanie W momencie skompletowania zespołu projektowego społeczność została zaproszona do siedziby Fundacji, żeby poznać poszczególne osoby i zrozumieć ich rolę w podejmowanych działań. Istotne też było zrozumienie przyczyn decyzji o rozproszeniu osady oraz jej nieodwołalności. Zależało nam na tym, aby odpowiedzieć na obawy, ale i stanowczo realizować założone działania. Praca przy projekcie to balans i szukanie równowagi między potrzebami Romów i Romni, a warunkami brzegowymi, jakimi są założenia projektu oraz normy i wartości społeczne. Dla trwałości projektu włączenie społeczności do współdecydowania o swoim losie, informowanie jej na każdym etapie o tym, co się dzieje i będzie działo, oddanie ostatecznej decyzyjności, miało niezwykle istotne znaczenie. Zbudowanie relacji opartej na zaufaniu (wciąż jesteśmy w trakcie) sprawiło, że rodzinom coraz trudniej „zniknąć bez słowa”. Mają przy tym świadomość odwracalności swoich decyzji oraz stałości Fundacji - można wrócić, kiedy pierwotnych planów nie uda się zrealizować lub pojawią się nieprzewidziane komplikacje. Wbrew pozorom i na przekór wielu trudnym momentom we wzajemnych stosunkach to właśnie pracownicy Fundacji stanowią swoiste „koło ratunkowe” w sytuacjach kryzysowych. Coraz częściej stykamy się z potrzebą doradztwa w rodzinach, które podjęły decyzję o samodzielnym funkcjonowaniu Model pracy ze społecznością różną etnicznie
31
