MAXzine Zomer 2023

RAAMDECORATIE

VERF EN BEHANG

DECORATIEARTIKELEN

TAPIJTEN

KLEUR- EN INTERIEURADVIES

Olmensesteenweg 57 3945 Oostham

T. 011 34 84 14 M. 0475 72 16 08 info@interieurhuisgerda.be www.interieurhuisgerda.be

di-vrij: 9u-18u | za 10u-17u | zo & ma: gesloten.

Een inspirerende plek. Lekker dichtbij. In stijl vertoeven aan de Brugse reien

31 xx-chromosomen Sterke verhalen van straffe vrouwen. Inclusieve experte Hanan Challouki

laat in haar eerlijke kaarten kijken

37 exQUIS

Heerlijk tafelen. Volop genieten. In de kijker: restaurant Modest

47 EXTRAvagant Inspiratie voor een dagje shoppen. Technogym, Maison Degand

9 EXPO

In de spotlight. Visueel artiest Jeroen Broux

15 Exposure

Beeldige beelden verdienen tekst en uitleg. Foodfotografe Roos Mestdagh

23 DE x VAN

Eén straf individu. Tien vragen. Tien antwoorden. Peter Guelinckx van A&M group

27 DIXit

Stof tot nadenken. In de vorm van een alleszeggende quote. Estée Lauder

KNIKARMSCHERMEN

SCREENS

WINDSCHERMEN

SECTIONALE POORTEN

ROLLUIKEN

BINNENZONWERING

TERRASOVERKAPPINGEN

GLAZEN SCHUIFWANDEN

Sinds 1973 is Jef Remijsen een begrip in Turnhout en omstreken. Een familiebedrijf pur sang, bekend voor haar kwalitatieve zonneschermen, rolluiken, screens, poorten en overkappingen voor het terras.

Wie kiest voor Jef Remijsen, krijgt betrouwbaar vakwerk en een zeer persoonlijke service.

Slagmolenstraat 160 B-2300 Turnhout

T +32 (0)14 41 75 71 info@jefremijsen.be www.jefremijsen.be

ZORGELOOS GENIETEN , HET GANSE JAAR DOOR

49 In

the mix

Omdat een verkwikkend drankje áltijd deugd doet. De wonderbar serveert klassiek met een stevige twist

53 EXPLOREREN

Exclusieve uitjes. Spectaculair, maar dan anders. Magisch mooi Namibië

63 EXTRAvagant

Inspiratie voor een dagje shoppen. KAAI, Suitsherwell

65 XXL

Dé belangrijkste mijlpalen van een groots merk.

Vitra: iconisch meubeldesign in tijdloze vormen

73 EXTRAvagant

Inspiratie voor een dagje shoppen. JOV, Moonbird

75 extase

De favorieten van een favoriet. Topvolleybalster Britt Herbots

79 MATCHbox Model in de kijker.

Porsche Taycan 4S Sport Turismo

87 in- en exterieur

Het beste voor binnen en buiten.

TENARCHITECTS

95 The x-tapes

Recordings van een leuke babbel tussen twee rasmuzikanten. Dirk Swartenbroekx belt met Bent Van Looy

GRANIGLIA & VERDE ANTICO

LEES JE DROOM

In MAXzine n°5 zoeken we de zon eindelijk opnieuw op. Want we snakken allemaal naar die warme gloed. Dat gouden randje van zwoele zomeravonden met een lekker glas. Deze editie is dan ook het perfecte bladermateriaal voor je vakantie. Tussen strandstoel en cocktail hour in. Misschien doen de uitgestrekte kleivlaktes en idyllische vergezichten in Namibië op pagina 53 je al wegdromen. Waar je deze editie ook doorbladert, we blijven je prikkelen.

We schijnen ons licht op enkele nieuwkomers onder de zon. De redactie ging daarvoor aan tafel met straffe tafelgasten zoals jonge chef-kok Sander Spreeuwers van het veelbelovende Modest. En om in de culinaire sfeer te blijven: foodfotografe Roos Mestdagh schoot het prachtige coverbeeld. Ook volleybalster Britt Herbots en inclusief communicatiewonder Hanan Challouki schoven met plezier aan met hun boeiende verhalen. Kunstenaar Jeroen Broux legt dan weer zijn eigen kijk op de wereld op tafel.

In dit nummer stillen we je honger naar alles wat mooi is met tijdloos ontwerp. Elke van Goel van het Antwerpse TENARCHITECTS vertelt er gepassioneerd over en we lichten het bekende Vitra uit, synoniem voor iconisch meubeldesign.

Je merkt het: ook wij blijven dromen. Om MAXzine elke keer opnieuw een niveautje hoger tillen. Die droom … lees je hier.

Veel leesplezier.

is een uitgave van InterMedia NV

Schoebroekstraat 50

3583 Paal-Beringen

T 011 76 77 18

verantwoordelijke uitgever

Filip Aerts, filip@intermedia.be

art director

Cin De Bock, cin@intermedia.be

redactie

ZINNIG, www.zinnig.be

coverbeeld

Roos Mestdagh

druk

Moderna Printing, Paal-Beringen

© Copyright Uitgeverij InterMedia NV Niets uit deze uitgave mag worden overgenomen of gekopieerd zonder schriftelijke toestemming van de uitgever. De uitgever kan op generlei wijze aansprakelijk worden gesteld voor eventuele ondervonden schade voortvloeiend uit fouten of onvolledigheden in de inhoud van dit magazine. De adverteerder is verantwoordelijk voor het door hem aangeleverd advertentiemateriaal. De adverteerder vrijwaart Uitgeverij InterMedia NV tegen alle vorderingen die zouden kunnen voortvloeien uit de schending van rechten van derden met betrekking tot merken, auteursrechten of elk ander recht dat de derde zou kunnen doen gelden.

LATER WORD IK SCHILDENAAR

Drie jaar geleden kocht hij drie blanco doeken om te experimenteren met kunst. Grafisch vormgever Jeroen Broux wilde weg van de computer en ‘iets’ met zijn handen doen. De materie voelen. En óf dat gelukt is. Intussen is hij bijna voltijds kunstenaar, heeft hij zijn eigen galerij in Hasselt en hangen zijn werken in Berlijn, L.A., Hongkong en enkele winkels van Louis Vuitton. Een indrukwekkend parcours naar bestemming onbekend. En een kinderdroom die werkelijkheid werd.

Zat die kunstenaar altijd al in je?

Jeroen Broux: “Als kind vertelde ik blijkbaar dat ik later ‘schildenaar’ wilde worden. Onbewust ben ik nu zover gekomen. Al was dat nooit een uitgestippeld plan. Ik volgde geen artisstieke opleiding, wel een opleiding grafisch ontwerp. In mijn grafische studio Imagica kon ik heel lang mijn creatieve ei kwijt. De motivatie om een logo te ontwerpen ebde beetje bij beetje weg. Ik wilde vormen tot leven laten komen. Ik bestelde een paar doeken om te kijken wat dat zou geven. In begin stonden ze vol en koos ik voor harde lijnen, maar gaandeweg werden mijn werken minimalistisch en geometrisch. En alsmaar groter. Tien jaar geleden had ik dat nooit aangedurfd. Pas nu heb ik voldoende lef en maturiteit om voluit mijn ding te doen. Blijkbaar had ik die tijd en omweg nodig.”

Je plaatste je werken op Instagram en dat was een instant hit. Hoe verklaar je dat?

Jeroen Broux: “Ik vond het belangrijk om mijn kunst meteen goed in beeld te brengen. In het juiste interieur. Als grafisch vormgever was dat voor mij een vanzelfsprekendheid. Ik ben nogal bedreven in Instagram en krijg de kriebels van de soms rommelige beelden. Door de combinatie van stijlvolle foto’s en de juiste hashtags begon het vrij snel te leven. Een van mijn eerste klanten was een West-Vlaamse designinterieurzaak. Zij waren meteen fan. En nog steeds. Ze nemen me mee in veel van hun totaalprojecten. De meeste mensen ontdekken me op Instagram. Ik verstuurde al werken naar Hongkong, Mexico, L.A. en Atlanta. Momenteel hang ik ook in galerijen in Berlijn en Sydney.”

Maar als Louis Vuitton je dan op een dag contacteert, streelt dat toch je ego?

Jeroen Broux: “Natuurlijk doet dat iets met je. De interieurdesigner die de winkel in Saudi-Arabië inrichtte, vroeg anoniem prijs via Instagram. Pas later maakte hij zich bekend. Een half jaar later bestelden ze nog een tweede werk voor een winkel in China. Best wel grappig als je bedenkt dat dat allemaal tot stand komt in mijn thuisatelier van 40 vierkante meter. Vanuit mijn omgebouwde garage bereik ik de hele wereld. Het contrast kan haast niet groter zijn.”

Jij houdt dan ook van contrast.

Jeroen Broux: “Altijd al. Net zoals ik een zwak heb voor de basisvormen. Met een cirkel, driehoek, vierkant en rechthoek is zoveel mogelijk. Ik vind het leuk om mezelf te verplichten om daar telkens iets nieuws mee te creëren. Alsof je een kind een blokkendoos voorzet en zegt: ‘Doe maar! Trek je plan.’ Dat maakt mijn kunst ook zo leesbaar voor iedereen. Ondanks de grote afmetingen en de uitgesprokenheid komt het vooral van de eenvoud en sereniteit. Iemand omschreef mijn werken onlangs als ‘calm but loud, bold but serene’. Dat vond ik mooi gezegd. Het mag ook niet te perfect zijn. Er komt geen passer of meetlat aan te pas. Anders zit ik weer terug bij print. Daarom is textuur ook zo belangrijk voor mij. Een werk moet leven.”

Ook qua kleur hou je het sober.

Jeroen Broux: “Felle kleuren als rood of geelgroen passen gewoonweg niet bij mij. Je vindt ze ook niet in mijn interieur of kleerkast. Blauw is de enige uitzondering. Als ze me destijds om een logo vroegen in een accentkleur, dan koos ik resoluut voor blauw. Dat is altijd al een heel herkenbare kleur geweest. In zowel mode als kunst. Sommigen vinden het kil. Dat heb ik dan weer met wit. Veel kunstenaars laten hun linnen doeken prepareren met witte gesso. Dat is voor mij veel te hard. Ik kies voor een transparante bewerking waardoor de kleur van het linnen veel beter tot zijn recht komt. Het werd intussen een beetje een signature-ding.”

Over signatuur gesproken. De namen van jouw werken zijn altijd een combinatie van een toetsenbordknop en cijfers. Leg eens uit?

Jeroen Broux: “Ik ben heel visueel, geen man van woorden. Mijn eerste werk heette CTRL. Ik had het gevoel dat ik de controle moest zoeken over de verf. Tegelijk is het ook een leuke verwijzing naar mijn grafisch verleden. Ik zat uren achter een computer. Maar een actie ongedaan maken met CTRL+Z kan niet met een penseelstreek op een canvas. Finaal is die naamgeving vooral een indeling voor mezelf. Volledig ingekleurde werken heten CTRL, deels zichtbare doeken noem ik ENTER. Bij de ESCAPE-reeks heb ik geen plan op voorhand. Ik goochel voor sommige ontwerpen soms met vormen in InDesign tot mijn buikgevoel zegt dat het goed zit. Vervolgens print ik het af, beslis ik de maat en pas in laatste instantie bepaal ik de kleur. Vaak ook in functie van de vraag van de klant. Inmiddels is zo’n 50% maatwerk. Maar ik maak niets waar ik me niet goed bij voel. En nooit twee keer hetzelfde.”

Wie zijn je klanten?

Jeroen Broux: “Dat zijn mensen die houden van mooie dingen. Mensen die bezig zijn met esthetiek en design. Vaak ook (interieur)architecten. Het zijn niet zozeer kunstkunstmensen, eerder liefhebbers van designmeubelen die iets extra durven uitgeven aan interieur. Opvallend is dat mijn werk ook in de smaak valt bij de oudere generatie. Het is een stijl die regelmatig terugkomt in de geschiedenis. Art deco was ook strak en in de jaren vijftig waren er een aantal Belgische schilders met een vergelijkbare stijl. Net omdat het zo eenvoudig is, gaat het nooit vervelen. Ik haal het overbodige weg. Less is more! Dat is gedurfd en maakt zo’n werk tijdloos.”

Sinds kort heb je ook je eigen galerij.

Jeroen Broux: “Ik was dankbaar voor de kansen die ik kreeg in andere galerijen, maar ik had altijd de indruk dat het anders en beter kon. Toen het financieel mogelijk werd, investeerden we in dit pand in Hasselt. Ik wilde vooral geen museumervaring of een wirwar van stijlen. Net als mijn kunst zelf, moet ook Kobalt Gallery leven. Daarom zie je hier ook creaties van andere designers, zoals de tassen en vazen van het Hasseltse ontwerpersduo KUYCKXMEERS. Om de paar maanden wisselt dat. Zo blijft het interessant voor de terugkerende bezoekers. En voor mezelf.”

Hoe ziet de toekomst eruit?

Jeroen Broux: “Wie zal het zeggen? Ik heb vaak ideeën in mijn hoofd, maar meestal veranderen die. Planningen op lange termijn houd ik niet vol. Dat is net het leuke. Ik moet me aan niemand verantwoorden en werk puur op gevoel. Zo rol ik van het ene in het andere. Nu ben ik bijvoorbeeld bezig met nieuwe materialen zoals hout. Morgen bedenk ik misschien weer iets anders. Of komt er net helemaal niets. ‘Schildenaar’ zijn is voor mij de ultieme vrijheid. En daar geniet ik ten volle van.”

Het mag niet te perfect zijn

Ik heb uren in het donker gezeten!

Over Roos Mestdagh

Als Roos even niet aan het werk is, roert ze graag in de potten om anderen culinair te verwennen. “Ik ben graag met mijn handen bezig: in de keuken, in de tuin, met doehet-zelfmaterialen … Daarnaast zoek ik vaak menselijk contact en authenticiteit op. Als we op vakantie gaan, genieten we bijvoorbeeld meer van een authentiek vissersdorpje dan van een hippe wijk. En sinds kort ga ik ook met een paar vriendinnen krachttraining doen in een toffe sportclub hier in de buurt. Ook dat geeft me tonnen energie.”

Exposure

Beeldige beelden verdienen tekst en uitleg.

FOODFOTOGRAFE ROOS MESTDAGH

Sergio Herman. Pascale Naessens. Wout Bru. Peppe Giacomazza. Peter Goossens. Het is maar een greep uit de (top)chefs waar de Hasseltse foodfotografe Roos Mestdagh mee gewerkt heeft. Opmerkelijk detail: in tegenstelling tot andere foodfotografen doet Roos ook de styling helemaal zelf. “Ik ben graag met mijn handen bezig. Ook de meeste achtergronden steek ik helemaal zelf in elkaar. Je vindt me dan ook regelmatig in de doe-het-zelfzaak.”

MAXzine treft Roos Mestdagh thuis. In haar keuken/werkruimte/studio. Voor een aangenaam gesprek over haar passie voor lekker eten, de tofste plekken waar ze als fotografe kwam en haar ambitie.

“Als kind tekende ik enorm graag. In eerste instantie wilde ik graag grafisch vormgeefster worden”, zegt Roos Mestdagh. “Tot ik ontdekte dat je op de Hasseltse Kunstacademie fotografie kon volgen. Mijn vader fotografeerde weleens als hobbyist, met een Japanse Yashica. Zo’n vintage tweeogige 6x6-camera. Ik begon ermee te experimenteren en schreef me vervolgens in op Sint-Lucas. Het kotleven was niet aan mij besteed. De eenzaamheid speelde me parten. Dus trok ik naar Genk. Zo kon ik mijn studies combineren met lessen aan de Hasseltse Kunstacademie. Vier jaar later studeerde ik af aan het toenmalige Stedelijk Instituut voor Visuele

Communicatie. In 1989 liep ik nog negen maanden stage in Minneapolis en San Francisco. Daar leerde ik fotografie bij daglicht pas echt appreciëren.”

Dat was nog allemaal analoog?

Roos Mestdagh: “Klopt. Ik focuste op school vooral op reclamefotografie. De heel creatieve dingen kwamen in de kunstacademie aan bod. We fotografeerden volledig analoog en ontwikkelden onze beelden zelf in de doka. Ik heb uren in het donker gezeten (lacht)!”

Koos je onmiddellijk voor foodfotografie?

Roos Mestdagh: “Nee. De eerste jaren van mijn professionele carrière werkte ik onder andere voor White Light, Studio Pelegrie en Bartok. Ik fotografeerde toen ook al wat voeding, maar ik focuste pas bewust op foodfotografie nadat ik in 2002 zelfstandige werd. Ik hou zelf ook van lekker eten. En als ik gasten over de vloer krijg, vind ik het heerlijk om zelf in de potten en pannen te roeren en de tafel netjes te dekken. Mijn eerste opdrachtgevers als zelfstandig foodfotografe waren de magazines Culinaire Ambiance en Smaak. Niet veel later volgden de eerste kookboeken. In tegenstelling tot vandaag deed ik toen ook nog veel foodreportages. Ik trok dan de ene dag naar een vleesproducent om een dag later in de keuken van een sterrenchef te staan. Op een bepaald moment zat ik nagenoeg maandelijks bij Peter Goossens, Sergio Herman en andere sterrenchefs.”

Voor wie werk je vandaag?

Roos Mestdagh: “Ik ben intussen zo’n tien jaar de vaste fotografe van Pascale Naessens. Zij doet de styling wel zelf. Daarnaast doe ik nagenoeg alles voor Njam! … sinds dag één. En voor Philips maak ik alle beelden samen met de Phillips-chef. Daarnaast zijn er elk jaar nog toffe projecten met chefs en influencers voor hun kookboeken. Enkele recente projecten zijn de boeken van Bake Off Vlaanderen, Seaweeds – een kookboek met zeewier in de hoofdrol – en de Keuken van Sou. Ik vind het écht fijn om kookboeken te helpen realiseren. Het geeft veel voldoening om samen met andere creatievelingen iets fysieks te maken. Het moet voor mij wel klikken met de chef of opdrachtgever. Daar ben ik gevoelig voor.”

Ben je zelf een foodie?

Roos Mestdagh: “Ik hou van eten. Mijn moeder kon ontzettend goed koken. Als kind vroeg ik elke dag als eerste wat we die dag zouden eten. Heel eerlijk? Ik denk dat je geen goede foodfotograaf kan zijn als je zelf geen passie voor eten hebt. Ik kook zelf ontzettend graag. Als er vrienden over de vloer komen, wil ik graag dat alles in orde is. Ik vind het fijn om op zo’n dag in de weer te zijn: boodschappen doen, alles voorbereiden, de tafel mooi dekken, servies uitkiezen, … Dat geeft me energie.”

Je werkt meestal van thuis uit. Is dat een bewuste keuze?

Roos Mestdagh: “Vroeger vond je me in alle uithoeken van het land, vandaag fotografeer ik nagenoeg alles thuis. Dat is een luxe. Deze woning leent zich daar dan ook perfect toe. De grote raampartijen geven voldoende daglicht en de hoge plafonds bieden veel mogelijkheden. Hier heb ik bovendien alles onder controle. Op verplaatsing weet je nooit wat je aantreft. Daarnaast is dat een verhuis van jewelste. Nu komen de chefs naar hier. Dat geeft me gemoedsrust. Er kruipt bovendien ontzettend veel tijd in de styling. Door hier te fotograferen zijn er geen beperkingen in accessoires. Hier thuis kan ik samen met de chef op zoek naar het perfecte bord voor elk gerecht. Daar kruipt meer tijd in dan iedereen wellicht denkt. De styling is zeker zo belangrijk als de fotoshoot.”

De sfeer van de foto is vaak doorslaggevend. Zijn er bepaalde trends?

Roos Mestdagh: “Absoluut. Zowel op het vlak van styling als in de gerechten. Vroeger waren er heel wat schuimpjes en torentjes, vandaag liggen de ingrediënten vaak wat beter verspreid op het bord. Ook daar moet ik als fotografe in meegaan. Het is fijn dat ik mezelf elke keer opnieuw kan uitdagen. Geen dag is hetzelfde. Ook al werk ik met sommige klanten al jaren samen. Het is echt een privilege om met andere creatieve breinen te sparren. Wist je trouwens dat ik meestal de achtergronden helemaal zelf maak? Je vindt me vaak in de doehet-zelfzaak om houten platen, verf, cement of tegels te halen. Ik geniet even hard van het creatieve aspect van de styling als van de fotoshoot zelf. Mijn man en ik schuimen regelmatig rommelmarktjes af om fotogenieke spullen te kopen. Met een verweerde deur maak je mijn dag helemaal goed (lacht)!”

Je hebt ongetwijfeld plaatsen bezocht waar anderen alleen maar van kunnen dromen?

Roos Mestdagh: “Als fotografe kom je inderdaad op speciale plekken. Mijn eerste keer in de Comme Chez Soi in Brussel was ik echt bloednerveus. Dinner in the Sky was ook onvergetelijk. Net zoals de meeste

fotoshoots vanuit een helikopter, luchtballon of hoogtewerker. Het is net de afwisseling die de job zo boeiend maakt. De ene dag zat ik bij boer Sjarel tussen de varkens, de andere stond ik op een pier in Oostende zeewier te oogsten. En ook fijn: na een fotoshoot wordt er natuurlijk ook weleens geproefd! Of ik in het buitenland heb gewerkt?

Ja, af en toe. Ik trok met Peppe naar Sicilië, met Pascale naar Lanzarote, met Johan Segers naar Engeland en met Wout Bru naar de Provence. Noma in Kopenhagen was ook een unieke beleving.”

Wordt er veel getrukeerd?

Roos Mestdagh: “Ik denk dat authenticiteit vandaag belangrijker is dan ooit. Voor packshots in reclamefotografie zal er nog weleens wat getrukeerd worden ... In de foodfotografie zijn de groenten niet altijd volledig gaar als ze voor mijn lens passeren en het vlees wordt in Photoshop weleens wat roder gemaakt. Het is altijd allemaal echt eten. Ik heb jaren geleden voor een bekend ijsmerk gefotografeerd. Dat was inderdaad allemaal fake. Je hebt bij ijs dan ook maar een paar minuten … Daarna smelt alles weg. Sauzen en vlees zijn vandaag het meest uitdagend. Voor een mousse of schuimpje heb je ook maar héél even de tijd. Dan moet je kort op de bal spelen.”

Ik geniet even hard van het creatieve aspect van de styling als van de fotoshoot zelf.

Hoe belangrijk is de nabewerking?

Roos Mestdagh: “Ik steek daar toch wel heel wat tijd in. De perfectioniste in mij komt dan naar boven. Het is ook een soort beroepsmisvorming. Ik zie meteen als iets niet helemaal goed zit. Als ik door een tijdschrift of kookboek blader, kijk ik ook met

een ander oog naar de beelden dan de meeste mensen. Details zoals reflecties vallen mij meteen op. Je moet weten dat ik die nabewerking helemaal zelf geleerd heb … Tijdens mijn opleiding fotografeerden we volledig analoog en had je enkel nog eigen inbreng tijdens het ontwikkelen

in de doka. Ik heb jaren met een technische camera gewerkt, vandaag is mijn uitrusting gelukkig een stuk lichter. Ik gebruik nu al jaren een digitale spiegelreflexcamera, maar wel nog altijd op statief. Zo heb ik het gevoel meer met het gerecht en de chef bezig te zijn …”

Welke tip zou je geven aan iemand die als foodfotograaf wil starten?

Roos Mestdagh: “Je moet op zijn minst van eten houden en liefst ook zelf graag koken om een goede foodfotograaf te worden. Die feeling met lekker eten is een absolute must. Het is ook echt iets helemaal anders dan portretfotograaf of bedrijfsfotograaf. Al zit ik meestal in een gecontroleerde omgeving, er komt nog altijd heel veel bij kijken; van voorbereiding en styling tot de opname zelf en de nabewerking.”

Wat is je ambitie nog?

Roos Mestdagh: “Vooral toffe foodproducties blijven maken. Door de jaren heen heb ik heel wat vriendschappen opgebouwd met klanten. Dat werkt fijn. Daardoor doe ik mijn job ook ontzettend graag. Ik ben nog altijd heel perfectionistisch en wil me altijd 100% smijten. In aangenaam gezelschap voelt dat niet als werken aan. Bovendien durf ik nu ook ‘nee’ zeggen. Als ik denk dat een project me echt niet ligt, laat ik dat de opdrachtgever eerlijk weten. Of ik alleen blijf werken? Ja, dat denk ik wel, al heb ik wel enkele stagiairs gehad om te begeleiden tijdens hun eerste stappen in de praktijk. Ooit heb ik gedacht om mijn Photoshop-werk uit te besteden, maar dat gaat gewoonweg niet. De nabewerking vormt toch ook mijn signatuur. Die eigenheid kan en wil ik niet verliezen. Mijn man ondersteunt me vandaag met alles wat erbij komt: van de administratie, over het logistieke tot de website. Dat zit goed en zo kan ik me 100% focussen op het creatieve.”

Heb je zelf voorbeelden of inspiratiebronnen?

Roos Mestdagh: “Vroeger was dat zonder twijfel foodfotograaf Tony Le Duc. Hij volgde ook altijd de trends erg goed op. Delicious werkt ook altijd met goede fotografen samen. En het werk van Kris Vlegels is ook ontzettend straf.”

Heb je nog een leuke anekdote? Iets dat je niet snel zal vergeten?

Roos Mestdagh: “Ik heb één keer – geheel onbewust en onverwacht – de beste chefs van binnen- en buitenland op hun knieën gekregen. Voor de uitreiking van The World’s 50 Best Restaurants reisde ik samen met Dirk De Prins voor Culinaire Ambiance naar Londen. We stonden buiten op het plein in het gezelschap van Sergio Herman van The Jane, Jonnie Boer van De Librije en Heston Blumenthal van The Fat Duck. Ik maakte wat portretten en bleef per ongeluk met mijn camera achter mijn parelketting hangen. Alle parels vlogen op de grond. En alle sterrenchefs gingen instant op hun knieën om die parels te verzamelen. Ik schaamde me dood! Ik riep ‘Laat ze maar liggen’, maar iedereen bleef rondkruipen tot ze de allerlaatste parel terugvonden. Dat verhaal gaat me wellicht nog lang achtervolgen!”

Onzichtbaar

Sergio Herman omschreef Roos ooit als de onzichtbare fotografe. “Hij zei: ‘Roos komt binnen, doet haar ding en niemand weet dat ze hier geweest is’. Ik ervaar dat als een echt compliment. Tijdens de service in een sterrenzaak wil je niemand onder de voeten lopen. Sergio werkt tegen 400 km per uur, dat ik daar gewoon mijn ding kon doen, voelde heerlijk aan.”

Roosmestdagh.com

Foto’s: © Roos Mestdagh

Wilt u uw eigendom snel en met succes verkopen?

U hebt de perfecte partner gevonden.

Onze experts helpen u graag om de juiste koper te vinden in ons globaal netwerk van actieve klanten.

Hebben wij uw interesse gewekt?

Aarzel niet om contact op te nemen voor een persoonlijk gesprek of een vrijblijvende waardebepaling – en kom meer te weten over de succesvolle verkoop van uw eigendom.

Wij kijken ernaar uit u te ontmoeten: aan de telefoon, online of in ons kantoor.

Peter Guelinckx verkocht jaren geleden zijn gerenoveerde woning om voldoende kapitaal bij elkaar te sprokkelen voor de overname van de Truiense Audi- en Volkswagenconcessie. Die was tot dan in handen van de familie Delorge. Vandaag staat hij aan het hoofd van A&M Group, de op twee na grootste autodealer in België. Met 57 concessies en 10 merken. Zijn missie? Mobiliteit persoonlijk maken.

DE xVAN

Eén straf individu. Tien vragen. Tien antwoorden.

PETER GUELINCKX VAN A&M GROUP

Wist je op de schoolbanken al dat er een ondernemer in je schuilde?

Peter Guelinckx: “Helemaal niet. Mijn vader is chirurg, mijn moeder orthodonte. Het zijn dus wel zelfstandigen maar geen ondernemers. Ik heb nog een oom die een groot landbouwbedrijf runt, maar voor de rest zit ondernemerschap niet echt in de genen. Als iemand mij als kind vroeg wat ik later wilde worden, antwoordde ik ‘rijk’ (lacht). Na mijn studies communicatie werkte ik een tijd voor Radio Donna. De lange ritten naar de VRT in Brussel wogen snel door en via mijn toenmalige vriendin kwam ik per toeval in de automobielsector terecht. Bij Opel. Ik woonde al alleen en had dus een job nodig. Niet veel later belandde ik bij de familie Delorge. Omdat er geen opvolging was, stelde ik mezelf kandidaat. Ik ben dus echt in de automotive gerold. Ik was 26 en had net een rijhuisje in Sint-Truiden gerenoveerd. Niet veel later was ik baas in plaats van verkoper en woonde ik in een appartement boven de garage.”

Wat doe je als succesvol ondernemer om top-of-mind te blijven?

Peter Guelinckx: “Ik luister graag naar de ideeën van de mensen rondom mij. Ons directieteam is heel divers, dat werkt fijn. Het levert heel wat best practices op. Het is mijn taak om bij het fundament te blijven en ervoor te zorgen dat we tevreden klanten en werknemers hebben. Service is hét sleutelwoord. We groeien jaar na jaar maar doen er alles aan om het familiale aspect in de verschillende A&Mconcessies te houden.”

Waar haal je inspiratie uit?

Peter Guelinckx: “Uit allerlei dingen. Ik lees regelmatig De Tijd maar heb te weinig uren in een dag om veel boeken te lezen. De biografie van Tiger Woods vond ik nog wel een aanrader. Op vakantie luister ik weleens naar een podcast. Mijn Raad van Bestuur is ontzettend inspirerend. Daar zetelt bijvoorbeeld Bart De Smet van Ageas in. Hij is niet voor niets drie keer uitgeroepen tot Manager van het Jaar.”

Wat was je allergrootste tegenslag en hoe heb je die overwonnen?

Peter Guelinckx: “Goh. Ik vertrouw wel op mijn buikgevoel. Het laat me maar heel af en toe in de steek. De grootste financiële tegenslag was het nieuwbouwproject in Hasselt. Puur bad luck. Tijdens de werken zijn we op zwaar vervuilde grond gestoten. Dat heeft een paar jaar nagezinderd en veel tijd, geld en energie gekost.”

Wat was het mooiste compliment dat je ooit kreeg?

Peter Guelinckx: “De dankbaarheid van één specifieke medewerker zal ik niet snel vergeten. Ik had nog maar net een garage overgenomen. Een van de vaste medewerkers van die concessie kreeg niet veel later een zwaar verkeersongeval. Omdat zijn collega’s hem toch graag bij de openingsreceptie wilden, regelden we een minibusje en pikten we hem op in het ziekenhuis. Hij was ontzettend gehavend. Zijn dankbaarheid om dat moment mee te mogen maken, zal ik niet snel vergeten. Intussen zijn we tien jaar verder. Hij werkt nog altijd met hart en ziel voor A&M Group. De overnames van heel wat familiebedrijven leveren ook schouderklopjes op. Omdat ik hun levenswerk verderzet. Ze geven een kindje af, hé.”

Hoe laad je je batterijen op?

Peter Guelinckx: “Sport is een echte uitlaatklep. Je vindt me drie tot vier keer per week in de fitness voor krachttraining. Dan kan ik mijn hoofd even helemaal leegmaken. Thuis train ik nog wat op cardiovlak. Daarnaast heb ik ook wel wat competitie nodig. Ik ga een tiental weekends per jaar racen. Vorig jaar wonnen we de Belcar in Francorchamps. Dit jaar leggen we de lat nog wat hoger (lacht) en doen we opnieuw mee aan het Belgische en Europees kampioenschap. Heel af en toe ga ik nog eens golfen.”

Hoe ziet de auto-industrie er morgen uit?

Peter Guelinckx: “Ik denk dat er nog meer consolidaties volgen. En de belevingscenters zullen alleen maar groter worden. Net zoals bij luxemerken uit andere sectoren: zoals Chanel en Dior. Offline en online experience zullen naadloos in elkaar groeien. Ik geloof niet dat klanten weldra alleen nog online wagens aanschaffen. Tien jaar geleden voorspelde iedereen dat dé toekomst enkel nog uit deelauto’s zou bestaan. Heel eerlijk? We zijn nog nooit zo individueel geweest. Door de coronacrisis willen we zelfs niet meer samen op een bus zitten. Kamperen met de auto is hipper dan ooit. En we beoefenen allemaal een pak meer hobby’s!”

Wie is Peter Guelinckx binnen tien jaar?

Peter Guelinckx: “Ik hoop dat ik dan rustig kan terugblikken en fier ben op hoe het allemaal loopt. En ik wens mezelf tegen dan ook een betere work-lifebalance toe (lacht).”

Hoe inspireer jij anderen?

Peter Guelinckx: “Ik probeer vooral het goede voorbeeld te geven. Doen wat ik zeg en zeggen wat ik doe. Dat klinkt misschien cliché maar we mogen niet vergeten dat we allemaal maar mensen zijn. Ik heb geen hoofdletter S op mijn borstkas. Gewoon doen. Blijven doorgaan. En na elk dal terug naar boven klimmen.”

Wat is je ambitie nog?

Peter Guelinckx: “Met A&M Group wil ik dit jaar van 860 naar 1000 medewerkers groeien. Daarnaast wil ik de voorsprong die we de voorbije jaren hebben opgebouwd, behouden. Voorlopen, schaalvoordelen uitrollen en de markt nóg beter bedienen. En als het nodig is: met nog meer automerken. Voor mijn gezin en mezelf wil ik gewoon een stabiele privéomgeving. En wat het racen betreft: ik wil écht Europees kampioen worden. Vorig jaar eindigden we derde, de beste podiumplek moet dus een haalbare kaart zijn.”

Hasseltseweg 7, 3980 Tessenderlo

T. 013 66 12 73 E. thomas.meubelen@skynet.be

Open ma-za: 10.00-18.00, zo: 13.00-18.00, wo: gesloten www.thomas-interieur.be

SUCCESS ABOUT DREAMED I NEVER

Geen vrouw op aarde die Estée Lauder niet kent. Dat het merk vernoemd is naar het hart en de ziel van het cosmeticabedrijf is minder bekend. Toch heeft de oprichtster een hele weg afgelegd om dit resultaat te bereiken. Estée Lauder (geboren in 1906 als Josephine Esther Mentzer) werkte van kinds af aan ontzettend hard voor haar dromen. De ondernemerskriebels groeiden samen met haar interesse in de beautybranche. Mede dankzij haar oom. Als jonge zakenvrouw verkocht ze cosmetica aan vriendinnen. Vandaag is Estée Lauder een beautylabel dat in meer dan 130 landen successen boekt. In de beginjaren leidde Estée al haar verkoopsters hoogstpersoonlijk op. Telkens gaf ze mee dat je hard moet werken om iets te bereiken. Zo haalde de grondlegster het zelfvertrouwen in iedere vrouw naar boven.

Estée Lauder

I worked for it.

IN STIJL VERTOEVEN AAN DE BRUGSE REIEN

Het idyllische water van de schilderachtige Brugse reien vormt de voortuin van Hotel Van Cleef. In alles voel je hier dat ze de kunst van gastvrijheid meester zijn. Het boetiekhotel opende in 2015 de antieke deuren met een prachtig interieur van de hand van eigenares Pascale Vanhaecke-Marcantuoni. Met respect voor de 18e-eeuwse architecturale elementen verzamelde ze een eclectische mix van kleuraccenten en kunst om het geheel vorm te geven. Het statige, Italiaanse herenhuis, vroeger bewoond door de Van Cleef-dynastie, biedt zestien stijlvolle kamers. De lounges, bar en ontbijtzaal vormen een elegante synergie van trendy en chic. Het viersterrenhotel balanceert op de lijn tussen onopvallende luxe en sfeervolle huiselijkheid. Als gast ben je hier dan ook de absolute prioriteit. Het pand is exclusief toegankelijk voor hotelgasten en bewaart de rust en kalmte in de drukke Brugse binnenstad. Ideaal voor een herfstig of winters weekendje weg, toch?

High-end en ambachtelijk maatwerk

Wie kiest voor DS Verandabouw vindt topkwaliteit, duurzaamheid en een betrouwbare partner belangrijk. Als gespecialiseerde constructeur ontwerpen, fabriceren en plaatsen wij high-end aluminium veranda’s, terrasoverkappingen, lamellendaken en carports.

Bij DS Verandabouw starten we altijd met een wit blad en ontwerpen wij volledig naar wens. Bovendien komt ons ervaren team vooraf ter plaatse en kunt u rekenen op een correcte budgettering. Onze vakmannen leveren puur maatwerk, vervaardigd in ons eigen atelier met een ultramodern machinepark en voor een deel op ambachtelijke wijze. Daar blinken wij in uit!

VERANDA’S TERRASOVERKAPPINGEN LAMELLENDAKEN CARPORTS

MET DE JUISTE EXPERTISE KAN

JE WERKEN AAN INCLUSIVITEIT

INCLUSIEVE E PERTE

HANAN CHALLOUKI LAAT IN HAAR EERLIJKE KAARTEN KIJKEN

Hanan Challouki is 30. En houdt minstens evenveel – professionele en persoonlijke – ballen in de lucht. Ze jongleert behendig tussen haar eigen communicatiebureau Inclusified, haar peuter van anderhalf, enkele adviesraden én ze brengt in mei haar tweede boek uit. Hoe ze dat doet? Er blijkt geen geheim recept te zijn. Tijd om deze straffe vrouw enkele vragen voor te schotelen.

xx-chromosomen

Sterke verhalen van straffe vrouwen.

Hoe ben je in de communicatiewereld gerold?

Hanan Challouki: “Ik ben er – zoals je zelf zegt – letterlijk ingerold. Tijdens mijn studie Communicatiewetenschappen aan de Universiteit Antwerpen wist ik zeker dat ik daar op mijn plek zat. Meteen na dat avontuur ben ik dan ook gestart met ondernemen. Ik wist dat ik iets wilde doen met inclusiviteit en diversiteit, maar het ‘hoe’ is pas later op mijn pad gekomen. Het zijn twee onderwerpen waarvan ik weet dat je er met de juiste expertise aan kan werken om het verschil te maken. Net na mijn studies deed ik dat nog met communicatiebureau Allyens. Na vijf jaar verkocht ik mijn deel aan mijn zakenpartner en wilde ik een ander verhaal schrijven. Een persoonlijker verhaal waarin ik mijn expertise rond de topics kon uitbouwen. Dat doe ik nu sinds twee jaar met mijn eigen bureau Inclusified.”

Wat doe je concreet? Hoe ga je aan de slag?

Hanan Challouki: “In de essentie komt het hierop neer: ik help bedrijven en overheidsinstellingen om het verschil te maken op het vlak van inclusiviteit. De klanten die bij mij aankloppen, komen daarbij uit heel diverse markten. Van Netflix tot Horeca Vlaanderen. Ik deed ook een project met Brussels Airport en Lantis, die verantwoordelijk is voor de uitrol van de Oosterweelverbinding … Dat is net het ding van inclusiviteit. Het zit overal. Ik sta open voor veel soorten bedrijven, maar mijn buikgevoel moet wél kloppen voor ik een case aanneem. De vraag van het bedrijf moet matchen met de waarden die het zelf uitdraagt. En ik moet het gevoel krijgen dat ik een verschil kan maken. Twee criteria die altijd goed moeten zitten voor ik me in een nieuw project stort.”

Is buikgevoel een belangrijke voor jou?

Hanan Challouki: “Zeker als ondernemer, ja. Ik volg mijn buikgevoel heel vaak. En als ik het niet doe? Dan heb ik

achteraf spijt (lacht). Het is makkelijk om ja te zeggen op een aanvraag, maar je hebt ook maar 24 uur in een dag. Dan moet het project waar je tijd en energie insteekt, wel gewoon matchen met de dingen die je wil uitdragen.”

Inclusiviteit is duidelijk de rode draad doorheen jouw projecten.

Hanan Challouki: “Klopt. Ik ben zelf tweede generatie Marokkaanse Belg, kind van migranten. Ik ben een moslima en draag een hoofddoek. Al die zaken opgeteld, resulteert niet altijd in veel voordelen in onze maatschappij. Maar dat drijft me net. Vooral toen ik nog studeerde, voelde ik dat de samenleving – en veel bedrijven – nood hadden aan een ander verhaal. Er ontbreekt gewoonweg te vaak een perspectief van minderheden, mensen die minder kansen krijgen, … Daarom vind ik empowerment ook een belangrijk thema. Ik wil een stem kunnen geven aan mensen van wie onze maatschappij ze misschien niet echt wil horen.”

Begon je daarom met de podcast ‘Wat zij wil’?

Hanan Challouki: “Deels. Ik zat zelf met heel veel vragen in het begin van mijn ondernemerschap. Met de podcast wil ik andere vrouwelijke onderneemsters inspireren. Ik mocht daarvoor al met heel wat fascinerende vrouwen spreken. Het is een beetje een uit de hand gelopen project, maar wel eentje waar ik trots op ben. En ik leer daar zelf ook gewoon veel uit. Murielle Marie, mijn vroegere businesscoach én goede vriendin, spreekt in haar aflevering over het feit dat je ook gewoon nog het recht hebt om van gedacht te veranderen. Zot dat iemand dat zo expliciet moet zeggen voor je daarbij stilstaat. Maar we moeten toch kunnen vertragen en denken: ‘neen, nu wil ik een andere richting uit in plaats van de weg waarop ik aan het wandelen ben’. Aan dat advies denk ik nog heel regelmatig.”

Wie is jouw grote voorbeeld?

Hanan Challouki: “Ik kan er niet één noemen. Ik kijk op naar veel mensen voor heel verschillende redenen. Mijn moeder bijvoorbeeld. Zij heeft tien kinderen opgevoed. Tien! Sinds ik zelf mama ben, vraag ik me af hoe ze dat in hemelsnaam heeft gedaan. Ik steek veel op van veel verschillende mensen. En zelfs van mensen die ik niet ken. Christina De Witte – aka cartoonist Chrostin – goot het nog niet zo lang geleden in een heel toepasselijke tekening. ‘Iedereen laat wel iets achter in jouw leven, ook al zijn ze er niet meer in aanwezig.’ Die zaadjes die je bij mensen kan planten en die mensen bij mij achterlaten, dat vind ik heerlijk. En de eerlijkheid van Chrostin is ook ongelofelijk knap. Ze is heel eerlijk over de struggles van het ondernemen. Op dat vlak is ze echt een voorbeeld voor mij.”

Je schreef al een boek over inclusieve communicatie. Komen er nog boeken aan?

Hanan Challouki: “Ja! In mei komt mijn tweede boek uit. En dat heeft voor een keer niets te maken met het onderwerp waarmee iedereen mij associeert (lacht). Het gaat over mijn eerste jaar moederschap. In ‘Imposter moeder’ beschrijf ik wat heel veel nieuwe moeders moeten horen: het is oké om het niet allemaal meteen te weten. Of om raad te vragen. Ik heb zelf met die dingen geworsteld en besefte dat ook andere mama’s met die onzekerheden zitten. Met het boek wil ik mijn eigen ervaringen naar buiten brengen en zeggen: je bent niet alleen. Misschien kan ik wel een klankbord zijn voor iemand op die manier. Dat zou heel

Hoe uitdagend is het om – naast al die andere zaken –een boek te schrijven?

Hanan Challouki: “Enorm. Echt waar. Tijdens het schrijven van beide boeken dacht ik: nooit meer (lacht). En toch zit er iets in mij waardoor ik mijn gedachten en expertise wil delen. Bij mijn eerste boek was dat uit professionele nood. Het tweede komt voort uit een iets andere motivatie. Maar het doel blijft hetzelfde: mensen inspireren.”

Je gaat geen uitdaging uit de weg, hoe hou je alle ballen in de lucht?

Hanan Challouki: “De helft van de tijd doe ik ook maar wat (lacht). Het is misschien niet het antwoord dat je zoekt, maar het is de waarheid. Ik probeer, val soms en

sta dan weer op. Ik leer van anderen. Ik werk bijvoorbeeld wel graag met een jaarplanning voor een overzicht. Maar doorheen dat jaar komt het leven op je pad. En dan moet je schakelen. Vroeger wilde ik alles volgens het boekje doen. Dat heb ik gelukkig losgelaten. Daarbij steun ik heel vaak op mijn sociale netwerk. Ik heb sinds een paar maanden een fantastische virtual assistant Nora die me taken uit handen neemt én ik heb een man die mij ongelofelijk steunt. Dat heb je als ondernemer gewoonweg nodig. Mensen die je (onder)steunen. Zo probeer ik mijn ballen omhoog te houden, denk ik (lacht).”

Je leerde doorheen de jaren dus vaker voor jezelf te kiezen.

Hanan Challouki: “Toen ik pas begon als 22-jarige, kon het niet op. Ik zei op bijna alles ja. Nu denk ik, Hanan, je was toen echt niet jezelf. Dat leer je doorheen de jaren. Als onderneemster, moeder, partner, … Je groeit, hé. Toen ik pas mama was, viel ik heel snel in een maatschappelijk verwachtingspatroon. Doe ik het wel goed? Hoe zien anderen mij? Maar onzekerheden horen er nu eenmaal bij. Je kan niet altijd de beste versie van jezelf zijn. En voor jezelf kiezen, dat is in onze huidige wereld niet altijd even vanzelfsprekend. Ik zie dat vooral bij de jongere generatie. Hoeveel druk zij ervaren, sociale media, … Dan moet je al héél sterk in je schoenen staan om daar tegen te kunnen.”

De materie waarmee je dagelijks bezig bent, is ook niet echt zo vanzelfsprekend natuurlijk

Hanan Challouki: “Klopt. Je moet wel een beetje een olifantenhuid kweken als je iets met inclusiviteit doet. En vechten voor iets wat in de samenleving vaak misloopt. Het zijn ook vaak emotionele verhalen. Dat kruipt wel onder je huid. Daarom kan ik deze job ook geen 30 jaar volhouden. Dan is het weer aan de nieuwe generatie om hun frustraties om te zetten in daden (lacht). Al hoop ik natuurlijk dat er tegen dan structurele oplossingen zijn voor problemen rond inclusiviteit en diversiteit.”

Je kwam op de 30under30-lijst van Forbes terecht in 2018. Hoe heb je dat beleefd?

Hanan Challouki: “Eerlijk? Heel vluchtig. Ik was met zóveel dingen bezig op dat moment dat ik heel die ceremonie in Londen maar half meegemaakt heb. Ergens jammer. Maar het is absoluut een mooie erkenning voor wat ik doe. Ook de respons daarop, de projecten die ik daardoor mocht doen, zijn mooi meegenomen. Achteraf zag ik pas wat voor een impact dat had. Maar ik ben heel dankbaar.”

Waar hoop je in de toekomst op? Welke inclusieve stappen moeten we dringend zetten?

Hanan Challouki: “Heel veel. Ik hoorde onlangs het verhaal van een vrouwelijke ingenieur met hoofddoek die een jaar lang naar werk moest zoeken. Of uit een onderzoeksrapport kwam naar boven dat de Sub-Saharaanse minderheid in ons land de hoogste diploma’s heeft én toch ook de hoogste werkloosheidscijfers moet verwerken. Het is schrijnend dat er zoveel kansen worden ontnomen door racisme en discriminatie op de werkvloer. Ik hoop dat we daarin zo snel mogelijk stappen zetten.”

Welke samenwerkingen staan er voor jou nog op de planning dit jaar?

Hanan Challouki: “Enkele hele leuke! Mijn boek dus in mei. Ik ga ook een korte Nederlandse talkshow hosten rond vrouwen van kleur en ondernemerschap. Én een masterclass uitwerken, samen met educatief platform GoodHabitz, rond inclusiviteit op de werkvloer. Mijn goesting en enthousiasme om dingen te veranderen zijn groot. Dus kom maar op met die projecten.”

DE

Maak nu uw afspraak voor een professionele oogmeting

Ook ideaal voor uw zonnebril op sterkte

Oude Vaartstraat 23 2300 Turnhout

Tel: 014 43 87 88

info@optiekpeeters.be

www.optiekpeeters.be

BESCHEIDEN TALENT OP TOPNIVEAU

exQUIS

Heerlijk tafelen. Volop genieten.

IN DE KIJKER RESTAURANT MODEST

We ontmoeten chef-kok Sander Spreeuwers op een zonnige dinsdagmiddag. Het restaurant is gesloten. Maar echte rust kennen ze bij Modest niet. Loeiharde muziek schalt hier door de boxen tijdens de gedisciplineerde mise-en-place van het keukenteam. Vanavond is het opnieuw vollen bak service. Want wie hier wil reserveren in het weekend plant zijn diner best in 2024. “Tijdens de week is er wel nog wat mogelijk”, lacht Sander. “Maar in alle bescheidenheid: ik ben zelf ook helemaal overdonderd door ons succes.”

Waar start jouw culinaire avontuur?

Sander Spreeuwers: “Ik denk al tussen de potten en pannen van mijn moeder toen ik een manneke van vijf of zes jaar was. Ik heb de liefde voor goed eten in ieder geval van thuis meegekregen. Ik wilde dan ook héél graag naar een koksschool. Mijn ouders hielden dat eerst wat tegen, uit bescherming natuurlijk. De gastronomie is een harde wereld. Een aparte stiel waar je voor elk succesje moet knokken. Ik doorliep dus eerst twee jaar middenschool in Bree. Daarna mocht ik kiezen. Zonder nadenken werd het Hotelschool Ter Duinen in Koksijde. Die school heeft mij gevormd tot de kok die ik vandaag ben. Daar werden de beginselen gelegd. De discipline die je er meekrijgt als jonge kok is van onschatbare waarde. Ja, ze waren enorm streng. Maar die harde leerschool heeft me zóveel bijgebracht.”

Daarna deed je ervaring op in heel wat sterrenzaken. Sander Spreeuwers: “Inderdaad. Toen begon het hele avontuur eigenlijk pas. Eerst deed ik ervaring op in de Slagmolen in Opglabbeek, hier niet zo ver vandaan. Daarna De Librije in Zwolle, Tickets in Barcelona en El Celler de Can Roca in Girona. Een internationale trip. Eenmaal terug in België heb ik vijf jaar hard gewerkt in de keuken van Gert De Mangeleer in Hertog Jan in Brugge. En toen begon het te kriebelen. Natuurlijk al veel langer dan toen. Maar wie ben je als 18-jarige? Ik wilde eerst zoveel mogelijk indrukken opdoen. Alles leren van de grote chefs vóór ik zelf voet aan wal zette in die wereld met een eigen restaurant. Modest is het resultaat van maandenlang denkwerk. Misschien zelfs jarenlang. Ik ben iemand die het ofwel goed doet, ofwel niet (lacht). Het moest er boenk op zitten vanaf moment één. Heel wat restaurants perfectioneren hun concept en ideeën doorheen de jaren. Ik wilde vanaf de eerste dag uitpakken met een totaalervaring. En dat lukt toch goed, volgens veel gasten. Ik was eigenlijk heel overdonderd door die grote belangstelling toen we pas openden. Was het omdat ik al op al die mooie plekken had gewerkt? Of omdat mensen snakten naar een fris concept op hoog niveau dat tegelijkertijd toegankelijk is? Ik ben zelf niet van het stijve gedoe. Hier is alles authentiek. Bescheiden. Net zoals ik.”

Hoe moeilijk waren die eerste stappen als 26-jarige restauranthouder?

Sander Spreeuwers: “Ik zou liegen als ik zeg dat alles meteen op rolletjes liep (lacht). Je moet veel zelf uitzoeken. Daarvoor was ik altijd deel van een team. Van een grotere organisatie. Nu moest ik het zelf waarmaken. Van personeel tot de hele papierwinkel. Dat was zoeken. Vallen en opstaan. Maar daar leer je uit. Uit mijn ervaringen bij al die andere restaurants is me dat ook het meest bijgebleven. Dat je met discipline en een strakke organisatie heel ver komt. Na een jaar begint alles nu wel wat meer in zijn plooi te vallen. En mijn ouders helpen ook regelmatig een handje.”

Klopt het dat de naam Modest een directe verwijzing is naar jouw vader?

Sander Spreeuwers: “Correct. Mijn bijnaam op de koksschool was Modest. Je weet wel: naar de burgemeester uit Samson en Gert. Ik vond dat een fantastische bijnaam. Omdat het verwijst naar mijn vader, die vroeger heel lang burgemeester was van Opglabbeek, waar mijn restaurant nu ligt. En omdat het ook staat voor bescheidenheid en oprechtheid. Voetjes op de grond. Ik heb geen twee seconden moeten nadenken over een gepaste naam voor deze plek (lacht).”

Wilde je altijd al in Oudsbergen – het vroegere Opglabbeek – iets beginnen?

Sander Spreeuwers: “Ja. Dat is echt een gevoel. Ik ben hier geboren, heb al die banden hier. Het voelde instinctief gewoon juist om hier iets te zoeken. Maar die zoektocht verliep moeizaam. Ik wilde een pand met voldoende parking, ik wilde er kunnen wonen, een mooie tuin, een leuk terras voor in de zomer, ... Een hele waslijst. Deze plek is voor het leven. Ik wilde het meteen goed doen. En toen kwamen er opeens twee bouwgronden naast elkaar vrij. Na een intensief project met de architect ben ik fier op wat hier vandaag staat. Een moderne bouw met een tijdloze inrichting. Veel zwart. Rust. Zachte vormen. Het

past echt bij wie ik ben. Te veel kleur leidt ook gewoon af. En ik zoek altijd naar de essentie. Als ik zélf ergens aan tafel schuif, kijk ik ook altijd naar de omgeving. Voor mij ligt dat in het verlengde van het bord. Net zoals sfeer en muziek een onderdeel zijn van de beleving.”

Wat typeert jouw keuken? Vinden we die moderne toets terug?

Sander Spreeuwers: “Onze borden zijn vooral heel herkenbaar. Producten die nog producten zijn. In sommige restaurants weet je niet meer wat je aan het eten bent. Dan krijg je overkill. Wij steken geen smaken weg. Verdoezelen de puurheid niet. Onze stijl? Frans-Belgische keuken met invloeden uit het buitenland. Aziatisch met dashi en paksoi, maar ook Spaans met cecina, een lokale runderham. Voor de rest werken we dagvers. Het meeste komt ’s ochtends om 8 uur binnen en gaat diezelfde dag nog op het bord. Zeker onze vis en groenten. We verspillen zo min mogelijk door alles zo goed mogelijk te organiseren. Zo werken we voor onze groenten samen met een leverancier uit het dorpscentrum hier in Opglabbeek, en voor asperges gaan we het ook niet ver zoeken. Al moet de kwaliteit wel altijd goed zitten. Als het lokaal is, maar niet de gewenste kwaliteit, dan zijn we ook niet bang om nee te zeggen. Bij

Modest kan je ook kiezen voor een volledig vegetarisch menu. Al horen we dat wel liefst op voorhand.”

Hoe vaak pas je het menu aan naar wensen van de klant?

Sander Spreeuwers: “Dagelijks. Wij bellen elke dag iedere klant op die komt eten tijdens de volgende service. Dat lijkt misschien veel werk, maar het kan wel echt als voorbereiding tellen in ons keukenteam. We stellen verschillende vragen aan de klant. Wie lust wat niet? Is er iemand allergisch? Met hoeveel komen ze? Zijn ze de reservatie überhaupt niet uit het oog verloren? Het is een korte babbel. Maar je zou ervan verschieten hoeveel wij nog te weten komen. Het kan bijvoorbeeld zijn dat er ondertussen iemand zwanger is geworden of net overleden. Dingen waar je misschien zelf als klant niet echt bij stilstaat om het te laten weten. We hebben al eens meegemaakt dat er een groep van 10 niet kwam opdagen. Gasten reserveren ook gewoon een hele tijd vóór de dag van hun bezoek. Natuurlijk kan je dat al eens vergeten. Daarbij is het ook een klein stukje service die we aanbieden. We maken op voorhand al even kort kennis, daarna voelen de gasten zich welkom. Mijn vader belt iedereen de dag op voorhand persoonlijk op. Veel gasten denken dat ik dat ben. Onze stemmen lijken nogal op elkaar (lacht).”

Gault Millau gaf jullie een 15 op 20 eind 2022. Hoe voelde dat?

Sander Spreeuwers: “Onbeschrijfelijk. Echte waanzin. Wij waren negen maanden open toen we de uitnodiging voor de ceremonie kregen. Je gaat daar met letterlijk nul verwachtingen naar toe. Het is al een hele eer om daar aanwezig te mógen zijn. En dan roepen ze je af als een van de hoogste nieuwkomers van afgelopen jaar. Niemand had dat zien aankomen in ons team. Ik krijg er nog altijd kippenvel van als ik erover spreek (licht geëmotioneerd). Die vermelding is gewoon zo’n mooi moment voor ons als team. Voor mij als kok. Maar het brengt natuurlijk ook wel de nodige druk met zich mee. Gasten hebben verwachtingen als ze hier binnenkomen. Eigenlijk al vanaf de opening. Dat verzwijgen ze ook niet. Je haalt daar een ongelofelijke drive uit om het goed te blijven doen, maar het kan soms ook wel wat stressvol zijn.”

Druk die zich vertaalt in duidelijke doelen en ambities?

Sander Spreeuwers: “Neen. Daar waag ik me niet aan. Dat is gevaarlijk terrein (lacht). Je hebt koks die iets openen en zeggen: ‘Binnen een jaar wil ik een ster.’ Goed. Leuk voor hen. Maar zo werkt dat in mijn keuken niet. Wij doen in de eerste plaats waar we ons goed bij voelen. Altijd. Alle grote chefs waarmee ik ooit samenwerkte, drukten me die les op het hart. Je moet jezelf blijven. Aan je eigen stijl en capaciteiten vasthouden. Natuurlijk sta ik open voor suggesties van mijn team. We experimenteren regelmatig met producten en recepten. Maar ik druk wel de eindstempel op het gerecht. Modest draagt uiteindelijk mijn (bij)naam.”

Je hebt dus geen duidelijk zicht op waar Modest binnen vijf jaar staat?

Sander Spreeuwers: “Neen. Moet dat dan? Wij zijn één jaar open. Onze groeimarge is enorm. Bij elk nieuw menu leggen we onze eigen lat telkens een tikkeltje hoger. En dan zien we wel waar we uitkomen. Hoe mooi is het dat ik gasten kan verwennen met heerlijk eten, ze laten genieten. Dat ze erover vertellen tegen vrienden en familie en dan terugkomen? Daarvoor doe ik het! En alle dingen die daarbij komen, zijn leuk meegenomen. Maar dat is niet ons doel an sich. Wij blijven – zoals onze naam het zegt – bescheiden.”

Sta je ook op een bescheiden manier achter de potten en pannen?

Sander Spreeuwers: “Als je met bescheiden rustig bedoelt, dan ja (lacht). Als ik niet rustig ben, wie dan wel? Ik hou de controle. Er zijn chefs die graag roepen en stress serveren in de keuken. Hier niet. Zo ben ik zelf ook gewoon niet en dat wil ik mijn personeel ook niet meegeven. Alles gebeurt hier met het allergrootste respect. Iedereen die hier komt, ziet dat ook. Letterlijk door onze open keuken. Die sereniteit is belangrijk tijdens een service. Al wil de kalmte niet zeggen dat we er niet allemaal 110% voor gaan. We geven elke dag allemaal het beste van onszelf. Maar presteren moet voor mij tijdens de service rustig verlopen. Geen stress. Ervoor en erna maakt dat voor mij minder uit. De sfeer mag dan uitgelaten zijn. Tijdens de mise-en-place is het doorperen en gas geven, met een streepje muziek. Modest heeft een jong team. Helaas kennen we ook heel wat verloop. Het team van dag één is niet het team dat hier vandaag staat. Eigen aan de sector zeker? We zijn ook een dagje extra gesloten sinds het begin. Zo krijgt iedereen wat meer ademruimte. Vandaag voelt ons team aan als een geoliede machine. Al willen we wel extra mensen aanwerven. Het is hier altijd druk. Dus wie zich geroepen voelt, je weet ons wonen (lacht).”

Ingrediënten voor 4 personen

Aardappel

500 g aardappel

150 g boter

150 g room

1 bussel bieslook

2 stuks sjalot

Fleur de sel

Jus van schelpdieren

2 kg schelpdieren (mosselen, vongole, ... )

1 ui

2 teentjes look

½ selder

2 citroenen (voor rasp en sap)

3 takjes tijm

3 blaadjes laurier

Peperbolletjes

500 g zure room

Afwerking

Kaviaar (Royal Belgian Caviar)

Poeder groene kruiden (peterselie)

Olie groene kruiden (1/3 bieslook, 1/3 kervel, 1/3 spinazie, 1l zonnebloemolie, snuifje zout)

Krokantje aardappel

POMME MOSCOVITE

Bereiding

1. Kook de aardappelen in zout water gaar. Draai ze daarna door een passe-vite.

2. Warm de aardappelen op met boter en room tot een mooie dikte. Let op, niet te dik en ook niet te lopend. Werk af met de bieslook, sjalot en fleur de sel.

3. Begin aan de jus van schelpdieren. Gebruik de schelpdieren die in dit seizoen het meest smaakvol zijn. Extraheer het sap via een speciale kookpot (kan ook met een gewone kookpot, nvdr.). Laat de schelpdieren volledig garen zodat er sap vrijkomt.

4. Daarna stoof je de ui, look en selder aan in boter en bevochtig je het geheel met het sap van de schelpdieren, citroensap, rasp van de citroen, tijm, laurier en peperbolletjes. Laat dit mengsel mooi inkoken tot de smaak goed zit, zeef erna.

5. Voeg de zure room toe aan het gezeefde mengsel. Je kan nog afsmaken met citroen en zout.

6. Afwerken doe je met een poeder van groene kruiden. Dit maak je door peterselie te drogen in een droogtrommel op 70 °C of in de oven. Zodra de kruiden droog zijn, mix je ze tot poeder.

7. Daarnaast serveer je hier ook een olie van groene kruiden. Doe het geheel van ingrediënten in de thermomix op 70 °C gedurende 15 minuten. Laat uitlekken in een zeef.

8. Afwerken doe je met een krokantje van aardappel. Dit maak je in dunne schillen in de oven, net zoals chips.

9. Serveer met een lepeltje kaviaar.

SIGNATUURGERECHT

EXTRA vag t

Inspiratie voor een dagje shoppen.

Stay healthy, stay connected

Wie droomt er niet van een eigen personal trainer in huis? Maak kennis met de Technogym Cross Personal. Alleen al van het gestroomlijnde design in microgepolijst staal stijgt je bloeddruk. Uitgerust met VisioWeb, USB- en iPhoneaansluiting en de meest geavanceerde cardio-techniek beleef je een ongeëvenaarde work-outervaring. Volg je hartslag in real time, laat je persoonlijk begeleiden via videoberichten en jaag je favoriete muziek door de dolby surround luidsprekers. Enkel nog je sneakers aantrekken en knallen maar!

www.technogym.com

zakenman

Zeg niet zomaar jas tegen de Hopsack Tailored Travel Jacket van Pierre Degand. De bezieler van luxemannenmodezaak Maison Degand in Brussel ontwikkelde de perfecte reisjas voor zakenmensen: stijlvol maar hyperpraktisch. De waterafstotende barrière reduceert de paraplu tot overtollige handbagage en een apart compartiment schermt je creditcards af van ongewenste toegangen en elektromagnetische golven. Maar liefst tien zakken bieden plaats aan alles wat de moderne businessman met zich meedraagt. En toch is de Hopsack vederlicht. Perfect om van de ene naar de andere afspraak te flaneren.

www.maisondegand.com

maken de

Omdat een verkwikkend drankje áltijd deugd doet.

DE WONDERE WERELD VAN ALICE SERVEERT KLASSIEK MET EEN STEVIGE TWIST

Bij WonderBar in Genk daal je af in de feeërieke wereld van Alice in Wonderland. Met de juiste muziek, gedimde lichten en cocktails in theepot en -kopjes serveren ze hier een unieke beleving én kaart. Are they all mad there? Zaakvoerder Stijn Simonaitis denkt tevreden van wel. “Ons straffe team achter de bar is misschien wel ons grootste geheim.”

Hoe kom je op het idee om in Genk een cocktailbar te openen?

Stijn: “Cocktailbars waren tot enkele jaren geleden typisch voor grotere steden. Het is dan ook in Antwerpen dat mijn toenmalige vriendin Shan en ik inspiratie opdeden. Zo zag WonderBar zes jaar geleden het levenslicht in mijn thuisstad Genk. Puur op passie begonnen Shan en ik aan dit avontuur. We volgden opleidingen, namen goed personeel aan en gingen veel proeven. Het resultaat van onze ervaringen vind je hier, in onze eigen versie van Alice in Wonderland.”

Vallen klanten echt letterlijk down the rabbit hole bij jullie?

Stijn: “Die sfeer creëren was echt wel ons doel. Maar dat kan al snel heel erg kitsch worden. En we wilden het net iets chiquer. Het concept kruipt zowel in de presentatie van de cocktails, in theekopjes of op handspiegels, als in de namen van onze drinks, zoals de ‘Mad Hatter’s Hot Punch’ of ‘The White Rabbit’. Veel klanten trekken grote ogen als ze de trappen van onze zaak afdalen naar de mysterieuze, gezellige kelderverdieping. Ook ons personeel draagt bij aan de beleving.”

Voor welke cocktails zijn we bij jullie aan het goede adres?

Stijn: “We zijn sterk in de klassieke cocktails met af en toe een stevige twist. Zo krijgt onze Moscow Mule een zomers tintje en heeft de winter zijn eigen special. Onze kaart varieert mee met de seizoenen. Er staan ook altijd een paar mocktails op de kaart als waardig alternatief voor de alcoholische variant. Zo serveren we een Lazy Red Cheeks en een Not So Lazy Red Cheeks. We proberen het niveau altijd een stukje hoger te tillen met kwalitatieve ingrediënten. En dat werkt blijkbaar, ons cliënteel komt van over heel Limburg naar Genk om onze signatures te proeven.”

Bezoek je zelf ook nog vaak andere cocktailbars?

Stijn: “Bij de opstart van WonderBar veel meer dan nu. Ik vind het heel leerrijk om met andere bartenders en leveranciers in gesprek te gaan. En af en toe moet ik toch ergens eens een cocktail gaan drinken om inspiratie op te doen, zie het als een soort research (lacht).”

Jullie cocktails vinden ook makkelijk hun weg buiten de muren van de WonderBar.

Stijn: “Dat klopt. Je vindt ons op evenementen in Genk zoals Genk on Stage of ons Apéroconcept op de rooftop van shopping 1. Maar ook mensen thuis kunnen een beroep op ons doen voor hun feestjes.”

Als de cocktailliefhebber niet bij jullie geraakt, hoe maak je dan zelf dé perfecte cocktail?

Stijn: “Natuurlijk moeten de ingrediënten vers zijn. Ook het ijs moet goed zitten. Maar het allerbelangrijkste? Dat is de sfeer. Een mojito op het strand smaakt heel anders dan een drankje aan de keukentafel. Creëer daarom de juiste setting.”

“The White Rabbit is een van onze favorieten”, legt Stijn uit. “Maak de rozemarijnsiroop door het water en suiker aan de kook te brengen. Voeg de rest toe. Laat dan minimaal een halfuur sudderen met het deksel op de pot. Is het geheel stroperig? Haal dan de kruiden eruit en laat de siroop afkoelen. Werk de cocktail af: meng de kruidenlikeur met de rest van de ingrediënten in een shaker en dryshake krachtig zonder ijs tot een schuimlaag. Vul dan met ijs en shake verder tot alle ingrediënten goed gemengd zijn. Afwerken doe je met rozemarijn of een viooltje. Schol!”

The White Rabbit

Benodigdheden (per persoon):

2,5 cl Hierbas de las Dunas (kruidenlikeur)

2 cl huisgemaakte rozemarijnsiroop (0,5 l water, 75 g rozemarijn, 1 kaneelstokje, 1 steranijs, 1 kg kristalsuiker)

Voor de afwerking

Een mooi highball-glas, ijsblokjes, rozemarijn / viooltje

Namibië Onze tweede thuis

Staat Namibië op je bucketlist? We maken er graag je volgende droomreis van. Zaakvoerder Olivier ziet Namibië zelfs als zijn tweede thuis.

“Meer dan tien jaar woonde en werkte ik op deze prachtige bestemming. Ik ken het land dan ook door en door, ken de meest avontuurlijke routes, mooiste safari’s en meest adembenemende plekken. Mijn vader en broer wonen er nog steeds, dus ik ga er regelmatig terug. Namibië blij dan ook nog altijd mijn favoriete bestemming.”

“Reden te meer waarom Dr. Mekondjo Kaapanda-Girnus, ambassadrice van Namibië, in juni 2021 ons kantoor officieel kwam openen. En me vroeg om ereconsul van het land te worden.”

Namibië: oneindig veel opties voor avonturiers

Exclusieve uitjes. Spectaculair, maar dan anders.

MAGISCH MOOI NAMIBIË

Een oogverblindende natuur. Een intrigerende cultuur. Een smaakvolle keuken die traditie mixt met internationale invloeden. En oneindig veel opties voor avonturiers. Ja, dit land betovert en ontroert. Let maar op: voor je het weet, ben je je hart verloren aan Namibië. Bij deze een greep uit het vele moois dat er te beleven valt …

Wereldberoemd met een reden

De Dodevlei en de Sossusvlei. Ze prijken op oneindig veel foto’s en zijn ook ongetwijfeld het eerste beeld dat je voor je ziet als je aan dit land denkt. Het zijn immers uitzichten die beklijven. De donkere, duizend jaar oude acaciabomen in een witte kleivlakte – ooit een meer – omringd door rood zand. De imposante hoge duinen in een weidse woestijn. Het Namib-Naukluft National Park kan dan ook niet ontbreken op een reis naar Namibië.

Met een 4x4 kan je tot aan de Sossusvlei rijden – of je laten rijden door een privégids – en vervolgens de verschillende bezienswaardigheden te voet verkennen. Unieke uitzichten krijg je bijvoorbeeld aan de grappig genaamde Big Mama en Big Daddy, twee van de hoogste duinen in dit woestijngebied.

Het is echter Dune 45 die je de BD’er mag noemen: de bekendste duin van het land. Het is namelijk de enige duin die je hier mag beklimmen. De naam? Die verwijst naar zijn locatie, op de 45ste kilometer van de hoofdroute van de Sesriempoort tot de Sossusvlei. Het beste moment om je klim te starten, is vroeg in de ochtend. Bij zonsopgang heb je immers het mooiste zicht en minder last van de hoge temperaturen (lees: heet zand tussen je tenen en verschroeiende zonnestralen op je hoofd)

Hoewel de duin ‘maar’ 170 meter hoog is, daagt hij je toch meer uit dan pakweg onze 694 meter hoge Signal de Botrange. Het dunne zand onder je voeten maakt elke stap wat zwaarder.

Sterren staren

De onvergetelijke overnachtingsplekken rijgen zich aan elkaar in zoveel natuurpracht, dat spreekt voor zich. Zo is de Sossusvlei Desert Lodge écht de moeite. Omwille van het buitengewone comfort, de toplocatie en de vele mogelijkheden om de omgeving in je op te nemen. De sterrenhemel is er sowieso al niet te vergelijken met een blik omhoog in een dichtbevolkt land als België. Maar het domein is zelfs officieel een International Dark Sky Reserve. Geen lichtvervuiling dus. Wel miljoenen heerlijk twinkelende lichtjes in een diepzwart firmament. En als je die hemel nog meer in detail wil bewonderen, kan je terecht in het on-site observatorium.

De wondermooie oceaan van zand vanop hoogte aanschouwen, kan dan weer tijdens een helikoptervlucht. Of maak het wat idyllischer en kies voor een romantische ballonvlucht bij het ochtendgloren. Goed voor een ongezien aquarel van paars, oranje, roze en hemelsblauw.

andbeyond.com/our-lodges/africa/namibia/sossusvlei-desert/andbeyond-sossusvlei-desert-lodge/

Duitse invloeden, hopen actie en heerlijk dineren

Iets helemaal anders dan, een uurtje zuidelijker: Swakopmund. Al reis je niet meteen naar Namibië voor een citytrip – er zijn ook niet veel steden in dit land –, deze kuststad behoort wel degelijk op je to-dolijst. Het is geen typisch Afrikaanse stad. De Europese invloeden zijn er duidelijk merkbaar, vooral aan de architectuur. Namibië was van 1884 tot 1919 namelijk een Duitse kolonie en die sporen vallen hier nog erg op.

Kleurrijke huizen, een elegante pier, karaktervolle straatjes, het barokke Hohenzollernhaus, het statige stationsgebouw, het Woermanhaus met zijn markante toren, … Hier struin je met plezier even rond. Maar de stad is daarnaast ook de perfecte uitvalsbasis voor heel wat avontuurlijke activiteiten. Vanuit de eigen haven of vanuit Walvisbaai, op een halfuurtje rijden. Dierenliefhebbers kunnen er kajakken met zeehonden of dolfijnspotten. Grote kans dat je tijdens zo’n tour ook nog heel wat andere dieren zoals pelikanen en zeeleeuwen ziet trouwens. Maar ook sandboarden, een trip met een 4x4, een quad of een mountainbike door de woestijn doen je hart hier sneller slaan.

Zelfs moonwalken is perfect doenbaar vanuit Swakopmund. Een stukje terug het binnenland in ligt er een landschap dat toepasselijk Moon Landscape wordt genoemd. Je waant je er dus even op de maan. Er groeit amper meer dan de uiterst zeldzame Welwitschia mirabilis, ook wel de ‘Kanniedoodplant’ genoemd. Je moet dan ook sterk zijn om in deze dorre omgeving te overleven.

Honger gekregen na al die actie? In Swakopmund vind je gelukkig tal van gezellige en degelijke restaurants. In de kuststreek moét je natuurlijk profiteren van het uitgebreide aanbod aan vis en zeevruchten. In Tug Restaurant –gebouwd rond een oude sleepbot of tug – smul je van ‘west coast’-kreeft, garnalen, mosselen, oesters, inktvis, en zoveel meer. Daarbij vind je vast je ideale wijn in de meer dan 89 opties uit de beste Zuid-Afrikaanse wijngaarden. Ook het interieur is trouwens het rondneuzen waard, want dat is een mix van gerenoveerde delen van de originele boot en ontwerpen van Namibische kunstenaars.

www.the-tug.com

Een knap zicht op zee heb je dan weer vanop de meer dan 300 meter lange pier of ‘jetty’. Hier kan je terecht in Jetty 1905, waar ze naar verluidt de beste sushi van de stad serveren. Of je kiest voor traditioneel Namibische tapas, soepen en vleesgerechten. De betoverende zonsondergang krijg je er gratis bij.

Spectaculaire ervaringen en bijzondere ontmoetingen

Weer zin in natuurpracht? De Fish River Canyon of Visrivierkloof in het zuiden van het land, is de grootste kloof van Afrika en de op één na grootste kloof ter wereld, na de Grand Canyon. Goed voor duizelingwekkende dieptes en adembenemende vergezichten. De rivier werkte zich op 500 miljoen jaar tijd een weg door de canyon. En er stroomt nu nog steeds water door de kloof, waardoor deze steeds dieper wordt. Ze loopt van Seeheim tot Ai-Ais en is 160 kilometer lang, 27 meter breed en 550 meter diep. Door de Fish River Canyon hiken? Dat kan, al is de trektocht wel 80 kilometer lang. Maar ook door de uitkijkpunten aan te doen met de wagen, krijg je een schitterend zicht op de kloof.

Meer in het noorden is de Spitzkoppe dan weer een mustsee. Deze berg wordt ook wel de Matterhorn van het zuiden genoemd, vanwege zijn unieke vorm. Hij is 1.784 meter hoog, 120 miljoen jaar oud en bestaat voornamelijk uit graniet. Met errond enkel woestijn, zo ver je kan zien. In deze streek overnachten is absoluut aan te raden, zeker als je al graag eens wegzwijmelt bij het zien van magistrale natuur en een schitterende sterrenhemel.

Hier geniet je van adembenemende vergezichten

Een topper in deze regio is de Spitzkoppen Lodge. Dit vijfsterrenhotel bestaat uit vijftien chalets voor telkens twee personen, een verfijnd restaurant, een groot terras, een buitenzwembad en een gezellige bar. Elk met een buitengewoon uitzicht op de omgeving. Het is dan ook dé ideale plek om te onthaasten. Ver weg van de bewoonde wereld. Je zit hier dan wel in the middle of nowhere maar de oprichters doen er alles aan om de fauna en flora niet aan te tasten. De chalets en andere constructies zijn zo energieefficiënt mogelijk gebouwd, wat trouwens broodnodig is, want de elektriciteitstoevoer is beperkt. En tóch beleef je in deze lodge de ultieme luxe. Straf. spitzkoppenlodge.com

Heel wat activiteiten zijn mogelijk vanuit de lodge, zowel te voet als met de wagen. Op de enorme site zijn onder meer imposante stenen bogen, fascinerende grottekeningen en archeologische ontdekkingen te bezoeken.

Nog noordelijker kan je halthouden aan Etosha National Park. Hier moet je vooral zijn als je op safari wil om leeuwen, olifanten, giraffen en neushoorns te bewonderen. Het is een van de grootste natuurparken van Afrika en je kan er dus meerdere dagen spenderen. Qua logement is dan Little Ongava een supertip: een intieme luxelodge die beschikt over drie grote suites met elk een eigen zwembad, groot terras én een ongezien uitzicht op de groene omgeving. ongava.com/little-ongava-lodge

Ook een bezoekje waard in het noordwesten van Namibië, in de regio Kunene, is de Himba-bevolking, een van de laatste nomadische stammen in Afrika. Je herkent hen onder meer aan hun bijzondere verschijning: ze bedekken hun haar en lichaam met rode klei. Met een lokale gids kan je een hele dag meelopen en ervaren hoe de Himba leven. Een gesprek met de stamoudste hoort er natuurlijk bij.

Een foto waard

Amateurfotograaf? In Namibië kijk je je ogen uit. Op de duinen, woestijn, zee en dieren, maar ook op tal van originele, fotogenieke plekken. Zo ligt de Skeleton Coast bezaaid met scheepswrakken en skeletten van walvissen en zeehonden. En dit doorheen een kustgebied van 40 kilometer op 500 kilometer. Ter plaatse gaan is natuurlijk een topidee. Maar nog meer overzicht en panoramische foto’s krijg je als je er met de helikopter overvliegt. Zonder twijfel een onvergetelijke beleving. Elders kom je dan weer oldtimers en trucks tegen, voor eeuwig geparkeerd in het zand. Dat is bijvoorbeeld het geval in Solitaire, een piepklein woestijndorp tussen Sesriem en de Sossusvlei, en aan de Canyon Roadhouse, een eenvoudige lodge in Stamprivier. Of leg op beeld vast hoe de natuur het werk van de mens weer overneemt. In de stad Kolmanskop staan heel wat verlaten huizen half bedolven onder het zand. Een bevreemdend zicht. Originele foto’s verzekerd!

Gratis Interieuradvies

Onze Interieurarchitecten staan je graag bij met de zoektocht naar het interieur van jouw dromen. Dat kan gaan over de inrichting van een volledige woonkamer maar ook om een enkel stuk dat nog mist in jouw interieur.

Maak een afspraak via de QR code:

De juiste tas voor de job

De fashionable werktassen van KAAI zijn al langer een begrip bij liefhebbers van stijlvol leer. Het Antwerpse merk lanceert nu ook een werktas voor mannen. Maak kennis met de Men’s Bowler. Gemaakt van 100% Italiaans leder combineert deze tas een unieke look met ongeziene functionaliteit. Naast drie grote vakken aan de buitenkant beschikt de Bowler ook over talloze innovatieve compartimenten aan de binnenzijde. Plek zat om je telefoon, bril, powerbank, pennen en laptop in op te bergen dus. Dé allin-one werktas voor mannen met stijl.

www.kaai.eu

EXTRA vag t

Inspiratie voor een dagje shoppen.

Een pak met een hart

En of maatpakken ook vrouwen op het lijf geschreven zijn. Het Limburgse Suitsherwell combineert kwaliteit met betaalbaarheid en inclusiviteit in de brede zin van het woord. De eigen designs worden duurzaam, ethisch verantwoord en met veel liefde geproduceerd in Portugal. Het minimalistische label wil niet enkel een modemerk zijn, maar ook een community

openheid, gelijkheid en female empowerment veel respect voor het vrouwelijk lichaam in al haar varianten. Van heel slank tot prachtige ronde vormen. They’ve got you covered!

www.suitsherwell.com

een

designmeubelen accessoires verlichting raamdecoratie tapijten

advies op maat totaalinrichting

verkooppunt occasionele ontmoetingen

ruimte voor hedendaagse kunst

zetel: repos vitra kunstwerk: luc piron

warme ontmoeting tussen design en kunst

commissaris neyskenslaan 7 3290 diest 013 31 14 53 www.meubart.be ma-wo-do 14-18 uur za 10-18 uur zo 14-18 uur (vanaf oktober tot eind maart) feestdagen gesloten

VITRA: ICONISCH MEUBELDESIGN IN TIJDLOZE VORMEN

Het artistieke verhaal van Vitra start in 1934. Willi Fehlbaum neemt samen met zijn vrouw Erika het bedrijf ‘Graeter’ over in Bazel, een stad in het noordwesten van Zwitserland. Graeter is op dat moment een gevestigde waarde in winkelinrichting. De Zwitsers staan bekend om hun oerdegelijke producten én productiemethodes. Denk maar aan de roemrijke status van het multifunctionele Zwitsers zakmes. En van die drang naar kwaliteit heeft ook Willi Fehlbaum kaas gegeten. Wat volgt is een relaas langs de noemenswaardige haltes van de Vitra-trein, hét meubelicoon uit de designwereld, en ver daarbuiten.

1950 – 1957 | FEHLBAUM ONTMOET HET EAMES-KOPPEL

De Fehlbaums verhuizen hun bedrijf en productie naar het Duitse Weil am Rhein. Globetrotter Willi vertrekt in 1953 op langverwachte reis over de plas. Hij kan niet wachten om inspiratie op te doen in New York. Daar botst hij toevallig op de designstukken van meubelontwerpers Charles en Ray Eames. Willi is op slag verliefd op het eenvoudige en solide design van de twee getalenteerde ontwerpers uit Missouri, die hun stukken op dat moment uitstallen in de Big Apple. Hij twijfelt geen seconde om het duo aan boord te halen van zijn productiebedrijf in Duitsland. Naast de bekende Eames-collectie, krijgen ook designers George Nelson en Herman Miller een plekje bij Vitra via een licentieovereenkomst. Nelson en Miller werkten onderling al enkele jaren samen.

1960 | ICONISCHE EXPRESSIE IN DE PANTON CHAIR

Vitra staat bekend om zijn inspirerende samenwerkingen met verschillende ontwerpers. Vanaf de jaren 60 gaat het ook actief zélf ontwerpen. Het eerste model? De Panton Chair. In

1977 – 1981 | FRISSE VITRA-WIND

een design van ontwerper Verner

Panton vloeit de eerste stoel – uit kunststof – in één volledig stuk van de productieband. Een echte designklassieker die nog decennialang zal meegaan. Het comfort is te danken aan de vrijdragende constructie van licht flexibel materiaal en de karakteristieke vorm doet aan een

Willi en Erika maken een nieuwe generatie warm voor het merk waar ze 40 jaar lang al hun tijd en passie instaken. Hun zonen – Rolf en Raymond – nemen het roer over. De oprichters blijven nog wel actief binnen de wandelgangen, maar nemen meer en meer een achtergrondpositie in. Wanneer er in 1981 een zware brand woedt in de productielijn in Weil am Rhein, zien Rolf en Raymond dat niet als een tegenslag, maar als een nieuwe kans voor het bedrijf. Het blijkt het perfecte excuus om de architectuur van de Vitra-gebouwen onder handen te nemen. De betrouwbare partner die meebouwt aan de toekomst van Vitra? Architect Nicolas Grimshaw. In datzelfde jaar nog leggen ze de eerste steen van wat later de Vitra Factory Campus zal worden. Drie gebouwen die de toekomst van de kantoorsector mee vorm zullen geven.

Het is een emotioneel gitzwart jaar voor Vitra in 1988. Eén van de legendes uit hun designrepertoire overlijdt. Na de dood van Ray Eames en de ontbinding van de Eames-kantoren in Los Angeles, neemt Vitra verschillende delen van het meubelontwerp van de designers over, inclusief de volledige collectie experimentele modellen en prototypes. Niet alleen de producten van Charles en Ray Eames drukten hun stempel op Vitra als merk, ook hun ontwerpfilosofie levert vandaag nog een belangrijke bijdrage aan de waarden, oriëntatie en doelstellingen van het bedrijf. De meubels van het bekende ontwerpersduo vormen dan ook de hoeksteen van het Vitra Design Museum in Weil am Rhein. Vandaag kan je nog steeds verschillende tentoonstellingen, exclusieve schetsen en designobjecten van het Eames-duo terugvinden in het museum.

1988 | LEGENDE RAY EAMES STERFT

Vitra Design Museum

Oorspronkelijk lag het Vitra Design Museum – geopend in 1989 – enkel in het verlengde van de productielijnen. Een soort van showroom waar processen en verhalen van het merk een gezicht kregen. Maar al snel verovert het museum, gelegen op de toepasselijke Charles-Eames-Straße 2, een status van onafhankelijk cultureel instituut. En dat is het vandaag nog altijd. Het ontwerp van de hand van Frank Gehry geeft vorm aan één van de leidende designmusea in de wereld en lokt elk jaar hordes kunstliefhebbers uit verschillende uithoeken. Binnen de muren van de artistieke witte gevels: het eindeloze onderzoek naar de verhouding tussen design en architectuur, kunst en alledaagse cultuur. En dat in meubels, verlichting én interieurdesign. Veel van de tentoonstellingen van het museum trekken na verloop van tijd op tournee in partnermusea over de hele wereld.

1990 - 2004 | VITRA BLIJFT IN BEWEGING

Het nieuwe logodesign voor Vitra van Pierre Mendell in 1990 vormt ook meteen het startschot van heel wat nieuwe stappen voor het merk. Van intensieve samenwerkingen met ontwerpers Citterio, Morrison, Van Severen, Starck, Meda, Jongerius, de Bouroullecs, … tot de bouw van een nieuw kantoor in Birsfelden, vlakbij bakermat Bazel. Al meer dan 40 jaar huist het hart van de onderneming in Zwitserland met zijstapjes naar Duitsland. En niemand minder dan Frank Gehry neemt het ontwerp opnieuw voor zijn rekening. Het begin van het millennium wordt in 2004 ingeluid met de geboorte van de Vitra Home Collection. Klassieke stukken en heruitgaven wisselen in deze collectie af met eigentijds design.

Vitra Campus X Network Office

De Netwerk Office is een revolutionair kantoorconcept dat in 2000 zijn weg vindt binnen de gangen van de Vitra Campus. In samenwerking met binnenhuisarchitecte Sevil Peach creëert Vitra in het Grimshaw-gebouw, dat voordien met Cubicles – kleine, gedeeltelijk afgesloten ruimtes –ingericht was, een plaats voor samenwerking die de pioniersgeest van het bedrijf weerspiegelt. De architectonische fundamenten van toen vind je vandaag nog steeds terug in moderne kantoorgebouwen. Als deel van dat concept ontstonden er doorheen de jaren ook openbare cafés, winkels, een nieuw museum én een tuin op de Vitra Campus. Het aantal jaarlijkse bezoekers steeg van 90.000 naar 400.000. De Campus werd op die manier een ‘stad’ waarin het Citizen Office voor het Vitra-team een belangrijke rol speelt. Als thuisbasis voor de vele medewerkers, maar ook als tankstation om informatie uit te wisselen met collega’s en om te netwerken met andere teams. De vooruitstrevende visie van Vitra tekent zich hier scherp af.

2010 | FLAGSHIPSTORE VITRAHAUS

Als deel van de grote Vitra Campus, bouwt Zwitsers architectenbureau Herzog & de Meuron in 2010 het Vitrahaus. Thuisbasis van de Vitra Home Collection. Het is een eigentijdse showroom, in sfeer lichtjes afwijkend van het Vitra Design Museum, waarin de eindklant zich kan laten inspireren door klassiekers en hedendaagse designs. Door de huiselijke sfeer zijn de designobjecten benaderbaar. Voelen ze tastbaarder dan in het museum. Verdeeld over vier verdiepen kan je je vergapen aan de verschillende meubels en accessoires in de showroom. En op de begane grond? Een shop, het Lounge Chair Atelier en een café. Eén adres voor al je woondromen: Ray-Eames-Str. 1 in Weil am Rhein.

Design ontmoet duurzaamheid

Vervlochten als twee rode draden binnen Vitra: duurzaamheid en design. Vanaf moment één moest het goed zijn. En ook lang meegaan. Het familiebedrijf gelooft in de kracht van ontwerpen die niet trendgevoelig zijn, maar net simplistisch de tand des tijds doorstaan. Daarom elimineren ze alle overbodige details. Met originele ontwerpen van George Nelson, Charles en Ray Eames, Isamu Noguchi, Jean Prouvé en Verner Panton laat Vitra zien dat klassiekers van toen, vandaag nog steeds inspireren. En laat dat nu net dé grondregel van duurzaamheid zijn.

2012 – 2015 | DERDE GENERATIE OPENT DEUR NAAR DE TOEKOMST

Een naam om in de gaten te houden sinds 2012? Kleindochter van oprichters Willi en Erika: Nora Fehlbaum. Oorspronkelijk enkel verantwoordelijk voor de Vitra Campus, het online luik en de lancering van de Vitra Accessoires Collection, maar al snel nam ze de touwtjes stevig in handen. De eerste generatie Fehlbaums legde de commerciële basis van het iconische merk. De tweede generatie focuste dan weer op de culturele toevoeging van Vitra voor de samenleving. Nora en de derde generatie neigen richting duurzaamheid en actie. Twee pijlers die altijd al deel uitmaakten van de visie van Vitra, maar sinds Nora’s aanstelling als CEO in 2015 de rode draad vormen. Rolf Fehlbaum, oudste zoon van Willi en Erika en nonkel van Nora, beweegt nog steeds binnen het bedrijf als lid van de Raad van Bestuur en zet op die manier nog mee de krijtlijnen uit van de toekomst.

Het monument waar de geschiedenis en toekomst van Vitra elkaar ontmoeten? Het Schaudepot. Opnieuw ontworpen door Herzog & de Meuron en geopend in 2016 op de Vitra Campus in Weil am Rhein. In het Schaudepot vindt een permanente collectie uit het museum een thuis. Met meer dan 400 sleutelstukken van modern meubeldesign van 1800 tot nu, is het een meesterwerk én een bekroning op bijna 90 jaar Vitra. Opvallend detail: het minimalistische design in baksteen heeft geen ramen. De architecten probeerden op die manier een gebouw te creëren zonder pretentie. Een plek waar énkel de objecten spreken. Binnen verlichten enkele honderden neonlichtpunten de collectie, gepresenteerd in metalen rekken, in ware supermarktstijl. Het moet de nadruk leggen op de eenvoud van de designs uit de Vitra-geschiedenis.

2018 | UNIEKE VITRA PARTNER STORE IN ANTWERPEN

Nora Fehlbaum herself kondigde in 2018 de opening van een Partner Store aan in Antwerpen. Ze hemelde België en diens designcultuur op en noemde het de ‘ideale’ plek voor een nieuwe reeks Partner Stores. De Vitra Partner Store Antwerp was dus de allereerste in zijn soort ter wereld. De keuze viel uiteindelijk op een ruimte in de Sint-Antoniusstraat, op een boogscheut van de bekende Nationalestraat. De voormalige showroom van één van de Antwerpse Zes, Walter Van Beirendonck, vormt nu de ideale uitvalsbasis van maar liefst 700 m2. En zo kan je dus sinds enkele jaren ook dichter bij huis op zoek gaan naar je favoriete Vitra-stuk. Zien, voelen, ruiken. Vitra blijft alle zintuigen – én generaties – prikkelen.

Discrete private gyms voor persoonlijke sportieve begeleiding in de Kempen

Wekelijks begeleiden wij meer dan 100 mensen naar een sterker en gezonder lichaam in onze private gyms. Mensen zoals jij die vaak flink moeten zoeken naar ruimte in een drukke agenda en lekker uit eten met een glas wijn niet willen opgeven op de weg naar hun doel.

PERSONAL TRAINING

FOODCOACHING

SMALL GROUP TRAINING

MASSAGES

Meierend 61 | 2470 Retie

Smiskensstraat 45 | 2300 Turnhout

T +32 494 41 66 05

hallo@clubsterker.be

www.clubsterker.be

VOLG ONS @clubsterker

Exclusiviteit op haar zachtst

Altijd al willen weten hoe een alpaca aan je voeten voelt? Vanaf nu kan het in stijl. Het Belgische tapijtenhuis JOV vroeg de Britse architect John Pawson om twee exclusieve tapijten uit alpacawol te ontwerpen. Het resulteerde in twee ingetogen maar krachtige designs: Row en Lattice. Ze combineren de looks van een geweven tapijt met de feel van puur natuur. Samen met kasjmier en mohair is alpaca een van de fijnste natuurlijke vezels. De zachte ongeverfde wol geeft elk tapijt een unieke en natuurlijke tint.

www.jov-design.com

Foto’s: © Francesco Stelitano

Stressvrij in één adem

Aanhoudende stress leidt op lange termijn tot slapeloosheid, pijn, ziekte, angst of depressie. Door je ademhaling te vertragen, verlaag je het stressniveau waardoor je makkelijker ontspant en in slaap valt. Hoe doe je dat? Met behulp van de Moonbird. Kies je favoriete kleurtje, plaats het toestel in je handpalm en adem mee op het rustgevende tempo. De Moonbird zet zachtjes uit en trekt weer samen. Al na enkele seconden zie je het effect op je lichaam in de bijhorende app. Innerlijke rust vinden was nog nooit zo eenvoudig.

www.moonbird.life

Inspiratie voor een dagje shoppen.

schilderijen en keramiek

Rechtstraat 47, 3570 Alken

T. 0475 79 24 28

E. anita.sampermans@telenet.be anitasampermans.be

Bezoek aan atelier steeds mogelijknaafspraak

TOPVOLLEYBALSTER BRITT HERBOTS

Hoekspeelster Britt Herbots is een rasechte allesgever. Binnen de lijnen van het volleybalveld, maar ook ver daarbuiten. Met haar 1 meter 82 smasht ze sinds vorig jaar de pannen van het dak bij Il Bisonte Firenze. En ook de Belgische driekleur verdedigt de 23-jarige met trots bij de Yellow Tigers. We ontmoeten de energieke Britt tussen haar hectische sportschema door.

De start van haar volleybalcarrière? Britt kan er geen specifieke leeftijd op plakken. Haar Maxi-Cosi stond al mee op het plein toen mama Sigrid zelf nog de ballen in de lucht hield. En ook papa Johan is al zijn hele leven lang een bedrijvige volleybalcoach. “Ik ben letterlijk in de sport gerold. Eigenlijk was dat helemaal mijn plan niet. Ik wilde dokter worden (lacht). En toen vroegen ze me in het derde middelbaar voor de volleybalschool. Ik had bijna mijn koffers al terug naar huis gepakt omdat ik het niet leuk vond, maar het is toch heel anders uitgedraaid.”

Na een passage bij enkele binnen- en buitenlandse clubs, vertoeft Britt op dit moment in het zonnige Firenze. Haar Italiaanse vriend Andrea Panzeri coacht en speelt bij de concurrerende ploeg Scandicci, al blijkt dat geen issue te zijn tussen de twee. “Het is echt een zegen dat mijn lief wéét waarover ik spreek in volleybaltermen.

Zo kan ik echt ventileren na een hectische dag en hoef ik niet aan de oppervlakte te blijven.”

Wat is jouw meest memorabele sportmoment?

Britt Herbots: “Moeilijk kiezen. Maar ik denk de winst van de Yellow Tigers op het WK tegen gastland Nederland. Niemand had die 1-3 zien aankomen, zéker het uitbundige Nederlandse publiek niet (lacht). Dat zijn echt kippenvelmomentjes. Daarvoor doe je het uiteindelijk wel. Ooit wil ik graag de Champions League-beker in de lucht houden. Je moet groots dromen in sport.”

Elk uur slaat precies volleybal bij jou, heb je ook nog vrije tijd?

Britt Herbots: “Niet veel, daarom geniet ik er extra van. Ik ga graag wandelen met mijn hond hier in Firenze. Ik woon in Riccione, aan het strand. Ideaal om dat Italiaanse zonnetje het hele jaar door te catchen. Ik ga al eens graag op restaurant, kijk af en toe Netflix en neem van tijd tot tijd een boek vast. Maar altijd om iets bij te leren. Je zal me niet snel betrappen met een of andere roman. Op dit moment ligt mijn bladwijzer tussen de pagina’s van ‘Het obstakel is de weg’ van Ryan Holiday.”

Speelt muziek ook een belangrijke rol in je leven?

Britt Herbots: “Ik luister heel graag muziek. Dance, de nieuwste hits, … ik ben voor allerlei genres te vinden. Tijdens trainingen en net voor wedstrijden is er altijd ruimte voor een streepje muziek. Daardoor link ik ook vaak liedjes aan specifieke momenten. Neem nu ‘Warrior’ van Oscar and the Wolf. Het lijflied van het WK. Dat hypet iedereen zo op in de kleedkamer voor een belangrijke wedstrijd. Anders ga je te veel stressen. Ik moet mezelf ook af en toe tot de orde roepen: ‘Britt, vergeet niet te genieten hé.’ Die mentaliteit zie je veel vaker bij mijn Italiaanse ploeg. Bij de Yellow Tigers gaan we meer gedisciplineerd voor één doel.”

Je gaat graag op restaurant. Kan je als topsporter zorgeloos genieten op culinair vlak?

Britt Herbots: “Zeker. Ik ben gezegend met goede genen! Als we na een match pizza bestellen, kies ik zeker geen salade. Voor wedstrijden met de Yellow Tigers let ik wel meer op. Geen idee waarom eigenlijk. Die uitdaging is wel éxtra moeilijk door het lekkere eten van mijn mama. Echte Vlaamse kost: groenten, aardappelen en vlees. En frietjes. Wij komen altijd in de zomer samen om te trainen in België, en dan ziet mijn mama me al aankomen met mijn vraag voor Vlaamse boerenkost in putje zomer (lacht). Héérlijk!”

Je woont en werkt in Italië en keert af en toe terug naar België. Ga je nog vaak op vakantie?

Britt Herbots: “Veel vrije tijd is er niet. En als ik dan op vakantie ga – zoals vorig jaar naar Curaçao en Aruba – dan wil ik eerst even bekomen van het sportseizoen en dan pas op zoek naar avontuur. Echte bucketlistbestemmingen heb ik niet, maar ik zou het heel leuk vinden om nog eens naar het Spaanse Rosas terug te keren. Onze familievakanties uit mijn jeugd herbeleven met mijn zus. Dat staat nog wel ooit op het programma!”

Ik moet mezelf af en toe tot de orde roepen: Britt, vergeet niet te genieten hé

Je reist veel voor je sport. Welke plek vergeet je nooit? “Macau in China. Een soort van gefabriceerd dorp met casino’s en vreemde lichtshows. Een héél speciaal sfeertje hing daar. Ik zou er nooit naartoe gaan zonder volleybal, maar het is weleens leuk om mee te maken. Ook al zie je vaak niet meer dan de luchthaven, het hotel en de sporthal. Het maakt de job net dat tikkeltje boeiender.”

Op zoek naar een toffe job of bijverdienste in een prachtige setting? Wij zijn op zoek naar collega’s in de bediening of in de keuken.

Scan de QR-code voor alle vacatures.

Makelhoeve 3 2431 Veerle-Laakdal 014 84 06 63 info@maekelhoeve.be www.maekelhoeve.be

DINNER & DANCE

Populair bij jong en oud. Door onze all-prij s zij n er geen onverwachte kosten tij dens jouw avondje uit. Leuk met vrienden, familie, collega’s of jouw club.

BUSINESS EVENTS OP MAAT

Onze ruimtes kunnen we op allerlei creatieve manieren inrichten en is zo dé perfecte locatie voor jouw bedrij f.

DE ZONDAGLUNCH

Een ontspannen zondagmiddag, vol culinaire creaties, aan tafel geserveerd en in buffetvorm. Onze stij lvolle zalen kunnen vele genodigden bekoren.

PRIVÉ FEESTEN

Huwelij ksfeesten, communies, jubileums,… Elk evenement start vanuit een wens. Wij maken de overgang van wens naar realiteit graag zo naadloos mogelij k.

Porsche Taycan 4S Sport Turismo

MATCH box

Model in de kijker.

FLUISTERSTIL, MAAR PIJLSNEL

Geen brullende motoren in deze Matchbox, wel een bolide die even geruisloos als krachtig is. Als een jachtluipaard dat in dit geval een flamboyante outfit aangemeten kreeg: de Porsche Taycan Sport Turismo.

Associeer je Porsche steevast met de 911?

Gelijk heb je, want het iconische model is al bijna zes decennia lang een vaste waarde bij het merk uit Stuttgart. Maar tijden veranderen en Porsche evolueert mee. Met SUV’s bijvoorbeeld: de bijzonder succesvolle Cayenne (waarvan net een nieuwe generatie voorgesteld is) en de Macan. En meer recent zelfs met 100% elektrische bolides. En zo komen we terecht bij de Taycan, die te koop is als vierdeurs, als avontuurlijke Cross Turismo en als Sport Turismo. Het is die laatste die MAXzine aan je voorstelt.

Maatwerk

Voor we je meenemen in de sportieve luxewereld van de Taycan moeten we toch eerst even stilstaan bij de kleur van dit testmodel. Gedurfd, dat wel, maar wat een look! En afhankelijk van de hoeveelheid zonnestralen krijg je een bijna ingetogen donkere verschijning of een oogverblindend paars. Niet meteen een standaardkleur, maar wel een zogenaamde ‘Paint to Sample’, één van de exclusieve kleuren die het merk aanbiedt, voor de luttele som van net geen 10.000 euro. Een fors bedrag, maar wel één dat je meteen vergeet als dit de droomkleur is die je Taycan helemaal de jouwe maakt!

De kleur is trouwens niet de enige optie op ‘deze’ auto. Porsche koos ervoor om met deze demowagen aan te tonen wat er allemaal mogelijk is bij een Taycan, met opties die de prijs van het basismodel bijna verdubbelen. Overkill misschien, maar je kan dus in elk geval exact krijgen wat je wil. Wie de configurator –ondanks de uitgebreide mogelijkheden – nog te beperkt vindt, kan aankloppen bij de ‘Porsche Exclusive Manufaktur’. Daar zorgen de ervaren handen van vaklui voor een afwerking op maat. Pure luxe zoals je die vandaag nog maar weinig vindt in de autowereld.

Thuiskomen

Genoeg over de opties, laten we eens kijken wat je sowieso krijgt: een bloedmooi koetswerk. Het lijnenspel van de Taycan, een combinatie van bekende Porsche-stijlkenmerken en bijna futuristische en aerodynamische pennentrekken, is bijzonder sexy. Met zijn ‘shooting brake’ koetswerk krijgt deze Sport Turismo een al even instant iconisch silhouet aangemeten als de vierdeurs Taycan. Het is de nieuwste uitvoering van het elektrische Porsche-model, maar voor wie het merk wat volgt, is de basisvorm niet onbekend. De Taycan Sport Turismo is immers gebaseerd op de Cross Turismo, inclusief de praktische koffer, maar dan zonder de hogere vering en de stoere koetswerkbescherming van de avontuurlijkste in het Taycan-gamma.

Stap in en je voelt je als Porsche-rijder meteen thuis in de Taycan. En zoals het een Porsche voor de 21ste eeuw betaamt, word je getrakteerd op een overvloed aan digitale schermen. Vier tellen we er in ‘deze’ Taycan: een digitale tellerpartij, een centraal infotainmentscherm met daaronder een digitaal paneel om zowat alles mee te bedienen en nog een scherm voor de neus van de passagier. En eigenlijk moeten we daar ook nog het panoramische dak bijtellen, want ook dat is een digitaal paneel dat zich op verschillende manieren laat verduisteren. Wel analoog: de iconische Porsche Design-klok die bovenop het dashboard prijkt, als onderdeel van het Chrono Sport Package.

Snel, sneller, ...

Een Porsche koop je natuurlijk voor het rijplezier. Valt dat te rijmen met elektrisch rijden? Jazeker! Je moet het zonder diepe brom van een zescilinder boxer stellen, maar ook deze Porsche draagt rijplezier hoog in het vaandel. Starten doe je met een druk op de knop links van het stuur, een knipoog naar de hoogdagen van Porsche in de racewereld. Aan de start van de 24 uren van Le Mans moesten piloten naar hun auto lopen, hem starten en zo snel mogelijk vertrekken. Dankzij het contactslot links van het stuur konden piloten tegelijkertijd starten en de wagen in de eerste versnelling zetten. Een fractie van een seconde gewonnen!

En nu we het toch over seconden hebben: met zijn vermogen dat oploopt tot 530 pk en koppel van 640 Nm sprint deze ‘4S’ met Performance Battery Plus vanuit stilstand naar 100 km/u in amper 4 tellen. Indrukwekkend!

Het achterwielaangedreven ‘basismodel’ doet er iets meer dan 5 seconden over, maar de 761 pk sterke Turbo S spant de kroon en duikt zelfs onder de 3 seconden. Dankzij het uitgekiende chassis stuurt de Taycan ook prettig en efficiënt. En dat allemaal in stilte… tenzij je de ‘Porsche Electric Sport Sound’-functie activeert, die de rotvaart auditief extra in de verf zet.

… Snelst

Over langere afstanden hoef je bovendien niet al te lang stil te moeten staan om op te laden. Met een netto batterijcapaciteit van 83,7 kWh komt hij officieel tot 488 km ver voor de batterij leeg is… als je je rechtervoet kan bedwingen natuurlijk. Dankzij zijn 800 volt architectuur kan hij bovendien snelladen aan 270 kW, wat ervoor zorgt dat je hem van 5% tot 80% ‘bijtankt’ in iets meer dan 20 minuten. Een koffiepauze en ook de auto kan er weer tegen voor zo’n 400 km! En dat is in het nieuwe tijdperk échte luxe!

Tekst: Arnaud Henckaerts • Foto’s: © Dennis Noten • Met dank aan Group Ceyssens

Design:Thibault van Renne

ARCHITECTE ELKE VAN GOEL

De wereld een stukje mooier maken. Het is het credo van menig creatieveling. Dat is bij architecte Elke van Goel niet anders. Met een stevige rugzak vol ervaring stortte ze zich in 2005 op een eigen architectenbureau: TENARCHITECTS. Ondertussen een gevestigde waarde. Met tijdloos design als rode draad doorheen de projecten en een boeiend portfolio op het kruispunt tussen Belgische ambachtelijke cocreatie en elegantie.

De fascinatie voor alles wat mooi is, kreeg Elke met de paplepel mee. “Het is blijkbaar iets dat door onze aderen vloeit, ook mijn zoon studeert op dit moment architectuur aan Sint-Lucas in Antwerpen. Zelf genoot ik van een opleiding aan het Henry van de Velde Instituut. Na afstuderen in 1994, deed ik bijna tien jaar ervaring op als projectarchitect bij Driesen-Meersman-Thomaes, Vincent Van Duysen, en Gert Voorjans. Stuk voor stuk brachten ze me de schoonheid van het vak bij op hun eigen manier. Mijn kijk op architectuur werd sterk beïnvloed door architect en interieur- en productontwerper Vincent Van Duysen. Een gesprek met hem dat me altijd zal bijblijven? Het moment waarop hij vertelde dat een architect de scenograaf van de ruimte is. Architectuur speelt zich af als een film. Wat zie je, beleef je en voel je wanneer je door de ruimte beweegt? Architectuur stopt niet bij de muren, maar reikt verder.”

Hecht kwalitatief team

TENARCHITECTS. Dat zijn tien waarden. Van kwaliteit en toewijding tot eerlijkheid en duurzaam ontwerp. Maar tien is ook de bovengrens van het aantal werknemers bij het Antwerpse architectenbureau. “Wij zijn – heel bewust – een klein bureau”, vertelt Elke. “Dat zorgt voor een intieme en hechte sfeer op de werkvloer. Creatief bezig zijn, maakt me oprecht gelukkig. Het proces van ontwerpen – tekenen, creëren en realiseren – geeft me veel voldoening. Een ruimte afstemmen op een persoon kan voor mij daarbij enkel in dialoog. Wanneer we de wensen en noden van de klant begrijpen, draagt architectuur bij tot het mentale welzijn van elke partij. We hechten veel waarde aan het klantencontact en die verbondenheid. Dat hoort gewoon bij onze manier van werken.”

“Ons aanbod? Tijdloze nieuwbouw en klassieke renovaties. Ook landschapsconcepten en meubelontwerp zijn ons niet vreemd. Die laatste creatieve poot valt onder het recent opgerichte TEN STUDIO. Een unieke meubelcollectie in samenwerking met JDB haarden en interieur, die eerst onze klant was en als familiebedrijf al drie generaties meegaat. Na een positieve samenwerking voor de totaalrenovatie van hun showroom werden ze trouwe partner voor de nieuwe TEN STUDIO-collectie. Die omvat een reeks tafels vervaardigd uit pure, duurzame materialen met een tijdloos ontwerp. Die cocreatie is deel van ons DNA als architectenbureau.”

Wederzijdse waarden

Het is dan ook geen toeval dat Elke JDB haarden en interieur als project kiest dat er na meer dan 20 jaar ontwerpen voor haar bovenuit springt. “Ik werk enkel samen met partners en klanten die dezelfde waarden als TENARCHITECTS dragen. Bij JDB voelen we steeds een wederzijds respect, streven we samen naar groei, luisteren we naar elkaar. Wanneer die aspecten niet aanwezig zijn, begin ik liever niet aan een project. Het luisteren naar elkaar is voor mij ook de start van een goed ontwerp. Weten wat de klant wil door oprecht te luisteren, ook tussen de regels door. Daarnaast steunt voor mij design ook op tijdloze elementen. De essentie vatten. Geen lijn te veel tekenen. Wij vermijden daarom steeds trendgevoelige materialen.”

Ook de omgeving is een allesbepalende factor voor architecte

Elke. “De parameters licht, oriëntatie en ruimtelijkheid zijn essentieel binnen ons ontwerpproces. Hoe je het daglicht ervaart of een ruimte beleeft, bepaalt de mate waarin je je comfortabel voelt. Het landschap rond het project brengen we steevast in kaart. Ook in bestaande gebouwen kijken we altijd wat voorhanden is. Zo renoveerden we de nieuwe brasserie in de Opera van Antwerpen. Het was een huzarenstukje met dominante zuilen in een specifieke kleur. We stemden dat kleurenpalet af op de rest van de ruimte. Geen evidente keuze. De architect Peter Zumthor stimuleert bij mij dat respect voor eerlijke materialen en bestaande vormen. Ook leer ik veel bij van andere artistieke inspiratiebronnen zoals architecte Eileen Gray, Lina Bo Bardi, Oscar Niemeyer, Studio Mumbai of Studio Ko. Je kan van elke kunstenaar of ieder collectief iets leren.”

Tijdloze totaalprojecten

Ieder totaalproject bij het architectenbureau uit Antwerpen is een ervaring van A tot Z. Elke spreekt over één plus één met uitkomst drie als haar manier van werken. Daarin staan waarden zoals tijdloos-, duurzaamen eerlijkheid centraal. “Restaurant Pici op de Dageraadplaats in Antwerpen is daar een mooi voorbeeld van. Voor de conceptvorming van het restaurant was het essentieel dat iedereen zich goed en welkom voelt. De ongedwongen sfeer geeft de bezoeker een kijk op de authentieke werking van het restaurant. Zo staat de kok centraal in de ruimte én oog in oog met de gast. Die interactie garandeert een eerlijke en respectvolle houding.”

Architectenknop

Een creatief oog sluit je niet zomaar. Dat weet Elke ook. “Het is bijna zoals een knop die je niet kan uitzetten. Architectuur is een ongelofelijk passie. Voor mij is ontwerpen geen ‘werk’ in de klassieke zin van het woord. Het is een heel natuurlijk proces. Dat maakt me gelukkig. Als we op vakantie gaan, sijpelt die liefde ook door. De plekken die we bezoeken en de landen die we uitpikken, zijn meestal afgestemd op de mooie dingen die we er kunnen ontdekken. Ik vind het belangrijk om mijn zoon Matteo de wereld te laten zien. We leren samen bij over hoe mensen omgaan met architectuur. Vanuit een open geest observeren we hoe verschillende culturen een eigen invulling geven aan ruimte. Een cultuur analyseren aan de hand van de gebouwde wereld – in relatie met de omgeving – inspireert me mateloos. Mijn zoon wil al een tijdje opnieuw richting New York reizen. Een stad waar iedereen binnen ons gezin inspiratie opdoet. Dat staat dus ook zeker nog op de reisplanning, naast Japan. Een plek waar architectuur volop leeft met respect voor natuurlijke elementen. Ik beschouw Japanse architectuur als een zoektocht naar de essentie in alle soberheid. Daar kunnen we in het Westen nog wat van opsteken (lacht).”

“Architectuur is mijn leven”, gaat Elke verder. “Ik zit ook

in een vrienden- en kennisgroep vol liefhebbers van kunst, reizen en architectuur. Soort zoekt soort zeker? Ik sta op en ga slapen met een hoofd vol creatieve ideeën. Op dit moment verdiep ik me vooral in landschapsontwerp. In mijn vrije tijd schuim ik samen met vriendinnen de plaatselijke botanische tuinen of het arboretum van Kalmthout af op zoek naar kennis en inspiratie. Die liefde voor planten en landschapsarchitectuur doortrekken naar mijn praktijk, dat geeft mij veel voldoening.”

Over 10 jaar ...

... staat Elke nog steeds aan het roer van TENARCHITECTS. Dat combineert ze het liefst met een job als creatief directeur of leraar. “Pay it forward. Het is een gegeven waar ik sterk in geloof. We bouwen als mensen steeds verder op de kennis van wie voor ons kwam. Die kennis op mijn beurt delen met een bedrijf of studenten lijkt mij een waardevol vervolg van mijn carrière. Die wisselwerking geeft mij de energie om nog jaren door te gaan. Het leven van een architect is een roeping zonder begin- of eindpunt. Wat ik over tien, twintig en hopelijk dertig jaar doe, vloeit naar alle waarschijnlijkheid voort uit mijn passie en liefde voor architectuur.”

Foto’s: © Tijs Vervecken

Liersesteenweg 321

3130 Begijnendijk (grens Aarschot)

T. 016 56 10 62

www.audiomixonline.be

Dinsdag t/m zaterdag van 9u30 tot 18u

add emotion to your life

OPROLBARE TELEVISIE

FULL VIEW

Met full view rolt u het 65 inch scherm volledig uit en geniet u van alle hoogtechnologische opties die deze oprolbare revolutie biedt. Kies voor een haarscherp beeld met uizonderlijk oog voor detail dat uw beeldbeleving naar een nieuw niveau tilt. Het luxueuze meubel zelf is een Dolby Atmos-speaker die zorgt voor een home-cinema ervaring van ongekend niveau.

LINE VIEW

Klaar met kijken? Zet de OLED R in Line View. Met deze stand verdwijnt dit sterk staaltje technologie gedeeltelijk zodat hij uw interieur niet stoort, maar net complementeert. Ondertussen kan u muziek luisteren terwijl het scherm uw favoriete album, het weer, de tijd of een fotoalbum met uw mooiste herinneringen toont.

ZERO VIEW

Even geen scherm nodig? Geen probleem! Met Zero View rolt de tv volledig op en verdwijnt hij in het luxueuze meubel. Zo worden tv en interieur weer één. Nooit meer last van een lelijk zwart scherm in uw woonkamer. Rol uw toekomst uit met de LG Signature OLED R. Ontdek ‘s werelds eerste en enige oprolbare tv in onze showroom en op audiomixonline.be

The x -tapes

Recordings van een leuke babbel tussen twee rasmuzikanten.

DIRK SWARTENBROEKX BELT MET BENT VAN LOOY

In ‘The X-tapes’ heeft Dirk Swartenbroekx van Buscemi voor MAXzine elke keer een inspirerende babbel met een muzikant die hij apprecieert of ooit al eens heeft ontmoet in zijn 25-jarige carrière als deejay en muziekproducer. Zanger, drummer, kunstenaar, reiziger, schrijver, duizendpoot en doe-het-zelver Bent Van Looy is na zijn avonturen met de band Das Pop sinds 2013 voornamelijk solo aan de slag. Hij is onze vijfde gast die we voor deze rubriek aan de telefoon krijgen.

Dag Bent, we hebben elkaar één keer ontmoet bij Studio Brussel, a long time ago. Bij een bespreking van een nieuwe cd van Moby tijdens een nachtelijke live-uitzending. Daar weet ik zelf amper nog iets van. Maar we hebben een gezamenlijke kennis, Antwerps nachtburgemeester en onvermoeibaar enfant terrible Vital Baeken aka Vitalski. Ik heb pas nog met hem opgetreden tijdens zijn legendarische Dinsdagclub- en Wintercircus-avonden in Antwerpen. Bent Van Looy: “Jawel, ik was daar ook eenmaal van de partij. Gekke avonden rond poëzie en muziek. Hilarisch en uniek. Ik ken Vital van een cursus ‘Stripverhalen schrijven’ die werd gegeven in de Warande in Turnhout. Dat is al een hele tijd geleden. Sindsdien houden we contact. Ik beschouw Vital nog altijd zo’n beetje als mijn oudere broer. We zitten voor veel dingen op dezelfde golflengte en hebben samen zelfs een animatieverhaal uitgebracht genaamd ‘De Indringer’. Dat werd uitgegeven bij Uitgeverij Vrijdag. Vital zorgde voor het scenario en ik maakte er de tekeningen en illustraties bij. Op kerstavond 2021 hebben we dit verhaal van onder het stof gehaald. Het origineel maakten we al in 1992. Na een rijpingsproces van 30 jaar is het nu beschikbaar. Het werd een nogal absurd boek over een poortwachter, een indringer, een vampier en een vrouw met drie borsten. Bizar, maar Vital schreef dan ook het scenario (lacht).”

Dirk Swartenbroekx

Jij woonde jaren in Parijs, maar verhuisde een tijd terug naar Antwerpen.

Bent Van Looy: “Ja, na tien jaar Parijs met mijn vriendin Martena van Duss, had ik de behoefte om terug naar Antwerpen te keren. Parijs is een stad die nooit zal veranderen. Dat is romantisch maar na tien jaar moest er voor mij verandering komen. In mijn atelier hier in Antwerpen kom ik weer tot rust. Ik zit daar vaak en kan me er goed concentreren én gefocust werken. Er is plaats voor creatieve jobs als schilderen en schrijven en de minder evidente zoals bijvoorbeeld de boekhouding doen. Antwerpen was een logische keuze. En mijn kinderen Harper en Tosca en mijn vriendin voelen er zich gelukkig. Parijs was een soort vluchtplek. Als ik daar arriveerde met de trein, wist niemand wie ik was. Ik kon er vrij wandelen door de stad, op avontuur gaan, ongegeneerd dingen ontdekken, ... Dat gaf mij een heel comfortabel gevoel. Ik wou zelfs lange tijd al die tips over die iconische stad voor mezelf houden. Maar kijk, er kwam dan toch een boek.”

Dat heel goed heeft verkocht en overal warm werd onthaald. Naast Parijs stond Amsterdam eveneens in jouw lijstje. Je hebt nu ook een reisgids voor deze stad uitgebracht.

Bent Van Looy: “Dat klopt. Het boek is net in de boekhandel. Na het succes van mijn gids over Parijs, vond ik dat ook Amsterdam niet mocht ontbreken. De stad fascineert mij. Er zijn zoveel leuke plekken en ik voorzie de lezer dan ook van de meest wonderbaarlijke adresjes en locaties. Chique restaurants, gezellige

antiekwinkeltjes, karakteristieke boekhandels, de beste barbiers, de lekkerste haringkramen ... Alles passeert de revue. De reisgids werd geïllustreerd met mooie foto’s van de Nederlandse fotograaf Tim Knol.”

Jij lijkt me een beetje een onrustige ziel. ‘Heb de moed om de deur uit te gaan en een tram te nemen die je nog nooit hebt genomen’, staat in de perstekst van de release van ‘Pyjama Days’, één van jouw soloplaten. Zit reizen in jouw bloed?

Bent Van Looy: “Als kind gingen we heel weinig op reis met het gezin. We kwamen vaak in Zeeland waar mijn oma een huis had, en dat was het zowat. Of de Ardennen. Ik reis graag maar ik moet met een excuus ergens naartoe kunnen gaan. Ik hou bijvoorbeeld heel erg van Japan waar ik graag én geregeld kom. Maar dat is dan weer net een duur land. Dus zorg ik er altijd voor dat ik er werk heb en dan blijf ik vaak wat langer dan nodig. Dat doe ik geregeld, ook met andere bestemmingen. Mijn album ‘Yours Truly’ heb ik in Los Angeles opgenomen. Ook daar zijn er dagen dat ik dan niet in de studio zit. Die momenten zijn voor mij de plezierigste. Ik vind het dan bijzonder aangenaam om op die vrije dagen de stad te verkennen. Het is een andere vorm van reizen dan als toerist. Zo ben ik nu pas terug van Mexico City. Wat een onmetelijke, avontuurlijke stad. Ik ga daar dan even alleen naartoe om mijn hoofd leeg te maken en te schrijven. Af en toe heb ik dat nodig.”

Ik heb dankzij mijn deejayjobs ook de helft van de wereld mogen zien. En daar zaten Japan en Mexico City tussen. Fascinerende plekken. Ik kan beamen dat landen bezoeken met een reden heerlijk is. Op je vrije dagen als artiest kan je gewoon jouw goesting doen en dingen ontdekken. En je bent er toch ook voor het werk dat je graag doet. Dubbel geluk! Heb je nog een spectaculaire plek die de lezers van MAXzine zeker moeten gezien hebben?

Bent Van Looy: “Ik heb een lievelingsplek die ik iedereen kan aanraden: het Louisiana Museum of Modern Art in de buurt van Kopenhagen. Dit halfopen museum in Humlebæk, een onooglijk dorpje op 20 kilometer van de Deense hoofdstad, is zo opgebouwd dat het perfect is geïntegreerd in het landschap. Het statige landhuis uit de negentiende eeuw werd in de twintigste eeuw een museum. De naam is bedacht door de eerste eigenaar Alexander Brun, een jachtopziener die het pand zou hebben vernoemd naar zijn drie achtereenvolgende echtgenotes, die allen Louise heetten. Het huis is geplaatst in perfecte symbiose met de natuur. Je ziet, hoort en ruikt de zee en het gras van de heuvels en tuinen. Het museum heeft een knappe collectie. Er staan heel wat beelden van de Zwitserse kunstenaar Alberto Giacometti. Ook popartmeesters als Roy Lichtenstein en Andy Warhol zijn er vertegenwoordigd. Er hangt zelfs een Picasso in de Louisiana, Le déjeuner sur l’herbe (d’après Manet). Ik ben er nu al enkele keren geweest en telkens blijft het bezoek inspirerend. Een van mijn lievelingsplekken op aarde.”

Parijs was een soort vluchtplek

Komt er ook nog nieuwe muziek aan? Je bent nu vooral veel bezig met kunst. Bent Van Looy: “Ik ben nu toch vooral weer veel aan het schilderen. Ik zit onder dak bij de relatief jonge kunstgalerij Super Dakota in Elsene. In 2020 heb ik er mijn eerste tentoonstelling kunnen doen: ‘The Vessel, The Jerk and the Edge of Reason’. Met de expo wilde ik de betekenis van schilderkunst in deze barre tijden in vraag stellen. Op Art Brussels, een internationale beurs voor hedendaagse kunst, werden vorig jaar ook nog enkele werken van mij tentoongesteld. Sinds 2022 werk ik ook terug voor radio en tv. In het programma ‘Voorproevers’ op Radio 1, bespreek ik samen met andere presentatoren boeken, documentaires en podcasts. Er was ook nog ‘De Tijdloze’ op Canvas en ik heb meegewerkt aan een kinderanimatiefilm: ‘Yuku en de Himalayabloem’.

Ik heb sinds 2013 drie soloalbums uit, en ik heb hiervoor al twee keer kunnen samenwerken met sterproducer Jason Falkner, één van mijn helden die ook nog met artiesten als Beck en Air heeft gewerkt. Ik ben niet meteen bezig met nieuwe songs maar ben momenteel wel nog aan het touren met de legendarische VRT Big Band. Samen met dit toporkest bouw ik mijn liedjes om tot swingende knallers die ineens prima lijken te passen tussen tijdloze klassiekers van Sinatra of Nat King Cole. Dat vind ik heel plezierig om te doen.”

Ik ken weinig mensen die zoveel verschillende dingen omarmen. Succes met alles wat nog op jouw weg komt, Bent. En bedankt voor dit fijne gesprek.

Foto’s: © Tim Knol