Naar de plek van… André Manuel
DOOR MARTINE VAN DER VEER
11
‘Ik ben geen knuffeltukker’
Zoals zovelen heeft André Manuel een ongewoon jaar achter de rug. Waar hij normaal gesproken het land doorreist als cabaretier en muzikant, was hij de afgelopen maanden door de coronamaatregelen aan huis gekluisterd in Diepenheim – de plek waar hij is geboren en na een aantal omzwervingen alweer een flink aantal jaren woont. ‘Ik ben niet met mijn handen en voeten aan deze plek gebonden, maar met mijn hart.’
W
e ontmoeten elkaar bij de watermolen Den Haller op een zonnige junidag. Het is er druk met toeristen, het terras zit vol en fietsers en wandelaars verkennen de omgeving. We laten de molen achter ons en lopen via een smal paadje langs
een weiland naar een rustig bankje aan de rand van het bos. ‘Die heb ik speciaal voor jou neergezet,’ grapt Manuel. Hij kent deze omgeving op zijn duimpje, is hier geboren en opgegroeid. ‘In de molenbeek en bij de watermolen heb ik leren zwemmen. Als kind was mijn wereld
→ niet groter dan Diepenheim,’ vertelt Manuel. Even ging hij weg om te studeren in Nijmegen en Arnhem, ‘maar ik ben geen studietype. Toen de gitaarleraar aan mij vroeg waar hij zelf zou kunnen optreden, wist ik dat ik moest wegwezen. Ik kon toen ook al van mijn muziek leven.’
