NASCHEIDING PMD BIEDT OOK NIET-STEDELIJKE GEMEENTEN VOORDELEN Een groeiend aantal gemeenten kiest voor nascheiding van pmd-afval. Bij grotere gemeenten spelen vaak logistieke problemen bij de inzameling een rol. Maar er zijn ook niet-stedelijke gemeenten die de overstap naar nascheiding maken. Vaak blijkt een combinatie van factoren hieraan ten grondslag te liggen: het voldoen aan VANG-doelstellingen, het beperken van kostenstijgingen voor afvalbeheer én de keuze voor het totale inzamelsysteem.
T
TEKST: MARTIJN KREGTING
erneuzen en Borsele waren twee gemeenten binnen het OLAZ-verband (Openbaar Lichaam Afvalstoffenverwijdering Zeeland) die ingingen op een aanbod van de AVR (regio Rijnmond) in 2018 om voor pmd over te stappen op recycling via nascheiding. Alle 13 Zeeuwse gemeenten die samen OLAZ vormen, kregen dit aanbod. Ook Noord-Beveland en Reimerswaal deden mee. Terneuzen ging bij de keuze niet over één nacht ijs, vertelt Pedro Dallinga, teamleider Stadsservice. “We hebben zorgvuldig de vooren nadelen van nascheiding bij pmd+ versus alternatieven gewogen. We hebben pilots gedraaid in kernen, onder meer met containers voor aparte pd-inzameling.” Verder keek de gemeente naar de optie van boven- en ondergrondse verzamelcontainers in wijken versus apart inzamelen of nascheiding. Dat zou echter een miljoeneninvestering vergen die pas op langere termijn geld zou opleveren. Allemaal redenen om voor nascheiding te gaan. Voordelen zouden onder meer een kostenbesparing zijn en meer flexibiliteit in de inzamelingscapaciteit – Terneuzen heeft zijn eigen dienst voor afvalinzameling.
brandstof om de grotere afstand milieutechnisch verantwoord te maken, vertelt Nico Mensing, per 2 juni 2020 aangesteld als directeur ad interim bij de BAR-organisatie. Aanleiding voor het nieuwe afvalbeleid was onder meer het terugdringen van de hoeveelheid restafval, die tussen de 220 en 270 kilo per huishouden bedroeg, en een hoger scheidingspercentage (toen 5256%). Mensing: “Dat lag ver af van de VANG-ambitie van de Rijksoverheid. Een ambitie die trouwens voor veel gemeenten een probleem is.” Er was een aantal redenen voor de BAR-gemeenten om te kiezen voor nascheiding, gecombineerd met een variabel tarief voor afvalinzameling. Zo moesten de gewenste cijfers dichterbij komen en de verwachte sterke stijging van de kosten voor afvalinzameling en -verwerking beperkt worden (in 2020 stegen de kosten met gemiddeld 23 procent).
Ook Borsele woog een reeks factoren mee, naast de VANG-doelstellingen (75% scheiding afval, maximaal 100 kg restafval per huishouden per jaar). “Je moet zo’n inzamelproces integraal bekijken”, vindt Kees Weststrate, als wethouder verantwoordelijk voor onder meer het afvalbeleid. “Gebruiksvriendelijkheid van het inzamelsysteem voor inwoners, duurzaamheid - met name CO2-uitstoot - en natuurlijk kosten.” De weegschaal sloeg uiteindelijk in het voordeel van nascheiding door. NASCHEIDING BAR-GEMEENTEN In 2020 begon voor de Zeeuwse gemeenten een driejarige pilot waarbij PMD+-afval (pmd en verpakkingsmateriaal met opgedampt aluminium aan de binnenzijde) met het restafval wordt ingezameld. Datzelfde jaar begonnen de BAR-gemeenten (Barendrecht, Albrandswaard, Ridderkerk) met nascheiding via Omrin in Friesland. Het vervoer vindt plaats met vrachtwagens die rijden op bio-
Wethouder Kees Westrate verantwoordelijk voor onder meer het afvalbeleid in de gemeente Borsele.
GRAM #03 april 2021 | 9
