WANDELREPORTAGE | Frankrijk
De terril van La Mare à Goriaux.
Natuurpark Scarpe-Schelde
De natuur wint altijd
Als je in het Parc Naturel Régional Scarpe-Escaut rondwandelt zijn de koers en de steenkool mijnen nooit ver weg. In de ‘Hel van het Noorden’ geldt de wet van de sterkste, en het wapen kan zowel een microscopisch klein, niet-levend deeltje zijn als een hele biotoop. Of desnoods een spijker. Æ Tekst en foto’s Johan Lauwerier
Les-Eaux In het voorjaar, tussen Ciara en Dennis en net voor Covid-19, hadden we nog een wandeldriedaagse in het buitenland kunnen versieren. De namen van de twee verwoestende zondagse voorjaarsstormen zijn velen allicht vergeten, maar die van het virus dat de mensheid zelve met ongeziene windkracht van haar sokkel blies, vergeten we wellicht nooit. En Saint-Amandles-Eaux, de naam van onze bestemming, is dus
12
| Op Weg 2020-5
ook voor altijd in ons geheugen gegrift. Vooral die ‘les-Eaux’ klinkt een beetje exotisch en doet iets vermoeden ver in Frankrijk. Maar neen dus, het plaatsje ligt net over de grens even voorbij Doornik.
Bosmode Alles mag hier een grote naam hebben. Het Forêt Domaniale de Raimes-Saint AmandWallers is dan ook immens. Het bos oogt
nogal skinny, zonder een spoor van ontluikend groen. Die trendy look is aanlokkelijk: strak in de broeken, strak in de takken. De hippietijd met de wijd flodderende broekspijpen van het zomers bladerkleed heeft natuurlijk zijn charme, maar ook in het bos wisselt de mode met de seizoenen. De natuur beslist dat zelf en heeft altijd succes. Maar op de boswegen moet je niet zijn om te zien en gezien te worden. Na storm en veel regen spat de modder ons om de
