Tekst: Liesbeth Smit Foto's: RPhO
Alle concerten leken afgelopen najaar door de coronamaatregelen opnieuw in het water te vallen, maar musici en staf lieten zich niet kisten. Dus werd besloten symfonieën van Beethoven in sneltreinvaart in te studeren. En uit te voeren in… kamermuziekopstelling. Drie initiatiefnemers vertellen over het bijzondere project.
Wow! It's Beethoven Beethovencyclus online Het project Wow! It’s Beethoven is niet alleen bedacht vanwege Beethovens jubileumjaar (in 2020 was zijn geboortedag 250 jaar geleden), maar ook omdat zijn veerkrachtige muziek symbool stond - en staat - voor wat we juist in deze tijd goed kunnen gebruiken. Naast vele, vrolijk stemmende filmpjes op social media door de decembermaand heen werden alle negen symfonieën geregistreerd. Die zijn nog steeds terug te kijken op rpho.nl/wow
CONCERTMEESTER MARIEKE BLANKESTIJN
‘ Dit project was één grote gok, maar we hebben met elkaar een pareltje gemaakt’ ‘Half oktober waren we net zes weken aan de slag toen we hoorden dat we weer dicht moesten. Natuurlijk vond ik dat verdrietig, dus besloot ik meteen dat ik wilde onderzoeken of er nog mogelijkheden waren. Ik ben als concertmeester lid van de artistieke commissie en ben naar programmeur Floris Don gestapt met de vraag of kamermuziek een optie was. Binnen een paar uur hadden we een clubje bij elkaar en bedachten we met de verschillende afdelingen via ZOOM het plan om in december de symfonieën van Beethoven te brengen. Het enthousiasme bij het orkest was meteen enorm, uiteindelijk lukte het om er 56 collega’s bij te betrekken. Dit plan was voor het hele orkest een grote gok, er ging ook van alles mis. We kenden lang niet alle bewerkingen en dat we de
12
symfonieën niet in de oorspronkelijke versies speelden was uitdagend. Tegelijkertijd sprak de muziek daardoor op een nieuwe manier tot ons. En kon ik sommige collega’s veel beter horen spelen en aanvoelen omdat ze ineens ‘maar’ op anderhalve meter afstand zaten in plaats van aan de andere kant van het podium. Terugkijkend hebben we met elkaar een pareltje gemaakt, ik ben ontzettend trots op iedereen. Niemand deed moeilijk, iedereen was blij dat we gewoon weer konden spelen. Dat gezamenlijke gevoel is zó onbetaalbaar voor een orkest en het samenspel, ik geloof dus echt dat we hiermee mooie nieuwe banden met elkaar hebben gesmeed. Die ervaring kunnen we straks weer gebruiken op het grote podium of voor nieuwe projecten.’
