column
Lahav Shani
V
Vooruit
ooruitkijken, daar is niks mis mee. Maar dingen kunnen anders lopen dan gepland, dat heeft het afgelopen jaar ons wel geleerd. We proberen zoveel mogelijk te blijven doen wat we hebben beloofd, maar we moeten ons vooral ook wendbaar opstellen en ruimte geven aan spontaniteit. En die flexibiliteit en spontaniteit – ik heb het al vaak gezegd – zijn kenmerkend voor het Rotterdams Philharmonisch. Niet alleen in hoe het orkest speelt, maar ook in hoe het te werk gaat. Zo wisten we onlangs nog op heel korte termijn Daniel Barenboim naar Rotterdam te halen. Toevallig bleken hij en ik en het orkest opeens dezelfde week vrij te hebben, en binnen de kortste keren kregen we een gezamenlijk project gerealiseerd. En dat is maar één van de voorbeelden.
Online concertagenda: → nu al te zien: Barenboim speelt Chopin → za 6 maart: Symfonische dansen rpho.nl/dichterbij
Die flexibiliteit en die gedrevenheid om dingen voor elkaar te krijgen zit ook achter alles wat we doen om ons publiek nu dicht bij ons te houden. Zodra de regels het toelaten, zetten we de zaaldeuren weer open – nog liever vandaag dan morgen. Zolang dat niet gaat, stellen we ons publiek in staat om onze concerten te beluisteren en te bekijken via het nieuwe online platform dat we zojuist hebben geopend. Dat blijvende contact, die uitwisseling tussen ons en onze luisteraars, is ook voor ons van essentieel belang. Want zonder publiek stopt de muziek.
Nu we aangewezen zijn op ons online podium, grijpen we de kans aan om onze gefilmde concerten visueel naar een hoger plan te tillen. Van de gebruikelijke registraties verleggen we de grenzen naar producties die de muziek in beeld brengen vanuit een doordacht artistiek concept. Het eerste resultaat hebt u al kunnen zien met de Negende van Beethoven, waarmee het orkest het vorige jaar afsloot. En onlangs hebben we vanuit dezelfde filosofie de Symfonische dansen van Rachmaninov opgenomen. Dat was heel bijzonder, alleen al omdat we voor het eerst sinds een jaar weer met een echt groot orkest konden spelen. Maar ook omdat dit precies de muziek is die we in deze tijd nodig hebben: emotionele diepgang, gekoppeld aan ritmische energie. In Rachmaninovs dansen speelt zich een tweestrijd af tussen donker en licht, en uiteindelijk overwint de menselijke levenskracht. We hebben de Symfonische dansen ook op
het programma staan voor dit najaar, als we de zaaldeuren hopelijk weer wijd mogen openzetten. Of alles door kan gaan zoals gepland, is nog onzeker. Dus er zal nog wel wat flexibiliteit gevraagd blijven worden, van het orkest en van het publiek. Maar dat is de Rotterdammers wel toevertrouwd, en de gedrevenheid om dingen voor elkaar te krijgen is misschien wel groter dan ooit. Dus laten we beginnen met vooruitkijken, hoe dan ook, naar een nieuw concertseizoen. ◆
5
