Afscheid van Nederland Door: Karel Michiels
Vanaf 2012 zou ik als Belg geen coffeeshops meer mogen bezoeken in het zuiden van Nederland. De beruchte wietpas is intussen even uitgesteld, maar ik ben toch al afscheid gaan nemen, in Eindhoven en in Tilburg.
Positive vibrations
Het werd De Bakkerij, aan het Stratumseind. Weinig volk, op het eerste ge-
We waren in Eindhoven voor een optreden
Coffeeshop, nu het nog kan
van Micha Wertheim, wat mij betreft een
En¿n, wij kwamen niet voor dat licht
te achterin was, achter een elegante wand
van de beste cabaretiers van Nederland. Het
maar we waren wel te vroeg. En wat doet
met vensters en in het midden een deur.
was druk in de binnenstad, want die avond
een Belg in Holland als hij nog een uurtje
Jointje gekocht aan de bar en doorgelo-
vond ook Glow plaats, een lichtfestival met
te verliezen heeft? Een coffeeshop opzoe-
pen naar achter. Lekkere funky muziek,
artistieke pretenties. Duizenden mensen
ken natuurlijk, nu het nog kan. We waren
veel plaats, een paar hoge tafels, enke-
dwaalden door de straten en probeerden de
het eigenlijk niet van plan, maar het idee
le stoelen, een zitpodium. De bezoekers
lichtkunstwerken te vatten in foto’s en video.
dat het wel eens de laatste keer zou kun-
cool en ontspannen, sommige lichtjes mo-
Een onnozele bezigheid: de magie school
nen zijn, gaf de doorslag. Vanaf 1 januari
vend op de soepele ritmes. Mensen van
‘m net in de omringende duisternis en de
2012 zou je een wietpas nodig hebben
alle leeftijden ook, waardoor we ons niet
Het eten zou er verrukkelijk zijn, en je zou er mogen blowen in het restaurant!
zicht, maar dat was omdat de rokersruim-
zo oud voelden als in sommige andere shops. Het was goed toeven in De Bakkerij. Positive vibrations. Toen we buiten kwamen, sloten we ons met plezier aan
avondlijke kou, het eenmalige van het ge-
om nog binnen te mogen in een coffee-
bij een groep lichttoeristen op weg naar
beuren. Niemand geniet tegenwoordig nog
shop, en die zouden wij als buitenlanders
de volgende attractie, gids en camera bij
van het moment zelf, omdat mensen het zo
niet kunnen aanschaffen. (de handhaving
de hand. Toch een mooi spektakel, Glow.
nodig willen vastleggen voor later. Om dan
van de wietpas is voorlopig uitgesteld tot
Jammer van al die mensen.
te kunnen zeggen: dat was toch prachtig,
1 mei, redactie) Wij, de grootste fans en
niet? Hoe kun jij dat weten, beunhaas? Je
supporters van Nederland. Wij, die ner-
was er zelf niet eens bij, toch niet met je
gens anders zoveel geld opdoen als in
Lekker en creatief
volledige geest en belangstelling. Wie geen
Nederland (waarvan maar een fractie aan
Twee weken later bezochten we vrienden
camera had, schokte maar wat mee met
wiet.) Wij, mijn vrouw en ik, twee oudere
in de buurt van Tilburg. Of ik al ooit in de
de groep. Gezellig samen op stap. En maar
volwassenen met een goede baan, een ei-
Grass Company was geweest? Nee. Wel
kwetteren. Ook al wilde je genieten van het
gen huis en alle eigenschappen die je van
van gehoord. Het eten zou er verrukke-
moment, opgaan in de kunst van het licht, je
een brave burger kunt verwachten (bui-
lijk zijn, en je zou er mogen blowen in
kreeg er gewoon de kans niet voor.
ten die ene natuurlijk.)
het restaurant! Het was nog altijd 2011,
46
