IN MEMORIAM
ROLAND DENAEYER Foto: © Ankelien Kindekens
5
Camping Josée, Sint-Joostplein 2020
Op 25 januari verloor Ten Noey een goede vriend
waarin ze met zijn tweeën de hand hadden. Werken
en buur: Roland – Rolando – Denaeyer. Iedereen
die het resultaat waren van hun innige relatie. En
die in de buurt tussen Houwaertplein, Sint-
wie er thuis kwam herinnert zich vast ook nog de
Joostplein en Madou leeft of werkt heeft hem vast
idyllische stadstuin, met een vijvertje dat hij de
meer dan eens gekruist. Licht voorovergebogen,
laatste tijd wat aan zijn lot overliet. Met twee Ten
grijswit haar achterover gekamd.
Noey collega’s waren we er net voor de zomer nog te gast. Gezeten in zijn achtertuin ontvouwden
Roland was onze eerste en laatste supporter, en dat
we samen het plan om er met het hele team af te
valt letterlijk te nemen. Geen feest of concert vond
spreken eens die Corona-ellende voorbij zou zijn. We
zonder hem plaats en vaak was hij er van het eerste
zouden voor eten en drank zorgen en Roland zou
tot het laatste uur bij. Of het nu in huis of ergens in
onze gast zijn, in eigen huis en tuin. Maar het heeft
Sint-Joost plaats vond, hij was er. En ook postuum is
niet meer mogen zijn. Een valpartij in september
hij een Ten Noey-supporter. In het overlijdensbericht
maakte dat hij niet meer zelfstandig kon wonen, en
vraagt hij aan vrienden en bekenden: “Pas de fleur,
hij verhuisde naar een woonzorgcentrum in Soignies
mais si vous le souhaitez, vous pouvez faire un don
(Henegouwen) waarvan hij ooit, lang voor het aan
à l’association de quartier GC Ten Noey.”, een gebaar
de orde was, nog had gezegd: Hier wil ik nog wel oud
dat we zeer naar waarde weten te schatten.
worden, zo mooi.
We gaan hem missen, wekelijks enkele keren aan het
En zo is het gegaan. Want tot die valpartij, vlak voor zijn
onthaal om te horen of er nog nieuws is, voor een
91ste verjaardag was hij nog niet oud. We gaan hem
babbelke, voor een koffie, voor een zotternij, of voor
missen, met zijn zotte danskes. We gaan hem missen,
weer een straf verhaal uit zijn rijkgevuld artistiek
met zijn beste vrienden op het terras op de markt. Maar
leven. Het grootste deel daarvan bracht hij door met
we houden heel warme herinneringen over aan zoveel
zijn vrouw Colette die enkele jaren geleden stierf. Wie
optimisme en levenskracht.
het geluk had bij hem thuis te zijn geweest zal zich vast hun “Quatre-mains” herinneren, kunstwerken
Gracias, Rolando!
