5 minute read
Echte samenwerking is gestoeld op vriendschap
internationalisering van het middelbaar beroepsonderwijs is van groot belang voor studenten. dat verruimt hun blikveld en hun kansen op de arbeidsmarkt. hugo Snabilie, directeur van de unit handel & Economie van het rOc leiden, is al jaren een actief pleitbezorger.
Advertisement
iJonge dames in sexy galajurken lopen pratend en druk gebarend door de feestzaal. Hun zilveren en gouden sieraden trekken glinsterend de aandacht. Kappers en beauty salons hebben hun best gedaan om de jonge vrouwen er op hun best uit te laten zien. En hun vriendjes en jaargenoten zijn vanavond in klassieke kostuums. Met mooie, nieuwe overhemden. Sommigen hebben zelfs glimmende manchetknopen. Dit is geen bruiloftspartij maar een onvervalste – uit Amerika overgewaaide – prom party in de balzaal van het Greenpark hotel in Bostancı, een moderne wijk aan de Aziatische kant van Istanbul.
Hugo Snabilie, directeur van de unit Handel & Economie van het ROC Leiden, kijkt zijn ogen uit. Want hij kent de jongeren alleen in hun schooluniform. Ze zijn net afgestudeerd aan het Kadıköy Ticaret Anadolu Meslek Lisesi, een handelsschool in Istanbul waarmee het ROC Leiden een samenwerkingsovereenkomst heeft.
De graduation party is een avond vol verrassingen. Want Tülay Turanay, lerares Engels en adjunct-directrice van deze Turkse mbo-opleiding, neemt vanavond afscheid. Het is een emotioneel moment als Hugo Snabilie en Ayten Ersoy Özgür, leerlingbegeleider commerciële opleidingen van ROC Leiden en coördinator internationalisering, de vertrekkende lerares begroeten en haar een groot boeket witte rozen overhandigen. Want hun komst uit Nederland was voor haar geheim gehouden. Ze is zichtbaar verbaasd en ontroerd als ze de twee onverwachte gasten met zoenen en omhelzingen verwelkomt. De afgelopen zes jaar heeft ze heel nauw samengewerkt met deze twee collega’s uit Leiden. Dat ze de moeite hebben genomen om haar uit te zwaaien, doet haar duidelijk goed.
Tijdens het diner worden herinneringen opgehaald aan de voorbije periode en worden plannen voor de toekomst besproken. “Want Tülay neemt wel afscheid van haar huidige functie, maar wil haar werk op een andere manier voortzetten,” zegt Snabilie. Daar is hij blij mee. “We hebben een heel goede samenwerking met deze school en dat is vooral te danken aan haar enthousiasme en positieve instelling. We zijn hier een paar keer met docenten van ROC Leiden geweest. Het was heel hectisch, echt Turks. We waren altijd op pad. En door haar positieve energie en inspiratie is het zo goed verlopen. Zij kent geen schroom, is niet bang om fouten te maken en is erg communicatief. Tülay is een heel open, warme en zorgzame vrouw. Door haar ging het verder dan een zakelijke samenwerking. Hier heb ik gemerkt dat echte samenwerking is gestoeld op vriendschap.”
De dj draait Turkse pop. De 160 jongeren dansen en zingen mee met de hits uit de Turkse Top 40. Ook de docenten dansen. Net als Hugo, Tülay en haar collega’s. Typisch Turks vindt Snabilie. “Als in Nederland een docent met pensioen gaat, is er een etentje of een receptie met de collega’s. Hier is het een afscheidsfeest, ook voor de leerlingen. En dat is terecht, want Tülay is een docente in hart en nieren. Zij is er echt voor de leerlingen.” Wanneer ze van Hugo een album met foto’s en dankwoorden van docenten van het ROC Leiden krijgt overhandigt, kan de lerares Engels haar tranen niet meer bedwingen. Ze bladert, kijkt en leest. Ze slaat de hand voor haar mond bij het terugzien van bijzondere momenten die hun relatie markeren.
Onder meer bij foto’s van de ceremonie in Istanbul in november 2008 waar Snabilie en Tülay de samenwerkingsovereenkomst ondertekenden tussen hun scholen. En foto’s van het congres ‘Een Gezamenlijke Toekomst’ van het Nederlands Instituut voor Hoger Onderwijs in Ankara (NIHA) uit januari 2008. Op het tweedaagse congres in het bosrijke Kızılcahamam, zo’n 100 kilometer buiten de hoofdstad Ankara, waren 250 Turkse en Nederlandse deelnemers uit het onderwijsveld aanwezig. Tijdens werkgroepen werden nieuwe projecten uitgewerkt en contacten gelegd.
Tülay Turanay en Hugo Snabilie (rechts)
De toenmalige staatssecretaris van Onderwijs, Marja van Bijsterveldt, pleitte er tijdens dat congres voor om het aantal uitwisselingsprogramma’s in het beroepsonderwijs tussen Turkije en Nederland uit te breiden. Om dat te bereiken zouden er in Turkije meer stageplaatsen en uitwisselingsprogramma’s gecreëerd moeten worden, zo zei zij. Nederland heeft namelijk een goede reputatie en veel ervaring op het gebied van beroepsonderwijs. De staatssecretaris sprak toen de bereidheid uit om de werkwijze van ROC’s te delen met Turkse instellingen voor beroepsonderwijs.
ROC Leiden is een van de voortrekkers op dat terrein. In het kader van het beleid internationalisering en diversiteit is de school al sinds 2005 actief in Turkije. De mbo-opleiding heeft inmiddels twee partnerscholen: het Kadıköy Ticaret Anadolu Meslek Lisesi en het Cumhuriyet Anadolu Ticaret Meslek Lisesi in Ankara. “Ons doel is door onderwijskundige samenwerking en uitwisseling van leerlingen meer kennis te krijgen van verschillende culturen,” zegt Snabilie. De Turkse partnerscholen zoeken bedrijven, die voldoen aan de criteria voor stageplaatsen. Snabilie is druk bezig met het uitbreiden van het netwerk aan bedrijven in Turkije waarmee het ROC Leiden een langdurige relatie wil aangaan.
De zwakke schakel in het internationaliseringbeleid van het middelbaar beroepsonderwijs is dat het volgens Snabilie erg afhankelijk is van individuen die de kar trekken. “Het is nog niet structureel genoeg. Dat heb ik ook van collega’s gehoord op de conferentie in Bilbao van het European Forum of Technical and Vocational Education and Training (EFVET). In Nederland doet nog maar 0,5 procent van de mbo-studenten een stage in het buitenland. In dat opzicht lopen we ver achter bij het hbo. De besturen van de mbo-opleidingen hebben nog te weinig aandacht voor de internationalisering van het onderwijs.”
Wat de toekomst van de samenwerking met het Kadıköy Ticaret Anadolu Meslek Lisesi betreft maakt Snabilie zich minder zorgen. “Het feest was in meerdere opzichten een bijzondere avond. Hoewel het een ondergeschikt onderdeel van de graduation party was, paste het afscheid nemen van Tülay hier goed bij. Net als bij de studenten die nu de school verlaten, was het toch meer het begin van een nieuw leven dan afscheid van het oude. We hebben goed kunnen praten over het vervolg, zowel met de school als met Tülay. Dat betekent de facto dus groei naar meer samenwerking en internationale contacten.”
