WELKOM! Philippe We vallen maar meteen met de deur in huis! Er is een nieuwe communicatieverantwoordelijke bij Vermeylenfonds, een dappere opvolger voor Caroline De Neve. Philippe Rombouts, communicatie- en brandingspecialist in hart en nieren, komt ons team vervoegen met - naast daadkracht, inspiratie en tonnen ervaring - ook dat kloppend hart en die pompende nieren op de juiste plaats. Een geëngageerd en linksgeoriënteerde, groene jongen die geestdriftig ijvert voor een inclusieve, solidaire samenleving waar iedereen zijn gezond plekje heeft. Hij is gelukkig getrouwd en is vader van drie kinderen. Philippe, wat trok jou zo hard aan in de job bij het Vermeylenfonds? "Toen ik de vacature eerder toevallig maar ook enigszins gericht tegenkwam (want toeval bestaat niet), ben ik onmiddellijk de website gaan uitvlooien en terechtgekomen bij de missie. Die sprak mij meteen aan. Taal, geletterdheid en culturele expressie inzetten voor het versterken van een inclusieve samenleving vind ik een sterke ambitie. Daarvoor wil ik me volledig geven én kan ik me moeiteloos inzetten. Zelf ben ik half mijn vader, half mijn moeder. Mijn vader was een sociaalvoelend Vlaams ondernemer, mijn moeder een erg sociaalvoelend IndiaansAmerikaanse en artistieke vrouw. Haar achtergrond en de problematiek rond de verdrukking en het wegsteken in reservaten van de oorspronkelijke Noord-Amerikaanse bewoners heeft me van jongs af bij de keel gegrepen. Mijn ouders hadden 8 kinderen maar zetten hun huis ook open als opvanghuis - zeg maar pleeggezin - voor een Pools kind. Ook nadien volgden nog andere kinderen die het moeilijk hadden of uit ongelukkige situaties kwamen. Ons huis stond steeds open voor mensen met verschillende achtergronden en levensbeschouwingen. Wanneer je dat met de paplepel meekrijgt, moet het al heel gek lopen om dat ooit anders te kunnen zien." "Er zijn drie zaken waartegen ik alles afweeg: 'De vrijheid van de mens eindigt waar die van de ander begint.' Dat is onwrikbaar voor mij. Ten tweede: 'Iets verdient enkel de titel 'Vooruitgang' wanneer het niets of niemand
benadeelt.', en ten derde ben ik een mens die wil leven tussen mensen die willen leven (ik ben ervan overtuigd dat dat geldt voor de meeste mensen). Wanneer je deze drie motto's over elkaar legt, heb je een heel duidelijk kader waarbinnen je je leven vormgeeft. Neem nu het tweede punt vooruitgang; die wordt nu bijvoorbeeld enkel gemeten naar het Bruto Nationaal Product en de economische groei. Hoeveel gefactureerd wordt telt, wat en de gevolgen zijn onbelangrijk. De apotheker die je eerst met een hamer op het hoofd klopt om je nadien een Sparadrap, een Dafalgan, Mercurochrome, een ziekteverzekering bij zijn zoon en een yogasessie bij zijn vrouw aan te kunnen smeren, vertoont dan wel ondernemingszin, maar wordt niet mijn vriend. Dat men Volkswagen met het sjoemelsoftwareschandaal laat wegkomen en gewoon overgaat tot de orde van de dag is voor mij onbegrijpelijk. Volkswagen pleegde economische, sociale en ecologische fraude op wereldschaal. Een neef overleed aan asbestose, je weet wel van de belgische firma Eternit ... oh, ik kan nog wel even doorgaan. Al te vaak wordt bij aanvang van een exploot blind geapplaudisseerd en gehoopt op goede afloop. Wel, hoop is geen passief wachten op Godot. Hoop is een werkwoord. Kortom, dat BNP is als maatstaf een compleet absurde 1 8 GOED NIEUWS
berekening van vooruitgang. Op het gevaar af smalend voor softie versleten te worden, zouden we vooruitgang moeten berekenen volgens het Bruto Nationaal Geluk. Daarom wilde ik graag bij het Vermeylenfonds aan de slag; om maatschappelijke relevantie te creëren, milieu thema's aan te kaarten en om meer solidariteit in de samenleving te brengen. Als dat klinkt als een samenraapsel dan zie je het verband niet. Welke ambities heb je concreet bij het VF? Wat wil je aanpakken? "Ik wil het Vermeylenfonds meer doen blinken, niet omwille van het blinken zelf maar om gemakkelijker gevonden te worden door mensen die het Vermeylenfonds nodig hebben. Het fonds is nu te obscuur en te veel in de marge. Ik heb vastgesteld dat hoewel het Vermeylenfonds heel interessant is, ik het niet kende. Dat wil zeggen dat er in de communicatie en de gemaakte keuzes een probleem zit. Daar wil ik aan werken. Het Vermeylenfonds kan een hefboom zijn om mensen te helpen, zaken te veranderen en - welja, waarom niet? - zelfs politiserend te werken. “ Hoe wil je dat realiseren? “Wel, wat je moet weten is dat ik niet behoudsgezind ben: ik vind het veel verstandiger om voorbereid te zijn op de wereld van morgen dan op de wereld van gisteren. Aan dogma's vasthouden zorgt voor
