VOKA-NIEUWS
10
Bart Eekhaut van ING licht toe
Het bankenplan in de praktijk Het betalingsuitstel voor leningen en de garantieregeling voor nieuwe kredieten zijn 2 oplossingen die de banken en de overheid bieden aan ondernemingen die door de coronacrisis financieel in de problemen geraken. Minister van Financiën Alexander De Croo kondigde ze op 23 maart aan. Alleen, waarom duurde het zo lang voor de concrete modaliteiten duidelijk zijn? Ging er ondertussen geen kostbare tijd verloren? En wie of wat vertraagde het proces? We vroegen uitleg aan Bart Eekhaut, head client advice team business funding bij ING.
Bent u zelf betrokken bij het nationaal overleg? “Op het hoogste niveau vergaderen de CEO’s van de banken samen met minister De Croo en de Nationale Bank van België. Daaronder werkt een taskforce met mensen uit de directiecomités, die input vragen aan een creditcomité waar ik lid van ben. Daarnaast ben ik ook voorzitter van het corporate banking comité van Febelfin.” De praktische modaliteiten voor het betalingsuitstel werden pas op 1 april bekendgemaakt. Waarom heeft dit zo lang geduurd? “Deze crisis is totaal anders dan vorige, zoals de bankencrisis van 2008. Toen vielen de dominosteentjes geleidelijk om en kwamen de dossiers mondjesmaat bij ons toe. Nu vallen alle dominostenen tegelijk: een hele resem bedrijven gaan van het ene op het andere moment in lockdown en de inkomensstroom stopt. Met de banken onderling zaten we snel op dezelfde lijn. Maar het heeft lang geduurd om de praktische kant van het betalingsuitstel uit te dokteren, zodat wij de grote volumes aan zouden kunnen en er geen bottleneck ontstaat. Enkele uren nadat we dit op 3 april live hadden gezet, hadden we al 2.000 aanvragen binnen.
Normaal duurt dit enkele maanden. Vandaag (op 9 april,nvdr) hebben we al 8.575 aanvragen, waarvan het grootste deel al verwerkt is. We gingen er wel vanuit dat de meeste ondernemingen toch voldoende reserve zouden hebben om de maandsom van april nog te kunnen betalen. Voor wie echt in de problemen kwam, hebben we voor een manuele aanpassing gezorgd.” Hadden de banken er zelf voordeel bij, om dit over het maandeinde te tillen? “Initieel was het betalingsuitstel gekoppeld aan de kredietverlening. Maar omdat je voor dat laatste dossier niet alleen met de minister, maar ook met het kabinet, de ministerraad en het parlement moet afstemmen, was dat een bottleneck. Omdat het charter voor het betalingsuitstel een initiatief is van de banken samen met Minister De Croo, hebben we dat losgekoppeld. Nadat dit was gebeurd, hebben we in enkele dagen tijd de praktische modaliteiten kunnen uitwerken. Het was trouwens ook geen bewuste keuze om te wachten tot 1 april, om daardoor een reeks moeilijke dossiers uit te sluiten. De regels zijn duidelijk: wie een aanvraag doet in april krijgt 6 maand uitstel, maar dat geldt evengoed voor wie de aanvraag op 1 mei doet. We hebben de
“De frustratie van de ondernemers is ook onze frustratie, maar beter een goeie dan een te snelle oplossing.”
— Bart Eekhaut
termijn verlengd van 30 september naar 31 oktober, net omdat we later waren met het finaliseren van de modaliteiten.” Wat is de invloed van de strengere bankenregels op dit proces? “Na de crisis van 2008 heeft de Europese Centrale Bank (ECB) samen met het Baselcomité de banken verplicht om grotere buffers aan te leggen. Wanneer we een lening toestaan aan een onderneming, moeten we het risico inschatten dat ze de lening niet terugbetaalt en een deel van het geleende bedrag als ‘verwacht verlies’ opzijzetten. In ‘business as usual’ mogen we die buffers niet gebruiken wanneer een klant in ‘default’ – faling of faillissement – gaat. Maar bij deze crisis hebben we onze buffers net nodig om onze vele klanten in default te kunnen helpen en de crisis aan te vallen. Daarvoor hadden we eerst toestemming nodig van de ECB, waardoor het iets langer heeft geduurd om die regeling uit te werken.”
