Falamos de Rosalía
23 de febreiro 2022
Sedenta coma un mar e no teu mar, afogada. Ti es pra min unha callada piña de moitas primaveras agardadas onde xogaron anxos onde vibraron ás sen movelas. Sedenta coma un mar e no teu mar, afogada. Ti es pra min a historia da meniña que ía soñando praias ata que deu marea a un ben triste mañá. Sedenta coma un mar e no teu mar, afogada. Ti es pra min o lombo dunha sombra onde todo resulta preguntado e o paso das persoas faise lene... Sedenta coma un mar e no teu mar, afogada. ¡Ti es pra min a terra dunha tumba, cumpridamente limpa de pisadas!... http://eutamennavegar.blogspot.com/2014/12/rosalia-ti-es-pra-min-barquina-que.html
Marga do Val (Vigo, 1964) Ven a noite..., morre o día, as campanas tocan lonxe o tocar da Ave María. Xa antes de se contaren séculos falaban dela En vella Mais ela ficou Mudaron os marcos os foros os portos Ela vindo indo
os trabucos
Cada día camiño branco Do herbario de follas ordenadas Do libro de rezos miúdiños Do misal de proféticas sentencias Fuxiu E anda anda Equipo de Biblioteca e Club de Lectura “Pedra do Acordo”
18
IES “San Paio”
