Ό
πως και άλλοι οραματιστές, έτσι και σημαντικοί αρχιτέκτονες στην ιστορία, δεν μπόρεσαν να συγκρατήσουν την επιθυμία τους να παρουσιάσουν την δική τους ουτοπική πολιτική θέση, να οραματιστούν και να προτείνουν τον απόλυτο στόχο της αρχιτεκτονικής-πολεοδομίας, την υλοποίηση/πραγμάτωση της κοινωνίας του ανθρώπου μέσα σε μία ιδανική πόλη. Η σύνδεση της αρχιτεκτονικής με τις κοινωνικές δομές ήταν πάντα ισχυρή, αφού η αρχιτεκτονική αποτελεί την οριστική εκδήλωση του ανθρώπινου πνεύματος και της φιλοδοξίας, ενώ “αντικατοπτρίζει την πολυπλοκότητα της κοινωνίας μέσα σε ένα πλαίσιο που σέβεται την ανθρώπινη κλίμακα”⁸ (Mumford). Η επιθυμία για ουτοπική πραγμάτωση και η εικόνα της ιδεώδους πόλης θεωρούνται από πολλούς κριτικούς στοχαστές άρρηκτα συνδεδεμένες. Σε αυτό όμως το πλαίσιο της αναμφισβήτητα ισχυρής σχέσης μεταξύ της ουτοπίας και της πόλης, σημαντικό είναι να δώσουμε έμφαση στην διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στις δύο έννοιες, επισημαίνοντας ότι η ουτοπία δεν αντανακλάται απαραίτητα σε εκδοχή πόλης. “Η ουτοπία βρίσκεται έξω από τη σφαίρα του τόπου και της πολιτείας και είναι ασαφής σχετικά με το είδος της φυσικότητας των σχεδίων που την κωδικοποιούν”⁹ (Kostof).
19
01 | ΠΡΟΣΧΕΔΙΟ
III.πόλη
