Samenvatting Het ziekenhuis in Veghel is in 1914 ontstaan vanuit maatschappelijke doelen van de gezusters in het nabijgelegen klooster. Naast onderwijs en religie bood het klooster nu ook uitgebreide zorg. In de volgende decennia maakte het ziekenhuis een enorme groei door. Een groei dat ten goede kwam van het plaatsje Veghel, maar ten nadele van de aangrenzende monumentale kloostertuin van de zusters. Steeds meer groen verdween uit het straatbeeld. Tot het jaar 2013. Door de realisatie van een nieuw ziekenhuis in het nabij gelegen Uden, werd het gebouw op slot gegooid en het terrein afgesloten. Het gebouw met haar centrale maatschappelijke rol in de omgeving, was een levendige plek van zorg en ontmoeting. Een plek dat iedereen in de omgeving kent en wel langs is geweest. Of het nu voor leuke of minder leuke redenen was. Door emotionele gebeurtenissen die er hebben plaatsgevonden ontstaat een herinnering aan, en een relatie met deze plek. Een dynamische plek dat zijn stempel duidelijk heeft gedrukt op de stedenbouwkundige en landschappelijke omgeving. Dit dreigde nu verloren te gaan. Na een analyse van het gebouw, de plek, aangrenzende gebieden en het ontstaan ervan, zijn conclusies getrokken. Uitgangspunten zijn opgesteld die samen het masterplan vormen. Dit masterplan betreft het openbreken en verbinden van het gebouw met aangrenzende landschappelijke structuren. De kloostertuin openstellen voor publiek en opnieuw betrekken bij het voormalig ziekenhuis. Zo ontstaat het kloosterpark. Een parkachtige omgeving waarbij wonen centraal staat. Met name woonruimte voor verschillende generaties. Aangevuld met maatschappelijke, openbare en commerciële functies.
p. 8
