Mirjam Libbers:
‘REUMA HEEFT MIJ OOK MOOIE DINGEN GEBRACHT’ Mirjam Libbers uit Tiel staat positief in het leven, maar dat is wel eens anders geweest. Ze was 32 toen ze de diagnose reumatoïde artritis kreeg. Ze koos ervoor om de ziekte te negeren en door te leven zoals ze was gewend. Totdat ze zelf inzag dat het anders moest.
“Twaalf jaar lang heb ik als mondhygiëniste gewerkt. Een paar jaar geleden kreeg ik lichamelijke klachten: ik was continu heel moe, had pijn in mijn handen en kon ’s ochtends steeds moeilijker mijn bed uitkomen”, vertelt Mirjam (34). Bloedonderzoek wees uit dat haar ontstekingswaarden iets waren verhoogd en de huisarts stuurde haar door naar de reumatoloog. Die kwam tot de conclusie dat Mirjam reuma had. “Aan de ene kant was dat heel onwerkelijk omdat ik dacht dat reuma vooral voorkwam bij ouderen en ik geen last had van heftige gewrichtsontstekingen. Aan de andere kant was ik opgelucht omdat er een lichamelijke verklaring was voor mijn klachten. In eerste instantie werd er namelijk gedacht dat ik een burn-out had. Maar ik wist zelf dat het dat niet kon zijn, want ik had geen stress van mijn werk.”
Mogelijkheden ipv beperkingen Na de diagnose kwam de periode van verwerking. Mirjam: “Ik dacht dat ik met medicatie wel gewoon door kon gaan met leven zoals ik dat was gewend. Mijn toenmalige werkgever die zelf reuma heeft, waarschuwde mij dat ik dat niet zou volhouden. Ik weet nog dat ik dacht: ‘wie ben jij om dat voor mij te bepalen?’. Maar na een tijdje besefte ik dat ze gelijk had. Als mondhygiëniste werk je continu met je handen en zit je veel voorovergebogen. Het ging mij steeds meer moeite kosten en ik had het gevoel dat ik de patiënten niet langer de zorg kon bieden die ze verdienden. Ik realiseerde mij dat ik
26
REUMA magazine.nl
22_Artikel_06L.indd 26
16-03-20 11:21
