18
BIJ DE TIJD
REPORTAGE
De Calanques,
een bedreigd paradijs Tussen Marseille en Cassis in Zuid-Frankrijk ligt het natuurpark Les Calanques, een kleur- en geurrijk paradijs, waarin tientallen beschermde planten- en diersoorten gekoesterd worden. Maar dit stukje Eden heeft erg te lijden onder het enorme aantal bezoekers en de klimaatopwarming. Zodanig veel dat heel wat experts, wetenschappers en burgers zich verenigen om dit kwetsbare en unieke ecosysteem te redden.
I
Tekst Caroline Laurent-Simon Foto’s Anaïs Boileau
n dit stukje weelderige natuur zomert het nog na tot halverwege de herfst. Het zachte zomerlicht streelt de toppen van de eiken en Aleppo-dennen, een zuchtje wind glijdt langs de rotsige kliffen. Het zal niet lang meer duren voor de novemberregens dit immense tapijt van droge garrigueplanten verkwikken en de hele zone een welverdiende seizoenspauze gunnen. Het waanzinnige aantal zomerbezoekers – dat afhankelijk van het jaar, tot drie miljoen kan oplopen – wil wel eens vergeten dat deze spectaculaire natuurplek meer is dan een favoriete Instagram-spot. Het nationale park Calanques(1) is in de eerste plaats een ecologisch natuurreservaat van 8500 ha, begrensd door 97.700 ha kustgebied. Een unieke plek in Frankrijk waar uitzonderlijke flora en fauna worden beschermd, naast de bruisende stad Marseille en haar 860.000 inwoners. Dit juweel in het hart van de Middellandse Zee herbergt duizend plantensoorten, waarvan 48 beschermd zijn en 210 geclassificeerd als erfgoed, naast 140 beschermde landdiersoorten en 60 zeediersoorten die eveneens erfgoed zijn geworden. Calanques is het eerste natuurpark in Europa dat tegen een stad aangelegen is. Het strekt zich uit tot aan Cassis en eindigt bij La Ciotat. Het heeft meer dan 80 km kustlijn met ongeveer vijftig rustige en heldere kreken, buiten het seizoen dan toch.
Het nationaal park Calanques is het eerste park in Europa dat gekneld ligt tussen steden. Hier, de Calanque de Sugiton.
VANAF DE TOP VAN DE COL DE SORMIOU die je moet beklimmen om de gelijknamige kreek onderaan te bereiken, kan je in de verte nog een laatste blik werpen op de drukbebouwde stad Marseille. Je stapt van onder het broeierige smogdeken door een onzichtbare poort een andere dimensie binnen. Een waar de wind de heerlijke geur van rozemarijn, cistus, bezem en zeevenkel verspreidt. In het heuvelachtige landschap zie je een havikarend of een oehoe zweven, in het dichte struikgewas en het bos kan je een onzichtbare wereld vermoeden van wilde zwijnen, hagedissen en schildpadden. Een kolonie papegaaiduikers lanceert zich op de deining. “Als je hier bent, ben je elders. In dit natuurgebied kan je zoveel indrukken opdoen en zoveel emoties ervaren dat het je nooit
