Cross wetenswaardigheden - Joë l Robert ZESVOUDIG WERELDKAMPIOEN JOËL ROBERT OVERLEDEN Graundrieu 24 november 1943 - Charleroi/Gilly 13 januari 2021†
W
ij werden op de hoogte gesteld met het overlijden van de Motocrossicoon en zesvoudig Wereldkampioen Jöel Robert uit België. Robert werd enkele weken geleden getroffen door het Coronavirus en belandde hiervoor in het ziekenhuis. Robert werd toch weer ontslagen uit het ziekenhuis om thuis weer aan te sterken. Daar sloeg het noodlot toe en geraakte Robert enkele dagen later in een coma. Wederom werd Robert opgenomen in het ziekenhuis en werd er al snel voor zijn leven gevreesd. Op 13 januari j.l. is Robert gestorven. Robert mag gezien worden als een van de allergrootste Belgische piloten zowel binnen België als ver daarbuiten en genoot van een enorme schare aan fans wereldwijd. Robert reed wedstrijden over de gehele wereld van Rusland tot Amerika en overal waar je kunt bedenken in Europa. Robert werd op 24 november 1943 geboren in het Waalse plaatsje Grandrieu, op de grensstreek met Frankrijk. Robert kreeg letterlijk met de paplepel de Motorsport op zijn bordje gepresenteerd, want ook zijn vader was een zeer beoefend Motorcoureur. Robert debuteerde in 1959 bij de Belgische Motorbond (BMB) in de 50cc klasse. Robert had graag al eerder willen beginnen met de actieve Motocross, maar de strenge wetgeving binnen Wallonië weerhielden hem daarvan. Vanaf 1961 reed Robert al bij de 250cc Inters met een Greeves. Opvallend debuteerde Robert op Internationaal vlak in Nederland en wel in het Drentse plaatsje Dwingeloo, niet heel erg ver van Assen vandaan. Op tweede Pinksterdag, 22 mei 1961, stond Robert aan de start tijdens een Internationale 250cc Motocross samen met de voormalige Europees Kampioen 250cc Motocross, de Duitser Fritz Betzelbacher en diens Maico Team- en landgenoot Karl-Heinz Matthes en o.a. de Nederlanders Rudi Boom, Frits Selling en Jan van de Hoek. Betzelbacher had de dag eerder nog aan de start gestaan tijdens de wedstrijd om het Europees Kampioenschap 250cc Motocross in Praag/Sarka en de gehele nacht doorgereden om op tijd in Dwingeloo aan de start te staan. Robert maakte min of meer ook voor de eerste keer kennis met het (Nederlandse) zand, maar reed zich al snel in de kijker. In de eerste manche eindigde Robert met zijn Greeves binnen de topvijf, maar in de tweede manche viel hij uit met het bekende “zandvreten”. De motoren en filters waren daarin nog niet optimaal voorzien in die tijd. Ook in 1962 reed Robert bij de 250cc Inters met een Greeves. In 1963 komt Robert voor de eerste keer in de uitslagen voor met een Greeves en eindigt op de 28ste plaats in de eindstand om het Wereldkampioenschap 250cc Motocross. Maar Robert wachtte een lange dienstplicht als soldaat in het leger en kon daarom niet aan al de wedstrijden om het Wereldkampioenschap meedingen. Robert werd maar liefst zesmaal wereldkampioen in de 250cc klasse en wel in 1964, 1968, 1969, 1970, 1971 en 1972. Robert werd driemaal Vice-Wereldkampioen in de 250cc klasse in 1965, 1966 en 1967.
