Half jaren 80 ontstond er in Japan een enorme concurrentie strijd tussen de 4 grootste motor fabrikanten. In Japan mochten geen zware motoren worden verkocht daarom ontstond er een aparte markt voor lichte hypersport motoren. Naast de 2-takt 250CC twee cilinder race replica’s werden er tal van 400CC 4-takt 4 cilinders gebouwd, vaak met de meest moderne technische snufjes. In 1987 kwam Kawasaki met de ZX-4 voor modeljaar 1988.
D
e ZX-4 moest het opnemen tegen de CBR400RR van Honda (59PK, 39NM,163kg droog), de FZR400 van Yamaha (59PK, 37NM, 157kg droog) en de GSXR400R van Suzuki (59PK, 39NM, 160kg droog). Met 59PK, 36NM koppel en een droog gewicht van 152kg kon de Kawasaki een behoorlijke vuist maken tegen de concurrentie. De speciale ZX-4 F3 had alleen andere kleuren en striping, maar was verder gelijk als de normale ZX-4. In Japan was een speciale F3 race klasse gestart waaraan de lichte 400cc motoren van de 4 grote fabrikanten deelnamen en ook een 6 uren endurance op Suzuka.
Kawasaki ZXR 400
De 6 uren van Suzuka werd gewonnen door Team Green (foto’s boven) met een sterk gemodificeerde ZX-4, ZXR-4 door het team genoemd. Deze ZX-4 stond model voor de 1989 ZXR-400 H1 en de ZXR400R J1, beide modellen werden opgegeven voor 61PK, 39NM en een drooggewicht van 163kg. Zelfs de upside down voorvork werd al toegepast op de 1989 ZXR 400 modellen, dat jaar reden de 500cc GP fabrieksteams voor het eerst met upside down vorken, de grote broer de ZXR 750 had daarentegen nog een gewone vork. De ZXR400R (later SP genoemd) had nog een paar extra race opties, de nokkenassen hadden een verstelling mogelijkheid op de tandwielen, er zat een close ratio versnellingsbak in, had een solo seat en een afwijkend model CV carburateurs met meer stel mogelijkheden.
