BOEKENREVUE
Sterven als mensenrecht Gie van den Berghe
Eind april 2010 kreeg de achtendertigjarige Tine Nys na een psychiatrische lijdensweg van dertig jaar en na een maandenlange ontradingsprocedure eindelijk een milde dood. Haar familie die de euthanasie bijwoonde, legde zeven maanden later klacht neer omdat Tine’s levensbeëindiging op onheuse wijze zou zijn gebeurd. Goed zes jaar later oordeelden procureur en rechter in Dendermonde dat geen van de drie betrokken artsen fout gehandeld had. De familie ging vrijwel onmiddellijk in beroep. Eind 2018 besliste de Gentse kamer van inbeschuldigingstelling dat de artsen voor het hof van assisen moesten verschijnen op beschuldiging van gifmoord. Midden januari 2020 begon het eerste euthanasieproces ooit. Vrijwel iedereen begreep dat het in wezen niet om de beschuldigden ging maar om euthanasie in het algemeen, meer bepaald bij psychiatrische patiënten. Het proces werd een bijwijlen onthutsend schouwspel. De advocaten haalden alles uit de kast om de tegenpartij in een kwaad daglicht te stellen. Niemand kwam hier ongeschonden uit. Zeker niet de al jaren in onzekerheid verkerende beschuldigden die nu nog eens extra vernederd en beklad werden. Na beraadslaging oordeelde de assisenjury dat er geen sprake was van moord. Psychiater Lieve Thienpont en de voormalige huisarts van Tine werden van alle blaam gezuiverd. De arts die de euthanasie had uitgevoerd, Joris Van Hove, heeft vermoedelijk verscheidene inbreuken gepleegd tegen de euthanasiewet, maar omdat dit niet sluitend bewezen kon worden, werd ook hij vrijgesproken. Tegen die vrijspraak kon de familie Nys in cassatie gaan en dat gebeurde. Midden september vorig jaar werd het arrest verbroken omdat het
18 > juli 2021
vonnis onvoldoende geargumenteerd was. Het nieuwe proces tegen Van Hove begon begin dit jaar voor de correctionele rechtbank te Dendermonde.
Velen kloppen aan in de hoop euthanasie te krijgen, maar voor Vonkel is dat geen doelstelling, wel een ultieme mogelijkheid Walter Van Steenbrugge, een van de advocaten van Van Hove, heeft in het assisenhof en in enkele media de generaal-overste van de Broeders van Liefde, René Stockman, ervan beschuldigd ervoor gezorgd te hebben dat de zaak voor assisen kwam. Voor zover bekend baseerde de advocaat zich op een gerucht dat hem ook nog eens werd ingefluisterd door de arts die hij verdedigde. Stockman, die nooit onder stoelen of banken stak dat hij mordicus tegen euthanasie is, dagvaardde de advocaat wegens laster. Het parket vond dat Van Steenbrugge zijn boekje
te buiten gegaan was, maar uiteindelijk kreeg de man zelfs geen tikje op de vingers omdat, zo luidde het, de vrijheid van pleidooi verder reikt dan de rechtszaal. Ook meesters zijn niet gelijk voor de wet.
FONKELEN
DEGEUS
