Column
André Beckers
Wietteelt en de belastingdienst Op 16 juni 1998 verscheen een artikel in de volkskrant met de titel ‘van de fiscus heeft de hennepkweker niets te vrezen’. aanleiding voor het artikel was een oproep van de belastingdienst in Groningen. via growshops werden wietkwekers benaderd om aangifte te doen van hun inkomsten.
De heffing van inkomstenbelasting is amoreel. De witwasbepalingen gelden niet voor de belastingdienst. Het maakt niet uit of je nou je belastinggeld verdient met de kweek
verklikker
Het kabinet concludeerde dat het achterwege laten van belastingheffing over de opbrengsten uit de wietteelt geen positief
lastingdienst je kostenaftrek niet meer. Je betaalt dan belasting over je omzet en niet over je winst. Kortom, je betaalt dan belasting over winst die je niet hebt gehad. Daar komt nog bij dat de euro’s die je in strijd met de Opiumwet hebt verdiend, na ontdekking door justitie kunnen worden afgepakt. Daaraan verandert volgens de rechtspraak
Onder de noemer “dubbel genaaid, houdt beter” wordt de betrapte wietkweker steeds vaker zowel strafrechtelijk geplukt als fiscaalrechtelijk aangeslagen. van wiet of met het metselen van muren. De fiscale overheid hanteert het beginsel
effect heeft op het drugsbeleid. Aan het heffen van belastinggelden over illegale inkomsten is om die reden geen einde gemaakt. Wel werd de belastingambtenaar in 1998 tot een echte verklikker benoemd. Sindsdien moet hij aangifte doen bij justitie als uit een belastingaangifte blijkt dat de aangegeven inkomsten afkomstig zijn van wietteelt. Ook de namen en de adressen van de wietkwekers, die eerder gehoor hadden gegeven aan de oproep van de belastingdienst, werden alsnog doorgegeven aan justitie.
bedrogen
“geld stinkt nooit”. Dit wettelijke systeem is sinds jaar en dag bekend. Wattel schreef er in 1992 zelfs een studieboek over, getiteld ‘De fiscale behandeling van het wederrechtelijke’. Desondanks stoorde de Tweede Kamer zich aan het artikel in de Volkskrant. Belastingambtenaren die rondlopen in illegale wietkwekerijen om zo met het oog op de juiste heffing de opbrengsten van een wietplantage te controleren, dat viel politiek niet te pruimen. Het regende Kamervragen over deze kwestie.
10
Uiteraard leidde dit tot meerdere huisbezoeken en ook tot meerdere strafzaken. De wietkwekers die dachten goed bezig te zijn geweest, kwamen bedrogen uit. Vooral de toepassing van de op 1 januari 1997 in werking getreden Wet aftrekbeperking kosten misdrijf leidt tot pijnlijke situaties. Om geld te verdienen met het zelfstandig kweken van wiet moet je investeren en kosten maken. Kosten zijn aftrekbaar. Om die reden betaal je alleen belasting over het verschil tussen je behaalde omzet en de daarvoor gemaakte kosten. Als je als belasting betalende wietkweker tegen de lamp loopt en wordt veroordeeld door de strafrechter verandert de boel. Dan accepteert de be-
niets als je over je illegale inkomsten netjes belasting hebt afgedragen.
Dubbele aanpak Betekent dit dan dat je niet verplicht bent aangifte te doen van inkomsten die je verkrijgt met het kweken en verkopen van wiet? Jammer dan, die plicht heb je wel. Sterker, als je met wiet kweken geld verdient en dit niet aangeeft in je belastingaangifte word je daarvoor bestraft. Een administratieve boete van 50% van het verschuldigde belastingbedrag is daarbij niet ongebruikelijk. Vandaag de dag is de belastingdienst een convenantpartner van politie/justitie. Er wordt actief informatie tussen ambtenaren uitgewisseld en er wordt samengewerkt. Onder de noemer “dubbel genaaid, houdt beter” wordt de betrapte wietkweker steeds vaker zowel strafrechtelijk geplukt als fiscaalrechtelijk aangeslagen. De kweker moet dan zowel de belastingdienst als justitie betalen. De effecten van de dubbele aanpak kunnen op den duur zoveel mogelijk worden weggenomen. Daar heb je dan wel goede juridische begeleiding bij nodig. Leuk en makkelijk zit dit systeem helaas niet in elkaar.
Mr Drs. André Beckers Advocaat te Sittard www.beckersbergmans.nl
